장음표시 사용
171쪽
tur, quod se mutuo cognoscant.Quo cognitionem alterius, idest vel quia pIsito, circa modum, quo se inuice est causa, vel effectus illius, vel quia cognoscunt. est omnino similis; sed nullo ex his se Dico primo : unum Angelum modis potest essentia unius Angeli non posse per suammet substantiam esse ut obiectum representativum alperfecte, & districth cognoscere sub terius;ergo nullo modo. Minor pro. stantὶam alterius. Haec assertio est batur quoad primuin, & lacundulii
S. Tho. prima parte qu. 36. artic. 2- modum;quia nullus Angelus est caucundo, & communis inter Thom, se eis ciens alterius, ut communiter stas. Probatur vero ratione hoc modo. Si Angelus cognoscit alium per suam substantiam, vel per illam eo-gnoscit tamquam per speciem, vel tamquam per obiectum prius cognitum; neutrum potest dici; ergo nullo modo cognoscit alium per suam mei substautiam; maior est certa , quia nullus alius est assignabilis mo. dus, quo possit alium per suam metestentiam cognoscere. Minor pro
batur quoad primum, quia essentia unius Angeli non est creata a Deo, ut sit species alterius, vel aliorum Angelorum, sed tantum, ut sit suo intellectui representativa sui ipsius; hoc patet, quia essentia cuiuslibet Angeli habet,quod sit veluti species ex eo, quod est talis quidditas subsistens naturae intellectualis; sed natu i a cuiuslibet Angeli est determinatari differens ab alia substantialiter,sa'tem indiuidualiter; ergo non potest habere ratione speciei alterius, quς requirit similitudinem representationis. Priatur etiam quoad k- tundum, quia tribus tantum modis ex ntia unius rei cognita ducit in .
censent S. S. PP. & Theologi. Nec potest dici, quod rarus sit causa exe- plaris alterius: v obseruat s Dionysius lib. de diuinis nominibus capite
quinto contra quemdam Clememtem. Deus enim non indiget eausa
exemplari creata & ipse Angelus,
cum non habeat poste effective producere alterum, nec etiam habebit esse causam idealem illius: hoc enim esse datur ad constituendam causam eis cientem operantem per cognitio
pe quia sit alteri similis, probatur, quia Angelus per suam .essentiassi non potest plus cognoscere de egentia alterius, quam id, in quo est illi
sithilis; sed unusquisque Angeldi
differt indiuidualiter. & quoad pro prietates indiuiduales ab alio: ergo unus non est similis alteri, nisi in pro dicatis communibus generis, vel speciei praedicabilis; quae cognitio non potest esse distincta, intuitiua,' propria. sed abstractiva, &eonfisu. Dices. Per idem principium cognoscit Angelys rationem gener,
172쪽
ea per quod cognoscit specificam, di indiuidualem; sed per tuam substantiam cognoscit rationem genericam, ut dictum est; er*o per eamdecognoscet etiam specinca, di indiuidualem. Maior probatur, quia in re ipsa istς tres rationes sunt una,& eadem ingiuisibilis entitas, & solum ratione nostra contradistinctae; ergo per idem principiu cognoscetunam,
per quod cognoscit alteram ἔ cum maxime naturaliter cognoscat res,
prout sunt, & effectus in causis, &eonclusiones in principijs, ut commune seri proloquium R. maiorem esse veram, quando illud principium gignit cognitionem intestiuam claram, & distinctam totius obiecti; secus vero, quando est solum principium cognoscendi confuse, obscure, di abstractive, ut est in praesentit differentia enim specifica unius A geli non potest esse ratio cognoscendi quidditatiuε differentiam specifi-
eam, & essentialem alterius, cum sit
ratio differendi, & dissimilitudinis,
non vero conuenientiae, & similitudinis in illo praedicato essentiali; cutamen id, quod ducit in eognitionem, debeat habere rarionem simulitudinis, quae quo maior est,eo persectius ducit in cognitionem; quod idem dicendum est de disserentia indiuiduali, quς propterea non potest
'esseratio, aut principium cogniti
nis distinctae, & perfectae alterius. Hoc maxime cernitur in Angelis inserioribus respectu superiorum, inter quos cum detur magna distantia,& diuersitas differentiarum,non potest substantia minimae perfectionis in genere Angelico representar petieete, distincte,& adaequale subinstantiam maximae persectionis, qua
lis est illa supremi Angeli. Dico secundo: probabile esse,posse unum Angelum cognoscere alia per substantiam illius. Est S Th. qu.
