Axiomata theologica sancti patriarchae Augustini S. Romanae Ecclesiae doctoris maximi de angelis quibus explicantur difficiliora, quae de illis controuertuntur in scholis. Dubijs ex illis ortis breuiter disputatis, & resolutis. A p. Benedicto a S. Ia

발행: 1676년

분량: 476페이지

출처: archive.org

분류: 철학

201쪽

Angelis secreta cordium; dς lino ta habere is corde sua. tuo solus M. Ne n ign Orari. vel quia impedivolut m carda oram sominum. His lo- a Deo. ut lantium Oham. Gabrie. cis contra Durandum apparς sila & Maior, vel aliquando a nimia di. monem esse de cogitationibus oran itantia, ut docent Seotus dist. 43.& tium in templopraetentibus, & non abriel. Ex his et go sententiam s. salutis;quas istam contra omnes su- O. prima parte qu. 7. artic. q. dc pracitatos Auctores nosti ae sentem l ico: cogitationes cordis,seu aD tiae aduersantes dicit a solo Deo eo steliones voluntatis posse e nosci gaosti. Sic sitiam His rem ja cap. ipab Angelis in suo effectu; sic enim, dicitur. Prauum se sir hominiis ιη- cogno cuntur etiam ab hominibus firatas se Mix cumfret tuis ρ C. Per exteriorem effectum, & signum, ut per immutationem viarus,& dispoiltionem corporis, & similia,ut docet S. P. Augustinus lib. de Diuin tione D monum cap. f. at vero i' se ipsis a sola Deo cognosci. Hanc sentcntiam non solum Thomistς s quuntur,sed etiam Alensis in summa parte secunda qu. 26. membro I. S. Bonaventura in a. dist. 8. secunda parte qu. 6. Ricardus ibi artic. a. qu. q. Noster Gregorius Ariminensis dist. s. qu. prima, de Marsilius qu

artic. a. & Probatur primo auctoritate Sacrae Scripturae,quae cognitioncm secretorum cordis soli Deo tribuit; nam lib. 3. Reg. cap. 8. habetur. Si quis rogitauerit plagam cordis sui,se expanderit manus 6as in domo

hac, tu exaudies in caelo, se Lacies, verit unicuique secundum omnes vias suo scut videris cor eius, quia tu uo

μ Istias corda omnia filiorum. & lib. a. de Paralipom. cap. 6. Tu exaudieae de caelo: ct ρropitiare redde νοι Lque se Odom inar siuas, quaa ssi en minus. Quod si Angelus cogn0sceret praesentes cogitationes, & assectiones, ut vult Durandus,licet noua periciae sicut Deus, ve limitat

Herueus, neque vere diceretur cor

hominis inscrutabile. neque inquiseret Scriptura, quis cognosceret ii lud, neque recte responderet . evmminin . Nec satisfacit explicatio Scotu de aliorum,qui dicunt Scriptinram Sacram non loqui de possibili; sed de facto, primo, quia non vere diceretur in ea cor hominis instrat bilet inscrutabilitas enim non solum negat factum, sed etiam potentiam, in creatura. Praeterea sequeretur cingnitionem huiusmodi secretorum csie naturalem,& consequenter non

posse ex illorum manisestatione ostedi, seu confirmari ullam veritatem

supernaturalem;nam ex opere natu

rati demonstrato. non demonstratur propterea supernaturalei sed consciquens est falsum; nam Epist. prima ad Corinth. cap. i . Vbi agit Ap stolus de utilitate Prophetiae hab:

202쪽

D E A N

eur. Si θmues prophetem intret aviem quis insidetis inomatne et ur ab omuisus, secutia eo ιs ejus mamon fiunt, secta cadens in terram adorasit Deum promus ms, quod veri Deus iis nobis

M. O .libus verbis satis indicat, manifestationem talium secretoruin ad solum Deum spectare: quam veritatem S. Io. Chrysostomus ibi, & S. Hieronymus,&S.Cyrillus,& Commentaria, quae habentur inter opera

