장음표시 사용
191쪽
iso AMvLONIs ARCHIEPISCOPI caritatem suam, qua dilexit nos, ct cum essemus mortui peccatis , convivificavit nos Christo. Hane
significat gratiam, ubi dicit fidelibus : Gratia folii facti estis per fidem , ct hoc non ex vobis. iei enim donum est. Id est , utrumque , &
quod salvi secti estis, & quod per fidem selva
ti.&falus vestra, & fides vestra. Per hanc gratiam , id est, gratuitum donum suum, trahit Deus pater quos vult ad filium suum. Trahit autem, non necessitate, sed delectabili voluntatate & amore. sicut ipse filius dixit: Nemo pors venire ad me, nisi pater qui misit me traxerit eum. Trahit eosdem & ipse filius ad se, sicut ipse dicit: Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum. Hanc accipiunt in baptismo regenerati parvuli & majores, & quotudie fideles in omni cogitatu opere, & se
mone bono. Exhortatur videlicet, quod bonum est inspirando:confirmat vero,quod inspiraverit conservando.Nullum est enim hominis bonum, quod non sit Dei donum. Per hanc gratiam nobis etiam quotidiana peccata humiliter confitentibus & supplicantibus remittuntur , testante beato Ioanne Apostolo, & dicente: Si confitem
tat nobis peccata , ct emundet nos ab omni iniquitate. PRAE sci ENTIAM quoque Dei credere debemus, qua omnia in aeterna scientia sua praescivit, & praecognita ei sunt quaecunque futura sunt. non solum bona, quae ipse facit & remunerat in suis, sed etiam mala quae ipse non D-cit , sed tantum judicat & damnat in alienis. Vnde & Scriptura dicit: cui nosti omnia ant
192쪽
quam fant. Ita namque in illa aeterna praeicientia , ei aeternaliter & incommutabili ter omnia praecognita sunt, sicut omnino sutatura sunt. Et quia verissime & certissime praescivit , omnino ita erunt , sicut ea praescivit. De qua praescientia ejus Apostolus dicit: Nam quos praescivit oe praedestinavit conformes feri imaginis filis fui. Praescivit credituros &non credituros : praescivit in fide perseveraturos, & non perseveraturos : praesicivit in vita aeterna futuros, & in igne aeterno arsuros. Prq scivit ergo & certum numerum sanctorum suo-xum. Vnde mystice in psalmo canitur: suin merat multitudinem stellarum , ct omnibus eis nomina vocat. & Apostolus: Novit Θοm nux qui sunt ejus. DEAE Mus etiam credere praedestinationem & electionem sanctorum . quia eos, quOS
praescivit sua gratia salvandos & liberandos, praedestinavit, id est, praeordinavit, & elegit, id est, a massa perditionis & societate reproso rum discrevit, ut ejus gratia fierent vasa misericordiar, quae praeparavit in gloriam. Non itaque idcirco eos praedestinavit & elegit, qui praescivit eos ex temetipsis justos futuros : sea poti sis ad hoc eos praescivit & praedestinavit, ut eos gratis sua gratia iustificaret, Quod totum ita Apostolus testatur dicens: Nam quos Rompraescivit oe praedestinasit, &c. Hoc itaque eis praestitit prςscientia & pr destinatio Dei, ut fici rent quod non erant, id est, ut fierent conformes imaginis filij sui, & vocarentur vocatione
non solius vocis exterius, sed & gratiς inspiran iis & adjuvantis interids. H qc prςdestinatio
193쪽
i 81 AMULO Nis ARCHIEPISCOP tDei appellatur nonnunquam propositum Dei, sicut ait Apostolus : Scimus exum, quoniam di Ligentibus Deum omnia coeperantur in bonum hisnui fecundum propositum vocati sumsanciti. De hoc proposito & gratia, ante mundi constit rionem, ante tempora qterna sanctis promissa donata, iterum dicit : In stem vitae aeternae , quam promisit qui non mentitur Dem ante tem pora secularia , manifestavit autem temporibus et ,. i. suis verbum fisum. & alibi; Secundum virtutem Dei, qui nos liberavit, ct vocavit vocation uasan fa, non secundum opera nostra ,sed δε- eundum propositum Dum ct gratiam, qua data est nobis in Christo IEs V, ante tempora secul na, manifestata est autem nunc, per inluminationem Salvatoris nostri I E s V Christi. De quali. Vocatione dictum est, Sine poenitentia enim sunt, id est, sine mutatione, dona ct vocatio Dei. Cportet itaque ut credamus , ipsum bonum perseveranti et sanctorum, non sold in donum, sed etiam magnum & praecipue necessarium
