장음표시 사용
301쪽
Nec uero, quin huic petitioni praesto sit,& occurrat Dei binimita ullus relictus est dubitandi locus. quod multa comprobant diuinae scripturae telli monia; quae, quia sunt in promptu, illa modo apud
ID. sa. Isaiam exempli causa attingemus: Tunc enim, inquit, inuocabis, de Dominus exaudiet: clamabis, &dicet, ecce adsum. de rursus; Erillantequam clament, ego exaudiam: adhuc illis loquentibus ego a diam . exempla autem eorum, qui Deum exorauerunt, quia propemodum sunt& infinita, & posita ante oculos, omittimus. At inter
dum fit, ut quae petimus,a Deo non impetremus. ita est: sed tum maxime prospicit utilitati nostrae Deus, uel quod alia nobis maiora, &liora bona impertitur ; uel quod nec necessarium nobis est, nec utile, quod petimus : immo uero sertasse superuacaneum id futuru sit, si dederit, atque pestiferum. Quaedam enim, inquit sanctus Augustinus, negat propitius Deus, quae concedit iratus. Nonnumqua etiam fit, ut adeo remisse, ac negligenter oremus, ut ne ipsi quidem, quod dicimus, attendamus. Cum autem sit oratio, mentis vicensus ad Deum: si in orando animus, ut ad Deum referri debet, peregrinatur, nulloque studio nulla adhibita pietate, temere precationis uerba funduntur, quo modo inanem huius orationis sonitum, Christianam precatione esse dicemus 3 Quare minime mirum est, si Deus nostrae non obsequitur uoluntati: cum uel ipsi nolle id nos, quod petimus, pene probemus, nostrae negligentia &ignoratione prec tionis iue postulemus ea, quae nobis sunt obfutura. Contra uero scienter, ac diligenter petetibus multo plus tribuitur, quam a Deo rimis. postulauerint . quod & Apostolus testatur in epistola ad Ephesios ;& illa prodigi fili j similitudine declaratur; qui praeclare secum actu
esse existimaturus fuit, si in loco mercenarii ramuli eum habuisset pater. &si recte cogitantibus, non solum postulantibus nobiscum uialat gratiam suam Deus, non modo munerum copia, sed etiam celsritate tribuendi. quod ostendunt diuinae litterae, cum illa utuntur M.;. loquendi sermula; Desiderium pauperum exaudivit Dominus. intimis enim, & tacitis egentium studiis, ne expectata quidem eorum uoce Deus occurrit. Accedit eo etiam ille fructus, quod orando animi uirtutes &exercemus,&augemus, maxime uero fide. ut enim
ad R-ro. rite illi non orant, qui fidem Deo non habenn quo modo enim, inquit, inuocabunt, in quem n5 crediderunt sic fideles, quo studio-husorant, eo maiorem, ac certiorem fidem habent diuinae curae, de
prouideliae, quae potissimum id requirit a nobis, ut ad sede ijs, quae nobis opus sunt, reserentes, orrinia postulemus. Posset uero Delia
302쪽
non petentibus, ne cogitanti biis quidem , abunde nobis omnii dilargiri, quo modo M animantibus rationis expertibus cuncta suppeditat ad inus uitae necessarios ; sed benescentissimus parens uulta filiis inuocari: uult nos quotidie rite petendo, petere fidentius: uult imperatis iis, quae postulamus, in dies inagis testificati, ac praedicaris suam in nos ipsos benignitatem. Amplificatur etiam charitas: nam illum auctorem agnoscentes omnium bonorum, utilitatumque nostrarum, quanta eum post unius maxima charitate amplei timur; dout amates, colloquio, & congressu magis ad amorem incenduntur:
sc pii homines, quo cepius Deo iacientes preces, & eius implorates benignitatem, quas cum ipso colloquuntur, eo maiori in singulas precationes affini laetitia, ad cum amandum, S: colendum incutantur ardentius. Propterea hos hac uti uult exercitatione precationis, ut flagrantes petendi studio quod optamus, tantum ea assiduitate,&cupidiote proficiamus, ut digni simus, in quos illa cosera imtur beneficia, quae antea ieiunus, &angustus animus noster capere non poterat.Vult praeterea novid,quod est, intelligere,ac prae nobis serre, si gratiae caelestis auxilio deseramur, nostra opera ninil conscia qui posse, proptereaque toto animo ad orandum incumbere. Valξt
