장음표시 사용
221쪽
raret; Unde licet, eadem haec argu- Auctor dari etiam alios articulos Gmenta indacerent Daemonem in . dei de rebus quibusdam naturali- inagnam suspicionem Diuinitatis obus,sed nobis minime notis per eui- Christi Domini, quam etiam augebant aliae coniecturae; non habebat tamen certam euidentiam. Dices quarto: Angelos naturaliter intellexisse Beatissimam Uirgine fuisse Virginem ante partum,in partu, di poli partum; Videbant enim illius integritatem semper eodem modo se habere: sed hoc est quoddam mysterium in sua entitate super naturale; ergo naturaliter scire poterunt mysteria etiam in sua entitato supernaturalia. Respondct Gregorius de Ualentia tomo primo disput. q. qu. 8. puncto 6. paragrapho ad
secundum concedendo naturaliter
nouisse Angelum Beatam Virginem fuisse Virginem etiam in partu, &Post partum; eoquod si ipsa natura liter hoc sciebati multo magis hoc Angelus scire poterat; sed hoc ait illeb proprie loquendo non fuit at L
qaod supernaturale intrinsece; sed quatenus per diuinam virtutem fuit praeter id, quod debuit naturaliter
cognouisse in B. Uirgine permansi se virtutem supernaturalem Castit, iis, & Temperantiae in suis, eoquod ista sint supernaturalia intrinsece. Quod si dicas Uirginitatem hanc Beatissimae Viiginis esse articulum fidei, ac proinde in numero entium supernaturalium; Respondest Idem
dentiam. Puto tamen his non Obstantibus Daemonem de facto squidquid sit de possibili 9 non cognouisse
hoc mysterium. Moucor ex Auct ritate Sancti Hieronymi lib. primo Commetariorum in caput primum
Matthei, & Sancti Ignatii Martiris, quem S. Doctor ibi adducit, & ait.
Martir unatius etiam quartam addit eausam, eur a desponsata coAceptus sit ut partus, inquiens, ejus rataretur Diabolo um eum putat non de Virgine,sed de Uxoregenerarum.
Dices quinto: Angelum euidenter scire hominem sinε gratia Dei
non poste cognoscere veritates reuelatas a Deo sine errore, aut serua re omnia praecepta per solas vires naturales; ergo quando videt hominem haec praestare,euidenter cognoscit illum habere fidem, & gratiam. R. primo Angelos seclusa omni reuelatione, & testificatione nihil eo. gnoscere de praeceptis, vel articulis fidei supernaturalibus. Secundo nec etiam posse scire actus fidei, se obseruantiae praeceptoruin supernatura lium; nam tales actus sunt in sua emtitate supernaturales. ac proinde ex tra sphςram obiecti naruraliter cognoscibilis ab Angelo. Dices posse eis manifestari per signa ab homine. R. tunc habiturum fidem naturalem, vel suspicione de illis ad se,
222쪽
anum, quibus potest sube se falsum. Denique dato, & no concesso, quod
cognosceret illos actus, adhuc non sciret certo, an prouenirent ab hab, tibus supernaturalibus, vel alio modo producerentur,pe cursum scilicet extraordinarium Dei. Dices sexto: Angelus naturaliter cognoscit existentiam peccati comtra legem naturae in anima peccatOris; hoc enim est aliquid ordinis naturalis; sed hoc peccatum non tollitur, nisi per gratiam supernaturalem; ergo quando videt amplius non existere, euidenter cognoscit esse ibi gratiam supernaturalem. R. primo non esse certum, quod videat taleis peccatum in anima; nam potest dici esse eamdem rationem de macula peccati, ac de actibus internis. R. s cundo etiam dato, quod illud videret primo, & postea, cum sublatum esset, illud non videret amplius, notamen inde sequi, quod certo naturaliter sciret, hoc esse factum per gratiam supernaturalem; sed ad sum ELIS.mum,quod dubitaret de modo, quo sublatum suit. Di es septimo: omnes Angeli ;quando fuerunt viatores euidenter cognouerunt suos actus supernaturales Fidei, Spei, & Charitatis per
lumen naturale; ergo per vire, naturales cognoscirnt aliquod obiectum in sua entitate supernaturale. Pro quia & 'experie bantur actu se illos habere; & non erat aliud lumen, nisi naturale, per quod euidenter illos possent cCgnOscere; nam lumen fidei non ostendit euidenter, sed obscure sua obiectaῶ& non erat aliud lumen in eis, praeter lumen naturale, & lumen fidei supernaturalis, ut patet . quod
quemadmodum nos non habemus lumen, quod naturaliter, & euidenister nobis ostendat nostros actus supernatui ales, ita nee etiam Angeli; Nec obstat experientia, nam etiam nos experimur eos. & tamen nonis cogitoscimus eos euidenter.
