장음표시 사용
51쪽
Nec etiam esse posse plures Angelos eiusdem speciei. At omnes,& singulas differre specie:Hoc habet D.Th.
Prima parte q. o. art. q. in lib. 2. contra Gentes c. 93. & in Trael. de Ente, & Essientia cap. s. Sic etiam Avicenna lib. I. Meti c. I. Herue us in a. dist. 3. qu. a. Abulensis Paradox O q. c. 3 q. di qu. 29. in c. a l. lib. Numerorum. Capreolus in a. dist. 3. qu. p. Concl. 3.& Caietanus
in Coment. dicti articuli praedictaq- O. Primae partis, &in Quaestione peculiari in caput illud s. de Ente,
di Essentia, di communiter Se tores D. Τhomae hoc tenent,sed circa possibilitatem:an sit solum respectu potentiae ordinariae an vero etiam respectu potentio absolutae est dissensio etia inter ipsos, nam Caietanus & plures alii cum eo sentiunt implicare contradictionem; ut sint
plures Angeli eiusdem speciei, &consequenter nec etiam per dictam Potentiam posse esse plures eiusdem speciei. Aliqui sentiunt hoc solum esse respeectu Potentiae ordinariae,&non implicare contradictionem,
licet de facto non sint, & pro hac
parte citantur Capreolus loco cit to Ferrariensis no ster in dirium cap. 93, lib. a. contra Gentes. AanneZ in Pimam partem loco citato. Soncinas lib. 32. Metaph. qu. s o. & hanc dicunt esse germanam sevientiam D. Thomae.
Secuuia semetia extra Scholam S. Tho. est communior esse posse, di de facto esse plures Angelos eius, dem speciei, ita sentiunt Beatus Aubertus magnus a. p. Trat. a. qu. 8. S. Bonaventura in a. dist. 3. pari. p. art. a. qu. I. Alensis p. a. suae summae q. a O. memb- o. artitulo secum
do. Scotus eadem dist. q. 7.Gabriel qu. I. Noster Thomas Argentina eadem dist. qu. a. art. a. & alij. plures propterea.
Dico primo possibile esse aIiquos
Angelos solo numero differre. Prob. haec affertio primo ratione illa, qua utitur Scotus loc. cit. Omnis natura creata quantum est de se, & de ratione suae speciei est comunicabilis pluribus suppositis, di indiuiduis,
sed quod est hoc modo comunicabile non repugnat ei, vel naturali. ter, vel supernaturaliter multiplicari
numero; ergo Omnis natura creata,& consequenter Angelica potest . vel naturaliter, vel supernaturaliter a Deo numero multiplicm. Mai rem probat Scotus;quia nulla nat ra creata est de se haec; hoc enim est proprium Diuinae Naturae, Ergo non exigit magis esse in uno indiuia duo, quam in alio. Eamdem mai rem probant aliqui Thom. ex eo quod S. Doctor prima parte qu. 7 art. r. in corp. dc in qu. de spiritu libus creaturis art. 8. ad A. & lib. 7.
