장음표시 사용
121쪽
sunt, nemo liberatur, ita ut, qui morte dignus sit, per baptismum a cena, quae legibus constituta est, cripiatur. Tametsi uehementer audancia esset eorum principum religio, & pietas, qui eam quoque animaduersionem, ut Dei glaria in seis sacramentis illustrior fieret, sontibus remitterent, ac condonarent. Uscit praeterea baptismus post huius uitae curriculum, poenarum omnium, quae originale peccatum consequuntur, liberationem. squidem merito mortis Domini factum est, ut haec consequi possemus. Baptismo autem, ut supra dictum est, ei commorimur. Si enim, ut inquit Apostolus, co- plantati facti sumus similitudini mortis eius, simul&resurrectio
Quod si quaerat aliquis, cur statim post baptismum in hac etiam
mortali uita his incommodis non careamus, atque ad perfectum ibium uitae gradum, in quo Adam primus humani generis parens ante peccatum collocatus fuerat, sacrae ablutionis uirtute non transser
mur ; id quidem duabus potissimum de causis fictum esse, respondebitur. Quarum prima est, quod nobis, qui per baptismum Christi corpori coniumsti, atque eius membra effecti sumus, plus alti quid dignitatis tribuendum non erat, quam iesi capiti nostro tributum esset. Cum igitur Christus dominus, etsi ab initio ortus sui gratiae , & ueritatis plenitudinem habuit, tamen humanae naturae tragilitatem , quam suscepit, non ante deposuit , quam passionis tormenta, & mortem pertulit , ac deinde ad immortilis uitae gloriam resurrexit: quis miretur, cum uideat fideles, qui iam per baptismum caelestis iustitiae gratiam adepti sunt, adhuc tamen caduco , & fragili corpore, uestiri, ut, postquam multis laboribus pro Christo perfuncti, & morte obita denuo ad uitam reuocati se rint,tandem digni sint, qui cu Christo aevo sempiterno perstuantur Altera uero causa, cur in nobis post baptismum infirmitas corporis, morbus, dolorum sensus, concupiscentiae motus relinquatur, illa est, ut scilicet tamquam segetem,& materiam uirtutis haberemus, ex qua deinde uberiorem gloriae fructum, atque ampliorayraemiaconsequeremur . nam cum patienti animo uitaeincommoda omnia toleramus, prauasque animi nostri assectiones sub rationis imperium diuina ope subi jcimus, certa spe niti debemus, sere, ut, si cum Apostolo bonu certamen certauerimus, cursum cons amauerimus, fidem seruauerimus, repositam quoque iustitiae coronam reddat nobis Dominus in illa die iustus iudex. Sic uero etiam cu filiis Israel uidetur Dominus egisse: quos etsi ab AEgyptioru seruitute, Pharaone,
122쪽
atque eius exercitu in mare dei nerso, liberauit, tamenon statim in
beatam illam promissionis terram introduxit, sed prius in multis, uariisque casi Sus exercuit; ac deinde, cum eos in promissae terrae possessionem misisset, ceteros quidem incolas e patriis sedibus exturbauit: quasdam uero nationes reliquas fecit, quas delere non potuerunt, ut populo Dei bellicae uirtutis, & fortitudinis exercendae o casio numquam deesi et . Huc accedit, quod si per baptismum, praeter dona caelestia, quibus anima ornatur, corporis etia bona tribu rentur , dubitari merito posset, quin multi praesentis potius uitae c5moda, quam futurae speratam gloriam consectantes, ad baptismum
uenirent ; cum tamen non festi haec,& incerta, quae uidentur, sed uera, atque aeterna, quae no uidentur, bona Christiano homini seni per proposita esse de Scant. Sed interim tamen huius uitae condicio, quae miseriarum plena est, suis uoluptatibus,& laetitiis non caret.