autem maxime haec tamquam orationis arma contra naturae nostrae
hostes acerrimos: inquit enim sanctus Hilarius: Aduersiisdiabolu: armaque eius, orationum nostrarum sonitu certandum est. Praecla tum praeterea illum orationis fructum assequimur, quod cum pro cliues simus ad malum, & ad libidinis uarios appetitus uitio infirmitatis ingenitae, patitur, se nostris cogitationibus concipi, ut, dum illuin oramus,& mereri eius contendimus munera, accipiamus innocentiae uoluntatem, & ab omni labe, delictorum omnium amputationepurgemus. Postremo ex saneti Hieronymi sententia, irae diuinae resistit oratio. itaque sic ad Moysen locutus est Deus; Dimitte me: cum quidem poenas eum ab illo populo petere uolentem, precibus impediret: nihil enim est, quod aeque Deum leniat iratum, aut etiam paratum ad plagas sceleratis inferendas, aeque retardet, & reuocet a iurore, ac preces piorum hominum. i
Exposita necessitate, de utilitateChristianae precationis, scire praeterea oportet fidelem populum, quot, & quibus partibus ea constet oratio: id enim ad huius 6ssicii persectionem pertinere testatur Apostolus; qui in epistola ad Timotheum cohortans ad pie, sancteque CC orandum,
303쪽
vir . . orandum, oratiotiis partes diligenter enumerari Obsecro, inquiti primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes grestiarum actiones pro omnibus hominibus. Quod uero subtilis quidam est harum disserentia partiti, si eius cxplicationem auditoribus Parochi conducere existimabunt,cosulunt inter ceteros S. Hilariu, MAugultinuin: Sed quoniam duae sanx praecipuae partes orationis, postulatio, & gratiarum actio; a quibus, tamquam a capite, manant rejiquae; minime eas praetermittendas duximus. Nam ad Deum a cedimus, ut cultum ei, ac uener tionem adhibentes, uel ab eo alti
quid imp tremus, uel ipsi de benefici js, quibus assidueab eius benignitate ornamur , & augemur, gratias agamus. Utramque hanc mi xime necessariam partem orationis, Deus ipse pronunciauit orem
Psal. s. uidis, illis uerbis; Inuocampis die tribulationis, eruam te, & honorificabis me . Quantum autem egeamus diuinae liberalitatis, ac bonitatis, quis ignorat, modo seminam hominum egestatent. & miseriam intueatur Z Quam uero sit propensa Dei uolunta in genus humanum, quam in alii nos benignitas, omnes intelligunt; qui sensu oculorum,& mente praedixisht. Nam quocumque oculos conii cimui, quocumque nos cogitatiotis; conuertimus, nobis admirabilis lux diuinae beneficentiaekac benignitatis oborit Quid enim habent homines, quod Dei largit leprosectum non sit et si omnia sunt eius dona, ac uiui rabonitaui, quid est, quodno omnes pro uiribus beneficentissimum Deum laudibus celebrent,&gratiarum actione prosequanturὶ Sed utriu'. officii, S petendi aliquid a Deo, & ei gratias agendi, multi suntgradus, quorum aliu* alio est altior, o atque persectior.Vt igitur fideli, populus non solum oret, sed etiam optime langatur illo munere orationis, proponent ei Pastores summam, persectamque orandi rationem, S ad eam quam diligentissime poterunt hortabuntur. Sed quinam est optimus orandi modus, resummus precationis gradust nempe is, quo pii, &iusti homines utuntur; qui stetit uerae fidei stabili fundamento, quibusdam optumae mentis , orationisque gradibus, in illum locum perueniunt, ex quo infinitam Dei potentiam, immensam benignitatem, ac sapie tiam contemplari possunt: ubi etiam in spem certis sinam ueniunt,
se & quidquid petierint in praesentia,& illam inexpicabilium bonorum uim cosecuturos esse, quae pollicitus est Deus largiturum se iis, qui diuinum iuxilium pie, ex animo implorarint. His, quasi duabusalis, elata in caelum anima, ardai studio peruenit ad Deum, quo
omni gratiarum laudum lio re prosequitur, quod summis ab
304쪽
