장음표시 사용
71쪽
, DE s. TRINITATE ipsi, disiipat ex adiunectione. Taceo aliorum schol ficorum interpretationes, quarum nulla , siue doceat estentiam no esse extremumgenerationis,stae de duo- bus generibus principiorum Quo m Q d philoso- phetur,quicquamproi facis, aut absitate concedit, essentiam neque gigni neque gignere. Et idcirco intempestiuaesi Autotheanorum exclamatio Patremloci pacto fore essentiatorem, Filium essentiatum. Fateor quidem parum apte pro mysterio haec excogitata Ῥocabula, aperumtamen si in huiusmodi nihil serpentii
latet Adsimpliciter enuntiant Patrem a nulta eJ,Fialium esse a Patre,nihil habent, rad rauim , que hoe iociferentur. Nam cr Graecos his plane Us compe-E . lib. I. rient. Legent apud Eusebium Caesariensem,si modis e- Ilist. Eccle. ius literaturumsustinerepossun Christum ante Luci-
tionem Essentiatum,immortalem autem ex pers se-nij cerdotium in in initum aeuum obtinetem. Legentrag 22I. apud Pachmerem interpretem Dion satis ,etustu, μή Amsμα, ede σω i moi ἰον si ιδεον emia. spiritus est
spiritus Filis,quod simul Essentiatus , propriusque ip- Dion . de pus existat. Legent D. Dionysiuinto acramento diui nomi- surpasse Ῥocabulum ου αἰ sdiunxisse praetent. cap. a. rea patrem esse αγον, Filium autem er spiritum a se ταώ,quasi usata. Arg. r. Au- Cbiiciunt deinde nomen οῦρ κ αν Iehuό commune tomeanoria esse Filio cr spiritui cum Patre. Nam locum Esaiae,n n) ego, licit Iehue,mihi lictetur omnegenu,paulus Rom. r. Christo adaptat, σne similibus testimoniu perce
Apoch. endu infinitus sim , Ioannes in Apoc dipsi diserti
72쪽
ircumscr*tionem eius ad Christum res,ingit,
eo quod eri essesignificationem adipiscitur. Ac issa Guidem, i certissimam tamen non effciunt, quin Christum semper essentiam a Patre consequi intelligatur. Nomen quippe tet Pammaton, Τπantumuis ab m n, fuit, deducatur, non commeat Ῥltro citroq; cum Graeco αιέλο:Jdsignificat id quod semper ,ese,propria, naturaliter necessirio existit, a quo caetera essenti am obtinet, cuius comparatione reliqua ne quidem Iuniper Ῥmbram. Itaque commune
es trib' sanctis ispostasibus , praesertim cum Filius
Spiritus s.lam diere,iam proprie , tam naturaliter, tam necessario,iam ab aeterno existant,quam Pater,acesentiam uniuersispraebeant. Ia quidem,quod
βψμ est,id st, Patris essentiam, quae seipsa est , posit-
dent,sed no aseipsis. Plurimum autem dista eo,quod seipso consistis,participare aliud illudasti oparileia δε- δ lasti pare. Neque interea ab 'pendent, si stipendentri Creaturae, quia naturaliter, necessarioque submstunt, creaturae autem Deo egent, ist uumquestatum tueantur, tot, tvmant, Ῥt moueantur, dii erbo istutis j sportentur. Habent esse contingens, no- uum, anum, caducum, em,temporarium, in partia
ripatione positum. Itaque quamuis ab aeremo prod si uerunt a Patre muta produs hone, niversa a P 'tre adepti sint,inst tamen postea consistunt,st e pr prio nutus stinent, patris ope non indigent ad si tu dumo ue conservanda. Atque ea est apud Graecos, quicquid aliud i' comminiscantur, is nomini; - Θεοζ. Nam αι re siue in compositionesiue extra, nihil adferi nota quampropri pes in, ἐαυά; sicuti
73쪽