Quid enim nobis, qui iam per baptismum, ueluti palmites, insiti sumus in Christum, iucundius, aut optabilius esse potest, quam, cruce in humeros nostros sublata, eum ducem sequi, nullisqueauti boribus desitigari, aut periculis retardari, quo minus ad praemium supernae uocationis Dei omni studio contendamus, alii uirginitatis lauream, alii doctrinae, & praedicationis coronam, alii martyrii palmam , alii alia uirtutum decora a Domino accepturi 3 quia praeclara laudis insignia nemini daretur, nisi prius nos ipsos in huius aerumnosae uitae stadio exercuissemus, atq. in acie inuicti stetissemus. Sed ut ad baptismi effectus oratio redeat, exponendum erit, huius sacramenti uirtute, nos non solum a malis, quae uere maxima dicenda sunt, liberari, uerum etiam eximiis bonis, &muneribus augeri. Animus enim noster diuina gratia repletur, qua iussi,& filii Dei essem aes ernae quoque salutis heredes instituimur. nam, ut scriptuest, qui crediderit,&baptizatus fuerit, saluus crite mundatamque Ecclesiam lauacro aquae, in uerbo Apostolus testatur. Est autem gratia, quemadmodum Tridentina Synodus, ab omnibus crededum, poena anathematis proposita decreuit, non solum perquam peccatorum fit remissio: sed diuina qualitas in anima inhaerens, ac ueluti splendor quidam, & lux, quae animarum nostrarum maculas omnesciet et , ipsasque animas pulchriores,&splendidiores reddit. Atque1d ex sacris litteris aperte colligitur, cum gratiam essundi dicat, eaq. spiritus saneti pignus soleant appellare. Huic autem additur nobialissimus omnium uirtutum comitatus, quae in animam cum gratia diuinitus infinduntur. Q re, cum Apostolus ad Titum ait:
123쪽
Salvos nos secit per lauacrum re nerationis, &renouationis spiritus sancti, quem effudit in nos adunde per Iesum Christum saluatorem nostrum. D. A ugustinus uerba illa; abunde effudit sexplanans,
Nimirum, inquit, ad remissionem peccatorum,dc copia uirtutum. Iam uero per baptismum, etiam Christo capiti inquam membra copulamur, &connectimur. Quemadmodum igitur a capite uis manat, qua singulae corporis partes ad proprias functiones apte exequo das mouentur: ita etia ex Christi domini plenitudine in omnes, qui iustificantur, diuina uirtus, & gratia diffunditur; quae nos ad omnia Christianae pietatis ossicia habiles reddit. Neque uero mirum cui. quam uideri debet, si, cum tanta uirtutum conia instructi, & ornatium us, tamenon sine magna dissicultate, & labore, pias, honestas actiones inchoamus, uel certe absoluimus. Id enim ob eam rem, non euenit, quod uirtutes, a quibus actionesi pis proficiscuntur, Dei beneficio nobis donatae non sint: sed quonia post baptismum acerrima cupiditatis pugna aduersus spiritum relicta est; in qua tamen contentione animo frangi, aut debilitari Christianum homunem non decet; cum Dei benignitate steti, optima spe niti debeamus , fore, ut quotidiana recte uiuendi exercitatione, quaecumque pudica sunt, quaecumque iusta, quaecumque sancta, eadem etiam ta
phili p. -& iucunda uideantur, haec libenter cogitemus, haec alacri ani dii ni3 mo agamus, ut Deus pacis sit nobiscum. Praeterea, per baptismum consignamur chara here, qui ex anima deleri numquam potest: de
quo, nihil est, ut plura hoc loco disserantur; cum liceat ex his, quae
supra dicta sunt, cum uniuersede sacramentis a retur, satis multa, quae ad hoc argumentum pertinent, in hunc locum transferre. potisim Sed quonia ex characteris ut, & natura ab Ecclesia definitum est; ei tra sicine baptismi sacramentum nulla ratione iterandum csse, ea de re fideles, ne siquando in errores inducantur, saepe,&diligenter a Pastoribus Ad Eph. . admonedi erunt. Hoc uero docuit Apostolus, inquiens: Unus Do minus, una fides, unum baptisma. Deinde cum Romanos horta tur, ut mortui per baptismum in Christo, cauerent, ne uita quam
