Interim adulterogermanum cui adiecta est vera christianae pacificationis, et ecclesiae reformandae ratio. Per Ioan. Caluinum

발행: 1549년

분량: 201페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

71쪽

cie comunicadi cosuetudinem repraehedere nodebet: nec alteri alteros perturbet donec super ea re Concilium Oecumenicum decreuerit. Et quanquam Sacramentum Euch

ristae sub utraque specie institutum est, non tamen sentiendum est Christum in carne diuidi, contra quam Scriptura diuinitus inspirata tradit.sed sub singulis speciebus integrii cotineri. Ac quoniam in Sacramento Eucharistiae est verum Christi corpus, ct verus Chritu sanguis in hoc Sacramento christum inertibadorari debere. Item Sacramentum Eucharistiae semel verbo Christi consecratum , etiam si asseruetur diutius, tamen Sacramentum & corpus &sanguinem Christi remanere donec sumatur. Quae vero ad disciplinam Cleri & populi pq rtinent, videntur chm primis necessa- ria esse ad tollenda ex Ecclesiis scandala,quae dant magnam causam horum temporum perturbationi id quod res ipsa loquitur. Itaque si quam Ecclesiis utilem resormationem Caesarea Maiestas procurauerit, tantum abest ut quisquam sanctae religionis nostrae & publicae tranquillitatis studiosus.repudiare eam velit,

, Vt omnes etiam pro ea citius promouenda ct procuranda. Caesaream Maiestatem obnixest humillime precari debeant. IN T ER I M FINIS.

72쪽

VERA CHRISTIANARPACIFICATIONIS, ET

EccLEsi AE R O Romandae ratio.

P E C I O s V M quidem nomen est ulla. de Pacis inquit Hilarius & pulchra opinio concit. unitatis. Sed quis ambigat, eam solam unitam Ecclesiae pacem esse quae Christi este Digna profecto sententia,quae nobis in mentem veniat, quoties de constituenda inter Christianos pace concordiique agitur: ac praesertim ubi quaeritur in doctrina consensus. Nam quia a dissidiis pii & moderati homines abhorrent, contentiones verδ & certamina detestantur: fieri vix potest, quin plausibilis it premo auditu, quaecunque de illis sedandis habetur oratio. Et quis, nisi humanitatis expers, si pacificandae Ecclesiae vera & seria fiat mentio, non libenter aurem animumque accommodcte Nemo enim est, vel modico duntaxat pietatis sensu praeditus,quem non excruciet, ae moerore conficiat

foeda haec horrendique eorporis Christi laceratio . At ver/ eis astuti homines hoc se praetextu non raris infirment, dum adulterare volunt sinceram Christi doctrinam: quis neget prudenter circunspiciendum aesti qualis pax nobis afferatur ei Nam sicuti ubique nobis pacem imprimis commendatChristus ita Euan gelii sui veritatem unicum esse illius vinculum docet. Proinde, non est cur nobis fueum faciant Concordiae nomine, quid sincera Euangelii professione

73쪽

abducere nos tentant. Quid ergo toptanda quidem est pax summ6que studio quaerenda. Sed potius quilin redimatu e vlla pietatis iactura coelum terrae: si

Ita opus est, misceatur.

. . Neque Verd hic mihi vel eum Turcis, ac I datis dispucatio est,qui nomen Christi cuperent penitus extinctum: vel cum era istioribus papistis,qui upertam verae doctrinae abnegationem 4 nobis flagitant: sed cum fucatae nescio cuius pacificationis architectis, qui no Ois ita dimidium relinquuntChristu ut nuta. lam interea doctrinae ipsius partem vel non obscurent,vel non aliqua mendacii labe aspergant. Atque hoc deformandae pietatis artificium reformationis ti- tu si Deo placet,venditant. Itἱ ne vicum nos furtim abducant 2 pacis authore , fucum nobis faciant, pacem frustra pollicendor Quanquam simulando nunquam tantdm proficient,quin pateant ipsorum consilia. Sperant proculdubiodi Ecclesiae quae purioremChristi doctrinam

amplexae sunt,semel declinauerint , pat que fuerint aliqua ex parte se corrumpi,facilὸ quod reliquum erit boni mox perdituras. Nec sanὰ opinione falluntur. Haec enim & iustissima & ordinaria est Dei vitio: ut qui sacrosanctam suam veritatem scientes ac volentes sinunt mendaciis inquinari tanti boni possessione in totum exuantur. Neque enim res est adeo vulgaris,ut vel minima eius diminutione, quod pre eiosissimum ducitur inter homines , redimi debeat. Equidem scio impios & profanos homines , non ex Dei iudicio aestimare,quid futurum sit. Sed causam nescientes de euentu rectὰ iudicant .

