De consolatione edita sub nomine Ciceronis, Antonii Riccoboni defensor, seu pro primo eius iudicio, aduersus secundam Caroli Sigonii accusationem, ..

발행: 1584년

분량: 192페이지

출처: archive.org

분류: 연설

51쪽

so Dialogus inter

sibi puero,aut adolescenti excideranta diamen etiam,atque etiam attende , ne istud quidem, quod ais,ipsum vicere in prooemispotuisse.RI cc.Diaxi Ciceronem potuisse se excusare non solum in prooemio, sed etiam in ipso Dialogo sub persona Catonis,non nominatim sed in uniuersum, ut dicereian Consolationibus ubi agitur de codicionibus Watumoolere senectutem uituperariota id fieri, ut causae seruiatur, uere autem omni laude esse dignam; ut scilicet prudens Le totiqui ct Consolationem, illum Dialogum esse Ciceronis non ignoraret, quo illa uerba tenderent, posset animo comprehendere.Se quod ais ipsum oecere, quod dis in prooemio non potuisse, miror te sic loqui .

Num,se licet in prooemiis περὶ των τοοῦπραγ--τος scribere,cur non licuerit τιμεριροτος attingere, atque aliquem locum repurgare,

qui dignus esse purgatione e istimetur e Tames enim scripsit Cicero, eparatum prooemium uitio sum esse, connexum ita principium conseque

ii orationi esse oportere, ut non tamquam citharo di prooemium Uctum ali od, sed cobnens cum omni corpore membrum esse uideatur:tamen, mid intelligendum si potissimum de causses deliberativis, iudicialibus, M. quod fit εν ἀώλεισει, est separatum a legitimo cantu, nousolum simile em potest το τω, προ-

'im etiam prooemia historiarum, ut Sallusti, iu

52쪽

coniuratione Catilinae, in bello Iugurthino , ac quaestionum infinitarum- Ciceronis in prima Tusculana, in ali s. moniam igiturprooemia in huiusmodi quaestionibus possuntem separata i

circo uolumen habebat Cicero prooemiorum, ex

quo 1 spe eligebat,cum aliquod συγγραμμα instituerat. unde factum est, ut in libro de gloria posuerit idem prooemium , quod in Academico te linquod non meminisse se illo abusum esse, ideoque cum agnouisset erratum suum, statim nouum prooemium exarauerit, Attico miserit , ut uetus desecaret, nouum agglutinaret, quemadmodum scriptum ein ad ipsum au. God si admittuntur quandoque prooemia separata,cur fieri prooemium non potest,in quo res aliqua excuseturζ S I G.i iacamsi attenderis.Si dedita opera primum uituperatio senectutis , deinde laudatio conscripta eiset, tunc in prooemio fieri purgatio debuisiet, quia liaber libro , argumentum Ggumento obiectum ese set,quemadmodum factum cum Gabiniustias a Cicerone oppugnatus ab eodem defensus est. Se quoniam tu Consolatione inter aerumnas humanas obiter etiam senectutis incommoda r lata sunt,in Catone uero de industria senecitus per Catonem a quattuor illis uulgaris criminibus liberata est,ideo non debuit fieri in prooemio purgatio. RI CC iae,quam legem prooemijs imponas,quae,

ut Hiendi, in talibus quΘionibus prorsus libera esse possunt, oe tamen per te, nouam istam do-D a dirinam

53쪽

s a Dialogus Inter

ctrinam tuam uitiosa sntdi ullam contineant ex cusationem,ns liber libro lumentum argumento obiiciatur. Od quale siticiligentius considerabis. m,licet siber libro, argumentum regumen-ro non prorsus opponatur,tamen aliquid, quod sit in uno,s en diuersum ab eo,quod si in alteroso ten legit excusari s ut in oratore ad Brutum

se; Ego idem, qui in illo sermone nostro, qui essexpositus in Bruto, multum tribuerim Latinis, uel ut hortarer alios, uel quod amarem meos , recordor longe omnibus unum anteferre Demcjb

