Axiomata theologica sancti patriarchae Augustini S. Romanae Ecclesiae doctoris maximi de angelis quibus explicantur difficiliora, quae de illis controuertuntur in scholis. Dubijs ex illis ortis breuiter disputatis, & resolutis. A p. Benedicto a S. Ia

281쪽

enim dispositionein ad aliquid,verridi realiter importat necestario, & essentialiter veram, & realem existenistiana talis dispositionis antecedenter ad ipsam formam, saltem in priori naturae, quam existentiam in casu nostro ut vides 9 antecedentem graistiam nullo modo ille actus habebat. Dim tertio: probabilissimum esset Angelos in primo inllanti accepistis gratis habitibus Gratiae Sancti tantis, ac etiam fidei spei, & Charitatis, qui ipsam Gratiam gratum facientem in Viatoribus de lege ordianaria comitamur, elicuisse in primo instanti non solum actum charitatis,& conuersionis in Deum,de quo supra: sed etiam Fidei, & Speii & hos non solum illi qui steterunt, sed etiailli, qui ceciderunt; haec assertio est consequens ad praedicta, & communis inter Theologos; in quantum dicit Angelos in illo primo instanti elieuisse hos actus. Controuersia soluest an huiusmodi actus fuerint dispositiones ad ipsos habitus supernaturalest vel potius eorum effectus: in quo puncto eodem modo philos phandum est; ac de ipso actu dilectionis Dei: militant enim eadem argumenta, & nihil noui pro, aut contra mihi in hac parte placet ad- dueere . Prior pars assertionis quae est communis:probatur hac ratione. Angeli potuerunt in eodem initanti omnes hos actus elicere, & nullum

erat impedimentum i immδ posito quod in primo instanti elicuerintactum dilectionis Dei supernaturalem, praerequirebatur in eis actus cognitionis, & fidei supematuralis de ipso Deo non solum tamquam Principio, & Auctore naturae, & gratiae; sed etiam ut fine non solum na turali, sed etiam supernaturali ipsorum; cum nondum haberent cognitionem intuitiuam,seu visionem Beatificam; Ergo hos omnes actus Eliacuisse dicendum erit. Prob. 2. quia

isti actus mutuo se suuant; fides enim dirigit,& spei est fundamentum iuxta Apostolicam definitionem in qua dicitur. Fides est substantia rerum sperandarum; & spes excitat amor & amor erigit spem; & cu sint actusspi rituales eliciti, & recepti etiam mpotentijs spiritualibus, nihil impediti quo minus possint simul existere in eodem instanti. Probatur 3. qui isti actus sunt media necesseria ad

beatitudinem supernatalem cons quendam. Ergoi llos habuerunt in primo instantiicum sit in intellisibile quod habuerint actum Amoris suis pernaturalem in primo instanti, ut est communior fere omnium D in sentetia,& non habuerint etia actus fidei, & spei supernaturalest Cumque Omnes fuerint pares in illo in si ii non solii perseuerantes; sed etiam eadentes habuisse hos actus in illo primo instanti dicendum est. Hos

actus censeo elicitos fuisse per hab, Ii tus

282쪽

S ipsos supernaturalas pri ino infu- cap. 37. ex lio. de Corr. gratia sol, consequenter non Lille dispo- ια ex S. Fulgentio librode inca sitiones ad illosa nec etiam ad gratia natione. ti Grat a cap. a. 3 3. & s DLacti fieantem propter supradicta. Et ex S. Prosp. in carmine de I Dicesmo solum in peccatoribus. gratis quidam versus, & alia plu- sed etiam in qualibet creatura ratio, ra: Exqvibus concludebar, ut Uenali, quae habet usum rationis requi xissimum, & absque dubitatione t runtur hi actus, ut infundatur ei gra- nendum in Doctrina S. P. & Eces tia sanctificans,&isti habitus: Ergo fiae certum esse, omnia bona ope-hi actus fuerunt dispositiones ad il- ra Angelorum in via, & Primi Par Ios. R. antecedens esse verum quoin iis in natu innocentiae inclusis etiam