74쪽

Atqui mirum est quosdam esse tam leues, ne dicam mente alienatos, qui fidem talium hominum dictis habeant . Neque verὸ me latet quid cogitent si paululum nunc cessierint, maiores deinde progressus, oblata occasione , se facturos. Sed undὸ su bito illa, quam sibi promittunt occasio emergete Video nunc eos e via recedere. Proinde nihil minus sperandum, qu m ut errando d scopum perueniant. Qum potius timendum est, ne Deus dimidium hoc, quod retinent auferendo, tam perfidae ultor defectionis appareat.Verdiu qualemcunque sibi spem fingant: nimium tamen ac plus nimio sibi permittunt, cilm de aeterna & immutabili Dei veritate paciscuntur,quousque valere debeat. Modὁ quod praecipuum est maneat saluum inquiunt,aliorum tolerabilis erit iactura. Hoe ver3 perinde dicunt acsi Christus eorum arbitrio se diuidendum tradidisset. Est aliquid fateor, cum integra pietatis instauratio obtineri primo statim die nequit,praecipua saltem capita consequi: modis quod adhue deest persequi non desinamus.Verdmubi integram Euangelii sui doctrinam nobis fruendam dedit filius Dei eam ex compacto Iacerare, Vt partem aliquam nobis seruemus quilin indignum sacrilegium este sed hoc est scilIcet: cum subeunda est vitae dimicatio , pauci quid sit Christi causam defendere no- uerunt.Quinetiam e 3 usque progreditur istorum impudentia ut sibi in animo esse negent, temere Deum tentare. Quasi ver8 in discrimen se proiiciant non necessarium, qui extrema quaeque experiri malunt, vitae doctrina vel minimum unguem desiς-

75쪽

ctant lVbi ergo sunt magnificae illae voces quas paulὁ ante gladiis accincti edebat e Qui fit, ut illis temetitas

esse incipiat tuenda veritatis constantia simulae morienda esse vident potius quim ab ea recedatur e Nos ver8, Paulinae exhortationis memores, Christo eisiseque Euangelio gloriam dare pergamus, siue Pervi-' tam siue per mortem. Quidquid autem accidat constitutum hoc cum animis nostris habeamus,nullas auribus eonditiones pacis admittere, quae purae Dei veritati hominum figmenta permisceant. Maneat inquam, illud fixum,audiendam ab omnibus esse solam pastoris vocem: alienorum cauendam esse ac respuendam.

Hinc colligere promptum est, quaenam sit in paeandi; dissidiis ineunda ratio. Nisi enim nos terrerent hominum offensat ,& quasi oculos perstringerent rimo nisi quida, dum nimium cauti esse volunt, ea cutirent in .elari 'maluce : facil8, quae necessaria sint ad conseruandum Ecclesiae statum doctrinae capita inter nos conueniret. Sed quia rectum iudiciunt, nisi ex re ipsa,fieri nequit: operaeprecium mihi videor famirus si ea ipsa in quibus nihil remitti potest, breuiter recenseam . Scio multis tritam esse hane v eem : de ceteris non esse pertinacius litigandum,mo-dd salua maneat gratuitae iustificationis domina.Qui sic loquuntur,neque totum,neque nihil dicunt. F teor equidem, nunquam nobis constare solidam sibi is nostrae notitiam quin totam ferὸ summa Christianae doctrinae secum trahat. Sed primdm,in Christi nae doctrinae summa,Dei cultum in quo eius honor

vertitur non modo posthaberi saluti hominum, sed silentio praeteriri,perquam iniquum erativi postea iterum

76쪽

terum attingam. Deinde multum interest, verb6 ne uno duntaxat proferas fide nos iustificari , an rcm totam disertὸ explicatam proponas. Qu8d si in rebus quoque minutis sedulo obviare omnes solent controuersiis quae oriri exverborum obscuritate pollent: ςur non in re maximi momenti eadem saltem si non maioriadhibebitur cautio e

