장음표시 사용
103쪽
tim quum huiusmodi privilegitim
licitati comparandae opportunum, seu logem, in sua potestate habeat, Possitque eam, prout utile est, si hi administrare; ae propterea quae cumque voluerit, adsequatur. Quaro quiana haec secum invicem nati ira sua minime repugnent; neque
vult, neque desiderat aliquid Detis
desiderio autem horum absistente, magnum vitae honum aderit. Diis vero nullum bonum circa, ad , Per huiusmodi res; etenim sino iis omnia habent in sua potestato, quatenus haec ad ipsos pertinent. ro nequo nos in singulis, quac a n bis haheri nequeunt, defectum pati, mur; uti nec in quantum a Deucalione, quot fluctus naviculam in sectati suerint, possumus discere. η Vide autem istos adserentes ne- TVu. que illud ropugnaro, quod scilicet mihi et Deus, qui omnia sacere, Et n εeere potest , et Fato su hiiciatur. με μι. . . etSi Deus Fortissimus omniat ossut; eo testatem tamen non hu- ut Omnino tum faciendi cunctos sapientes, et felices, tum facieniat, ut nullum sit malum i id autem infirmitatem, et dosectum quemdam tribuit Fortissimo. Sacro autem vcrsionem notionis Dei admittunt, quemadmodum vir illo excellenti
simus Chrysippus in Libris de Di
vination o dicit Deum non POMe inmuta scire, quia nec omnia habet.
104쪽
in. i. μετα συ ασοῦ, - ασ-ται ). Huius lectionis, praeter residua Hementa, et contextum, nolias solidum praebin etiam argumentiam Epicureae doeirinae desolasio, quam prosequitur Philodemus. Maee enim fleti m Mitram in ranimi aserari cile, et in omni ν ration ' intim tim pon hiat, quod modo didicimus a Cic. Do m . Mor. L. I. n. 5et. Contra vero instantes Stoici iuro, meritoque animadvertebant Deos, si istiusmodi doeirina salsa ii an foret, omni prorsus exercitation rores ac propiorea eorum virtutes nusquam exercitas, niisquam seri manifestas. Militis arx timentationis tostimonium habemus luetilentissimum apud eum-
nιhii eo Miano metitia existimia . Aι σκi tamen stiori, etiam eram ceratini, se rei ratione aliqua D diem δε eloti tir: sitim aso fria Nm MDLmtis cessotione tormra , til , at sa commorerit, Mereamur. horarus ossa non possit. mcle oriatio non modo Gos spesine motu, et ae inna dioina , aeti etiamri ominea APHos oscis: si quid m amna titionis, no dotia sti irim ossa hetima potesat. Ibiti. n. Io5. Ut itaque ali itio. ibi cssugium patefacerent. Epicurei respondebant Deos in sua vacatione quodiam veluti exerellium nancisci; videlicet in perse sentiti omnium inriseram manis alia Ana cum oecuri vite aera exercebant. Primus fortasse scriptor, penes quem ridiculum istud effugium sepemiatur, Noster est, quem Deile resutaremus,
im densor resistere Mirabiti side P, qtioia non riuoat haruspex , qtium hamuleem rideri .mo mimoititia, qtinu ses intor ristina umis possitis. Non est eomtia , ὰ ς ai corpua uiae. p. XXV. et sin. Denique si πιν ασψα α,, trium Plemoniorum diaetia, supplevimus; ia ausi sumus, quod πιν ασψαλειαν κατουσκω rus vi , atque συ απαλιαν vis mota ad selieitatem perlinere docuerit Epicurus in Ratia Senuntiis. Dori. L. X. s Da. 145. eL 148. L. n. 5. σω ν μω ). Ita legas, nisi mavis σο νω μον, quod perinde erit. sequiritur enim verbum, quod praecedenti ατε α respondeat; haec aratem inanitini cis m, sive priri dum signis L sano si Epicureorum Numinum selieitatem nolles vocare eorum pristiatum, seu immtini ritem a malis, quibus eaetera animantia stibi ieiuntur; rem quidem eorum D m dixeris. Εpieureia cnim I x vid titilitatem , non ad itistititimpertinebat: atque εαν κει δεηται σι, tititi , noti vero itis tim perspiciebatur. Diog. L. X. segm 15a. Utile autem Ditis erat, ut suprema selieitate siti rentur, quae hominibus nusquam posset contingere. B censetur enim inter Epieuri placita illud : Uθαμ-οι, divi , σχν m ακρυνατη - ώα κι πια πιν Θεον .
