장음표시 사용
83쪽
. . . secundum quam adiribit AP xla . tionem si Doorum corpus integris ..2ψeonstare membris dicitur , omnes Mn-ruit Epi utique pares sunt. Certo quidem ' ad huiusmodi quaestiones pertinet illud otiam non sine multis speculationibus quaestium ab accurati ribus viris; num mombrorum risum habeant Dii, ot quemtiam Orditiem haec servent nos incusans, quoa minime dixerimus por ocim prohen
sionem ' habens id, quod facit, et per amplificationem maximum id, quod est maius inter duas partes: i dum prae aliis philosophιs vim
facimus, quorumdam quidem importunas tran blati Des rePrehendinatis , ciliortim υ ro sententius no- his contrarias contum hosti impugnemus.
84쪽
I in. a. illasti si ). It a refinximus verbum, qnod mantionsis cor perat. Novimus eni in Epicureos L mam Diis tribuisse humanam, iiii et innuimus in aduolationibus ad Fru Talia lil. lin. 5. et seqq id retiam Plutarchuin Do PMe tia I im ph. L. I. c. r. ei Empiricum Ior,hon. II, p. r. il I. - . u... liationes, quibus movebantur ad huiusitioili adsurdum pro aris, ae eis iuendum, momorantur a I uisio, qui
et eas copiosis,imo refellit: non . stat, inquit, Aoe Deo et pira Itontim, viaibias Meseris Doci is, humiantiae Ebrmas mortim e primtim u ilia sit informo tim, iantisipimumquo mentistis nostris, tis homini, quum cia Deo coit I rmo D tiretis Atimanti e Mirido Di quoniam restis omniau, exest fiat nutiam uisiura, formia quoquo Mase Piacharrima u. horare noe esao Atim tinia tiniam pulchriorem. Te Hiram m-tionem as. rti . Utiod nntia in ratira Ilatim domicissitim montis PasM possis. υὰ N. D. L. I. D. u . Quare Epicurus cens diat mos habore parem formam, atquo osse in f, siquidem tu eorum eontemplatione inisviginscessa sat ram ω- ntitiariam, til omnia omn titia piaribus prarati 'monu tin/; hiane ι ac μιαν vii elαι Epicurus, id si ramutis. I. M tristitionem. Cie. . h. v. n. 19. id recte resulat ipse Tullius, quum inde infert, Dios , utpote omnino aequalis, discerni omnitio non posse: si tinti Omnitim fracia est, sorare in COHOAca miram n cesso est: ni Q ιm nihil ansae D ti H ol otim ias ori, utiIIti O,I Dpnὰ D Da cc mirio, nulla per optin. ιbid. n. 28. Ilaec satis explieani I 'hilodemi sonientiam, quaci corpus Deorum integris constare membris, et eos omnino pares esse adfirmat. 1 crumtamen si pro ὀλωίλει , quod passim in veteribus libris occurrit, cui is , Hortim iisna m mst rem lege eo mavis; α- μαζον quidem minime repugnat, sed voeabulum has,otiis Lexieographis ignotum, ei significationem a sensu nuper exposito non alienam , duce
lia loeum Philodemi vertimus , ut Epicuri adsoelao conveniat. Si enim Stoici mr eo refonsiansem inest hanι hahens iu , quou Deil nemo enim comprehcndi potest aliquid facere, nisi contineat, seu habeat salis in ominen P, ut Seholae loquuntur, ipsum effectum); Epicurei in alia omnia abibant, et huiusmina
loquutionem pror,us reiiciebant. Lin. I 5. et seqq. κατα σιδεα-υιν α x ). Apud Pol. l. s. 5. et in Glossariis haec vox Oeeurrit. Nos vero Paulum recedentes ab his, qui eam veriunt corauctionse, potius ampli titionem reddimus. Illud enim