Dei donum. Quid enim prodest in his bonis esse coepisse, & ea ante finem vixet vel in fine perdidisse EO PORTET etiam ut credamus , liberum& ectum voluntatis arbitrium, ab initio homini a Deo naturaliter insitum, ita primς prς- varicationis merito esse vitiatum, infirmatum,& depravatum, ut ad amorem veritatis & j
stitiet assiirgere non possit, nisi per donumChristi fuerit excitatum , sanatum, ac Vegetatum,cta sitς pravitatis vitio liberatum. Hinc enim j. Scriptura dicit: Creavit Deus hominem retitum,
194쪽
hunc humanet depravationis lapsum quid subjectum sit, eadem Scriptura sic dicit Sensu
enim ct cogitatio humani cordis prona est ad malum. Hunc itaque liberi arbitrij languorem , quo sensus hominis & cogitatio, ex vitio damnatς originis, prona & intenta est ad malum, es ipsum liberum arbitrium tenetur captivum,
solus ille fanat medicus, solus ille liberat, de reddit liberum liberator , qui de seipso ait: Non est opus anis medictu, sed male habentibus.& iterum i Si vos filius liberaverit, tunc vere liberi erisis. Ipse liberum arbitrium reddit sua gratia liberatum :ut sicut erat pronum & promi tum ad malum, multo attenti iis & delectabuids essiciatur pronum δί promptum ad bonum.
De qua libertate Apostolus ait: Ubi autem spiritus ae omini, ibi libertas. HAE c igitur gratia, dc prς scientia, & prqd stinatio, & ele,io, & vocatio, sed & liberi arabitrii dejectio &instauratio, tam clare adnuntiata in Scripturis , fidelissime & firmissime
debent teneri a nobis. Quς non ad hoc adnuntiantur, ut hominem fideIem ab spe & fiducia salutis dejiciant, aut frangant: sed ut humiliata omni humana superbia, & omni de suis viri bus prςsiumptione deposita , subiciat se unus
quisque & commendet fideliter Deo regendum, & ejus virtute protegendum, ejus bonitate juvandum , ejus gratia conservandum de perficiendum . que nulla est alia, nisi miserico dia & benignitas redemptoris, cujus morte Vivisi camur , cujus sanguine redimimur , cujias justitia absolvimur, cujus cruce salvamur, ut
fiat in nobis, non ad desperationem, sed ad s
195쪽
lutem, quod Apostolus ait dicens: Sed Vsi in nobis ipsis responsum mortis habuimus, ut non μmus fidentes in nobis, sed in Deo, qui vivificat mortuos. & alio loco : Ex ipso autem vos estis in Christo I Esu, quifactus e apientia nobis a P eo, O justitia, anctiscatis, ct redemptio. Quatenus totum ipse nobis sit, & nos toti ejus simus , non ex parte de nobis, & ex parte de iIIo fidentes , dc unusquisque nostrum dicat ei fideliter cum Psalmista: Tuussum ego , salvum me fac. Quid est enim, quod ita se quodammodo familiarius Deo commendandum putavit, ut diceret, Tuus sum ego ' nisi intelligi volens: quod malo suo suus esse voluerit, quod est inobedientiae primum & maximum malum. Ideo, tanquam dicens, Meus esse volui, & perditum me feci, Tuus sum, inquit, salvum me fac. Constanter utique fidelis quisque Christo crede, eique te totum committe, quantum potest. Noli velle esse quasi proprius, Sc in tua potestate, sed ejus clementissimi & utilissimi domini te servum esse profitere. Ita enim te ad se sublevare non desinet, nihilque tibi evenire permittet, nisi quod tibi prosit, etiamsi nescias. Ipsa est namque Dei sapientia , quae loquitur & admonet dicens: Ego mater pulchrae dilentionis ct timoris, .ct agnitionis oesanctae spei. in me gratia emnis viae ct veritatis, in me omnis spes vitae ct virtutis. Transite ad me omnes qui concupiscitis me, ct a generationibus meis implemini. Spiritus enim meussuper mel dulcis, ct hereditas measmper mel favum. cui audit me non confundetur , ct qui operantur in me non peccabunt. Pro