Lin. s. eis q. ωδε Ἀ ωτε ιλανθ κ. λ ). Ouid do clapiditatibus Geuerit Epicurus, nuper innuimus, Adnot. ad Flagiti. Tab. I. pag. u6. Ibi nimirum Iosimus cupiditatum imminutione nobis curandum esse, Ut ad felicitatem perveniamus; illas praesertim esse amovendas, quao naturales non sunt. Id autem supplendae lacunae sarem praehere videtur. Uritim enim Deum dixerit nulla cupiditato insanimari, adeoque minin et miseri; transit ad spectandam hominiam naturam , quae hoe bono raret, et riapiditatibus rerum tum naturalium, tum non naturalium cruciatur: Gaidorio autem horam cisaisIoni , magno Uitas bommna ris Lin. uo. et seq. απι Δευκαλιωνει ). Veriimus per Detientionem, ne Grammatistarum iram concita mus, qui ωαρα prae viro cum rebus animatis sero coniungendam docent, ubi es significa . Quum vero inosor redditur, non modo Poetae, sed Xenophon etiam, Plutarchus, aliique prorsar orationis Scriptores eum huiusmodi rebus eam prispositionem passim eo lant, uti prohani exempla a Lexie raphis collecta. Porro Philodemus, ut ostenderoi quaedam esse, quorum notitia nullam prorsus adfert utilitatem, hoe in medio ponit : nihil nimirum nostra interesso, si mr Deucrahon om noseere possimus , qtior stac tia elua nasiati'm inarefati inerint. At vero in eo errat, quod ali hominibus ad Deum temere transit: Dei enim
I in ui. σω σχα is , Spatiolo, et sensiti nullum invenimus verbum magis adeommodatum. Ultro satemur a Graecis Scriptori Lus Politis tiretim, quam rinoi Iam adpellari eana, qua Deucalion, et Pyrrha servati sunt. Nam Luciatim memorat χαμακα μαν, m Sciti. n. M. et λαμακα ιυγαχυ, Θntorn. da Dea r. n. au. Apud Plutaretium ια πυ λαρνακος emissa dicitur Deucalionis columba. Da Aouere. Anim. T. I l. p. 968. Paris. Isa 4. Stephanais pariter Deucalionis λαμακα in Parnasso res disse tradit. V. Παρ, ασσα. Apollodoro Deucalion dicitur ιν σαὶ λαμααι δια της Θαλασσυ ζε μευ. BihI. L. I. c. q. nonnus denique hae ipsa utitur vore, mons s. L. III. v. uos. Pindarias de trae fabula agit, sed nee nomen nrem . nec aliud ponti, Ob . Od. IX. v. 65. et seq. Quod aut Pin Κι rem fuerit etiam dicta, quae λ inia passim adpellabatur , quodque eius effigies in vetustis conspiciatur nummis: sum domo iistraxit Octavius Faleone ius in Disseri. da Nummo Aptimonia. Roma I 668. At vero nullus diihi in ipsam λαμ-α, etiam σψom, antaliud mmorivo, fuisse di iam ; siquidem Latini Scriptores , qui nomina a Graecis mutuabantur , scire mmtem , et nari iam nuncii parunt. Audiatue Ovidius:
105쪽
Lin. au -δι x. x ). Fati stoici ea vis est, ut foratira pra/tor Dei, I Romintim Oomnlotem etita estim ordinis neco aselatis eon in nr. β. Aug. Do Cio. Dei H V. e. I. et 8. et seq.: ae propterea non modo liberum hominis arbitrium, sed Dei ei iam praescionitam, libertatem, ac pro identiam pessumdet. Nuiusmodi autem delirium , quanta sopiti malum sarragino adsectis suis obtruserit Chrysippus , dorent Laertius L. Vi I. sogni. 14s. Plutaresatis Do PMeilia Phiti priorum L. I. c. u . et L. Da talo. Plotinus Ennend. III. L. I. Ceer. Lib. M Fiato cap. 144. et I 4 . Iam Dorro si plurima alaurda, quae inde ex riuntur, Eusehitis Fravnr. Eoting. L I. e. q. et Alexander Aphrodiseus in Lib. Da Fam, et in L. I. Quia se. Niami I. e. 4. recensuerunt; minime negligendum est illud, ad quod Philodemi vertia, per lac
