Herculanensium voluminum quae supersunt 6

61쪽

Lin. x 4. et seqq. Και γαρ τυ-κ. x. . Quaerebat reetissime Cotta a Velleio Epicurum pro arisae Reis dosondonte : quos tractus . quos odoras vivi Behia ciu moa , tiι eos perstin a solvistilus pCie. Do . vidi Geor. L. t. n. Da. Adposite Lucretius L. V. v. 152. et seq. Taetiis nil nosis quoti ait, contingora diaete Tangere enim non quia, qtioci tiano non Leel Oatim Philodomus tamen Diis tribuit σα προ immo σν MnMus, cum qua etiam συ συναφειαν tribuisso dubitandum non est; siquidem Epicurus hane quoquo in Sapiente laudabat. Hus enim est illud r , --σιν; .... αγαροὶ ν, ει και ερλαψεν ' eonctifima. . . . Ops fila, nisi et nocti rit Laert. L. X. segni. H8. Cuitia inciti meminerunt Galenus in Epid m. L. II l. Comm. I. GC. Nactit L. V. n. 94. et Plutareh.

65쪽

FRAGMENTORUM

. . . . nec inultimi quispiam, quomodo Deus cum lapido , qui Duic rei idonPus non est, perindo ac cum Remina, rem utiquo habui riti Non itaque ille gignoro voluit, ut nequo lapis: nec ipso Deus, otsi vol-lot Dona respuere, et mala adetpere, posset haec abnormia ad rectam

normam reducere. Iam vero quomodo Deus ipso, qui in potestatem habet, non aliquid sibi simile, non speciosum inter Deos, aut inter ca, qua o neque nimis a Dirina nati a distant, ad congressionesum elegia ps 6.

improbum aliquid , et crudolo. ni iisdem vom sui uris ost illudi do Dolores haberi non potost prohabilis

sciolatia ex accurata commentatione ; nequo dici potest, quom indo propter recensionem integram eorum, quac iam disputata sunt, id contingat. Igitur propior haoc nihil omnino ost, quod admittat causas exhil, ut os tu, nudo Dolor gignitur

66쪽

ADNOTATIONES.

I in. I. et seqq. - asos α λ. , Totus huius Fragmenti sermo duo potissimum , nisi fallimur, in morare, et irridere videtur. Ali riam, quod Lapidos ad DPoriam eonsortia admitterentur, Pt cum iis aliquandorem haserent; aliorum, quod Stoici tabulis explicandis. ut superius diximus, ohnixe ineumbentes, clurissimam pro vim ia in eopissoni; si quidem, ut ait Philodemus, m c D us ipso .... hais abno mira reetramno ram retii is p xel. Ut alaum huiusmodi ussi γας psitem in clariore ponamus luce, pauca quae latii lira mittamus, oportet. Nota res est, prima D rum simiaiaera rudes in miraque suisse vel isti necis, vel apidos; colique lapidos eoelo desapsos, DB in m .s , ρασυλια εμνα. tiuius generis erant agrorum termini, de quibus Lucretius L. V. v. 33s , ait: Noe νωι A MIM Osι, ν Irimm aclopa Oici ri metiar iaci Iosi m. Arnobius autem L. I. p. vet. luculentius rem testatur his verbis: Si quando eonv xoriam Afristi timDpidam , et ex otioi tinquino omnitim, tamquam in sol ins praoxens, a trahar, ras scir. Iluius porrori ius ungendi lapides visos, sicut Lampridius II I x. e. q. adrillat, frequens est mentio apud Minuc

