장음표시 사용
171쪽
libro delapsis, Ambrosi libris de paenitentia petere licebit. quoniam nihil fideli populo notius esse debet, quam huius sacrameti materia; docendum est, in eo maxime hoc sacramentum ab aliis disserre, quod aliorum sacramentorum materia est res aliqua naturalis, uel arte effecti , sacramenti uero paenitentiae quasi materia sunt actus paenitentis, nempe contritio, consessio, & satisfictio, ut a Tridentina Synodo declaratum est: qui quatenus in paenitente,ad integritatem sacramenti, S plenam, ac persectam peccatorum remissonem ex Dei institutione requiruntur, hac ratione partes paenitentiae dicuntur. Neque uero hi actus, quasi materia a lanehi Synodo appellantur, quia uer. e materiae rationem non habeant, sed quia eius generis materia non sint, quae extrinsecus adhibeatur, ut aqua in baptismo, &chrisma in consirmatione. Quod autem ab alijs dictu inest, peccata ipsa huius sacramenti materiam esse ; nihil plane diuersum dici uidebitur, si diligenter attendamus . Vt enim ignis materiam ligna esse dicimus, quae ut ignis consiimuntur: ita peccata, quae paenitentia delentur, recte huius sacramenti materia uocari possunt. Sed serinae etiam explicatio Pastoribus praetermitteda non est, quod eius rei cognitio excitet fidelium animos ad perciniendam summa cum religione huius sacrameti gratiam. est autem forma, Ego te a soluo: quam non solum ex illis uerbis licet colligere, Quaecumque solueritis super terram, erunt soluta & in caelis; iud ex eadem Christi domini doctrina ab apos olis traditam accepimus. Acquoniams cramenta id significant, quod efficiunt; illa, Ego te absoluo, ostendunt peccatorum remissionem huius sacramenti administratione effici; planum est, hanc esse paenitentiae perfectam Armam. sunt enim peccata tamquam uincula, quibus constrictae animae tenentur, &ex quibus paenitentiae sacramento laxantur. quod quidem non minus uere de illo etiam homine sacerdos pronunciat, qui prius ardentissimae contritionis ui, accedente tamen confessionis uoto, peccatorum uenitam a Deo consecutus sit. Adduntur praeterea complures preces, non quidem ad formam necessariae, sed ut ea remoueantur, quae
sacramenti uina, de ciscientiam illius culpa, cui administratur,impedire possent. Quamobrem peccatores Deo ingentes gratias agant, qui tam amplam potestatem in Ecclesia sacerdotibus tribuerit. N que enim, ut olim in ueteri lege, sacerdotes testimonio suo aliquem a lepra liberatum esse, dumtaxat ren unciabant, ita nunc in Ecclesia
ea tantum potestas sacerdotibus facta esu ut aliquem peccatis absolutum esse declarent: sed uere tam qualia Dei ministri absoluunt; id
172쪽
quod Deus ipse, gratiae, & iussit auctor, ac parens, essicit. Diligenter uero ritus citam,qui ad hoc sacramentum adhibentur,fideles obseruabunt. ita enim net, ut animo magis haereant, quae hoc sacrameto consecuti sunt, nimirum se tamquam seruos clementissimo domino, uel filios potius optimo parenti reconciliatos esse: & simul sicilius intelligant, quid eos secere oporteat, qui uelint: uelle autem omnes debent se tanti benefici j statos, & memores probare. nam quem peccatorum paenitet, isse humili, ac demissoanimo ad pedes sacerdotis deiicit; ut, cum se tam humiliter gerat, sicile possit agnoscere, superbiae radices euellendas esse, aqua omnia scelera, quae defiet, ortum habuerint,&enata sint. In sacerdote autem, qui in cum
legitimus iudex sedet, Christi domini personam, & Potcitatem ii
neratur. Sacerdos enim, quemadmodium in alijs, ita in paenitentiae sacramento administrando Christi munus exequitur. Deinde peccata sua paenitens ita enumerat, ut se maxima, &acerbissima animaduersione dignum esse fiteatur; supplexque delictorum uenia petit. quae sane omnia uetustatis suae certissima testimonia a sancto Dio- s. Disan iis
nysio habent. Sed nihil prosocto tam proderit fidelibus, nihilque maiorem illis o su
alacritatem paenitentiae sulcipiendae asseret, quam ua Parochis saepe explicatum fuerit, quantam ex ea utilitatem capiamus. uere enim de paenitentia illud dici posse intelligent, eius quidem radices cram to p rras, fructus uero suauissimos esse. Paenitetiae itaq. omnis in eo uis est,' ut nos in Dei gratiam restituat, cum eoque summa amicitia coniun