Nam abrupta, reserenda autumamus. Stoicos enim notat, non animadvertisse repugnantiam inter duas has Otirari ostia etineta se re potest, et μtia FnD hiici tiri Fortasse in lacuna Fati notionem explicat, ex qtia aliorum Stoicorum errorem deducit, ut nequeat Deus cunctos hsmines iacere ati ienses, ot δε- I ea, ea Gmna motam ctoorrumetire. Ita sano sermo, immani hiatu interceptus, mete procedere videbitur.
Lin. 35. et seqq. επανα cri F. κ. λ. J. Quae contra Chusippum, uti Numinis host m, seripserat Ba litis, DisIAnn. Aiatori . Ir . ChrFsi e , pag. I o. et seq. Amat. I M., et luculentissimas historiae testimoniis probaverat, mitisce per hiane Philodemi locum confirmantur. Propterea eius defensio a Limio in Manti nu Stole. Hi Iosoph. L. I. Disseri. X. et a Bruchoro Nise. Hi s. L. II. parti u. cap. II. secta u. haud temere oppugnatur. Qui enim Deum neque omnia aetra , nequa Omnia fiatiore censebat, is utique Dei ipsius notion m evertit, atque inter huminis hostes recensendus est. Vide Meuratum ocima id pag. or. et in BAIAM. Grais. arti moesiis. Ionsirim IIAL mi η. L. II. e. 8. Stanteiumniat. Phuos. pari. Vu pag. s5a. Quod autem re vera is Deum non omnia fias re adfirmaverit, atque ideirco impietatis nota in ius fuerit, testatur etiam Plutarchus: Κρυσιοπυς εν ὁιs ,:ωμNuην , αυταγη iam
lottim ultim , actiquo an aerii m Gissi tit: quia mitis omnia in se hahorat, qtithtis ei sit ostiarqtitu incla Monitur P Negno Sotim sui mor, ne ne ranam, neqtis tittam otium Deum an eis earno no follesa quidom , hentice ortin . Lib. De Stoieorum Roptimantiis. T. II. p. a O5x Faria. 16s4. Lin. 55. X σι eos a, mis x. λ. ). Chrysippus in tradendis ingenii sui monumentis tantum operae, laborisque posuit , ut ad ea, quae scripsit, Penilus cognoscenda . longa vita opus esse adsimi et Valerius Maximus L. VIII. e. q. Exterra. Io. Quod autem libros seripserit de Di inatione . quorum meminit Phil demus, e spicue tradit Cicero. Ulsi enim de oraculis, et divinatione, quid superstitiosi Stoici, omnia sere hiatium i somnia essendent s. iudicarint, et quae alii alia ratione seripserint, paucis exponit; inter alia ories ais, inquit, acerrimo Ois in nio G Histis, qui torram Hs Uisinationa Mootis Abris a I rosa sententiam , tino pra Droia res Ora tis , uno dis Somntis. De Dioina . L. I. r. 5. His etiam docet Chrysippum Apollinis ora lis totum implovisse volum n. niae L. II. e. 5s. eiusque librum plenum esse somniorum. Ibid. cap. 'o. Iam porro Chusippus a Philodemo ὁ ωmo videtur ti Λικιος adpellari. Ab Epi eureis enim Grysippo nunqniam, nisi G siuestis Ononhtitur, Cie. Do m . mori L. l. e. 54. Arguit enim Stoicos, quod inter pluris eorum reptimantias illa praecipuum liabere locum videatur, quae a Fati
109쪽
