장음표시 사용
111쪽
xo6 ne imitationi In his non debes dejici, rise de
sperare; sed ad voluntatem Dei aquanimiter stare , et cuncta suP-- venientia tibi ad laudem Christi perpeti: quia post hiemem sequitur ae- stas, Post noctem redit dies, et Post tempestatem Serenitas magna.
De carentia omnis solatii. x. Non grave est humanum Contemnere solatium , cum adest divianum. Sed magnum est, et valde mR Um , tam liumano quam diu no Posse carere solatio; et pro honore Dei libenter exsilium cordis velle sustitiere, et in nullo se i Sum quaerere: nec ad proprium meritum respIcere.
Quid magni est, si hilaris sis et deVotus adveniente gratia 3 optabilis cunctis haec hora est. Satis Sua-
112쪽
Christi lib. II. IOVviter equitat, quem gratia Dei portat . Et quid mirum, si onus non Sentit qui portatur ab Omnipotente , et ducitur a j summo ductore eia u. Libenter habemus aliquid pro solatio , et dissiculter exuitur homon se ipso. Vicit sanetus martyr Lau
te, quia omne quod in mundo delectabile videbatur, despexit,et Summum Dea sacerdotem Xystum, quem maxime diligebat, pro amore Christi etiam a se tolli aequanimiter se-
- Αmore igitur Creatoris amorem hominis superavit, et Pro humano solatio, divinum beneplacitum Prae legit. Ita et tu aliquem necessarium et dilectum amicum pro amore Dei disce relinquere. Nec graviter seras cum ab amico derelictus fueris ,
solens , quoniam oportet nos omnes tandem ab invicem separari.
5. Multum et diu OPortet homi-
113쪽
nem in se ipsum certare, ante quam discat se ipsum plene superare , isttotum affectum suum in Deum transferre. Quando homo stat super so
ipso , facile labitur ad consolatio
6 Sed verus Christi amator, Et studiosus seetator Virtutum , non quaerit illas consolationes , nec sensibi Ies dulcodines: sed magis sortes exercitationes , et pro Christo duros sustinere labores. 4. Cum igitur spiritalis eonsolatio tibi a Deo datur, eam cum gramtiarum actione accipe r sed Dei munus esse intellige, non tuum meritum , si noli extolli. Noli nimium gaudere , nec inaniter praesumere dised magis esto humilior ex dono ;cautior quoque et timoratior in cunetis actibus tuis et quoniam transibit hora illa, et sequetur tentatio. Cum ablata suerit consolatio, non
statim desperes: sed cum humilita-
114쪽
te et patientia exspecta coelestem visitationem: quia potens est Deus ampliorem tibi redonare gratiam et Consolationem. Istud non est novum, nec alienum viam Dei experintis : quia in magnis Sanctis , et in antiquis prophetis suit saepe talis alternationis modus. 5. Unde quidam, praesente gra tia , dicebat; Ego dixi in abiandantia mea : Non mOoebor in aeternum. Absente autem gratia , quid in se fuerit expertus , adjungit dicens : Aoertisti faciem tuam a ms, et factus sum conturhatias. Inter haec tamen nequaquam desperat; sed instantius Dominum rogat et dicit: Ad tes , Domine , clamabo set ad Deum meum durecabor. Denique orationis suae fructum reportat; et se exauditum testatur dicens : Audisit Dominus, et mi- ertus est mei : Dominus iactus ese adjutor meus. Sed in quo Θ Gn-
115쪽
rro De imitatDnctoertisti , inquit, planctum meum in gaudium mihi; et circumdedisti me
laetitia. Si sic actum est cum magnis Sanctis , non est desperandum nobis infirmis et pauperibus , si interdum in servoro, et interdum in frigiditate Sumus : quoniam Spiritus venit , et recedit seeundum Suae V
Iuntatis beneplacitum. Unde beatus Job ait: Visitas eum diluculo , si subito Probas illum. 6. In quo igitur sperare possum paut in quo considere debeo p nisi ita sola misericordia Dei, et in sola spe gratiae coelestis. Sive enim adsint homines boni, vel devoti fratres et amici fideles , sive libri sancti vel tractatus Pulchri, sive dulces camtus et hymni; omnia haec modicum iuvant et modicum saseunt, quam do desertus sum a gratia, et in Pro Pria Paupertate relictus. Tune non
est melius remedium, quam Patieu
116쪽
tta et abnegatio mei in voluntate Dei. 7. Nunquam inveni aliquem tam Teligiosum et devotum, qui non habuerit interdum gratiae subtractio Dem , aut non Senserit servoris diminu tionem. Nullus unquam sanctus fuit tam alte raptus vel illumina tus , qui prius vel Postea tentatus non fuerit. Non enim dignus est alta Dei contemplatione , qui pro Deo non est exercitatus aliqua tribulatione. So- Iet enim sequentis consolationis tenviis qui tentationinus probati su ut, Coelestis promittitur consolatio. Qui
Micerit , inquit Christus , dabo ei
edere de ligno Duas. 8. Datur etiam consolatio divina, ut homo sortior sit ad sustinendum adversa. Seauitur eam tentatio, ne homo se elevet de hono. Non dormit diabolus , nec caro a
huc inortua rat; ideo non ceraes
117쪽
Iiu De imitatione Praeparare te ad certamen ; quia a dextris et a sinistris sunt hostes qui nunquam quiescunt.
