장음표시 사용
341쪽
intur Fridugisses. & & quidem rectius , ut opinor. Nam sic quoque nominatur in Praeceptis Ludovici Pij pro E clena Parisiensi, itemque in Praecepto ejusdem Principis pro Ecclesia sancti Lamberti Trajectensis , quod editum est in Tomo primo Historiae Episcoporum Leodiensium pag. 11 . ac demum in ejusdem Ludovici Pnc .ceptis pro monasterio Arulensi in dioecesi Helenensi S pro monasterio sanctae Gratae in dioecesi Vrgellens Fregedis tamen, quod idem est, ac Fredegisses, Vocatur Theodulso Episcopo Aurelianens, ex quo etiam discimus Diaconum sume. Vide Sirmondam in Notis ad Theodulsum pag. 292.
TEsTIMONIO PRisCIANI J insignis Grammatici, qui manibus eruditorum hominum maxime terebatur per eas tempestates. Hunc porris locum laudat etiam Lupus Ferrarienssin epistola xxxiv. & in libro de tribus quaestionibus pag. 231.
adorandis imaginibus lib. I. cap. XI D. Noma post Septuaginis interpretes, Theodotionem o, Symmachum , Aquilam ,sive etiam beatum Hieroumum, legis quaratur translatio. De Theodotione porro, qua aetate ViXerit,. videndus vir claris. Henricus Valesius in Annotationibus ad Eusebium lib. v. cap. V III. Hist. Eccles
MULTO IN IVsTIus J Sic legi debere admonuit Massonus in Erratis. prorsus bene. Nam in codico M: S. diserte scriptum est , multos iniusto CAP. XII. E S A I A s ua OQUE PROPHETA J In MS itemque in editione Massoni scriptum erat Urins quo que Philosophi 3 cte. Itaque quum constaret vitium est e librarij, non vero Ambardi, locum illum libere corre
CAP. XIX POTAT L s v M v s J Locus est Pauli ex ep stola prima ad Corinthios. Et in contextu Pauli p ut etiam laudat Agobardus in eapite xx x v I a. libri adversut Felicem, & in cap. v Dolibri de modo regiminis eccle-sastici itesnque in carite vis. Sermons exhortatori,
342쪽
ad plebem l legitur, se omnes in uno spiritu potat umus' An codice tamen regio, & in editione Massoni , testitur, ct Omnes in uno spiritu bapti ati sumus. quod mutari de bere visum est. Nam paulo post Agobardus, replicans Iocum illum, ac petens quinam potus sit ille ait: uno spiritu potati sumus. C A P. X X. M v φ τ i MAR T Y Ras J Sentiebat ergo Agoba
dus, eos qui pro nomine Christi contumeliam mortis palli erant, recta in cinium ferri, tamenetsi baptizati non stultent. Eadem fuit sententia vetusti scriptoris libri de singulatitate Clericorum, qui vulgo tribui solet Cypriano. Ideo enim martyrium, inquit, appellatur tam co- ona quam bapvsma . quia baptitat pariter se coronat. tem Alcuini in Consessione fidei lib. m. c. XXVIII.
Nullum autem c techumenum . quamυis in bonis operiabus desunctum, vitam habree aternam dicimus; excepiq ryrio, ubi tota Baptismi sacramenta eo lentur. San' ruine enim , veI igne . vel paenis aliis baptietantur Confosores. Vetus quoque scriptor supra laudatus, atque hactenus ineditus, in Confessione fidei: Nullum catechumenum . quamvis in bonis operibus de=nctum. vitamaternam habere credamus; excepto martyrio, ubi tota B pti mi Dcramento complentur. Bapti an 1 confitetur dem suam coramocerdote interrogatus respondet. Hoc
martyr coram persecutore facit , qui ct constetur fidem, interrogatus respondet. Iraepost confessionem vel a perae tur aqua, vel tinguitur; ct hic Cel aspergitur sanguine . mel tinguitur igne. Ille manus impositione Pontificis acci
pit Spiritum sanctum. hic habitaculiam O . . - -
343쪽
HILD Vr No s Ac RI PALATII ANTISTIT IJ id est , Archi capellano , vel Summo Capellano. Juomodo vocatur in Praecepto Ludovici Pij pro Hil-ebaldo Episcopo Matisconensi , quod extat in Bibli theca Cluniacensi. Habebant enim Principes nostri in palatio suo quempiam ecclesiastici ordinis virum, qui ςeteris praemineret, dictum ob hoc sacri Palatij antistitem ; vel sacri Palatii Archiepiscopum, si Episcopus esset. Sic Hildebaldus Coloniensis Archiepiscopus v catur sacri Palatij Archiepiscopus in Praefatione Concili, apud Moguntiam habiti anno Dcccx .is ipse nia mirum Hilde idus quem in Palatio suo habere post
Angliramnum cupijt Karolus Magnus , ut patet eX c none L v I. Concilij Francosordiensis. Antistitem ergo sacri Palatij Hilduinum vocat, quod summus esset Capellanus. eandemque ob causam Lupus Ferrariensis hunc ipsum Hilduinum in epistola cx. vocat Ecclesiasticorum Magistrum. Nam Abbates , si rerum summam tenerent, praelatos olim fuisse Episcopis, etiam in syno' cis, jam antea adnotavimus ad Concilium Vernense. Neque id adeo vetus est, quin & Sugerij quoque aevo
in usu fuerit; ut pater ex vita ejus cap. II.
