장음표시 사용
201쪽
caduca bona convertitur, si ab irresistibilis necessitatis impulsu determinatur, culpabilis esse nullo pacto potest, neque ex illo anima mota, jure aut merito ullo, culpanda est ac proinde ex S. Doctore delectatio terrena non est nobis irresistibilis peccandi necessitas. XVI. Serm. III cap. 8 num. 8. o. I. Mente fervio legi De , non consentiendo; carne autem legipeccati, concupiscendo. .
Nunc ergo, Fratres, tenete sum modum et mente emite legi Dei , earne legi peccatis sim necessitate, quia concupisitis non quia consentitis. XVII. In Pal. Io num. 3. to. q. Non ergo regnetpeccatum in mestro monali corpore. Non dixit: Non sit, sed non regnet. Ines peccatum, eum delectaris , regnat inconsenseris Carnalio delectatio praesertim usu ad illicita, ct aliena progrediens , frenanda es, non relaxanda imperio domanda, non in impe
rio colloca a. XUIII. Lib. I. de Serm. Dom in Mon cap. a. num 3
tona. 3. Tria sunt qui implemrpeccatum, furasione d lectatione, di consensione. . . . Huic tamen non consentimus, si eam dominantis rationis jure cohibemus. . . Tria ergo haec milia
sunt illigesae rei, ux in Gene eripta es, ut quasi dferpeni sui Iuggesto uriam suasio, in petitu autem earnasi,
tanquam in Eva, delectatio in ratione mero, tanquam in viro, consensio; Ergo ex S. Augustino concupiscentia carnis, seu delectatio terrena indeliberata est ex necessitate originalis peccati, neque est in potestate hominis constituta. At vero consensus, sub delectatione terrena indeliberata, non est ex necessitate rised sub potestate nostra constitutus est. Hinc inest homini intestas, mobligatio frenandi, atque imperio domandi dei cstationem terrenam , ne usque ad illicita progediatur. Possumus enim, si volumus, dominantis rationis jure terrenam de lectationem cohibere, quae ita libero dominantis rationis arbi trio subjecta est, quemadmodum Eva viro suo erat subjecta ac proinde ex S. Doctore delectatio terrena non est nobis irresi- stibilis peccandi necessitas. Ad
202쪽
Ad primum ergo dicendum , quod ex S. Augustino concupiscentia carnis se renitentem, non quidem viribus omnibus, sed molliter ac remisse , traxit vi quadam resistibili, non autem prorsus irresistibili. Si enim concupiscentia carnis , vi quadam prorsus irresistibili, renitentem hominem ad peccandum pertraheret, nullum haberet locum consilium, adhortatio, quae sunt electivae libertatis index argumentum , quas adhortationes ibi subiicit S. Doctor his verbis: Modo te etsi oppugnat , non expugnet, fles cum absorptafuerit mors invictoriam ct pugnare cessabit. Ad secundum dicendum, quod ex S. Augustino praeterita voluntas fecit peccatum, quod ex prava consuetudine roboratum, moraliter' absque multa dinicultate vitari non potest: Dicit enim loco citato: Si autem non potes, praeteritatuuntas hoc ferit; ct tamen vitari potes, non quando luntas superba laudatur, sed quando humilis adiuvatur .. Ad tertium dicendum , quod ex S. Augustino, qui cogenti, hoc est , impellenti Murgenti malae cupiditati bona voluntate resistere non potest, extinguendo indeliberatos concupiscentiae motus, Mideo materialiter facit contra praecepta justitiae, hoc ita peccaturi est, ut sit etiam poena peccati. Peccatum enim nominat S. Doctor indeliberatos concupiscentiae motus, ut Lib. 6. Oper. Impere nunLII tona Io his verbis D
finitio veri id recati, ubi intelligitur, voluntas appetens quod justitia istat, ct unde liberum es abstinere, illius precati δε- itis es, quod tantummodo peccatum es non quod etiam parmna peccati, quod nescio quouetjam ad ista tibi responsum es.