D DE s. TRINITATE Plato doce apud quem, t alicubi meminit Arinore. les, πτοάγειν Ieu declarat, verum -lidum quodque per se est bonum, πτώμνεν verum & exactum rri ingulum. Atque hoc sensu Dionvius noster Areopagita e schola Platonica ad Christianam a Deo accerptus in inita similia in suis in Epiph. sub bris format,ac eum aemulam Epiphanius in confuta finem lib. tione haeresis Arianae Filium Dei asserit praeditum di-
m λειον, id quod per se glorificabile, & quod per
se ab l itum persectumque est. Nec illum eretur nuncupare 'o enim Ῥocabulo primus,
quodsciam, seu erit siue quia proprie Deus
est, iue quonia Patris tumi hoc,tum ἰμως,quas duas Ῥoces ad idem demonstrandum Gregorius The logus non minus eleganter,quam feliciter conssauit. si igitur in hoc Olunt consistere , lim eos insocietatis dexteram recipimus, ac fatemur cum B.Maximo praeclaro Dionysiischoliasti iis res,on, sub ntiuum nim aliquoties Uurpato tum coniuncitim, tum diui nos persenis tribuere. Sin malunt reciprocari cumsuo numω,quod a se essentiam habere interpretantur,ne stomachentur,si eritatis, conscientiaeque i ipsis co
gimur nuntium remittere. La enim notione proprium
Voltus Patris, neque aliis persenis Uignari potest, idem quod ingenitum,quod innatum, quod principiusine principio, σsi qua alia sunt Ῥocabula, quae de . Patre,eius quasi characiteristico,M aiores surpare co-sueuerunt. SDmquam fortasse ne eo ruidem senses de Patre certe enuntiabitur, quippe quia n ita sit, nec se idie genuerit,ac potius, tin explanatione Symboli
Athanasiani dissutabimus ,fipsis quam a se exister
74쪽
LIB. PRIMvs. dicendus 'videatur. Scio equidem in sybissinis oraculis, Deumpronuntiatum αι, τοφυκ π αυαὐου, Ῥerum oces interpretatione aliqua emolliendae sunt,ne ruamus in praecipitium Coelij Laerint ij, qui pudendo errore Deum Ie procreasse atque fecisse non dubitauit
feriere. Obiter autem dum transeo ad aliud argumentum, mihi monendisuntisti, t nomen Dei tetragrammato, cuius Ῥis alioqui pro dignitate nequit explicari,quantumuis ad id modo duodecim, modo quadraginta duas literas, i meminit Mosis AEgyptin, adhibeant
Cabbalici,reuerentius habeant, neve in Iouem Gentialium cuius recordatio de caeli concavo multo Martγ-rum nostrorumsanguine dudum sublata est, ridiculi impudenterque transformen sibi Uidenturpraeclaial,qui desummo numine,si ipsum nouo π nunquam apud pios ante hos paucos annos audito Iouae Ῥοω-bulo insigniant. Q in etiam alligant,si Deo placet, quatuor elementis Hebraicis ran) tria puncta V pingi,quaesi in num construantur, omnino Ioua efficiant. Atqui debuerant non obliuiscicumpanctis etiam nominis Elohim crebrisule occurrere,er quemadmodum ineptus haberetur, qui illis locis Ioui pronuntiaret, ad hunc quoque modum in ut os sp , qui sibi Ioua propter pundiorum Masereticorum. praesentiam occinendum aliquandoputauerint. Puncta certe mutuosiumpta sunt, elab Adonat, diei ab Elohim,per quorum adterum nomen ουμφελπι Hebraisolent legere, siue quia singulari illius Ῥenerati 'e tanguntur,sive quoniam a Maioribus, quorum inmstitutis inhaerent vestri Jmὸ,ita acceperunt. Ne- . i-e negari potest, quin eteres omnes a primis Patrum Lan. lib.r. IV. diu.
