Axiomata theologica sancti patriarchae Augustini S. Romanae Ecclesiae doctoris maximi de angelis quibus explicantur difficiliora, quae de illis controuertuntur in scholis. Dubijs ex illis ortis breuiter disputatis, & resolutis. A p. Benedicto a S. Ia

181쪽

rsa eONTRO ERSIA , tiae: huius enim cognitio erat de pendens a sensibus, & phantata tibus, illius vero non. Sed homo in eo statu cognoscebat Deum in specie,& clare, non autem solum in comuni, & in consula, ut nos in hoc statu naturae lapsae in paenam peccati: ergo etiam Angelus aeque, immo magis clare eum cognoscebat . Respondeo distinguendo antecedens: non cognoscit solum obscure, di confuse quoad praedicata comunia Deo, & Creaturis concedo, quoad aliqua praedicata Dei propria, ut esse independentem, immutabilem, di aeternum, ultimum sinem, di similia nego: & in hoc genere cognitionis obscurat, & c5susae satis est, quod Angelus perfectius, & perspicacius cognoscat Deum, quam cognosceret homo in statu naturae integrae, sicut est praeditus perfectiori intelle'ctu, & sic patet responsio ad proba

tionem.

Dices secundo, si aliqua ratio O staret,quominus Angelus posset cognoscere Deum elare, & distincth per speciem. edit illa Thomistarum, quod repugnet species impressa reis presentans clare, & quidditatiue Essentiam Diuinam; sed haec nulla est; nam ut dictum est in controuersia de Incomprehensibilitate Dei, non est adhuc allata sulficiens implica - tia contradictionis talis speciei; etgboihil obstat. Confirmatur, quia D.

Paulas post raptum recordabatur se vidisse Diuinam Essemiam) eonse. quenter habebat speciem impressam

clare, di distincte illam representantem, quemadmodum habemus nos, quando recordamur alicuius obiecti, quod nostris oculis vidimus. Respondeo hoc non esse hindametum nostrum, sed id, quod adductum est supra ad probandam nostram asseristionein. Ad confirmationem respondeo. D. Paulum tunc non fuisse reis cordatum clare,& distincte,seu quid ditatiue Diuins Essentiς secundum

se, sed solum se illam vidisse qua

licumque tandem modo viderit, de hoc enim est magna quςstio9 ac etiarecordatum fuisse aliquarum verit tum, quae in illa visione fuerunt illi ostenta diuinitus, non ramea ipsius obiecti clare; quemadmodum nos quandoqipost longum tempus recordamur legisse aliquam historiam, vel quaestionem, aut vidisse aliqua

obiecta, non tamen tunc record

mur clarh, & distincte partes,& com ditiones illorum obiectorum. Dices tertioe ex doctrina S. P. A. haberi fuisse in Angelis cognitione matutinam,idest creaturarum in verbo: ergo etiam fuit in illis cognitio clara,& distincta Diuinae Essetiae; Antecedes est in consesso apud OmneMeosequentia probatur, quia effectus nequeunt clarc cognosti m causa , nisi etiam ipsa causa clare cognoscatur. Respondeo primo cum Caieta-uo cognitionem illam matutinam ia

182쪽

germana S. P. A. sententia non fuis- se naturalem, sed supernaturalem, de qua modo non disputo. Respon. deo secudo, quod etiam dato, quod illa cognitio fuisset naturalis, & consequenter consula, nihilominus etiahoc modo possent cognosci etiam

effectus in Deo ab ipso Angelo;hoc

enim possumus,& nos,& talis cognitio effectuum posset dici cognitio matutina, idest in Deo cognito. i Dices quarto: ex nostra sentemtia sequi cognitionem Angeli esse discursiuam, quod est contra S. Th. qui prissia parte qu. 38. artic. 3. ne gat cognitionem Angeli esse discursiuam. Probatur sequela; quia tunc Angelus cognosceretDeum per sua substantiam, tamquam per similit dinem cognitam, sed talis cognitio