ad peccatores;quia cum proprijs ino actibus Fidei, spei,& dilectionis Deitibus, & actibus liberis se auerterint ab iliis potuisse fierii & quae facta fuea summo bono, & conuerterint ad runt de facto elicita fuisse per nat creaturas: ratio dictat, ut in conuese ratem arbitrii libertatem; ita ut ea sone necessario debeat auerti a crea non essent ex gratia Dei, & conse-ιuris, dc coueitere ad Deum per hu- quenter falsa esse ea. quae supra dictaiusmodi actus: De alijs creaturis,met sunt de lupennaturalitate habituum, supponuntur non peccasse, nulla ne- & actuum Angelorum,dum erant in celsitas cogit nos ad hoc dicendu mi via. Haec mihi paradoxa visa fuere; Si enim Deus per suam meram libe- de non esse ad mentem S. P. N. nam ralitatem primo infundat hos habi. eum in Axiomatibus supra positistus ut in Angelis factum fuisse cen- docuerit ex pro esto; quod Deus sto inopter praedicta) nulla omnino erat in Angelis rendens uaturam, σest necessitas,ut se disponat ad prima iargiens gratiam . prosecto per gra-nfusionem illorum; sed ad summum tiam intellexit dona gratuita contra

per illos possut se disponere ad aug- distincta ab ipsis persectionibus nain

saetatum eorumdem hebituum ruralibus. Praeterea rectaui in pra Cum haec iuriberem, a quodam citato libro de Correptione,& Gr viro satis erudito mihi oblata sue i ut tia cap. undecimo β. P. loquendo

quaedam loca S. P N. Augustini ex de podibilitiue qua habuerunt A Epistola ao7. quae est ad Vitalem. geli; de Primus homo; si e habere

Ex l:b. a. op. imperfecti contra Iul uid ergo sedam non habris Dei Lot a is ex lib. primo ad Bimis eap. gratiamὸ immo ver. hiami magnam, a. de ex lib. dc Gen. ad liti. e. r . sedis arem , Ille m bonas erat, qua De Nat.& Gratia cap. t 3.lib. primo bonitale in cinaetoris acre erat. Ne de peccatari inertistis.&i emissi ne que enim ea bona Uis svis meritis

283쪽

ωmparauersian quibus promis nulla patiebatur malum. & sic per exte

sum sobat ibi S. P. Primum hombnem habuisse gratiam Dei, per qua

posset benε, & m itorie operari; &cum posuisset apertam differentiam inter Gratiam datam Adamo,&Gratiam datam nobis concludit dicet

do. Neeqsum ergo Deus esse istris sin sena gratia, gnam reliquit in eius libero arbitriscludimam luberum au trium ad malumsuffieit,ad bonum -- rem nihil in, nis adiuuetur ab omni mirati bonor quod adiutorium si h ms ille per liberum no deseruisset a bitrium, semper esset bonus,ear de mi, ct defertus est. T ale quippe erat

rutorium, quod desereret cum vesset, ct in qua permanerer o veller; non quo fieret ut vellet. Hac est prima gra ira Da data est Pνimo Mam. & M- fra loquens tam de Angelis, quam

de primo homine a prin ipio dur,

ii is rurnii discutrit. Si auteris Me adiutorium, vetita steti, vel ho-

Iet, qηonrim non rasis mtura facta ierat, ut sine Diomo πdiutorio posset 'moere F veltit, non utique sua culpace Hssent: - ιtorium quippe de fuisset, hiae quo manere non misent .

Ivame autem quibus Hesy tale adiuto Hum, iam'aena 'ereati M, quibus au rem datur ferundum gratiam datur,nνn feeundum δει/tum Sentit ergo S. P. & Angelos, Et Primum homi' num habuisse Gratiam, & Adiut fg E s. ' et I .rium Diumum superadditum nati. rae humanae, & datum non secundudebitum: sine quibus permanere n3 potuisset, etiam si voluissen P. Nee loca illa obiecta ullo nodo probant contrarium; nam limi in illis dies.

tur Mamum accepisse voluntatem liberam, crofficienti simam voluntatem, & similia; numquam tamen in illis loeis exeludit necessitatem fra

tiar, imm6 vel ei plicatri vel implicite eam docet ex professo in locis, hic adductis ex lib.de Correptione,& Gratia eam declarat; unde immerito ei attribuitur illa sententiata, 'quam nec ipse nec sanisti illi addu- 'ini ab Aduersariis innuerunt. Quapropter arbitror, & Michaelem Ba. lium; & Cornelium,Ian senium,lprἴ-sem Episcopum lib. sing. de Gr.