Proinde qu3 probent isti homines , sibi curae

esse ut hane doctrinae partem de gratuita iustificatione saluam retineant: primὸ statuendum est, quid per se valeat homo. Nam hoc ordine primὸm est,cum inter hominis naturam & Dei gratiam discernimus, videre quidnam illa proprium habeat. Hic Mediatores nescio qui exoriuntur,qui ut flexiloquis ambagibus aduersarios placantes interimant pias animas arbitrii libertatem homini relinquunt, licet infimamae laesam. Scilicet de alieno sunt liberales, cum ad hominem transcribunt quod proprium erat Dei gratiae. Fatendum est sanὸ homini restare voluntatem, etiam dum captiuus tenetur sub peccati & Sathanae tyrannide. Sed eui se putant satisfacturos, cilm superbum libertatis nomen infirmae potentiae epithetoaefuncto riὸ temperant e Cum ver/ modum adipi-stendae iustificationis describunt, Deum non agere cum homine docent, quasi cum trunco: Non enim trahere nisi volentem .Quis negat e Sed hoc quaeritur,vndὸ ista humanae voluntati docilitas, ut se Deo obsequentem praebeat : cd in natura prorsus cotumax sit&immorigera. An non hoc est in limine impingere cd in binc extenuat hominis miseri mas ne siluinae gratiae auxilium obscurante Aut ergo vera

77쪽

SO VERA ECCLESIAE

iustificationis ratio nobis minimὸ constabit,.aut hino faciendum erit exordium: caecam elie hominis mentem , donee st Dei spiritu illuminetur: voluntatem malo esse addictam . totimque ad malum ferri ac rapido nec ab eodem corrigatur. nec aliunde nasci volunta iam gratiae receptionem nisi qu8d Deus cor ex la-' pideo carneum formans ad se nos reflectit, qui Prius

eramus auersi.

Cum autem ad ipsam verbi definitionem venitur luc verJ cauendum est ne operum respectus admisceatur gratuitae recociliationi quae tota in remisisione peccatorum posita est. Etsi enim nunquam reconciliamur Deo, quin simul donemur inhaerente iustitia i distingui tamen de bet,qua separari nequeunt. Atque hoc secundum est in hac quaestione membrum: definitam habere rationem,qua nos Deus iustificat. Dicimus itaque,nos fide iustificari quia nobis imputatur Christi iustitia. Si quis ex aduerso obiiciat, non aliter nos fieri participes Christi i u stitiae, quilin dum eius Spiritu in obedientiam legis renoua. mur hoc quidem fatendum est: sed in regeneratione. qualiscunque sit, negamus eonstituendam esse iustitiam. Neque id facimus vel litigandi studio, vel quia nihil quod minus nobis placeat, velimus praetermissum. Urget nos causa maximὰ necessaria. Agitur enim eonscientiae tranquillitas: sine qua nos omnes miserrimos esse oportet,imo iam ferὰ perditos. Queritur,inquam,ubinam tutis acquiescant conscientiae, eum de salute nostra agitur e si inquietudine agitantur,Vel haesitant. Paulus exinanitam esse fidem docet. Id autem necessarid accidere pronunciat, quandiu in

78쪽

legem respiciunt. Quid igitur Vt nobis salus constet simul necesse est certam eonstare iustitiae fiduciam . Huius quantulacunque pars in operibus fuerit reposita tanquam parum solido fundamento sussu

ta,nutabit. Restat igitur ut in solam peccatorum veniam recumbat. Plana res est,non aliter nos posse in

Dei iudicium intrepidos venire, qu in si certd persuasi simus eum nobis esse Patrem. Quod fieri nequit, quin iusti coram eo censeamur. Adeoque praeclusus est nobis omnis ad ipsum aditus,nisi paterna eius beneuolentia freti , ut Patrem non dubitanter inuocomus. Qiidd si nulla est nec salus nec Dei inuocatio, sine tranquilla ceri que conscientiae fiducia : rursus autem nusquam acquiescere conseientia potest, nisi in certa iustitia: quis dubitet totam hominis iustitiam,cui inniti debet, gratuita peccatorum remissione continerie Fucum itaque faciunt Mediatores qui iustitiam inhaerentem concurrere fingunt cum Christi merito, e dira de iusti si eando homine disputatio est instituta.Eiusmodi eoncursus horribilem eonflictum pariat neceire est,donee operum prorsus obliti abiectάque eorum mentione non iustitiae modὁ partem, sed totam ipsam in solidum e Christo mutuamur. Negant Deum terreni iudicis more agere nobiscum, ut absoluat tantum,non etiam vera iustitia donet. Fateor. Sed cdm duplex simul gratia nobis dChristo conferatur,ad quid utraque valeat,sedulo considerandum est. Nune quaeritur,vndὸ fiat ut Deo simus accepti. si opera eum gratuita iustitiae imputatione misceantur altera mox emerget quaestio,quous Me in conciliando Dei fauore illa valeant: an haec