Sancti Ambro*,Sealij asterunt Christum suifieienter ostendisse suam Diuinitate, quando,ut habetur Matth. s. & Lucae cap. 3. manifestauit coingitationes eorum, qui intra se dixerant, hic blasph/mas; de quando, antequam sanaret aegrotum, dimisit peccatum; & quando Sim Ini leprosa per parabolam duorum debitorudeclarauit; se vidisse, quid lateret in eius corde circa per sonem aceessus Magdalenae; & similibus. Adde quod si effer potentia naturalis ilia Angelis cognolcendi talia secreta

naturaliter, fieret perpetuum miraculum, impediendo eos, ne tali modo ea cognoicerent. Probatur lac

do auctoritate RP. qui unanimi consensu docent,secreta cordis soli Deo patere; de primo quidem S. P. N. tractat. 2 2. in Ioannem ait. Deos autem

sit immias. od si nescimias in nolis. Nam insirmitatem suam Petrus mestiebat, 'ando a Domino, quia teresset negaturus audiebat, ct aeger Io aeesciebat edicus tam ciebat. Sunt

ergo qusdam, que Deus nouu in nobis, nescientibus noLse tamen, quantum ad homines pertinet, nemo sic te nouri, quomodo Ffe homo; atius nessit, quas iis illa agasur, sed Θιritas esus ustuit.

Idem habetur in lib.de Ecclesiasticis dogmatibus, qui circumfertur inter opera S. P. N. Augustini; sed re vcra non est ipsius, ut obieruauit Cardinalis Bellarminus lib. de Scriptoribus Ecclesiasticis, & alij. Similia habent S. Io. Chrysostomus h Imilia 3 o. in Mattheuin, S.Cyrillus lib. a. in Ioannem eap. I9. S. Athanasius lib. s. ad Antio hum qu . a P. S. Ambrosius, de S. Hieronymus, ac etiam Theophil actus in illa loca Matthei cap. 9. & ra. & Lucς cap.

I9. videns Iesus cogitationes eorum;

apud quos Patres certum est, Diabolum non videre cogitationes comdium, sed ex motibus corporiS, i

passionibus, ac aliis indiciis eas colligere, de inuestigare. Probatur te tio ratione, quam adducit S. Thomas, quia scilicet Angelus per species sibi inditas non cognoscit nisi naturalia, quς scilicet ad propriam naturam, & statum spectant, & dicunt ordinem ad causas naturales x sed tam actus intellectus, quam voluntatis liberi aliorum non pertinue ad statum, de naturam eius, a quo non producuntur, neque habent dependentiam ab aliqua causa natu a l. cum emanent a Voluntate, ut v . Iuvias est,uel ab ea imperentur,non

203쪽

Vero ut natura est,sed solum a Diuina, quae sola in voluntatem creatam influere potest: ergo liberae cogitationes, & affectiones naturaliter ab Angelis cognosci non possunt; quae ratio fuit indicata ab Apostolo in Epist. ad Corinth. cap. a. ubi ait. μ-bu a tem reuetivit Deus per Spiritum ρωιm. Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei. Auas enim homi

num scit, qus sunt hominis, nis spiritus hominis, qui in ipse est Soli enim, Deo voluntates liberae subiacent,ita ut solus in illas operari possit intimh, ut primum eius obiectum, V ultimus finis; & propterea ait Apostolus, ut notat ibi Angelicus Doctor, Spiritu hominis cognoscero ea, quae sunt hominis, quae proprie sunt actiones liberae, quia in ipso homine est; at Angelus, cum non possit illabi in

alios Spiritus, aut in animas ration tes, non potest intrinsecus in eorum voluntatibus operari; & consequenter manet, hoc esse proprium totius Dei. Confirinatur etiam ratione sinpra tacta, quia he cogitationes, de affectiones libere non poliant cognosti in ipsa voluntate antecedenter ad earum existentiam; quia tunc Uo- Iunias, ut libera, est indifferens nec postunt cognosci in se,cum existunt, quod Angeli non habent carum species: spectat enim ad Diuinam. Prouidentiam seruare creaturae r tionali perfectum dominium circa suos motus liberos, quod competit

eius perfectioni, quς est supra alias

creaturas, quae ea igit, ut tales motus sint occulti, donec per effectus, vel per loquutionem manife llantur; alias superfluo poneretur mutua loquutio inter ipsos Angelos.Qa aeres hic primo; an saltem possint Angeli naturaliter cognoscero cogitationes cordium naturales, &necessarias, quae scilicet non depen,

dent a voluntate liberC Operante. .