Ex Libri r s. de Civit. Dei . Can. Q
No.sic loqui αr fvebs Deus, quomodo nos Ioquimur nobis, vel Deo vel se gelis, velus L veo nobis, e per tuos Deus nobis; sed in GDLoguo modo; nobis autem boc md caruir nostro modo. Dei qu7pe sublimior
223쪽
Licet Axioma istud non sit directe de locutionibps Angelorum inter se, sed de locutione Dei ad Angelos, di ad nos; in quo incidenter tangitur locutio AngeIorum ad nos; nihilominus,d quia proportionalitςr ad has in uestiganda est illa Angelorum inter se,& quia noni habeo ad mδ .exprcssiore in locum S. Patris; idcirco liuoc posui, ut seruata proportione intelli. gatur , quid de ipsa spirituali locutione Spirituum dicendum sit. Quam in.
dicauit etiam Sanctus Pater lib. s F. de Trinitate cap. I o. ubi ait. Nee tamen quia dicimus locutiones cordis esse cogiIationes, raeeo non sunt etiam viuenes emoria de notitia visionibus, quando vera sunt, foris enim, cum per corpus hac fiunt, aliud est locutio aliud visio ιnius autem cum cogitamus, utrumque um os scut auditio, se visio duo quaedam sint interse distantia in oen bus corporis, in animo autem non est aliud, atque aliud videre, se audire, O per hoc rem l cutio foras non videatur, sed potιus audiatur, locut ones ramen interio es νει est cogitatioues, visas dixis a Dθmivo S. Euangelium, ocis .
Quomodo Angeli loquantur inter se.
P Raemitto hie,qdod comuniter a Angelos, & in Epist. Iudae Apostoli
Theologis, ut certum de fi- habetur quod Michael cuin Diabo- Qe supponitur; nempe in Angelis es- lo disputans altercaretur de Moysi se locutionem, quod in Scripturis Sa corpore; licet posset aliquis duo priocris expresse. haberi : NaM EZςc- ra loca exponere de locutionibus chielis cap. a. dicitur: Ecce Angelus, corporeis, vocibus in aere form)tis; . qui isquebatur in me egrediebatur, & eoquod praedicti Angeli in figuria in Apoc. cap. 7. narratur quod unus corporea dictis Prophetis apparae' . on ius clamabat ad jintaor alios rint, & vere tali modo in corporibus
224쪽
' . . D E EA N σ E g I s. et o I . iastum is loqui, posnt: nihilominus constituunt Rempublica multo perexigis iam constat, dari in Angelis lectiorem quam nos; ergo necesigi mam virtutem,& modum loque- est admittere in eis modum, quo sibi di, do eκ tertio: loco aperte habetur inuicem manifestent sua consilia, &e ste inter ipsos Angelos loeutiones hereta, & hoc est quod in praesenti proprias Spirituales quod expressε quaeritur; nam Auctorcs in sex prae. habetuε Epist. prima ad Corint.cap. cipuas, & diuersas abiere sententias. ν, simois homi um loquar, σ an . in explicando hoc modo,quo Ange-igelorum: ubi S. Ioannes Crysosto- li sibi inuicem suas produnt cogitamus ait dici ab. Apostolia linguam tiones.. Neoram non quae sit corporeaei sei Prima sententia refertur a Dura mi is Angeli inuntur. Hanc ema- do in secundo dist. ii. qu. a. & estilem sententiam docuerat S. Basilius eorum, qni dixerunt per ea,qus qui homil. in cap. r Ο. Ioannis. &in ex- libet Angelus naturaliter cognoscit
positione praedicti loci Apostoli do. in alio Angelo significari, & exprimicent Theodoretus, S. Anselmus Oe- occultas cogitationes Angeli, quan-cumenius, & Auctor Comentarioru do his vult ad illos naturaliter nota Epistolarum Sancti Pauli quae cir- ordinare tamquam signa occultOcumierunt sub nomine,& inter ope- . rum.