Prim. horn.c: . in hoc sicut, & lata pluribus alijs aberrasse a germana mente S. P. Nostri Augustini. Dix1' Michaelem Baium. Nam inter eius proportiones damnatas in Bullis

Fel. Ree. B. Pij PP. Quati, & Greg. XIII. haee primo loco habetur. Nec

LAngeli, nee primi fominis integyimerita recti vorantnν gratia. & septima erat. Primi hominis integrI merita fuerunt primae creationis munera

sed iuxta modum loquendi Scripturae

Sarra non recte vocantur erasta, quo t ut tantum merita, non etiam gratia debeant nuncuparidi de Nona fiese hallebat. Dana concessa homini i regno, velossian non impro

284쪽

banda ratione' Dus dui gratia; seu

quiasecundam Uum Sacra Scriptura πomine gratia ea tantum munera i

relligimus,quaper Iesam Cbractum male merentibus, o indignis eoas

rur , Ideo neque menta, Neque me

ces, qua illis redditur gratia diei aes ber. Duae priores Sententiae fuerunt

ab illis Summis Pontificibus proscriptae; quia continebant errorem imtolerabilem;quatenus asserebatur in illis;merita Angelorum,uel hominis integri non recte vocari statiam; cunihil repugnet, meritum aliquod ita esse gratiam; ut etiam simul sit meritum,cui ex iustitia merces debeatur; ci propter eamdem rationem, damnata fuit etiam nona; quia in il- a ponebatur in dubio: utrum dona collata Angelis, & homini integro sint dicenda gratia, de tandem ammulabatur non debere dici; & praeterea quia affirmabat gratiae nomini in Sacris litteris id solu censeri,quod per Iesum Christum male merent bus consertur.quod etiam ex ipsa Sacra Scriptura patet esse errorem. DI. xi etiam Cornel um Iankiuum Ipresem Episcopum;quia in Librq singulari de Gratia primi hominis, & Α

gelorum cap. 7. videtur lauete Do-iarinae Michaelis Baij contentae in illis tribus propositionibus. Eam tamen I senius, retractauit cap. 19. eiusdem libri, in quo expresse dicit.

modoIumgratis se paulo infra mo opter omnino fatendum est merita

statas ιnnocentia tam ANeoca, qua

humana fuisse Pratias,ae dona Dei; sed non illo Alimi, ac speciali modo qui statui fracta tibertatis, damaataque natura proprius, ct supra fusius explicatus ea. I postea subsequenter propositis quattuor modis quibus mer, ta illa vocari possint gratiae, ac dona Dei cocludit sic. Hine est igituae quod

magna cum fiducis t Augurimus omnia non solum merita, sed etiam prinmia mentorum Diuinae Gratia in OMPatu prima tam humana, quam

gelica felicitatis ascribit. Constat etiam authentice de retractioneis Mihcaelis Baij qua non solum illas tres; sed etiam omnes alias conteutas in illis diplommatibus eiurauit die a 4. Mariij Anno is 8o. Est igitur, di Sententia expressa S. P. N. Augustiui: Et S. R. Ecclesiae. P testatem Angelorum, & actus illos,

quibus vitam aeternam promerue runt, habuisse veram Gratis ratione; di inter dona Dei gratuita esse numeranda; de nullo modo solis viribus naturae adscribenda. aut inter dotes,& actus mere naturales esse colinputanda.

Quaeri hic solet an Angeli aec perint gratiam secundum quantit

tem suorum naturalium L De hac. qaςstione non habeo explicitam sentcntiam S. P. eam tamen pertractat

Magistcr Ieatentiarum lib. Secundo

dist.