io mentarii potius propriam explicati nem habere, tumen constitutae sunto; quia et excursus consuetam sormam praeseserunt, et Iucem res , de qua Goliar, adferunt
. . . Ch si Ptia probat, et concludit , immortalitatem quidem Montis Dirinae undique demonstrari; pro ro-hus autem ad parontibus, uti ostenil it, Deos alios aliis naturis adcommodari; et pro nonnullis robi quidem Deos esse aquam, pro aliis aerem, ac temram; et hoc quidem in Diis esso animalium, hoc autem plantarum, et lain pidum. Pro ista doetrina maximo ne Cesas At . ut nonnullis Diis quidem duratio ad finitum tempus, aliis vero ad aeternum sit; quos oportet nullum, ne minimum quidem , Oxitii principium incurrere. Ut enim omnia aliquam ha ut durationem, et inultas res, quae ad ea servanda cooporantur; ita circa Deum, quamdiu propriam sportem, et vim, et immortalitatem,ot alia eius naturae coniuncta non habet , communis ipsius notio minime suppeditatur . . . A Nonnullis enim Qxpedito, et Aello in eoelis intolliguntur rogiones ipsius Dei, rerumque ad eum portinentium ; atque ab illis non comparantur notiones purae ; aliquid enim puerile dicunt, quum moras etiam exhi heaut semper imaginatio nos. Alii
vero circa terram rerum minime convenientium opinationibus se foedant, et do ipsis utique distantiis oreant; atque cum principiis diversis ab iis , quae spectantur , miscent, et confundunt aliquando eognomines
110쪽
δυ α ν , omnipofonticim dixit Philodemus. Quod autem haec Deo ita ικ- , Orasei mora et aarmone, tribueretur, notissima res est; neque Stoici laudem hane Deo negare audeliant. Dum tamen populi aures huiusmodi loquutione muleebant, suis dogmatis Deum Omnipotentem non esse monstrabant, uti Dei e notat N.A. Tanti nimirum erroris duplex agnoscenda est causae Altera quidem, quod Fato Stoico semel admisso, mi Omnipotentia prorsus evanescit: re vera ita de Fato Ioquebantiar Stoici: πιν πιπρωμενυ μοιραν δ/aτων σπιν αποφυγιιν κω Gali fram sortem me Deo iras e gere. Berodoti L. L e. 9 I. p. 46. euin messes. δερι μα-ν tim, , es ρασι ais Otiis ,
Sunt regibias soris ; redi serotis est Deo a Dotis noessatiou Philem. Fragm. p. 5 . Amal. Irm. Cuius sententiae as ritatem ut lenirem Stoici, ipsum Deum esse Fatum, ae propterea non alteri, sed sibi met subiectum esse dictitarunt. Detis ipso est nocessima sua. Mnee. Otinea . Niatur. L. I. Hanc vero rationem adserebant: Hr honus non potist non Desero, quoia Deire non enim hunus, nisi scerit. Idemm Benes XXI. Quum igitur Fati lepem exsequeretur Deus, in rebus regendis omnium Asurditatum causam in se suscipiebat. Hi ne illa admodum impia Chrysippi sententia : μνrra αxpem ἄν ea, , μ' a R κουρογιαν, 's οὐκ εσπι, ε nos eiamos nuti m esse Iibi δυρm, titiuum aeetia, quod non Iori acie ori u-mncium esse . Plut. Ado. Staius T. II. p. to 6. Piaria. 