ra S. Ambrosij e sed re vera non sunt , Secunda Sententia est Dionysii eius, ut in nouissimis impressionibus Carthusiani in a. dist. 8. qu. unica in censura dicto operi annexa, & est : artic. a. Marsilij ibi qu. a. arti c. a. a Cardinale Bollarmino libro dG Gregorij et iam Arimin. qu. a. A Scriptoribus Ecclesiasticis in obser- gentinae qu. prima artic. a. Molidae uationibus ad opera S. Ambrose prima parte ad qu. ro 7.S.Tho. &Vi- euideliter depra mensum. ubi ait: i detur esse eiusdem S. Tho. in a. dist. Aquι buris x Angelorum esse habere 2 r. qu. prima artic. 3. & in secundo
cognitum DrrIta ab ter velitum Scripto dist. Io. arti c. q. dc inexp
movem id est secretum cordis. Simit, sitione Epistolae primae ad Corinth. ter S. Ioannes Damascenus lib. I. cap. 33. ad illa verba. Si linguis Lo- de fide orthodoxa cap. 3. ait Ange- minam loquar, ct semelorum: cumlos nec lingua; cauribus opus h, quo concordat Glossa o d: ct ali bentes citra sermon is adminiculum ru, qui asserunt acientionem fieri per cogitationes suas, & consilia mutuo . quaedam signa intellectualix ex diis comunicare. Probatur etiam ratio- etis Doctoribras aliqui ut B. Egiane, quia Angeli habent liberum ar- dius Noster. Argentina,Gregorius,
bitrium, de ad inuicem societatem,& i de Molina dicunt huiusmodi fgna
225쪽
formari, s loquente in seipso, & sic exhiberi alteri Angelo quati ligenda, ita ut locutio consistat in forin ia tione huius fgni. Tertia Sententia est plurium N minalium desumpta ex Ocamo in a. M. et O.& quod libro primo qu.7. & ex Gabriele in sec undo dist. 9. qu.
z.artac.ε qui dicunt locutionem fieri per lioc quod Angelus in se format cognitionem alicuius rei: quae deinde cognitio per modum obiecti effective causat in intellectu audieatis cognitionem sui. Quarta Sententia est Durandi loco supraestat v qui ait se non videre quemadmodu inter se colloquatur, nisi eo modo,quo loquuntur cum hominibus sorma do voiles in aere.
Quinta Sententia est Scoti in adist. 9. qu. z. qui docet um Angelu pei hoc loqui alteri, quod in eius
inleslectu effective imprimit conceptum similem conceptui suo nimirum de eadem re, ad quem dicit no Concurrere alterum Angelum nisi
passime,& proinde habere se per illum, non νt videntem; sed ut audietem alterum: Haec sententia videtur coincidere cum sententia Nomina. lium,quatenus possint unum Angeluin intellectu alterius essective causare cognitionem sui conceptus. Sexta Sententia est S. Tho. in Prima partae qu. ἔο7. artic. primo
letani ibi, Capreoli, & comunis inter I mistas tam antiquos, qua modernoM pro qua citantae edaia Alensis secunda parte qu. 2 7. meae bro secundo artic. primo, & nisesb.