Fel. p. as; Apul. AD M. p. 4s . et Flori l. p. 58; eumque ab Ia hi exemplo de luetiam ex uinant non nulli; is enim lapidem tinxti in loco, qui dicitur Boihel, Gn. XXVIII, 18. Inde, si conicetiaris da ineloeus. MDortim MFilatim adpellatio originem duxit, qua quidem adpellatione Lampridius I. c. voluit itidia tum sciniosissimum illud simul aerum, ab Oreste et Iphigenia e murica ablatum, quod apud se ronditum esse tot Asiae Europaequo ei vitaios olim eon tondebant; sic enim Lampridius: rapi a, qtii in is in min, ex prurio Te di orantia Liandis a se rad D atio , in quo iri Orest a postiem , an 'a Diaui Dine etiam est Itipiter Myia , por quem iurabant; at tuo hine est, eur apud Grammaticos, reserente Salmasio in Lainprid. , legatur: Abnitir Dotis est; Heiων os δε- nomina Icipia itio , qtiom Scimrnua inciων ὰ omasis sto AO . Nequo vere omittenda Livii narratio do Deci Magna Matre , quam ab Attalo rege aeceptam Romani legati Romam stillemni pompa deportarunt; quam quidem Deam an iam dieit sui ol idem , qtin m Mndi m D iam era in Iaa s Pessinuntis incohane Liv. XXIX. II. Formam amem adserunt quadrangillarem multi Gra i Latiniquo scriptores, et ex his Arnobius L. VI. p. 196. Quae quidem omnia ex PFrrhao et Detieationis diluvio conseta sunt, qui secundum cira tutum ossa Matris Post tergum iactantes, genus hominum repararunt. Sed tamen nusquam reperiemus huiusmodi diona lapides silios procreasse, nisi prodigitim de Dea Phogia, Mairo Desim , onarratum agnos mus. Quod qui dona ex Arualinat ratione in cluhitim revocari nequit, qui in Miliret ab ea foetum lapideum editum traditi his verbis.

scitase ; reseram pori nhaotato foem g Iamporis Genitim edidissis, qui duplox haboroι inguen, nia terram maris , M Uriam feminae ; Amritin o moliarum e Deos monstro Oxtorritos inritim ei pari mexectiisso. Patisiti. Achiate. p. 566. Lissicio I 8u . Caeterum ex Arnobio diligentius, quam ex Pausania, rem enarratam fuisse censemias. Non enim Posera, sed I si Torm memoratur a Pausania, uti mater Ae- destis s tametsi quaedam pxomplaria habeant Λπισπιν, quaedam voro Λγδι-ν 3: sed prohabilius videtur Ailatim I id excepisso ab Iove , unde mater osse roiur. Aliam quoque subulam fortasse memoravit Philodemus. Mithrae videlicet nativitatem, quem εω ma dis πιν, mum, odi poDa nafram esae, Ethnici ambitrabatitur, mi restatur S. Iustinus, Dissim contra TU Aonem pag. us6. S. Ilier. ra. ωratis Im intonum L. I. T. IV. p. II. p. 149. ei Commodicinus Inare. XIlI. Duiusmodi commentum radices adeo alias in v terum mentes egerat, ut qui Nilarae mysteriis initiabantur, eum hoe titulo invocarent: in s εχ αερορ . Dotias petra nclitis. Iulius Firmicus. Errori pro n. Rotin eap. V. Quin etiam eumdem Deum sititi labantur eum mulieribus noluisse rem habere, ae propterea cum petra concubuisse, atquc ex ea suscepisse Diorphum.

nem pro Mntile nomino Diom m. Piniaratus, vel quivis Auctor Libosti m TDυiori Mont. Nominiti,int. ν M. Geog MA. T. II. p. o6. m. nudson Oxon. I O5. Qilao sitim ita se haluant, istiusmodi omnino sabulas, potius quam Gigantum e repti novi eui quidem in primo inierpretationis experimento mentem inlotii bamus) signis sin Philodemus videtur: quoniam non eum I, rapida, sed eum Terra rem habuisse Getam sabulantur, ui Gigantes gigneret. Vide Aivili omitti natio Λ. L I. e. s.