Intellectum nostrum intelligere ri
turam cuiuslibet speciei per abae
52쪽
uno, vel in pluribus est praeter rationem naturae specificari ergo seruato mellectu naturae specificae potest illa intelligi, ut in pluribus existens, quod non posset esse, si csset ei e
sentiale esse ita in uno, ut non posset nec etiam per absolutam potentiam csse in pluribus, nam illud solum est vere essentiale alicui; sino quo res illa nec esse,nec intelligi potest. Praeterea idem Doctor Angelicus in prima parte qu. I . art. 3.&in primo dist. sq. qu. q. art. a. & alibi docet naturam Diuinam, quae est suum esse non posse per diuersa effenumero multiplicari,nec esse uniuersalem; sed esse Estentialiter hanc ad
distinctionem omnium naturarum creatarum, quae possunt fieri uniue
sales, eo quod non sunt Essentialiter suum esse. Postremo probatur dusta maior. quia ita se habet natura specifica ad differentias indiuiduales; si uti se habet generica ad specissecas; nam species, de individuum sunt composita Mstaphisicat sed natura generica v. g. animalis,ex eo quod de se non est ultima disserentia, potest cum pluribus coniungi, siuE in pluribus reperirit ergo etiam specifica propter eamdem ratione potexit esse in,& cum pluribus differen-lijs indiuidualibus. Haec postrema ratio apud me habet vim demonstraticinia.Minor primi argumenti prohatur quia de sacto non posse mutitiplicari in pluribus indiuiduis nais
tura, quae de ratione suae speciei est communicabilis multis indiuiduis prouenit ex eo, ut docet Sanet: Thom. lib. 7. Metaph. lech. 33.& lib. ptimo Perhierm. lech. ro. quia talis
naturae communicabilitas impediatur, vel primo ex eo, quod tota natura comprehenditur in uno indiuiduo; vel secundo quia perpetuo conseruatur in uno indiuiduo,ut patet in Sole; vel tertio quia forma est tota Ihac parte materiae, & natura in hoc numero indiuiduo; vel quarto quia serma illa completa in ratione talis Entis Spiritualis non est apta nata recipi in materia, ex cuius sola diuisione volunt plures Peripathetici,&cum eis fere omnes Thomistae oriari diuisionem numerieam; Sed nihil
horum obstat, quominus Deus, sautem de Potentia absoluta possit Angelos multiplicare numero; ergo
possibile est saltem per Diuinam Oinnipotentiam esse plures numero Angelos in eadem specie. Probatur hςe Minor, quia non impedit primum, neque secundum, eo quod multiplueatio numerica formarum, quae naturaliter sunt, & con seruatur; pertia. net in Doctrina Se Thomae qu. 6.d: Potentia art. a. ad 3. & in secundo Sententiarum dist. I 8. qu r. art. 3Dinc Orp. ad ea, quae sunt impossibilia naturae, impossibilitate orta, non ex repugnatia terminorum laeundum alfirmationem, & negationem, sed
53쪽
46 CO NTROUERsILM PRIMO ex defectu potentiae Creaturarum, vel ex aliquo impediente resistenter
quo pacto est impossibile respectu
Creaturarum fieri plures Soles, de plures Mundos, & resistente voluntate Dei, quae solum vult unum esse Solem, & unum Mundum, & desectu potentiae in ipsis Creaturis, quae non possunt producere, nec Solem. nec Mundum. Non sic respectu Diuinae omnipotentiae absolute consideratae. Habetur haec Doctrina in S. Thoma. qu. prima dePotentia art.
3. di in lib. primo Sent. dist. qa. qu.
a. art. a. incorp. Cum igitur Deus,
ut docet S. Thomas ibidem, possit facere quidquid nota implicat contradictionem poteis facere ea, qua sunt impossibilia viribus naturae creatae, praedictis duobus modis; ac
proinde, sicut potest creare plures Mundos, & plures Soles, ex eodem Angelico Doctore locis citatis, sic
etiam poterit facere ea,que sunt,aut praeter, aut supra naturam; ac etiam ea, quae nobis videntur esse contra
naturam; Nam respectu Dei, nihil est contraraaturam, aut supra vires ipsius potentiae: Omnis enim natura creata adnutuin eius obedit, &omnia sunt ei aequaliter subiecta, cueius omni potentia sit infinita, & infinith superans omnes Creaturas;
ergo ex praedictis duobus primis capitibus non repugnat quin Deus possit multiplicare Angelos intra eandem speciem, nec etiam in Se