at. Hanc uero reconciliationem interdum in hominibus piis, qui oc sacramentum iam , & religiose percipiunt, maxima conscientiae pax, & tranquillitas cum summa spiritus iucunditate cosequi solet. nullum est enim tam graue,&ne una scelus, quod paenitentiae sacramento non quidem semel, sed iterum, & saepius non deleatur. QP de re ita Dominus per Prophetam inquit: Si impius rit petnitentiam ab omnibus peccatis suis, quae operatus est, & custodierit praecepta mea, & secerit iudicium, & iustitiam, uita uiuet,
non morietur: omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor. Et sanctus Ioannes: Si confiteamur peccata nostra, sidelis est,&iustus, ut remittat nobis peccata nostra. Et paulo post, Si i. v. i.
quis peccauerit, inquit, nullum uidelicet peccati genus excipiens, aduocatum habemus apud Patrem Iesum Christum iustum,&ipse est propitiatio pro peccatis nostris, non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi. Quod autem in scripturis legimus,
173쪽
De r ictus huegris Panirentis.
quosdam a Domino misericordiam non esse consecutos , quamuis eam uehementer implorauerint; id uero iccirco sectum esse intelligimus, quod eos uere, atque ex animo delictorum non paenitebat. Quare cum eiusmodi sententiae in sacris litteris, uel apud sanctos Patres occurrunt, quibus uidentur affirmarealiqua peccata remitti no posse; ita eas interpretari oportet, ut dissicilem admodum esse ueniae impetrationem intelli inius. Vt enim morbus aliquis care insan
bilis dicitur, quod rotus ita affectus sit, ut salutaris medicinae uim oderit: sic quoddam est peccati genus, quod no remittitur, nec condonatur, propterea quod proprium salutis remedium, Dci gratiam repellit. In hanc sententiam a D. Augustino dictum est Tanta labes cst illius peccati, cum post agnitionem Dei per gratiam Christi oppugnat aliquis fraternitatem, &aduersus is tam gratia inuidiae ficibus agitatur, ut deprecandi humilitatem sunt re non possit, etiam si ire
catum mala conscientia agnoscere,&annuntiare cogatur. Sed, ut ad paenitentiam reuertamur, haec adeo propria eius uis cst, ut peccata deleat, ut sine paenitentia remissionem peccatorum impetrare, aut
ne sperare quide ullo modo liceat. scriptum est enim: Nisi paenitet tiam habueritis, omnes similiter peribitis. quod quidem de grauioribus,& mortiferis peccatis dictum a Domino est: etsi aliquo etiam paenitentiae genere indigent leuiora peccata, quae uenialia uocantur. Sanctus enim Augustinus inquit: Cum quaedam sit p*nitenti quae quotidie in Ecclesia pro peccatis ueni alious agitur, illa sane fruitia esset, si peccata uenialia ansque paenitentia dimitti possent. Sed quoniam de iis rebus, quae aliquo modo in actionem cadiit, non satis est uniuerse loqui; curabunt Pastores sigillatim ea tradere, ex quibus uerae, & tautaris paenitetiae ratio a fidelibus percipi queat
Estautem huius sacramenti proprium, ut praeter materiam,& mam, quae omnibus sacramentis communia sunt, partes etiam, ut
antea diximus, illas habeat, quae tam .in totam, integramque paenitentiam constituant, contritionem scilicet, consessionem, &sai fictionem: de quibus D Chrysostomus his vcrbis loquitur: Pambientia cogit peccatorem omnia libenter sufferre, in corde eius contritio, in ore consessio, inopere tota humilitas, uel sucti sera satissictio. Hae autem partes ex carum partium genere esse dicuntur, qux ad aliquod totum constituendum necessariae sunt: quoniam,quemadmodum hominis corpus ex pluribus membris constat, manibus,
pedibus, oculis, & alijs nutus odi partibus, quarum aliqua si desii merito imperfectum uideatur; perrectum uero, si nulla desideretur
174쪽
eodem etiam modo paenitentia ex hisce tribus partibus ita constitutitur, ut, quamuis, quod ad eius naturam attinet, contritio, & consessio, quibus homo iustus efficitur, satis sit: tamen, nisi tertia etiam pars, idest satissectio, accedat, aliquid ei omnino ad persectionem desit, necesse sit. Quare adeo inter se hae partes conexae sunt, ut contritio confitendi, & satisficiendi consilium & propositum inclusum
