장음표시 사용
171쪽
iis , et s. TRINITATEnsiimam, singularisiimam .simplicisiimam de essen
tiam intra meras coercebis,ne tribu, citra ultimrentiam,diuersitatem, ii Imilaudinem communi, C - paresse queat Fons,riuus e I fluuius tibi Videbuntur una aqua,quod sint o infrivi, itemque inleparabiles a se inuicem , Pater autem CP 'piritus s. qui non modo eandem diuinae essentiae aqaam C pelagus in trum pos ident, erum etiam alteri in alteros permeant admirabili illa nexu ,quem αλι θοη , ν Theolo ris Graecis libuitappellare, nus deus non iudicabun- . iuri Aqua riui non est eadem numero cum ea, quae n-ua in fonte Uidue gignitur sed alia ut quodammodo
insenthalia in rivo propter itatem Cr defectionen rerum procreatarum, quarum natura est, Ῥr ad plure, subsistentia, se extenuere nequeant absque multipliacatione numerationeque si stantiae, π tamen nimis curiose,nimis anxie aliquis contenderet aquam fontis tu riui diuersarii existere. Quidni igitur in niuro atur dium eorum, qui postulant ires diuinas subsistentia , siue persona, tres deos praedicari Nam nisecitant eandem essentiae aquam in tres illas sanactus h Uasesprorsus ac ad numerum inquere,itamen a readem numero aquam Patre dicatur ex L
'- sosns.in Filio riuus,in piritu sancto uius, ip. f. p. 7. te; substantiam attributa a fonte riuo vij iii 2 o. pr. par,recipiente: Nec a ero ιὴ eis multiplicari quoniani Patris Filij,s spiritus sancti xnis diuinitas,aequi lis oria,coaeterea messas. Ai0VM sed fortasse rogabis,cum tre,nusia tio e drelites, seq. ydiis' tres homines pronuntiemus. sHac enim similitudanenei contro adulares ad hoc sacramentum explicanduin delectatroe .is b. I t quidni tres Patrem,ritium,er spiritu .Pa'
172쪽
LI3. sECvNDvs. remuli illorum completa, assolutaque λωπου ce statur,tres deos sipueramus, imo ero hocscriptura triennium inficiaripraetendimust Plurimae quidem huius rei ex- edidimus. tam eause, erum illarum praecipuas,quae inuestiganii cr γersantisedulosicros libros in mentem si e Attendansferrepossant duntaxatattingemus, teras nosse olim irinitarij , per des benignitate dabitur, cum adiecta facie coram qui quaerue deum ipsum contemplabimur,ac eius bonam capiμm causas, cur nostrum celsi ime excedentem praestentes intuebimur. tres deos principio igitur tres deosscripturas fides prohibent esse nege- dicere, quod inter eos nulla substantiae, attributionu, qualitatum, conditionum denique sit diuersitas. Sic prima camc icero scripsit in libris de Natura deorum ,si nihil im μ. ter Deum Deum disserret. unum potius fore Deum quam plures. Sic Euclides, si Laertio credimus,docuit
similia in quibus nihil prorsus inesset disiimilitudinu, non esse illased una sed eadem. Quod in hoc
sterio xerum est maxime, in quo indiuidua liuesum bpositasolis relatis nominibus disserunt, onit indius dua reliquarum seubstantiarum, quae etiam distant a eidentibus insuper materia, t omittam distula tionem deforma numerabili. Hoc facit t tres deos nonuntiare neopsimus nec debeamus, ne huiuμο- di locutio diuersitatis substantiarum vel naturarum
s icione aliquam praebeat, quod hksiuspicari peririculosisimum eri maxime fugiendum. In aliis mbus facile ferimus ires Angelos,tres homines, tres leo nes. tametsi natura existimetur differentia, quod Amateria π forma, el iis, qaae materiae era forma . . proportione respondent,participare dinoscantur. Ob , eam nempe participationem indiuidua ceu singulat partem ntaxat seni obtinent, nerue totam maia
173쪽
ad: N. rco DE s. TRINITATE ternim, neque communem speciem tam propter m positionem quam similituine complectuntur. Q,re in caeteris talem loquendi formam, etiamsi non naturae ,sed 'ilarum post ian significaret multipli
catiouem, recipere non dubitamus. Deinde Tres, Abraham puta, Isaac σ Iacob non ita Ant communione naturae unus homo, quin num
nubili essentia interst avehemeter disserant, cuius casese tres homines e sint oe' dicantur. At in S. Ηπο sibus Ῥna extat σ eadem numero essentia, iris pius inculcamus. Quo sit dit fres Pater, Filitas m s.' Spiritus sint na res numero, Patrepuam deitatem a que essentiam impertiente Filio, nec aliamsed ipsisi mam eandem naturae quadam pro 'sione, Τ amyu-μο m D. Droπψus,furcunditatem hholastici nomianant tribuente. Q siilicet modo Pater edi Filius
totam plicem oe in diuisem μam essentiam praebuerunt spiritu ancilla, nonsecus atque si calor sese
impertiret eundem numero Ο sine diuisione ligno, aut si idem numero candor se totum piperfunderer duabuι extremitatibus, aut si lumen lucernae Ῥnius; sine materiae distin hone tribueret alteri. Non enim
forma huius ab illius forma differt, nisi quia recipitur.