CAPUT X. De gratitudine 'ro gratia DEr. i. Quid quaeris quietem , Cum
natus sis ad laborem p Compone te ad patientiam magis quam ad Consolationem ; et ad crucem portandam magis quam ad laetitiam. Quis enim secularium non libenter consolationem et laetitiam spiritualem acciperet, Si Semper Obtinere posset y Excedunt enim sp rituales consolationes OmneS muri . di delicias , et carnis Volu PtBtes. Nam omnes mundi deliciae aut turpes sunt, aut vanae : spiritua les vero deliciae soIae jucundae sunt et honestae, ex Virtutibus Prog nitae, et a Deo puris ruentibus in-
118쪽
Christi lib. II. II 3susae. Sed istis divinis consolatio
nibus nemo semper pro suo affectu frui valet: quia tempus tentationis non diu ceSSat. u. Multum autein contraria est su
pernae visitationi salsa libertas animi , et magna confidentia sui. Deus bene facit , consolationis gratimudando : sed homo male agit , noutotum Deo eum gratiarum actione retribuendo. Et ideo non possunt in nobis dona gratiae fluere; quia ingrati sumus Auctori, nec totum refundimus sontali origini. Semper enim datur gratia digne gratias reserenti: et aufertur ab elato , quod dari solet humili. 5. Nolo consolationem , quae mihi aufert compunctionem , et mei ipsius cognitionem et nec affecto contemplationem, quae ducit in elatio nem. Non enitu omne altum est sanctum: nec Omne desiderabile, pu-
119쪽
ri4 μ imitationerum : nee omne dulce, bonum: nec omne Carum , Deo gratum. Lihenter accapto gratiam, unde humilior et timoratior triveniar ; atque ad relinquendum me paratior fiam. Doctus dono gratiae, et eruditus subtractionis verbere, non Rudebit sibi quicquam boni attribuere : sed Potius Se Pauperem et nudum confitebitur.
Da Deo quacquid Dei est: et ti-hi adscribe, quod tuum est: hoe est, Deo gratias pro gratia tribue; tibi autem soli cαIpam, et dignam Poenam pro culpa deberi tibi sentias.
4. Pone te semper ad infirmum, et dabitur tibi summum: nam Summum non stat sine infimo. Summῆ Sancti apud Deum minimi sunt apud se: et quanto Horiosiores, tanto apud se humiIiores. Pleni veritate et gloria coelesti non sunt vanae gloriae
cupidi. In Deo landati et confirmati, nul-
120쪽
Io modo possunt esse elati: et qui Dco totum adscribunt, quicquid boni acceperunt, gloriam ab invicem non quaerunt: sed gloriam quae a solo Deo est, Volunt, et Deum. i se et in omnibus sanctis laudavI S Per omnia cuPiuut ; et semper in idipsum tendunt. 5. Esto igitur gratus in minimo, et eris dignus majora accipere. Sitti hi minimum etiam Pro mβ imo xvi magis contemptibile pro speciali dono. Si dignitas statoris inspieitur , nullum datum ParVum, aut munus vile videbitur: non enim parvum est, quod a summo Deo donatur. Etiamsi poenas et verbera donaverit , gratum esse debet: quia Sem-Per Pro Salute nostra facit, quic
quid nobis advenire permittit. Qui gratiam Dei retinere desiderat , sivgratus pro gratia Dei data, Patiei
Pro sublata: oret ut redeat caut Misit et humilis , ne amittat.