Alfirmant Zumel, Bannea, & Vas quea in suis Iucubrationibus ad art. q. q . 7. primae partis S Thomae: immo Banneae dicit hoc asseri ab omn ibus Theologis. Probatur, quia ra tio potissima,propter quam Angelus non potest cognoscere secreta cordis, est Iibertas,& dominiam voluntatis in illa, siuὲ quia, ut loquitur STho. motus liber voluntatis non pintest naturaliter eognosci, nisi ab es, vel ab eis, a quibus ille dependet. intellige, nisi ab eis, a quibus pen det, vel per loquutionem, vel alio modo manifestenturi sed voluntas non habet tale dominium super operationes necessarias: ergo naturaliter poterunt cognosci ab aliis Angelis. Confirmatur, quia seruta libertatis ratione sunt in entitate sua res naturales, sicut alia entia naturalia spectantia ad Angelos, qualia sunt potentiae, habitus. species impre & similia; ergo, sicut istam oliter cognoscuntur, ita&illa: & hoc pacto tam actus voluntatis, quam ιμtelle.

204쪽

D Etellectus indeliberati poterunt e

gnosci,antequam post aduertentiam transeant in actus liberos, S ad st, eum liberum; & hoc verum est, sue Procedant ex usu rationis totaliter

impedito, ut in amentibus, ebrijs, de dormientibus; siuε non totaliter impedito, sed non aduertente,aut ignorante,quales solet esse in nobis moistus primo primi . lΗaec dupliciter Posse cognosci concedunt praedicti

Auctores; primo, ut in causa nat rati naturaliter, de non liberE rante, ut in amentemam in illo tales actus procedunt ex causis naturaliabus naturaliter loquendo,quae naturaliter mouent imaginationem, &appetitum, de consequenter intelle erum, de uoluntatem. Secundo utast ipsis intuitiue per speciem indita,

siue conereatam, per quam S. Tho. qu. s. de veritate artie. 4 ad ra . argumentum docet, cognosci quidquid, naturaliter existit in alio Angelo Dices prim, eadem est substantia operationis necessariae,& liber tergo si species illa representat cogitationem, seu actum voluntatis necessarium, replesentabriatiam liberum. R. primo, antecedens non es.se certum apud omnes. R. Secundo eommuniter negando conseque tiam; eum enim ex Sacra Scripturaeis constet eamdem cogitationem. seu volitionem liberam ante loquii εesse incognitam, post laquilonem

vero e sie cognitam; sequitur ratior libertatis extrrahere cogitationem,& affectionem ex statu naturali, deponere illam extra obiectum speciei Angelicae, quod continet solummodo entia naturalia; ac proinde posi ta pr dicta ratione libertatis non reis presentabitur naturaliter cogitatio.'seu volitio illa. Quemadmodum, ut supra dictum est. quam diu, & quais tenus conditio futuritionis afficit re. tam diu species Angelica illam nota representat. Dices, hoc quod est esse liberum in actu intellectus, est solummodo denominatio extrinseca; ergo haec nou poterit impedire r presentationem speciei circa illum.'. quidquid sit de antecedente, de quo varie loquentur D. D. negando consequentiam; nam adhuc dato , quod ratio libertatis esset extrinseca denominatio adiutintellectus in esse rei, non tamen in esie representabili, aut scibili; & ratio a posteriori est. quia cogitatione intelle eius libera cognita, ut libera, uaturaliter deueis nitur in eognitionem affectionis liaberae voluntatis, per quam illa imperatur,& a qua dependetised hare deis

bet esse occulta, ut docent comm

niter Scripturae, Ss. PP. &DD. ergo, & illa.