8. de Ueritate art. 7.& lib.secundo contra gentes cap. 98. qui licet defendat non posse, tamen hanc sente-tiam dicit esse conformem principiis Platonis, asserentis suincer quamcumque coniunctionem intelligibilis cum intellectu, & adducit D. Dionysium, qui in lib. de diuinis
nominibus cap. 4. ait superiores intelligentias esse intelligibiles,& quasi eibum iustriorum, & insuper adindit, posse satisfieri rationibus probantibus impossibilitatem, & asserentes possibilitatem habere non paruas dissicultates; qui modus t quendi procul dubio ostendit; Sanctum Thomain habere hanc sententiam, ut probabilem. Idem docet noster Ferrariensis ad dictum locum Sancti Thomae contra gentes. Eam defendit Scotus in secundo dist. 3.q. ro. ubi dicit; in cognitione intitutitiua unum Angelum posse cognoscere alium per eius substantiam: itiabstractiva vero illum cognoscer per species concreatas.Probatur ve V ro
173쪽
ro ratione, quia nulla est assignabilis omnes fateantur tale inter Diuinam sulficiens repugnantia non solum re Essentiam, di intellechim Beoi, iaspectu Dei, sed nec etiam respectu etiam poterit esse inter essentiam ipsius Angeli, etiam secundum suas uniusAngeli,& intellectum sterius. vires naturales considerati; cu enim Si quaeras, utrum res ita se habeat substantia cuiusq; Angeli sit repre- de faeto. Respondeo esse incertum. sentativa sui ipsimet Angelo, cuius Negat S. Th. Scotus affirmat. Sen- est substantia sine specie intermedia, tentia S.Tho. videtur esse magis co-vt dictum est; hoc idem poterit prς- munis, & sorte magis ad mentem stare intellectui alterius, maxime si S. P. si attendantur pol rema verba
sit illi intime praesens, ut posse fieri
communiter conceditur. Si cninia
aliquid obstaret, hoc maxime esset, quia desideratur unio, & proportio; sed nihil horum obstat; ergo. Probatur minor quoad primum, quia deis ratione speciei intelligibilis non est esse formam informantem, & inhaerentem intellectui, ut patet in cognitione Angeli de se ipso, & in visione heatifica respectu diuinς essentiar,ut supra ductum est; sed sufficit indistatia localis, quae ut plurimum datur
inter Angelos, cum eos non imp diant,neque substantia corporea,neque quantitas molis, nec litus, nec locus, nec aliud huiusmodii potest autem substantia Angeli concurrere effective ad productionem intellectionis alterius, cum ad hanc Ope rationem ob eamdem rationem nihil aliud requiratur. Nec obstat secundum, id est proportio; cum proportio ad hoc requisita non sit proportio aequalitatis, sed habitudinis, ita scilicet ut unus agat in alium intemtionaliter; quam propcita tonem cum Axiomatis, quae licet hoc aperte no asserant, videntur tamen indicaro, quod excepto Deo cstera intelligantur ab Angelis per speciestsed quid quid sit de hoe, probatur a S. Thinloeo citato, quia de facto Angeli cognoscunt quid ditates omnes naturales per species concreatas; Deus
enim illas indidit mentibus Angelorum, ut cum S. P. communiter docent Theologi; sed per idem principium optime potest cognosci quid-ditas rei,& res ipsa existens, ac etiam alia, quae cum illa sunt coniunctatae go superiluo cognosceretatur per es sentiam illius. Confirmatur, qui ais indE sequeretur. Primo non posse Angelum superiorem cognoscere inferiorem pro suo libito. Secundo posse impediri superiorem ab inferiori, ne ipsum cognoscat, denegam do illi suum concursum, cum in eo