ab illo accepissent, amitterent, cum inquit: Quod enim Christus mortuus est peccato, mortuus est semel: hoc uidetur aperte significare, sicut ille mori iterum non potest, ita nobis denuo mori ser baptismum non licere. Quare sancta etiam Ecclesia, se unum baptis inum credere, palam priatet . quod quidem rei naturae, & ratio ni uehementer consentaneum esse, eo intelligitur, quod baptis mus est quaedam spiritualis regeneratio . Quemadmodum igitulnaturali
124쪽
naturali uirtute semel tantum generantur, & in luccedimur ; atque, ut D. Augustinus ait, uterus non potest repeti: sic etiam una est spiritualis generatio, nec baptismus ullo umquam tempore iterandus est. Neque uero quisquam tutet, eum ab Ecclesia iterari, cum, adlatbita huiusmodi uerborum formula, aliquem abluit, de quo incertum est, an baptizatus prius fuerit: Si baptizatus es, te iterum non - baptigo: si uero nondum baptizatus es, ego te baptigo in nomine
patris, & fiiij, & spiritus sancti. ita enim non impie iterari, sed cancte cum adiunctione baptismum administrari, dicendum eth. Qua in re tamen diligenter a Pastoribus aliqua prouidenda sunt, in quibus sere quotidie no sine maxima sacrameti iniuria peccatur: ncque enim destini, qui nullum scelus admitti posse arbitrentur, si quemuis sine delectu cum adiunctione illa baptizent: Quare si infans ad eos deseratur, nihil prorsiis quaerendum putant, an is prius ablutus fuerit; sed statim ei baptisinum tribuunt: Quin etiam, quamuis exploratum habeant, domi sacramentum administratum esse, tamen sacram ablutionem in Ecclesia, adhibita solemni caerimonia, cu adiunctione repetere non dubitant. quod quidem sine sacrilegio tacere non possunt: dc eam maculam suscipiunt, quod diuinarum rerum scriptores Irregularitatem uocant. nam ea baptisini serina ex Alexandri Papae auctoritate in illis tantum permittitur, de quibus, re diligenter perquisita, dubium relinquitur, an bapti sinum rite susceperint . aliter uero numquam sis est, etiam cum adiunctione baptisnum alicui iterum administrare. Praeter cetera uero, quae ex baptisino consequimur, illud ueluti extremum est, quo reliqua omnia uidentur referri, quod scilicet caeli aditum, propter peccatum prius interclusum, unicuique nostrum pateficit. Haec autem, quae in nobis baptisini uirtute essiciuntur, ex ijs plane intelli possunt, quae in
Saluatoris baptisino contigisse, Euangelica auctoritas confirmauit. Etenim caeli aperti sunt spiritus sanctus columbae specie in Christum do ininum descedens apparuit, ex quo significatum est eis, qui baptizantur, diuini numinis charismata impertiri, & caelorum i nuam reserari; non quidem, ut simulatq. baptizati sunt, sed ut in gis opportuno tempore ingrediatur in illam gloriam; cum omnium miseriarum expertes, quae in beatam uitam cadere non possunt, pro mortali condicione immortalitatem assaequentur. Atque hi quidem sunt bapti sint fiuctus, quos, siquidem sacramenti uim spectemus, aeque ad omnes pertinere dubitari no potest . sin aute, quo quisque animo assectus ad illum suscipi edum accesserit, consideremus; plus,
125쪽
minusue caelestis gratiae, & fructus ad unum aliquem, quam ad ali peruenire, omniuo fiteri oportet. De proris Restat nunc, ut, quae de nutus sacramenti precationibus, ritibus,& caerimoniis tradenda sint, aperte, & breuiter explicetur. Nammis , Lia quod Apostolus delinguarum dono admonuit, cum inquit; Sine piise , fructu esse, si, quae aliquis loquitur, a fidelibus non intelligantur: idem fere ad ritus, & caerimonias transferri potest. imaginem enim,&significationem earum rerum praeseserunt, quae in sacramento geruntur. quod si illorum signorum vim,&potestatena fidelis populus noret, non magna admodum caerimoniarii utilitas futura esse' uideoitur. Danda est igitur Pastoribus opera, ut eas fideles intellia gant, certoque sibi per adeant, si minus necessariae sint, plurimi tamen faciendas, magnoque in honore csse oportere. Id uero tum instituentium auctoritas, qui sine controuersia sancti apostoli se erui, tum finis cuius causa caecitanonias adhiberi uoluerunt, satis docet. ita enim s.cramentum maiori cum religione, ac sanctitate administrari, ac ueluti ante oculos poni praeclara illa,& eximia dona, quae in eo continentur ,& in