in alia ac alia materiae parte, cuius quidem expers est diuinitas. Itaque quamuisseri nequeat, tres'
licuiusmodi est candor, calor, lumen, sit in diuersis' Abieritis Uuppositis, quod terminatam limitatamque habeant essentiam, diuinitas Minen non inesse non pote i pluribus suppositis aut pe senis, t po- H in nita . priores autem duae similirudines repe thntur e Theologia scholastica. posteriorem in quadam epistolas Basilius amplifica .inferiad eruum,'
174쪽
LIB. sECVNDVs. - lumen γnum atque idem est,quod iri nube restixum est icit , t nobis appareant tres colores: sic eadem est se tia,quae micat ac lucet in tribus h o sibus . illud est quod confitetur Damasus pontifex,
in Trinitate num Deum colimus, quia ex ins Patre quod e se, dinius cum Patre naturae est, inius substantiae Ῥnius potestatis. Neque ien propter hanc. μουσου A Deum quendam amegatum aut tricipitem , Ῥt nonnullis placuit evomere , introduciam*s, quippe qui non Ῥnitam conglutinatam e triuessentiam, ped nam cositeamur,ac credamus Filium Spiritum s. Patri esse omοακοκ,no autem e - ουσίοις,
quod sabestiani, dum non discernunt , miscentperΡ-nas inter se,ac Trinitatem in nitatem profanὸ con findunt. Huic adiunctae bub stantia ἀδερέα, qua a Patre in Filium, deinde in spiritum s. emi i transfusaque intelligitur diuinitas sine diei partitione vel diminutione. Sola etenim diuisio proprie numerum facit. Id apparet e Gectrina oe me, quae cum a praeceptore in dissipulum tota absque praeceptoris it trimento transi funduntur,neque duae dicuntur dominae, neque duae fides. Hanc causam acute quidem , sed tamen Ῥalde breuiter de Diuinis nominibus Dion us Areopagita posuit. Celebramus HI, Ναφ υ ώ: μιγάδεα , . f Dά- ῆς αας ἁ Θο-m 8 ἐνοτη- ρος - φυροῦ ἀειφειας.
nitatem quidens oe' sit gularitatem, quod simplex ac γ sit supernaturalis impartibilitas, elut Tri ἡitatem autem , quia superessentialis fore dita-ὰ sensio in tribu Iabsistit. siquidem,)t exponi 'fas epig.
