장음표시 사용
91쪽
LI 2. PUMVs. 77sicris non direxeritiquemadmodum probat Damasisnus diuino in opere de De orthodoxa, τ' epistola; vae de Tri sio insicribitiιr. Imo Ῥero creditum fem-
perfuit Caelestes Seraphim illiω apud Esaiam fuisse
auctores, ac eum hinnum in ecclesia prophetica coeptum,in Iudaica fuisse receptum. Nam Iudaeorum S nagoga etiam nuc hodie bu diebussingulis, manesci licet σ esperi magna religione hunc emodulatur, ut indicant R. Selomo in sextum Esaiae: Paulus v eidnerus libro frimo de praecipuis locis Dei,ac con- .frmatur breuiario Hispanorum H ebraeorum, quippe Hecandi rationem Ῥeterem in unu Ῥolumen redegerunt, quam Unagogae sequuntur per totum Orientem, magnamiue Occidentis partem. Apostolica autemno Ps' tantum in Iacobi, ciementis,s iij,Chr Uomi,Lui norumque Misiis repet tant, Ῥerum etiam compluribus Ἀaliis formi, omnibus simul perponis. i. Triadi cundia pcultus,honores, precAque adhibuit. In Graecorum ho- fartu nihil est crebriin, nihil frequentius orationibus siue ad s. Trinitatem , ede sane Ea Irinitate. Has sitatὸ appeliant j αδεκὰ, quale nomen haec praefert
in precationibus, quae subiiciuntur liturgis Ba ij,
Trias partitionis expers Ῥnitas omnium opifex, omnipotensque Pater, Filius Cr Spiritu, sanctus, tu Deus 'meus G lumen . teque celebrans adoro. Et altera, ἀν
gloria afficimus, spiritum quoque sanditam dicentes, aerinita an ira perua animos nostros. Ad codicem
92쪽
N DE s. Τ IUNIT A TE 'netianum, siplures desideras. recurre. Nam in ea pli. rimae sunt huiusmodi. Ex ώρολ, ω autem has tibi selegimus. Restant enim caeteroqui innumerabiles diuerse
3ν - , ἄγος,δεσς,ξιος ειο θεός. Inaccessae diuinitati, ,, Triadi quae in nitate consi h laudem seraphinorum
. ,, Iesu Christe, sane Teque spiritus, na deitas, , napote- ,, ρα miserare me peccatorem, ac quibus nosti iudiciis, ,, serua me indignum seruum tuum. Quoniam benedi- ,, Eius es in seculorum secula, Amen. m. no cras ν,
tem principis, Filium expertem quoque principii, Spi- ἡ ritum coaetemum deitatem Cherubinorum risugloris iciamus, sancitas,sanctus. sanctus es Domine. . Et, Ῥtpraeteream crebros Chrsostomi, Pristorum, Gregoriorum,caeterorum denique Patrum Graecae Ecclesiae gemittis ad omnes communiter perfnas , rellua ni
93쪽
LIB. PMMV . γ' rcclesiarum Astragium accipe. AEthiopes Nubiani, quorum Sullanus siue IN. Pretoioannes orbi clarisii mus est, quorum sides atque pietas temporibus Christianis futura praenuntiata est ab Esaia Prophetarum excellent imo quoru Ecclesia Matthaei Apostoli praedicatione, do trina, Euangelio gloriatur, liturgiam retinent hac in parte.Ῥt in reliquis Graecae Latinaeque consentientem. Hinc praeter quod in ipsa bis celebrant patrum Nicenorum fidem , Tri agitque meminerunt, D Trinitatem hac Ῥοce a fantur. In hoc tempore nobissuo permaneant Pater,Filius, spiritus s. quia no habeo mus alios deos praeter te Domine. sedpraestat, eorum missam:tperte reuoluas,qua ex AEthiopico in Latinuconuersam V uicelius senior edidit an . Domiηi1 I II. QOrj M V olaniij, quom ritub late patet per Orkn tem eo testameto, quod pauci, adhuc annis lingua syriaca Viennae Ungarorum excusum ia' dixi,noum ' d) addiderunt festum Trinitatis a se solenniter celebrari, verumetiam inuocationes apposuerunt. quibus Trinitatem ritu patrio alloquuntur . Vna sic incipit