est discursiua, ut patet ex omnibus alijs cognitionibus, quae habentur ex cognitionibus aliarum similitudinum; ergo&c. Respondeo non se qui dictam cognitionem esse discur-huam, eo quod non interueniant plures cognitiones.quarum una infer tur c x alia,ut essentialiter requiritur

ad discursum formalem: Angelus

autem unica, & eadem cognitione

congoscit substantiam suam, & peream Deum, tum Vt per imaginem quamdam representantem Deum,

tum ut per c&ctum Dei a se cogniatum . Quia vero pr=lens obiectio tangit dissicultatem illam, an Ange

stantiam,tamquam per obiectum cognitum, vel tamquam per medium cognoscendi; idcirco maioris clar, talis, & uberioris dominae gratia. Dico secundo. Angelos utroque

ex dictis modis cognoscere natur liter Deum. Primo quidem, tamquam per medium cognitum, ut docent S. Bonaventura in secundo dist. 3 .parte secunda art. 2.q.2. & Rica dus dist. q. artic. I. qu. prima, & s

cunda, & Probatur; quia Angelus est nobilissimus effectus Dei, & i eo imago Dei est magis expressa. quam m nobis: sed imago, & esse. Aus cognita ducunt in cognitionem imaginati, seu prototypi, tamquam

obiectum, seu medium cognitum; ergo &c. Quod vero cognoscant etiam, tamquam per medium cognoscendi;ut docent Caietanus in conμment. artic. 3. qu. I 6. primae Partis, Ferrariensis lib. secundo contra gentes cap. 99.& Capreolus in secundo

batuc, quia quidquid cognoscitur per speciem, vel per aliquid loco speciei, cognoscitur per illud, tamquaper medium cognoscendi; sed Angelus cognoscit Deum per suam substantiam tamquam per speclcm: ergo cognoscit, tamquam per mediucognoscendi. Maior est certa, minor probatur, quia species representans effectum, & imaginem representat no solum eam, sed etiam pro

183쪽

cies unius similis representat etiam aliud, ut illud primum est lis nite; sed in omni creatura est aliqua similitu do Dei impressa; ergo quaelibet potest esse medium cognoscendi. Probant alij ex eo, quod, sicut Essentia Diuina habet ratione caulae, & ideae respectu creaturarum, ita & essentia Angeli habet aliquo modo utramq;

rationem,cum sit participatio Essentiae Dei etiam secundum rationem causae,& ideae. Uerum haec ratio novi detur probare intentum; nam ex ea potius sequitur, quod hoc modo cognoscat,tamquam per medium cognitum, quam per medium cognoscendi. Standum est igitur in prima

ratione.

Advertendum tamen est, essentiam Angeli, quatenus praestat id quod praestaret species, non representare primo, & immediate ipsum Deum, sed mediate solum; eo quod respectu Dei sit species aliena, non

Vero propria; nam eatenus est species, quatenus est effectus, qui habet rationem imaginis; & species aliena primo,& immediate representat id, cuius est species propria. Quaeri hic solet: viruin Angelus inserior perfectius cognoscat Deum per suam substantiam, quam cogno, scat per species Angelorum inferiorum, vel superiorum. primo bre, uiter, quoad cognitionem existentis

Dei ita cognosci Deum ab Angelo

inferiori per suam substantiam. Ἱcut

per species Angelorum etiam superiorvin. Probatur, quia ad hoc, ut cognos.atur Deus existere sulli it cognostere aliquid a Deo pendere; sed hoc aeque bene cognoscitur ab Angelo inferiori cognoscente se, ac cognoscendo alios, etiam superio. res; ergo cognitio existentiae Dei aeqv. bene cognoscitur uno, ac alio modo. R. secundo, quoad cognitionem quid est, seu Estentiae, & attributorum Dei, perfectius cognosci Deuab Angelo per species superiorum,

quam per suam essentiam,vel inferiorum. Probatur, quia tunc est peris elior cognitio Dei, quando plura praedicata cognoscuntur de illo, &cognoscuntur per effemi persectiorem; hic enim perfectius representat . causam, quam imperfectiori sed An. gelus superior continet plures pes-fectiones,& est effectus perfectior; ergo &c.

