장음표시 사용
211쪽
nostr ipserum enim μscipit peccata, non fus, non e usquam alterius , sed Afrum quapropter Fes quae illa praescivit Vforum , non sunt ipsorum , non ver uis praestetit sed quia idius praescientia Ialli non potes, ne dubio non alius, sed ipsi peccant , quo Deu peccaturos se praesivit.
Fecerunt ergoseccatum Iudis, quod coι non compulit facere,
culpeccatum non acet , se acturo esse praedixit, quem nihil latet; ct ideo si non malum, sed bonum facere voluissent, non prohiberentur hoe facturi praeviderentur ab eo , qui novit
quis Argusque facturui ct qui ei Apro ejus opere redditurus ,
Sed si divina praescientia rerum ab humana libertate pendentium esset inevitabilis earumdem necessiitas, Deus praenoscendo sutura peccata hominum, eos ad petarandum compelleret. Item praevia peccata hominum non esissent imputabiliter peccata ipsorum: homines praevisi facturi malum nulla ratione facere bonum possent , nec facturi bonum a Deo praevideri possent. Haec autem absona sunt, absurda adeoque ex S. Augustino divina praescientia rerum ab humana libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas.
VIII. Lib. I. de Lib. Arb. cap. q. num. O. tom. I. sic cum
suo disputans Evodio concludit fallor non continu tu peccare cogeres , quem Goturum esstpr cires, neque praestentia uapeccare eum cogeret, quamvisne dubio peccaturus esset non enim aliter id facturum sepraestres Ita Deus neminem ad precandum egent, praesidet tamen eor, qui propria oluntate peccabunt Ergo ex S. Augustino certa evidens praescientia Dei de rebus suturis non aliam secum affert necessitatem , quam virta&evidens de rebus iisdem praescientia hominis; sed certa Mevidens praescientia hominis de peccato suturo non est in vitabilis peccandi necessitas hine ex S. Augustino certa invidens praescientia Dei de peccato ruturo non est inevitabilis pe eandi necessitas ac proinde ex S. Doetore divina praescientia rerum ab humana libertate pendentium non est inevitabilis e
212쪽
Ad primum ergo dicendum , quod ex certitudine praescientiae De , qui falli omnino non potest , deducit optime S. Doctor salutis certitudinem in praedestinatis omnibus, non autem inevitabilem ejusdem salutis necessitatem nam ex Sancto Do re Lib. 1. de Civit. Dei num. a. tom. 7. Num modo gimur , retenta Veientia Dei, tollere istuntatis arburtam. Ad seeundum eadem est responsio. Siquidem allerit San
ctus Doestor Lib. de Dono Perseveri cap. II. num. a tona. O.
Exhortationes nostras non impediri praeduatione praedesinat σ-nis Dei, hoe est, praedicatione de his donis ejus futuris ρω- scientiae Dei. Hae autem exhortationes utique impedirentur, si divina praescientia nostrorum operum salutarium esset inevitabilis eorumdem necinitas. Ad tertium dicendum , quod ex S. Augustino nullus e praedestinatis perire potest , stante Divina praescientia de fide, ipe , caritate , finali perseverantia hominis praedestinati a fieri potest , ut loco praescientia de bonis operibus , ex mala hominis voluntate, praescientia antecesserit de malis ejusdem operibus; sicuti fieri potest , ut loco praescientiae de malis operibus, ex bona hominis voluntate, praescientia antecedat de is bonis ejusdem operibus. Siquidem, ut disserit S. Doctor Lib. 1.
de Civ. Dei cap. o. num a tom. 7. Ideo non dubitatur hominem pecore , cum peccat , quia ille, cujus prouentia fudi non potes, ipsum pereaturum esse praefinit . Euod si nolit utique non pereat; sperear noluerit , etiam hoc ille proivit.