UVA LAE ABBATiJ Corbeiensi in dioecesi Ambianensi, uti diximus ad librum de baptismo Iudaicorum mancipiorum. C H R I s T I AN I s s a MI IMPERATORIS J
VNvM sEMPER J id est, Hilduinum. Nam istum necesse erat residere in Palatio , propter causas e clesiasticas. Vide quae de munere Archicapellani diximus ad Lupum Ferrariensem. ALTERUM F R E RV E N T E R J id est , Uva' tam , quo plurimum utebatur Ludovicus in administranda republica, ut patet ex Paschasio Radherio iovita Adalhardi.
344쪽
UT MANCIPIVM IVDAIcvM J Optimo Jure excandescit Ambardus adversus Praeceptum illud, quod erat contrarium vetustis canonibus & legibus Principum. Nam etiam in nostra Gallia Concilium primum Matisconense servis potestatem fecerat suscipiendi baptismum , etiam invitis dominis. Et Constantinus Aug. ad Felicem P. P. scribens, Iudaeis in universum permisit Christianam religionem amplecti, vetuitque ne propter hoc facinus quicquam a Iudaeis inquietudinis vel molestiae patiatur is qui Christo nomen dederit. Itaque probabile Agobardo visum non est , Praeceptum illud a Ludovico Imperatore, qui Pius per antonomasam dictus est , editum fuisse, quo manifesta contume lia irrogabatur nomini Christiano.
INTER. H O M. AD IMAGINEM SUAM J
Agobardus ergo similitudinem Dei quae est in homine, constituit in anima, non autem in corpore. Vide No tas ad epistolam xxx. Lupi Ferrariensis & ad librum de tribus quaestionibus pag. II. Alia fuere Iudaeoriun deliramenta, qui corpus humanum ad imaginem Dei facta putabant,ut Agobardus scribit in libro de Iudaicis superstitionibus cap.x. Quo loco Massonus adnotavit in ina gine, haec Iudaeorum figmenta in Cabala quoque legi.