restando sit liber. Tertio quemli. et Angelum simul de semel innumeras sere operationes exercere,caenim idem Angelus possit intelligi ab omuibus, deberet ille simul co
174쪽
DE LAENS ELIS. rs sperari ad innumeras operationes ; localiter praesens,& illum agatus est, quae omnia videntur absurda. Si d, ut referunt SS. Euangeliste Matth cas haec absurda militare etiam con- us,& Lucas illis verbis G filius Deit possibilitatein. Respondeo: haec solum adduci ad probandum, hunc
modum cognoscendi non esse necessarium;ac propterea de facto forta Se ordinarie non dari,impoisibilit tem vero ex illis non conuinci, cum non adducatur implicantia contradictionis: nec talis repugnantia, quς viribus naturalibus Angelorum, ut nobis lumine naturali notis superari non possit. Dices primo cum .Thomistis r Si substantia Angeli, cum est localiter praesens alteri, potest se illa ostendere concurrendo cum intellectu illius ad sui intelle monem, etiam res supernaturales; cu sint similiter actu intelligibiles ratione sus immateri litatis,quando sunt localiter praesen tes Angelo, poterunt se illi ostendere concurrendo cum illo ad sui intellectionem: ad hanc enim solum requiritur praesentia,& concursus obiei intelligibilis; sed hoc est falsum: ergo & illud. Sequela patet ex paritate rationis. Minor probatur; nam dato quod posset Angelus cognoscere supernaturalia per totum accessum ad locum, potuisset consequenter loquendo cognoscere unionem animae Christi D. cum Verbo diuino; atque adeo an Christus esset filius Dei, quod tantopere scire desiis derabat, & maxime quando erat illies. Sed hoc non potuit Angelus cognoscere hoc modo; ergo &c. R. spondeo esse disparem rationem anam res supernaturales, sicut excedunt vires naturales effectivas, siue hominum, siue Angelorum, sic etiaexcedunt vires naturales cognoscitiuas; res enim supernaturales aut sunt idemmet Deus trinus, & unus, ut est cognostibilis a nobis, quod mysterium, certum est apud omnes, non posse viribus naturae a nobis cognosci; aut sunt aliquis essectus productus ad extra,vel ab ipso Deo immediatri vel simul cum creatura; &huiusmodi effectus, cum libere producantur ab ipso Deo, non post uni
cognosci, nisi ipso volente comm nicare notitiam illorum; ratione ex cessus, quem habent supra vires naturales cuiuscumque creaturae; ac proinde eo nolente non possunt c
gnosci: per quae patet responsio
probationem. Praeterea nec illa pr sentia erat sufficiens;requiritur enim intima, quae ibi non erat, nec cum corpore, nec cum anima: non est siede Angelis, qui sicut cognoscunt seipsos naturaliter per suammet substantiam, di talis cognitio nullius illorum excedit vires;sic quando unusessct intime praesens alteri, & vellet eum illo concurrere; itaut alter non uteretui specie, cum hoc non e
175쪽
cedat vires naturales, neque unius, nis, informet, vel inhaereat ipsi potsneq; alterius,& ad huiusmodi acti
nes, ad quas se extendunt vires naturales, Deus ipse, ut auctor naturae, naturaliter loquendo,non denegat concursumo optime posset hoc
modo hic illum cognoscere. Dices secundo: ad hoc ut naturaliter res aliqua intelligatur, non sus.ficit, ut sit intelligibilis actu; neque ut sit localiter prssens;ergo non poterit Angelus per suam solam sub- Bantiam sine specie,etiam si habeat
has duas conditiones, producere in intellectu alterius cognitionem sui. Probatur antecedens; quia lumen, esto actu visibile,& localiter praeses,