uis qu. 8. artic. S. di secunda partet rata. s. qu. s I. memb. 3.& 6. Ricaraus in iecundo dist.9.astic. a. qu.ps, maest tamen aliqua dissicultas, a
reuera loquantur isti in sensu Thomissarum pro quo remitto lectorem ad loca citata; quod spectat ad Tho-
stas, certum est eos tenere loqui unum Angelum cum altero per hoc quod sua voluntate ordinat conceptum suam ad illum idest vult, ut ab altero conceptus ille suus,&ies per illum intellecta cognoscatur in hac sententiarum diuersitate amplectos sententiam S. Thomae; quae mihi videtur esla etiam S. P. lib. I .deni
Dico: Angelorum loeutionem cosistere in hoc quod per actum volustatis ordinatur verbum metis unitis
ad alterum: siue ut alij loquuntus
quatenus unus se at interius ver hum motis relathae ad alterum;quod
sic explicatur; Tripliciter potestes: obiectum in intellectu, primo habitualiter, siue in memoria. Secundo actu quidem; sed absolute, quo pa dio est in intellectu. quando se coa uertit ad cognoscendum illud; quod habebat in habitu. Tertio relative ad alium, quod esse quando quis sinquitur alteri; qua propter sicut pes
actuin voludiatis transit obiectum apriis
226쪽
. DE, Nprimo statu ad secundum, utimur enim habitibus quando volumus, Nio hoc transitu consistit nostra inte. rior dictio, qua nobis ipsis loquimur; ita tran situs i secundo, ad te tium,fit peractum voluntatiS, quo dirigitur illa interior locutio ad alterum, ut& ipse percipiat id quod
uos volumus ex nostris cogitationibus, & rebus per illas cognitis, illum cognoscere; Est tamen differentia inter Angelos, & nos; quod nos , quia habemus duo obstacula; quae
impediunt ne alter, nostra interna verba cognoscat, nempe Voluntate
occultandi, & Corpus celans spirituales nostros actus, ideo necesse est tollere haec duo,primum quidem peractum voluntatis, quo velimus illa nota fieri, secundum vero per locutionem sensibilem, aut alia e teriora signa corporea, quibus inter milli actus proponantur. Inter An gelos vero cum non detur nisi primum impedimentum, non quidem
per distinctos actus; sed quia ipsemet
actus liber naturaliter latet, nisi manifestetur, ut supradictum est, sussi. cit illud tollere per dictum actua voluntatis ordinantis conceptus tuis ternos ad alterum, cui vult illos proderei consistit igitur locutio haee in intellectione non quacumque; nam intellectio absoluta non suificit; per hanc enim solum interius loquimur:
tione conceptus relative ad alterum: a per quam alcer audiens potest co- , gnoscere cognitionem alterius, ac etiam res per cam cognitas; con C 'pius enim non solum est id quodιsed etiam id in quo ut comaa iter docet
Philosophi, di maxime rasinistae,
possumus cognoscere rem,& conce pium rei: quapropter requiritur etiaactus voluntatis ordinantis modo dicto illos conceptus. Sententia ista hoc modo explicata probatur priamo quia in hac dissicultate sicut in alijs similibus; ille modus praecaeteris est admittendus, qui nullam inuoluit repugnantiam ; & resecatis superfluis rem paucioribus explicat. Τalis est iste modus qui in Sententiai S. Tho. praesertur caeteris; ergo praecaeteris modis hoc loquito Angelorum melius,& verius explicatur. Ma. ior est in consesso apud omnes. Minor probatur. Quia cogitationes,&affectiones Angelorum, vel sunt naturales necessariatiuel liberata si naturales iam sunt intra obiectum naturale, de proportionatum intellectui Angelico naturaliter operanti; & sic non est opus locutione. Si liberae . sunt extra illud, ut patet primo a posteriori, quia Scriptura Sacra, quae non negat illas posse naturaliter coagnosci, has tamen dicit cognosci a solo Deo. A priori vero, quia ut docet S. Tho. quod lib. I a. artie. T. in prima parta: qu. II. artic. q. cum istae sint actiones omnino liberae, no