85쪽
Ciceronis nos movot: pars oriationis .... in ovondis vim II nndi, quo Oertia a Gm cis αυξ, s esι -- mincitia. Orat. n. II5. Certe quidem αυ-mis , et si ivms eodem reeidunt. Porro quomodo ampli ratio Martis m mn re conscitiIur, et quaenam o Hia rati vini, doetiit idem Tullius Orti . Piariis. n. 5 a. et
seqq. Fortasse Rhetores , Sophistae , Stoici , ubi duae partes erant inaequales, maiorem iampliscondo maximam dicebant: quae loquutio Epicureis minimo placuit. Lin. I . et seq. mvx τρυς δελ- α λ. ). Tres sontentias Epie reorum Scholae adprimo congruentes heie varii in legimus, partim supplevimus. Prima est, quini prae titiis Phil ophis odio hominum, et i sectationibus subneerentur: euius facti vadetii damus Ciceroneis D, FA. L. L n. i5. Vide etiam Gassendum, qui sit licet propensa in Epicurum voluntate, id tamen negare non audet, et plurimis prohat Scriptorum iestimoniis. Da Phia. Epidi T. I. p. o. T. 11. p. 8 i. et seqq. Lugu. 16 5. Altera, quod vi urgerent Adversarios, videt ieet iniuriis , aut valido argumentoriim impetu : utrumque enim ρια signis tapud Oratores, et Poetas, uti notant Glossaria, in quihus etiam reperies rem βιαν πωειν, rim scar . Conmstat senim Epicureos contumeliis suisse laces,itos, uti impios, porcos, hominiam eonsortio indignos, eorum e cloctrinam aeerrimis omnium disputationibus suisso pretritam. Gassond. i. e. T. I. p. 56O. et seqq.; ac propterea ipsos cum suis Adversariis contumelioso disputasse, uti nuper itinuimus A tit in Col. I. p. bo. Tertia, quod Stoicorum translatos dicendi modos, quos Pliilodemus vorat imponianas franiarationes effugerent : idque satis omitur ex Artis Rhetoricae eonteitu, quem palam prosi etiantur. Vide HesreM. Vorum. T. Ivoraefat. in Phil. pag. II. Novimus titique Epicurum ornam nia dicendi nes saeissa, eiuriue adsocias neglexisses littertia , atque ad incentium minimis is os Disso. Cic. De FA. L. I. n. I. In L.
Pison m n. o. B L n. i5i. Quod vero in αυτ ρα legamus ριαν pro Let, facile nobis indulgebit, qui
dormitantium librariorum negligentiam novit. Quaeret fortasse quispiam, quonam pae in ima haec pagellae ora et tin superior haereat 7 Ad coni eturas eon Rutendum est, tibi lacuna satis prolixa tu tegrum sermonis eontexium nobis invidit. Arbitramurtiaque Philiaemum in ipsa memorasse Magistri sui doeirinam de quasi eorFora, et ςtivisi ara uino De rtim , ut disputationem de corum membris iam susceptam prosmiseretur: deinde transiisse ad excusandam huiusmodi loquutionem adlato Adversariorum exemplo, qui verba prorsus nova excudebant, et metaphoras importunas, ah Epicureis reieetas, Passim adhibere consueverant.
89쪽
ανευ μαντιανι φυει σα δε λοντα mς χρεια. . . . Non enim mortuus ost mi cv. xi . Diis in solix, quatenus ita so habet . - ad hujusmodi praedictioneS; quate- ---am. nus voro aliqua eius praescientiam
fugiunt , misorrimo infortunio, Di possima tristitia mpeliit Mercules.