nihilominus non potest videri, nisi Per speciem; ergo a pari in intellectione duae illς conditiones non sufficient. Probatur antecedens; quia in visione luminis candelς verbi graria non solum videtur lumen, sed etiam videtur figura illa piramidalis, quam habet,quam nequit reprcsentare ipsum lumen, cum figura sit sensibile commune, I lumen senti-hile peculiare solius visus: ergo est nccesse, ut detur species represent, tiua illius. R. esse disparem ratione, nam in lumine, & figura, cum non detur imIma praesentia,quam requirit talis sensatio, necessario requiritur species: non sic in Angelo,qua do est intime praesens alteri; nequeo en im semper rcquiritur, ut id, quod
est principia effectiviun Dellecti tiae; sed si est aliquid substantiale, sea
per se subsistens, &'spirituale, cum possit naturaliter esse intime prssens
alteri, cum utrique competat pene trabilitas ratione immaterialitatis.& unus non resistat, immo libere casentiat, ut cum suo intellectu comcurrat immediate absque exercitio speciei, ut potest; in hoc enim nulla apparet repugnantia; nulluin rema net caput,per quod excludatur possibilitas talis modi intelligendi iei'sos Angelorum ad inuicem. Dices talem modum non posse competere creaturae, eoqnod illo dato daretur illapsus unius creaturae in aliam, qui soli Deo ex communi Theologota
consensu conuenit. R. negando talem sequelam; nam ad verum illarsum, qui soli Deo competit, requiri tur plenum dominium ipsius in potetias alterius,idest tam respectu inte, lectus, quam respectu voluntatis , quale dominium numquam haberet
Angelus; nam altero nolente con
currere ad intellectionem, alter nihil posset producerea iberum enim lavrum creaturarum arbitrium sibi soli subiecit Deus.
Dices tertio: ad hoc ut aliquid gerat vicem speciei, debet esse itais intelligibile actu, ut sit proportiona tum potenti e intelligenti, itaui neq: deficiat, neque excedat; sed nullus Angelus est hoc modo proportionatus in ellectui alterius; ergo nullus
176쪽
poterit intellectul alterius per se ip-
su in praestare id,q aod praestat sua species, Maior pater inductionei calor enim ob suam maiorem materialitatem ,sicut& phantasma propter eamdem rationem non possunt esse species coloris respς tu potentis visiuς; quin & propter eamdem rationem docet S. Tho. prima parte quq st. 89. Rrti c. primo in corpore non post animas separatas per species Ange-b licas, si illis infunderentur, prodire in cognitionem persectam, claram,& distinctam, ut procedunt Angeli, sed tantum imperseetai ergo ut aldi
quid gerat vicem specipi, debet esse
proportionatum modo dicto. Minor probatur, quia essentia uniuscuiusqi Angeli, vel per excessum, vel per desectum, aut est maior, aut minor in perfectione essentiali, quam sit ab ter, omnes enim differunt specie; es- go nullus Angelus eli eo modo proportionatus intellectui alterius.ReLPOndeo: excessum, vel desectum illunon attendi secundum persectio, nem essendi; alias nulla speetes esset Proportioriata pro intellectione su stantiae Angelicae, cum quaelibet. species sit accidens; sufficit ergo, quod excessus, vel defectus ille solum attendatur in ratione representandi,ia quo sensa nego Minore; nihil enim est magis proportionatum ad representacidam substantiam alicuius, qu1 illamet eadem substantia. Ad probationes. R, illud de phantasinatibus, R A s S. 1r de coloribus nihil probareanam ratio