227쪽
reducuntur ad causam naturalem , nec pertinent ad eo nitionem, qua cognoscimtur naturalia. Illae vero, cum sint actiones necessariae, dicunt ordinem ad caulain naturalem; nam fiunt a voluntate,ut natura est,quemadmodum primi motus in nobis,qui non sunt in nostra potestate.Quapropter, cum Angelus habeat solu species rerum naturalium, non poterit
per illas solas cognostere nisi illas
necessarias; liberas vero non, ut disctum est, ac proinde ut ab alio intelligantur, necesse est, ut per aliquem actum ad illum reierantur; sed hic actus non potest esse nisi actus liber voluntatis: ergo iste modus qui explicat locutionem Angeli per hunc.& recth, & verξ illam explicat. Pra dicta maior iam late explicata non indiget probatione. Minor Ctiam infra patebit ex suscienti refutatione aliarum sententiarum: pro nunc
probatur quia iam per illum actum
voluntatis cum caeteris in Conci sione explicatis fit, ut illae cogitati nes, & aflectiones liberς contineantur intra obiectum proportionatum intellectui Angelico, cum antea noeontinerentur,quod patet a posteriori, quia Scriptura docet, post locutionem Angelicam cognosci ab Angelo audiente ea, quae antea non
cognoscebantur ab illo, ut est claruex diuersis collocutionibus Angelorum, quae in Sacra Scriptura naris ranturius cum Angelus princeps ros ni Perlatum resti it alteri Angeli pluribus diebus, donec per Mu hae. lcin Archangelu innotesceret, quid agendum esset, dc ex illis quae in S, cra Apocalypsi narrantur. A priori vero probatur; quia cum aliqua res libere dirigitur ab aliquo habente liberam potestatem illam rem pone.
di sub potestate illius; iam illa res iacipit est e intra obiectum potestatis huius, ad quem dirigitur; ut est clarum in transiatione dominii alicujus rei temporalis. Sed Angelus loques per suum liberum actum ponit sub
potestate cognoscitiua alterius Ast. geli audientis suas liberas conceptiones. & affectiones: ergo iusti iciter per hoc saluatur huius modi locutio. Confirmatur quia ordo perqfectar Reipublicae exigit, ut illi, qui sunt persectς amicitiae vinculo coli, gati, secreta cordis sibi per liberam voluntatem manifestent; ac proinde talia secreta debent fieri manifestia ei, ad quem diliguntur cognoscenda. Sed in Angelis est perfectessimas
Reipublicae ordo, &persecta amicitia cloquor de Beatis9 ergo debet esse talis modus loquendi, qualis exigit talis status; de Angelis damnatis
non est dubium,quod eis etiam competat, quia licet sint in regno confusionis,& non habeant perfecta
amicitiam quae sundatur in vera virtute,qualem in Cacodemonibus certum est non esse. Habent tamen qua'
dam speciem Reipublicae, de comm
228쪽
alcationis mutuae ortae eu na urali
amore;ad quae est necessitia locuti
quae requiritur in creaturis Iberis tcum in eis naturalia manserint int
gra, iuxta doctrinam Samsti Dionysii Areopagitae communiter receptam. Prob. a. sulficientia huiusmodi sic explicati,quia hoc pacto optime soluuntur omnes dissicultates
in hae ciuaestione occurrentes; nam
primo sic facile aperitur, quomodo unus Angelus possit loqui uni Angelo tantum, & non pluribus simul, etiam si sint praesentes; vel quom do adhuc in magna spirituum copia existens, aliquos possit alloqui, ita ut isti audiant,& non alis; & quomodo mutuo possint intuitiue cognoscere cogitationes, quod requibi adeonuictum Patriae caelestis docet S. P. N. Augustinus lib. ar. de Civit. Dei cap. a s. ac etiam S. G eg. lib. .