habeat; confessionem contritio, & satisficiendi uoluntas, satisfactionem uero duae reliquae antecedant. Harum aute trium partium eam rationem afferre possumus, quod animo, uerbis, & re ipsa peccata in Deum committantur. Quare consentaneu in fisit, ut nos ipsos Ecclesiae clauibus subij cientes, quibus rebus Dei sanctissimum
numen a nobis uiolatum esset, iisdem etiam eius ira placare, & pe catorum ueniam ab eo impetrare conaremur. Sed idem etia alio argumento confirmari potes . Etenim paenitentia est ueluti quaedam deli istorum compensatio, ab eius uoluntat profecta, qui deliquit, ac Dei arbitrio, in quem peccatum commissum est, costituta. Quare & uoluntas compensandi requiritur, in quo maxime cotritio uersatur 1, & paenitens sacerdotis iudicio, qui Dei personam gerit, se sub-ijciat, necesse est , ut pro scelerum magnitudine poenam constitu rein eum possit; ex quo tum consessionis, tum satis fictionis ratio,& necessitas perspicitur. Quoniam uero harum partium vim, & n turam tradere fidelibus oportet; prius incipiendum est acotritione, eaque diligenter explicanda. neque enim ad ullum temporis punctum, cum in memoriam praeterita peccata redeui, uel cum aliquid osse naimus, contritione animus debet uacare. Hanc Patres in Concilio Tridentino ita definiunt: Contritio est animi dolor, ac detest μtio de peccato commisso, cum proposito non peccandi de cetero.
Et paulo post, de contritionis motu subi jcitur: Ita demum praeparat ad remistione peccatorum, si cum fiducia diuinae misericordiae & uoto praeliandi reliqua coniunctus sit: quae ad rite suscipiendum hoc sacrametum requiruntur. Ex hac itaque definitione intelliget fideles, contritionis uim in eo tantu posisi non esse, ut quis peccare desinat; aut propositum ei sit, nouu uitae genus instituere,aut ipsem iam instituat; sed in primis male acta uitae odium,& expiationem suscipienda esse. Id uero maxime confirmant illi sanctorum Patrum clamores, quos in sacris litteras fi equeter profusos esse legimus: Laboraui, inquit David,in gemitu meo: lauabo per singulas noctes lectu meum.
Et: Exaudivit Dominus uocem fletus mei. & rursus alius: Recogitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animae meae. Quas certe,&alias
175쪽
& alias huiusmodi uoces ueheinens quoddam anteae tie uitae odiu,& peccatorum detestatio expressit. Quod autem contritio dolore definita est, monendi sunt fideles,
ne arbitrentur eum dolorem corporis sensu percipi. Contritio enim est uoluntatis actio. Et sanctus Augustinus testatur, dolorem paenitetiae comitem esse, non paenitentiam. Verum peccati detestationem& odium, doloris uocabulo Patres significarunt , tum quia sacraeli terae ita utuntur: inquit enim David; mdiu ponam consilia in anima mea, dolorem in corde meo per diem 3 tum quia dolor in inferiori animae parte, quae uim concupiscendi habet, ex ipsa cotritione oritur; ut non incommode contritio dolore definita fuerit, quod dolorem essiciat, ad eumque declarandum paenitentes uestem etiam mutare soliti sint. De quo Dominus apud sanctum Matthaeum inquit: Vae tibi Corozaim, uae tibi Bethsaida: quia si in Tyro, &Sidone factae essent uirtutes, quae fictae sunt in uobis, olim in cilicio,& cinere paenitentiam egissent. Recte autem c5tritionis nomen peccati detestationi, de qua loquimur, ad significanda uim doloris iii
positum est, ducta similitudine a rebus corporeis, quae minutatilia laxo, aut duriore aliqua materia confringuntur: ut eo uocabulo declararetur, corda nostra, quae superbia ooduruerunt, paenitentiae uicontundi, atque conteri. Quare nullus alius dolor uel ex parentum& filiorum obitu, uel cuiusuis alterius calamitatis causa susccptus, hoc nomine appellatur: sed illius tantum doloris proprium est nomen, quo ex amissa Dei gratia, atque innocentia miscimur. Verum aliis quoque uocabulis eadem res declarari solet. na & contritio cordis dicitur: quia cordis nomen frequenter sacrae litterae prouoluntate usurpant . ut enim a corde motionum corporis principium sumitur: ita uolutas reliquas omnes animae uires moderatur, ac regit.