tentiam S. Thomae. Tertium caput 'libenter admittimus; non enim volumus, quod sicut multiplicari nimmero potest natura specifica albed, nis, licet haec numero multiplicari non possit,ita possit multiplicari nomero ipsa natura indiuidua Gabrim lis,licet non ipse Gabriel. Nec etiam impedit Quartum, tum quia in Doctrina S. Thomae non est unica cat sar multiplicationis numericae absolute loquendo diuisio materiae: sed vel haec, vel potentia litas adesse, seu distinctio quid ditatis, seu Essentiae
ab existentia, quam cum eodem Angelico Doctore communiter mor dicus propugnat eius Schola. Nam,& in primo Sententiarum dist. a. qu. prima articulo primo, ut locis supra citatis ex eo inseri Deum esse unum numero, & multiplicari non posse, quia in Deo neque est materia, neque est potentialitas ad esse, sed est suum esse; At in Angelis, di est potentialitas adesse, cum nulla Creatura in Sententia S. Thomae sit suum esse, ut habet opust. 3 o. & opust. a. ergo etiam secundum eundem Angelicum Doctorem poterut multiplicari numero Angeli in eadem specie: tum quia, licet naturaliter loquendi velit unicam causam dictae numericae multiplicationis esse diuisionem materiae,quod est desumptum ex Philosopho lib. primo do
Caelo a textu 9 2. ubi negat posse esse plures Caelos eiusdem i ationis;
54쪽
differre numero ex materia, non ex
forma, S lib. ra. Metaph. textu q9. negat posse esse plures numero Motores cuiusque orbis Caelestis, quia quaecumque sunt unum specie, &plura numero habent materiam; Motores vero Caelorum sunt immateriales. Ex dictis patet magis ad mentem S. Thomae disserere Thomistas illos, qui docent diuinitus posse dari pluresAngelos intra eamdem spe cum solo numero disseicies, quam illi, qui negant. Quibus addo hoc constare etiam ex alijs capitibus.Primo quidem, quia aliquando utitur ratione illa, quam supra adduximus pro principaliori ex Scoto desumpta, ut in supradictis constat eiusdem locis citatis. Secundo quia opusc. 3 a. aperte docet principium indiuiduationis non esse dimensiones qualitatis; eoquod quantitas est accudens, individuum vero est substantia; sed solum pec illas demonstrari ait indiuid uti hic, & nunc tanquam per signum proprium indiuidui. Tertio; quia in quodam codice maninscripto inuento in Bibliotheca Cinnobij S. Marci Florentiae Relig. PRPraedicatorum sub titulo S. omae: habentur duae celebres quaestiones: quarum prior est de principio induviduationis, posterior vero est domotoribus Caelarum. Ia fiae prio-& primo quidem principium esse. clivum indiuiduationis esse Deum; secundo materiale respectu ipsius
animae esse corpus;tertio principium formale esse ipsam entitatem animς,
ipsa enim se indiuiduat per modum principis formalis: Ex quibus patet
ipsum sentire nec etiam in rebus corporeis adaequatum indiuiduationis principium esse materiam affectam quantitate. Quarto cxpresse i opusco 6. dicit,ruditer argumentari eos,qui probant non posse muli alicari intellectus; quia ex natur sua non .habent causam multiplicationis numericae; nam licet intelle,ctus non habeat illam ex natura sua, posset tamen illam sortiri ex naturali causa. Horum verborum S. Tho.
sensus non est ille quem eis tribuit Vasqueet; scilicet, quod Voluntas Dei posse esse sotinale principium
indiuiduationis; hoc namque aper te implicat; Deus enim nequit se plere vicem caust formalis intrins cs: propterea ipsemet Angelicus D. loco supra citato docet; Deum esse solum principium effectivum in diu duationis, & principium formale sumendum esse solum ex entitate rei. Sensus ergo Doctrinae Angelicae est quod cum natura Angelica ex proprijs principijs naturalibus siue i trinsecis, siue extrinsecis non exigat
55쪽
Tum, sicut exigit natura materialis, multiplicari. Tertio dicunt hi ius non nisi supernaturaliter ex Diuina modi exigentiam haberi ex partes virtute procedero debet in illis muL Agentis; cum enim hoc sit multi- tiplicatio numerica; Deus enim in agendo se accommodat rebus agg-do modo illis proportionato iuxta exigentiam illarum secundum propria principia naturalia. Quaeres hic unde habeatur quod