175쪽
ici Di s. TRINI fATt interpres Maximus, Patersine tempore benevoli pis
partitione, sine etiam diminutione mansit insua inte
gritate inus G implex proprio splendore in subsim
flentiam prodeunte tanquam viva imagine, s. Spiritu excellenti perennitare a patre egrediente. QP renuclearius percipiantur,superius exemplum paucis
repeto. in emadmodum ides itsignificat rem, qu e creditur Non enim de ea loquor, quatenus habitum credendisenat una est numero in tu omnibus qui credunt. Α tostolu non aliud credi nitibus, aliud nobis sic certe diuina essentia, quoniam ipsa e t res, quae tur sil generatione psestus sane ii produEhone trans-Dnuitur, no nisi i na numero in tribui persenu inesse poteri, quod nihil aliud in at in Filium aut spiria tum, quam quod incit in patre: Itaque non siunt tres dii sed Deus inus, quiasubstantia diuini it omnineri idiuidua existit, sta indiuiduἐ communicata, miser Drue e LQuanὴ diuinam in se mutuo sepostaseian immeatio sc ertam πιρώνρανθ π immanentia hica Ia est, cur tres deos non admittimus. Filius enim in Spiritui non seunt extra patro sinum π essentiam, aiuersum externum te Deum queant costituere. Naxm cum patersitimmensiui in iusque, tanti etiam sine Filius m Spiritus S. νbicunque eorum unus est, illic alij consistant non tanti m oportet , ed tetiamst mutui capiant atque comple Elantur. Itaque ob eam Pras senarum in fusam adinvice capacitarentaliquoties Filius Dei commemorauit se esse in Patre ratren Filiam Dei Esaias ita latus eri Tantum im es Deus m non est Deus pnaeter te, euime Deus
176쪽
substantia, e netiam inse inuicem sic immanere,' haec ut Ῥnio recite maior censeatur, quam in Christi postatica, per suam tamen diuinitas verbipenitis. sime animam Christi attingit inhabitatque, animadiicis im prosuo modulo Diuinita em realiter conciapiente. c madmodum autem Diuinitas cir anima Nota prinLC msic inse iis sunt, ineque confundantur, neq; litudineui. se mutuo eiiciant, ita diuinas persῖnas arbitramur ad
inuicem quidem adunari, fedsine confusione, sicuti
b inuicem discerni, i nulla ramen interueniat disia fia. Nec xero fe Ῥltro citrorue capiunt per mutuam commixtionem, aulper alterius ij alterum , quod sit capacius,immissioneri, aut per a nius insitionem , alternam e consitionem erumper eande Deitatis plenitudinem quae in immensum patens in Patre non potest non comples ii Filium, er Spiritum. Ac e conuersδ'
infinita in Filio spiritu necessario
ρ circumit m quasipenetrat. penuria enim γοω- ibulorum, quae ad tantum sacramentum pertineanti corrogure, emendicareque cogimur. Hoc illa I e F vinculum , quod Ariarii teste Flilario, nefariu cona μὴ banturdi rumpere. Hic nexus cuius gratiascriptores emanationes Filij spiritus anyi ιm manentes appellitant. Haec Ῥnio, quam Graeci si binde ponut ob memoriam,dum κά ά - αγάδα simul γ
Π ε ρήα initima eri inseparabilitas, , quidem Qulata λ- appellat Augustinus. per illam alter in alterum p r se Arabit
meat, per hanc alter ab affero non discedit, aientcdo
177쪽
Etlateris me manens ipse facit opera. Ea ergo perso nae diuinae nequeseparantur, neque distant e inui cem,sed Mabsique ae iuncihoneperprimo conue fantur. Quamobrem 'os tres quide homines dicimur, it ires persenae locis di res,quae nec bifemperprα- sentes sunt,nec prosus inseparabiles. sani Ea temam. nitas Ῥnus Deus non tres di, ob personarum indiun duam inter Ρ μcietatem, quae nec istute disserunt, neque distinguuntur negotiis,neque tiis ocis, temporibus diuiduntur, quasi aliivid sit inter Patrem,Filium cr Spiritum s. aut non hi interi os sempiternaeoniundito atque commercium. Haec quippe locutiorres dii non tantum sustulonem facit diserentis natu sed etiam; ost sparat atque diuidit.Atqui
quemadmodum fons Cy riuus ab eo iugiterscaturies, Hsuperius meminimus,duo quidem νere num omistus, erum tamen Ῥna aqua, non dux aquae,quὸd
nec nquam a se diuestantur, nee substantiam γι
modo habeant difffrentem. Sic diuinaeperyonae,nus Deus non tres,quodpraetera irabilem essentiae Ῥnitatem neque secessibiles neque diuiduae a stipsisse