67쪽

Nequo vero gravius deest rationis momentum: novimus enim Epicureos omne aci συνωφαν incitamentum a

simitiliadins , et putiriri Ninnis repetendum duxisse et uti innuit Lucretius Lib. IV. v. I a. et seqq. Iure igitur a Philodemo Dotis taxaior, quod, neutra incitatus, eum Iasiua congressus ait; ac Propterea gignens non si hi proposuerit, tametsi eoneoptio filii sorte sit consenuit a. Fragni. 16. Quomodo ad tractationem da Diis pertinere possit hoc Fragmentum, in quo da Dolo agitur, facili negotio intelligimus. Quemadmodum enim superius omnem iram ab Diis amovendam Phil demus ostendere conatus est; ita etiam omnem improbi alem, et e GKIUMm, immo et omnem Dolor mal, eorum beatissima Maiiara ablegandum hete probare vid tur. Doridot itaque aniles fabellas a Poetis conseras , atque ab Sinteis religiose explanaias, in quihus L ii iiiodo itiit irobi et improborum fautores, modo crudeles et crudelitatis auspices, modo denique tum mente tum eorpore dolentes, turpe de se spectaculuinium Diti ipsis, tum hominibus exhibuerant.

Lin. Io. et smq. Ταν δε ιδ,-ασω α x. ). De Doloris natura, sore Iebus, et causis mirum quantum di, inuerunt Philosophi. Inter C Vrenaicos praecipiae, Stoicos, atque Epicureos lis erat acerrima. Nd qti niam adversus Zenonem agit Philodemus, illa Stoicorum sententia in mentem est revocanda: caa λυπ-η- σι σseia σω Σοφον, δια - πην Λυπη, α πιον timia σιστιλυ qua Do oro asinetiam iri sienum; qtita Dolor est animi confractio rationi ad rara. Laerta L. H. segm. ii 8. Notum est enim Stoiem Sapientem voluisse απα η, ii erfurfnhι iam e de quo paradoxo suse disputat Lis sius Manti eι. ad Moseam mi a. Lib. ΠL Diss. q. Praeeipuo vero nom5rant Niti, ei Mes n. si rim 1 titio m. qniam Roguli. Cie. Do Frn. Lib. V. n. 8a. Brarius Zeno aiebat: pnrici stini graticiatim, elior is clitis Ma inram romansortim parmasio. Son . Episti LXVI. Lae/ra in enns Io, et somnori, paria sunt id. Epist. LXX l. Epicurus contra animi eorporis- qtio Dolores distinguens, illos i iis deteriores esse adserebat: quia arbitrahatur σην σαρκα δια - παρον Moos Uai gειν, την δε ψυχυ κα- παριMDν, κα σο παρίν, πω mo m-ν carnam praesenti lonι modo D smo ei. cin tim -m ef p - rim, eι p osenti, eι stilum. Lauri. L. X. segm. 13 . Imino quemadmodum in voluptata summum bonum, ita in t olore summum collo bat malu in Inquit Praeterea: Aλγψων πασα, κα-ν. ibid. seum. Illy De qua re eonsule Gassendum Da Morati Phi sophia Episuri. Tom. II. p. I . Lum. 16 5. In tanta itaque Stoicorum, atque Epicureorum dissensione, mirum non est, si Zeno eam de Dolore protulerit senioni iam . quam Philodemus heic refert. Immo Epieureo homini perbelle congruit, ut Zenone in exsibilet, qui Doloris causam, et naturam omnino se aut ignorare, aut reiicere diei, in Lati Insuperiori hias nimirum versi ei lis, qui ad nos non pervenerunt, odi posuerat Philodemus Sectae suae de Do

lore placita; exposuerat liariter coniratia Si eorum inita, illa defenderat, haee resutarat r inhilest deinde ea , quae in Fragmonio toximias . qua quo indican temere dietum esse, ex Epicuri Principiis nullam Doloris rectam erui notio nom. lia proseriti Fragmenti verba probo intelliguntur; quae deinde ad Deos ab omni aegritudine liberandos, quomodo Noster adplicuerit, lacuna Perimere non sinit.

Dissilired by Coos le