eo beneficiis affecta sit; tum uero singulari adhibita pietate, ac ueneratione, quasi filius unicus charissimo parenti, quid sibi sit opus nodubitanter exponit. Quem precandi modum, e ni in dedi voce, exprimunt diuinae litterae. inquit enim propheta; Effundo in conspectu
eius orationem meam, & tribulationem meam ante ipsum pronuncio. quae uox eam uim habet, ut nihil reticeat, nihil occultet, sed es- findat omnia is, qui ad orandum uenit, fidenter confugiens in sinu amantissimi parentis Dei. Ad id enim nos doctrina caelestis hortatur illis uerbis ; Effundite coram illo corda uestra, & ; Iacta seper Dominum curam tuam. Hunc autem precationis gradu significat sanctus Augustinus, cum inquit in eo libro, qui inscriptus est Enchiridiota, quod fides credit, spes &charitas orat. Alius est eorum gradus, qui
mortiferis peccatis oppressi, fide tamen ea, quae mortua dicitur, nituntur sese erigere,& ad Deum ascendere: sed propter intermortuas uires, summamque fidei imbecillitatem, se altius a terra tollere non possunt. Verumtamen sua peccata recognoscetes, & eorum coscientia, ac dolore cruciati, humiliter, ac demisse, ex illo maxime longinquo loco paenitentes, scelerum a Deo ueniam,& pacem implorant. Horum oratio suum obtinet locum apud Deum: nam eoru preces audiuntur, immo uero huiusmodi homines liberalissime misericors Deus inuitat: Venite, inquit, ad me omnes, qui laboratis, & b. . onerati estis, S ego reficiam uos. ex horum hominum numero fuit ille pu blicanus, qui cum oculos ad caelum tollere non auderet, exiit tamen, inquit, e templo magis iustificatus, quam phariseus. Est prae L κ
terea eorum gradus, qui nondum fidei lucem acceperunt, uerumta . . men diuina benignitate exiguum illorum naturae lumen accedente, uehementer excitantur ad studium,cupiditateq. tieritatis, qua ut doceantur, summis precibus petunt. quis manent in uoluntate,a Dei. clementia eorum studium non repudiatur Quod exemplo Cornelii Ceturionis comprobatum videmus. Nemini n. id ex animo petenti . . .
clausae sunt seres diuinae benignitatis. Postremus est gradus eorum, quos non modo sicinorum, ac flagitioru non paenitentes, sed etiam sceleribus scelera cumulates, tamen no pudet laepe a Deo petere peccatorum uenia, in quibus uolant perseuerare; qui tali statu ne ab hominibus quide audere deberet, ut sibi ignoscerent, postulare. hora
oratio a Deo non auditur. sitan.de Antiocho scriptum est; orabato a. MAE p. tem hic scelestus Dominu , a quo no esset misericordia cosecuturus. Quare uehementer hortadi sunt, qui in graui illa miseria uersintur, ut abie peccandi uolutate, uere &ex animo se couertant ad Deu. DE IIS,
305쪽
Sed quoniam in singulis petitionibus quid postulandum, quid
non, suo loco dicetur; sitis hic erit fideles uniuerse illud admonere; ut, quae tuita, quae ue honesta sint,a Deo petant homines 1, ne, si, contra quam deceat, aliquid postularint, illo responso repellantur; Ne- Maiib. αο. scitis quid petatis. id quid autem recte optari potest, petere liceta quod illa Domini uberrima promissa testantur; QuodcumGuc u lueritis, petetis, & fiet vobis: omnia enim iecocessurum pollicetur. quare primum optatum, ac desiderium nostrum ad eam regulam dirigemus, ut ad Deum, qui summum est bonum, summum studiu,
desideriumque referatur. Deinde cupiemus ea, quae cum Deo nos maxime coniungant: quae uero nos inde seiungant, aut causam aliu. quam assarunt disiunctionis, ab omni studio,& cupiditate nostra remouenda sunt. Hinc licet colligere secundum illud summum, de perfectum bonum, quo modo reliqua, 'uae diculur bona, J optanda sint, de a parente Deo pomalanda. Na naec corporis, quae uocant, dc externa bona, ut sanitas, robur, pulchritudo, diuitiae, honores, gloria, quia ficultatem, ac materiam saepe dant peccato quare fit, ut non omnino pie, aut salutariter petanturὶ erit illa petitio his praescribenda finibus, ut haec uitae commoda postuletur necessitatis causa: quae precandi ratio refertur ad Deu m: Licet enim nobis ea preciabus petere, quae de Iacob, de Salomon postularunt. ille enim in hune