Dices. substantia Angeli inferioris est medium persectius, immediatius, & magis proportionatum, qua species, quae representat Angelum superiorem; ergo Angelus inferior persectius cognoscet Deum per sua essentiam, quam per speciem Angeli

superioris. R. negando antecedens,

primo quia, licet substantia Angeli

inferioris sit entitatiue, seu in enophysico,& naturς persectior, non tumen est talis in esse intelligibili, seu

representativo, de quo est quaestio;

perscctio caim speciei sec udum hoc

184쪽

B E A Nesse firmitur in ordine ad id, quod

immediate representat; hoc ei in est nobilius respectu speciei, quam respectu essentiae. Secundo negatur antecedens, quia essentia Angeli, ut est species, non representat immediate Deum, sed mediate, sicut etiaquaelibet alia species, q ita respectu Dei est species aliena. Tertiu negatur, quia species representans superiorem Angelum; ita est proporti nata Angelo inferiori, sicut eius cssentia in ratione representadi,& prς-terea habet maiorem vim, quia est rei altioris ordinis. Vtraque enim est naturalis, & ab initio creationis in ipso Angelo; Nec refert,quod nosit intime unita, siue identificata cum Angelo, sicuti est eius essentia; hoc enim cst, quia essentia habet ratione

formae naturaliS, cum quo tamen

stat, quod in ratione Ermς intelligibilis possit non habere tantam etfi aciam, quantam habet species prς dicta. Ex hoc inserunt aliqui Theol gi cognitionem Dei per essenti alnia Angeli in serioris differre specie a cognitione Dei habita per speciem representantem Ang tum superiorem, coquod non solum principium productivum, sed etiam terminus immediatus specie distinga antur. Dico tertio. Cognitionem superinnaturalem, & visi anem Beatificam Angelorum, qua di Deum, ut est in se, I creaturas in ipso verbo clare

vident, pulchre, & acute fuisse de-c r Z I 3. 3 6s bscriptam a S. P. N. lib ii. de Ciuit

Dei cap. 29. his verbis. Illi quippe vel, Sancti non per verba sonantra Deum discunt, sed per i am pr.ς-

sntiam immutabilis veritatis, set est Verbum eius unigenitum, or imum Verbum, σ Patrem, or eorum Spiritum Sanctum, eamque esse inseparabilem Trinitatem, singula ue in ea personas esse υnam subsyantiam:ὐ tamen omnes non tres Deos esse, sed unum in

Deum ita nouerunt, ut eis magIs ι sya,

quam nos i nobis cogniti sumus. v

ham quoque Creaturam melius Ibr, hoe ea in Sapientia Dei, tamquam in arte,

qua facta est, quam in ipsa stum: ac per hoc, oe se ipsos ibi metius, quam in se ipsis; verumtamen,ct in se ipsis. Facti seunt enim, es aliud sunt, quam ille

qui fecit. Ibi ergo, tamquam in cogniatione diurna, in se Usis autem,tamquain vespertιna, Aut supra iam dixiamus, multum enIm differt,virum in ea ratione cognosiatur aliquid, oecundum quam factum est, an in sti's. Sicat aliter scitur recyιtudo linearum 4 seu veritas figurarum, cum intelle Lacono citur ister, eum in pulvereseriab/tur. Et aliter pustula describitur imveritate incommatabili, aliter in anima iussi. Sic deinde catera, sicut sirmamentum inter aquas superiores, ct inferiores, quod calum vocatum est me deorsum aquarum congeries, terraque

nudatis, ct herbarum inst tutio, atque lignopum: sicut Sotis, re Lonae, Stelia rumque conditio scut ex aquis an

185쪽

. helluarumq; natantium: sicut quorum umque in ter a gracentIum, atque reflenDum, es ipsius hominis,qui canis cIιs in terra rebus excelleret. Omnia haec aliter in Verbo DN eognoscuntur ab Oengehs, ubι habent causas, rati

nesque suas, idessecundum quassa

ctasunt incommutabiliter permanem tes, auter ινδε usis. Itbe clariore,

obscuriore cognitione, artu, atq; operum,qua tamen vera cum ad ipsius laudem, enerationemque referuntur, ramquam mane lucescit tu mentιbus contemplantium.