Vocatur etiam a sanctis Patribus, cordis compunctio, qui libros de contritione con scriptos, de compunctione cordis iii scribere maluerunt. Etenim quemadmodum ferro tumida ulcera secatur, ut ines usum uirus possit erupere: ita corda, quasi scalpello cotritionis adhibito, inciduntur, ut peccati morti serum uirus queant elicere . quare&scisio cordis a Ioele propheta appellata est: Convertimini, inquit, ad me in toto corde uestro, in ieiunio, & in fictu,& in planctu, M scindite corda uestra. Summum uero & maximum dolore ex pe catis, quae commissa sunt, suscipiendum esse, ita ut nullus maior e cogitari possit, facile erit hiscerationibus demonstrare . nam cu pe
secta contritio sit charitatis actio, quae ab eo timore,qui filiorum est,
176쪽
proficiscitur; patet eundem charitatis,& contritionis modum si truendum csse: at quoniam charitas, qua Deum diligimus, persectiusimus est amor, hinc fit, ut contritio uehementis limum animi dolorem coniunctum habeat. ut enim maxime diligendus est Deus: ita, quae nos a Deo alienant, maxime detestari debemus. In quo etiam illud obseruandum est, eodem loquendi genere, charitatis, & contritionis magnitudinem in sacris litteris ligniscari. De charitate dictum est: Diliges dominum Deum tuum ex toto corde tuo. Rursus DeMer. 6. quod ad contritionem pertinet, clamat Dominus per Prophetam ; Iori. i. Conuertimini in toto corde uestro . Praeterea, si, uti Deus summum
bonum est inter omnia, quae diligenda sunt, ita etiam peccatu summum est malum inter omnia, qui eodisse homines debent, illud sequitur, ut quam ob causam Deum summe diligendum esse constemur, ob eandem rursus peccati summum odium nos capiat necesse sit. Omnibus uero rebus Dei amorem anteponendum esse, ita ut ne uitae quidem conseruandae causa peccare liceat, aperte nos docet illa Domini uerba: Qui amat patrem, aut matrem plus quam me, non Marib. o. est me dignus:&qui uoluerit animam suam saluam iacere, perdet eam. Sed illud etiam animaduertendum est, ut, quemadmodum, Mari8. sinisto Bernardo teste, nullus finis, & modus charitati praescribi- S.Ber M.tur; Modus cnim , inquit ille, diligendi Deum, est, ipsum diligere sine modoὶ ita peccati detestationi nullus modus definiatur.