cre a 3. moaum, Si dederis mihi panem ad uescendum, de uestimentum ad Pr er. 3ο. induendum, erit mihi dominus in Deum: Salomon his uerbis ; Tribue tantum uictui meo necessaria. Cum uero nobis Dei benignitate suppeditetur ad uictum, de ad cultum, par est, nos illius Apostolix. r. . cohortationis recordari ; Qui emunt tamquam non possidcntes, de qui utuntur hoc mundo, tamquam non utantur: praeterit enim fi-NU.si. gura huius mundi. item; Diuitiae si assiuant, nolite cor apponere: quarum fiumim,dc usum ratummodo nostrum esse, sed ita, ut cum ceteris communicemus, ab ipse doctore Deo didicimus.si ualemus, si reliquis externis, de corporis bonis abundamus, eo illa nobis tributa esse meminerimus, ut dc ficilius Deo inseruire possimus, de
proximo omnia eius generis commodare. Ingenii autem bona, de or namenta, cuius generis sunt artes, atque dominae, petere non licet.
sed ea tantum condicione, si nobis ad Dei gloriam, de ad salute prosatura sunt. Quod autem omnino, de sine adiunctione, aut condi cione optandum, quaerendum, postulandum est, quemadmodum
306쪽
antea diximus, id Dei gloria est, & deinceps omnia, quae summo illi
bono coniungere nos queant, ut si des, timor Dei, amor, de quibus , plenius dicemus in explicatione petitionum.
His aute cognitis, quae petenda sint, docendus est fidelis populus pro quibus orare debeati Continet autem oratio petitione,& gratia rum actionem: quare prius de petitione dicamus. Orandu igitur est tiro omnibus sine ulla exceptione uel inimicitiaria, uel gentis, uel rei donis. nam siue hostis sit, siue alienus, siue infidelis, proximus est i quem quia Dei iussu amare debemus, sequitur, ut preces quoque,
quod amoris officium est, pro eo iacere oporteat. na eo pertinet illa Apostoli cohortatio ; Obsecro fieri orationes pro omnibus homini ci ad Tim. i. bus Qua in oratione primu petenda sent, quae salutem animae coplectuntur,deinde quae corporis. Debem us aute hoc precationis officiuprimum Pastoribus animaru tribuere, quod ab Apostolo eius exemplo monemur. scribit. n. is ad Colosscnses, ut oret pro se, ut sibi Deus λ citis
aperiat ostiu sermonis.quod ite ficit ad Thessaloniceses. Est praeterea in Actis apostoloru; Oratio fiebat sine intermissione ab Ecclesia pro Petro. cuius etia ossici j a D. Basilio in libris de moribus admonem uti I ro iis. n orandum esse,inquit, qui pr1sunt uerbo ueritatis. Secundo oco pro Principibus nos precari oportet,ex eiusde Apostoli sentetiae quanto enim publico bono principibus piis,N iustis utamur, nemo ignorat. itaque rogandus est Deus, ut tales sint, quales esse oportet, qui reliquis hominibus praesint. Extat exempla sanctoru hominum, quibus monemur, ut pro bonis etia, piisq. deprecemur. Egent enim& illi precibus aliorum: quod diuinitus factu est, ne superbia esserantur,dum intelligunt se inferiorum sitffragiis indigere. Iussit praeterea Dominus precari pro persequentibus, & calumniantibus nos. Illud mirab. s. etiaS. Augustini testimonio celebratum est, hanc esse accepta consuerit dinem ab Apostolis pro iis, qui ab Ecclesa sunt alieni, preces,& uota iaciendi, ut infidelibus donetur fides: ut idolorum cultores ab impietatis errore liberentur: ut Iudae discussa animorum caligine, luce ueritatis accipiat: ut haeretici redeuntes ad sanitatem, catholicae do. ctrinae praeceptis erudiatur: ut schismatici, aqua desciuerunt sanctis simae paretis Ecclesiae c5munione,cum ea iterum uerae charitatis no
do iuncti copulentur.Quanta autem uim habeant preces pro huiuLmodi hominibus exanimo, c5stasitam multis exemplis omnis hominum generis, quos quotidie, ereptos a potestate tenebrarum, transfert Deus in regnum ni ij charitatis stae ; & ex uasis irae, Acit uasa misericordi .in quo plurimu ualere piorum obsecrationem, nemo, qui recte sentiat,actitare potestPreces aure,quae Pro mortuis fiunt, ut ab