animos fidelium immensa Dei beneficia in os imprimi, perspicuum est. Sed omnes caerimoniae, & precationes, ruibus in baptisini administratione Ecclesia utitur, ad tria capitar igendae sunt, ut in eis explicandis certus ordo a Pastoribus seruari possit, & quae tradita ab illis fuerint, auditorum memoria secilius retineantur. Ac primum quidem illarum genus est, quae antequam accedatur ad baptismi sentem seruantur: alteru earum, quae, cum ad. ipsum sontem uentum est, adhibentur: tertiuearum, quae, peracto iam baptisno, addi solent. In primis igitur aqua parada est, qua ad baptismum uti oportet. Consecratur enim baptismi fons, additomysticae unctionis oleo. neque id omni tepore seri permissum est: sed more maiorum, sesti quidam dies, qui omnium celeberrimi, &sanctissimi optimo iure habendi sunt, expectantur, in quorum uigilijs sacrae ablutionis aqua coficitur: qui ous etiam tantum diebus, nisi necessitas aliter facere coegisset, in ueteris Ecclesiae more positumit, ut baptismus administraretur. Sed quamuis Ecclesia hoc tempore , propter communis uitae pericula, ea con secludinem retinendam non iudicarit: tamen solemnes illas dies Paschae, & Penthecostes, quibus baptismi aqua consecranda est, summa cum religione adhuc obseruauit. Post aquae consecrationem, alia deinceps, quae
baptismum antecedunt, explicare Oportet. asseruntur enim, uel etiaadducuntur, qui baptismo initiandi sunt, ad ecclesiae seres; atque ab eius
126쪽
ab eius introitu omnino prohibentur; quod indigni sint, qui domu
Dei ingrediantur, antequam a se turpissimae seruitutis iugum repulerint, & totos se Christo domino, eiusque iustissimo imperio addixerint. Tum uero sacerdos ab eis exquirit, quidnam ab Ecclesia potant. quo cognito, primum eos Christianae ti dei doctrina, quam in bapti uno profiteri debent, instituit: id autem Catechisno efficitur. cuius institutionis morem a Domini Saluatoris praecepto manasse, nemo dubitare potest; cum ipse apostolis iusserit; Ite in mundum uniuersum, & docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine pa- MMib tris, & filii, & spiritus sancti, docentes eos seruare omnia, qu. aecumque mandaui uobis. Ex quo licet cognoscere, baptismum non esse administrandum, priusquam summa saltem religionis nosti ae capita exponantur. Quoniam uero Catechismi ratio ex multis interrogationibus constat, si is, qui instituitur, adulta aetate fuerit; ad ea, quae rogantur, ipse per se respondet; si autem infans sit, pro illo sponsor rite respondet, solemnemque sponsionem facit. Sequitur Exorci Linus, qui ad expellendum Diabolum, eiusque uires frangendas, de debilitandas, sacris ,& relisiosis uerbis ac precationibus conficitur. Acced ut ad Exorcismum aliae caerimoniae: quarum singulae, ut quae mysticae sint, propriam, atque illustrem cgnificationem habent. nam cum sal in illius os, qui ad baptismum adducendus est, inseriatur, hoc significari perspicuum est, eum fidei doctrina, & gratiae dono consecuturum esse, ut a peccatorum putredine liberetur, saporemque bonorum Operum percipiat, &diuinae sapietiae pabulo delectetur. Obsignantur praeterea signo crucis frons, oculi, pectus, humeri, aures: quae omnia declarant, baptismi mysterio senuis baptizati aperiri, ac roborari, ut Deum excipere, praeceptaque eius intelligere, ac seruare possit. Postea uero illi nares, & aures saliua liniuntur, statimque ad baptismi fontem mittitur: ut, quemadmodumesecus ille euangelicus, quem Dominus iusserat oculos luto illitos siloes aqua abluere, lumen recuperauit: ita etia intelligamus sacrae ablutionis eam uim esse, ut menti ad caelestem ueritatem perspiciendam lumen afferat. His peractis, ad baptismi sente ueniunt, ibique aliae caerimoniae, & ritus adhibentur; ex quibus Christianae religionis summam licet cognoscere. Sacerdos enim, ter conceptis uerbis, eum, qui baptizandus in, interrogat, Abrenuncias Satanae, & omnibus operibus eius, & omnibus pompis eius at ille, aut eius nomine patrinus, ad singulas interrogationes, respondet, Abrenuncio.