natura materialis corruptilis exigat pluralitatem numericam intra eamdem speciem, & quod eam non exigat Natura Spiritu alis completa R. communiter Thomistς hanc exigentiam in rebus corporeis haberi ex quadruplici capite. Primo ex parte ipsius materim cum enim haec exigat naturaliter sub quantitate existere, & per illam in varias partes extendi; naturaliter potest secundueamdem partem successive, vel secundum diuersas simul varias formas eiusdem rationis recipere, &positis ab agente naturali dispositionibus requisitis nece uario illas exigit. Secundo ex parte formae; nam haec proportionatur materiar; unde sicut materia per quantitatem diuiditur in partes eiusdem rationis, ita & forma; praeterea cum se ma introducatur in partem materiae, non autem in tota materia; unde fit ut sit minor in entitate quam esset si in tota introduceretur, limitatur a parte materiae ut possit, vel in illa eadem parte materiae successivg, vel
plex numero nee virum possit in t tam materiam agere, sed tantum in parte;necessario, vel in illa eadem,
vel in diuersis aliis partibus reliquit locum alijs agentibus inducendi formas eiusdem speciei. Quarto haberi dicunt ex fine; unde sumitur ratio necessitatis materiar;finis enim multiplicationis numericae est conseruutio speciei, ut habetur lib. a.de An ma Text. 33. Species enim in uno indiuiduo corruptibili conseruari non potest, & hine oritur necessitas ut materia debeat esse in potentia secundum varias sui partes, vel se cundum eamdem successive ad plures formas eiusdem speciei. Ex his
quatuor capitibus igitur oritur exigentia mul iplicationis numericae in natura materiali corruptibili iuxta principia Scholae S. . Non sic est
in natura immateriali completa, quς ex nullo praedictorum quatuor cap tuum exigit pluralitatem numericam: non enim exigit ex parte materiae, cum ea careat; neque C pase
te formae: haec enim sufficienter secundum totam pcrfectionem intensiuam; & entitatiuam existit in uno
indiuiduo; ac proinde diuisio illi naturaliter competens lecundum mo- duin suae naturae, est solum formalis, deessentialis, uou vero numer
56쪽
ea, ut patet In formis caelestibus , quς unicum solum individuum nais turaliter exigunt;cuin tamen debuissent plura indiuidua eiusdem rati nis produci, si numerica multiplic tio ab illorum natura exigeretur . Prstetea cu differentis indiuiduales non perficiant essentialiter naturam specificam, eoquod sint extra quid-ditatem illius, non exiguntur ab illa plures,nisi propter conseruationein speciei, quae ratio cessat in formis materiaIibus occupantibus totam materiai siue constituentibus composita incorruptibilia, & in Naturis spiritualibus, puta Angelieis. Nee
exigitur ex parte agentis qui est i finitae virtutis,cum sit ipse D. O. M. Nec denique ex parte finitis. Natura enim Angelica, cum sit spiritualis, est immortalis, & ln- corruptibilis,& solum per annichil, tionem potest desinere; & propterea in unico indiuiduo potest conservari. Haec sunt praecipua sun damenta in Schola Thomist: pro solutione huius dissicultari, quantum potui colligere ex classicis D. D. iv Iius supra relatjs: quae placuit hic
breuiter, & clare proponere tum Proper variam eruditionem, quam concinent, tum etiam, ut illis expensis, possim colligere, & interre quid sentiat S. P. in hoc puncto. In his aduerto primo non esse certum Angelorum multiplicationem intra eamdem speciem solum extra-
omnipotentiam absolute consideratam, non vero de lege ordinaria
posse haberi,immo de facto haberi: quia ex nullo principio Theologico, aut Philosofiico potest hoc certo
probari. Precipuum enim sundamentum Sententiae Thomisticae est
illud Axioma Aristotelicum supra relatum, quod naturaliter loquendo principium mnitiplicationis indiuia duorum intra eamdem speciem sit materia signata, siue affecta quantitate; quod tamen hodie extra Sch lam S. Thomae non est communiter
Aduerto secundo quod licet ex illis q. capitibus relatis non habeatur, quod Natura Angelica exigat multiplicationem indiuiduorum intra eamdem speciem, non tamen inde recte colligi quod non exigatur; aut saltem si non exigitur quod non possit haberi, etiam operante Deo solum ut Auctore Naturae, praedicta multiplicitas; nam ultra illa A. posset assignari ex parte Naturae Spiritualis indifferentia, quam habet ut sit vel in uno, vel in pluribus indiuiduis: Ex parte Agentis potest Assignari Scientia, Voluntas, & Onan, potentia Diuina, quae sunt attributa Dei non alligata etiam naturaliter operando ad producendum magis unum solum,quain plura indiuidua.
