장음표시 사용
271쪽
patrem. 73 Ludovicus Pius Imperator. 42. sv. Roditur ab
Lotharium filium nominis sui participem facit. . Publicam pCenitentiam suscipit in synodo Compendiensi. s. Ejus uxor pulcra, suavis, & blanda. 61. Dilaceratur conviciis
6 . 67 Lugdunensis Ecclesia. 8o. Dicata titulo S. Ioannis. i 22. Quae est maxima Ecclesia. 127 Lugduneosis Ecclesiet Cantores 8s Lusiiune nsis Ecclesia valde tui bata aevo Κaroli Magni. i 16 Lugdunensium Episcopo-- rum electiones quom do fierent antiquitus. is s.
Lupus Episcopus Lugdunensis. 118
Anuale. 77S. Martinus Episcopus Turonensis factus est absq; consultu mundanae potestatis. 2 ss. I certas sanctorum reliquias non passus est colia fidelibus. ijs Maximinus Abbas Insulae Barbarae. ris Memoriae Martyrum. I IMendacium non est tan-E X. tummodo Verborum , sed & factorum. 66Monachi quidam venditant falsas sanctorum reliquias. 33 6
extinguere non posisumus, ne doleamus in funere amicorum. Iso Nini vitarum conversio. Io
Officia divina celebranda sunt cum magna gravitate & modestia. 97 Oratio debet fieri cum tota fiducia & spe. 39 orationum assiduitas necessaria. 3 Oratio dominica, cur sic
ordo militaris, & ecclesiasticus. 43Originale peccatum. 2IT
S.. D Antaleo , martyrae Afri cae. I1IParvuli nondum baptietati, damnabuntur secundum solum originale peccatum. 2i7Peecatum caveri potest,
falli non potest. 2I 'Perditorum corpus, cujus eaput Antichristus. 29.
272쪽
periuri peieratum degradare non possitiit. 6 o Perseverantia in bono petenda est a Deo. 232. Nam perseverantiae bonum, donum Dei est. 182.2 3. 4 6 B. Petri locus. 16 Poenitentiae publicae lex &ordo. 7 spontificalis jussio. 13
Praecepta bona sunt, si legitim E his utamur. 2I 6 Praedestinatio, est gratiae
praeparatIO. 24 IPraedestinationis verbum in malam partem rarius usurpatum. I 63
credenda. 13 o Primatus arpetitores non longe ablunt ab idolorum cultura. ε'
Principum interventio in electionibus Episcoporum cur introducta.χs Prudentius,vir doctus. Io Psalmi antiquitus in Ecclesia decantari soliti. 7.Plebeios tamen psalmos in Ecclesia cani votuerunt Concilia Pa
Francos gerebant curam Palatii. 6 . 67 Reliquiae martyrum incertae, rejiciendae. Iso.O m. Rhabanici. I 69Rogationum generalium tempus. I 6
F IN IS I. EX. Romani Pontificis, Vicarij B. Petri. si
Romani Pontificis electio siebat aevo Flori absque interrogatione Principis. Romani Pontificis nomen recitandum est inter mysteria. 4'S P Ancti tolerant plerunq;
o superiores, quos noverunt esse peiores Sedelocus. I38 S. Speratus, martyr Asri
Spes,adquid utilis. 78.Spe salvi facti sumus. I93
Spiritus sanctus cur venit super Apostolos in ve to & igneis linguis. Io7Subdiaconi psalmos ac reliquas lectiones cantent in Ecclesia. 96
pus Lingonensis.13sTimere inordinat E, grave peccatum est. s.T imem du autem non est quod vitari non potest. Is 2
Timor, ad quid utilis. sTribulationes cur Christianis immittat Deus. T
273쪽
275쪽
ANCTI A coaΑRDIJ Sancti nuncupationem Agobardo tribuimus post editionem Massoni, & quia coesestes ei honores persolvuntur in Ecclesia Lugdunensi, ubi vulgo vocatur Satrict Ago . Tum& in Martyrologiis quoque illarum partium sanctus dicitur. Ac de Agobardo quidem pauca nobis dicenda incumbunt , praeter ea quae leguntur inter elogia. Pro nostro tamen more heic vitam ejus delibabimus. Patri, Gallum fuisse aiunt. quanquam id non satis constat. Coepiscopus primum Leidradi Lugdunensis Archiepiscopi, quem nunc Coadjutorem vocamus ; sed non cum titulo futurae successionis, ut ego quidem arbitror. Nam id privata auctoritate facere non potuit LeidraduS., neque cxtra conscientiam Principis, neque alibi tum quam in synodo, sive provinciali , sive generali. De in illo ce-