16M. Altera porro causa Stoicis videbatur ipsa rerum natura, qtiae semper imperfecta est, et malis devitandis minime idonea; propterea Omnia mendoso seri, altia olat a. necessa est. Liter. L. IV. v. 518. Quod autem id Siolei diserte ad semaverint, senem ὁ -- Lorinos satis prohat, haec scribens: ia momo Ariores formanων pria, a multia ; non qυλ easscit ara , κρου iri id, in quo exereatur mat rici I , in Mamti m arti g,I. Otitiost. ML L. I. Praesit. Otioris D s iram iniqtitis in diatrigiatione Tuti sit, ut fovis Miria pavena am , Otimes , et a rhn itin m Ddseriberos p Non potist Artifex multii H n-teriam e Laee passn est Do Propiae. Cap. V. Porre huius erroris refutationem invenies apud Eusebi uita Prae ori E--. L. VII. Op- ult. apud Tertullianum in Hormom Cap. X. ot seqq. et apud Arnobium Q Gant L. I. u . ei sech et Obsero. Em Moratii. Nare prae oeulis habentes, Philodemi mentem in exponenda Chrysippi sententia facile adsequimur. Lin. 6. et seqq. προκειμνα δυα σκει--κ κ. λ. ). Quaenam sint hae duae praemissae disquisisionis, ex laciniis hactenus explanatis satis suppeque eolligimus. Altera est Da moram momhris . euius in Columna tertia occurrunt primordia. Altera De Oxareitationa , oi pos stola Deorum , quam adversus ChrySippum pertractat Philodemus. et hue usque pros quitur. Has nimirum disquisitiones iure dixerit quispiam, uta
Auctor scitetur, το συνευς υποιιν να, quoniam eommensviritim exhibent continuum , seu non infercisum ἰisque cum tractatu, qui prae manibus habetur, admodum eohaeret. Dicit autem -προ ισως συντ δε αν γ ν, quia προσῖεms est quasi προσων η, uti notant Lexieographi. II m,stas autem adpellat Herodotus excur uati IV. n. M : cuius vocis signis tio ad orationis ingressionsem transsertur. Vide Plinium L. V. Epist. 6. Caeterum exturatis hoc sensu ah a Muramento parum disseri, quae est' frequentior rami in interprelatio. Lin. 17. et seq. την αγαμιαν κώ λ. P. Quae partim legentes, partim supplontes albi exhibemus, rime facile explicabuntur, quum Chrysippi do Deo senistitia in mentem revo tur. Is enim multos inter De unum τροφονικον esse eensebat, cuius την - ,αμσιαι, quae hele dieitur πιεσα. 9εν τε λ μ σ3M , omnino propriam esse arbitrabatur. Etsi autem interdum adseruerit m mmcνικον esse Miandum, alias Coelum, alias Ignem , alias Aetherem , uti testatur Laertius L. VII. segm. i56. et smq.; tamen melius suam sententiam exponens, cis Vim Ουinam in rationa essa positam , ut tini pacis nam a ranimo , a die mente , ipsum tis xti iam Deum , dicit, esse, et eitis o nimi iusionem tinis ratim , tram eius Ositis Princι
Pratum , qui in mente, ει rationa Norae tir , eommunemotia rartim niam riam tinioersiam, cisque Omnia
continoni m. Ge. - D oriam L. I. e. i5. Eadem habes apud Laetantium: mosi ptia natia Iem Vim Disina rationa pmoditam .... Dotim ntinetistit. Disi Inaris. L. III. e 5. Profecto Chusippum indieare videtur Tertullianus, ubi, apud Oeat a quoqua , ait, aviantes λογον, id ει aermonem, squariationem conssae criissem Oideri tini rai ritia. Apoloe r. Cop. XXI. Ilute igitur Numini, non autem variis mundi partibus immortalitatem vindieasso videtur Solensis ille Philosophus, uti etiam noster Auctor testatur. Quod vero nostram maximo semat coniecturam , illud est Plutaretii : ol Σ- κω Θεω ba M'ται