75쪽
LIB.cioni tradita. Itaque si legendum nobis est oe flui
nolumus Iudaeorum dieteri religione ,quibus hoc pro-nrentiare extra ilia tempora locum simper metus
fuit,lectio non aliunde nobis petenda est,quam ab ip-sb Mose, iprimum tam praeclari voeabuli dia est reuelatio. Et a domino,quod nomen ipsi essispercontanti, responsium L hie,quisum. Ehie misiit
me ad Nos. Deus quia loquebatur, prima persona Ῥ-μs est. Moses cum rem ad Pharaonem, populumque deferre mentem quidem retinuit, erbum autem per tertiam expressit. Qiriditatiumniam domini, ditabsentis memoria aciebat, quod omnibus aliena mandata referentibus perqua familiare est. Cum igitur Deus loquitur, Ehie, peculiare illi nomen est, cum de Deo alter aut n)n Iehae aut Ithie. Nihil enim interest, trum dicas,cum praesertim mn s quibus haec futura creantur,idem aleant , nisi quod nic Ox Iehue φωνια Δειαι sitata est. Addospiritu sancito perstatum Mosem,a quo ad caeteros sacrossit Lptores manavit Dei haec nuncupatio alua doministulentia,n D potui esubmutare εἰς μι- α ίδεον. NaIehue nomen proprium censeri potest, sonans Essentium si ita fas interpretari,cui more Hebraico Io M- QMdn positumsi adproprii formationem, i in t Laac,Iacob, me Tetra Iez uel atque similibus: Importans vero , ti,id proprie simus propria Plurimapenitius in naturas rerum ingre- gnificet. di infinitatem essenti e diuinae, in qua radices agunt Ehie Ie- quotquot diuina attributa appestantur , quam Peti- hue Ῥnu eius substantiae infinitae D. Damascenus nominat. 1O.nominia
autem natiuam esse licitionem depreheditur ὸ p. Hi b' diuinis. Domi de decem diuinis nominibus opustulo ad Isid. lib. 7. Marcessam, dori Hissalensis Eumologiis commer Et γλη.c.n:
76쪽
si DE s. TRINITATE Abbas Ioa- Ioachimi Abbatis,in Ioannis Apocal sim, quorchim. in 1. abhinc 'Radringentos prope annoso psit, arbi etiam apocal. adiicit illam ad mlterium sacrae Triadis declaranduplurimum conducere. Deprehenditur G- e Theodori-' to, qui in Pobmorpho scribit nomen Dei proprium, quod extaret apud Hebros Samaritas le- gisse iacvi. Minore religione erga illud assiciebantur, neque reformidabant germanam eius avocem,quam ar'. Leuita doctoresibi a Asfriis olim missῖ acceperant, ore terere lique eam ad nos, quibus alioqui non sis fuisset cognita,propter Iudaeorum nimiam puperstitionem, trans mittere. Vnde G in Epitome diuinorum . dogmatum idem scriptum reliquit, ; αἰεκ: AHιν Q,
MaeroLb. αρηματοι δμωμών. scio interim apud Macrobium in- I. saturi ueniri nomen Γω, quod a Paganis e nudis literis I eva. 8. Etionem qualemcumque augurantibus iideatur com
Summum cunestorum diuum tu dicito Iao:
Diod. lib.r. Ac Diodorum Siculum prodidisse Mosem ab Ino, Bibliothe- quem Iudaei inuocarent ,siuas leges concepisse, sitque
me. Videri praebuisse ansam D. Hieron mo,*t in oectauum Gemes lib. Walmum,nisi locus corruptus sit, nomen Tetraxmm-s.stromat. maton ita censeretpronuntiandum,inserta ex HebranA V. lib. I. co aspiratione,Iaho, Clementi autem, t observitaret de consen. Quis id senare ἰαίν. Varronem quoque Dio, ii me- Euag c.22. minit Augustinu Deum Iudaeorum Iouem, quo nihil
superius Romani colerent, existimauisse. Vertim haede Ciuit in erunt si audes,hi astus, haec retia satanae, qui erisD- c. c. ς G' bidas aspergere conatus est, i melius faueret stabilμtib.7.c s. rsequeμοs cultru impios religionibα omnium pop-