Igitur qui Christo nomen daturus est, hoc primu sancte, de religiose polliceri
127쪽
polliceri debet, se Diabolum, & mundum deserere, ac nullum umquam tempus sere, in quo utrumque, ueluti hostem teterrimum, non detestetur. Deinde ad ipsum baptismi fontem consistens,inteorogatur a sacerdote hoc modo: Credis in Deum patrem omnipotentem 3 cui ille respondet, Credo. Atque ita deinceps de reliquis Symboli articulis rogatus, fidem suam solemni religione profitetur quibus sane duabus sponsionibus omnem Christianae legis uina, & disciplinam contineri perspicuum est. Sed cum iam baptismum admini-itrare oportet, quaerit sacerdos ab eo qui baptizandus est: Num ba- ptizari uelit Z quo quidem per se, uel eius nomine, si infans sit, patrino annuente, statim in nomine patris, &filii,&spiritus sancti, salutari aqua eum abluit. Quemadmodum enim homo, sua uoluntate serpenti obedies, merito damnatus cst: ita Dominus neminem ad suorum numerum , nisi uoluntarium militem, adscribi volute; ut diuinis iussis sponte obtemperans, aeternam salutem consequeretur. Iam postquam baptismus absolutus est, sacerdos summum baptizati uerticem chrismate perungit; ut intelligat se ab eo die Christo capiti tamquam membrum coniunctum esse, atque eius corpori in situ in , & ea re Christianum a Christo, Christum uero a chrisinate appellari. Quid uero chrisma significet, ex his satis intelligi, quae tuc
sacerdos orat, D. Ambrosius testatur. Induit postea sacerdos baptigatum ueste alba, dicens; Accipe uestem candidam, quam immaculatam perseras ante tribunal domini nostri Iesu Christi, ut habeas uitam aeternam. Infantibus uero, qui uestitu non utuntur, iisdem uerbis album sudariolum datur. Quo Symbolo significari sancti Patres
docent tum resurrectionis gloriam, ad quam per baptismum nascimur; tum nitorem, & pulchritudinem, qua, dilutis peccatorum maculis, anima In bapti lino ornatur; tum innocentiam, atque integritatem , quam in omni uita baptizatus seruare debet. Et deinde reus ardens in manum traditur, qui ostendit, fidem charitate inflammatam, quam in baptismo accepit, bonorum operum studio seri dam, atque augendam esse. Ad extremum uero nomen baptizato
imponitur, quod quidem ab aliquo sumendum est, qui propter
excellentem animi pietatem, & resigionem in sanctorum numerum relatus est . ita enim sicile fiet, ut quiuis nominis similitudine, ad uirtutis, & sanctitatis imitationem excitetur . ac praeterea, quem imit si studeat, eum quoque precetur, &speret sibi aduocatum ad saluatem tum animi, tum corporis defendendam uenturum esse. Quare
reprehendendi sunt, qui gentilium nomina, de eorum praecipue, qui
128쪽
qui omnium sceleratissimi fuerunt, tam diligenter consectanti ir, &pueris imponunt: cum ex eo intelligi possi si quanti Christianae pietatis studium faciendum existiment, qui impiorum hominum mem ria tantopere delectari uidentur, ut uelint fidelii in aures huiusmodi profanis nominibus undique circum senare. Haec de baptismis cramento si a Pastoribus explanata fuerint, nihil eorum fere praeter-1nissum esse uidebitur, quae ad hanc cognitionem maxime pertin re existi inanda sunt. Demonstratum est enim, quid ipsum bapti sininomen significet; quae sit eius natura, & substantia; tum, ex quibus partibus constet. Dictum est, a quo institutus fuerit ; qui ininistri ad conficiendum sacramentuin necessarii sint; quosve tamquam paedagogos ad sustentandain baptizati imbecillitatem adhibere oporteat. Traditum est etiam, quibus, & quemadmodum animo asset his baptismus administrari dcbeat; quae sit eius uirtus, & essicietia: postremo, qui ritus, & caerimoniae seruentur, quantum proposita ratio postulabat, satis copiose explicatum est. Quae omnia ob eam praecipue causam doceda esse Pastores meminerint, ut fideles in hac cura, &cogitatione perpetuo uersentur; ut in iis, quae adeo sancte, & religiose spoponderunt, cit baptisino initiati sunt, fidem seruent, atq. ea uita
instituat, quae sincti sumae Christiani nominis prosessioni res podeat.