propter quam non possunt esse species coloris non est maior, vel minor materialitas, sed est,quia nullam habent rationem imaginis virtualis respectu illius, cum di sterant ab eo, nosolum in essendo,sed etiam in rep r sentando. Praeterea etiam data illa maiori,vel minori materialitate in i iis, adhucinon habetur intentum; cain Angelis quantumuis specie disterentibus semper immaterialitas fit
aequalis; immaterialitas enim conmstit innegatione materiς,in qua negatione, cum in unoquoque sit omnimoda, non datur maioritas, aut m
noritas. Ad illud de animabus separatis. esse incertum, an per dictas species inrelligerent saltem conius nulla enim datur ratio efficax ad hoc conuinee umummo plures a chores tenent, species quibus praedi etae animae intelligunt, esse eiusdem rationis cum illis Angelorum. Disnu;ad illud de differentia uniuscuiusque Angeli ab altero Angelopondetutiesse ad summum in esset do, non in representando) de praete
rea non admittitur communiter ex
tra scholam Thomistarum. Quaeres hic: an Angeli aliquo est praedictis modis naturaliter possint
se ipsos inuicem,& mutuo com PF
hendere; in qua difficultate. qai de quidditate comprehensionis diauersae assignatur explicationes, quas
addux.di declaraui in Contro aer
177쪽
sa de incomprehensibilitate Dei: iblis suppositis procedo ad resoluti nem, &l Dico primo: nullum Angelum,
comprehendere alterum, quemadmodum, nec etiam suam essentiam. dc virtutes, nec res alias, secundum
quod deducuntur ab exemplari diuino, de subsunt diuinς Prouidentis siue secundum omnes rationes intelligibiles. HV assertio est S. Th.Φ8. de Nerit. artic. q. 6. dc 7. ad primum,& decimum argumetum. Proinhat Sanctus Doctor intentum primo .hac ratione: Si Angelus hoc modo comprehenderet alterum, compre- hederet etiam ipsum exemplar Dei,& ipsam Diuinam Prouidentiam id hoc autem posse fieri negat ex doctrina D. Dionysij lib. de cςlesti Hierarch. c. o. ubi ait Angelos ignorare suam ord; nationem, & virtuteS.
Secundo quia de rationibus intelligibilibus unus Angelus illuminat ab teru, nam, ut ait idem S. Dionysius lib. de diuinis nominibus, ab Angelis superioribus docent inferiores ratici es rerum similes; quod non esset, si iste illum comprehenderet. Dico secundo: nullum Angelum comprehendere alterum si nomen comprehensionis sumatur proprie, idest non solum pro cognitione eorum omnium,quae insunt formaliter rei, vel illi conueniunt: sed etiam eorum,quae ex illa deduci possunt,tam quam ea causa; haec enim omnia cuad ipsam rem pertineant,debent e, gnosci, ut sit vera, de proprie, ac rigorose dicta comprehensio;hoc autem non posse esse probatur hac ra. tione: quia Angelus deberet cognoscere omnes actus liberos voluntutis illius, quem comprehenderet, stomnes actus eius internos, & es chus liberos, quς naturaliter non pol e cognosci, est constans omnium Theologorum sententia. Dico tertio: quod si nomine coaeprehensionis veniat solum quidd, taliua, & distincta cognitio prςdicatorum eontialium, de naturalium proprietatum, sui quandoque licet improprie sumitvry omnes Angeli se mutuo comprehendunt: Sie docet S. Th. prima parte qu. I S. artic. a.' qu. 8. artic. primo ad secundum, Squ. 89. & ιo9. artic. 3. i mino in qu stione 8. de veritate artic. I s. ad se cundum negat; Daemones illumina ri ab alijs de rebus naturalibus, sed ait:omnibus esse inditas species,quibus cognoscant omnia spectantia ad cognitione naturalem, licet de hoc alibi dubitet, & in contrarium inci,net, idest in secundo dili. 3 qaς' .
