장음표시 사용
81쪽
re tam seria lubet.quod nimis periculosum foret, retinenda est verbi proprietas: quae rei cognitionem secum trabit , Nam si rem nobis concederent,qui hanc doctrinae partem inuoluunt suis commentis,ego certamen de verbo facilὸ remitterem. Sed qui duas inter se iustitias committunt, quia hoc moliuntur, ne
gratuita sit in solidum hominis Iustitia, nequaquam ferendi sunt.
Obulandum etiam est eorum calumnIar: dum Iacobum obtendunt,& alios similes locos colligunt in Scripturis,ubi verbum iustificandi aliter capitur,ut suum inde concursum stabiliant. Neque enim intelligit Iacobus, hominem vel minima ex parte sibi
apud Deum acquirere iustitiam operum meritis: sed de iustitiae tantum approbatione tractat. Quis autem
negat factisv numquenque suis probare qualis sit Sed longὸ aliud est, hominibus facere affectus tui fidem,
quam salutem coram Deo promereri. Proinde ne
ex diuersa vocis significatione fucus nobis fiat: semper notanda est relatio vel ad Deum vel ad homines. Porrd non negamus iustos nominati Dei filios aut Vitae sanistit te aut pura conscientia. Sed quia nullum opus si appendatur in Dei trutina, reperietur nisi mancum, & surdibus etiam inquinatui inde constitui mus,liane iustitiae appellationem ubi operibus tribuitur, ingratuita venia fundatam esse. Ergo ideo iusti sunt operibus fideles, quia nullo operum merito aut respectu iusti: ed in operum iustitia ex fidei iustitia pendeat. Hinc etiam apparet,quid de operum mercede sit sentiendum.Non est certὸ inanis in Domino piorum labor: cui dc varia quotidie praemia in
82쪽
mundo rependuntur,& summum In eoelis repositum est. Sed longὸ falluntur,qui putant quidquam me cedis bonis operibus, quasi debitum rependi. Semper enim huc redeundum : sicuti nullam esse iustitiam Deus pronunciat, nisi in perfecta legis obedientia : ita nihil homines promereri,nisi omnia legis mandata in solidum praestent. Quisquis enim vel
in uno apice defecerit, eum manet aeterna maledictio, si iure cum ipso agatur. Quare, promissiones uniuersas, quae pactum legis implendar continent: non dubitat Paulus irritas facere, donec gratuitae promissionis beneficio mitigatus fuerit ille rigor. Promissionem gratuitam accipio, non qualiter muIti solent: quia cum nos & nostra omnia debeamus Deo, ipse ultro & liberaliter operibus, quae iure suo exigere 4 nobis poterat, mercedem promiserit: sed quia mercedem ex voluntaria potius fauoris sui dignatione,qu m ex propria eorum dignitate assignat. Nam illa quan uis liberalis promissio, quae pacto legis implendae annexa est,per se nihil nos inuat: quia nemo, qui ossieto suo satisfaciali unquam reperietur. Proinde,nouae iterum promissionis subsidio opus est: ut scilicet ideo praemium habeant opera, quia cum venia placent. Ita fit ut non fraudentur spe mercedis fideles qui illis stimulus esse debet ad bonorum operum
studium neque tamen rursus vel peruersa fiducia insentur,neque efferantur inani gloria. I c vera est mercedis ratio: non ut operum merito aut dignitati ex aequo respondeat, sed ut gratuita eorum acceptione nitatur.
