장음표시 사용
241쪽
B- Avcvs TINI CAP. IV. tyrquit, Dominus multiplicet , ut abundare faciat ιn caritate in invicem, oe in omnes. Praecipit ut habeatur caritas, corripit quia non habetur c xitas , orax ut abundet caritas. O homo, in praeceptione cognosce quid debeas habere. in correptione cognosce Tuo te vitio non habere. in Oratione cognosce unde accipias quod vis ha
V. Quod vult pro se fieri qui corripi non C,r. v.lvult, & dicit, Ora potitis prome , ideo corrupiendus est, ut faciat etiam ipse prose. Dolor
quippe ille , quo sibi displicet quando sentit
correptionis aculeum, excitat cum in maioris orationis affectui ut Deo miserante incremento caritatis adjutus, desinat agere pudet ea & dolenda, agat laudanda atque gratanda. VI. Correptionis utilitas, quae nunc major, Punc minor, pro peccatorum diversitate salubriter adhibetur , tunc est salubris, quando si pernus medicus respicit. Non enim aliquid proficit , nisi cum fecit ut peccati sui quemque poeniteat. Et quis hoc dat , nisi qui respexit Ap stolum Petrum negantem, & fecit flentem 3
homine corripiente corrigere, & ad dolorem salubrem poenitentiae occultissima & potentissima medicinae suae potestate perducere. Et sicue non est ab oratione cessandum pro eis quos corrigi volumus , etiamsi nullo hominum orante pro Petro , Dominus respexit eum , & fecit eum suum flere peccatum; ita non est negligenda correptio , quamvis Deus quos volue-xit, extam non correptos, faciat esse correctOS
242쪽
B. Avcvs Ti NI CAP. IV. 233 vocati sunt. Propositum autem, non suum, sed Dei. de quo alibi dicit: Hi fecundum electionem 'propositum Dei maneret, non ex operibus sed ex vocante dictum est ei, quia major ferviet minori. & alibi: Non fecundum opera nostrμ, sed δε- rim. r.
ωndum propositum suum oe gratiam.
enim electi, sine dubio etiam vocati; non au-xem quicunque vocati, consequenter electi. Illi ergo electi, ut sepe dictum est , qui secundum propositum vocati, qui etiam sunt praed stinati atque praesciti. XII. Si nos de Scripturis sanctis nosse po- cλ, xii tuimus sanctos angelos jam nullos esse casuros, quanto magis hoc ipsi revelata sibi sublimi id gVeritate noverunt λ Nobis quippe beata sine fine vita promissa est, & aequalitas angelorum. Ex qua promissione certi sumus, cum ad illam vitam post judicium venerimus, non inde nos
esse lapsuros. Quod i de seipsis angeli nesciunt,
non aequales sed beatiores erimus. Veritas autem nobis eorum promisit aequalitatem. Certum est igitur hoc eos nosse per speciem, quod nos per fidem, nullam scilicet ruinam cujus quam sancti angeli jam futuram. XIII. Dei unigenitus filius, aequalis patri CAP. Ni & coaeternus, pro nobis homo factus, & sine ullo vel originali, vel proprio peccato, ab li minibus peccatoribus crucifixus. Qui quamvis
die tertio resurrexit nunquam moriturus ulterius , pertulit tamen pro mortalibus mortem.
qui mortuis praestitit vitam, ut redempti ejus sanguine,tanto ac tali pignore accepto dicerent: Si Deus pro nobis, quis contra nos qui proprio i-- i.