Docet hic primo S. Pater: Deum docere Angelos, non per verba sonantia,cum & ipse sit Spiritus increatus, & illi sint creaturae Spirituales,& intellectus immateriales, qui ab eo auditu spirituali discunt. Modum hunc, quo Deus Angelis loquitur, esse inessabilem ostendit idem S. P. N. lib. a 6. de Civit. Dei eap. s. ubi

ait Docet vero Deus aliquid in intinlectum impr/mendo, ta ad suam essentiam manifesandam lumen gloria impramit, dum loquitur reuelando myst ria lumen Propheticum,uel MN ιnfundit. ex quo loco etiam habetur Angelos habere a Deo species inditas, seu congenitas: altissimum vero Sanctissimae Trinitatis mysteriu ab initio, nonnisi per reuelationem, & antequam essent glorificati per lumen fidei, ac in aenigmate cognouerunt,& postea mediante lumine glorie v, derunt Diuinam Essentiana: de Ospuncto nos infra cum eodem s. PDtre, qui lib. r.Confessionum cap. 13. hoc pulchre declarat. Docet secundo. Et Unitatem e sentiae, & Trinitatem personarum

magis ipsis Angelis esse nota quin nos ipsi nobis. Ubi aduertit Coquaeus, quod licet sit verum, quod illi perfectius cognoscant illuci oblectu, quam nos ea, quae spectant ad nos, quia illa cognitio est de persectiori

obiecto, ac per lumen clarius,& certius; vult tamen, quod loquendo de modo nos possimus aliquo modo per aliquam cognitionem saltem supernaturalem persectius cognoscere nosmetipsos, quia scilicet possumus saltem per lumen gloriae com prehensiue nos intelligere, quo pa cto non possumus agnoscere Deum, nec etiam per lumen gloriae iuxta iblud Epist. primae ad Corinthios cap. 12. tunc cognoscam, scut se cognitot sum, idest quoad euidentiam, nonis

quoad comprehensionem. Docet tertio. Ipsam creaturam

melius ibi, quam in se ipsa per pro prias species naturaliter cognosci;ita ut Angeli melius cognoscat seipsos in Diuina Essentia quam in se ipsis: nam ut dixi in Coinrouersia 8. quae est de Incomprehensibilitate Dei in

dubio ad axioma nonum. Essentia Diuina est speculum voluntarium reserens Omnes creaturas. Ex quo fit, ut Beatae illae mentes, non solum videant

186쪽

in ea, velut in speculo, ac ratione imminis gloriae, quo vident Deu, plureS,aut pauciores creaturas intueantur, iuxta proportionem luminis gloriae, adeo ut in unaquaque cognitione, idest tam matutina, quam vespertina, eadem res sit cognita, idest creatura, ut Angelus, ipse etiam secundum suum proprium esse formale; ut docet S. P hoc loco; ae etiam lib. 4. de Generi ad litteram cap. 24.& 2 s. ita tamen, ut in cognitione i

lai quam Sanctus Pater hie appellat

diuinam, alibi vero matutinam, meo

dium cognitionis sit ipsa Essentia Diuina, quae unitur intellectui Beato non solum in ratione obiecti, sed etiam instar speciei cuiusdam, & . militudinis obiectivae, quae prim6 seipsam, deinde alia representat intellectui creato; in cognitione vero illa, quam S. P. vespertinam appellat, qua nempe se ipsum, plia naturalia, non in Essentia sed in se ipsis cognoscit, medium cognoscendi stip--sum ut supra dixi est ipsa substantia s ut ipsius, & comparatione rei quorum obiectorum ipsae species ab initio ipsi menti Angelicae impresse, de quibus supra. Quia vero hic incidit mentio de

cognitione matutina, & vespertina Angelorum; placet hic aliqua doliae distinctione aduertere Praeterea, quae dixi in quaestione de Incomprehensibilitate Dei loco. citato; eO

quod celebris est hete distinctio apud

S. P. & eius discipulos.

Adnerto igitur primo. S. P. c gnitionis matutinae, di vespertinae distinctionein in Angelis assignasse lib. . de Genesi ad litteram, cap. 21. de lib. I. cap. I. & lib. I t. de Ciuitate