Ad hate minimὸ serendum, ut fides ipsa, quae
83쪽
eausa est iustitiae, falsa interpretatione non obscure tur modd,sed etiam adulteretur. Quod faciunt,qui eam verὸ stare fingunt absque cliaritate. V eius est sephistarum commentum, fidem quae sit informis, veram nihilominus esse: accessione ver3 charitatis mari . Porr8 inde natus est error, qudd fidem esse putant nudam frigidimque notitiam,quae Deum e Gse veracem confuia apprehendat.Nos de vocibus non litigamus. Sed cdm in hac quaestione vertatur salus hominum,nimis periculosa est ambiguitas, quae totam doctrinam tenebris inuoluat. Sicuti nos gratis iustificat Deus, Christi obedientia nobis imputando, ita tanti beneficii non nisi sola fide compotes efficimur . Sicuti peccata nostra expiauit filius Dei mortis suae sacrificio, Patrisque ira placata adoptionis gratiam nobis acquisiuit, rasincque iustitia sua nos donatrita non nisi fide ipsum induimus, ut simus bonorum eius participes. Nunc si nesciamus quid sit fides,quis nobis ad salutem adipiscendam aditus patebite Qui autem obliquis suis moderationibus pacem hodie redimunt Papistis, fidem veram quae Christianos ab infidelibus discernit, fatentur charitate posse esse v euam. Perinde ergo faciunt,aesi quis vinum in dolio inclusum commendet: epistomium verJabstin- dat, ne cui liceat inde haurire. Iam satis patἴre arbitror, quantopere referat, ut salua maneat de iustificatione doctrina,habere certam fidei definitionem. Et certe,quaenam sit partim ex iustificationis effectu licet colligere. Iustificat enim quia facit ut Christum induamus ut habitet in nobis Attimus eius membra. Quae cum Filio Dei
84쪽
nos Vnum facit,an sine eius Spiritu esse potest e Idverd non minus est absurdum, qui in si quis asserat, animam carere vita, quae ipsa corpus inspirat, quae motum illi dat & sensum quae ipsius denique vita est. Si quis hoc unum teneat, fide Christum possideri, in illa distinet one fidei formatae & informis non amplius haesitabit. Fides inquam firma est conscientiae
certitudo, quae Christum amplectitur, qualis nobis per Euangelium offertur . Atqui nonne unum est ex praecipuis donis quae nobis confert, vitae nouitas e Vndi & in sanctificationem nobis datus esse dicitur. Fides animae est resurrectio quemadmodum Christus pronunciat his verbis: Qui credit in me,etiam si mortuus fuerit vivet. Quomodo igitur mortua esset, cum sit vivifica 3 Fides diuinae adoptionis est testimoniunt. Quomodo autem filii Dei nisi qui Spiritu eius regunturi Fides nobis aditum ad Deum patefacit. Quomodo id fieret sine bona conscientiae Ut liaec vel non sint,vel taceamur: tamen ut paX in unitate fidei nobis constet, prius de fidei nominie inter nos conuenire necesse est. Sed quia iam praefatus sum, mihi in praesentia sufficere, si demonstremquam procul il retinenda iustificatione absint, quidum hostes veritatis placare student, medium excogitant doctrinae genus, quod neque coetu neque terra attingit:in hoc argumento me contineo.Ergo quan tum ad obtinendam coramDeo iustitiam spectat,baec quinque de fide necessarid tenenda esse dico. Primum indubiam esse persuasionem,qua verbum a prophetis& Apostolis allatum tanquam veritatem 4 Deo pro sectam uscipimus. Deinde hanc in verbo Dei pro
85쪽
priὸ intueri gratuitas promissiones,Chrislsimque praesertim earum pignus & fundamentum, ut in paterno Dei fauore acquiscentes salutis aeternae fiduciam concipere audeamus. Terti ὁ,non esse hanc nudam notitiam,quae in mente volitet , sed vivum quoque assectum, secum trahere, qui cordi insideat. QuartJ,non ex humanae mentis perspicacia eandem hane nasci, Vel ex proprio cordis motu, sed esse singulare Spiritus sancti opus cuius est,tum mentes illuminare,tum obsignare corda. Postrem 3, non omnes promiscuὸ
. hane Spiritus efficaciam sentire sed qui advitam sunt ordinati. Quod ordine primum posuimus, quia in
confesso est apud omnes probatione nulla indiget. In secundo etiam probando non tam sedulo colligenda sunt testimonia, quam admonedus lector, ut quae passim occurrunt in Scripturis expedat. Sunt enim propὰ innumera. Et breuitati studendum est
hori. to. Paulus cum d lege discernit Euangelium, fidei doctii om. . nam appellat. Et alibi reuelari in ipso Dei iustitiam docet ex fide in fidem. Item, ideo inquit ex fide ut secundum gratiam: quis firma sit promissio.Eode pertinet quod scribit, Euangelium in obedientiam fidei
praedicari.Et ubi Euangelium non ex lege, sed ex promissione esse docet continuo-pdst concludit, ut promissio ex fide detur. Quibus verbis apertὰ notatur mutua inter fidem & gratuitas Dei promissiones re- Iatio. Hinc iam conficitur fidem in Christo solo quiescere: utpote in quo omnes Dei promissiones sunt Etiam & Amen. Ita enim Deus dilexit mundum ut Oan.3. filium suum unigenitum dederit:ut quisquis in eum credit,non pereat. Quae sententia non frustra toties repeti-
86쪽
repetitur. Quare alibi Paulus,cum lucem ΕΠ*ngςlii Lebri .eommendat, dicit illi e refulgere Dei gloriam in lacie Christi. Nee temere, cum de fidieminit Scriptura quasi expositionis vice additur I n Christum. S gnificat enim haec particula quod latrus docetur tertio capite ad Romanos: Christum esse prspositum reconciliatorem,ut per fidem intercedente apstu Hanguine gratis iustificemur Dei gratia. Quod ipsum deinde pluribus locis confirmat. Idem sibi Vult qV0d ciuia. ad Galatas scribit, non nisi in uno semine, hoe eit
Cluisto stabilitas mirepromissiones.Eadem ratione, A tain ad Ephesios quilio ad Plulippenses, fidem inter- bl
pretatur cognitionem Filii Dei : in qua etiam totam sapientiam piorum includit: quem-Jm uim . me. inerat,quidquam sibi aliud esse extimum:& se Iesum Christum praedicasse gloriatur, tanquam in quo consistat Euangelii summδ.