Ad quartum dieendum , quod juxta S. Doctorem ex insallibili certitudine , non autem ex inevitabili necessitate divinae praescientiae, nullus est ambigendi locus , ne aliquis praedestinatus deleatur de libro vitae. Quandoquidem ex Lib. ao. de Civ. Dei cap. 3 om. 7. I a ejus aescientia de illis, quae
famno potes, liber esuitae, in qu scripti sunt , ides,
213쪽
a Nullo modo eogimur , aut retenta Veientia Der, replere voluntatis arbitrium , aut retento voluntatis arbitrio Deum , quod nefas es , negare prUcium futurorum sed utrumque amplectimur, utrumque Meliteris veraester eonintemur. MNeque enim ideo peccat homo, quia Deus Ilum precaturum essem civit, quo Fnolit, utique nonpereat .sed si precare noluerit , etiam hoc ille praesivit. c Certe enim hoc te movet , di ho miraris, quomodo non sint contraria μυ- pugnantia, ut Deus praesciui ι omnis Murorum , nos non messitate, sed voluntate precemur. d Sein fallor non comti ritu peccare curres, quempeccaturum ess praescires, ne que ipsa prcscientia tua peccare eum cogeres, quamvisμ du hi peccaturus esstri; non enim aliter i acturum praefinres ita Deus neminem adpetasMum eo ens, praevidet tamen eos, qui propria voluntate peccabum . e Cur ergo non vindi-ιet justus, quaesieri non cogit praescius t Sicut enim tu memo moria tua non cogisfacta esse, quae praeterierunt siemus ae scientia sua non cogit facienda , us futura sunt f Non enim opterea quemquam Deus ad peccandum cogi , quia futura hominum peccata a n novit. Fecerunt ergo ecatum D daei, quod eo non compulit facere, cui precatum non aeus
se acturos esse praedixit, quem nihi latet: ct Ideo synoet malum Ved bonum facere voluissent, non prohiberentur , hoe facturi aeviderentur ab eo, qui novit quids uiri ei nurus, quid eis pro ejus opere redditurus. Misi prae dieandis Ucientia Dei; aliter redargui ita sidetur, ut si dicatur hominibus , Ave eurratis , se dormiatis , quod is praescipit, qui falli non potes hoc erius; sed dicendum es fle eurrite, ut comprehendatis , atque uni o cursu se pro it mr se praecognitor noveritis , ut legitim curreretis, quo ali modo Dei praescientia praedicari potes, ut hominis segnitia repellatur. b Sicut ergo i quoque Semipelagiani horiantur ad castitatem , caritatem, pietatem in cetera,
214쪽
uae dona Dei esse eonfitentur, eaque esse ab ilis praeco ita negare nonpossunt, ne dicum exhortationessus impediri aedicatione de his donis ejus futuras praescientiae Dei: Si videant nee ad dem , me ad perseverantiam Neviri exhortationes fuat, a esste Dei dona, eaque praecog ita sericantur.
Hactenus ex S. Augustino. Maidiis de Civit. Dei cap. ro num a. om. 7. I Ibidem paulo infra ce Lib. s. de Lib. Arbitri cap. 3. num LuOm. I. c. Lib. a. de Lib. Arbitri cap. . num. I . tom. I. se Lib.3. de Libri Arbitiaca num II tom. r. f Tractat s I in Ioan num. 4. tom . si Lib. de Don Perseveri cap. a. num. 37. tom. o. M Lib. de Don Persever cap. 17. num.
Utrum e S. Augustin Disma voluntas rerum d nostra libertate pendentium At in Dabilis earumdem necessitas tUidetur, quod ex S. Augustino divina voluntas rerum a nostra libertate pendentium sit inevitabilis earumdem necessitas. Haec enim habet. I. Rac in Ioan num. . tom. Omnibus profusi sibus sis bonus Pasor, omnibus membris suis magnum Caput promisit hoc praemium, ut is si, ct noreum Mosmui ne poterit nisi eri , quod Omnipotent Patris suis dixi Omnipotens Filias.
rum hominem falsum fieri, nisi quem alvum fleri Ue olu rit , non quod nullus e hominum , nisi quem foumfleri τροπι, sed quod nullus flat, nisi quem elit di deos rogam dui, ut selis quia necesse es fieri, si voluerit . . . . auia
omnipotens velle inariter non potes, quodcunque voluerit. II Lib. 6 de Gen. adiit. cap. 4 I. num. 26. Om. 3. ho
215쪽
statuit . Conditoris soluntas , rerum nec Par es. IU Epist. o. ad Paulin num a tona a s Puonam modo voluntatem Dei, in nosse voluntati praeponenua es, nove rimus t Utrum tantum in ea re, quam propterea volentes per ferre debemus, qui ct insiti egeremur trabi erum sit insedem, quod nolumus .sed ideo nos corrigimus , ut velimus , quia ille suis, cujus me excellentiam fas es recusare , nee Omnipotentiam licet evitare. U. In Enchir cap. 96. num a Diom. 6. inquit Neque enim ob aliud veraciter vocatur Omnipotens, nisi uoniam qui quid vult , potes nee voluntate cujuspiam ereaturae voluntatis Omnipotenti impeditur essectus. VI. Lib. de Correp.4 Grai cap. q. num S tom. O. Non
es itaque dubitandum oluntati Dei , que in Caro di in Terra omnia quaecumque voluit fecit, , qui etiam tua quae futura funt fecit , humana voluntates non mine re ero, quominus faciat i e M vult quandoquidem eius etiam hominum voluntatibus quod vult, cum vult, facit. VERA S. DOCTORIS SENTENTIA.