fenim dicita non quod volo bonum,scio sed quod noloma luis, hoe ago, non iuris hoc malo liberum es abstinere. Ad quartum dicendum, quod S. Augustino homo lapsus, amissa scientia, . facilitate in recte agendo, quibus donis homo integer fuerat ornatus , non habet amplius arbitrium ab ignorantia, dissicultate liberum in reddi operando, quibus malis vexatus, dum approbat falsa pro veris, invitus errat sub ignorantia invincibili, sub poenali difficultate non potest physice ab indeliberatis, neque moraliter absque multa dissi Z a culin-
203쪽
cultate, accedente praecipue mala consuetudine , a deliberatis libidinosis operibus temperare . Ceterum potest physice ab his deliberatis operibus temperare, si velit. Dicit enim Lib. II. de
Genes ad Lit cap. 7. num. O. Om. 3. Sicut ratio vera docet
meliorem esse naturam, quam prorsus nihil delectat illicitum; ita ratio vera nihilominus docet, etiam illam bonam quae hahet in potesate illicitam delectationem, F extiterit, ita cohibere, ut non solum de ceteris iacitis recteque factis, verum etiam de i stas asae delectationis cohibitione Dietur. Ad quintum dicendum , quod ex S. Augustino tum ex peccato originali, tum ex prava peccandi consuetudine duplex necessitas oritur, altera physica erumpendi in actus pravos indeliberatos, moralis altera, secluso conatu satis diffe4li, erumpendi in actus pravos deliberatos. At nulla physica existit necessitas erumpendi in actus pravos deliberatos docente Augustino Lib. 3 contra Iulian cap. I. num. 56. O. Ιωquod: Euamvis aliam legis videamur in membris,sris , reps gnantem legi mentis nosrae necessitatem eriminis non habet homo. Ad sextum dicendum, quod ex Sancto Augustino posteros Adae, qui sine ulla necessitate peccavit, subsecuta est phystica indeliberati, moralis deliborat peccati necessitas, non au tem subsecuta est necessitas physica peccati deliberati. Siquidem ex S. Doctor Lib. . de Lib. Arb. cap. I. num. I. tom. I.
Neque ulla culpa deprehendisotesia natura necessitarique
Ad septimum dicendum, quod ex S. Augustino peccata deliberata , quariantummodo peccata sunt, committuntur non necessitate, sed voluntate et peccata vero indeliberata , quae ex Sancto Doctore non solum peccata, verum etiam poenae sunt peccatorum, uti sunt indeliberati motus concupistentiae, de quibus ita Apostolus conquerebatur Non quod volo bonum, hoc ago fed quod odi malum, illud Deio committunturi, sevi lius tolerantur,ignorantiae concupiscentia originalis necessitate Etenim ex S. Augustino Lib. . de Lib. Arbit r. cap. I. num. I. Om. I. Si natura elucessitate se motui eripit, eui'
pabilis esse nullo modo potes.
204쪽
Ad oestavum dicendum , quod ex S. Augustino cupidit te nostrae, quando validae sunt, Meis servimus, necessitates vocantur, morales videlicet propter max linam illis resistendidissicultatem, ut explicat S. Doctor in Palm Io6. num stom. . sic Invenisse ligatum di cultatibus cupiditatum nos posse viam propter compedes ambulare Inclusum se senti di cultate vitiorum , di tanquam muro imp bilitatis erecto, portisque clausis, qui adat ut rem visat, non invenit . . S eunda ergo tentatio es di cultatis in bene operando. . . Exelamat in hae ad Dominum Liberat Dominus de me tatibus,
rumpit vincula di cultotii. Incipit jam facile in . quod diffletufuerat. CONNEXA SENTENTIARUM SERIES.