de tibi. S lo. Damascenus lib a. de fide. cap. 3. & venerab. Beda in Comment. Epist. primς ad Corintrib r . Praeterea in hac sententia fitetarum, quomodo ad quamcumque distantiam unus Angelus possit loqui cum altero, & audiri, nam ut ait S Th ,mas qu ro. de malo artic. 8.& arric. t 6. sicut cogitationes, & a sectiones liberae non dicuntur incognitae, quia voluntas illas distare faciat; distantia enim corporalis non
impedit cognitionem Angeli; nec quia illas aliquo impedimeto tegad EZIs. 2oyputa alio voluntatIs actu, nam nihil est in spiritu respectu alterius, quod
naturaliter lateat praeter motum linium liberum voluntatis; alias etiari de illo alio libero voluntatis acta quaereretur quom modo tegatur: αsi dicas alio actu, iam daretur processus in infinitum; nec quia voluntas illas remoueat, nam sic anima fetis nihil cognosceret, aut vellet, cum se re Omnia,quae intelligit, aut appetit, sint ab ea remota; Quapropter quia tales cogitationes sunt occultae ex eo, quod immediate pendent a voluntate; ita & per eamdem volunt tem manifestantum, non ex eo, quod voluntatis imperio fiant minus distates; talis enim manifestatio conmstit essentialiter, & in volitione, & ia intellecti one, quae abstrahunt,& a situ, & a loco. Si dicas ex hoc sequi ,
voluntatis imperio cogitationes ex
sua natura ignotas fieri cognitas, vel cognoscibiles. Contra est, quod res ex natura sua est cognoscibilis, vel non cognoscibilis intcllectui ex solis
viribus naturae operanti. At ex imperio voluntatis, quo ab intellectu producitur verbum relatum ad alios
fit, quod sit obiectum ex natura sua proportionatum intellectibus alio. rum modo explicato, & quod fit de pertinentibus ad statum na: uralentia ipsorum. Ideoque recte ait S. Th
mas qu. s. de veritate artic.4. ad II.
per eamdem speciem Angelum a dientem intelligere ea, quae manife-
229쪽
aro CONTROU ERstantur, seu dicuntur, per quam c gnoscit Angelum loquentem, &quiduuid est in eo ex praedicatis, seu
Operationibus naturalibus;& consequenter statim ac Angelus voluntarie se ordinat ad alterum Angelum secundum alicuius sormae intelligibilis, alter Angelus cognoscit
eius cogitationem. Praeterea ut dixi supra, per hunc modum paucioribus explicatur natura huius locutionis, quod est secundum reetum philosophandi modum; frustra enim explicatur per plura, quod aeque bene potest explicari per nauciora: nam recte saluantur omnia requisita per hoc solum, quod detur conceptus rotative formatus in Angelo loquente, & species talis conccptus in Angelo audiente; Alia, quae ab alijs auctoribus requiruntur extranea, vel
superaddita his, ut sunt ala silgua , vcl corporalia, vel spiritualia, aut aliquid aliud simile,sunt supetuacanea, di extra quid litatem locutionis, &auditionis Angelicae. Hoc clarum fit si attendas,quod in hoc modo a no. his explicaro. Primo est naturalis significatio obiecti, quod cognoscitur in illo verbo relate pro ducto.Secundo est respectus intrinsecus ad personam, ad quam dirigitur talis conceptus relativus; omnis enim locutio
est de re a persona ad personam. Tertio: est excitatio obiectiva sulficiens
ad hoc, ut alter audiate nam, V ast
Angelicus Doctor qu. 9. de Verita-
te artic. q. ad ci eo ipso, quod Ast. gelus se conuertit ad alios, formanis do conceptum relatiuum de aliquare, obiective excitat alium Angc tu ad se audiendum,& ad sibi attendendum,quatenus ponit in rerum natura obiectum proportionatu speciei, quam habet alter, qua statim actu utitur, cum semper sit in actu eorum Omnium, quae ad se petinent. Faciliter etiam in hac sententia explicatur quomodo possit Cacodaemon mentiri alteri, licet non possit assentiri ei,