quasi Ῥaleant ab alteris alterueheparari. Itaque rei u AU. Vi J nexu duplici eas colligit, dum cribit Fμ3 Qt si pere e cum Patre G semper in Patre. emper si est cum patre, i comes indiuiduus 5 οἰ ei ς. Semper est in patre, ii verbam siue ratio in animo, tisa pientia in apiente,)ri idea notio in intelligentia , Nar in quodl ad superioritico traictatam pertinet. p. de is i N iram connexionem praetermisit Gregorius Theo- ritu Ianinio logus contra idos ratiocinaxis, qui Spiritum s. habebat
178쪽
'rudentes tollant i etam in triade diuinitatem dum separant a verbo spiritum. Lipost, In Christo est Sph pasiliis, iis ritus, i in patre Filius. Vtramque etiam BasiliW ait, quada epiagit, ψὰρ ἔξυ ὐπινοῖο πριυο ς Ἀδρεπιν, ὼς κ καν Θός stola adstac, εἴ μου. Noue irem coxa licet inquit cogitare ρctionem aut diuisionem, qμ si rorium. aut Filiussiorsum a Patre cogitetur,aut spiritus a Filio disiungatur. Hinc Eud crebro ρrmone burpa reus Patrem,Filium, V spiritum S substanti ηοη es ouid si separatos. Nam id nonsignificat, t A vutrivit rij CV die, Ancirino Autotheani cogitare videntur,continuatui eo com ε sit sta muni quadam se Astantia,sed tam arcia, iam neces' se , seria 'cietate intes coniuncii ,γt nunquam uicem secedant. Eodem Jeffalsimpiterna eorum adst inuicem re- .latiis,qua Patersimperfuit Pater, Filius er Filius, Spiritus Amper spiritus. Cum ergo b omni aeternitate
Patri idem sit hoc aliquid esse s Patrem esse , Filio hoc esse e esse Filium, spiritui pariter esse hoc spi-
ritu. chila relationes pro modulo nostro comprehiaen- .di, postasis constituunt, ac alteram ab altera diste
refaciunt feri non potest,quin illesemper Filium, ad
quem referatur,habeat, aut Filius Patrem, cutis quo perenniter comparetur , aut spiritus s. Patrem σFilium, quorum perpetuo existat s dicatur spiritus. substantialis illa indiuiduaque omni ex aevo r lauto,quiani bos hempiterne σ ispares iliWr unum
179쪽
spiritu . in nomine ur Filius,in Filio est Pater,spiriti extra verbum haud quaquam posito. Nec tro rela tio, quae 'num non item alterum denominat, ito modo hanc impedit unitatem, a tessicit, qisia Pater non est Filius 'elliritus, nec hic im Filius vel spiritus Pater, abrumpatur il singularis 'unio, aliquiique maius minus e in no, quam in altero cogitetur,
quoniam relati ue relata praedicatio rei, de qua diar omiui citur, quicquam neque addit, neque detrahit, neq; de Trinit. immutat, quippe cum tota non in eo quod est esse fodii 3 eo quod est comparatione modo se habere consistat. Preterea,quia singuli quidem singulare n habens
' β' die fectus Deus, non tamen tres dij connHmeratur,
Patris, qui non manat ex aliquo, std existit fons ae principium istiu1 diuinitatis . Vnde non concedimus tria principia , quoniam ,niuersi ad Patrem, tau principium sine principio referimus. Non enim sunt duo tresve Patres aut innati siue ingeniti. Namsic tret'. deos esse oporteret quod unitas Des π νna perso non oducta ex eadem cause profecto pendean' Ac TertulL in pocerie in nos,u literis propter authoritatem ρrinci- tib de Tri pii , siue excellentiam cause, Maiorum nostroru/'
180쪽
LIB. sECUNDVs.' io arque origo totius deitatu, Ῥniuersa eminentia ita trial uitur. t tile dinus solusque Deus interdum praedi, cetur. Nam dum etiam Filius , T s. spiritus cundia a cepta referunt Patri, totam diuinitatis auctoritatem rursus illi remittunt. Vnde nus Deus ostenditur, ,el hoc paciis xerui π aeternus Pater, quoniam ab isto Iolo haec γis diuinitatis emissa, etiam in Filium σ s. Utritum tradita cr diretinosum persubstantiae comunionem ad Patrem reuoluitur. L eus quidem ostenduntur Fili ιs piritus. quibus diuinitas naturali ter tradita porrecita conspicitur, nihilo minus tamen unus Deus pater probatur, dum gradatim recia proco meatu ilia m ustas atque diuinitas ad Patrem, qui dederat eam, rursum ab icta ipsῖ Filio π spiritu missa reuertitur m retoriuetur, ut merito Deus Pater omnium Delys existat, principium Fiij. p em δε- minum genuit.atq; spiritus nis, quem Paracletum inm
α-ia igitur ad Deum cognoscendum, abno est spirituleri num Filium in Ῥημm patrem. Et ἐςonuerso naturatu bonitas. Cr quae secundiim natur Usanctificatio regiaque dignitas ex Patre per νnigenitum in spiritum pervadit. ic h utiles cons murmpium dogma de Dei monarenta ingularique principatu non intercidit.