장음표시 사용
381쪽
' finem ultimum beatituaems , ad quoa virtute sua natura poterar peruenire: auertenssuum appetuum abea- νιν uinnesupernaturao, qua est ex gra- tia Dei. Hanc assertionem cum prPcedenti coincidere,docet ibi Ang Hicus Doctor a cum eniin docuisset utramque verbis relatis, subiunxit: Et haec duo quodammodo in idem rodeunt : quia ferundum virumque ap- perdit fisalem beatitudinem persuam' virtutem habere, quod est propriam Dei: Ex hac Docti ina facta est contentio intet Thomistas,in quam pa S. Doctor magis inclinetr C tetanus enim, & noster Ferrariensis censent eum magis propendere in . hanc assertione nHi Capreolus vero docet eum magis inclinare in prςc dentem : ' Vtrumque fortasse aequaliter probabile iudicauit, quod non obscure indicant illa verba. Et haec duo quodammodo in idem redeunt. Haec assertio praeter auctoritatem S. Thomae probari potest etiam testimonio S. P. qui in loco supracitato e cap. I. lib. 22. de Ciuitate Dei: loquens de praescientia Dei, quam habuit de peccato malorum Angelorum et ait. Ius eum praesciret Angelos quosdam per elationem, qua 'si sibi ad beatam vitam oscere vellent, ranti boni desertores futuros, non eis ademit hanc potestatem: haec enim verba procul dubio indicant eos a petijsse beatitudinem naturalem; ad
posse cogitare, & velle potuerunt . Probari etia potest Auctoritate S. Ambrosii, qui epistola 86. ante me dium desi ribendo superbiae, species
ait. Non aliter in antur, qu i cupidi- . ta e extollentia singularis omnibus appetunt anteferri, aliter vero Intum sunt , quι auxilium Dra resitantes ,
qua flerisse resius opere non possunt, ex s. a perint virtute contendum, O spem suam a Deo aurierunt: hac super bra a Diabolo sumpsis exordium, qui
quoviam sua, quam a Creatstre acceperat potentia, se dignitate iplacuit, que Muthorisua glona comparauit,
cum dis fvelis, quoι in consensum impietatis suae traxerat, a Cales. μι- Amrtate deiecZtis es. Similia habet S. Gregorius loco supra citato; idest lib. 34. cap. 7. & apud quosdam 3 q. ubi de Diabolo ait relicto enim cui debuit inhaerere principio, suum s Happet=i quodammodo esse principium: ructo eo, qui vere illi sufficere poterat, se sibi sufficere posse iudicauit. Haec testimonia allegantur, tam pro prae cedenti, quam pro praesenti assertione; eo quod hi SS. PP. non se eas, cant an de una, vel dealtera. beatiotudine; idest naturali, & supernatu
rati loquantur ν & probabilissimum
mihi videtur eos de utraque loqui indifferenter,ut loquitur etiam Samctus ThomaS. Dices r. eum Becano, cui nee
etiam haec Angelici Doctoris semientia placet/ Angelus non appet, uit
382쪽
vit hanc naturalem beatitudinem
per modum desideris, sed solum per
modum amoriε, & complacentiae. Sed hic amor non fuit malus, nec ratione obiecti, nec ratione alicuius -odi. qui fuerit in ipso actu amoris ;.neque ratione alicuius ciscumstatiae, quae debuerit esse in actu, vel secundum rectam rationem, vel kι udum
etegulam fidei. Ergo non peccauit appetedo huiusmodi beatitudinem. Maiorem probat; quia desiderium
fertur in rem absentem, S beatitudo naruralis erat praesens, non vero
absens; ergo solo appetitu compi gentiae,i non vero desideru poterat appeti. Minorem etiam probat, primo quoad primam parrem, quia eatitudo illa naturalis erat obiectlissionum, & dignum amore lac si dum rectam rationem; secundam etiam Partem probat, quia non potest assignari aliquis modus intrinsecus;pr pter quem ille amor fuerit inordinatus. R. negando maiorem, ad probationem Respondetur negando antecedens; nam Angelus in vi