Sit praeterea non solum maxima, sed uehementissima, atque adeo perfecta, omnemque ignauiam,&socordiam excludat. Etenim in Deuteronomio scriptum est: Cum quaesieris dominum Deum tuu , inuenies cum, si tamen toto corde qua ieris, & tota tribulatione
animae tuae. &apud Hieremiam: Quaeretis me, &inuenietis, cum Hiere. x s. quaesieritis me in toto corde uestro, &inueniar a uobis, ait Dominus. Quamquam si id minus consequi nobis liceat, ut persecta sit;
uera tamen & cficax contritio esse potest. saepe enim usu uenit, ut,
quae sensibus subiecta sunt, magis qua spiritualia nos assiciant. RD-
re nonnulli interdum maiorem ex filiorum obitu, quam ex peccati turpitudine doloris sensum capiunt. Idem etia iudicium sicienduin est, si lacrymae doloris acerbitatem non consequantur: quae tamen in paenitentia summopere opIandae, & commendandae sunt. praeclara est enim ea de re sancti Augustini sententia: Non sunt, inquit, in Lie Christianae charitatis uiscera, si luges corpus, a quo recessit anima, animam uero, aquarecessit Deus, non luges. Atque huc spectantilla Saluatoris nostri uerba,quae supra allata sunt: Vae tibi Corozain,
177쪽
uae tibi Bethsaidae quia si in Tyro & Sidone Listae essent uirtutes,qirae sectae sunt in uobis, olim in cinere, & cilicio paenitentiam epissent. Tametsi ad eam rem comprobandam satis esse debent clarisvina Nuniuitarum, Dauidis, peccatricis, apostolorum Principis exempla qui omnes plurimis lacrymis Dei misericordiam implorantes, peccatorum ueniam impetrarunt.
Maxime autem hortandi, de monendi sint fideles, ut ad singula mortalia crimina proprium contritionis dolorem adhibere studeauita enim Ezechias contritionem describit, cum ait: Recogitabo tibi
omnes annos meos in amaritudine animae meae. ctenim, recogitare omnes annos, est, sigillatim peccata excutere, ut ea ex animo.dole
mus. Sed apud Ezechielem quoque scriptum legimus: Si impius egerit paenitentiam ab omnibus peccatis suis, uita uiuet. Atque in hanc sententiam sanctus Augustinus inquit: Consideret peccator qualitatem criminis in loco, in tempore, in uarietate, in persona. Neque tamen hac in re desperent fideles de summa Dei bonitate, & clementia: is enim, cum nostrae salutis cupidissimus sit, nullam moram ad tribuendam nobis ueniam interponit, sed peccatorem paternach ritate complectitur, simulatque ille se collegerit,&uniuerse peccata sua detestatus, quae deinde alio tempore, si ficultas erit, singula in memoriam reducere, ac detestari in animo habeat, ad Dominum se couerterit. ita. n. nos per Prophetam iubet sperare, cum inquit: Impietas impij non nocebit ei, in quacumque die conuersus fuerit ab impietate sua. Ex his igitur colligi poterunt, quae ad ueram contritionem maxime sunt necessaria: aequibus fidelem populum accurate oportebit docere, ut quisque intelligat, qua ratione com Parare eam possit, regulamque habeat, qua diiudicet, quantu absit ab eius uirtutis perfectione. Primu enim necesse est peccata omnia, quae admisimus, odisse, &dolere; ne, si quaedam tantum doleamus, ficta,& simulata, neque salutaris paenitentia a nobis suscipiatur. Nam, ut a sancto Iacobo apostolo dictum est; Quicumque totam lege seruauerit, offendit autem in uno , factus est omnium reus. Alterum est, ut ipsa contritio, cofitendi, & satisficiendi uoluntatem coniunctam habeat: de quibus postea suo loco agetur. Tertium est, ut penitus uitae emendandae certam, & stabilem cogitationem suscipiat. Hoc u ro Propheta his uerbis aperte nos docuit: Si impius egerit paenite tiam aD omnibus peccatis suis, quae operatus est: &custodierit omnia praecepta mea, & secerit iudicium, & iustitiam, uita uiuet, & nomorietur , omni u iniquitatu eius, quas Operatus est, no recordabor.
178쪽
& paulo post: Cum auerterit se impius ab impietate sua, quam operatus csh,&fecerit iudicium,&tultitiam, apte animam suam uiuificabit. Ac paucis interiectis ;Conuertimini, inquit, &agite paenitentiam ab omnibus iniquitatibus uesti is ; & non erit uobis in ruinam iniquitas: pro ij citc a uobis omnes praeuaricationes uestras, inquibus praeuaricati aestis; &ficite uobis cor noui , de spiritum nota u.