Dicendum, quod ex S. Augustino Divina voluntas rerum a nostra libertate pendentium non est inevitabilis earumdem necessitas; sic enim S. Doctor & voluntatem Dei, libertatem hominis mutuo foedere copulat. I. Lib. de Dono Perseu. cap. I . num 33. tom. O. ita de sinit Ree es aedesinatio Sanctorum, nihil aliud Praescien tia, filicet, di praeparatio beneficiorum Dei, quibus erit smὸ liberantur; quicumque liberantur. II. Eodem Lib. de Don Perseu. cap. 7. num. I. om. O.
Is igitur sua doni, quibuscumque Deus dona, proculdubio te donaturum esse praescisis, di in sua praestentia praeparasit . Tuo ergo praedesinapit , ipsi O socavit , vocatione illa, quam ope commemorare non piget, de qua dictum est: μ paenitentia sunt dona , O voeatio Dei . Namque in sua, qu alumnarique non potes prcscientia, operasuasu
216쪽
tura di ponere, id omninὸ ne aliud quidquam , es pris
sinare. III. In Psalm ISo. num tom. q. Secundum propositum
Oeeultis ae Uiliis , bonitatissu suae Deuc, quos prae si navit, illos ci vocavit, quo vocavit, imo di Defleasit , quo autem justificavit , ipsos di gloriMasit. Praede tinctii nostra non in nobi acta es oed in occulto apud ipsum, in ejus praestentia. Tria veri reliqua in nobissunt , ocatis ora Acuti, glorificatio.
IV. Lib. de Praedest. SS. cap. o. num. 9. Om. O. Praede
sinatis sis praescientia non potes esse ; potes autem esse Mpraedesinatione praescientia praedesinatione qui e Deus ea praesipit, qu fuerat ipse facturus: Und dictum es Reu quae futura sunt , praescire autem potens est etiam, quae ipse non furit Icut quaecumque peccata . uocirca praedesinatio Dei , quae in bonis, gratiae es, ut dixi, pr aratio raratio sera est i ui praedestinationi effectus.
U. Lib. ile Dono Perseu. cap. 7. num. 63 tOm. o. Haec, in
quam, Dei dona in nulla spraedesinatio , quam defendimus , non praesciunturta Deo prociuntur autem haec es igiturprae- desinatio quam defendimus. VI. Eodein Lib. de Dono Persever cap. 7. num. I. Om. o. eadem sic repetit: Cum dixerimus , atque senderimus , initium det, di ingue in finem perseverantiam Dei don et aeste , ne ullarius futura dona , di quae danda esstent , di qui-kus dandi ent, Deum non praescire tuis Z aepe ho m desinatos ab illo esse, quos liberat , di coronat. UII. Eodem Lib. de Dono Persever cap. II. num. 2. Om. io ita Semipelagianos adoritur. Sicut ergo usi quoque ore tantur ad Uitatem , aritatem, pietatem , ct retera , quσDei dono esse confitentur , eaque ab illo esse praecogniti, ac perhoe praedesinata negare non possunt nec dicunt exhortationes fuat impediri praedicatione sedesinationis Dei, hoc es , praedicatione de his donis ejusfuturis praescientiae Dei, si videant, ne ad dem , ne ad presserantiam impediri exhortationes fuat s ipsa, quod verum es, se Dei dona, eaque rx Pars I. Bi cogni-
217쪽
regnum, idest, ad donandum praedestinata esse dicantur.