non habebat propriam, & integram rationem Beatitudinis in eo sensu. de quo hic loquimur; nam talis beatitudo, siue naturalis, siue superna. turalis non est re vera talis perfecte, nisi sit status omnium bonorum aggregatione perfectus, ad quem ha- tum requiritur firmitas, stabilitas, Seeeltitudo perpetuitatis in illo statu, mram 1noa habebant Angeli in viar
propterea S. P. in lib. de eorrepti, ne, & gratia tap. io. de hoc puncto
jent. Hanc pumtudinem beatus ,ris non babebant. Poterant igitur
desiderare hane plenitudinem hebtitudinis; sine qua plene, di perstue beati esse non poteram, etiam beatitudine naturali. & libro de cimo de Ciuitate Dei cap. v eiano hoc idem argumentum versios ait. Quapropter quamins um quis quid aternum , continuo beatam sis, s dieitur enim etiampanaiasignis aufnus J tamen flven perfecteque beas
visa, non m aeterna est, son erat talis istorum vita beata,qma quandoque de si ura, ct propterea non aeterna. Di
cebantur igitur beati illi Angeli iavia. & primi homines in statu innocentiae, ut ait S. P. ibi capite sequenti, eo modo quo, or nos hodie unimpudenter beatos vocamus, quos in demus iuste, ac stre eum spe futura is mortia satis hane vitam aeueere, Me crimine vastante coinientiam. Sicut
igitur homines pii, ac Sancti in hac mortali vita di euntur beati,& nihil, ominus sperant, di desiderant beat, ludi.
383쪽
tudinem memam, Sererem ualet obieeti; & quod in esse rei obiectum at studiitis,isicin Angeli quam is quidem i. lud in se erat bonum; ni-
erant in via,potuerunt eam sperare,&desiderare. Ad minorem Resprudetur; amorem, & dividerium illust . non fuisse quidem malum rationeta objecti in esse rei, sed ratione modi, ac circumstatiae, quo intellectus m lorum Angeloru tedebat in huius. modi obiectu; quaten' scilicet,ut aid S. P loco supra citato i sibi adleatnvitam fusicere velum, veli ut ait S. Ambrosius, auxilium ver re fuantes,
qua fleri sine ipsius op/re non possent sua perfici inrime contendunt, se spe suam a Deo auferunt, M. Vt supraia, vel cu S.Gregorio ; appe/jtsibi quodammodo esse priscipium V orc. quibus verbis hi SSPP.aperth indicant, Daemines errasse in modo appete di beatitud: nem,uolendo scilicet sus ficientiam suam sibi non ex Deo, sed a seipsis esse, & refutando auxilium Dei, se appetendo esse sibi ipsisprincipium sua beatitudinis: ut docet pra dieii SS. PP. per quae satis fit etiam probationi dictae minoris; nam in his assignatus modus, immo modi intrinseci, quibus ille amor, & illud desiderium fuit inordinatus. Ad instantia praedicti Auctoris, qua petit utrum Amor iste fuerit inordinatus obiective, vel intensia, an vero a
pretiatiue . R quidquid sit de lyobiectiuε, nam dici posset, obiectu dupimiter eonsiderar, posse; primo in esse rei; secundo io esse formali
hilominus in cite obiecti quatenus scilicet ipsi Angeli sibi repraesenta, bant Masam vitam inde dentemtimmo refutantem auxiIta Dei, adrquam ipsisoli, sibi ipsis sufficere ς
lebant: eonantes ex tunc quodammmodo fiundare primam Monarchia Solipsorum, erat malum in ratione
illa formali, I sub hac considerati ne sub qua illam beatitudinem sibi repraesentabant. Sed quidquid siede hoe . Respondeo: fuisse inord,
natum appretiative. quia suam lata cientiam ad hanc beatam vitam adtollebant supra voIuntatem , & P tentiam Dei, recusantes dependeu tiam, & auxilium eius, sine quibus nec beatitudo supernaturalis, nectnaturalis haberi potest. Ad id quodllabiungit Becanus AngeIum n- αι fuisse transgressum aliquod praec lytum naturale. Respondeo essent. siis inui na eo ipso,quo agnoscebanuis esse creaturas ex nihilo factas, ci gnoscebat etiam, quod creatura,que potest fieri Beata: No exse s potest, ut loquitur S. P. I ib r a. de Ciuitater Dei, quia ex nuto errata ea, sed emillo, ex quo erecta ect. Quapropreo recusando subiectionem, Se depe dentiam a Deo in assequenda huiusmodi beatitudine transgrediebant praeceptum naturale, qua crearum, eo ipso, quod est erectura, tenuiua esse subdua Deoia suo esse, ct op