Dei, cap. 29. & alibi passim. Quod quidem in libris de Genesi ad littera

praestitit, ut assignaret senarium n merum dierum creationis; cum illi

non possent distingui secundum motus solis, & astrorum; quae non su runt condita, nisi in quarto die: quapropter cognitionem Angeli appellauit diem, quia constat ex lumino clarissimo latellectuali ipsius mentis Angelicae; distinxit autem mane, &vespere illorum dierum in eadem cognitione Angelica; ita ut appellaretur mane, seu cognitio matutina,

quatenus habet pro obiecto esse pria mordialc rerum, quod est ipsum esse diuinum, & esse quoque ipsarum rerum, ut est in ipso Deo eminenter,& idealiter. Vespere autem, seu cognitio vespertina, prout est cognitio

ipsarum rerum in se ipsis;eo quc d mcut mane est quasi quoddam p nci

pium temporis vespertini, ita etiam esse rerum, ut est in Deo, sit principium esse rerum in seipsis. Aduerto secundo. Valentiam lom. a. disput. q. quaest. Φ9. Punctos. s. secundo putare esse doctri nam S. P. utramque cognitionem, tau Vespertinam, quam matutinam esse

187쪽

duplicis generis: naturalem scilicet, species intestigibiles representit d.& supernaturalem; Cognitionem lis etiam res creatas. matutinam naturalem esse, qua na- Aduerto tertio: non omnes Amturaliter Angelus cognoscit eta dis gelos habuisse cognitionem matut, uinum, quod est esse primordiale re- nam, de vespertinam supernaturDrum, etiam quatenus tali,& hoc vel lem; nam ut dictuiti est, Angeli ma- per suam substantiam, vel per spe- li numquam fuerunt Beati, ut ex in cies inditas rerum iuxta diuersitate stituto ostendit S. P. lib. ii. de C,

sententiarum;huius cognitionis matutinae dicit meminisse S. P. lib. q. de Genesi ad litteram cap. a z. 3.& 3

cum docet omnes Angelos creatos fuiste cum cognitione matutina;constat autem Angelos malos non P tuisse habere cognitionem matut,

nam supernaturalem; quae consistit in clara, & Beatifica visione Dei. De hac supernaturali matutina loquitur idem S. P. locis citatis, & lib. l I. de Civit. Dei cap. a 3.& alibi saepe . v lentia citat pro se S. Tho. & dicit est

admittere cognitionem naturalem matutinam, & prima parte qu. O . rtic. primo asserere S. Patrem loqui de cognitione matutina naturali l

cis citatis ex lib. q. de Genesi ad litteram; sed reuera S. Thomas non a pellat expresse matutinam naturale,

ct aduertit proprie dici matutinam a supernaturalem. Cognitio vespertina naturalis est illa,qua Angelus per species infusas cognoscit esse rerum in se ipsis. Uespertina supernaturalis est cognitio Beatifica, ut per illam cognoscit Angelus res creatas

etiam in se ipsis beneficio Essentiae Diuinae clare visae, quae meliu , quauit. Dei cap. sq. & lib. II. cap. 6. Aduerto quarto: cognitione matutinam, & vespertinam super- , naturalem re ipsa unam, & eamdem esse, distinctas tamen ratione nostra penes diuersa obiecta: at matutina,& vespertinam naturales non es Geasdem; nec etiam rei nam alia est realiter cognitio naturalis Dei, qua