o Tune se reare dicunt, quando natura mali praevalet naturae Dei me Manichaeorum est immundi a sanio. MEtiam mihi sidebatur non esse nos qui pereamur, sed nescis quam aliam in nos peceare naturam ct delectabat superbiam meam extra eulpam esse , O are are nescio quid aliud, quod mecum
sis, di ipse non essem. o Cui si re iere animae non valuerunt, innocenter damnantur; si autem valuerunt , ne voluerunt , voluntatis erimenes, non nece tutis. dris eramque
to ei ceditur in autemsotes, non ei eesitur, O nonpeecam tur. Fuis enim erat in eo, quod eaveri nullo modi test Peccatur autem tmoeri igitur tes . e Si enim natura vel
me tate is motus existi, ulpabili esse nullo modo potes. Neque enim ulla eulpa deprehendi potest, ubi natura nee t que dominatur Ct Selendum etiam est, multos di*uiarebitere Stellis subjectae sunt soluntates nostraeci unusui uenon prὸ meritis agitur, sed nec tu sellarum 'arum. Doctrina mala, doctrina impia. g Nihil enim seunt impiorum blasphemiae, qui centes excusare facinora sua , nolunt suae
eulp tribuere quo peccant. Itaque aut fortunam , aut fatum inveniunt, quod Meusu, aut diabolum , cui non consentire in
205쪽
potestate nostra esse misit , qui nos fel , aut aliam naturam inducunt, quae nos sit ex Deo. b AR ando ergo qui ue eum reprehendi carperit , causam convertit iustum ' ideos eu pari non vult, quia fato se dicit eoactum fecisse id quod arguitur: non eas get servum furem, non de contumelisse fluitan- queratur, vicino improbo non minetur quid enim horum faeiens justeriacit, si omnes iquibus injuriam patitur , non culpsssuri fissato impelluntur, uisaeiant this delectat adulterium t Contradicatur, resisatur, repugnetur. Non enim non habes unde repugnei. kyRatio enim quaepraesidet in mente, motus inferiores cannis, angus regens dominans frenare debet non immoderatὸ, ct illicitepassim vageque laxare, inmo autem ideo semper movere potes, qui ct refrenare motum potes. Tibi dominationem rationis Creator dedit. Tenes tu quod
pecus nonpotes. lyHabet caro ex conditione mortali quasi a dam terrenos appetitus Dor. In hostibi jus freni concessum es. Regat te Praepositui, ut possit die regis sectus Leges in in-
fmiorem non habes, nisid Superiore. in Natura enim nosira habet inpotesate illicitam delectationem, flextiterit, ita cohiberi, ut non solum de ceteris licitis refNque famis, permn .etiam de iesius pravae delectationis cohibitioneitetur . n Uuamvis ergo aliam legem videamus in membris no is repugnantem legi menti nostrae, nonsium tamen necessitatem eriminis non habet homo, sed habet uus honorem laura erioirtius spiritali munere adjutus; addemus carnis caneu Vt a concupiscit . in Non itaque Acut dicunt nos quidam cora, ct se audet in perscribere: Omnes inpeccatum, veluti intui, earnissuae necessitate trahuntur pse Ham in ea aetate . sint, ut propriae menti utantur arbitrio, o in peceat sua voluntate retinentur, di peccato in pereatum sua voluntate praecipitantur. M Definitio. vero illa pereati intelligitur: Voluntas appetent, quod justitia petat, in unde liberum es obsinere, illius erat definitio es, quod tam modosecet tumes, non quod etiamso precati. λιλ enim dicit: Non quod es bonum, facio; sed quod nolo malum, hoe Kρ, non illia hoc malo liberum est obsinere . q ata iterum dicit
206쪽
mente sertio legi Dei , non consentiendo earne autem M pee-eati , concupiscendo . Nunc ergo fratres Genete sum modum : mente servite legi Dei, earne legi peccati sed ex neces cate , quia concupisitis , non quia consentitis . r Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corporeu non dixit non μ- sed non regnet. Inesipereatum , eum delectaris regnat, fleonsenseris earnalis delectatio praesertim sue ad Hucua aliena progrediens frenanda est, non relaxanda imperio δε- mandi, non in imperio collocanda. Porro triasunt uibus impletur precatum, furaestione , delectatione , consens one. IIui' non consentimus in mumdominantis rationis uro
hibemus oria re, haec milia sunt illi gestae rei , in Genes eripia est, ιν ριδεμ a serpente Isalsuggesto, D
dam suasio in appetitu autem carnali , tanquam in Eva, δε- lectatio in ratione vero , tanquamis viro, consensio. Hactenus ex S. Augustino. a Lib. de Contin cap. s. num. 4. tom. 6. b Lib. s. Cohf.
cap. o. num Is tom. . . Lib. a a contra Faust Manich. cap. a a tom. 8. Od Lib. I. de Lib. Arb. cap. 8. num. s. tom. I ib. 3. de Lita Arb. cap. I. num. . tom. I. f In Psalm. a. num a a tom. . . In Psal. . num. I9. to. q. h Ad Lampad Epist. 46 num. 3. tom. a.' ι Serm. II 8. cap. 6 num. 8 tOm. s. k Serm. 8. cap. s. num. F. Om. s. o Lib. de Utilli Jejun. cap. 4. num. s. o. 6. m Lib. II. de Genesi ad Lit cap. 7. num. s. o. 3 is Lib. contra Julian cap. s. num 36 . to Io. o Lib. I. contra duas Epist. Pelag. cap. 3. num. 7. Om. o. 0 Lib. 6. Oper. Imperfnum II. O IO. 0 Sem. III cap. 3. num. 8. o. s. r In Psalm so num 3. to f Lib. I. de Serm Domini an Monte cap. a. num. 344 to. 3.