384쪽
operari; Et ereatura intellectua. lis libera eo ipso, quod vult in depodentia in aliquo ex his a primo principio,eo ipso transereditur huiusmodi praeceptum, de superbissimh se attollit supra id, cui debet esse iure naturae subiecta. Denique ad id quod addit Becanus, non posse designari circumstantiam, propter quam ille amor fuerit inordinatus. Respondeo etiam hoc pariter esse falsissi- illa, quam ipse adducit ex Thomistis . Dico, fui si
malum, & inordinatum ex omnibus illis circumstantiis, ex quibus The logi morales expendant malitiam alicuius actus mali. Si enim attea- datur u sis erat Angelus ornatus omni lapide pretioso, idest dotatus donis exim js, tam naturalibus, qua
supernaturalibus; & Lucifer prae omnibus, ae proinde tenebatur diligere Deum supra seipsum, & non se attol. lere. vel aequiparare illi in beatitudine. Si uiri actus suit pessimus, &ingratissimus rebellando a Deo, di coniurando contra ipsum. Si Vbi in ipsa Regia Creatoris id est in Cae. lo, & forte in ipsa Aula Principis, idestin Empyreo,ut placuit plurimis Theologis. Si qu/bus auxilks, eisdedonis, quibus ab ipso Deo cumulatus fuerat; & adducendo tertiam .
partem stellarum, idest Angelorum, ad consortium sui sceleris rebellionis, si Cur, ut esset similis alti satino in
lalio gloriae, di io principatu in dependens ι quo fine peior assignari nequit . Si a modo pciori, & pe,
simo modo, quo fieri posset, recusando silicet eius auκ lla,&conuertendo omnia ea , quae accepcrat ad sui persectionem, & ornatum contra ipsum Deum. Si vix cre, tus , tunc potissimum quando maiori, liberiori, & feruentiori actu i
nebatur subdi, & diligere ipsum Ddium . Ex omnibus igitur circumsti iijs, quae in actu peccaminose excingitari possunt, fuit inordinatus ille Amor sui, quo superbus spiritus db
xit In Calum conscendamsuper astra Dei exaltabo sotium meum, o erasemitis tariusmo. Dices a Primum Angeli peccatum suit appetitus cuiusdam princi patus , ut dictum est in prima assertione, & probatum Auctor. SS. PP. Ergo non potuit esse appetitus beatitudinis naturalis; aut supernatura lis . Probatur consequentia: quia
haee sunt valde diuersa inter se. Vnde e sto appetijsset postea aliquam ex istis beatitudinibus inordinate,
hoc non fuisset primum peccatum eius,de quo quaerimus, sed secundarium. R. negando consequentiam IAd probationem respondetur, nihil repugnare, quomin' ea,quae sunt d, uersa in esse materiali,siue in esse rei conueniant sub una ratione formali obiicti intellectus, & voluntatis: Smaxime in Angelis, qui plurimia yno, eodemque actu intelligunt, α
385쪽
D E N iappetunt, ut sunt conclusiones in principijs,& effectus in causis. Quod si homo mortalis potest unico actu appetere praeesse omnibus alijs in . diuitijs,voluptatibus, de honoribus, multo magis potuit Angelus appetere praeesse cunctis in dominio, debeatitudine unico, de indivisibili ac- tu , & sic etiam Angelic' Doctor in praecitato articulo agnoscit potuisse esse, & appetitum beatitudinis; &appetitum dominij iam explicati. Dico A. primum peccatum Amgeli non fuisse appetitum unionis hyppostaticae. Haec assertio est communis, & sequitur per necessariam consequetiam ex principijs Doctrinae SS.PP. de maxime S. P. N. Augustini, & S.Thomae, & eorum omnim, qui docent Christum non fuisse ve- turum, si Adamno peccasset. Quorum doctrina supposita sic probo
intentum, si Angelus primo peccabset per appetitum unionis hyppostaticae , vel peccasset,quia eam concu.