nem. in libro de Fato se a stud in aliis libris

feci,qui bunt de natura Deorum, itemque in iis, quos de diuinatione edidi, ut in utramque partem perpetua explicaretur oraris,qu)facilius id a quoque probaretur, quod cuique maxime proba leuideretur; in hac estutatione de Fato casus quia dam, ne facerem, impedivit. Sic. Mide quod illa excusatio non fuit necessaria, quia accusatio, quae adhibetur in Consolatione, non repugnauit defensioni, quae pon suscepta es in Catone δRICC. Ain tandem,non repugnauit e profecto, si repugnare,es aduersari,ubsistere, contra pugna re, nescio quibus technis persuadere te posse σῖ- Himer,alteram estputationem,in qua senectus uia

ruperatur,accugatur, iuisera, atque infortunata ostenditur,non repugnare alteri,in qua 'nes la dantur,defenduntur , oe non miseri, nec infortunati sentantur. de quo quia in disceptationibus

54쪽

meis plura dissiquὰ m quae hic repeti debeant, nuhil mihi aliud addendum arbitror, nisi me id, ut alia, litterarum studiosis iudicandum relinquere. Sic. maesiuisti,quo ego tandem modo probaturus sim,Ciceronem in Consolatione sua tanta senectutis incommoda persecutum esse, cu id haud

aliunde appareat, ct Plinius cum ceteras aetates aerumnosas asserret, unam tamen hanc senile omiseritiErgo, nis probauero sngula,quae sunt in hoc

libro,suisse in Consolatione Ciceronis,caussa ceciadem e se probaro,tum demum ineptae reus imitationis ero e Ri CC. Cur tibi potius uis credi siens tem in Consolatione uituperatam esse as anti sine ulla probatione, quam mihi neganti Id quod licet probares, ob alia tamen mi ita non tu inepta reus imitationis per me esses , cuius nunquam me esse accusatorem professus sum:sed ab illis,qui tam multas ct rerum, uerborum sordes Ciceroni tribuunt, per me Cicero ex instituto meo defenderetur. S i c. Nonne satis id tibi argumenti uidetur, quod Plato in Ariocho, cum item de contemnenda morte dissereret, aetatum, ut hic, sngularum miserias persequens , summas ipsius quaeque ingrauescentis aerumnas exposuit. quas Plinius non attigit, ne in re clarissima laboraret .RICC. Modo nominarii Platonem in Axiocho, modo Aescbinem. Sed id nihil ad rem. Dico a tem non ualere argumentum,quia in Axiocho senectutis aerumna expositae Iunt, etiam id factum

se a

55쪽

14 Dialogus inter

esse in Cons Ciceronis, cum aliqua senectus bona esse possit,qualis illa,quam Arist. inter partes fi . licitatis ἰυγηρἱάν appellat, ct non omnis senectus si mala , quod tamen in ista Consolatione consis lationis indigente, tanquam certissmum ponitur. ae uera caussa fuit , quamobrem Plinius , ubi miserias hominum recensuissenullam senectutis habuerit mentionem, non ea,quam tu assera, quia in re clarissima sibi non esse laborandum existimauerit. Cum enim alias quoque res clatrissimas narraueris,ne hunc quoque praetermisisse quia claris sma esset: sed praetermisit,quia senectutem per se non em miseram iudicauim I G. Sentias tu,qui quid uelis:ego quoque idem faciam.

PRO TERTIA CONIECTURA,

quod multa sint non solum aliunde sumpta,& paullisper i mutata, sed etiam plerunq. deprauata. SE v expone deinceps,quae tu tertio loco posuisti. RitC. Is est,quod multa,uthistoriae, fabulae,uersus,sententia ,sint aliunde sumpta, ct paulisser immutata cum magna plerunque deprauatione. SIC. Tu Cicerone muruta repeti e scripsisi: ego pluribus allatis exemplis moisaucia rectissime factum esse.RICC. Atqui