artic. a. ad secundum. Probatur ve ro conclusio nostra hae ratione: Si
aliqua esset difficultas in hoc geneae comprehensionis esset de Angelo iaseriore respectu superi oris,non vero de superiori respectu inferioris:supe rior enim habet lumen intellectualo persectius, ac proinde excedens ia- teli,
178쪽
telligibilitatem inferioris,cum com- obiecto cognito; ve patet in Beatis,
prehendat etiam hoc modo suam eb qui omnes vident Deum totaliter sentiam, quae est periectior; sed neq; ex parte obiecti, non vero ex parte de illo est dissicultasι ergo de nullo cogaoscentis; nam unus videt cla- est dissicultas: minor probatur, quia rius altero;& ad comprehensionem quilibet Angelus per species coa- in ea acceptione de qua loquimur in creatas intelligit quidditates ommu praesenti, non est necessξ, quod res
rerum naturalium, & consequenter videantur cum omni claritate possi- etiam Angelorum, quod ostendit S. . prima parte qu. I 6. artic. a. in corpore auctoritate S. P. in axioma-
te; erg6 de nullo est diis ultas tanto magis, quod idem Angelicus D. prima parte qu. 8. artic. 3. . & S.&quiis de malo artic. is &quod lib. s. artic. 3. ad primum docet; Angelum intelligedo quidditatem ali, cuius simul intelligere quidquid naturaliter ei competit, ves ei naturaliter tribui potest, vel remoueri, vel concludi; cuius signum dicit esto, quod ipsi intelligendo non discum
Tunt, nec componunt, vel diuidunt,
quia statim cognito quod quid est,
in eo statim cognoscunt Omnia praeditata, & eonsequenter omnes proprietates n Iturales;& intellecto principio statim in eo cognoscunt o nes conclusiones naturaliter ded cibiles. Confirmatur, quia ex hac doctrina nullum sequitur inconueniensacum adduc Angeli inter se possint distingui in cognitione clariore, vel minus claradicet adaequentur in bili, alias nullus Angelus, nec etiam hoc modo posset comprehender
ullam rem naturalem, & tamen communiter posse docet Theologi. SuΩfieit ergo, ut cognolcant ea cognitione clara,quam requirit rei cognitae natura, licet in perfectione essentiali superet naturam cognoscentis:
Neque enim est absurdum dari inotali coprehensione latitudinem ex parte cognoscentis, licet non detur ex parte rei cognit ex quo habetur maiorem persectionem intelli gentis in essentia. & gradu specifico facere quidem ad maiorem cognitione obiecti ex parte cognoscenti S, non autem ex parte cognitie nec etiam
est absurdnm, potentiam cogno scentem superari in essentiali,& intensiva perfectione ab obiecto, Senon in persectione extensiaa, quae est propria potentiae. de est per O dinem ad obiectum, quae semper est maior intensiua , cum compi ctatur omne ens, quod est natur
179쪽
De cognitione, quam habent Angeli de Deo. Ex Epist. Ioa. ad Paulinam. Capite II.
OUed ergo ait S. -mbrosius, neque is, qui Deum videre noluerit, ' test
Drum videre, qmd ahudinterum volvit, msi quia js, qui munda oestraι curam tanta rei dignam non vult impendere, non vult Deum videre V M proinde quid adiungat, nec in loco, inquιt, Deus vide urisae mundo coris. αurae euidentius, quid expressus dici potuit Θ Ab hac igitur visione Diabolm,' omnes Oengeli eius, o omnes cum eis impj sine ulla nebula dubitatum, emcis sunt, quoniam mundo eorde noniunt: ac per hoc, quod scriptum est in lib. Iob, venisset neelos in conspecta Dei, σ venisse eum eis Diabolum, non i ιν Diabolus Deum vidisse credendus est. Insenim vim sunt venisse in conspe mDei, non Deus is conspectum eorum. Uenium autem in ea pectum nostrumos videmus, non 2 quibus videmur. Uenerunt ergὸ μοι in multis codicibus legit rivs afisserent coram Deo, non ut coram ipsis Deus.