VIII. Eodem Lib. de Dono Persever cap. 2 . num. SI tona. io libros suos Confessionum alleg.m , laaec ita persequitur.
Omnia itaque Dei doni, ux in codem opere , sis optavi , siue laudati , qui non dicam negare , fit dubitare ritem --
deat , Dum daturum se se praesipisse , vibur daturus fuerit, nunquam potuisse nestrea ure V praedestinatio manifes , eerta sanctorum , quam p a diligentius
operosius , coura Pelagianos Aputaremus, defendere meessitas compulit. IX. Lib. de Spir.' Lit. cap. S. num. 7. Om. O. inquit. Suos praefessi ut praedesinaret , praedestinavit ut vocaret,iscapit ut justificaret , justificavit ut glorificaret. X. Trail. 3. in Joan num II tona. 3. hae decernit. Si praedestinatus es, ad tempus erravit; in aeternum non periit redit ut audiat quod neglexit , faciat quod audivit. Si enim de his es, qui praedestinati sunt i errorem Vsius Deus μα- sipii , ct conversonem futuram. Jam vero: Ex S. Augustino divina praedestinatio , praeter divinam praescientiam, includit etiam Dei voluntatem , quod nomina ipsa praedestinationis , praeparationis , V serionis
aeternae, in sutura largitione gratuita suorum benen iorum, fatis luculenter demonstrant. Haec autem Dei beneficia ex Sancto Doctore sunt fides, spes, caritas, pietas, castitas, paenitentia, ceterarumque salutares virtutum actus , quibus ad vitam pervenitur aeternam , quaeque argumenta sunt nostrarum ad populum exhortationum , quibus incitamus Auditores ad virtutes has excolendas. Cum autem Pelagiani contenderent actus hujusmodi salutares non esse Dei beneficia, sed merita dumtaxat humana, utpote per illos independentia a necessitate praevenientis gratiar, atque intuitu meritorum hujusmodi naturalium is ad gratiam,vi ad gloriam Deum praedestinare affirmarent hinc factum est, ut a S. Augustino opera hujusmodi dicantur , ut revera sunt , dona leneficia Dei , ac proinde ex S. Augustino divina praedestinatio includit Divinam voluntatem rerum, Ma divina gratia, a nostra libertate penden
218쪽
tium . Rursus : Cum haec divina voluntas consequatur divinam priescientiam rerum earumdem ab humana libertate pen dentium, &haec divina praescientia non sit inevitabilis earumdem necessitas, ut superiori articulo ex S. Augustino fuit demonstratum conficitur, quod ex S. Doctore divina voluntas rerum a nostra libertate pendentium , utpote regulata , per scientiam evitabilem, non est inevitabilis earumdem n
Ad primum ergo dieendum , quod ex S. Augustino consertium regni pro ovibus, membris suis , quod omnipotenti Patri, se velle dixit omnipotens Filius, non potest nisi
fieri, seu necesse est fieri, necessitate consequenti , Orta ex praescientia infallibili operum salutarium, terseverantiae usque in finem suarum ovium. Nostra autem opera salutaria d na opera Dei sunt, ut testatur his verbis Lib. de Don Persever. cap. 7. num. I. om. Io In δεά gurialia Mamque non potes,praestentia operas futura disponere, id omnivi, nee aliud quidquam, es praedesinare. Ad secundum dicendum , quod ex S. Augustino sicuti omniseius falso scire sic Omnipotens inaniter velle non potest; adeoque quem efficaciter salvum fieri voluerit , salvum fieri necesse erit , non quidem antecedenti , sed consequenti dumta taxat necessitate , propter infallibilem siuam praescientiam . Haec enim habet de salvandis praedestinatis Lib. de Correp. Grat. cap. 7. num. I .aOm. Io. Horum s qui uam erit, fallitur Deus, sed nemo eorum perit , quia non fallitur Deus Ad tertium dicendum, quod ex S. Augustino Conditoris voluntas est quidem rerum necessitas, sed rebus ipsis proportionata ac proinde est necessitas mere consequens rerum 1 libertate creata pendentium necessitas autem antecedens re rum est a libertate creata independentium, qualis sui primi hominis productio, de qua ibi loquitur S. Doctor Haec enim
habet loco citato. Manifestim es etiamfle non factum esse bonem , contra quam erat in illa prima conditione causarum , quia
ibi erat etiam sie fieri poste , quamsis non ibi erat ira fleri necesse esse me enim non erat in conditione creaturae, sed B a pla-
219쪽
placito Creatorii, cuju volunta rerum necessita es. Ad quartum dicendum, quod ex S. Augustino volentis
Dei aliquid enicaciter nec excellentiam fas est recusare , perindependentiam nec omnipotentiam licet evitare, per resissentiam. Ceterum ibi loquitur S. Doctor de mortis, aliarumque calamitatum necenitate, quae in nostra potestate non sunt,
ex Dei voluntate nobis contingunt sic enim ibi prosequitur S. Doetor Sicut Petrum rite cinxit, ct tulit μὰ noluerat, verumtamen qu)nollet tu, volens mortem subegit asperam. Ad quintum dicendum, quod ex S. Augustino nullius
creatura voluntate, impeditur estectus ultimus voluntatis omnipotentis ordinantis voluntatem inobedientem, vel ad ostensionem misericordiae suae, si resipuerit bel ad significationem justitiae suae, si obduruerit. Siquidem ex eodem Lib. Enchiri
cap. Ioo num. 26. tona. . dicitur Per eamdem reaturae
Iuntatem, qua factum es, quod Creator noluit , implevit ipse, quod soluit , beri uten O malis , tanquam summὸ bonus ad eorum damnationem, quo jum praedesinapi ad parram;
o ad eorumsalutem, quos benigne praedesinavit ad gratiam. Ad sextum dicendum, quod ex S. Augustino sicuti humana voluntas divinam praescientiam falsiificare non potest, quod esset contra rationem Divinae Sapientiae ita humana voluntas resistere non potest divinae voluntati efficaci, quod esset contra rationem Divinae omnipotentiar. Praeterea De ipsis hominum voluntatibus, quod vult Deus facit; non illas quidem irresistibiliter necessitando , sed movendo moraliter sub praescientia in saltibili secuturi eventus Testatur enim S. