장음표시 사용
131쪽
DE TRINITA TReius qui uisus est,postulauit.Filiu enim hominis in habitu uiderat sed quo Quomolli, is modo per id patre uiderit nescit.Nam ad id quod dixerat.Domine ostente sigradu, o de nobis patre,ut ostensio illa intelligendi potius esset demonstratio quam uidendi. ubiecit:Et sufficit nobis. No adempta est fidcs dicto sed cogno0
p t postulata, quae siuificeret ad fide dicti, quia per do
mini professione autoritas esset no incerta credendi. incaute ostendendi patris petitio orta est,quia dictu esset uisum esse, S per hoc nostendu esse, quia uisus si Nec impudens erat ostensionem eius,qui uisus est,postulare.
Dominus ita dictis Philippi haec reddidit: Tanto tempore uobiscusem,& no nouisti me PhilipperArguit Apostoli in cognoscendo se ignoratio/nem, quia superius se cognito, patre quot cognitu esse dixisset. Sed quid illud est quod queritur se tanto tempore cognitum non Misser scilicet quia
se cognito,paternae in se naturae citet intelligenda diuinitas,cum ea quae geHoelaeo ua/ reret propria deo essent,calcare undas,iubere uentis, in intellecta demutariς.ήηt m uini,incremento* panum cum gestorum fide gerere,fugare daemo nes, morbos depellere, damna corporum rependere,emendare uitia nati hiise .f.biue uitatiS,peccata dimittere,uitam mortuis reddere, δἰ haec agere carnalem,de eogatu eonis. dei se filium inter ista profitentem,hinc querelae omnis orta coquestio est,
et, ri. tege quod in sacramento natiuitatis humanae gessisset haec. In homine assum ζἡ- ὸζ Lis intellecta natura est,ci idcirco arguens,cur cum haec tanto temd uiatibὴδ pore gereret, agnituS non fuisset,postulantibus ut sibi patrem ostenderet, incinereme, ait: Qui me uidet,uidet S patrem. Non hic ille contemplationem corpo/ta, panu co/ ream, de uisum oculorum carnalium significat, sed eorum de quibus dixe/gsq -fψς rat. ψ5nne uos dicitis, quoniam adhuc quatuor menses sunt, di messiS ue
τὸ F. ---ἰ nit et Ecce dico uobis, jeuate oculos uestros, re aspicite regiones, quia albaerii adstam sunt iam ad messem. Nec tempus patitur,nec albentium ad messem regio/menta eode/ num significatio permittit, aliquid terrenum hiemeorporeum intelligi sed OG - QRση ad persectorum fructuum beatitudinem contuendam, intelligentiae iussita ueleuari ut nunc,dicens: Qui me uide uidet & patrem. o enim hoe risu ti iti=es quod eX partu uirginis carnale est,ad cotemplandam in eo dei formam stre anteno is, imaginem proficit, ne s ad incorporalis dei naturam uidendam assumptiterecta, post hominis species in exemplo est.sed agnitus in eo deus est, si quibus tame stmpeum agnitus est, ex uirtute naturae, de intellectus deus filius id praestat, ut
intellectus N pater fit dum ita imago est,ut non differat genere sed significet autorem. Imagines autem caeterae,ex diuersis metallis, aut sucis, aut g neribus,aut artibus,reddunt eorum species, quorum sunt imagines institatae Sed nunquid ut imagines uerae sint, exaequari possunt inanima umentihus 6 uel pina,vel sculpta uel susa natiuis: filius aute patri non secundum haec imago est, quia uiuentis uiuens imago est, de ex eo natus non habet naturae diuersitatem, ec in nullo diuersus tenet naturae eius ex qua non dis
132쪽
uersus est,potestatem Qui ergo imago est,eb proficit, ut deu patrem uni geniti dei significet natiuitas.Significet autem,ut forma ipsa dc imago inuisibilis det,ec per hoc non amittat naturae ' unitam similitudinem, quia nec careat uirtute naturae, hinc illud est: Tanto tempore uobiseu sum,dc non nosti me Philippe qui uidet me uidet Sc patrem. omodo tu dicis ostende nobis patremzNo credis mihi quia ego in patre, ec pater in me esteNo reinus teli stus est hominum eloquηs de dei rebus alius praeter quam dei sermo. Omnia reliqua dc arcta id conclusa re impedita sunt 3c obscura. Si aliquis aibat is uerbis demonstrare hoc,quam quibus a deo dictum est uolet, aut ip/ υιν ire se no intelligit, aut legentibus no intelligendum relinquit. Dominus dixit deis αcurogaretur,ut ostenderet patrem:Qui me uidet uidet Spatrem.Hoc de/mutare antichristi, hoc negare Iudaei est,hoc nescire gentilis est. Sed sorte intelligentis sensus in crimine sit,si in fide nostra uitium,si in dictis dei resedit obscuritas Nam nec sblitarium sermo unificat, dc indifferentem tamenaturam professio docet. Visium enim in filio patrem, nec singularis po/test esse nee disparis.Per hunc ille uisus,nel non unum sunt in sacramenti professione net unus. Et quaero quid significasse in eo dominus creditur, cum dicit: Qui me uidet uidet re patrem Non tenes unionem,ubi per confliunctionem ipsam paterni nominis significatur adiectio. Etenim cum dicit tur,re patrem, exclusa est singularis atm unici intelligentia, re quid reliquuest,nisi ut per naturae unitam similitudinem pater per filium uisus sit Et ne hoc incertum nobis ad fidem relinqueretur dominus subiecit: Quomodo tu dicis, ostende nobis patrem et Quae enim ignorandi patrem aut osten dendi ignorantibus necessitas relinquebatur, cum pater in filio uisus esseCVisus autem adeo est ex proprietate naturae, dum ex indifferentia ait in genere ueritatis unum sunt natus 5c generans,ut hie domini sermo sequeretur:Non credis,quia ego in patre N pater in me est Inseparabiles esse per naturalem similitudinem patrem ec filum, non possumus at is uerbis docere nisi fit a. Non enim hic per demutationem nominum alis specierum fi lius,qui uia dc ueritas de uita est, mimis theatralibus ludit, ut in assumpto homine se filium dei nuncupet,in natura uero deum patrem,ec unus ac se Ius personali demutatione se nunc in alio mentiatur. Non ital ipse solita/rius nunc sibi filius est,nunc se sibi profitetur in patrem, de naturae nomina infert cessante natura. Alia hic uerborum simplicitas est: nam Spater pa ter est, de filius filius est. Sed in his nominibus ac rebus nihil nouum,nihil diuersium, nihil , peregrinum est. Tenet enim naturae proprietas uetitatis proprietatem,ut quod ex deo est,deus fit,dc nec diminutionis fit natiuitas, nec diuersitatis,dum ec filius non in naturam externam ac dissimilem patri
deo subsistit nec pater alienum quid a se natiuitati unigeniti acquirens, sesuniuersa potius quae sua sunt sine damno impertientis indulsit.Ati ita neci , natura
133쪽
Quomodo pater ui lilio notanquam clis ad in uilio Verba quae ego loquor
natura dei caret, dum non aliunde quam ex deo deus est:nec a deo dissert, dum no aliud ipse quam deus est, quia te natiuitas dei consistit in filio nccper natiuitatem dei amisit esse dei natura quod deus est. Pater igitur inlio est & filius in patre deus in deo.Non per duplicem conuenientium g
nerum coniunctionem neq; per insitivam capacioris substantiae naturam, quia per corporalem neces1 talem eXteriora neri his quibus cotinentur, in teriora no possunt, sed per natiuitate uiuentis ex uiuente naturae.Dum res
non differt,dum naturam dei non degenerat natiuitas, dum non aliud ali quid quam in deum ex deo deus nascitur: dum nihil in his nouum est,nihhil alienum, nihil separabile: dum in patre de filio credere duos deos im/pium es h dum patrem & filium fingu)arem deum praedicare sacrilegu est dum deuex deo quod in similitudine generis unum sint negare blasphomum est. Ac ne dubium hoc ait ambiguum sacramentu fides Euangelisca susti per et hunc doctrinae suae dominus ordinem tenui Non creditis mihi quoniam ego in patre,dc pater in me est Verba quae ego loquor uobis, no a me loquor,sed pater qui in me manet ipse facit opera sua. Quibus ro/go aliis in patre eg filio naturae proprietas demonstrari quam his ipsis uerabis potuit de potest, natiuitatis tamen in omnibus significatione praelata
Cum enim ait:Verba quae ego loquor uobis non a me loquor, no exemit personam,nec p se filium denegauit, nec naturam in se paternae uirtutis abjicondit. Nam dum loquitur, ipse in substantia manens loquitur: dum au/tem non ab se loquitur,natiuitatem in se dei ex deo patre testatur ipse inseparabilis ab eo at indissimilis unitate naturae quia quamuis ab eo loquatur,ipse tamen loquitur.Nam qui no a se loquitur Sc tame loquitur,n5 po/test no esse dum loquitur: dc dum no a se loquitur,ostendit no suu tantum esse quod loquitur subiecit enim:Sed pater qui in me manet, ipse facit opera sua. Manere in filio patrem, non est singularis at s unici. Operari uero per filium patrem non est differentis aut exteti. Sicuti non unius est, non
ab se loqui qui loquitur, net rursium alieni ac separabilis sit, loqui per lo/quentem, sed hoc horum sacramentum est, qui unum sunt,qui uter non aliud sunt, qui per naturae proprietatem in sese sunt: quorum haec unitas est,ut loquens non a se loquatur,nel qui non a se loquitur,non loquatur. Et quia in se patrem dc loqui id operari docuerat,persectae huius unitatis fidem statuit,dicens:Sed pater qui in me manet, ipse facit opera sua. Credis te mihi quia ego in patre dc pater in me.Sin autem, uel propter opera ipsa credite. Pater operatur in filio, sed de filius opus patris operatur. Ne ergo
per uirtutis efficientiam,& non per naturae,quq secundum natiuitatem est,
proprietatem,pater in filio dc operari crederetur de loqui,ait: Credite mihi quoniam ego in patre,& pater in me est. Quid est istud rogo: Credite mishi certe ad id refertur quod dictum est:Ostende nobis patrem.Fides com firmatur
134쪽
firmatur ex credendi praecepto,& ea fides qua patrem sibi ostendi poposcerat. Non enim suffecerat dixisse: Qui me uidet,uidet de patrem misi intel/Iigentiam nostram cousi protenderet,ut cum patrem nosceremus in filio, filium tamen esse meminissemus in patre, ne tranSlasso potius alterius in alterum existimaretur, quam per generationem natiuitatem* unitas eiu0dem in utrol naturae. Credi ital sibi dominus uult, ne forte per assum pti hominis dispensationem fidei conscientia periclitaretur. Certe si quid affetat ambiguitatis caro ec corpus ec passio,vel operibus credatur, deum in deo esse, 6c ex deo deum esse, unum eos esse, dum naturae uirtute uteri in se est, & neuter sine altero est: dum pater nihil ex suis amittit in filio, de filius totum sutnit ex patre quod filius est.No est corporalium naturarum ista conditio, ut insint sibi inuicem, ut subsistentis naturae habeant perfe/ctam unitate, ut manens unigeniti natiuitas, a paternae diuinitatis sit in se parabilis ueritate. nigenito tantu istud deo proprium est,ec in sacramen/to uerae natiuitatis fides ist a specialis uirtutis hoc opus es , nihil diti ferre de esse de inesse. Inesse autem non aliud in alio, ut corpus in corpore, sed ita esse ac subsistere,ut in subsistente insitiit a uero inesse, ut ipsa fissifista Nam uteris subsistens, per id non sine alio esst,dum secundum gene/rationem dc natiuitatem 'subsistens,naturano alia est, hinc enim illud est: Ego bc pater unu sumuS,N qui me uidet uidet 8c patrem. 8c: Ego in patre, ec pater in me. Quia non differt nec degenerat natiuitas, quia unius in pa tre dc filio diuinitatis sacramentum natiuitatis natura consummat, dum dei filius non aliud quam deus est.Et idcirco no in deos duos unigeniti P. Deratio deputatur,quia in deum filius dei nascens, naturam in se dei se gignentis exhibuit.
EPISCOPI, DE TRINITATE LIBER OCTAVVs
Eatus Apostolus Paulus formam constituendi epistopi figens N plane nouum ccclesiae hominem praecep AI flagrestis suis condens,hanc ueluti summam summatarum Summa con
in eo uirtutum esse docuit dicens: Obtinent m secum matarum dum doctrinam fidei uerbum, ut potens sit exhortari μπιπμιμ πιπε ad doctrinam sanam,& co tradicentes reuincere. Sunt
enim multi non subditi, vaniloqui oc seductores. Ita enim quae propria distiplinae ac morum sunt, ad sacerdoth meritum utilia esse fignificat,si eniam haec quae ad docendae ac tuendae fidei scientiam nocessaria sunt,inter reliqua non deerunt. Quia non statim boni atque utilisi A. sacerdotis
135쪽
Bonus pastor debet ese bot rus a simul doctus
risti est interdum sapere nolis Astruolantates
sacerdotis est,aut tantummodo innocenter agere, aut tantummodo scien
ter praedicare,cum dc innocens sibi tantum proficiat, nict doctus siti dedo/ctus sine doctrinae sit autoritate, nict innocens fit. Non enim apostolicus sermo probitatis honestatisi, praeceptis hominem tantum seculo conforramat ad uitam, necu rursum per clostrinae scientiam scribam synagogae imstituit ad legem, sed persectum ecclesiae principem perfectis maximarum
uirtutum bonis instruit,ut lc uita eius ornetur docendo,& doctrina uiuen/do. Denil ipsum illum ad quem ei sermo erat, Titum istiusilaodi decreto consummandae religionis instruxit: In omnibus te ipsium bonorum facto/rum praebens exemplum, docentem cum ueneratione uerbum sanum, ira
reprehensibile, ut aduersarius revereatur, nihil habens turpe aut malum de nobis dicere. Non ignorauit doctor hic gentium S ex conscientia lo/quentis atque habitantis in se Christi, ecclesiae electus magister, morbidi eloquq grassatura esse contagia aduersum ianitatem uerborum fide lium des euituram doctrinae pesstiferae corruptionem, quae impiae icitellis gentiae suae uirus usque ad ipsam sedem animae demergens, profundo ser/peret malo: Ex his enim ait,quorum sermo ut cancer serpit, latenti semper subrepenti* contagio sanitatem ' peruata mentis inficiens, ob quod sani sermonis in episcopo uoluit esse doctrinam,fidei conscientiam, ec exhortationum scientiam,aduersum impias sc mendaces εἰ vaesanas contradictio nes obnitentem. Multi enim sunt qui simulantes fidem non sabditi sunt idei,sibio fidem ipst potius constituut, quis accipiunt,sensu humanae invnitatis inflati, dum quae uolunt sapiunt, re nolunt sapere quae uera sunt, cum sapientiae haec ueritas fit,ea interdum sapere quae nolis. Sequitur uero hanc uoluntatis sapientiam sermo stultitiae. Quia necesse est quod stulte sapitur,stulte de praedicetur.Iam uero stulta praedicatio quantam malum est audientium, cum seducuntur in sententiam stultitiae sub opinione sapieti tiae Et idcirco Apostolus hunc de his ordinem tenuit dicens: Sunt enim multi non subditi,& uaniloqui, dc seductores. Contradicendum ital est, de impietati insilenti, dc insolentiae uaniloquae, 6c uaniloquio seducenti, contradicendu per doctrinae sanitatem,per fidei ueritatem, per uerborum synceritatem,ut de sanitas ueritatis sit ec ueritas sanitatis. Ac mihi quidem ea nunc comemorandae huius sententiae apostolicae fuit causa, quia homi/nes mente peruersi,d professione fallaces, re spe inanes, sermone viperei,' contradicendi nobis necessitatem imponui,dum letales doctrinas, di morabidas intelligentias, de corruptas uoluptates,simplicitati audientium per speciem religionis inRnuant. Id apud eos praetermissa apostolicae praedi/cationis synceritate agentes, ne pater pater fit, ne filius filius fit, ne deus deus,fit,ne fides fides sit. Quorum vaesanis mendaciis renitentes usque eo
136쪽
iam sermonem responsionis nostrae extendimus,ut cum deum 5e deum Zeucrum deu in uero deo demonstrassemus ex lege, tum deinde persectam ac ueram unigeniti dei natiuitatem ex Euangelicis ait A postolicis doctrinis ostenderemus,postremo ut uerum deum dei filiam di indifferentis na turae a patre eodem praedicationis nostrς cursu doceremus,ita ut nee singularem deum fides ecclesiae, nec duos deos profiteretur, cu nec natiuitas dei litarium deum sineret, nec natiuitas perfecta diuersarum naturarum no/mina in dijs duobus admitteret.Duplex autem nobis in refellendis eorum uaniloquris cura est,ut primum quae sunt sancta & persecta id sana doce, mus,nel sermo noster per deflexus quosdam ait anfractus oberrans, de ex deuiis atl erraticis cuniculis emergens, ueritatem potius quaerat quam ostendantum deinde ut quae ab illis inanium ac fallacium sententiarum atagutiis ad speciem ueti blandientis aptantur, ea ipsa conscientiae omnium ridicula esse te inepta pandamus. Non enim sufficit nobis docuisse quae pia sunt,nisi pqssima ea esse per id intelligantur, dum quae impia sunt refellun/tur. Vt uero bonis 8c prudentibus uiris naturae ac studh est,totos se ad beat s spei alicuius obtinendam,uel rem,uel tempus pr parare, ne in aliquo minor fit expectatione procinctus, ita istis haeretico furore amentibus solici/tudinis maximae est,toto aduersus piae fidei ueritatem impietatis suae ingenio laborare,ut aduersus cos qui religiosi sunt,uincant esse irreligioR, dc ul/tra spem uitae nostrae, uitae suae desperatione potioias sint, ec plus impen/dant cogitationis ad talia,quam nos doctrinae aptamus ad uera Pris enim fidei professionibus has impiae perfidiae suae contradictiones elaboraue ἡ-..is suistunt, ut primum requirant, utrum' ne nobis in fide deus unus fit, deinde obibasiiubis sub ictant,an etiam Christus deus fit,postremo an pater maior sit filio, ut quod jitus nocu audierint in professione deu unia,utantur ea ad id, ne Christus deus sit.
No enim de filio quaerunt an deus sit, sed id tantu volunt de Christo interrogando ne filius fit ut simplicis fidei homine captantes, per unius eu dei fidem a Christi dei confessione depellant,dum iam no unus deus sit, ii sse deus confitendus de Christus. Iam uero hic quanta secularis ingenii subtilitate contendunt eu dicunt Si unus est,quisquis ille alius uidebitur esse,iam non erit Quod si alias est, iam unus hic non erit, cum natura non sinat, ut ubi alius est ibi unus siti aut ubi sit unus,ibi alias fit. Dehinc cu facilitatem credentis atque audientis, arte subdolae huius assertionis eluserint, tum id tanquam iam faciliore uia obtineant, ut deus Christus ex nomine potiusquam ex natura sit, quia hoc generale in eo nomen in nullo eam quae aera
sola est,unius dei fidem destruat,& per hoc pater filio maior fit,quia differente natura,cum non nisi deuS unus est, maior pater sit proprietate natu/rae,siti, hic nuncupatus filius,& creatio ex dei uoluntate subsistens, quia de minor patre sit,ec deus no sit, quia deus unus deum alium esse no patitur.
137쪽
1νo D E I R I N I T A TEt qui minor est, necesse est ut naturae ab eo qui se est maior alienae sit. Et hi quidem quam ridiculi in eo sunt praescribentes deo, cu afferunt, ex unonalici nihil posse, quia uniuersaria rerum ex duoru coniunctione natiuitas est. Deum autem indemutabilem nullam ex se natiuitatem tribuere posse nascenti quia nec accessioni id quod n5 demutatur obnoxium fit,nec soli tarii atq; unius natura id in se habeat conditionis, ut generet. Nos aute Duangelicam atque Apostolicam fidem doctrinis spiritualibus assecuti, rebeatae aeternitatis spem in patris εἰ fith confessione sectantes,demonstrato dei de dei ex lege sacramento,nel unius dei fidem excedentes,nel non de deum Christu praedicantes, hune ex Euangeths responsionis ordine sum
psimus, ut ueram ex deo patre natiuitatem unigeniti dei doceremus, quia per eam Sc deus uerus esset,nem a natura unius dei ueri esset alienus, ac sic
ne deus negari possiet,necs ipse alius deus dici, quia re deu natiuitas prae/staret, ec natura in eo unius dei, ex deo eum in deum altaru non separaret. commius en Et quanquam ad id nos comunis intelligentiae senses impelleret, ne in na/sus dicit,q sed eadem naturarum nomina conuenirent,& no unum essent, quibus id
differret in genere,tamen ipsis hoc domini nunc professio/.ade, hoesi nibus placuit ostendi,qui cum frequenter fidei ac spei nostrae deum unumna habent intimasset, ut per sacramentu unius dei se quot deo professo probat
ηsi rara firmaret dixistEgo de pater unum sumus.Si scitis me,sicitis N patrem mea. Et qui me uidet,aidet S patrem.Et pater qui in me manet, ipsie facit opera sua. Et credite mihi, quia pater in me,& ego in patre. Sin aute,uel propter opera credite. Natiuitatem suam in nomine patris expressit, cognosci pa trem in se cognito docet. Vnitatem naturae fatetur, cum pater in se uiso ui detur.Inseparabilem se a patre testatur,cum in manente in se manet pater Fiduciam costientiae tenet cum his dictis suis credi postulet ex operatione uirtutis. Ait ita in hac persectae natiuitatis beatissima fide, uicium omne de duum deorum,& dei singularis extinguitur, cum qui unum sunt, non sit unus,& qai non unus est,non tamen ab eo qui est,ita ex aliquo differa ut
uter non unum sint. Haec igitur quia haeretici negare no possunt,quippecu sint tam absolute dicta at intellecta, tamen stultissimo impietatis suae mendacio negando corrumpunt Id enim quod ait: Ego εἰ pater unum ibamus,tentant ad unanimitatis reserre consensum,ut uoluntatis in his unitas
fit,non naturae, id est,ut non per id quod idem sunt, sed per id quod idem Abrae stiri uolunt,unum sint. Et illud quod est in Actibus apostolorum,huic diffini,
..is: . z tioni sucaptant Multitudinis aute credentium erat anima una recor unu, ωω tiliati, β ut animaru dc cordium diuersitas in cor unum ait animam unam per conli eum patre uenientiam eiusdem uoluntatis unitas fit. Vel illud quod ad Corinthios stribitur: Qui plantat autem qui rigat,unum sunt:ut no differente mini
sterio ad salutem, οὐ in eiusdem lacramenti profectu, uoluntatis sit unitas
138쪽
in duobus. Vel id quod dominus ad salutem crediturarum in se gentium a patre postulans ait:No pro his rogo tantum, sed N pro his qui credituri
sunt per uerbia eorum in me,ut omnes unu sint, sicut tu pater in me, dc cgo in te, ut ec ipsi unum sint in nobis: at quia homines refundi in deu no possunt,uel ipsi inuicem in unum at indiscretum aceruum coire,id quod una sunt ex unitate fit uoluntatis, cu N omnes deo placita agant, ec ipRno dis sidentibus inter se animoru motibus coeant. Atm ita unum eos esse no na tura efficiat,sed uoluntas. Nescit sane sapere, qui deu nescit: & cum sapien/tia Christus sit, necesse est ut extra sapientiam sit qui Christia aut ignorat, aut odit, ut isti qui maiestatis domina, dg regem secutoria, ZE unigenitu deci creaturam dei uolunt potius esse quam filiu: dc cum stulte mentiantur,stubtias tame in defensione mendac a sui sapiunt.Dilata enim paululum etiam nuc ea quae in deo patre,& in deo filio est unitatis proprietate, ex his ipsis quibus utuntur refellendi sunt. Nam p quoru anima de cor unum omniuerat quςro utrum per fidem dei unum erat.Vtil per fidem,per eam enim anima una de cor una omnia erat.Et interrogo, utrum fides una, an ne alitera fit na certe, tiam ipso Apostolo autore, unam fidem sicuti unu do/minum,& unu baptisma,Sc unam spem,& unu deum praedicante. Si ergo per fidem, id est, per unius fidei naturam,utiq; unu omnes erat,quo modono naturalem in his intelligis unitatem, qui per naturam unius fidei unum sunt omnes enim renati erant ad innocentiam,ad immortalitate ad cog/nitionem dei,ad spem fidei.Et no possunt hμ sibi esse diuersa,quia te spes una est & deus unus est, sicuti de dominus unus est 6c baptisma regenera/tionis unu est. Si haec assensu potius unu sunt quam natura, his quot qui in haec renati sunt,unitate uoluntatis asscribe. Sin uero regenerati in unius uitae atq; aeternitatis naturam sunt, per quod anima eoru de cor unum est, cessat in his assensius unitas,qui unam sunt in eiusdem regeneratione natu/rae. Non nostra loquimur, ne i ad illudendas audientium aures corrupto dictorum sensu aliqua ex his ementita compingimus, sed sanae doctrinae formam tenentes, quae syncera sunt sapimus de praedicamus. Docet enim Apostolus, ex natura sacramentorum esse hanc fidelium dei unitatem, ad Galatas scribens: Quotquot enim in Christo baptizati estis,Christum in/duistis non inest Iudaeus nem Graecus,non inest seruus necs liberinon in/est masculus nem foemina, omnes enim unum uos estis in Christo Iesia Quod unum sunt in tanta gentium,conditionum,sexuum diuersitate,nunquid ex assensu uoluntatis est,aut ex sacramenti unitate,quia his 5c baptis ma fit unum,dc unum Christum induti omnes suntzQuid ergo hic animorum concordia faciet, cum per id unum sint, quod uno Christo per natu/ram unius baptisimi induanturet Aut cu qui plantat 3c qui rigat,unum sint, nunquid non per hoc unum sunt, quia ipsis in uno baptismo renatis una unius
Quomodo intelligitur multitudinis
mi plantat, cir qui rigat unasunt
139쪽
Ah regera unius 8 regenerationis baptismi dispensatio sit Nunquid no de ide agunt
v r tu nunquid non in uno unum sunt Ital qui per rem eandem unum sunt, natura etiam unum sunt, non tantum uoluntate: quia & ipsi res eadem es
secti sunt, & eiusdem rei at 3 efficientiae sunt ministri. Proficit autem se per contradictio stultorum ad stultitiae demonstrationem,quia quae inge/nio insipientis aut peruerta intelligentiae aduersius ueritatem coaptantur, dum de inconcussa & immobilis est necesse est,ut quae e diuerso sunt,& salsa intelligantur θc stulta. Laborantes enim haeretici fallere per id quod disetum est: Ego dc pater unum sumus, ne naturae in his unitas eg indifferens diuinitatis substantia crederetur, sed ex dilectione mutua,ec ex uoluntatucocordia unu essent, exemptu unitatis istius, ut superius demonstrauimus, vi omnes etiam ex dictis Dominicis protulerunt, ut omnes unum sint, sicut tu paterun-β si in me, ec ego in te, ut 6c ipsi sint in nobis. Extra Euangelica promissa est, ς ter fidem eorum est,ec impiae intelligentiae crimen spem simpli., rite perdidit.Habet enim non tam ueniam quam praemiu ignorare quod credas,quia maximia stipendium fidei est,sperare quae nescias: at uero ulti mae impietatis furor est, aut intellecta non credere,aut intelligentiam cor
rupisse credendi. Sed licet ipsum intelligentiae sitae sensum impietas demu/tet, non tamen potest intelligentia non extare dictorum. Dominus pa trem orat,ut qui in se credituri sint,unum sint,sicut ipse in patre est,ec pater in eo est,ita omnes in his unu sint Quid hic aequanimitatem, quid per uo/luntatis assensum animae dc cordis unitate introducis Fuerat nam is in uerborum copia dc proprietate, ut si uoluntas unum esse eos faceret,dominus ita precaretur:Pater sicut nos unum uolumus,ita 5c illi unu uelint,dc unum per concordiam simus omnes. Aut forte qui uerbia est,significationem uerbi ignorauit cec qui ueritas est, loqui uera nesciuitae qui sapientia est, in stultiloquio errauit 5c qui uirtus est,in ea suit infirmitate, ne posset eloqui quae uellet intelligit Loquutus plane ille est uera de syncera fidei Euangelucae sacramenta. Nel solum loquutus est ad significationem, sed etiam ad
fidem docui ita dicens: in omnes unum sint,sicut tu pater in me,& ego in te ut 8c ipsi unum sint in nobis Pro his primum precatio est de quibus dicitur: in omnes unum sint: tum deinde unitatis prosectus exemplo unitatis ostenditur,cu ait:Sicut tu pater in me,lc ego int ut ec ipsi unum sint in nobis,ut sicut pater in filio dc filius in patre est, ita per huius unitatis formam, in patre dc filio unum omnes essent. Sed quia soli patri lc filio ex natura proprium cst ut unu sentiquia deus ex deo,& unigenitus ex innascibili, nopotest ni se in originis suae esse natura, ita ut 6 in substantia natiuitatis suae qui unigenitus est,existat, net aliam ac diuersam diuinitatis natiuitas ha/beat,quam ex qua prosecta est,uetitatem Nihil nobis ambiguu dominus
ad fidem relinquens, absolutae unitatis huius toto consequenti sermone docuit
140쪽
docuit naturam.Id enim sequitum.ψ dc mundus credat,quia tu me missili. Per id ergo mudus crediturus est filium a patre missum esse, quod omnes qui credituri in eum sunt,unum in patre dc filio erunt: dc quomodo erunt, mox docemur: Et ego honorem quem dedisti mihi,dedi eis. Et nune inter/rogo, utrum id ipsum sit honor quod uoluntas, cum uoluntas motus men/tis sit,at uero honor naturae aut species,aut dignitaS. Honorem ergo acce/ptum a patre filius omnibus qui in se credituri sunt dedit, non uti* uolun/tatem,quc e si data esset,non haberet fides praemium, cum fidem nobis nocessitas affixς uoluntatis inferret. Accepti autem honoris datio,quo profi/ceret ostenditiVt sint unum,sicut de nos unum sumus. Ob eam ergo cata/sam acceptus honor datus est, ut omnes unum sint. Iam igitur unum sunt omnes in honore, quia non alius quam qui acceptus est honor datusnel ob aliud datus est, quam ut omnes unu essent. Et cum per honorem
datum filio,N a filio praestitum credentibus,omnes unu sunt, quaero quot modo filius diuersi honoris a patre fit cum credentes omnes honor filii ad unitatem paterni honoris assumat Et insolens quidem hic forte humanae spei erit sermo,sed no erit infidelis, quia quamuis hoc sperare temeratium sit,tamen non credidisse irreligiosum est,cum idem ait unus nobis εc spei autor sit 5e fidei.De hoe quidem planius re copiosius ruo, ut corauit, loco
tractabimus.Interim tamen etiam ex praesenti sermone net inanis,neque temeratia esse haec spes nostra intelligitur.Per acceptum igitur de datu ho norem unu omnes sunt Fidem teneo,ati causam unitatis accipio,sed nondum apprehendo rationem,quomodo datus honor unu omnes esse perficiat. Sed dominus nihil fidelium conscientiae incertum relinquens, ipsum illum naturalis efficientiae docuit effectum dicens:Vt sint una, sicutWnos unum sumus,ego in his, ec tu in me,ut sint perfecti in unum . Eos nunc qui inter patrem 5c filium uoluntatis ingerunt anitat interrogo utrum ne per naturae ueritatem hodie Christus in nobis si an per concordiam uolunta tis Si enim uere uerbum caro factum est,ic nos uere uerbum carnem cibo dominico semimus,quomodo no naturaliter manere in nobis existiman das est, qui de naturam carnis nostrae iam inseparabilem sibi homo natus assumpsit, ec naturam carnis suae ad naturam aeternitatis sub sacramento nobis comunicandae carnis admiscuit Ita enim omnes unum sumus, quia
re in Christo pater est de Christus in nobis est. Quisquis ergo naturaliter patrem in Christo negabit, neget prius non naturaliter uel se in Christo, uel Christum sibi messe quia in Christo pater,ec Christus in nobis,unum in his esse nos factu Si uere igitur carnem corporis nostri Christus assum/psit,dc aere homo ille,qui ex Maria natus fuit,Christus est,nos uere sub
mysterio carnem corporis sal sumimus, dc per hoc unu erimus, quia pater in eo est,ec ille in nobis,quomodo uoluntatis unitas asseritur, cum natara