. . . Di quodUis os semper satidicum eis fici propter hanc cogniti nem : quaecumque enim a Prodigi sis significationibus sine divination
90쪽
Lin. i. δι γαρ x. λ. i. I, quonam loquatur, hau stor nn D lacinia non exhibei r nos Hercutim supplemus, cuius sabulum Philodemi senientia itidi re videtur. Is enim mi soram et tristissimam morum oppetiit, quia ignoravit iunieam sibi a Deianira mi am venenato Centauri sanguino misso itis etiam : sciicile enim donum liboniissimo adrepit, euiti, damna praesei nitam ritis os Riphon ide Sophoel. Ioaeflin. v. 54i- Oio. Diodor. BAIAM. L. IV. e. 58. Apollod. Bibliora. L. D. Q n. N. Vnμ enim mintia infesta
mortatis est, in qtian tim irri s hobnit reci huiusmodi Dritieination a , ut Oraculum consulere voluerit, ab eoque responsum adceperit, ut in Oetam montem so eonferret, ibique moreretur ido Diodorum AiahIAM. L. IV. e. 58. Diio os argum niti Philodemus duo facile consequotitia eruero et ahatur et alterum Divinationem vel ipsis semideis titillam adtuli se utilitatem, neque eos indo aliutiam haurire potuisse rerum suturarum praedictioni vi, ut miserrimae se subdurerent morti: aliorum, eosdem Heroas sutura ad se per linentia nulla arto expiscari potuisse. Et sane quomodo homunciones sutura pra scire divinando potestini. sineretiles, ianitis Iovis situs, ipsa ignoravit; immo si Dii ipsi eadem ignorasso nonnullis Philosophis vid bantur 7 Prosecto Ttillius haec si hi de Di inatione discutienda proponti : si atinι Dii , nmti an a GrM-
Lin. I. et seqq. και παν eis in x. x. a. Naturalem Divinationem memorat heie fortasse Philodemus. Eam porro non esse arbitramur, quam Tullius memorati mo, inquit, Mnora dioisendi ossa dicebiana Moisi , tinum artificiosum, sisertim nam D ; ortificiosum consitiro partim ox coniec tim , partim sectis ruations ditim ci I nommia, qtiod ianimus adriseres, cui saecipvirat extrinsecus ex orini n/M. Cic. His Disin. L. II. n. usi. Rostiant διιο dioinania; honora, quod Raham incimtir ci notum, non rah rari ; risAnndb , Mi somninni. Ibid. n. i . Divinationem hele Philodomus innuit eo setisti natiarat in , quo
naturalibus signifieationibus obsoriatis quo is os ag vir infidicum hominiatis proptὰν hane e niationem e sie ex. gr. flante Austro praedicitiar pluvia, ex illo Graecorum adagio: μη νυτιθει mos. Plurimis huius generis pra dieiionibus Matot Hesiodi liber 'γα και Π ώρα , quas Noster indieare videtur. Lin. 16. et seq. απι τερατια in otita. ν x. λ. 3. Quid sibi velint prouiDisano simis rationes, quo nino insinationa adunttir, possumus elicere ex Polystrati libro, quem ntiper edidimus, et qtiem contra Divitiationem tenoremque inde tiariassum multa eontinere animadvertimus ibi enim σννε α κα Ψερατα a brutis animantibus minimo observari dicii: homines lainen ab istis significationes rerum adtendere, quae naturae cui ui omnino adscribendae sunt. Vide Aunos. in Fragm. 6. Col. II. Quapropter non improbat σεραπικας δι)-tis, quas noti divinantes, sed Oma V ista op θαή olirimus. Adnos. in Col. I. lin. s. ei seqq. Ipsas admittore videsur Epieti rus, qui Pythocli scribens a,t : αἱ δι επισγγιασιαι, αἱ πινο υναι Cπι σι σι ζ-ιs , κατα συ)M DII
reta , qutia ADPer quihusdum an ratibus sens, pser tempestatis ranni conting ultram ovienitini. Non Anima. atia noesesatirilem radiutiam ini Atini, quum post autumnum a linunt, ni hisma sint ; noutio a-dololistin rivitiara DiMinia , quovi horam animi Atina obsorυol oxistis . cc dein do finitismodi signisciationes sietal. Laert. L. X. so m. ii 5. Itaque signi Ieationes huius modi, quae ab animalibus, a ventis, a pluviis, et a me eris mPteoris aina iaAintitione , sed per Pi siologiam agnoscuntur, facilem praedictionibus viam sterniant, timue ab Epieureis respuuntur ; quod ' evidentius patebit, si totas ad Herodotum, et Pythoelen seripias ab Epicuro epistolas percurrere non pix t.
aeira era m titis assa, quam scire. Ibid n aon. Consule Mariosium in Fabricii BAEL Grais. L. III. e. 8. Videtur Di ea hi sententiam sequi Philodemus.