Vide supra in Notia ad librum de baptisino Iudaicorum
PUBLICE svPPLICATUR J nimirum pro Iudxis , pro quorum conversione singulis annis orat Ecclesia in diebus Passionis Dominicae, ut ait Agobar dus , id est , feria quarta majoris hebdomadae. Extat enim oratio quae tum temporis publice a sacerdotibus in Ecesesia recitatur pro hac causa. Rhabanus in libro contra Iudaeos cap. a v. loquens de Iudaeis : Immo sep iores hareticis : sicut eos Ecclesia catholica esse iudicat,
qua in diebws Dominica Passionis post haretricos, ct schisematicos, ct prope paganos , pro eis orat. Item cap. LIX. mo eorum veram salutem , pro qua Ecessa solumnitem orare consuevit, veraciter inquireatus, serviemu4 erga eo
345쪽
u 'o ARTHOLOMAEO Episcoro J Nar - . D nensi post Nibridium. Interfuit autem Concilio. apud Tolosam habito anno DCCCXXVI una cum Nothone Arelatensi Archiepiscopo, & Agiulia Bituricensi. Tum circa annum DCCCXXXIV. sub- scripsit Privilegio Aldrici Senonensis Archiepiscopi . pro monasterio sancti Remigij Senonensis , quod extati in Tomo Ia. Spicilegi, Domni Luca; Pacherij. Postea
quum Lotharius Aug. adversus Ludovicum patrem rebellaret , Bartholomaeus Lothari, parte. fovit ; abeun-- teque Lothario in Italiam anno DCCCXXXIV. Bartholomaeus, relicta contra sacras regulas sede sua, eum comitatus est, ut Flodoardus tradit lib. II. cap. XX. Historiae Remensis. Mansit ergo Bartholomaeus in Ita-i Ita usque ad annum DCCCXLIV. Tum vero quum Ludovicus Lotharij filius Romam pergeret, mandata patris ad Pontificem Proceresque Romanos perlaturus de ordinationibus Pontificum Romanorum , illuc quoque Ludovicum comitatus est. Et cum is unctus sui stet. in Regem Langobardorum, Bartholoniae 4 arrepta hac occasione Sergium II. Pontificem oravit una cum Eb- bone Remensi ut eos reconciliare ac Pallium eis rei uere dignaretur. D/os etiam idem Prasul nec communionem inter Clericos dignos esse suseipere dicebat ,sed tuter communem populum communicandi licentiam tantummodo haberent. Ita enim docet auctor Gestorum Pontificaelium ab Hincmaro laudatus in capite xxx VI. posterioris operis adversus Gothescat cum pag. 326. Itaque dejecto Bartholomaeo , Berarius in ejus locum frumedictus est': quem Narbone scdisse reperio an. DCCCXLI
x Ir. Kal. Iulij in Praecepto Κaroli Calvi Regis eo die dato pro Ecclesia N rbonensi , cujus partem e)idit Cai,
346쪽
tellus , sed quod nos habemus integrum ex authentico descriptum. Ceterum libri sive epistola: istius ad Bartholomaeum Narbonensem Episcopum meminit Ani io Lugdunensis in epistola ad Theodboldum Lingo
H DI cIsvs J Hinc constat hunc Hildigissim
suille ex clero Lugdunensi. Et hauddubie Presbytererat, cum post illum nominetur Florus , qui Diaconus: tantum fuit. FLORus J Diaconus Ecclesiae Lugdunensis , vir, quantum serebat illa aetas , eruditissimus, editis etiam lucubrationibus clarus. de quibus diximus in Notis ad Lupum Ferrariensem. Extat autem libellus ejusdem Flori de electionibus Episcoporum , qui a Massono editus est ad calcem operum Agobardi, quεmque nos eam iptan ob causam prodire voluimus cum eisde operib . QVID AM VEN E RAND v s FRATE R JEpis copus nimirum V ceticensis in prima Narbonens , ut ego quidem arbitror Sedebat autem tum apud V cetiam Elefantus , ut patet ex Manuali Duodenae I N RV ADAM E cc LEsIA J in civitate V ceticensi sua, ut constat ex epistola Amulonis ad Theotaboldum. FiRM1NI J V licensis Episcol, qui an. D x L.& D L v. in ea cathedra sedit, cujusque meminit Arator Subdiaconus in epistola ad Parthenium ὶ Sirmondo edita post Notas ad Gnodium. Habemus porro nos vitam ejus, a viris eruditis laudatam , nondum tamen editam , quam olim Tolosae descripsimus ex pervetu,
sto codice M S. Collegij Fuxensis. C A P. XII.