Idem etiam Chri lius dominus mulieri, quae in adulterio deprehensa est, praescripsit: Vade, inquit, &iam amplius noli peccare. Item p ralytico illi, quem ad probaticam piscina curauerat; Ecce, ait, sanus factus es, iam noli peccare. Sed natura quoque ipsa, &ratio plene ostendunt, duo illa ad contritionem esse in primis necessaria, dolore scilicet peccati admissi,& propositum cautioneinque ne quid huius modi in pollerum committatur. Nam qui amico reconciliari uelit, quem iniuria aliqua affecerit;&doleat oportet, quod in eu iniuriosus, & contumeliosus sucrit ; & diligenter reliquo tepore prouideat, ne qua in re amicitiam laesisse uideatur: quae duo obedientiam adiunctam habeant, necessc est . hominem enim legi, siue naturali, δέ diuinae, siue humanae, quibus subiectus est, parere conuenit. Quare si quid paenitens alteri per uina, aut per fraudem abstulit, restituat,
oportet , itemque alicuius aut commodi, aut officii compensatione
illi satisfaciat, cuius dignitatem, aut uitam dicto, factoue uiolauit. tritum enim est omnium sermone, quod apud sanctum Augustinii legimus ; Non remittitur peccatum, nisi restituatur ablatum. Nequeucro inter cetera, quae ad contritionem maxime pertinent, minus diligenter, & necessirio curandum est, ut, quidquid iniuriarum ab altero acceperis, id totum remittatur, ac condonetur. ita enim Do minus &Saluator noster monet, atque denunciat: Si dimiteritis hominibus peccata eorum, dimittet & uobis pater uester caelestis delicta uestra; si autem non dimiseritis hominio iis, nec pater uester di- mittet uobis peccata uestra. Haec sunt, quae fidelibus in contritione obseruanda sunt: cetera, quae ad hanc rem colligi a Pastoribus faciale poterunt, efficient quidem, ut in suo genere contritio sit magis persecta,&absoluta: uerum adeo necessaria existimanda non sunt, ut sine his uerae, o salutaris paenitentiae ratio constare non possit.
Sed quonia non satis esse Pastoribus debet, si ea doceat, quae ad salute uidetur pertinere, nisi etia omni cura &industria laboret,utfideles ad ea ipsam ratione, quae illis praescripta est, uita, actiones'. suas dirigat, uehemeter proderit, cotritionis vim, & utilitate saepius proponere. Na cu pleraq. alia pietatis studia, ueluti beneficetia in pauperes, i ieiunia,
179쪽
ieiunia, preces, & alia id genus sancta, & honesta opera, hominum culpa, a quibus proficiscutur,a Deo interdum repudientur ; ipsa certe contritio numqua illi grata & accepta esse non potest. Nam inquit Propheta: Cor contritum&huinitiatum Deus non despicies. minetiam statim, ut eam mentibus mstris concepimus, peccatorum remissionem nobis a Deo tribui, alio loco eiusde Prophetae uerba illa declarant: Dixi, confitebor aduersum me iniustitia meam Domino,& tu remisisti impietatem peccati mei . Atque eius rei figuram in decem leprosiis animaduertimus, qui a Saluatore nostro ad sacerdotes missi, ante quam ad illos peruenirent, a lepra liberati sunt. Ex quo licet cognoscere, uerae contritionis, de qua supra dictum est, eam uim esse, ut illius beneficio omnium delictoru ueniam statim a Domino impetremus . Plurimum etiam ualebit ad fidelium metes excitandas , si Pastores rationem aliquam tradiderint, qua se quisque ad
contritionem exercere possit. Monere autem oportet, ut omnes conscientiani suam frequenter excutictes, uideant, num, quae a Deo, siue
ecclesiasticis sanctionibus praecepta sunt, seruauerint: quod si quis
alicuius sceleris reum se esse cognouerit, statim se ipsum accuset, supplexque a Domino ueniam exposcat, & spatium tum cofitendi, tum
satisraciendi sibi dari postulet: in primisque diuinae gratiae praesidio