I ix sacramento Confirmationis explicando Pastorum diligenS tia requirenda umquam fuit, nunc certe opus est, illud quam- maxime illustrare; cum in sancta Dei Ecclesia hoc sacramentua multis omnino praetermittatur; paucissimi uero sint, qui diuin aegratiae fructum, quem deberent, ex eo capere studeat. Uares deles ita de huius sacramenti natura, ut, dignitate, tum in die Pentecostes, quo praecipue die administrari solet: tum aliis etiam diebus, cum id Pastores commode fieri posse iudicauerint, docendi erunt, ut intellisant, non solum negligendu non esse, sed sit inmacum pietate, & r ligione suscipiendu 1, ne ipsorum culpa, maximo'. malo eueniat, ut frustra in eos diuinu hoc beneficium collatum esse uideatur. Sed ut a nomine initiu sumatur, Confirmatione ab Ecclesia hoc sacramentum iccirco uocari, docendu est: quoniam, qui baptizatus est, cu ab Episcopo sacro chrismate ungitur, additis selemnibus illis uerbis; Signo te signo crucis, & confirmo te chrismate salutis, in nomine patris, & Hij, & spiritus sancti, nisi aliud sacramenti efiicientiam imp diat, nouae uirtutis robore firmior, atq. adeo per stus Christi miles esse incipit. In cofirmationeautein uera & propria sacramcti ratione
129쪽
s. Melibis. catholica Ecclesia seper agnouit: quod & Melchiades poti sex. &plut' ,-- sanistissimi,& uetustissimi Pontifices aeerte declarant. Aesanctus Clemens eius ueritatis doctrina frauiori sententia coprobore non potuit ; inqvit enim: Omnibus festinadum est sine mora renasci Deo, & demum ab Episcopo consignari, id est septiserme gratiam spiritus sancti percipere; cum alioqui perfectus Christianus nequaqua esse possit is, qui iniuria, & uoluntate, non aute necessitate
compulsus, hoc sacramentum pran ermiserit, ut a B.Petro accepimus,& ceteri apostoli, praecipiente Domino, docuerunt. Hanc uero eandem fidem doctrina sua confirmarunt, qui eodem spiritu pleni pro
Christo sanguinem profuderunt, Vrbanus, Fabianus, Eusebius, romani Pontinces, quemadmodum ex eorum decretis licet perspicere. Accedit praeterea sanctorum Patrum consentiens auctoritas: in s. -UM ter quos Dionisus Areopagita, Athenarum Episcopus,cum diceret, qua ratione hoc sacrum unguentum conficere, eoque uti oporteret, ita inquit: Baptizatum sacerdotes induunt ueste congrua munditiae, ut ad Pontince ducant: ille uero sacro, atque prorsus diuino unguento baptizatum signans, sacratissimae communionis participeris nisi ea ficit. Eusebius quoque Caesariesis tantum huic Acramento ciibuit, saris'. ut dicere non dubitarit; Nouatum haereticum spiritum sanctum promereri non potuisse: quia, cum baptizatus esset, ingraui aegritudine signaculo chrismatis non est signatus. Sed clarissima habemus hun. se ius rei testimonia tum aD. Ambrosio in eo libro, quem de iis, qui si initiantur, inscripsit; tum a D. Augustino in libris, quos aduersus 2 ra' ' Donitisse epistolas edidit: quorum uterque adeo de huius secramenti ueritate nihil dubitari posse existimauit, ut eam scripturae etiam locis doceat, ac confirmet. Quare alter quidem uerba