Porr3 ex fide gigni diuini an nos amoris neuesam, vel unus locus abundὰ testatur, qvjnto ad Ro. eapite, ubi docet Paulus tranquillas nobis esse conscientias, ut audeamus de spe vitae aeternae gloriara. Et prius dixerat,
mus trepidi & dubii.Vndὸ constat requiri firmam certitudinem. In eundem modum ad Ephesios scribὶti,M. mos per Christum habere audaciam & aditum ad Pa
trem eum fiducia,quae est per fidem eius ec Ioannes in opinari nos dicit sed scire quJd filia Dei simus: tametsi nondum appareat. Hoc ergo qui non tenet fidei naturam prorsus ignorat. Fidem eum serio affectu semper coniunctam esse. A lioqui non iuberet nos Paulus radices agere an Cliti Coma
87쪽
a pobis Deus sed quaerit oves errantes.ac perditas.' q' Porr8 efficacia vocationis cuius memini,sic accipi debet, qu8d non tantum nobis offertur Dei gratia, sed
ad eam amplexandam voluntas quoque nostra formatur. Nam inter electos& reprobos id interest, qudd cum virosque alloquatur Deus voce hominis,
illos peculiariter Spiritu suo intus docet.Commune, inquam,virisque est hominis ministerium: sed intefrior spiritus gratia specialis est electis. Quis pertinet n. s. Christi sententia: Q uicunque Patre audiuit ac didicit,uenit ad me.
Nisi haec extra eontrouersiam posita fuerint: licet auium more subinde garriamus, nos Fide iustificari iustificationem ipsam nunquam tenebimus. . Nihilo autem melius est, furtim subduci ab unico salutis fundamento quum palam excuti. Verdiri sunt etiam alia, in quibus laruati Mediatores hane doctrinae patena malitioia subuertunt, quam velle se tueri Verbo profitentur. Peccatorum confessionem obtinendae veniae necessariam esse fingunt. Cui autem confiteri nos iubent Non Deo: sed sacerdotibus.Nonne plusquam impudenter obtenditur nomen gratuitae iustificationis, eum haec conscientiis imponitur necessitas Ut liberat sint conscientiar metu aeternae mortis, ipsam quoque Dei legem abrogari oportet, ne maledictione eas obstringat. Quid nunc si nouarum legum laqueis induuntur, quae fortius eas adstringant e Scriptura nos iustificari testatur non quia impleamus legem: sed quia recumbamus in Christi sacrificium,quo expiata sunt peccata. Non ergo legis . obseruatio, sed transgressionum venia nos iustificat. Nunc
88쪽
Nunc eum ipsa peccatorum remissio quae a vinculis omnibus nos soluit,conditioni illigatur, nonne totaeonscientiis excutitur salutis certitudo e Peccatorum remissionem nobis promittunt: sed hac lege, si in aurem sacerdotis confessi fuerimus. Quid hoc quaeso,aliud est quilin humanae legi subiicere diuinae Legis absolutionem & ipsi ut ita loquar manumissionis vindictae seruitutem imponere e Sie enim statuunt eiusmodi legissatores, ne peccatorum remissio, quae nos liberat ipsa sit libera.