se adiuuari petat, ne in posteru eadem illa peccata admittat, quae admisisse uehemeter paenitet. Curadum erit praeterea Pastoribus, ut in peccata summu fidelium odiu concitetur; tum quia summa est illiusfixditas, & turpitudo; tu quia grauissima dana, & calamitates nobis afferti na Dei beneuolentia, a quo maxima bona accepimus, longeq. maiora expectare & consequi licebat, a nobis abalienat, & sum morti doloru cruciatibus perpetuo assici edos sepiternae morti nos addicit. Hactenus de contritione: nunc ad consessione, quae est altera prinitentiae pars, ueniamus. Quatum uero curae & diligentiae in ea explicanda ponere Pastores debeat, ex eo ficile intelliget, quod omnibus fere pijs persuasum est, quidquid hoc tepore sanctitatis, pietatis,& religionis in Ecclesia, summo Dei beneficio, seruatu est, id magna ex parte cosessioni tribuendu esse, ut nulli miradum sit, humani generis
hoste, cum fidem catholicsi funditus euertere cogitat, per ministros impietatis suae,& satellites, hac ueluti Christianae uirtutis arce totis uiribus oppugnare conatu esse. Primum itaq. docedu est,cofessionis institutione nobis summopere utile, atque adeo necessaria fuisse. Ut. n. hoc c5cedamus,cotritione peccata deleri, quis ignorat illa adeo uehemente acre, incensam esse oportere, ut doloris acerbitas,cum scelerum agnu
180쪽
magnitudine aequari, conferrique possit 3 atquoniam pauci admo- dum ad hunc gradum pervcnirent, fiebat etiam ut a paucissimis hac uia peccatorum uenia speranda esset. mare necessc hiit, ut clementis limus Dominus ficiliori ratione communi hominum saluti con- . .esuleret. quod suidem admirabili consilio effecit, cum claues regni caelestis Ecclesiae tradidit. Etenim ex fidei catholicae doctrina omnibus credendum, &constanter aflirmandum est; si quis ita animosi. 'fectus sit, ut peccata admissa doleat, simulque in posterum non pe care constituat ; etsi ciusmodi dolore no assiciatur, qui ad impetran- . . dam ueniam satis esse possit; ei tame, cum peccata sacerdoti rite consessus fuerit, ut clauium scelera omnia remitti, ac condonari: ut m rito a sanctissimis uiris Patribus nostris celebratum sit, Ecclesiae clavibus aditum in caelum aperiri: de quo nemini dubitare sis est, cum . a Florentino Concilio decretum legamus, paenitentiae essectuin, cL Flam concse absolutionem a peccatis. Verum exeo praeterea licet cognoscere, quantam asterat confessio utilitatem, quod iis, quorum est orrupta uitae consuetudo, nihil tam prodesse ad mores emendandos experimur, quam si interdum occultas animi sui cogitationes, facta, di-mque omnia, prudenti, de fideli amico pateticiant, qui eum opera, α consilio iuuare possit. Quare ad eandem rationem maxime salutare existimandum est iis, qui scelerum conscientia agitantur, uis cerdoti, tamquam Christi domini uicario, cui perpetui silentii seuerissima lex proposita est, animae suae morbos & uulnera aperiant: st timen imparata sibimcdicamenta inuenient, quae n5 solum praesen-- . tis aegritudinis sanandae, uerum ita praeparandae animae caeleste quandam uim habeant; ut deinceps ficile futurum non sit, in eiusdem morbi & viiij genus recidere. Neque uero illa confessionis utilitas praetermittenda, quae ad uitae societatem &coniunctione magnop re pertinet. constat enim, si sacramentalem confessionem e Christi na disciplina exemeris, plena omnia occultis, & neiandis sceleribus futura esse: quae postea, & alia etiam multo grauiora, homines, pe cati consuetudine deprauati, palam committere non verebuntur. etenim confitendi uerecundia, delinquendi cupiditati,& licentiae tamquam frenos ini j cit, & improbitatem coercet. Sed iam confessionis utilitate exposita, quaesit eius natura,&uis,.c fessimis Pastoribus tragendum erit. Eam igitur definiunt esse peccatorum ac
cusationem, quae ad sacramenta genus pertinet, eo buic pia mutue- rura, O
niam uirtute clauiu impetremus. Recte aute accusatio dicitur, quod θ' peccata ita memoranda no sunt, quasi scelera nostra osten emus,