illa Apostoli; Nolite contristare spiritum sanctum Dei, in quo sgnati estis: alter uero, quod in psalmis legitur; Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron: tum illud eiusdem 1. Apostoli,Charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per spiritum sanctum, qui datus est nobis, ad confirmationis sacramentum referri ἔ.M . p. testatus est. Quamuis autem a Melchiade dictum sit, baptismum confirmationi maxime coniunctum esse: non idem tamen sacramentum, sed ab altero longe disiunctum, existimandum est. constat enim, uarietatem gratiae, quam singula sicramenta tribuunt,& rei sensibus subiectae, quae ipsini gratiam significat essicere, ut uaria quoque & diuersa secramenta sint. Cum igitur baptismi gratia
homines in noua uitam gignantur; confirmationis autem sacrament, cor.r3. to, qui iam geniti sunt, uiri euadat, euacuatis, quae erant paruuli, satis
130쪽
intelligitur, quantum in naturali uita seneratio ab incremento distat, tantundem inter se differre baptismum, qui regenerandi uim habet, de confirmationem, cuius uirtute fideles augescunt, & perfectum animi robur assumunt. Praeterea,quoniam nouu atque distinctum sacramenti genus constituendum est, ubi animus in noua allia quam difficultatem incurrit; facile perspici potest, quemadmodum baptismi gratia ad mentem fide informandam indigemus: ita etiam maxime coducere, fidelium animos alia gratia confirmari, ut nullo poenarum, suppliciorum, mortis periculo, aut metu a uerae fidei con festione deterreantur. Quod quidem cum sacro coficinationis chrismate essiciatur, ex eo aperte colligitur, huius sacramenti rationem a baptisino diuersam esse. Quare Melchiades Potifex utriusque discri' si tib n. men accurata oratione persequitur, ita scribens: In baptismate homo ad militiam recipitur, de in confirmatione coarmatur ad pugna. In fonte baptismatis spiritus sanctus plenitudinem tribuit ad innocentiam, confirmatione autem perfectionem ad gratiam ministiat: in baptismo regeneramur ad uitam, post baptismum ad pugnam cta firmamur: in baptismo abluimur, post baptismum roboramur: regeneratio perseialuat in pace baptismum recipientes, confirmatio armat, atque instruit ad agones. Ueru haec iani non solu ab alijs Co-cilijs tradita, sed praecipue a sacra Synodo Tridetina decreta sunt; ut 3 .Trid. ia de ijs no solu aliter sentire, sed ne dubitare quide ullo modo liceat. Quoniam uero supra demonstratum e quam necessarium esset,
communiter de omnibus sacramentis docere, a quonam ortum ha- auctore, ma-buerint; idem etia de Confirmatione tradere oportet, ut fideles huius sacramenti sanctitate magis assiciantur. Igitur a Pastoribus expli- ti eoufirma candum est, Christum dominum non solii in eius auctorem fuisse, tit M. sed, sancto Fabiano Potifice Romano teste, chrismatis ritum, dc uer- S.Fablapa. ba, quibus in eius administratione catholica Ecclesia utitur, praec
pisse. quod quidem ijs ficile probari poterit, qui confirmationein
sacramentum esse confitentur; cum sacra omnia mysteria humanae naturae uices superent, nec ab alto,quam a Deo, possint institui. Iam uero, quae sint eius partes, ac primum quidem de materia dicendum est. Haec autem Chrisma appellatur: quo nomine a Graecis accepto,
etsi protini scriptores quodlibet unguenti genus significant,illud tamen, qui res diuinas tradunt, communi loquendi consuetudine ad illud tantummodo unguentum accommodarunt, quod cx olea, ocbalsamo, solemni Epi opi consecratione coficitur. Quare duae res corporeae permistiG cofirmationis materiam praebent: quae quidem 11 1 diuem