M' EOvs ENIM FACERENTI Videtur damnare eos qui donariis illustrant memorias martyrum, dum ait eos melius facturos, si sua pauperibus & hospitibus erogarent. Hi enim sunt viva Christi templa. Neque i tamen arbitror hinc sumpsisse Erasmum, clim in Colloquio de peregrinatione religionis ergo ait quamplurimos invisere quidem divorum templa , sed nihil aut quam minimum donare, dictitantes eam pecuniam rectias collocari in egenos. SanE subveniendum est neces stati pauperum , quis negat sed tamen interim negligenda uon est domus Dei, uti diximus ad librum
347쪽
v i. Salviani de gubernatione Dei. Vide porro antido tum Erasini in Epitaphium Paulae ab Hieronymo consoriptum , & Lamotum in cap. v a. libri de cura Eccissae pro miseris & pauperibus. Hos PI TIB vs J Hospitalitas magno tum in usu
erat apud Ecclesiam. Lib. I. Capitular. cap. LXXV. Eshoe nobis eo eten; ct venerabile videtur , ut ho*ites ,
peregrini, ct pauperes susceptiones regulares ct canonicas per loca disersa habeant. Vide capitula Karoli Calvi
Tit. VI. cap.XL. & Tit. XX I II. cap. X. Lupum Ferr xiensem ep. X I. XLII. XLV. LV. LXXI. Ionam Aurelianensem in lib. I I. de institutione laicali cap. X X I x.& alios. Hospitalitatis porrd encomtum enarrat Hildebertus in pluribus epistolis. Vide Lamotum in capite v I II. libri mox laudati. VNGENDI OLEO J eo nimirum quo ardebant lampades ad sepulcra martyrum appensae. Nam multa miracula per hujusmodi oleum fieri consuevisse ex Augustino, Theodoreto , & alijs adnotat Baronius ad annum Christi L v. Adseram tantum locum Augustini ex cap. VIII. libri x X II. de civitate Dei: Rursum ibidem apud nos Irenai cuiusdam collectarij filius, agritudia ne extinctus est. Cumque corpus jaceret exanime. atquenlijs gementibus se plangentibus exequia pararentur, amia eorum ejus quidam inter aliorum conserantium verba suggessit ut ejusdem mari Ui s Stephani l oleo corpus perungeretur. Factum est, ct revixit. NEC PAUPERIB Vs s v ccvRRIT O JExistimabat ergo Agobardus, oblationes quae fiunt ad memorias martyrum, rem esse pauperum , neque inventas esse ad alendam praepositorum avaritiam, aut luxum , vel ad vitam commodius transeundam. itaque eas oblationes esse convertendas in solatium pauperum.
alioqui enim pessimum esse earum usum. At hodie quotus quisque tandem est eorum qui ad aras sanctorum sedent, cui persuasum non sit ianit ex oblationibus decidere debere pauperibus, quique pro donariis illis com servandis non laboret tanquam pro aris & focis ξ Denique plurima loca sunt,inclyta certE per indigenas ad venasque , quibus non alius certior aut luculentior fumdus est, quam qui ex oblationibus provenit. Et laudo istorum pietatem. Sed valde optandum esset ut aliquam
348쪽
erga pauperes caritatem haberent ij quibus colligendarum oblationum cura committitur, nec eas tantum ad ornanda templa mortua converterent.
MAτr Ravo J Vel ex solo istius epistolae titulo .
patet virum suisse magnae dignationis & auctoritatis in Palatio Ludovici Pij. Nam & Ludovicus ipse eum vocat virum inlustrem in Praecepto pro monasterioGratae in S. dioecesi Urgellensi,cujus partem aliquam anno superiore edidimus in Notis ad epistolam x x I x. Lupi Ferrariensis. Sic ergo ait Imperator: Mais edus Comes vir inluster adiens serenitatem culminis nostri,c. Ac Comitem quidem Aurelianensem fuisse constat ex Adrevaldo Floriacensi lib. I. cap. XX. de miraculis s. Benedicti,& ex vita Ludovici Pij ad M. DC cc XXI x. Illo itaque tempore Ionas Episcopus Aurelianensis ad eum misit libros tres de institutione laicali, qui a Dom-no Luca Dacherio editi sunt in tomo primo Spicit egij; cum antea editi fuissent Duaci anno M. DC. X L V. ex veteri codice M S. Sancti Amaudi in Pabula; cura D. Ildephon si Coeighebueri Bibliothecarij ejusdem monasterij. Anno dein . D c c c X X x. ut in capite trigesimo sexto narrat Thegan cum Pippino Aquitaniae Rege, ac proceribus Palatij, conspiravit adversus Ludovicum Pium, quem de regno expellere volebant. Sed huic pessimo facinori obstitit Ludovici fi Iius Ludovicus. Rursum in partes Lotharij cum ceteris perduellibus transgressus est anno D CCCXXXIII. eumque fugientem in Italiam secutus , illic obijt anno DCCCXXXV. ut tradit auctor vitae Ludovici Pij. VLde Sirmondum in Notis ad Theodulfum pag. 3o I. MINISTRUM I M P. ET IMPERIIJ id est, Ministrum Palatij & Regni. Ministrum Palatij ; quia non discedebat a latere Principis , principEmque locum apud eum obtinebat, secretorum ejus particeps & consiliorum. Ministrum Imperi, sive Regni; quia propter