Angelus illum cognoscit per suas. met substantiam, ut supra dictum est, alia est realiter cognitio, qua c0 gnosi it i es creatas in L ipsis per species sibi a principio suae creationis

inditas, & infusas. Aduerto quinto: esse valde pro

habile quod Angelus per cognitiinnem vespcrtinam naturalem cogno'

uerit simul omnia illa, quae fuerunt creata ab initio mundi, ncq: hoc ν, detur esse absurdum,cum pollit An- elus unica cognitione multa simul cognoscererquo pacto solet dici euinvidere conclusionem in suis pCnci'

pijs, & effectum in sua causa Et hoc dicit Valentia loco citato, & puncto tertio aperte docere S. P. dum lib. 4. de Genesi ad litteram cap. 32. 236. ex instituto affirmat posse simul

188쪽

cognoscere omnia illa, quae initio bus capitibus s. P. loquatur de e mundi creata fuerunt. Ego tamen gnitione matutina supernaturali. verius esse puto, quod in illis duo.

De cognit ione, quam habent Angeli materialium, σ

' praecipue rerum singularium.

Ex Lib. s. de Civit. Dei Cap. ac

Α Agelii seris omηis umoralia rerum scientia, qua infiantur Damone cursis μή non quod earum ignari Mnt: sed quod illis Dei, qua Da

cti reamur, Charitas chara M'. .

Vtrum, & quomodo Angeli materialia, & singularia Cognoscant.

Vit error Averrois lib. I a. meo taph. tex. II. neque Deum, neq; alias subtantias separatas cognoscere singularia, & maxime materialia; a quo non multum distat' opinio Avicennae, qui tractatu do fluxu entis cap. q. censuit ab Ange lis solummodo cognosci sitigularia, ut conueniunt in ratione entis; a quihus non est dissimilis opinio illoruiqui, ut resert S. Th. prima parte qu. I. artic. 3. dixerunt cognoscj ab Angelis singularia solummodo inta causis uniuersalibus, & quasi in confuso; quo pacto eclipses futurae cognoscuntur ab Astrologis, quae Omnia communiter a D. D. Catholicis censentur erronea; propterea. Dico primo: Certum esse Angelos proprie, & distincte cognoscere naturas rerum materialium. Prob tur haec asseri io primo; quia ex Sacra Scriptura constat eos habere cu-

189쪽

& corporeis; & eas regere,& dirigere in suos fines; quod non possent

praestare, si eas non cognoicerent;

similiter narraturabi; eos pluries cuhominibus loquutos fuisse, eos instruxisse,& in necessitatibus adiuvasse, quod sine cogaitione taIium rersi fieri nullo modo potuisset. Doctrina haec habetur expresse apud D. Di nysium lib. de Diuinis nomet tamquacerta, & indubitata.Probatur secundo ratione, qua utitur S.Th. loco citato arti prim.sic: in Angelis sui speries remm materialium; erg6 huiusmodi materialia cognoscuntur ab Angelis: consequentia patet, ante cedens probatur:res inseriores sunt in rebus superioribus simpliciori, &Persectiori modo, quam in se ipsis,de ad modum quoque rerum superi rum ergo & res materiales, ut pote inferiores sunt in Angelis modo simpliciori, & seeundum modum ipsorum Angelorum, idest intcllectualiter secundum suas intelligibiles species,sicut ipsi Angeli sunt intellectuales. Probatur tertior quia species Angelicae sunt persectiores, quam

nostrae, tam in essentia, quam in representatione; sed nostrae reprelangant res materiales; ergo & illae A gelorum. Probatur quarto; quia

species Angelicae sunt similiores Di.