243쪽
234. SENTENT fARvulis non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidis eum ; quomodo non O cum isto omnia nobis donavit ΘXIV. Deus naturam nostram, id est, animam rationalem, carn&Dque hominis Christus
suscepit, susceptione singulariter mirabili, vel mirabiliter singulari, ut nullis justitiae suae praecedentibus meritis, filius Dei sic esset ab initio quo esse homo coepisset, ut ipse & Verbum, quod sine initio est, una persona esset. Neque enim quisquam tanta rei hujus & fidei corcus est; ignorantia, ut audeat dicere, quamvis de Spiritu sancto & virgine Maria filium hominis natum , per liberum tamen arbitrium bene vivendo , & sine peccato bona opera faciendo in rutilia ut esset Dei filius, resistente Evangelio a que dicente: Verbum caro factum est. Nam ubi hoc factum est, nisi in utero virginali, unde fuit initium hominis Christi Itemque Virgini requirenti quomodo fieret quod ei por angelum annuntiabatur, angelus respondit: Spiritus Iam citus superveniet in te, O virtus alissimi obumbrabit tibi. Propterea quod nascetur ex te sancitum, locabitur filius Sel. Propterea, inquit,
non propter opera, quae nondum nati utiquo
nulla sunt, sed propterea quia Spiritus sanctus
superveniet in te, & virtus altissimi obumbrabit tibi, quod nascetur ex te sarrinum , vocabitur filius Dei. Ista nativitas profecto gratuita conjunxit in unitatem personae hominem Deo,
carnem Verbo. Istam nativitatem bona opera secuta sunt, non bona opera meruerunt. Neque enim metuendum erat, ne isto inestabili
modo. in unitatem personae a Verbo Deqnai
244쪽
a humana suscepta , per liberum voluntatis peccaret arbitrium , cum ipsa susceptio talis es
set, ut natura hominis a Deo ita suscepti, nullum in se motum malae voluntatis admitteret.
Per hunc mediatorem Deus ostendit, eos quos ejus sanguine redimit facere se ex malis deinceps in aeternum bonos. Quem sic suscepit, ut nunquam esset malus, nec ex malo factus semper esset bonus. XV. Nec ipsum Deus esse voluit sine sua gra- Diinmtia, quem veliquit in ejus libero arbitrio. qu niam liberum arbitrium ad malum sussicit, ad bonum autem parum est , nisi adiuvetur ab omnipotenti bono, Quod adjutorium si homo ille per liberum non deseruisset arbitrium, semperesset bonus. Haec est prima gratia, quae data est primo Adam : sed hac potentior est in secundo Adam. Prima est enim, qua fit ut habeat
homo justitiam , si velit. Secunda ergo plus
potest, qua etiam fit ut velit, & tantum velit, tantoque ardore diligat, ut carnis voluntatem contraria concupiscentem voluntate spiritus
vincat. Nec illa quidem parva erat, quae demonstrata est etiam potentia liberi arbitrij. quoniam sic adjuvabatur , ut sine hoc adjutorio in bono non maneret, sed hoc adj utorium,
si vellet , desereret. Haec autem tanto major
est, ut parum sit homini per illam reparare perditam libertatem, parum sit denique non posse sine illa vel apprehendere bonum , Vel pe manere in bono, si velit, nisi etiam cssiciatur ut velit. Tunc ergo dederat Deus homini bonam voluntatem. in illa quippe eum fecerat
qui fecerat rectum. dederat adjutorium , sine
245쪽
,36 SENTENTORUM quo in ea non posset permanere si vellet , ut a tem vellet in eius libero reliquit arbitrio. Sed quia noluit permanere, profecto ejus est culpa jus meritum fuisset si permanere voluisset sicut fecerunt angeli sancti, qui cadentibus aliis per liberum arbitrium , per idem liberum arbutrium steterunt ipsi,& hujus mansionis debi
tam mercedem recipere meruerunt. tantam
scilicet beatitudinis plenitudinem, qua eis certissimum sit semper se in illa esse mansuros. Si autem hoc adjutorium vel angelo, vel homini,etam primum facti sunt , demisset, quoniam non talis natura facta erat, ut sine divino adjutorio posset manere si vellet, non utique sua culpa cecidissent. Adjutorium quippe defvitasset, sine quo manere non possent. Nunc autem quibus deest tale adiutorium, jam poena peccati est : quibus autem datur , secundum gratiam datur, non secundum debitum. & tanto amplius datur per Iesum Christum Domianum nostrum, quibus id dare Deo placuit, ut non solum adsit, sine quo permanere non pos
sumus. etiam si velimus, verum etiam tantum
ac tale sit ut velimus. Fit quippe in nobis per hanc Dei gratiam in bono recipiendo & pers
Veranter tenendo, non solum posse quod volumus, vertim etiam velle quod possumus. i. XVI. Prima libertas voluntatis erat, ponse non peccare : novissima erit multo major non posse peccare. Prima immortalitas erat, posse non mori: novissima erit multo major, non posse mori. Prima erat perseverantiae potestas, bonum posse non deserere: novissima.