quod ipse putat esse fallum, potest
enim velle formare verbum ordinatum ad alterum significans oppositum eius, quod ipIe putat esse veru,& potest tale verbum formatum cognoscere apprehendendo,no tamen iudicando, &assentiendo tamquam obiecto vero. Denique in hac se, te aha patet, quomodo Angelus loquatur Deo; de facile explicantur, quae occurrunt dissicilia in hoc pamcto, dicendo hanc locutionem conquisiere in eo, quod est Angelum Or
dinare conccpr ad Deum,nou ta' men ad communicandum, vel maa, festanduin aliquid ei: omnia enim nota sunt,3c aperta, ac nuda oculis elusi& non indiget, quod aliqua creata ra ei revelet, aut manifestet aliquid activo, quomodo manifestant Ange li, de homines inter se. Deus pnim est Auctor omnis veritatis,& volψn talis. Sed loquitur Angelus De ad
accipiendum aliquid abbeo passive se
230쪽
habendo. Puta ad consulendam di. uinam voluntatem, vel ad laudanda diuinam excellentiam seu ad exo. randam diurnam pietatem, & mis ricordiam, ut docet s. Thomas prima parte qu. Io 7. artic. 3. Disti supta mihi videri hane esse sententiam S. P. lib. II. cap. ro. eo quod ibi expressε locutionem spiritualem dixit
esse ipsas cogitationes; ait enim cum locuti oris non indeatur, sed pol us
audatur, locutiones tamen Interiores
hoc est cogitationes visas dixit a Domino δὲ Euangetium.
Dices: aeqvh bene, immo & m lius euplicatur locutio Angelorum inter se in aliquibus ex supra allega tis sententijs, quam in sententia Thomisticat ergo potius illis, quam isti
adhaerendum. Si enim dicatur locutionem fieri per signa intellectualia, ut habent Auctores secunde sententiis, melius percipitur proportionaliter ad nostras locutiones, quomodon unus Angelus loquatur alteri, &eius locutio sit quid diuersum a cognitione, & auditione, cum reuera
debeant distingui saltem sor maliter intellectio, locutio, & auditio. Item si dicatur cum Nominalibus locutionem fieri effective causando cognitionem obiecti in intellectu alterius Angeli, melius percipicitur locutio, I auditior nam & in nobis Iocutio unius hominis causat effective audiatione nostram, siue postea alter Angelus se habeat active, ut lari. v
lunt ipsi Nominales, siue passive solum, ut volunt Scotι me. R. tam Ita, negando antecedens,cuius negat Ionis causas assigno, examinando siningulas ex praedictis sententiis, di reis
serendo rationes,propter quas communiter in schola S. Thomae illae noadmittuntur.
Prima sententia relata a Duranis do, licet in specie videatur couenire cum sententia S. Thomaei nihilominus ut refertur ab illo, I a Valentiatomo primo disp. 8.qu. q. Puncti, secundo S. Sed cum sit certum valde differt ab illa: nam vel illa naturaliter nota, quae requirit, sunt signa naturalia occultorum, & tune semper
loqueretur Angelus per illa, & sielocutio non esset libera;vel sunt signa ex libera institutione, de ad placitu Angelio & runc non poterit alter Angelus intelligere quidquam per illa, nisi prius per aliam aliquam locutionem ipsius Angeli loquentis intellexerit, quod ad hoc vel illud significandum sunt instituta: quo pacto is, qui linguam haebraicam ignorat,non potest intelisgere conceptiones eius, qui solum verbis haebraicis utitur.&illa exprimit; quo posito e sisset praeterea concedendus processus in infinitum; nam cum illa locutio fieret, &ipsa per alia nota naturaliter, requireretur alia locutio, & sic deinceps: ex quo patet praedictam lantentiam non assignare suis cientem modum locutionis Angelicae.