307쪽
ut ab igne Purgatorii liberentur, ex apostolorum doctrinas uxeruet qua de re satis dictu in est, cum de sacrificio missae loqueremur. In iis aute, qui peccare dicuntur ad morte, uix quid qua precibus, uotisqrhroficitur Verumtame est Christianae charitatis,& precari pro illis, α
crymi' cotendere, an eis possint reddere pacatu Deum. Execrationes uero sanctorum hominum, quibus in impios ututur ex Patrum sententia,constat esse uel praedictiones eorti, quae illis euentura sunt, uel adhibitas cotra peccatu, ut, salvis hominibus,peccati uis intereat.
In altera parte precationis, maximas Deo gratias agimus pro diuinis eius, immortalibusq. beneficiis,quibus & seinperassecit,& quotidie assicit humanum genus. Maxime aute fungimur hoc munere gratiarii in actionis sanctoru omnium causa, quo in ossicio singulares Deo laudes tribuimus,& eoru uictoriae,& tritaphi, que de omnibus & i timis,& externis hostibus eius benignitate deportaruEHuc pertinet prima illa pars Angelicae salutationis, cum ea ad precandum utimuri Aue Maria gratia plena: Dominus tecu: benedicta tu in mulieribus. Na Deum tum mis & habedis laudibus & gratiis agedis celebramus, quod sanistissima uirginem omni caelestium donoru munere cumulauit, ipsiq. uimini singularem illa gratulamur felicitatem. Iure autesancta Dei Ecclesia huic gratissu actioni preces etia&imploratione sanctissimae Dei matris adluxit, qua pie ato. suppliciter ad ea coseg
remus, ut nobis peccatoribus sua intercessione cociliaret Deum, b na' tum ad hac, tum ad aeterna uita necessaria impetraret. Ergo nos
exules, filii Euae, qui hac lacrymarum ualle incolimus, assidue misericordiae matre, ac fidelis populi aduocata inuocare debemus, ut oret pro nobis peccatoribus, ab eaq. hac prece ope &auxiliu implorare, cuius & praestatissma merita apud Deum esse,& summam uo Iuntate iuuadi humanum genus, nemo nisi impie δ: nefarie dubitare potest.
Deum autem orandum esse, &cius nomen inuocandum, ipsa lo- ruitur naturae uis insita in hominum mentibus, non solum tradunti uinae litterae, in quibus licet audire imperante Deum, Inuoca me in die tribulationis: sed Dei nomine tres personas intelligi oportet. Secundo loco cofligimus ad auxilia sanctorum, qui in caelo sunt: quibus etiam preces esse siciendas, ita certum est in Ecclesia Dei, ut piis nulla de eo dubitatio possit accidere. quae res quia separatim suo loco est explicata; eo & Parochos,& ceteros trani mittimus. Sed ut tollatur omnis error imperitorum, operaepretium erit docere si delein populum,quid intersit inter hanc inuocandi rationem. no enim codem modo Deum,& sanctos imploramus. nam precamur Deum, ut
ipse uel bona det, uel liberet a malis : a senistis autem, quia gratiost sunt
308쪽
smit apud Deum,petimus, ut nostri patrocinium suscipiar,ut nobis a Deo impetrent ea, quorum indigemus. hinc duas adhibemus pro Cindi sermulas,modo differentes. ad lacum enim proprie dicimus, Miserere nobis, Audi nos: ad sanctu, Ora pro nobis. Quamquam licet etiam alia quadam ratione petere a suaistis ipsis, ut nostri misse- , , reantur: sunt enim maxime miscricordes. Itaque prccari possumus eos, ut condicionis nostrae miseria permoti, sua nos apud Deum gratia, ac deprecatione iuuent. inio loco illud maxime cauendi i m est omnibus, ne, quod Dei proprium est, cuiquam praeterea tribuant: --la . . immo uero, cum ad imaginem sancti alicuius quis dominicam orationem pronunciat, ita tum sentiat, se ab illo petere,iut secum bret, sibique postulet ea, quae dominicae orationis semiulatatinentur,re . sui denique sit interpres, & deprecator ad Deum. nam eos hoc sen- , rigi officio docuit sanctus Ioannes apostolus in Apocalypsi. in cal. .