pluisset, ut sibi debitam, & naturae tuae viribus acquirendam: vel quia ea homini inuidisset: vel quia Christo Domino, tamquam proprio ca pili, & Domino noluisset se subiic re; haec enim sunt praecipua capita, propter quae aduersarij docent,eum huiusmodi appetitu peccasse. Sed nullo ex his modis primo peccauit ἰergo non peccauit primo per huiusmodi appetitum. Maior concedi
tur ab Aduersariis. Minor proba-E L I S. 3 3tur, quoad singulas partes. Et primo quod non peccarit appetendo eam ut debitam, &c. patet quia iste appetitus supponit in intellectu cognitionem talis unionis antecedem ter ad ipsorum peccatum ὁ quae tumen esse non potuit sine errore ι de talis error communiter non admittitur in mente Angeli, & maxime ci ca talia obiecta: nam si in via nouit eam saltem ut possibilem ι consequenter nouit eam esse in suo conceptu supremum opus ad extra inter supernaturalia; ac proinde nulli creaturae debitum, aut acquisibile viribus naturae. Quoad secundam patatem probatur ex dictis in prςcedentibus dubijs, ubi demonstratum est ex Scripturis, de SS.PP. primum Amgeli peccatum non fuisse inuidiam, sed superbiam; ut enim ait S. P. lib.
ii. de Gen. ad litteram cap. 26. In uidiasequitur superbram, non praece
dit. Quoad tertiam parte probatur, quia omnis nolitio est fuga mali, de supponit, volitionem, de prosecuti nem alicuius boni, nam ut ait S. Thortu par. z. qu. 2I. art. a. Auia bonum quaeritur, ideo refutatur Upossum
malum. Si ergo Angelus peccasset, quia noluisset, se subiicere Christo tamquam Domino: hoc non fuisset, nec potuisset esse primum peccatum, de quo quaerimus: Sed necessario
debuisset prςsupponi in Angelo pe
uersa voluntas alicuius obiecti excellentis, ad quam sequuta fui siet
386쪽
nolitio, siue fuga talis subiectionis. in utraque vice praeceptum futati
Vide &Thomam lib. 3. contra Gem Angelis, ut ipsum Christum, tam res cap. I s. Probatur secundo ex quam caput ipsorum,& hominum cano loco supracitato Q. a. S SO colerent, & adorarent: . Quod praeeunda ConcL quia sententia Aduer- ceptum Lucifer in prima introdu.sariorum eli plane noua, & nullum etione ex superbia, & inuidia trans habet Authorem pro se ex v terihus Patribus,aut Theologis , cui addo, quod si aliqui PR .dicunt Ange
lum peccasse in hoc,nullus tamen ex
illis dicit hoc fuisse primum Angeli
peccatum; ut infra in obiectionibus elarum siet. Prob. 3. cum eodem Auctore, quia opposita sententia ni titur fundamentis, vel falsis, vel sautem dubijs. Supponit enim Myste rium Inearnationis fuisse reuelatum, Angelis, cum adhuc essent in viaia ;quod tamen probari non potest rpraeterea sapponit,Christum Domi. num fuisse venturum, etiamsi Adam non peccasset; quod est contra omnes antiquos Patres,& in Scholis SS. DD. Augustiirr, de Thomae falsum
xio, & Suario in Epistola ad Hebrae.