Denique ex parte finis posset assignari etiam pulcritudo Vniuersi, &G non
57쪽
mon sola conseruatio speciei; quemadmodum enim in sententia valde probabili ponuntur plures caeli eiusdrin speciei; ac etiam plura sydera intra eamdem speciem etiam ab illis, qui ponunt illa esse incorruptibi. lia; itaut tota diuersitas, quae in eis apparet, non ex d flarentia specificat sed vel ex differentia indiuiduali,vel ex disserenisis accidentalibus proueniat, tam in figura, quam in coloribus, vel etiam in operationibus quemadmodum in his indiuiduis corruptibilibus videmus intra eamdem speciem maximam diuersit,tem,& varietatem in his omnibus. quibus positis. . 'Dico tertio tres esse plausibiles sententias circa quςstionem de saetonam Hom. tenent omnes Angelos
de facto disterre specie. Alij omnes esse eiusdem speciei. Alij vero dari plures species, & intra quamcumq; speciem dari plura indiuidua, &vnam quamque ex his tribus senten-lijs habere Patronos graues, & r tiones probabiles non contemnen-
Prima sententia, quae est communis inter discipulos S.Thom.& a qua solii nostrum Franciscum Sylvesrum
Ferrariensem lib. 2. contra Gentes
e. I S. scio discessis: quam etiam sequuntur noster B. Egidius quo,
lib. a. qu. 2.& noster Thomas Argentina in a. dist. 3. qu. a. art. 2.
Probatur ab illis primo hac ratione..
Quando non constat Deum de eis fecisse aliquid de potentia abs luta, dicendum est fecisse id; quod
conueniebat, & exigebat natura rei, secundum propriam naturam, ω principium; sed non constat de factoDeum per absolutam potentiam, veI omnes Angelos,vel aliquos solo numero differentes creasset constat autem ex supradicta Doctrina e rumde Thom. multiplicitatem n
mericam non exigi a natura Ange- alica secundum rationem speciei, re lpropria principia naturalia; ergo dicendum est omnes Angelos disserre specie.Maiorem probant,quia Deus
secundum potentiam ordinariam Operatur modo proportionato, de accommodato rebus, & iuxta cx,
gentiam ipsarum;hoc enim pertinet ad perfectionem ipsarum rerum, &totius Vniuersi,vi quod a Deo f etiam est,sit perfectum. Minor probatur,quia hoc non constat,eκ S.Scriptura; nam quod in ea dicatur multos Angelos mininistrare Deo, mitti ad custodiedos homines, vel ad alia munera obeunda, & quod omnes
Angeli Sancti simul cum hominibus
Beatis constituant unam Rempublicam,sive Ciuitatem Sanctam Hier salem, non arguit pluralitatem numericam intra eamdem speriemis nam haec omnia stare possunt cum
diuersitate specifica singulorum Angelorum inter se' utrumque enim
stare potest cum diuersitate specim
58쪽
ea naturaei ratioque ministerij non est potius huius naturae intellectu iis, quam alterius, ut videre est tria hominibus,& Angelis; pendet namque ex voluntate Dei;Ersocietas ipsa Patriae caelestis magis fundatur in communicatione gratiae, quae non postulat identitatem specificam in Natura, quam in ipsa identitate specifica naturae. Probatur secundo, quia sicut sub genere substantiς cor. Poreae constat esse diuersas specie
Naturas, ita videtur consentaneum
rationi,quod admittatur etiam sub genere Substantiae spiritualis diue sitas specifica, & sicut Vniuersitas Substantiarum spiritualium cum sit longe perfectior utraque, & multuplicatio numerica non sit per se intenta , sed ob conseruationem speciei,nec per se faciat ad perfectioneVniuerfi, cum sit multiplicatio m terialis, non vero formalis, qualis est specifica, necesse erit dicere Omnes Angelos inter se specie differre. Secunda Sententia in qua dicitur omnes Angelos cuiusque ordinis,&Hierarchiae este eiusdem speciei, Isolo numero differre, est S. Baslij