56쪽

non fuit illis tam multis opus: neque enim ego

hoc negaui. SIG. Addidisti multa fui leuiter

immutatae at docui quoque, eundem aliis quoque in libris commutata multa repetiisse , oe, cu idem argumentum fuerit Consolationis, Tusculanae, recte eadem utrobique, ues paullulum uariata traetasse. R i CC. Vid utrum hoc sit contra me , qui

magis locorum spectaui deprauationem n pollux contra te , cum repugnet illi admirabili ingeni amplitudinLac singulari uerborum copia, quam vel ipso Cicerone ab inferis excitato expressi ,m,quod factitare Demosthenem obseruasset, qui,

ut tu locutus es, eade et uerba,quoties apte cari

derent , adhiberet, id fere nunquam ipse faceret a quod res miram ingenij tenuitatem, nimia

uerborum inopiam indicaret.quam repugnantiam alias notaui . s i G. Habeo,quid respondeam,si u lim ,sed contendini in Cons multa esse depraua ta. RICC. me scilicet robur est crgumentarionis mea. S i G. Velimini ea perpendamus inuic autem

quaenioni satisfacere cumulate non postum, nisi hoc mihi maxime necessarium praesidium compa rem,ut Ciceronem Vsdem,qua tu infers, criminiabus se Obstirinxisse in ali s quoque suis monumen iis ollendam,atque id ualere praecipue ad partum hunc legitimum ostendendum ex Ita .Etenim squis aliquem alicuius filium esse iccirco abnue rei, quod pater integer esset, filius autem fortasse out pedum, aut oculorum uitio laboraret; ego, si

57쪽

16 Dialogus inter

ad me eiusnodi caussa delata esset, cum alia, tum hoc in primis asterrem,eundem patrem alios quoque elusenodi aut claudos, aut luscissos liberos *scepisse, meque putarem praesare operam meam nauasse . Ric C. Dii immortales,quam sevum es telum boe,quod ribiparas,ut nonpossis scriptorem eum,quem tu ipse incognitum anellas d est, simulatum Ciceronem saname, ni se uerum ferias Ciceronem. Guod faciunt quoque tecum quidam amici tui uinclarissimi, ut adulterinum nilium plus nimio,atque indigne defendentes,germanum accusent. Ego igitur, qui in hominem incognitum inuebor, cognitum defendo, accusator nomina bor: uos uer o,qui cognituU accusatis, incognia to si non uobis, at rei realijs tantopere fauetis, eritis defensores ρ Sed ueniamus ad deprauata . S IG. Expone via. Ricc. Ordiar ab historiis In Tusc. scriptum eIt, Decium patrem pugna secum Latinis, filium cum Etruscis, nepotem cum orabo: in Conso Decios pugnam cum Latinis,

cum pater tantummodo decertarit. Srci. Sic ali

bi quoque locutus est,ut docui , Cicerro, ut cum de Deciorum patris, filis deuotione dissereret, L

tinos tantummodo nominarit. RICc. At operae pretium in uidere,quomodo docueris: atque interim cauebimus, ne tuo telo Ciceronem ostendas.

Sic. In libro fecundo de Finib. scripstsic P. cius,cum se deuoueret, equo admisso , in media aciem Laginorum irrueret, adquid de holuptatib.

58쪽

suis euitalat e paullo post; χοd quide eius

factum nisesset inre laudatum: non esset imitatus quarto consulatu suo filiar; neque porro ex eo natus, cum Pyrrho bellum gerens, cecidisset in proelio, eq.ὸ continenti mere tentam uictima Erip raebuisset. R i c.c. Non est locus similis. Nam Cicero de Finw. tres Decios tripliciter indicauis; patrem, m se deuoueret, equo admisso in mediam aciem Latinorum irrueret: filium, Arario consulatu suo: nepote Cum Pyrrho bellum gerens. Simulator uero simpliciser dixit, D cios cam Latinis pro patria dimicantes sese M. sitim telis obiecisse. Ita ue Cicero non errauitim

mulator uero errauit. Vides ne telum tuum contra

Ciceronem nibit adhuc valere e S i c. In Tusci tibi tres deuotiones, patris, fili, nepotis expressit, tria etiam nomina hostiam protulit , Latinorum , Etruscorum, Pyrrhi: cum tamen commodius pro Etruscis Gallos reponere potuisset,qu)d Decius filius cum solis Gallis , Liuio teste , conflixerit .R1 cc. Tametsi Decius filius in Etruria, no ram Etruscis,sed cum Gallis pugnauit: tamen,quia in Etruria illud bellum Samnite Galli, Etrusci,