Quae res secundo. an Angeli po sint cognoscere huiusnodi cogit tiones liberas quoad substantiania, ignorata ratione, seu conditione lubertatis. negatiuει eoquod, dum

A a . adest

205쪽

adest talis eonditio, substantia actus quuta svisset negando absolute emgitationes cordium ab Angelo cognosci, si postat cognosti secund4

id, pro quo supponunr, &quod in

illis est pistissimum. Adde, quod fiposset cognosci naturaliter ab Angelo quaecumque cogitatio cordis,

est extra obiectum representabit speciei Anaeli. ae; nam libertas imtrinsece assicit totam lubstantiam actus. & maxime in sententia, quam

sequoraibertatem scilicet esse relationem realem in ipso actu, seu effectu. identificatam cum ipso; quemadmo- quantumuis libera, possent cons dum igitur conditio futuritionis re quenter cognosci peccata infidelita. suturam totam ita assicit, ut faciat es iis, & duritiae cordis in credendo I se extra obiectum naturale scientiae quod i men est falsum; nam alias Angelicae, ita & ratio libertatis. Pr Christus D. non satis confirmasset terea quando Scriptura Sacra negat suam diumitatem manifestando cincogitationes cordium ab alio, quam gitationes,& iudicia eorum intemva Deo cognosci, neces alio est intelligenda non solum secundum rationem libertatis, sed etiam secundum rationem substantiae, seu quidditatis talis actus,tum quia cum ratio liber latis sit relatio praedicta ad volunta- . tem libere se determinantem, & producentem talem actum, dicere, c

gitationes cordis seli Deo pater e set dicere, solos actus voluntatis liberos formaliter e sse illi cognitos, &tamen Scriptura no solum actus v luntatis, sed etiam cogitationes liberas intellectus subiectas esse natur liter soli Deo docet, ut patet ex l

cis supra adductis; tum quia hoc verbum cogitatio primo. & principalia ter supponit pro substantia. seu quid-ditate ipsius actust ac proinde Scruptura negando absolute tales cogitationes naturaliter ab ullo intellectu creato cognosci, aut falsum dixi stet,

aut saltem non recte, proprie I qui dicebant, hic bis mas, ut hasbetur Matth. s. & Lue. cap I.quoa est contra M. PP. supra citatos,qui uno ore dicunt, fuisse manifestis Diuinitatis signum, & argumentum; sequela patet, quia affectiones libo rae optimE possent cognosti in acta intellectuali memoriae ipsarum vel in iudicio practice practico, vel huiiudicio, quo aliquis versatur circa sua desideria; nam etiam hoc mod saltem reflexh, nos ipsi cognoscimus

aflectiones nostras. Peccatum verbinfidelitatis cognolceretur, ut patet, ex ratione quid ditativa talis pecca

ti, quod consistit in iudieio intelle ctus, quo quis iudicat non esse ν rum aliquid, quod proponitur ab Ecclesia,supposita aduertentia in inte, lectu, quod propositio talis obiecti facta sit ab Ecclesia; his enim duo bus positis semper intercedit pecca

tum infiduitatis; sed qui naturaliter

206쪽

eognoscite ogitationes cordis, po. aut mali; di similiter habitus appeti. test utramque cogitationem cogno- tus sensiliui posito, quod dentur ,scere;ergo & peccatum infidelitatis. nam aliqui solum eos admittunt tria Dices praedicta inconuenientia se- potentiis spiritualibus secundum qui etiam ex eo, quod cognoscantur quod sunt boni, vel mali. Responactus intellectus, & voluntatis ne- dent communiter negariue,& ratio cessarij; fieri enim potest, ut praedis est, quia talis ratio moralitatis pro-cta iudicia sint necessaria. R. iudiciui uenit a motu libero voluntatis,& ab practice praehicum non posio esto aduertentia rationis, quae non posis necessarium, si dςpendeat B volum sunt naturaliter cognosci ab Angeistate sequente cognitionem, ut inde io, ut habet S. Tho: prima parte qu. terminatami similiter etiam negatur T. artic. ad 3. Ex quo inferunt ra- posse esse necessarium actum illum, tionem boni, siue mali moralis, vi