207쪽
De Gratia Praedestinante in quatuor artistis ἀυis.
Quatuor praecipue errores contra divinam praedestinationem expendimus. Primus eorum est , qui docuerunt divinam praescientiam, prcecipuam praedestinationis partem , quae liberos nostros actus attingit, cum libertate eorumdem minime cohaerere. Alter eorum, qui opinati sunt voluntatem di vinam, quae circa humanos actus versatur, libertatem eorumdem dominativam evertere Tertius eorum, qui at firmaverunt divinam praedestinationem ad Gratiam ex praevisis meritis naturalibus dependere. Quartus eorum est, qui hoc idem asseruerunt de divina praedestinatione ad Gloriam.Quare in quatuor articulos praesentem quaestionem partimur. I. sit Utrum ex S. Augustino divina praescientia rerum a nostra libertate pendentium sit inevitabilis earumdem necessita. II. Utrum ex S. Augustino divina voluntas rerum a libertate nostra pendentium sit inevitabilis earumdem necessitas III. Utrum ex S.Augustino divina praedestinatio ad Gratiam sit ex praevisis meritis naturalibus IV. Utrum ex S. Augustino divina praedestinatio ad Gloriam sit ex praevisis meritis naturalibus
Utrum rae S. Augustino Dimina Praestentia rerum a nostra kbertate pendentium At inevitabilis earumdem necessitas tVidetur,quod ex S. Augustino Divina Praescientia rerum a liber tale nostra pendentium sit inevitabilis earumdem necessitas quod ex sequentibus S. Doctoris sententiis confici sic videtur.
. habet de praedestinatis: Drum , si quiriquam seris
208쪽
fallitur Deus; sed nemo eorumperit, quia non aditur Deus: horum si quissuam perit , vitio humano incitur Deus, sed
nemo eorum serit , quia nulla re viniatur Deus. II. Lib. de Don Perseu. cap. 7. num. I. o. Io hanc de
praedestinatione notionem tradit. In Dd, uisu mutarique non potes, praescientia , opera sua futura disponere, id omnino ne aliud quidquam es, ni praesesinare. III. Lib. I 8 de Civ. Dei cap.II. num. 2.to. 7. tauoniam motantur immutabilia divina premi a.di quod ait Apo Hur nσω est Dominus , qui sunt juc quos enim praescipit , di prindesinapi conforme imagini Filii su ex eis perire nullus potest. IV. Serm. s. in Pal. 68. num II. o. . Si homo dixit, Puod seripsi, scripsi, de titulo ubi scriptum erat Rex Iudaeorum: Deus quemquam Fribit, di delerit Praesta es: missis est omnes ante conuitationem mundi regnaturos eum Filio suo in vita aeterna, or confer sis, imos continet liber vitae.