285쪽

prima parte quaest. 6a. artici si de Conclusio est alfirmativa, quam S. Th. duobus potissimum probat a gumentis. Primum est quia Deus,qui est Auctor naturae, di gratiari cum naturam Angelicam ordinauerit ad gratiam, verisimile est, quod persertiori naturς perfectiorem contulerit gratiam. Secundum est quia . Quo quis Angelus est persectior; eo maiori conatu potuit se disponere ad gratiam recipiendam,& cum sit verbllinile unumquemque Angelorum operatam e sse toto conatui verisimitu est perlectiores Angelos maiori conatu se disposuisse;ac proinde m iorem fratiam accepisse: Hoc secum dum argumentu in sententia, quam ego sequor accipiendum est de audimentio gratiae, non vero, de prima gratia sanctificante: hanc enim set rio eos accepisse a Deo ex liberalitate ipsius iuxtaordinem suae Diumae Sapientiae, & Providentiae. Hae rationes non excedunt limites probabit talis: Nam non solium Christus Dominus; sed etiam Beatissima Virgo acceperunt maiorem gratiam quam omnes Angeli stimul, & tamen At, gelus naima humana est perfectior, di consequenter Deus non habet, Pro regula infallibili largitionis suae

gratiae proportionem naturalium perfectionuin. Secundum etiam patitur dificultatem in eo, quod ficue

bus non solum potuerunt peccaro sicut, & alij; sed etiam de sacto peccauerunt, ita etiam potuerunt non ex toto conatu; sed remissius operari. Quapropter nullo modo est dicNdum maiorem persectionem natura lem Angelorum,vel maiorem conam tum naturalem conuersionis suissGcausam impetrandi a Deo gratiam habitualem; nam in hoc est eadem ratio de Angelis, ac de hominibus: sed Deum ex mera sua voluntate, &liberalitate voluisse, Angelis perfectioribus conferre maiorem gratia sanctificantem, de maiora auxilia prςuenietia,& adiuuantia ut acceptς gratie,& donis habitualibus coope raretur. Ratio huius doctrine est. quia motivumDiuins voluntatis no

potest esse aliquid creatum: sed sola

bonitas increata. Bonitas enim creata no habet ratione finis ultimi respectu Dei; sed solam medij. Prςterea si aliqua fuisset causalitas in natur Angelica in ordine ad inaequalem distributione n huiusmodi donorum supernaturalium, in aliquo genere eausalitatis fui siet; sed excepto genere causalitatis materialis, quod de se non est sufficiens, ad hocivi Deus maiorem gratiam det uni, quam auteri; nullum aliud genus assignari potest, ratione cuius contingat talis inaequalitas: Ergo ex libera Dei volutate facta est talis diuersitas dispe- sationis. Maior est certa:Minor qu

ad secundam partem probatan, quia

286쪽

ipsa natum Angelica, quantauis dignitate polleret, non potuit esse ea is esciens Gratiae, solus enim Deus est causa illius; nee potuit esse causa meritoria,quia vire & actus merenaturales non suificiunt ad meritum Gratiae Sanctificantis,& aliorum ha-hituum superiraturalium; cum inter illos. & haee non detur pPoportio re- qaesita ad veram ratione meriti: nec potuit esse finalis; neque etaim nat

ea Angelica esto digvissima est finis operationum Deis sed ipsamet eius honitas; ut habemus ex Diuinis Scripturis: quod scilicet omnia propter semetipsum operatus est. Ergo nullum est assignabile causae genus ex parte Angelorum, propter quori Deus uni dederit maiorem gratiam quam alteri; nisi libera Dei voluntas, cui placitum fuit, distribuere sua dona, prout illi placuit. Dices: sicut in hominibus a gignatur maior conatus, quo peccator se conuertit in Deum, pro ratione curvni det Deus maiorem glatiam san- tificantem, quam alteri peccatori se conuertenti cum minori conatu; ita etiam ex parteAngeli possumus hoc assignare pro matoti ratione in uno, quam in altero. R. hanc rationem in nostra sententia non habere locum quoad primam gratiae infusionem; nam ut dixi supra etiam ex mente