77쪽
LIB. PRIMUS.btun ηominum quadam assinitate conturbatis atq;
cmmixtis. Sed haec praeter in liturum hastinus dissu- iussint. venisad Achillem quem ibi ingeniosὸ contra di- restit; sompilii Deirenerationem idetur erexisse. Si Chri gum. ρομή a patre obtineret essentiam, esset precario DeM. 'emu A Tali enim eiure ciuili petita locutione in re feria lu- iotheanotant, nec ciuid per eam putent essici, satis explicant. - ero precarium non dicatur de prece de eo quod commodatu ad nutum, quod trumque haeis ritisne absurdisiime dicitur . enim aliquis obtinens ab aliquo substantiam, eam νel prece, Aqualicuniue accommodatione potest accipere, cum nondum in rerum natura Dbsistat, illam dit aleat, γel deprecari et commodato adipisci verum, esto, Cosmula nihil aliud declarent, quam quod donocr munere Filius Dei nancisceretur essentiam, Idne. quaeso,ex eo sequitur, quod ex Patre asseratur genittas. Isaac igitur, quia essentiam ab Abrahamo Patre
consecutus est,aut,dit isti loquuntur,mutuatus, homs iera a Titius ion Ῥerus,nonproprius, non naturalist-Decipiuntur ambiguitate Ῥοcabuli, neque cernuntativa longe esse daresiue precario siue largitione, se . Aud dare naturaliter. Filio a patre datur substantia, . ita es,communicatur, impertitur, tribuitur necessaronaturaliterque. Munere quidpiam amicus avnico dat. Ita G,quadam animi beneuolentia largitur munus. quota sibi retinere potuerat. Eademne tibi Ῥidentur in riones, cum haec sis oluntatis, ita naturae opust γHαnto Praecla in Theophiactus Busta pontifex
78쪽
tre. in id dici potuit explicatius ' quid ad praesentem
distin tionem congruentius' QMd clarius potuit ostendere Filium ab alio accipere diuinitatem,sapientiam, bonitatem,quaecunque denique similia,neque interea errare Maiorum alituos, qui Ῥt Fili j Spiritus e cum
Patre Omo oram demonstrarent, probabant non a-
Di mW eis inesseispiritu ant ius,inquit Did mus, Ab 'e v non accipiens aliunde sapientiam, dictus est Spiritus
io 7,de D sipientiae. Hoc quippe ipsum quodsubsistitisistituis
viritin s pientiae est, natura eius,nihil est aliud, nisistisitus eritatis G Spiritus Dei. Nam quae ad hunc sensum trae Eantur omnia taede Filiosiue s. piritu, qui hac in quaestione etiam communicat, eb tantum Pedianti tessentiam essentiaeque conditiones duabus perf-nisperse,naturaliter,hoc ipse quodpunt, nonpartici patione, 'ue aduentitia inesse intelligamus. Aliunde
πιο sensis ergo inesse hse non significat accipere ab alio siue ab
Fili aua per ὀna,sed extrinjecus c ab eo , a q o naturasp.nstilha alienum extraneumq; sit, qua acceptione nuta triumbet abiude. diuinarum Θpsaseon quippiam aliunde Pollidet. At Angelus aliunde diuinus est,aliundesine ius, aliunde Iapiens,aliunde bonus.Nempe quoniam diuinitatem, Iane litatem apientiam,bonitatem non obtinet natu raliter,neque hoc ipse,quod si fedparticipatione sed largitisne,sed liberalitate Patm,Piiij, spiritus --. Et qui sitam his attributionibus, conditionibusq; ita
79쪽
LIB. pRIMus cerunt, γtpotuerint non uiscere, manente nihilominus ipsius integritate atq; Ῥera essentia. Finge Angelum non esse diuinum. nonsanctum, nonsipientem, certe non magis desinet esse spiritualis natura, quam satanas, qui lapsi ὀιο harum assectionum iacturam . faciens Angelicam essentiam non perdidit. Itaq; praeia Plato in Ticlare scripsit Plato deos quidem esse indissolabiles maeo.