79쪽

praecipuas obtineat partes, an quasi inferius sit adminiculum. in hunc modum si distrahatur salutis fiducia, nihil poterit quam vacillare. Quid hoc aliud est, quini subuertere ab imo fundamentum e Itaque me- Rom. . rito, Paulus fidei iustitiam in peccatorum remissione simpliciter includit, docens eam Davide describi,

cum beatum hominem pronunciat,cui non imputantur peccata. Et certὸ beatitudo illa,cuius Dauid me minit ex iustitia manat. Sequitur ergo nos eo esse iustos quia nobis peccata non imputantur. Vndὸ&hane salutis scientiam nuncupat in cantico suo Zacharias ubi de peccatorum remigione sumus edocti. In summa meminerimus,non hic simpliciter de multiplici Dei erga nos gratia esse disputationem: sed de

causa nostrae cum ipso reconciliationis: quae nisi unica statuitur,nulla est. Neque enim scriptura,partem duntaxat nostrae iustitiae mutuari e Christo iubet ut

suppleat quod operibus nostris deest; sed palpira testatur Apostolus ipsum nobis factum esse iustitiam . EezCotis, alibi nos in ipso iustos esse apud Deiani quia non imputentur nobis amplius peccata. Commendanda quidem eorum, quae it Christo percipimus,bonorum tum amplitudo, tum varietas: neque ad unam speciem eius officium vό mque restringi decet. Nec verdicum homines dicimus gratia iustificari Christi beneficio, tacenda est regenerationis gratia. Quin potius cauendum,ne d nobi separentur,quae perpetuo Dominus coniungit. Quia ergo Doceantur homines, fieri non posse ut iusti censeantur Christi merito , quin renouentur eiust

Spiritu in sanctam vitam: frustrique gratuita Deidoptio

80쪽

doptione gloriari omnes, in quibus Spiritus regenerationis non habitat, Denique nullos 2 Deo recipi in gratiam qui non iusti quoque verὰ fiant. Sed distinctione opus est, ne ex duobus donis alterum alteri quid deroget. Ita sibi necessariam esse sentiant regenerationem filii Dei, ut plenam nihilominus sibi iustitiam in Christo constare sciant. Ita se intelligant

ad vitae sanctitatem bonorumque operum studium creatos & ordinatos, ut in unum Christi meritum, toto animi sui sensu, recumbant. Ita fruantur,qua donati sunt vitae iustitia ut ea tamen diffisi, non aliam quam obedientiae Christi fiduciam in Dei iudiei-eium afferant. Atque, ut remoueantur ambages, necesse est

ita in summo gradu collocari, quam fide obtinemus iustitiam,& quae gratis nobis accepta fertur: ut quoties ad Dei tribunal vocantur conscientiar, ipsa sola emineat. Ita fiet,ut operum iustitia, qualiscunque esse in nobis potest in ordinem suum coacta, illi minimὰ,veluti ad conflictum opponatur. Et sanὸ aequum est,cdm haec ab illa pendeat,ita subordinari, ut totam illi possessionem in hominis salute relinquat. Nee dubium est quin Paulus, ubi disputat de homini s i u sti ficatione i n hoc v n o capi te ve rse tu r,quomodo Deum sibi propitium esse statuat. Hic non ad qualitatem nobis infusam nos reuocat, sed praeterita

Operum mentione, quaerendam extra nos iustitia messe docet. Alioqui nunquam stabit illa,quam tantopere ubique vrget fidei certitudo.Multis minus illa inter fidei & operum iustitiam antithesis qua maia Leri,decimo ad Romanos capite. Ergo nisi ludere in

SEARCH

MENU NAVIGATION