Dicendum, quod ex S. Augustino Divina praescientia re- .rum a nostra libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas hanc enim divinae praescientia ac libertatis humanae concordiam subjectis rationibus sic S. Doctor tuetur. I. Lib. s. de Civit. Dei cap. o. num a. to. 7 haec definit: Nullo modo cogimur, aut reten praescientia Dei, tollere volun talis arburium, aut retento voluntatis arbitrio, Deum, quod nefas es, negare aestum futurorum , sed utrumque amplectimur, utrumques deluero veraciter eonfitemur Mud, ut bene credamus, Boe, ut bene vivamur, male autem vivitur, de Deo non bene creditur, Ergo ex S. Augustino concordia divinae praescientiae de , suturis liberis cum nostrae voluntatis arbitrio est dogma certum ad fidem pertinens ae proinde ex S. Augustino divina pra scientia rerum a nostra libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas. II. Loco supra allegato adjungit: Neque enim ideoprecatio
209쪽
quia Deus illam pereararum serpraescisit Im Ideo dub tatur Num peccare eumpeccat, quia Me cujuspraeste ita fatu non potes , nonitum , non fortunam , non aliquid aliud, sed 'sempereaturum se Veisit quo nolit, utique non peccas, sed Apeccare noluerit , etiam ho HI, H
Ergo ex S. Augustino divina praestientia de peccato su- auro honianis non est causa determinativa , ex qua homo peccat; sed potius peccatum suturum hominis est causa Objectiva, ex qua Deus peccaturum hominem praescit, qui si peccare noluerit, etiam hoc Deus praescit; sed divi a praescientia rerum a nostra libertate pendentium esset inevitabilis earumdem necessitas , non peccatum futurum hominis esset causa objeetiva, ex qua Deus hominem peccaturum praescit, sed potius divina praescientia de peccato suturo hominis esset causa determinativa, ex qua homo peccat; quare ex S. Augustino divina praestientia rerum a nostra libertate cndentium non est inevitabilis earumdem necessitas. III. Lib. s. de Lib. Arbitr. cap. 3. num. . tom. r. Ceruenim hoc te movet, o hoc miraris, quomodo non Leontraria
repugnantiu , ut Meus praescius t omnium futurorum,
nos non nece iste , sed voluntateflceremus Ergo ex S. Augustinodivina praescisntia de peccatis nostris suturis optime cum eo conciliatur, quod nos peccemus volun late libera ab omni inevitabili necessitates ac proinde ex Sancto Augustino divina praescientia rerum a nostra libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas. IV. Eodem lib. 3. de Lib. Arbit r. cap. 6 num. II. Om. I.
Cur ergo uo vis et quae fleri non egit praesius 'Sicut anim tu memoria tua non gis facta esse, ac praeterie runt, se Datis praestam a sua non cogit facienda, quae futum rasunt,
Ergo ex S. Augustino scini memoria nostra prarieritarum rerum a Libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas ita pra cientia divina fiaturarum rerum a libertate Pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas aliter ex
210쪽
Sancto D inore Deus non esset justus scelerum vindex, quod
fieri omnino non potest. U. Lib. de Dono Perseu. cap. 22. num II tom. o. Redam
gui videtur praescientia Dri, quam cera negare non possunt, Aduatur hominibui Ar eurratis, Re dormiatu, quod vor praesisti, qui falli nonpotes, hoe eritis; sed dicendum est: sic currite, ut comprehendatis atque ui se cum vesro, udis praecognitoris eritis , ut legitim curreretis: simo alio modo Dei praestentia aedicari potes, ut hominis Anitia repellatur;
Sed si divina praescientia rerum a nostra libertate pendentium est inevitabilis earumdem necessitas, nulla est adhortatio ad bene agendum , nec hominis segnitia ad recte agendum rem pellitur, sed fovetur adeoque ex S. Augustino divina praescientia rerum a nostra libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas. VI. Eodem Lib. de Dono Perseu. cap. 17. num. 2. t m. I . ita congreditur cum Semipelagianis. Sicut ergo i quoque hortantur ad castitatem , caritatem, pietatem , cetera ,
quae dona Dei esse confitentur, eaque esse ab illo praecognito aeger hoc pracdesinata negare non sunt, nee dicum exhortationes suas impediri praedicatione praedesinationis Dei, Mees, medicatione de his donis eis futuris praescientiae Dei; evideant nee ad em, nee ad perseverantiam impediri exbortationes sum, si ipsa, quod verum es, esse Dei dona, eaque praeeognita, ides, ad donandumst desinata esse dieantur, Sed si divina praescientia lit inevitabilis rerum necessitas a
libertate nostra pendentium, divinae pra cientiae praedicatione impediuntur exhortationes nostrae ad fidem, perseverantiam, castitatem, caritatem, pietatem, ceterasque virtutes excolendas quamobrem ex S. Augustino divina mestientia non est inevitabilis rerum necessitas a libertate nostra pendentium. VII. rael. 34 in Ioan num. tom. 3. Dominum resium
futurorum per Propistam raedixi e recatum Iudaeo praedixi e tamen, non feri non enim propterea quenquam Deus ad precandum cogit, quia futuro bominum peccata iam Aa a novi