enim chara leribus Hebraicis laquam notioribuι eorum Ῥoces exprimere τolui,quas suis exararui. in dad Ecclesiarum Occidentis auctores pertinet, Aregu pinus huiusmodi adorationibus redundat. In confessiqnibus, Procede,ait, in confessione sides mea,dic domino Deo tuo facie, ne te an te Domine Dpus meus in nomine tuo bapti lati sumus Pater, Fili, viri rus necte, circ. Libros de Trinitate praeclara ad eam totam terminat precatione. Domine Deus noster, credimus in te Patrem, Filium, spiritum s. seque
dic ex Verita , Bapti te omnes gentes in nom AEthiopes
94쪽
DE s. T. ne Patm,pilinet spiritus nem,nisiTrinitas esses. eaque diceretur xoce diuina, A udi Urael, lominus Deus tuus Deus Ῥnus eci,nisi Trinitas ita esses,Ῥt,nus D minus Deus esses. Ad extremum post multa. Domine Deus dinus, Deus Trinitas, quaecunque dixi in his libris de tuo, noscat e tui. si qua de meo tu igno ueZ cap. siem Ainen. Meditationes quae eius circum Ia. runtur nomine,babesplurimas, interquas extat haec. D O siumma Triἡitas, mus era, σ indiscreta maie- D stas. Deus noster Deus omnipotens,consiteortibi ρο hois norifico te. Habes alteram capite eius operis quadra-awι.in is gesimo. Domine Deus omnipotens, qui es Trinus crsoluoq. is inus,lui eras ante omnia, π semperes eris in om-op.37. o nibus Dein in fiscula Benedictus, Exaudi me Trinitasis sanciri. In solitoquiis , Vnus Deus,tres personae, nai, essentia,potentia ,sapientia Cr bonitas Ῥna oe in linis uisa Trinitas aperi mihi clamanti portas iustitiae. Au r. parte guslino aliquanto antiquior Iohanes Castianus Ch Neolor Io stomi aequatu similem reliquit nobis obsecrationem casuae ,, Adesti mihi ait,ό γna Trinitas Trina Ῥnitas Pater fesΠΟ- ,, Filio e spiritus s. Deus Ῥnus omnipotes. Te quidem
. ,, inuoco in animam meam. Intrea, rogo, in eam coa-
,, pta ea tibi, lat posiideas illam sine macula. Tu es Deus
meus vivus σ Ῥerus, Domanus meus, rex meus ma-
- a, gnus. Et caeteraquAE istic per multas paginas pie sanctequeprosequitur. Possum praeterea istius aeui in i- tos alios in medium adducere ,stosunt Ῥero Graecos, quisuis homilias non solent concludere, nisis Triade. Ῥel per Iratiarum astionem , et per deprecationem Ialutata. sed diereor ne in re praesertini tam aperta ha . bear nimius. Me igitur contraho, atque Ῥt ad alteram
95쪽
CT adoranda tr longanimis: Es enim longanimis quae tandiu scindentes te toleras. O trio, cuius habi tusseum cultor atque praeco iampridem non simulatus O trias,quae si omnibus aliquando cognosceris , pamum illa iratione, partim punitione, suscipe etiam istos. tqui nunc te contumelia aspiciunt, adoratores eoiaciantur,nunc σ deinceps in Christo Domino σ saluatore nostro, quem uniuerse linguae insaecula confiateantur, Ῥtidem de resentiamus omnes, idem praedricemus, eundem sidei teneamus spiritum, sitque terraei de labij loquens lingua Chanaam, ne iterum turri Es Babylonicasiuvi, uecta cuncta in pristinam misellam, Gen liti tperdite cupit satanas,confundantur. Amem Libri primi de Trinitatesinu.
liber Secundus aduersus Trinitarios, Antiirinitarios, i& Autotheanos.