Os cap. l. nu. 6. habetur. Et cum ite rum introducit Primogenitum in re bem terrae,dicit, adorent eum omnes
rogeti Dei . Hic locus indicat: Christum Dominum bis introducta fuisse in orbem terrarum: primo quidem in creatione AzGesoruat,quando illis nimisellatum fuit Sacrosam ctum Incarnationis Mylterium: focundo quando fuit adimpletum; Et gressus fuit; eo quod prophiam Ex
cellentiam, & periectiones considerans ςgre tulit,inferiorem creaturam sibi praeponi; ac proinde cleuatum est cor eius in superbiam; & inordi. nate sibi ipsi eam appetiuit excellemtiam ; & consequenter humanita-ii M. Christi Domini, Sc toto ginneri humano eam inuidis . R. ex communiori interpretum sententia, hunc non esse germanum sensum iblius loci, & verborum illius textus, ut videre est apud NicoIaum dE LPra in Commentario praedicti Ioci, apud Adamum in expositione illius; ubi aduertit, iIlam puticulam ne non significare aliquam secundammtroductionem supponentem alia priorem : sed esse citationem alierius testimoni, veteris testamenti, idest ex Put 96. v 8. vhi Plat ait:
nam antea A postolus attularat alios textus ex libris Sapientiae cap. 7. U. 36. ex Psa. V 7. lib. 2. Regum caJ T. V. 17. quapropter ly iterum idem est, ae si diceret Apostolus in alio loco Seripturς; immo obseruat Vasq. T. a. primς par.disp.v3 cap. a. S ta. quod Graeci interpretes propterea non exponunt illam particulam
387쪽
DA Niam Iterum, leo quod viderent ad ipsum testimonium citatum non Pe tinere . Est enim nexus, & c pula huius textus cum praecedentihus. Verum adhuc dato quod illa particula exprimeret duas introductiones ,r non est necesse aeciper Primam introductionem in ment
Angelorum; nam illa fuit introductio intentionalis, & obiectiva; de non potest per illam dici Primogenitus introductus in Orbem terrae,
sed in orbem intellectualem ; unde nec etiam hoc modo potest sumi efficax argumentum ex hoc loco pro Aduersarijs: cum introductio in Orbem terrae debeat esse physica extra suas causas, & non solum intentionalis : quapropter melius exp nut hunc locu alij gratis data praedicta interpretatione de duplici introductione, una in carne passibili, &mortali; altera impassibili, & immortali per Resurrectionem, quando capit Filii Dei notitia, & Regnuipsius spirituale propagari r Et haec introductio potest dici facta iterum; quia per mortem Crucis videbatur a Mundo exclusus, di abscissus doterra viventium,vel cum Genebram
do in expositione praedicti Psal. 96. potest dici, secundam illam introductionem faciendam esse in extremo Aduentu Christi, quando venerit ad iudicandum, & omnia ci sub ij- cientur. Vide plura alia de hoc textu supra Controuersia Septima
ς E L I S. 3s in dubio ad Axioma Tertium S.
Dices I. ex lais enim, & illis ibi adductis corruit penitus rota haec Aduersariorum obiectio. Dices a. Diuum Bernarta serm.1 7. in Cantica , di Rupertum Abb, te lib. octauo in Ioannem ad illa verisba ille homicida erat ab initior doc rei Angelu peccasse appetitu uni nis hyppostaticae, di eam inuidisse
humanae naturae. R. cum Vasque Diuum B ardum ibi solum doce- .re; Luciferum inuidia unionis tin. Tae humanae cum verbo peccasse,non tamen docet, quod eam appetierit
sibi: sed solum dieit,eum indigne t lisse hoc mysterili, dedixisse Ut quid perditio hae unguentilac si diceret fustra Verbum Diuinum fuisse i
carnandum. Et in eodem Sermone
solum affirmat Angelum appetiisse, praeesse hominibus tamquam Magistrum, & propterea dixisse Ut quid, ore. Ad id quod adducunt alii in
confirmationem ex eodem S. Be nardo serm. a.de Aduentu. Respondeo: neque ibialiquid tale docuisse Mellifluum Doctorem si sed solum docuisse; Angelos, & primos homines peccasse appetitu superbo equalitatis Sapientiar. & Scientiae Dei; quae cum attribuatur Filio Dei, i troducit ibi illum dicentem; Sin
pter me orta est tempestas, projcite me
in mare: idest mortalitatis, o passio num, quas assumpsit. Similiter ad Auctoritate. Ruperti respodeor ibi
388쪽