quo quis iudicat falsum esse illud , tutis, aut viiij non esse essentialem quod ab Ecclesia proponitur,posito, differentiam actus, vel habitus,tunc quod simul iudicet ab Ecclesia pro- enim necessario cognosceretur ab poni; tale enim iudicium sequitur co, Angelo cognoscente substantiam, Mitionem determinatam, actus ve- actus, vel habitus; & sic Daemon sua in memoris, de iudicium illud, quo, virtute naturali posset venire in quis iudieat se secisse aliquem actum gnitionem actuum liberorum; con. liberum, ut plurimum sunt actus li- cedunt tamen posse piςdictos actus. berii quod si dentur necessarij, tunc &ciabitus imaginationis, & appeti- ratione obiecti, quod esset amis tu tus sensitivi cognosci secundum en-ber,essent & ipsi naturaliter incogni- titatem aetus physici. siue, ut alii diti Angelo. Ex quibus manet Ange- cunt, secudum substantiam, eoquod tum posse solummodo naturaliter sunt materiales,& inferioris ordinis,

cognoscere illos actus intellectus, de de eiusdem rationis cum actibus po- voluntatis necessarios,qui sunt tales tentiarum vitalia materialium, id est completh, idest & ratione emitatis, sensuum exteriorum, & potentiar Io-& ratione obiecti, ad quod intrinse- co motivae, nec requiruntur necessace ordinantur. rio ad rationem libertatis, sicut re-Quaeres tertior utrum Angelus quiruntur actus intellectus, nee se possit naturaliter cognoscere actus ficienter ducunt in cognitionem

imaginationis, de appctitus sensitu actuum liberorum voluntatis; saepeta, quatenus pendent a ratione, de enim huiusmodi actus eliciuntur sis voluntate, siue quatenus liberi sunt, ne deliberatione voluntatis, & pi

207쪽

non potest ex illis cognosci, quid

agatur in intellectu,& voluntate,U luntas enim, & intellectus, ut docet S. Tho. loco citato, non subiacent

appetitui sensitivo, & phantasiae, sed potest intellectus diuersimode illis

uti,nam,ut ait idem Angelicus D ctor qu. 8. de veritate, artic. I 3. ad 6. ex eisdem phantasmatibus ratio

nostra potest tedere in diuersa; idest stante actu imaginationis, & eius obiecto,& cognitione utriusque pintest intellectus cognoscere alia, qtiae

concernunt tale Obiectum; quae c

gnosci non possunt ab Angelo exactibus phantasiae, quemadmodum Unus Angelus cognoscendo species

alteri concreatas, non tamen propterea potest naturaliter cognosce re usum illarum; cum enim per Camdem speciem, verbi gratia Leonis, possit cognoscere plurima de Le ne, non potest alter Angelus per cognitionem talis speciei virtualiter solum representantis Leonem,cogn accre quid determinatu alter Ange. ius cogi et de Leone. . Manet ex dictis; non esse admita. tendam sentciuiam aduersariorum, quocumque ex supradictis modis explicetur; nam omnes illi modi supponunt, secreta cordium aliquo modo ab Angelis cognosci; In tamCScriptura Sacra absolute neget illa cognosci, nisi a solo Deo; quod seo lendo singillatim examinando breuiter singulo a m particulari. Primor falsum e li, quod secreta eordiu

cognostantur quoad terminorum signi fi ationem, non vero quoad a sensum, vel distensum cum enim tulis assensus, vel dissensus essentialiter includatur in substantia actus, tam quam disserentia essentialis illius ordinans illum tali modo ad tale obiectum, non potest cognosci substa tia talis actus, quin cognoscatur talis ordo; eum haec duo sint inter se identificata, de talis cognitio suppinnatur esse clara, & intuitiua, non vero abstractiva, quemadmodum sunt cognitiones aliorum obiectorum

quae Angeli naturaliter per species inditas cognoscunt. Secundo falsucst etiam, quod cognoscantur solum

quoad entitatem, non vero quoad intensionem, ut contendit Herueus:

cum enim intensio non distinguatur realiter a substantia actus, si haec cognoscuntur intuitiue, ut deberet ebse in proposito, & supponitur etiam ab Aduersarijs, non solum substantia, sed etiam quaecumque intensio

cognosceretur. Tertio: falsum est etiam quod docet Henricum empe cognos. i quidem ut actus sunt, non tamen ut boni, vel mali moraliter sunt. Cum enim bonitas, & malitia non solum sumatur ex fine, sed etia . ex obiecto, & circumstantijs, poterit saltem Angelus cognoscere tales actus iuxta principia Henrici,immo,& non poterit non cognoscere, qua

tenus sunt boni ex obiecto, tu quia ves

208쪽

vel illa intenso est actus voluntatis, vel ut volunt plures Theologi rela. tio eiuldem, si dicatur primum, cum identificetur cum actu voluntatis Angelicae secundum substantiam, si