S. P. Deus largitas est illus minam

Gratum facientem, & habitus Fidei . Spei, & Charitatis antecedenter ad omnem illorum operationeint Lois quendo vero in sententia eorum qui

dicunt Angelos se disposuisse per

proprium actum non solum ad audimentum: sed etiam ad primam Gratiae Sanctificantis infusionemr adhuc dicendum est, hoc non Risse factum ex solis viribus natulae; sed ex mai ri gratia praeueniente, de adiuuante; quemadmodum etiam in exemplo adsignato in argumento de pevit tibus se conuellentibus diuersis c Gatibus. Ratio est illa,quam paulo ante iridiem quia inter dispό sitit nem, & formam debet dari propo tiosed nulla est proportioeinter actu naturalem, S formam supernaturalemi Ergo Angelus Blanxoeali conatu non potuit se di sponete neque ad primat neq; ad augmentaGrat' Sanctificantis. Ergoquod unus Angelus, magis se dispossierit, quam

alius prouenit ex eo,quod unus maiori gratia fuit praeuentus, quam a Meterr Propterea merito rehcitur minc a Theologis Sententia illorum, qui

dieterunt, Angelos fuisse iustificatos ex dupositione solius liberi athitrii absque ullo fissiematurali auxilio, vel dono Gratis Dei supernaturali.'

287쪽

angeli non receperunt Gratiam Sanctificantem ex meritis christk

Ex Enchiridione ad Laurentium Cap. 6 I.

Io Me ergo qua Sanctis Maegelis, oe virtutibus Dra ea Milesia, fame nobis A A suri est mustescet,eum es cam nur nerimus in sinem,adsimul habemdam beatitudinem se uernam. uti vero qua ab illo peregriuatur in terras,estuebis noriar est, quod in ilia sumos, quia hominum est, quod re nossumus. Haec sanguine mediatoris nullum habentis pereatum ab omni redempta est peccato, ei que vox es, si Deus pro nisu quis contra nos P ui proprio silio suo ορορ perru, seoro nobis omnibus tradidit 1llum . Non enim ro e Gratis mortuus ea Christus. Sed ideo etiam pro Angelis si quicquid hominum per eius momrem redimitur, re tiberatura malo: quoniam eum eis quodammodo redis sngr ρiam's inimicitias, quas inter homines, ct Sanctos Angelos precata fecerunt, ct ex ipsa hominum redemptione ruma tibus Angetica detrimesta reparant n

Vtrum Angeli acceperint Gratiam ex meritis Christi Domini.

CElebris est haec dissicultas ina terunt. Videndum igitur In prae

scholis,& communiter dispu- senti: an Angeli acceperint gratiam tin i 2Iet Tertia parte in coment, ancti fi antem, & consequenter etiarijs quinae iis octauae, vel quaesti beatitudinem essentialam ex mer, Risa eam tamen placet hic breui- tis Christit in quo sent duae The ψper propter affinitatem materiae di- logorum sententiae extreme opposse stuῆere, quod de alij auctores praest, tae. Prima est Ambros, Cassierint ta lib.

288쪽

lib. primo de eximia praedestinatio. tiam sancti Latem ex metitis ChrL. ne Christi, & in alio lib. de gloria.. sti, & consequenter nec etiam beat, Angelorum. Vigueri, in lib. Instii tudinem essentialem. Eamque non

tutionum Theologicarum cap. ao. dubito esse de mente S. P. Augusti-S. r. vers. 4. Nostri Iacobi de vale. , ni, ut patet ex piesenti axiomate, Meia in psal. io a. Petri Galatini lib. 3. ex aliis locis infra adducendis. Proinde Arcanis cap. 4. Iacobi Nactantita cap. p. Epist. ad Ephesios. Melchioris Flauis in lib.de Regno Christi. Suatij tom. primo in 3 parte disp. 4 a. sec prima ubi etiam litat Albem

tum Magnum in 3. dist. 13. artie. a. Ioannem At boreum lib. 3. Theos Phiae cap. I 3. qui sentiunt Christum Dominum meruisse Angelis gratia,& gloriam, & ratione huius influxas

esse caput ipsorum. Seeunda sententia est S. Thomae in 3. Sententiarum dist. 13.quaest.2,art. a.&de Veritate quaest ast art.7. ad 3. & art. q. ad 3. & in 3 parte qu. 9. art. o. Alexandri Alensis 3. parte quaest. I a. mem. a. art. 3. e S. s. Bonaventulae in 3. dist. I 3.art. . qu.