Est in diuinis litteris; Ante orationem praepara anima tuam,& no ricis. i 8.li esse quasi homo, qui tentat Deum: tentat enim Deum is, qui cum bene orat, male agit, & cum loquatur cum Deo, a precibus animus letus aberrat. Quare cum rati intersit, quo quisque animo Deo preces iaciat, tradant Parochi uias precationum piis auditoribuς. t Primus igitur gradus ad orationem erit, uere humilis, ac demissus
animus, scelerum quoque recognitio: quibus sceleribus intelligat. qui ad Deum accedit, se non modo dignum non esse, qui quidquaimpetret a Deo, sed qui ne in eius quidem conspectum ueniat oraturus. Huius praeparationis saepissime mentionem iaciunt diuinae litterae, quae& illud loquuntur; Resperitin orationem humilium, Psa ior. α non spreuit preces eorum. item, Oratio humiliantis se, nubes EMu.3s. netrabit. Sed occurrent Pastoribus eruditis loci in numerabiles, qui
in eam sententiam conuelliant: quamobrem plurium non ne sta ria commemoratione supersedemus . tantum uero, quae alias attusimus, ne in hac quidem parte, quia sunt apposita ad hanc ratio nem, duo illa exempla praetermittemus. Publicanus est ille notissi- - .mus, qui longe consistens, oculos humo tollero non audebat. est etiam mulier illa peccatrix, quae dolore commota, lacrymis pedes Christi domini perfudit. uterque, quatum asserat orationi pondus humilitas Christiana, declarauit. Sequitur angor qiuidam in recordatione delictorum, uel uitem aliquis doloris sensus ob eam caulaim
quod dolere non possimus et quorum utrumque, uel certe alterutri,
309쪽
nisi a paenitete adhibeatur, uenia impetrarino potest. Sed lilia sint quaedi scelera, quae maxime obstit, quo minus in precatione Deus postillationi nostrae concedat, ut caedes, di illata uis, manus absti. nendae sunt ab hac crudelitate; & uiolentia. de quo facinore sic Isaiaeis . i. ore loquitur Deus: Cum extenderitis manus uestras, auertam oculos meos a vobis: & cum multiplicaueritis orationem, no exaudia:
manus enim uestrae sanguine plenae sunt. Fugienda est ira, ac diss-dium ; quae magnopere etiam impediunt, ne preces audiantur. de r. adrim.α. quibus est illud Apostoli ; Volo uiros orare in omni loco, leuates puras manus sine ira, &disceptatione. Videndum est praeterea, ne nos implacabiles cuiquam praeoeamus in iniuria: nam sic assecti, Deum precibus adducere no poterimus, ut nobis ignoscat. Cum enim sti-Masib. s. bitis, inquit ipse, ad orandum, dimittite, si quid habetis;&si non dimiseritis hominibus , nec pater uester dimittet uobis peccata v stra. Cauendum ciuoque est, ne duri simus, & inhumani egentibus. Hi er. r. nam in eiusmodi nomines illud dictum est: Qui obturat aurem sui ad clamorem pauperis, &ipse clamabit,& non exaudietur. Qu4d dicemus desuperbia quae quantopere Deum offendat, testis est illarusi. uox; Deus superbis resistit, humilibus autem dat gratiam. Quid de
' 'r' contemptione diuinorum oraculorum Z in qua extat illud Solom visae . ,s nis: Qui declinat aures suas ne audiat legem, oratio eius erit execra.