Angeli naturaliter cognoscut hanc, cognoscent,& illam propter ratione supra adductam contr3 Herueum. Si dicatur secundum, ut vult Hemiiscus, vel illa relatio est rarionis, &tunc talis relatio, cum fingatur ab intellectu, sequitur Angelum cognoscentem substantiam actus, & obiectum, optimε cognoscere talem re lationem, vel eam ipsummet Ang tum fingere poste. Si dicas esse Iealem, tunc non est maior ratio ignorandi talem relationem,quam ipsam substantiam actus. Praeterea vel ratis relatio est congenita voluntati, &ita semper erit eadem intentio in voluntate, vel aduenit de novo, & se debet habere fundamentum in V - luntate de nouo adueniens; quod

tamen videtur negare Henricus;d cet enim, stante eadem voluntatis affectione, & cogitatione intellectus circa rem aliquam, posse esse varias intentiones. Quartor falsum etiam ,

multo magis est id, quod docet Dn-randus, nempe cognosci quidem h eomnia, sed ignorari futuritionem; nam Scriptura, & S S. P P. v trumque leparatim negant,docedo naturaliter cognosci non posse futura illa, de quibus supra dictum esti & n, turaliter non posse cognosci ab ulla creatura secreta eordium, non sociam quando sunt sutura, sed etiam quando existunt, nisi manifestentui

ab eo, cuius sunt secreta. Quinto: non recth ab alus Doctoribus, a missa possibilitate talis cognitionis naturaliter; conceditur hoc de facto. non esse; rationes enim, quibus hoc nituntur suadere, non conuincunt: Gratis enim dicitur Deum denega- ire concursum stante possibiluate, α potentia expedita in ordine ad talem cognitionem: tum quia viole ter Angeli detinerentur, ne cognO scerent talia secreta, & sic esset miraculum aeternum; tum quia non videtur adesse fundametum lassiciens.

denegandi hoc Angelis bonis, sarutem custodibus; tum quia non vide tur rationi consentaneum, ut tota species indiuiduorum immo tot species,quae constituunt maximam unia uersitatem, priuentur in perpetuum

operatione sibi connaturali. Praet rea gratis etiam adducitur distantia pro impedimento talis cognitionis, tum quia ut recte arguit Maior in secundo dist. s. qu. prima si destrum

rentur omnia corpoxa; adhuc unus

Ani eius non posset cognoscere secreta cordis alterius; tum quia dist tia ad summum potest impedire actiones eorporeas, quae non abstra hunt 4 quantitate, situ, loro, & tempore, quales non sunt cognitiones

intellectuales. iui

Dice. primo: motus exteriores sunt

209쪽

sunt liberi non minus,ac sint cogita- deberent esse incognita, qualia sunttionescordis; .sed illi cognoLuntut existentia, Angςli,M ammae rationunaturaliter, ergo etiam iitaeis di. ciis lis, motus umilia; sed haec nadisparem rationem icogitationes turaliter cognoscuntur etiam in ram indicordis sunt a potentia radicala tione esticius libere procodentis ater libera, & habent necessariam co-i Deo ergo etiam illa poterunt na notonem cum actu voluntatis foris 1 turaliter cognosci. R Deum in pro maliter libero, tametua regula cu ductione Angeli, & animae rationa-

regulato, & radix liberatis cum li- lis &c. Urere quidem operari; sea

Dertate, di tamquam ratio coga i nihilominus se trahere admodum Re i cum re cognita; unde itaico . causaematurali , m illa eodem.mωniunguntur cum actu libero, ut sine do producit,ac produceret. si esset misiste esse non possit, ac proinde agens ex neceisLate naturae. Quo quasi constituunt unum cum illo,dein pacto c.anus lib. a. de locis, insola. nique non habent connexionem cu gicis cap. q. ad 3. di Sotus lib., pri. causa naturais; unde participant suo mo de Natura, gratia cap. 8. d,