lib. 3. contra Eunomium, quem sequuntur B. Alb. Magn. parte secunda Trael. 2. qu. 8. Sanctus Bucina uentura in secundo dist. 3.ast. a. qu. prima ubi cum S. Respondeo dicem dum sub num. 27. marginali retulisset Sententiam Thomistarum subdidit. Nobis nec per Scripturam, nee T E L I S. Iper dicta SS. nec per Officia innotescit
tanta diuersitas; ideo non videtur nisi praesumptio hoc Hcere, maxime .cummo appareat in promptu ab qua ratio cogens Subiungit pestea Frmanen Iuam sic. aha eu positio sobria, ct Catholica,quod in i velis est ponereae tinctionem quantum ad personalta
ratem tantummodo, aut in omnibus,
aut is aliquibus, , concedenda sunt
rationes ad hoc inducta tum ex parteminister j, tum ex parte assim lationis ad Deum, tum ex parte smilatio ais mutuae. Probatur haec Sententia ratione satis valida deducta ex Doctrina S. P. qui in Enchiridione cap. 29. Respondens Quaestioni cur Deus
voluerit reparare ruinam hominum, non vero ruinas Angelorum R. Placuit itaque Deo ut quoniam non tota multitudo -ngelorum Deum des rendo perierar in perpetua periatione
remaneret ore. Alia vero creatura ra
tionalis se quoniam peccatis, se oriaginatibus, esproprijs tota per erat ex parte reparat quod ngetica Soci tati ruma tua diabolica minuerat, ppleret. At si tota Natura alicuius spe ciei saluaretur in unico indiuiduo, iam pereunte uno Angelo tota natura illius speciei perijLeti Ergo ducendum est totam aliquamNaturam specificam non saluari in Angelis in uno indiuiduo; sed vel omnes, vel saltem plures Angelos solo numero differentes contineri intra eamdem
59쪽
Doctrina, quam tradit S.Tho. in Q de spiritualibus creaturis art. 3. ad primum S. P. N. A. non comparare naturam humanam cum Angc lica in Natoralibus, quia ista non perserunt in Daemonibus, sed in Beatitudine supernaturali, secundum quam solum pericrunt,ti in hoc docere S. P. distingui totam naturam Angel, cam ab humana ex diuersis modis perueniendi ad illam; omnes enim Angeli conueniunt in hoc quod per Unam electionem acquirunt,uel perdunt Beatitudinem irreparabiliter; homo autem discursu temporis paussatim illam acqnirit, vel perdit, &ideo absurdum fore totum hunc o dinem deficere ab illa Beatitudine,
cum alter totus non defecerit. Haec tame explicatio,salua pace,& veneratione quam profiteor DD. qui ea utunvur, est nimis violenta;nam modus acquirendi ipsam Beatitudinem, cum sit via ad ipsam, cst extra Este tiam. & quid ditatem ipsius Beatit dinis. Praeterquam quod non repugnat, quod aliquis homo unico actu
electionis in extremo suae vitae constitutus in ultimo instanti Beatitud nem acquirat, Vt rccte probat Noster P. Ioannes Gregorius a Iesu
Maria in suo opusculo de ultimo instanti; immo aliquibus sic contigisse quandoque apud Sacros Historicos
habetur: ex quo patet ment m. &rationem S. P. en quod non erat
conueniens in illa Monarchia Spirituali Summi Regis deesse aliquam