3. in corpore, & ad 3. & q. Durandi ibidem quaest. 2.nu. 7. Paludant qu. I. art. 3. Almaini item in 3. dist. is. quaest. prima post primam conclusi nem. Maioris in eadem dist. quaest. Prima in argumentis post conclusiones. Driedonis in lib.de captiuitate, di reduptione generis humani tract.2. cap. a. par. 3. art. s. post q. prinpositionem.Et UasqueZ tomo primoin 3. Part. disp. 49. cap. a. & est coismunis inter Thom istas; qui omnes

docent, Angelos non habuisse fropterea.

Dico: Angelos omnes,qui ab inbiis suae creationis iustificati sunt; iustitiς,de gratis idona ex meritis Christi Domini non accepisse. Probatur haec sententia primo ex Sacris Scrupturis; nam Lucae cap. r v habetur parabola de Pastore,qui relictis nonagintanoue Ouibus in deserto abijt,

ut quaereret unam solum, quae perierat; quem locum S. Ambrosius ista Lucam lib. 7.explicat de Christo Domino, qui merito suae passionis quae- siuit totum genus humanum; quod per peccatum perierat; ut ficut in Adam omnes mortui erant; ita &in Christo omnes vivificarentur; &

les greges,quos is montibus dereliquit.

Quod si Christus Dominus non solum propter salutem hominum; sed etiam propter iustificationem, & glorificationem Angelorum earnem asi sumpsisset, & mortem subijsset, non recte diceretur, eos reliquisse in ca

loi sed quod sicut venit ad quaere dunx hominem perditum ita etiam ad quaerendas alias oues,quae periis

289쪽

ritam iustificatae fuissent. Nee ob stat, si dicas Angelos multo ante aduentum Christi Domini fuisse iustita

catos: & propterea non esse dictum. quod venerit propter illos; nam etiaAdam,& Patriarchae, ac Prophetae,

ac plurimi alij Sancti Veteris Testamenti fuerunt multo ante aduentu

Christi Domini iustificati, & nihilominus ex communi consensu SS. DP. spectant ad hanc centesimam ouem, quae petierat, & inuenta, a

redempta fuit; eo quod acceperint gratiam,& gloriam ex meritis Christi Domini: ae proinde, si & ipsi An. geli accepissent gratiam hoc modo, non diceretur eos reliquisse; sed etiaillos quaesiuisse; cum S. Ambrosio sotitit S. Gregorius hom. 3q.in Evang. Venerabilis Beda in illud Lucae is . a uis ex υobis homo cte. & Theophylactus in ex positione illius loel Eua. gelici. Dices iterum,Heo dicit Christum reliquisse Angelos;quia pro illis mortuas non est, licet alijs bonis operibus eis gratiam promeruerit. Sed neque hoc euacuat vim argumeti; cum enim omnia opera Christi Domini tam exteriora, quam interiora quibus alijs promeruit fuerint humanitatis, ad quam assumendam; siue in cuius assumptione dicitur u nisse in mundum: Si aliquo opero promeruisset Angelis gratiam, &gloriam; licet hoc non fuisset rati ne mortis: Dicendum omnino esseti

venisse in hune mundum ad quaerendos Angelos, sicut venit ad quaerendos homines. Respondent aliqui Theologi his testimonijs potius pro bari oppositum; eo quod fi nomine