erit perseverantia felicitas, bonum non posist
246쪽
B. Avo VsTINI CAP. IV. 23γdeserere. Numquid quia erunt bona novissima potiora atque meliora, ideo fuerunt illa prima vel nulla vel parva λXV I I. Cum homines per correptionem in CAν. xlv. viam justitiae seu veniunt, seu revertuntur, quis operatur in cordibus eorum salutem, nisi ille
qui quolibet plantante & rigante, & quolibet
in agris vel arnusculis operonte, dat incremei tum Deus tXV III. Nec gratia prohibet correptionem, CAp. XVI. nec correptio negat gratiam. Et ideo sic est praecipienda iustitia, ut a Deo gratia, qua id quod praecipitur fiat, fideli oratione poscatur; & hoc
utrumque ita faciendum est, ut neque iusta co reptio negligatur. Omnia vero haec cum caritate fiant, quoniam caritas nec facit peccatum,& cooperit muItitudinem peccatorum.
XIX. Nemo habet de suo nisi mendacium& peccatum. Si quid autem habet homo verit iis atque justitiae, ab illo fonte est quem debemus litire in hac eremo, ut ex eo quasi guttis quibusdam inrorati non deficiamus in via.
C A p v T V. Ex sermone ' L I. expositionis Evamelij ' Lot. secundam Ioannem. SENTENTIA I. DO M i N v M praescium futurorum per ei,
Prophetam praedixisse infidelitatem Iu 'daeorum; praedixisse tamen, non fecisse. Non
247쪽
s: Avcvs TINI CAP. V. 23'eorditer facit ; sive quando non ad uvat, justd facit: quia omnia non temeritate, sed judicio facit. III. Si judicia sanctorum justa sunt, quanto magis justificantis &fanctificantis Dei 3 Iusta ergo sunt, sed occulta. ideo cum quaestiones huj usimodi in medium venerint, quare alius sic, alius autem sic, quare ille Deo deserente excoecetur , ille Deo adjuvante illuminetur, non nobis iudicium dejudicio tanti judicis usi
remus. sed contremiicentes exclamemus cum
Apostolo: O altitudo divitiarum sapientia Oscientiae Sei , quam inscrutabilia sunt judicia ejus, ct investigabiles viae ejus t Vnde dictum& in psalmo: Iudicia tua sicut abyssus multa. IV. Audiamus admonentem Scripturam atque dicentem: Altiora te ne quaesieris, ct fomitora te ne scrutatus fueris. Non quia ista negata sunt nobis, cum Deus magister dicat, Nihil est occultum quod non reveletur. Sed si in quod pervenimus in eo ambulemus, sicut dicit Apostolus, non solum quod nescimus & scire de
bemus , sed etiam si quid aliter sapimus, id quo
que nobis Deus revelavit. Pervenimus autem in viam fidei. hanc perseverantissime teneamus. Ipsa perducit ad cubiculum Regis, in quo omnes sunt thesauri sapientiae ct scientiae absconditi. Ambulandum est, proficiendum est, crescendum est, ut sint corda nostra capacia earum rerum quas capere modo non possumus. Quod si nos ultimus dies proficientes invenerit, ibi disiacimus quod hic non potuimuS. V. Ne audeat quisquam liberum arbitrium sic defendere, ut nobis orationem qua dicimui,
248쪽
h o SENTENTI ARVM Ne nos inferas in tentationem, conetur auferre. Rursus ne quisquam neget Voluntatis arbitrium, dc audeat excusare peccatum. Sed audiamus Dominum ,& praecipientem, & opitulantem , dc jubentem quid facere debeamus, de adiuvantem ut implere possimus. VI. Quosdam nimia suae voluntatis fiducia extulit in iuperbiam, de quosdam nimia si laevoluntatis dissidentia dejecit in negligentiam. Illi dicunt, Vt quid rogamus Deum ne vincamur tentatione, quod in nostra est potestate 3 isti dicunt, Vt quid conamur bene Vivere, quod
in Dei est potestate 3 O Domine, o pater qui es