immortales, sed eorum ui rexena esse Idem enim de reliquis attributis , quae manant ab extrinseco, haud dubie restondendum innui . Q d Ῥtinam Autotheani discernere hic potuissent. Nunquam ceria Filium Det argumentati fuiFnt Deum fore precario, si quidem a Patreska construeretur. Q niam autem error magna extarte proficiscitur ex ignoratione ,erae definitionis Θpostasios, de qua alibi commodius disseretur, nunc tantum mihi Ῥidentur commonefariendi, Personam siue hvsosim nescio qua residetia Calu .lo. r. ab ipsis desinitam ess,errorem iampridem in Porre- Inst. Gad tuno plectaviensi Episcopo a Catholicis,qui ad Synodsi caru c.I3.
Rhemensem aetate D. Bernardi conuenerant, prosicria num.ς.
pium notatάmque. Unde mauthorem,qui ispostati-casproprietates siue relationes, quibus Ῥniab Persenae aurae ab aliis dissident, assidentes diuinae substanti rinempe extri cus quasi Uistentes assisάs e, non insistentes insitasque defendebat: hac oratione rem .semardus coarguit. Cilbertus Porretanus Epissopus sem H pie riuiensis super erba Boethi, de Trinitate comme- sti m. SQ. intabatur hoc modo, Pater est veritas,id est, erus. Fi- Cantica, lius est verit s. i. reus. Spiritus S. est veritas .i. erus. Et hi tres sunt non ites veritates, sed una
80쪽
DE s. TRINITATE ita dixisset. Pater est erus d est, veritas. Filius est νε-
rus .i. veritas. Spiritus s. est 'verus. i. veritas. Et hi tres mu verus.i. una 'veritas. Paulo pU. Dicente author
re Doethi Cum dicitur unus Deus, Deus pertinet ad substant in m. Noster commentator intulit, non quae est,sed qua est. Q d absit, 'ut assentiat Caatholica Ecclesia, esse 'videlicetsubstantiam, vel aliqua omnino rem,qua Deussi π quae non sit Deus. Haec Bemaiaina quidem obscura sunt,sed tamen satis perspicue refeltant Autotheanorum residerutam,quam proculdubib excogitauerunt, ut aliquid in verbi Dei Persona innatum,aliquid natum reperirent. sed nihil agunt,quia Persona infert substantiam , a officit, ne dicamus tres deos iue tres diuinassubstantias,quemadmodum a sierimus tres Personas, 'ut Persenae voc bulum praetersubstantiam, aliam quoiuesenet notationem.
Q muis autem cum Augustino atque adeo Ca,iholica profiteamur Christum Dei Filium, ita rerum Deum esse ut diuinitatem eius de natura Patris eius genitam dicere non dubitemus, nihil tame quicquam pro his faeimur, qui alia loca Augustini contorquent, ut sapientiam quandam creatam Filio Dei uniant. Certe aliud est essentiam sapientiam , mnia denique obtinere per aeterna natiuitatem , aliud ante μ loria circulu sapientiam,aut aliquid aliud habereprocreatum. Cui si assentiuntur, cynihilo minus in verbo Dei ponunt sapientiam gemmam, nam increatam, alteram creatam, unamsiemper altera ni aliquot μculis, Angelorum coum excedentem, quis,cedo,procreatue arsis erat, eum increata ad omnia piis satis semper Acrit actuosa esicax'Praeterea personi verbia