276쪽
dente, ac in monasterio Suessionensi sese abdicante, Agobardus ad eam cathedra conscendit an. DCCCXIII. consentiente, ut ait A do, Imperatore S universa Gallorum Episcoporum s nodo , seu, ut apertius loquitur Hugo Flaviniacenss, consentiente Imperatore O OMN1 Galli canorum Episcoporum synodo. Et animus erat eam syno dum interpretari de ea quae eodem anno celebrata est
apud Cabillonem ab Episcopis & Abbatibus totius Galliae Lugdunensis. Verum Ado & Hugo Flaviniacensis satis indicant hanc Agobardi substitutionem praesente Imperatore factam futile in universa sive omni Galli canorum Episcoporum synodo, id est, in generali ac plenaria synodo Episcoporum regni Francici. quod huic Cabillonensi competere non potest , quae provincialis tantum fuit. Itaque non de alia synodo intelligi potest,
quam de Moguntina , quae eodem anno habita est, cui vero interfuiste Ludovicum Imperatorem docet Ivo Carnotensis parte I x. cap. LXXXII. Praebuit ista Ag bardi substitutio materiam sermonibus, ob violatos, ut videbatur, vetustos canones; quos illibatos servari de bere contendebant, neque violari poste quacunque ex causa. Dupliciter autem peccatum videbatur in Canones. Primum , quia constabat duos unam cathedram
Capere non rosse. Deinde, quod prohibitum sit ne qui x Episcopus succes rem sibi eligat. Cessisse tamen contradictores constat. Quam vero ob causam cesserint, non constat. Ego facile crediderim, Agobardum pro priis virtutibus & Principis optimi studiis adjutum, praevaluisse adversus invidos ; tum etiam quia Leidradus in cum inclinaverat, vir in aula celeberrimus, & qui novi ssimo facinore magnam sibi auctoritatem conciliasse videbatur. Et extabant plurima exempla ex antiqui tate , quae substitutionem illam peragi sinerent. Incidit autem Agobardus in pessima & exulceratissima tempora , quemadmodum ipse non semel conqueritur. Retinuit tamen inter haec temporum mala constantiam Episcopo dignam, vir cetera timidus , & qui vix coram magnatibus auderet loqui. Nam suum illum pudorem ac timiditatem ipse frequenter inculcat. Praecipue verbincanduit adversum Iudaeos, quorum impios ritus pr phanasque cerimonias & detestabatur & aboleri cupiebat. Hinc graves adversds Agobardum tempestates α
277쪽
rrocellae. Strinxit etiam stilum, & quidem acriter, &non uno loco, in legem Gundobadam, quam pietati ac simplicitati Christianae valde contrariam esse exist imabat. Robuste etiam ac erudite nervos suos intendit adversus errorem Felicis Episcopi Urgellensis, qui paulo ante mortuus erat apud urbem Lugdunensem. Canonum in primis perpetuus ac constans defensor, ut gnarus ; adeo ut etiam Romanos sui temporis graviter perstringat, quod Gallicanos Canones obeam, si s uperis placet, causam contemnerent, quod eos neoterici Romani non commendaverint, vel quod Legati Romani non interfuerint in eorum constitutione. Mirum, si vir ita compositus non incurrisset invidiam hominum aetatis suae. Itaque opus habuit apologiam pro se scribere adversus calumnias & obtrectationes Abbatis Fredegi si , viri alioqui celeberrimi , itemque adversus quosdam Provinciales & Septimanos Agobardico nomini valde iniquos. Inter haec, incalescens quaestio de adoratione cultuque imaginum exercuit industriam hominum eruditorum ; adeoque etiam Agobardus sententiam litam in hoc prompsit, ut acrem ac vehementem adversus adorationem imaginum , ita piam ac religiosam erga sanctos, ad quorum imitationem hortatur omnes Claristianos. Superstitionum igitur inimicus capitalis, etiam corum stultitiam vehementer exagitavit qui grandinem S tonitrua ceterasque coeli tempestates excitari poste putabant ope magorum & incantatorum, quos ob hoc ipsum aetas illa vocabat tempestarios. Plane magnum Virixum fuisse persuasum habeo. Sed uno pessimo facinore , quicquid nonnulli contra sentiant, illustria sua facinoxa ingentesque virtutes commaculavit. Nam transgressus in partes Loth ij Augusti, qui Ludovicum patrem anno DCCCXXXm. eo usque deprimere ausus est , ut etiam in carcere concluderet, poenitentiaeque publicae addici procuraret ι transgressus inquam Agobardus in partes Lotharij, tanta animi contentione ac pertinaciacas tuitus est, ut vel ob hoc ipsum annumeratus sit inter praecipuos Lotharianae factionis auctores. Ea de causa ab Ecclesiae praesulatu semotus est auctoritate synodi quae anno DC ccxxxv. habita est ad Theodonis villam. Rursum ea causa agitata est anno sequenti apud Stra-miacum, haud procul Lugduno ; sed nullo eventu, yro
278쪽
pter absentiam Agobardi. Tandem cum revocata conrecordia svisset inter Ludovicum ac Lotharium, Agobar dus ad sedem suam redire permissus est. Demum abiit evivis apud Santones Aquitaniae secundae populos, in expeditione regia,anno, ut ego quidvm arbitror, DC s CXL. Nam eo anno Ludovicus Imperator, ut scriptum est in Annalibus Bertiniani , in Aquitania fuit, motus Aquitanicos componere satagens. Quo etiam anno Agobardum obiisse vita. Idus Iulii tradit auctor brevioris Chronici S. venigni Divionensis. Ex scriptis ejus quae extant apparet notum fuisse ac familiarem clarissimis aetatis illius viris, Ebboni nimirum Remens Archiepiscopo, Bernardo Viennensi , Nibridio & Bartholomaeo Narbonensibus, Adalhardo, V valae, Helisacharo, Hilduino, Abbatibus, Mathedo Comiti Aureliapens , qui principem tum locum obtinebat apqd Ludovicum Pium, V valfrido Straboni Abbati Augiens. An vero per triennium fuerit Abbas monasterij 1ancti Medardi Suessionensis, ut placuit quibusdam, ab anno nimirum DCCCXXX. quo Hilduinus Abbas in exilium missiis est 2 Ludovico Pio, aliis discutiendum relinquo. Atque haec de vita Agobardi dixisse sufficiat. Nunc ad institutum
ADV. P o G M A FExi cis J Titulum hunc se ei mus ex elencho librorum Agobardi, qui praefixus est codici MS. Pap. Massoni, in quo sic habetur: Advera m dogma Felicis Itbιr r. Agobardi Episcopi ad Ludουicum Imperatorem. Nullum enim alioqui titulum habebat hic liber in veteri codice. Et mirari lubet audaciam Massoni ; qui non contentus inscriptione veteri epistolae ad Ludovicum Pium, aliam de suo adjecit, tanquam Eveteri codice. Sic enim in ipso operum Agobardicorum initio edidit: Agobardiu Episcopus Lugdunensis Ludovico Imperatori S. D. Quis non crederet ita scriptuin vidisse
Mas num in ve eri codice Z Et tamen nihil illic legitur lvijuscemodi. REDI VIVAM H AE R E s I M J Quippe Feliciana haeresis propagata est ex haeres Nestoriana; ut ostendet infra Agobar)us, & scribit etiam Hadrianus I. Papa ad Dispanos Episcopos in Codice Carolino Tit. XCVII.