Minae Essentiae, quemadmodum, Zc

Angeli ipsi plura de diuina perlectio

ne parcipant, ut docet S. Dionysius

lib. de caelessi Hierarch. cap. quartinsed Essentia Diuina res omnes, et lamateriales intelligibiliter repte se tat; ergo etia,n in hoc persectiori modo imitantur illam species An,

gelicae, quam nostrae. Dico secundo. certum etiam esse,

Angelos cognostere singularia. Probatur primo ex Sacra Scriptura,sam in psal. so. habetur L fucos Dis

Deus mandauit de te, M eu. fodiant tri

sed custodia est rerum singularium ergo &c. Praeterea in Epist. ad Ha,

' toris Spirituspropter eos, qai hared, talem rapiunt salutis. Ergo habent prouidentiam illorum, quae sinh eo gnitione stare non potestivi patete illo Eccles. cap. s. Ne dicas estram Angelo non es prouidentia. qssibus lincis utitur S. Tho. ad hoc idem prinbandum loco citato artie. secundo. probatur secundo; ratione ex philosopho: qui lib. a. metaph. tex.& 37. docet cςlos moueri ab liuelligentijs per intellectum, & volunta tem; ergo eognoscuntur ab illis.Tesetio ex eo, quod supponunt comma' niter S. S. P. P. cum S. Dionysio lib. de eaelesti Hierarch. cap. 7. nemptinferiores Angelos a superioribus de diuinis operibus,& ereaturis edoceri. Quarto ratione illa, qua utitur S raro. qu. 7. artic. a. quia nempς

ea,quae lunt dispersa in inferioribus; sust unita in superioribus; sed homi ner per d9as potentias cognoscant

sinIularia materialia, & quidditata

190쪽

ectum materialium. Idest intellectu, tes rerum, quam singularitates earli ,& sensu; ergo Angeli, cuarint sum dem per easdem illas species ab ini-riores. omnia ista cognoscunt per tio ipsis inditas;propterea.

unam, eamdemq; potentiam. Maior Dico tertio cum S. Tho. prima patet exemplo sensus comunis; qui parte qu. I. artic. alibi, Caie- cum sit excellentior sensibus exterio tano.& Bannm ibidem, nostra Ferribus, solus percipit omnia ea, quae rariense lib. 2.contra gentes cap. 2 in percipiuntur ab eis. Minor est certa Angelum cognoscere quamcumq; apud omnes Philosophos;nam de s rei singularitatem per eamdem speissu, & in lectu, constat experientia, ciem,per quam cognoscit eius nat

singularia ipsa a nobis percipi: eonis ram, & quidditatem. Probatur prioquentia est legitima. Et conseque- mo, quia haec duplex representatio ter ad praedicta colligunt etiam alu in una specie est possibilis, & maxi-qui; Angelos per easdem species,per me conuenit naturς Angelic aetergo quas cognoscunt sigularia, cogno- Angelus per eamdem speciem coisscere etiam quidditates rerum, eo gnoscit quidditatem rei, & singui quod tales λcies sint exemplatae ritatem ipsius cum suis condition ab idaea diuina; per quam Deus facit, bus. Antecedens probatur primo.& cognoscit naturas tam uniuers, quia nulla est exeogitabilis implicales, quam singulares : Est tamenia ita cotradictionis in oppositum: Se- inter D. D. aliqua dissicultas do cundo quia species illa representatia modo, quo Angelus cognoscit ista ua quidditatis rei est similitudo, de singularia, an scilicet per species participatio diuinarademque eadein

quidditatum, vel per distinctas sim est representativa naturae rei secunia gularium, nam Scotus in secundo dum omnes suas conditiones.Tertio dist. tet tia qu. vltima vult Angelos quia, ut supra dictu est, ea, quae sunt intelligere singularia per species ac- dispersa in inferioribus repetiunturceptas a rebus ipsis. Durandus v unita in superioribus; sed in homine in ibidem quaest.o Ocham quaest. t 4 dantur duae specieS, quarum una reis S i 8. Gabriel ouaest. a. artic. a. sine presentat singulare, alia uniuersale; speciebus per lotam praesentiam sin- immo in sententia Nominalium, &gularium, ontra quos iam supra sa- maxime modernorum, per eamdemtis dictum est. Et Maior ac Marsilius speciem, per quam cognoscitur uni- ibidem qu. a. per species distinctas a uersale, cognoscitur etiam singulare. speciebus quid ditatum productas a cum per eos non dentur praecisiones Deo. Thomistae autem contendunt obiectivae; ergo multo magis dabi