Vmbri contra Romanos communibus armis ger

bant,non es mirum,si Cicero pro Gallis nomin uit Etruscos, apud quos illud ipsum bellum ger batur. SIG. Scite. ergo, quoniam Caesar pugna uis cum Pompeio in Macedonia , pugnauit cu Macedonis. Ricc. Non es simile. Hum Galli, Etrusci

59쪽

38 . Dialogus inter

Etrusci arma inter se coniunxerunt, ct bellandi societate coniuncti erant , ut quodammodo , quod

contra illos gerebatur, etiam contra hos geri uideretur. In sic Pompeius, Macedones. rmus igitur,quomodo Ciceronem excusemus,

quomodo reprehendamus. Addidisti in orationibus tuis, fortamesse mendum librarij, ut legi debeat Decius,non Decii. Ego res ondi, sequentia uerba non congruere,si legatur in hunc modum ; Decius cum Latinis pro patria dimicantes sese hostium telis obiiciebant . S i c. Si hoc non placet , eXerces

rursus telum meum, ac dico,non procedere: Hielitem mendosam aliquam habet hinoriam: ergo non est Ciceranis: quia nullus est ferme liber Cia ceronis, in quo non eiusmodi aliquid haereat labis. exempli varia, ut in secunda mea oratione dixi, duo duces eum Antiocho Rege Syriae depugna runt, Acilius Glabrio, qui Catone uiro consulari

legato ascito ipsum ἡ Graecia depulit, ct L. Scipio, qui fratre Africano iv ia debellauit, teste

Liuio, ct ceteris sina ulla controuersia omnib. Cicero uero in libro de senectare Catonem Tribunal militarem cum Glabrione fuisse, pro Murena in Asia cum L. Scipione uersatum esie prodidit, nimirum eo deceptus , quod Scipio Glabrionem exaceperit RI CC .Euid est accusaresi hoc no es At,

quemadmodam non Eidetur ualare hoc argumem

60쪽

resi ; Hie liber non unam aliquam taed multas habet mendosas historias, ct non solum historias medosa ed multa alia ct in reb. ct in bis uiti rum genera, ergo Ciceronis existimari non debet . SIG. Dum audior Consolationis Scipionem dixit occubui in Histania , cum Scipiones dicerebuisse quis non uidet id aut librarij uitio, aut pro Ciceronis arbitrio factumἰ neque enim, quia Sciapionem dixit, alterum exclusit R t CC. Praetex tus librarii multos adiuuat . tamdnam autem an

bitrium fuit Ciceronis,ut,cum diligens fuerit tibia 3 .sFciorum, in Catone,in Scipionib. com e morandis, quos fortes uiros appellauit, o dixit iter Poenis, vel corporibus suis obstruere uoluisset in Confisutem sua ea usus sit negligentia, ut unuScipionem nominauerit ἐ Si c. Si Gracchum praeteriit, qui in Tusci nominatus es, fortem uirum in

uno praeterire n altero nominatre, non eIt mendosam historiam adbibere. R i c c on dixi esse mendosam historiam adhibere: sed negligentiam. Verba mea sunt: Gracchum praeteri t non sine neglia gentia. SI c. haec tu hunc scribentem audire non potes,quo tandem modo Liuium aequo legere animo potese qui libro 34 LMalerium Tribunum pl. sic contra Catonem loquentem induxit , ut se

Origines eius aduersus eum reuoluturum esse de nunciarit; quas constat Catonem non solum ante

consulatum non confecisse, sed uix post annos qo. id est,extrema iam aetate instituisse. quod O Pro

SEARCH

MENU NAVIGATION