Efutatis de S. Trinitate erroribus, re ritas in eius auspiciis ac numine, lequo personarum ternionem inusitagamus, iam asserenda est, σ apertὸ demonstrandum, quantum nostrarii P
96쪽
81 DE s. TRINITATE Ῥirium feret imbecillitas, Vnum non posse in diuini late cogitari, quin trium fulgore mox persi ringamur, nec tria discerni, quin ad num pubito restet famur. Praestiterat quidem fortasiis, quemadmodum Acacius Beroensis,quendam eorum, qui ante se extiserant, iamporum monuisse scribit, t quo modo Verbum caro' fisum est,ita hoc quoque, quo pacto Pater,nigenitu
genuerit, ex Ῥnoqueprincipis, Trinum emanauerit, cum silentio honoraretur. Nam, Ῥti apud Iustinum
Martyrem narrat Socrates, Deum mundi parentems'
essediorem inuenire difficile est, ν elim inueneris indicare in vulgus haud tutum, elim etiam apud illud Pera de Deo dicere admodum periculi sit,sicuti put chre a Ruffino Aquileensi literis traditur.Verum quoniam impiorum commentis ad simplicem fidem lubruendam euertendamque nitentibu resistendum est, ne eritas aut icta aut prodita ideatur, age Deo freti, operam nauemus, ne errorum nebulae aduersus
diuinum dogma excitatae latius in orbem no Irum diffundantur. Qiramuu enim desperemus . t de nobis plane pronuntietur , quandiu peregrinabimur a domino,qui flus controuersiarum ignes a Sathana inflammatos extinguet aliquando,quod desisu Iudaeis Iosephingloriatur, πιέ - αις αλι πίως λογας
ipsios de Deo Iermones non audiri inter se contrarios, aliarum gyium more, neque etiam speremus apud re iecitaneos nostram orationem aliquid valituram, tamen in domino cosidimus fore, indextaliqui,qui iam iam certe ad hostes transituri videbantur animi quadam leuitare,quae hodie hominum capita mirasiliter occupat, in EcclesiaePemio retineantur, ardioreque
97쪽
LIB. sECUN Dus. ceps ad aures pseudoprophetis aperiendas est sectatur, alij religionis fluae caputpotisimum, acru oraculis probatum munitumiue melius intelistant. scd Ῥt res tanta manifestius appareat nosique data fide celerius liberemus,primum αἱ ἔm,deinde Ron inproposiata quaestione con Bruamus. Hoc nos facile co secuturos Eon inius si prius de Ῥocabulis itemque rebus, quibus pastim id hanc quaestionem expediendam tendum nobiι erit, aliquatenus di eramus. Cum autem ιhuiusmodi quatuor mihi nuncpraecipue occurrant,efsentia, Persona, Trinitas, Circuminc io,sive, drt Grinca urpem s,oc α, Vmmmc; προσωπrν et ες, inλι- πη μm , , mc,ac caeterorum ratio sit exploratior, quam t mypsis debeamus immorari, quo sum horum num quodque pri tineat.ΥideamuS. Essentia appellatur rei natura, trioque,qua num- issentia quodque constat ac quiddam communius est, quam quid. Pesonae nomen, quod in 'porro aliquam cohaerentiae Essentia per ρ π incommunicabilitatis notationem continet. non fert Illud ἡ maioribus , e quorum authoritate atques L incomuniatis nihil de Deo remere a1rmandum iam olim Diου- cabilitate. sius maretus censsit,tradidit Russinus in historia seia Diovis de Ecclesia fica. in idam dicebant .. Dpostasim diui. nom,num idemque ideri, e r quia tres essentias non di cap. r. cimus in Deo,nec tres h o ses dicere debeamus. Α- Rug. lib.L
luxerὸ quibu. longe aliud essentia quam Dpostasii hist cap.
significare γidebatur, aiebant essentia ipsam rei ali- adi. cuius naturam rationemque, qua constat, designare,
Iano sim autem niuscui que Per me hoc ipsiιm, quod extat cir fibsistis,ostendere. Essentia igitur hse Arist in non alia fere eJ,quam quae seibstantia fecunda a Dii- c tel
98쪽
prima mδίου, oe individuum substantis,adeo Ῥι illa sit commune quoddam,haec quoddam singulare. Omnis enim essentia, quatenus essentia multis indiuiduis postasibus est communicabilis. De hoc con tulere potes integram epistolam Basilij ad Gregorium fratrem,libellum etiam Gregorij Nesseni ad P trum quenda, G praeterea,quae in primis institutioni bus ac libro de duabus Christi oluntatibus reposivit Damascenus, elegans eius caput in opere de siue o Damasib. thodoxa. Caeterum essentia nihil hic dissere asubstan-3. de Or-- tiam φυοα,i natura Ῥt post Theodoratum docuerunt capi ω' Galli, itemqtie Gci mani Episcopi quodam libello ad in Logica Eliphandum Toletanum, nisi quodsii stantia, quo-
cap. IO. niam quaedam accidentium pustentat m esse Uidetur, Theod. vi non tam proprie Deo conuenit, ac Ῥt ei conueniat, le- sol aduem bet impliciter accipi pro essentia, exuique quocunqRess sabet- adueniitiarum aspectionu resperita. Q cunque enimi lium. insunt inseve inteiriguntur Deo, iam ei conueniunt in imus per modum cssentiae non item accidentis,ideoque nias stantia uersa quaesiunt in Deo,redie Deus esse dicuntur.E con- Deo con- trario naturae o Dulum, quonia in aesteciei maneniat. xime quadrare scriptorum probat istimorum χμ deprehenditur, ad hoc nosterium quidni aptius existi- mabitur'Nam ideo profecto a G raecissaepe a furpatur, siue de s Triade siue de ,erbi incarnarione corpora - tione edisputent.