OBSECRO MAN svr TvDINEM J Imitatumhquddubi ψ ex Libello Ptecum Marcellina & Faustini
279쪽
rresbyterorum, qui sic incipit: Deprecamur m ansuetudinem vestram , pii mi Imperatores, Valentiniane, The
ἀο si, is Arcadi, ut hιc in contemplatione Christifilii Dei. qui mestrum juxat imperium, infatigabiliter legore digne
SEDE ORGEO. ET ANA I Retinet etiamnum hodie nomen. Vocatur enim vulgo La Seu d Vrget, id est, Sedes Vrgellensis. Clara civitas Hispaniae Tarraconensis, in Pyrenaei montis jugo sita. Egin hardus in Annalibus ad an . Dc CXCII. Orgellis est civitas in Pyrenai montis iugo sita; cujus Episcopus, nomine Felix, natione Hidpanus, ab Elipando Toleti Episcopo per liter, comsultus quid de humanitate Salvatoris Dei ct Domini nostri Iesu Christi sentire deberet, vir m secundum id quod homo est, proprius an adntivus Dei filiui credendus esset ac dicendus, valdν incaute atque inconsiderate is conre auriquam Catholica Ecclesiis doctrinam adoptivum non βο- Lum pronuntiavit ,sed etiam scriptis ad memoratum Episcopum libris peries m. praυit em opinionis sua defen- re curavit. Hujus rei causa, ductus ad Palatium Regis, qui tunc apud Reginum B Oaria civitatem, in qua 90 maverat , residebat. Vbi congregso Episcoporum Concilia auditus est a ct errasse convictus, ad prasentiam Adriani Pontificis Romam mi sui; ubi etiam coram ipso in Basilicα beati Petri Aputoli haresim confessus est atque abdicatit Luo facto, ad civitatem suam reversus est. Dx post Tus J Incertum hactenus suit, quonam demum tempore Felix Episcopus Urgellensis fuerit depositus ab honore episcopatus. Neque enim assentior Ioanni Marianae, viro alioqui eruditi stimo : qui ex commpto Adonis Viennensis loco colligit eam depositionem fuisse peractam in Concilio Francosordiensi , quod anno DCCXCIV. congregatum ssi jussit Κaroli Magni. Redisci sa, sinquit Mariana litavi. Rer. Hisp. cas . VIII. ὶ praυa opinio cum auctoribus reprobata est; ne nis mutarent, Felix se Elipandus sacrifieiis interdicti. Felix, ut Ada Viennensis est auctor, Patrum sententi relegatus est, o Lugduni nunquam errore deposito extremum mita diem Hausit. Facilius crediderim, datam Felici veniam a synodo, si resirisceret ue hunc vero euorem suum abdica G
280쪽
se, sicque in honore episcopatus permansisse. Sed quoniam rursum ad pristinos errores revolvebatur, Aquis granum deductus ad Karolum Magnum , in Anodo quae anno Dccxcax. illic habita est, depositus hauddubi Efuit. Istud facinus ea tempestate peractum eX eo pa-xet, quod in epistola quam statim post synodum illam scripsit ad Clerum populumq; Vrgellensem, non obscure lignificat se Epistopum tum non fuisse, quum sic incipit:In Dei nomine. Felix olim indignm Episcopus O c. Nimirum olim fuerat Episcopus, id est, ante quam in ea
synodo deponeretur ab honore episcopatus. Tum vero
jussu Principis i non autem Episcoporum, ut perperam scribit Marianal apud Lugdunum clarissimam Galliarum urbem relegatus est.
ADMIR. VI T. PR. FELICI sJ C stabat ergo per illas tempestates, Felicem esse Episcopiis moris. antiqui, moresque ejus esse inculpatos. Nam non Agobardus solum id docet, sed etiam Alculnus, eorundemvemporum scriptor. Haec sunt ejus verba in epistola ad Elipantum Toletanum Episcopum: Legimus enim in epistolis B. Felicis, viro scilicet religiosa vita praecquo
Ρnctitate spectabili. si catholicam fidem ct ecclesiasticam unitatem, sne qua nultas Deo placere potest, amare pradicare melit. Et infra : Licetnafatus famulus Dei Feliae laudabili Gita visat coram hominibus I tamen, ut videtur, in multis eatholica fidei professione non omnino plιniter patrum , sequitur sententiam. Item : Etiam ct in hoc tua sanctissima moluntati obnixius suadere ratum pu-r mi, ut eundem virum venεrabilem Felicem tuis sani tis
precibu se suavi mis Jggestionibus convertere ad catholica fidei unitatem ρο veritatem nitaris. Fidelis openim Deus, pius, o misericors, qui nullatenus oblivis eatur ejus multa bona, religiosam vitam, , labo res , qua die noetuque in desissa voluntate desudat. Luan rast tibi coram Deo ct sanctis ejus gloria remunera tio intende, ct diligentius considera in salute fratris tui. etiam ct tanti viri, ct tam praclara dignitatis is fan 'ctitatis famulo Christi. Item : Illum mero Felicem, quem tu soritate summum , iudicum , moribusque ornatum