solum docere, quod Diabolus peccauerit peccato odij contra Chiiitu, statim ac nouit Mysterium Sacros Incarnationis, di propterua illi ex tunc Passionem,& mortem molitum filisse. Et propterea ex tunc homicidam ab initio appellatum fuisse. Dices 3. Lucifer appetijt aliqua aliam excellentiam maiorem illis, quas habebat, vel in re, vel in spe,ut indicant Scripturae S. textus supra adducti; sed haec non potuit esto alia quam unio hyppostatica; ergo hauic de facto inordinate appetiuit. Maior non habet dissicultatem, &fere ab om ibus conceditur. Minor probatur,quia si quae alia fuisset,
haec aut beatitudo naturalis, aut supernaturalis ; aut praelatio aliqua fuisset; nam aequalitatem in natura cum Deo, nec appet ijsse , nec a
petere potuisse insta ostendam,J sed non fuit ulla existis; nam Luciferiam praeerat alijs, beatitudinem vero naturalem,iam habebat in re, M'periraturalem vero habebat in spei sciebat enim, quod eam de facto co- sequutus fuisset, si in gratia permaniisset ' ergo non potuit esse ulla alia persectio illa , quam appetijt, nisiunio hyppostat La. R. nei ando munorem. Ad probationem respoisedeo, non habuisse,nec dominationesiue praelationem ; nec beatitudinem
se per naturalem, nec naturalem eo
modo ἱ quo ipse appetebat, id est imdependenter, di sine subiectione. ad ipsum Deum, ut supra explicatuae est; nec est beatitudo persecta, siue naturalis, siue supernatui alis, nisi sit perpetua,& qui eam possidet,de hae
perpetuitate. sit certus, ut supra ex S.P. Ostendi . . QDices Α, verba illa listae cap. 1 q.
v. 23. In Caelum conscendam c. nopossunt intelligi de Caeso materiali; nam Angelus iam erat in eo ergo sunt accipienda de ascensu ad Guintelicet uale ; id est ad aliquod se spirituale, quod ipse non haberet:
hoc non erat esse Angelicum, iam enim erat Angelus, nec e ste Diuinuper ident itatem; sciebat enim, hoc
esse impossibile. Ergo fuit esse D,
uinum per unionem hyppostaticam, quod saltem ex reuelatione sciebat esse possibile. fi. ex communi imterprotum consensu aliam esse pra dicti textus explicationem; na Glossa interlinealis sic interpretatur. cumfusis ero mihi terram, quid rectat nisi
ut in Caelum conscendam . Glossave ro ordinaria, sic: In firmamento erat in Calum conscendam et L GI Domiηi
sucr alios se velos, se enim volvupra esse alys Angelu rndebite scilicet,
ut fise exhiberent konorem soti Duduitum, γ nulli subesse; non 'li' iter; cum βιret e non posse esse absqu
gulam agendorum. Haec ibi Lyranus conformiter ad verum,&germansi senium SS. PP. interpretum,& ctam
389쪽
Dices S. Io: c. 8. v. q. habetur dictum P harisaeis a Chrilio Domino : Vos ex patre Diabolo estis, se do
cedentibus contextus illius capitis constat Phariseos voluisse occidere
Christum D.& consequenter ad hςc ipse Saluator dicit, quod perficere volebant desideria Luciferi, quae habuit ab initio occidendi ipsum; ergo si a principio Lucifer desiderauit ocissionem Christi, necesse est, hoc peccatum initiale ipsius Luciferi omtum habuisse ex reuelatione unionis hyppostatic ς, quam ille appetebat, ct humanitati Christi inuidebat. R.
illum non esse sensum verum illius loci i sed illu,quem habet S. P. Tract. a. in Ioannem ad praedicta verba sic . Ille inuidit homini, se occidit ho
ret homini ferpente indutus, locutus est mulier , se de mutiere venenauites virum,sc. Ergo ille homicida erat ab init o. Videte genus homicro firmrres . Homicida dicis ur Diabolus, non gladio armatus, non ferro accinctus: ad fominem venit, verbum malum
seminauit, ct eccidit. Immo in lib. undecimo de Ciuitate Dei cap. 23. expresse loquens de casu, & ruina Angelorum maIorum, & adducens hunc textum refundit illam in peccatum Superbiae nolendi esse subdi-GELIS. 3 7
tum creatori ait enim . Forte quis dicat σα quod Domιnus ait de D abolorn Euangitioselle homicida erat ab inι-tio , ct ιn veritare non petit: sic esse capiendum , ut non solum homicida fuerit ab initio humana generis in ex quo virque homo actus est, quem deincipiendo posset occidere: verum enam ab inιtio suae conditionis in veritato non steterit; o ideo nunquam beatuae eum Sanct s. sngeti uerat, suo recusans esse subditus creatori, σ oua per superbiam velut priuata potectare
elatus ; ac per hoc falsus, ct fallax . Quem discursum in sine capitis, ain probat, ut omnino diuersum a discursu Manichaeorum. Similiter etiain libro undecimo de Genesi ad hit.