Praeterea atrocem Deo iniuriam faciunt, qui tantum arrogant hominibus,ut ipsorum arbitrio remittantur peccata. Praesertim edin hoc uni sibi tam
seuerὸ vindicet apud Prophetam: Ego sum ego sum, inquit qui deleo iniquitates tuas. Quid autem p an Deus ipse edira beneficium istud nobis offert, confitendi legem imponite An Christus ipse cuius maxi-mὸ proprium est hoc officium & mandatum, tale quidquam praescribit peccata remittendo Nusquam hoc legitur. Nune cdm insurgunt homines manumque iniieiunt Christo ad restringendam eius gratiam: nonne plusquam sacrilega audacia est e Et nos si tantum iuris permittimus hominibus ut reconciliandae inter nos de Deum gratiae ipsi sint arbitri ad leges dictandas monne Christi beneficium, ali ingratitudine repudiamus e Floe eertὸ nisi impudenter negari non
potest. Confugimus miseri omnes nos ut necesse est, ad peccatorum veniam, tanquam ad unicum salutis asylum. Certa nobis via st Filio Dei monstratur.Certa ratio traditur tanti boni potiendi. Hic se interponit mortalis homo,aditumque praecludere audet: 1a-
89쪽
nuam ostendit se obseratam, nec aperiri nis1 cor is Disonis claue patitur. Hanc in se tyrannidem qui suscipiunt, statusintve Christum unicum iustitiae aullio rem, ac non potius honoris partem illi ereptam alid transcribunt ρ Et ubi gratuita iustitia si hoc modo redimiture Porr4 quoniam hactenus expertae sunt piae animae quim dira esset carnificina, cuin ad eiusmodi confessionem adigebantur: ut minore doloris sensu
eas interimant falsi Mediatores, mediam viam excogitant. Dicunt enim, neque nimis laxandam confessionem, neque rursus nimis stringendam. Vi tui icertὸ aliquid profectum ciIria ex illa anxia enumeratione aliquid remittitur Nugae scilicet Nam si statuimus non absolui coram Deo, nisi qui sacerdoti sua Peccata confessi fuerint: cui inde apiculum detrahere fas eriteNonne semper pereclitabimur ire si quid a nobis praetermissum est,in iudicium Deus reuocet e Haec demum pax est conscientiae, sine qua nulla est salus edin indubia est absolutionis fides. Si confiteri priuxquempiam necesse est,quil in absoluatur quousque vrgear haec necessitas, non est in hominis arbitrio definire.Ita nihil praeter assiduam inquietudinem letumque tormentum, & perplexas ambages relinquitur, quae animam nihilominus conficient, qu in si apertὸ iugularetur.Contenti sunt Mediatores si recenseantur peccata, quae diligenter cogitanti, &sese excutienti in mentem veniunt. Quid hoc est aliud quam venenum gutta mellis illinere, ut primo gustu minus sentiatur Nam si quid iusta, diligentiae vel minimum defueritduc haerebit peccator.Imo labefact bi-
90쪽
REFORM. RATIO.tur tota promissio :& tandem abyssus abyssum trahet. Si haec est salutis scientia tranquillo animo in peecatorumveniam recumbere:quisquis hunc laqueum sponte induet, sciens ac volens salutem suam proiicit. Quὁd autem hule impiae tyrannidi praetexitur Christi authoritas non minore fit impudentia quilin malitia. Antehac Sorbonicis theologastris propter cratiam inscitiam poterat ignosci, iam Scripturam perperam corrumperent. Nunc in tanta luce non eadem valere debet excusatio.Obtendunt Mediatores, ligandi & soluendi potestatem Apostolis esse datam. Addunt postea exerceri non posse nisi intelligat qui ea fungitur, retinerίne, an soluere debeat. Inde enumerationem conficiunt. Quid tam puerile obiectum toties il nobis refutatum nunc de- integro excutiam Cilni instruuntur ligandi & soluendi potestate apostolidioc elogio vim & fructum Euangelii
commendari,certum est. Magnopere enim refert,Vtratam esse coram Deo absolutionem sciamus, quae nobis nunciatur ore hominis. Meminerimus homines esse mortales, qui nos ab aeternae mortis reatu exemptos esse testantur. Tantae rei testimonio ne Angeli quidem pares forent. Quid ergo nobis fieret nisi suam authoritatem interponeret ipse Filius Dei, ad sanciendam mandati sui fidenat Ipsa pores mandati exequutio omnem hac de re dubitationem tollit. Neque enim audiendis confessionibus, sed praedicando Euangelio, ligandi soluendsque munus exercuerunt Apostoli. Quinetia in palam est, melioribus seculis,