modo conditionem actus liberi νω cunt, Ideo Deum non esse causam untatis: non est 'sic de motu ext peccati, ciuia non concurrit ut ages

riori, qui licet sit ut plurimum actus moraleι ted ut agens naturale;idem libere imperatus a voluntate, ipsa Hicendum de motu caeli, de iactu. tamen potentia loco motiva nec est lapidis, & similibus,nam motus loca Drinaliter,aut radicaliter libera,nec lis non est ex se actus vitalis, si praemotus eius est regula, aut radix li- scindatur a cognitione, & appetitu; hertatis, nee aliam continet ratione . nam eodem modo fieri possent a nolibertatis, nisi ut effectus a causa, & cognoscente. Add e, quod non om- signi ad significatum; unde ad sum- nis libertas c5stituit rem extra obteismum est ratio cognoscendi a poste- , ctum intellectus Angelici; sed solum riori actum liberum imperante libertasactus vitalis intrinseci, siue quod iam supra concessum est; noni formalis, siue radicalis naturae intel. vero sulficiens argumentum, quod . lectualis, & ideo potest Angesus eo- si ipse cognoscitur naturaliter, de ip- gnoscere loquitonem liberam exinsae cogitationes cordis debeant co- ternam, & consequenter res omnes

gnosci naturaliter . naturales libere fictas secundum .' Dices secundo:Si cogitationes,& suam substantiam. secretaeordium ideo sunt incogni- Dices tertior Actio libera exi. ta, quia sunt libera, etiam ea, quae stens extra causam habet statum d procedunt ex libero arbitrio Dci , terminatum,& naturalem;res enissis duci

210쪽

dum est, non potest non esse; ergo naturaliter potest cognosci. cogitationem, seu affectionem liberam, etiam quando est extra suas causas, esse liberam, quia est a potentia,quae poterat illam prodacere, de nonproducere; & consequenter potuit in iblo instanti non esse, & pini illud in. stans potest non esse: habere tamen

determinationem status; quae non repugnat libertati: ratione cuius libertatis necesse est, ut lateat, nisi i in semet operans, aut Deus eam manifestet propter rationes supradictas. Dices quarto:quod est inintelligibile Angelis est tale respectu cuiu cumque intellectus Angelieis ergo si cogitationes, & secreta cordium sunt in intelligibilia, erunt etia talia respectu eiusdem, cuius sunt secreta, & cogitationes; quod tamen patet ex nostra experientia esse falsum. R. non dici a nobis absolute illa secreta esse in intelligibilia in le,sed esse in intelligibilia naturaliter aliis ab eo, cuius sunt secreta, & cogitationes; propterea enim S. Paulus Epist. r. ad Corint. cap. a. excludit ipsem Producentem,cum ait, quρ vero Antfominis nemo nouit, nisi Spiritus h

minis qui in us eis. σ B xν s. ' ' Diees quintdi Daemones ac euosant nos a d Deum de nostris e gitationibus, & assectionibus voluntatis malis, Jc ex illis summu ut occasionem tentadi nos; propterea enim dicuntur inceatores malorum, & immittere cogitationes malas, iuxta illud Psalmi. immisiones per a Veses malos; ergo naturaliter cCgnoscunt secreta cordium, & nostras liberaa. quantumuis occultas cogitationes. R. cum S. Tho. loco supracitato in Responsionibus ad quintum, sextu,& septimum, Daemones posse soluimcognoscere internos animi motus liberos ex signis corporalibus exterioribus, ut ex immutatione vultus.&similibus, iuxta vulgatum illud, in vultu legitur secreta hominis volumias; quemadmodum ex pulsu m tus cordis,& animς passiones cognoscuntur a medicis. Dicuntur autem

incentores malorum,no ex eo,quod

immediate agant in intellectum, &voluntatem; hoc enim eis non conuenit; sed quia in pamam peccati

originalis permittutur agere in phatasia eam immutando varijs modis. componendo phantasmata, ac etiafaciendo seruere sanguinem,quo pacto anima ad concupiscendum di ponitur.

SEARCH

MENU NAVIGATION