cap. I 6. ait. Et homicida quidem ab illo initio, ex quo homo potuis occidi rnon autem potuit ocridere, anIequam esset, qui occideretur: LAb initio ergo homicida Diabolus, quia ipse occidit hominem primum, ante quem nullus
hominum fuit. Haec & similia habet Glossar, & interpretes, tam Graeci, quam Latini ; ex quibus patet sen , sum verum , & proprium illius loci esse valde diuersum ab interpretatione Catherini , & aliorum Neotericorum , qui eius sententiae adhaerent .
. Dices vltimor Ex Scripturis, ScM.PP. constat,Angelum peccasse ex inuidia contra genus humanum.Sed haec non poterat versari eina pers
ctiones naturae, vel gratiae; in his enim
390쪽
enim ille superabat homines; ergo necessario sequitur fuisse circa donuvnionis hypostaticς, quam humanitati Christi D. inuidebat. R. vera ,& germanam interpraetatione Scri-Pturarum, quae docent Angelos malas peccasse ex inuidia, esse Illam, quam assignat S. P. in Axiomate huius dubij his verbis. Poneaquam Iuperbus ι ει vetas. ac per hoc iuuiaris, per eamdem Iuperbiam a Deo ad
semetipsum couersus, ct quodam quas tyrannico Laseu gaudens obaetis: qsa esse subctas eligens, de opirituati Pa
radis cecidit, oret malesuada versi ria in hominissensumserpere assectas, cui utiquesanti, quoniam irae ceciderat inuiduat colusia in paradiso corporali elegit, σe. Inuid a igitur contra genus humanum fuit post casum ipsius Luciferi: quia videbat; quod ipsi primi homines starent. cum ipse cecidisset, & hoc quoad quaestionem de facto satis, quoad possibilitatem
enim non nego, quin potuerit A gelus peccare appetendo inordin te ipsam unionem hypostaticania idixi inordinate et arbitror enim p tuisse etiam appeti ordinate. de fine peccato; ideit cum subiectione ad Diuinum beneplacitum, & affectuae desiderio maioris coniunctionis cum ipso Deo; appetitur vero ino dinate, si appetatur ex motivo do
mina di, de tyrannico fastu gaudendi subditis. ut supradictum est. Dico I. Angelum non appetiuisse appetitu absoluto, di efficaci, immo nec potuisse sic appetere squal,
talem Dei in essentia, siue in naturae hanc assertionem probat S.Thomasari. 3. qu.6s. Ia nemo appetit id,
quod scit esse impossibile; sed Amgelus optime nouerat, hoc esse impossibile; ergo nec appetiuit, nec potuit hoc appetere Confirmatur ex Aristotile lib. 3. Ethic ubi docet
Electionem non esse imp sibilisimo, cuius axiomatis ratio est, quia electio est voluntas efficax; quae tenuit ad rei consi cutionem; nullus autem
voluntate absoluta,& efficaci nititur in id, quod iudicat, aut scit, esse impossibile; cum quo tamen stat, quod si detur iudicium erroneum, quod
aliquid reuera impossibile alicui, sit sibi possibile; non nego; quin tunc
possit aliquis tendere etiam per electionem in id, quod est impossibile,& sic libenter do, quod si Angelus
habuisset iudicium erroneum diu. hoe, potuisset illam absolute, di esficaciter appeterea
Dices: ex Scripturis Sacris habemus, eum reuera Deum se existimatis, S ut talem se manifestasse; ergo reuera hoc voluit. & appetiuit: prinbatur antecedens: nam EZech. cap. 8.V. a. ex probatur Diabolo hoe illis verbis ' Dixisti in corde tuo: Dessera oum. Sic etiam Isaiae c. I q. v. I
resertur dictum ab illo, Similis era vitissimo; & ex nomine S. Michae