Quomodo Angeli cognoscant Deum.
modo naturali, quam de mo-MO Iupernaturali, quo Angeli Deucognoscunt; sed praecipua dissicultas est de primo modo; nam de secuudo facile deducitur ex ijs, quae dicti sunt in controuersia de incomprehesibilitate Dei, & visione Beatifica; de quo tamen aliquid in fine dubii dicetur. De primo igitur puncto
duae sunt celebriores D. D. & Scho larum sententiae. Prima est Seoti, in secundo distinct. qu. 9 & Mar silii in secundo quaest. 7 arti .. prim Concl. 8. qui opinantur: Angelos per speciem intentionalem superas ditam cognoscere hamralier Dest& Scotus addit hane cognitionem esse claram, & quidditatiuam, si et non ita adaequatam, & comprehen sumo
180쪽
suam, ut est illa, qua unus Angelus cognoscit alium per speciem superadditam, quam de illo habet. Secunua est S. Tho. qui prima parte qu. O. artic. 3. docet: Angelos per suam substantiam sine alia specie superaddita cognoscere Deu, non tamen clare,& quidditatiue,sed abstractive. Dico igitur primo eum S. Thoma Alense, Gandauense, Ferrariense, de alijs, Angelum per sua naturalia, siue per suam substantiam, sine specie
superaddit habere eam notitiam de Deo, quam naturaliter habet. Pro
batur primo, quia nihil naturale potest assignari in ipso Angelo, quod melius representet intelligibiliter ipsum Deum, quam suamet immat rialis substantia, ut poth quae, ut obseruat S. Greg. hom. 34. in Evang.& lib. 3 3. mor. cap. 24. est quaedam
singularis imago Dei; quod idem docet Angelicus Doctor prima part qu. 93. arsic. 3. Quod vero haec cognitio non sic clara, & quid ditativa, ut contendit Scotus, patet primo ex illis S. S. P. P qui palli in doc ent nec Angelos posse cognoscere naturaliter Deum; quod esse intelligendum de cognitione clara, passim asserunt D. D. sic enim explicant ea,quae hahet S. Dionysius in lib. de caelesti
Hierarch. ap. 4 cum ait videri non
pote ab ullosecretum Dein & id quod habet S. Io. Crisostomus homil. r in cap. i- IO: id quod est Deus non m
do Prophetae non videravi, Ita ne ia sngessi neque L archangeli & sim les alias S.S. P. P. Iocutiones. Probatur secundo quia,vel Angelus habet speciem,qua naturaliter cognoscendo quidditatiue Deum cognoscazomnes perfectiones, quae sunt in eo, vel solum aliquas. Si primum, Angelus esset naturaliter Beatus, nam in tali cognitione clara consistit Beatitudo, vel formaliter, vel efficienter; Se sic etiam Diaboli, in quibus
naturalia manserunt integra, essent Beati; quod est omnino falsum. Sadicatur secundum, quod videtur i
tendere Scotus, cum dicit non cognoscere qui ιιatiue a squale, tunc sequitur necessario nec unam, nec alteram persectionem cognosci ab A 'gelo hoc modo quid ditatiue, & clare, ac distincter de ratione enim intrinseca uniuscuiusque persectonis diuinae sunt omnes aliae diuinae per sectiones, cum omnes sint una limis
plieitana, & indivisibilis entitas, &persectio: quapropter si per aliquam
cognitionem no cognoscuntur quid ditatiuὸ omnes perfectiones diuinae, per eam nulla illarum quidditatiu. cognΘscitur. Dices prim6 cum Scoto. Angelus per suas vires naturales cognoscit
Deum non obscure, aut confuse;erin
go elarE,& distineth. antecedens probatur, quia Angelus naturaliter c gnoscit persectius Deum,quam eum cognosceret homo in statu innoce