hac vir sapiens orat dicens: e lite iliam d
196쪽
sanctis coelis tuis, S a sede magnitudinis tua, ut mecum sit, O mecum laboret, Osciam quid a ceptum sit apud te. N E Qv E contrarium putari debet, quod indicti; sancti Augustini, forsitan & aliorum catholicorum Doctorum , aliquotiens inveniri solet, impios quoque ad aeternam damnationem , sive ad aeternum interitum pr destinatos. Quia omnipotens Deus, quos in peccato suo, sive originali, sive etiam actuali, atque in impietate praevidit esse perituros, non eos sua divina potestate, quasi praejudicando, praedestinavit ad malum, ut eos velut ipsa praedestinatione cogeret malos esse , atque ad aeterna ma- 'la toleranda pervenire : sed quos vel ex juste in Adam damnata origine, Vel etiam propria impietate , perpetuae damnationis reos futuros esse praescivit, justo eos judicio, tanquam omnium praescius, ad aeternum interitum praeordinavit, & praeordinando utique praedestinavit. Sed jam audiamus beatum Augustinum, quomodo & ipse, post Apostolum praecipuus prae destinationis & gratiae praedicator, hortetur fideles ad studia pietatis, & instantiam orationis , ut mereantur accipere praemium vocationis. O si cor esset, inquit qualitercunque sus. .. Tras. o.
pirans in illam ineffabilem gloriami si si pere- ..grinationem nostram in gemitu sentiremus, & i. 'seculum non amaremus, de ad eum qui nos VΟ- ..cavit pia mente perpetuo pulsaremus i Desi- ..derium sinus cordis est. capiemus , si deside- is rium quantum possumus extendamus. Hoc no- tabiscum ait & scriptura divina, hoc congrega- .e
io populorum, hoc celebrMio sacram emorum, i
197쪽
186 AMULONIs OPVs CVLA hoc baptismus sanctus, hoc cantica laudis Dei, .. hoc ista nostra disputatio , ut hoc desiderimes non solum seminetur & germinet , verumia etiam in modum tantae capacitatis augeatur,.. ut idoneum sit sumere , quod oculus non Vi- ιι dit, nec auris audivit, nec in cor hominis asta ιι cendit. Sed amate mecum. Non multum amatre nummum, qui amat Deum, Et ego palpavi in- is firmitatem. Non sum ausus dicere, non amatio nummum, sed non multum amat nummum:
. quas amandus sit nummus, sed non multum. J.. O si Deum digne amemus i nummos omnin0 ι non amabimus. Erit tibi nummus instrumen- ι tum peregrinationis , non irritamentum cupi- ditatis. quo utaris ad necessitatem. non quota fruaris ad delectationem. Deum ama, si ali- . quid in te egit quod audis & laudas. Vtere ιι mundo, non te capiat mundus. Quod intrasti . iter agis. Exiturus venisti, non remansurus. Iteria agis, stabulum est haec vita. Vtere nummo, quo- . modo viator in stabulo utitur mensa, calice, uria ceo, lectulo, dimissurus, non permansurus. Si ec tales fueritis, erigite cor qui potestis, δc audite . me. Si tales fueritis, ad ejus promissa venietis. ιι Non enim multum est ad vos, quia magna est ιι manus ejus qui vos vocavit. Vocavit, invoce- ι tur. Dicatur illi: Vocasti nos, invocamus te. e. Ecce audivimus vocantem : audi invocantes. re Perduc quo promisisti, perfice quod inchoasti. e. Noli deserere munera tua, noli deserere agrum tuum. Germina tua intrent in horreum . Abun- ιι dant tentationes in mundo, sed major est quic fecit mundum. Abundant tentationes, sed non
i, deficit, qui in illo spem ponit . in quo desectus
198쪽