Pisi- est interea non arbitrandum siue substantiam De na-
Ρηti m η' iuram,sive essentiam comparatione trium S post :
q V iis logicis uperior emineat, nec ad earum leges rani uersas abesque errore τaleat accommodari. Etenim,
99쪽
LIB. sECUN Dus. 'x ptizatia generassem,communemque naturam supra se non habet quaparticipet, nihilque extra ipsam si pandit. cuiussit tanquampars,quemadmodum ho mo animalis. Deinde quae potistimae F ratio, non dicitur de multis numero dorentibus, prout philosephi dised ferre numero intelligunt. Q lis enim Pater, talis prorsum est Filius,t dis spiritus s. absque rei alicuim abflutae di imine. Praeterea non enuntiatur plurali phil' que formula de indiuiduis. Nam tres diuinae persenae non Porph e Vssent tres dii, 'retria humana indiuidua tres homines, Arist, i tu quod hic essentia sit aena numero, illic tantum specie. Denique Ῥltra tria minime progreditur , infria Ῥero naturaliter necessirioque in Lit,cum in eadem natu ra humana plures paucioresque homines tribus Ῥe seri Τμeant, propter materiam, quae in infinitum fere secabilis diuidua est. Adhibenda itidem cautio est,ne communem illam Essentia direm,quam diuinam essentiam nominamus,putemus uina noesi in diuinis quare m rem constituere. Sic enim faters aliquid mur quoc prorsu sieri nequit, eam reapse esse distin- quartesiam a tribus personis. Itaque neque confitendum en res perfnas in diuina essentia subsistere ,sed e conuerso potius diuinam essentiam in personis, ne quaternionem cum Luciano Athe u Picari,ideamur. Et Lucian. in certe communia subsistunt in singulis , nonsingula in philopatri communibus, i contra Platonem trafiat Aristoteles, Arist. lib.t. desiniens primas substantias perpe cohaerere secundas de animo autem in primis. Illud fere est,quod prodit Damasce- , in Me-
100쪽
phit 2. Differunt Esse σsubsistere.
absolutam habere subsit lentiam, ne . tribus imperfectu a nam constatam naturam agnosi mri . sed in tribus subsistentiis unam sim licem est. ntiana supra modum perfectam absolutamque. Vnde n
mus speciem ex sepostasibus siue seu i lenitu, sta in
postasibus. Nec repugnat paulus, quamuis Q rmet Verbum Dei in sernia Dei csse. Siquidem use sub diere tanto interuasto distant, i nemo sensiat in
diuidua pubsistere in iniuersis, nisi animo sibi fingat
specii a quaedam Platonica. Indiuidua autem esse in Ῥniuersalibus etiam dicit Aristoteles , nempe quia in illarum ambitu continetur. sic λονς est in forma Dei, id est, Deus, in cuius forma, quam appellamus diuinam essentiam comprehenditur. In eadem non submpit,quippe qui in se hareat pesque constet, non in diuina essentiasiue per diuinam essentiam,quam ipse potius inet astuque ponit. Nam subsistere eri indi viduorum substantia atque Θpostasiων, Esse qμoque
communium. Q re merito multis, docili praesertim, d plicuit libellus quidam , tum quia tueturp---dendum Magistri errorem de Mnis , tum quod ei titulum fecerit. De unitate essentiae & tribus in ea subsistentibus personis, cum proprie fuiJtin scribendus, De unitate essentiae & cai nimbus personis subsistente .ne Q ternariis,quibus ipsiusum stas copulari interdum queruntur Gregoriis Paulus G Ioan Ca anouius, labendi Eam utinam non iusta)praeberet occasione,ηAe in s.Trinstate tale sigmentum animo volutare avideretur quale Averrois Arabs mirus Chimaerarum artifex in humanis animis, quando a numquendam ω' communem inte ur