349쪽
Comitatum Aurelianensem, cui speciali cura invigilare tenebatur, In ima pars curarum Ludovici in admianistrando imperio erat penes Matfredum. R E R v M SYMMAM REGENTis J id est , Ludovici Pij Imperatoris, cujus latere non discedebat Matfredus, uti jam diximus. v I EVIT TIMOR R E G Y M J Sic Lupus Ferrariensis conqueritur in epistola c X X v I. ad tantam libertatem vitia prorupisse arvo suo , ut vindicata imp nitate apertis quibusque, nec Deus, nec Rex, nec Episcopus timeatur. Et videndae sunt omnino Notae nostrae ad hanc epistolam. CAvsi Dacos J id est, eos qui causas reserunt ad Principem ; adeoque in eorum potestate est provincialium delicta publicare , aut silentio tegere. PARENTas J id est , consanguineos, vel amnes. Et putabam istud esse ex insima Latinitate , parentumque vocabulo olim patrem tantum matremque suisse comprehensos; ut dictum est in Notis ad librum I O. Salviani ad Ecclesiam Catholicam. Verum Sallust ij auctoritas nunc facit ut aliter sentiam, apud quem Sulla Bocchum Mauritaniae Regem sic alloquitur : Deis. quod parentes abund e habemus. amicorum neque nobis neque cuiquam omnium satis fuit. C Y P R i A N v s J in epistola ad Donatum. Sed locum ex ea epistola valde decurtavit, ut assolet, Ago bardus. COEPIT LI cI TvM EssE J Eleganter Cyprianus in eadem epistola: Madet orbis mutuo sanguine O homicidium cum admittuntsinguli, crimen est; virtus votatur, cum publice geritur. Sic apud Pseudoplautum Querolus ait licitum esse quod commune est, id est , quod vulgo fit. LAR. Luid de falso dicimuου E-R o L v s..Hem, quis autem verum dicit Istud commune est. abi. LAR. Idcirco crimen non est 3 Quid de adu perio V. E R. Attat, etiam hoc crimen non est. L A R. Luando autem licitum esse coepit Z QE E R. Men rogas quasi tu nescias. Hoc est quod nee permitti nec prohiberi pote'. COMITEM Nos TR vM BERT MUNDUM JLugdunensis provinciae Praesectum, ut in libro primo vocat Nithardus.
350쪽
TAL a M v 1 R v M J id est , Vicecomitem. Vnde patet V kecomitum institutionem suisse per eas tempestates in arbitrio Comitum.
dunensis. NON EsT op FICII MEI J nimirum accus tio. Nam Episcopi non debent esse accusatores. Arc dius & Honorius A A. ad Theodorum Proesectum Praetorio : Provincia moderator sacerdotum ct Catholica Ee-eIesa ministrorum, loci quoque isur, se divini cultus injuriam capitali in convicios sive confessos reos sententia noverit vindicandum.Nee expectet mi Episcopus iniuria propria ultionem deposcat, euisanctitas ignoscendisoli gloriam dereliquit. Extat haec lex in Codice The Citano l. 3 i. De Episeopis. ac relata deinde est in librum v I. Capitula-Tium cap. c c c I V. Theodoretus Episcopus Cyrensis in epistolax . Angor sane , ac doleo vehementer, quod scribere adversus hominem cogor, cujus delicta propter no- mensacerdotij occultare par erat. Scribo tamen, ut oppressi ab eo pauperes vindicem.
DE MODO REGIMINIS ECCLESIASTICI
CAP. I. Nus as τ spoNsvs J id est, Christus, verus & unus sanctae Ecclesiae sponsus. Vide suprὶ in Notis ad epistolam ad Nibridium. CAP. II. CONMENDAT B. Par Ro 3 id est, Episcopis, ut explicant veteres. Vide Notas ad ep. LXXXIV. Lupi Ferrariensis. CAP. VII. COR P vs c Apiri J id est Christus Ecclesiae . Christus enim est caput Ecclesiae. Episcopi autem sunt membra corporis Christi , quod est Ecclesia. enim scribit Gregorius I. Papa ad Ianuariui AArchiepiscopum Calaritanum lib. i. epist. L X. Si ipse