bilis. Quo tamen loco non excluditur deprecatio facti: iniuriae , nocaedis, non iracundiae, non illiberalitatis in pauperes, no superbi non despicientiae diuinae orationis, non denique reliquorum scelerum, si ignoscendi uenia petatur. Est uero ad hanc quoque praeparationem animi, fides necessaria ε, quae si dest, neque desunt mi Patris omnipotentia, neque de illius misericordia, 'unde tamen orantis fiducia oritur, habetur cognitio ; quemadmodum docuit ipse Christiis dominus; omnia, inquit, quaecumque petieritis in oratione,
credentes accipietis. De huiusmodi fige scribit sanctus Augustinus de uerbis Domini: Si fides deficit, oratio periit. Caput igitur 'estia rite orandum, quod iam dictum est, ut fide firmi ac sii si-inus. quod Apostolus ex contrario. ostendit: Quomodo inuocabunt, in quem non crediderunt Itaque credamus oportet, ut de
orare possimus, & ne nos fides ipsa deficiat, qua salutariter ora. mus. Fides enim est, quae preces sindit: preces ficiunt, ut, omni dubitatione sublata, stabilis, firma sitfides. In hanc sententiam sinctus hortabatur Ignatius eos, qui ad Deum adirent oraturi: No..ti dubio esse animo in oratione: Beatus est, qui non dubitauerit. l Quare
310쪽
Quare adi inpetranduin quod uelimus a Deo, maximum podus si
seri fides, &certa spes impetrandio quod monet Metus Iacobus; Postulet infide, nil ad haesitans. Multa sunt, quibus nos confidere oportet in hoc ossicio precationis. est ipsa Dei in nos perspecta uo luntas, ad benignitas, cum iubet nos se patrem appellare, ut eius nos esse filios intelligam us. Est prope infinitus numerus eorum, qui Deli exorauerunt. Eii summus ille deprecator, qui nobis semper praestoin, Christus dominus, de quo sic est apud stactum Ioan Si quis peccauerit, aduocatum habemus apud patrem , Iesum Christum iii stum, & ipse est propitiatio pro peccatis nostris. imu Paulus Apostatus Christus Iesus,qui mortuus esLimmo qui dc resurrexit, q ui est ad dexteram Dei, qui ctia interpellat pro nobis. item ad Timothesimi
Vnus enim Deus, unus S mediator Dei, & homilium, homo Chii
stus Iesus. tum ad Hebraeos: Unde debuit per omnia fiatribus assimilari, ut misericors fieret, de fidelis potifex ad Deum. Quare desi nos indigni sumus, qui impetremus, tame optimi dignitate interpretis; ac deprecatoris lassi Christi sperare, & magnopere considere debes mus, nobis omnia, quae per illu rite petierimus, concessurum Dein Deniq. nostrae auctor est precationis spiritus sanctus quo duce proces nostras audiri necesse est. Accepimus enim spirituni adoptionis diliorum Dei, in quo clamamus, Abba Pater. qui quidem spiritus infirmitatem, qui inscitiam nostiain adiuuat in hoc orandi munere: immo uero, inquit, ipse postulat pro nobis gemitibus inenarrabili. bus. Quod si qui titubant interdum, nec se satis esseti cis in Odsentiunt, utantur illa uoce apostolorum; Domine adauge nobis f. dem: & caeci illius, Adiuva incredulitatem meam. Sed tu in maxime di fide, &spe uigentes, omnia a Deo optata consequemur. cum ad ipsius Dei legem, ac uoluntatem, omnem mente, actionem, & or tionem nostram conformabimus: Si manseritis, enim inquit, in me, dc uerba mea in uobis manserint, quodcumque uolueritis, petetis,
Ec fiet uobis. quamquam ad hanc impetrandi a Deo omnia faculi aem, in primis necessaria est, ut antea diximus, obliuio iniuriarunt, ecbeneuolentia, ac benefica uoluntas in proximos . t t
1: Maxime aute refert, quo modo sacris precibus utamur. nam etsi precatio bonu est salutare, tamen,nis recte adhibeatur, minime pro
dest: quod enim petimus,saepe non assequimur, ut sanctus inquit ucobus,ob eam causam, quia male petimus. Ergo docebunt Pat hi