speciem ex spiritualibus creaturiS. Probatur sec undo auctoritate S. Basili, qui lib. 3. contra Eunomium, . cum iste Hpemus obiecisset. Spisse tum S. esse natura iuuersa a Patre, re Filio, quandoquidem oνdine est vis, mus in Diusmspersenis; P. S. D. h non sequi; nam constat in Angelis esse ordinem,& tamen visimum Amselum non idcirco esse diuerse nasu ab at D. Probatur tertio auctoritate S. Athanasisqv. q. ad Antiochum, ubi ait; Una est,ct eadem essentia an gelorum: sicut etiam una tanum es enita hominum. Tertia Sententia, quae hodie v, detur esse plausibilior extra lili lam S. ThO. est, nec omnes esse duuersae speciei, nec omnes omnino esse eiusdem speciei; sed in quacumq: specie dari plures Angelos eiusdem speciei. Diuisionem harum specierum aliqui pro suo arbitratu petunt ex diuersitate Hierarchiarum . Alii
ex diuersis choris &c. Praed ctam sententia in dicunt esse S. Cir illi lib. 3. Thesauri, quem sequuntur Alensis secunda parte qu. a Q. memb. 6.ai t. I. & 2. Gabriel. Dyonisius Carthusianus, & Marsilius in secundo dist. 3. qu. 3. A sere omnes Scotiste, nec non,& serε omnes DD. Qeietatis . Probatur communiter haec a serti; o primo quia ordo, & pulcritudo Vniuersi videtur talem varietatem postulare; ut patet in diuersis indiuia
60쪽
D E NσRO S. diuiduis eiusdem speciei in rebus inferioribus, secundo quia cum fides doceat inter Angelos varias est Hierarchias, & Oidines, & propterea magnam dignitatis diuersitate, colligitur valde probabilit cr essentialis, di specifica diuersitas inter insos ordines, quod licet aliqui refundant in diuersitatem gratiarum pro libito Diumae voluntatis; Nihilominus cum dona gratuita sint Angelis
collata iuxta proportionem don rum naturalium, iuxta D. Tho. videtur dicendum in tanta multitudine eos, qui magis conueniunt in muneribus gratiar, conuenire etiam in
praedicatis eiusdem naturς specificς. Probant abj ex eo,quod ideo dicu tur homines praedestinati ad reparandas ruinas Angelorum,quia prinportionaliter gradus gloriar hominum responsurus sit gradui gloriae quem habuissent Angeli mali,si non cecidissensi ilaut sicut innumeri insantes post Baptismum morientes sunt habituri aequale praemium, ita di plures Angeli mali,si non cecidi sent, cum illis fuisset collata gratia
iuxta proportionem naturalium:consequenter praedictos Angelos ego solo numero differentes, sicut sunt ipsi infantes. Verum nec etiam ista
ratio comi incit;nam Beatissima Virgo est Prima inter puras creaturas quae reparat ruinas Angelorum, dctamen ipsa Bla habet plus gratiae, de gloriae quam habuerint non solum
Anguli, qui ceciderunt, sed omnes Angeli simul. Vbi etiam obiter aduerto non esse certum, quod solum
tot homines sint saluandi, quot Angeli perierunti neq; hoc docet S. P.S S. Anselmus; ut aliqui volunt, ex lib. 22. de Civit. Dei cap. primo. Scex libr. Cur Deus homo &c.docent enim solum per homines clectos reparandas ruinas Angelorum; sed analis supra praedictum numerum sint saluandi nec ne, non dicunt, ut leg ribus praedicta loca clarum fiet; immo S. P. in cap. 29. Enchiridionis:
Notitiam huius numeri hominum salvandorum restruat solum cognitioni Diuinς, quod non faceret, si solum tot salvandos esse putaret , quot sunt Angeli, qui perierunt. hoc
enim pacto numerus horum homunum salvandorum posset naturaliter sciri ab Angelis cognoscentibus numerum daemonum, quem tamen in
sola visione Beatifica cognosciturOSAngelos bonos, & Sanctos in finem docet ideS.P. in Enchiridione cap. 6 i. immo S. Isidorus lib. primo de
Sum. bono cap. a. nu. r 3. dicit soli Deo esse notum conformiter ad ducta L P. in cap. 29. eiusdem Enchiaridionis. Vide S. P. lib. a a. de Ciauit. Dei cap. primo, &S. Anselmum
lib. cur Deus homo cap. I 8. In hae sententiarum varietate puto hoc esse problema quod pro libito inquavis ex praedictis sentem ijs