nonagintanouem Ouium ventui Angeis; cum vocentur, dc ipsi oues i sius Christi Domini; consequens est, ut per eius merita acceperint gratiam, & gloriam. Haec enim est ratio propter quam nos vocamur oves ipsius. Rerpondet VasqueΣ loco cuiatora recth considerandum esse duplicem statum huius Pastoris: idest primum in deserto, idest in Caelo;secundum veto extra idest in hoc mu- do: Quapropter licet Christus appellet etiam Angelos oves suas; hoc tamen est solum in deserto: antequascilicet assumeret carnc humanam, di quatenus ut Deus simul eum Patre, & Spiritu Sancto illos creauidiustificauit, &eos qui perseuerauerunt glorificauit. At vi cxtra desertum. proficisceretur, idest veniret in hune mundum faetiis homo, fuit in causa sola ovis, quae perierat, idest genus humanum; Pro quo vocando, iustificando, & glorificando venit in hunc mundum peccatores salvos facere. Replicant ijdenn quod sicu' Christurelinquere iustos non est nihil ilIis mereri;sed non quaerere illos tot modis, quot quaesiuit peccatorcs, &csi illis conuersatus est; ita etiam reli- uiste Angelos, non ella nihil illis

promeruis; sed solum peculiari mo

290쪽

do ad quaerendum hominem descendisse; relicto interim secundum ii

manitatem Angelorum consortio:&gloriar statu. hanc expolitionem esse violentam, & contra intentum P P. qui nomine ovis intelligunt nosolum existentes in peccato mortaei, quando Christus Dominus venit, &mortuus est pro eis;sed totum genus humanum, quod in primo parent Perierati nam etiam illi, quos inumnit iustificatos, antequam iustifica- Tentur erant ouis perdita; & per i dius passionem, di merita 1actri fuit, ut iustificarentur, & liberarentur a morte peccati incurrenda, vel iam incursa. Dices cum Cornelio Ianla.

cordia Euangelica cap. st . hunc sensum non esse litteralem; sed mysticumaram secundum litteralem dicit, venire ibi per 99. oues etiam iustos;

quos dicitur ibi Christus reliquisse;

quod non ita frequenter cum illis ageret, sicut cum peccatoribus, qui illius Doctrina, & exemplo magis indigebant; & infert hoc ex occasi ne, quam habuit Dominus noster Proferendi hac parabolam; quae fuit murmuratio iniustaPharistoria quod

cum peccatoribus,& publicanis ma- ducaret: Quibus ille respondit. Non est opus valentibus medicini sed male

habentibus St. Non emm veri vocare

iustos: Se eccatores, ut hab. Matti . cap. 9. R. VasqueZ loco citato veru

quidem esse, quod iste seasus sit mysticus; quod si dicas, sensum mysticum non valere multum ad argumeta colocica. Respondet hoc verum cile, quando de illo sensu non constat,uel per aliam scripturam,uel ex Doctrina Patrum illum locum exponentium in eo sensu: quapropter cum ex praedicto textu praecise non intendamus arguere; sed ex Doctrina P P. qui illum praedicto modo

exponunt de Angelis, propterea nolaue argumentum pro nostra sentemtia ex eo loco deducimus. Addo G

gos saluo meliori iudicio P quod si

quis contenderet locum illum in sensu litterati suisse sumptu ab illis P P. etiam de Angelis, non video quid in contrarium opponi possit; cum ex una parte illi PP. non se explicent an in sentu mystico, vel litterati illuaccipiant, quando de Angelis illum

interpretantus. & ex alia parte Unu

& idem Sacrς Scripturς locus plures

sensus litterales admittat; ut ex D ctrina S. P. N. demonstraui in Comtrouersia Proemiali de S. Doctrina in dubio ad Avioma octauum S. diaco 8. Quod facile suaderi potest ex

Glossis ordinaria, Ie interlineati,que per sese. oues Angelos intelligunt,de Nicolaus de Lyra per noue drachmas Choros Angelicos intelligit; de

per una perditam genus humanum. Secundum locum adducit VasqueZEX cap. a. Epistolae ad Hebraeos ubi habetur. Sanctι scat, σ qui Sarriri sicantur ex Uno amara. Ex quo I