Choc EM hane sententiarum idem nobis vetus codex protulit, qui Amolonu nup.repistolam ad Gothescalcum: ac nisi nos coniectara fallit, idem ipse Amolo, qui epistola est auctor , hu's quoque auctor est Collectionis. Cums tu operis duplicem, LECTO R, prosolertim tua statim agnosces gratiam. Vnam , quod plurimis imaximis de rebus , quκ in controversa nunc versantur, quid senserit fi docuerit Augustinus , ipsus Augustini ve bis , quod erat optandum, patefaciet alteram , quod verborum Augustini, ne malos interpretes audiamus , veram utilemque inredigentiam depromet. Sunt enimvero, scutolim fuerunt. qui sub Augustini titulo incautos circumveniant. Neque enim enutior ille aut felicior essepotuit, quam Propheta, quam Apostoli ct Evangelista, quorum verbis ha- reiici aliquando ad defendendos errores suos abusi sunt. C terlim liceat quibus hos sequi libet, vel Augustinum eum Adrumetinis monachis non intelligere. Gel falsa illi assingere cum PradHZinatis. Nos Amolone duce Augustinissententias in eum partem accipiemus,qua Ecclesia placitis maxime congruat . qua fidim, fiduci imque nostram st discet qua nos Deo divinaque providentia totos dedat, explosis iis qui cum ab Augustino procul absint, Augustini tamen nomine gloriari, sui;mque illum dicere cum Gothesealco non erubescunt.
199쪽
PRAEFATIO DE SENTENTIIS S. AUGUSTINI
quanti merito faciendae sint. ET si de sancti Augustini sententiis nulli dubium esse
potest, quin magno in pretio is honore habenda sint, tanquam admirabilis doctrina, sapientissimique , ut Facundus ait, atque clarissimi Ecclesiarum Chri ii magiini. eautio in his tamen, ne fraus incurrat, duplex adhibεπή
s. un , ne male forsan exposita nobis illudant: altera, ut in laudando earum auctore modum teneamus. Male
olim Augustini epistolam ad stam intellexerant monachi Adrumetini, eoque frebantur, ut liberum hominis arbitrium ab eo negari crederent, nisi erroris illos adino uuisset ,-άmque iliis mentem serui Et in libro de gratiac, libero arbitrio. Pra destinatos rursu ad interitum νομἀam crem scripsisset Augustinus, atque hoc nonnulli, qu si ρ destinatos ad peccatum diceret, interpretarentur, Fu gentius contra, Iibro primo ad Monimum, praristinatio nem non ad iniquitatem,sed ad supplicium intelligendam docuit. Prima itaque in verbis Augustini cura sit oportet, ut quo sensu accipi debeant exploremus; proxima. ut da auctoritate cum agitur, Augustinum sic amemres , ut eos non audiamus, qui illum supra quam par est extoliere si dent. Quod dum faciunt, non anima ertuntse illum ipsum, cujus laudibus indulgent, minime faventem , se adversarium habituros. Quine qui ad S. Hieroumum scribens epistola x1x. solis canonicorum librorum scripto ribus honorem hunc deferre norit, ut nusquam errasse illo credat. Dese autem tantum abest ut idem sebi arroget, ut horum similes quosdam amatores suos, qui de ipso aliter
sentiebant, graviter hoc nomine reprehendat in epistola VII. ad Marcellinum.Vos autem, inquit, qui me mula mriligitis, si talem me aseritis adseram eos quorum malitia, vel ignorantia vel intelligentia reprehedo ut me nusquam scriptorum meorum errasse dicatu, frustra laboratu, no
bonam causam suscepi , Deilia in ea me judice super 'mini. quoniam non mihi placet, cum a carissimis meis to tis esse existimor qualis non sum.
200쪽
De Praedestinatione, & Gratia Dei,& de libero hominis Arbitrio.
Christi. Legat idelis qui uesideliarer subnexas beati εAugustini sententias, quas ex libris ejus studiose collicitas , s eodem Domino adjuvante salubriter ordinatas, in hoc libello avide carpendas ac dulciter proponimus ruminandas, ut devotud oe simplex Iector, ne magnis ct multia plicibus praedicti Patris disputationibu atigetur, vel etiam profunditate ac perplexitate tantarum quaestionum deterreatur aut perturbetur , brevi
compendio discat unde fidem suam fideliter ad sicei, O a tionem salubriter informa. Sumat ita-