in coelis, ne nos inferas in quamlibet istarum tentationum, sed libera nos a malo. Audiamus Dominum dicentem: Rogavi pro te Petre, ne deficiat fides tua. ne sic existimemus fidem nostram esse in libero arbitrio, ut divino non egeat adjutorio. Audiamus Sc Evangelistam dicentatem : Dedit eis potestatem filios Dei feri. ne omnino existimemus in nostra potestate non esse quod credimus. Veruntamen in utroque illius beneficia cognoscamus. Nam Sc agendae sunt
gratiae, quia data est potestas ; dc orandum, ne luccumbat infirmitas. Ipsa est fides, quae per dilectionem operatur , sicut ejus mensiuram Dominus cuique partitus est, ut qui gloriatur , non in seipso, sed in Domino glorietur. VII. Quotquot tam superbe sapiunt , ut suae
voluntatis viribus tantum existiment esse tribuendum , ut negent sibi necessarium divinum adjutorium ad bene vivendum , non possunt credere in Christum. Non enim aliquid pro
sunt syllabae nominis Christi, de sacramenta
249쪽
Christi, ubi resistitur fidei Christi. Fides autem Christi est, credere in eum qui justificat impium , credere in mediatorem, sine quo interposito non reconciliamur Deo, credere in falvatorem, qui venit quod perierat quaerere atque salvare, credere in eum qui dixit: Sine me i. I an. s.
nihil potestis facere. Qui ergo ignorans Dei justitiam, qua justificatur impius, suam vult comstituere , qua convincatur superbus , in hanc non potest credere. non quia mutari homines in melius non possunt ; sed quandiu talia sapiunt,
non possunt credere. Hinc excoecantur& indurantur , quia negando divinum adjutorium non adjuvantur.
C A P v T VI. Lae libro de Praedestinatione Sanctoram,' itemque de dono perseverantiae, ad Prosperum o Hilarium. SENTENTIA I.
IN τακ gratiam & praedestinationem hoc C ιν. x. tantum interest, quod praedestinatio est gratiae praeparatio, gratia vero jam ipsa donatio. Quod itaque ait Apostolus, Non ex operibus, Dors. . ne forte quis extollatur , ipsim enim fumus u mentum , creati in Christo IE s V in operibus bonis , gratia est. Quod autem sequitur, quae praeparavit Deus ut in illis ambulemus, praedestin tio est. quae sine praescientia iron potest esse, po- Tom. JI. α
250쪽
test autem esse sine praedestinatione praescientia. Praedestinatione quippe Deus ea praescivit quae fuerat ipse facturus. Vnde dictum est : Ferii qua futura funt. Praescire autem potest etiam ipse quae non facit, sicut quaecunque peccata. . quia etsi sunt quaedam, quae ita peccata sunt, ut poeme sint etiam peccatorum, unde dictum est ,
R.m. i. Tradidit illos Deus in reprobam mentem, ut faciant qua non conveniunt , non ibi peccatum
Dei est, sed judicium. Quocirca praedestinatio Dei, quae in bono est , gratiae est , ut dixi, pr paratio, gratia vero est ipsius praedestinationis
p. xl. II. Cum Apostolus dicat: Ideo hae fide, ut fecundum gratiam firma sit promissio , mirum est homines infirmitati suae se malle commiti re, quam firmitati promissionis Dei. Sed inceriata est mihi, inquis , de meipso voluntas Dei. Quid ergo 3Tuane tibi voluntas de teipso certat. tari io. est, nec times ὶ sui videtur re, videat ne cadat. Cum igitur utraque incerta sit, cur non
homo firmiori fidem suam, spem, caritatemque committit λς,ν. X v. ' III. Est etiam praeclarissimum lumen praedestinationis & gratiae ipse salvator, ipse m diator Dei & hominum homo Christus I E svs. Ille enim homo, ut a Verbo Patri coaeterno in unitatem personae assiimptus filius Dei unigenitus esset, unde hoc meruit Θ quod eius bonumquaIecunque praecessit, ut ad hanc ineffabilcm excellentiam perveniret Faciente ac suscipiente Verbo, ipse homo, ex quo esse coepit, filius Dei unicus esse coepit. Filium Dei unicum femina illa gratia concepit. De Spiritu sancto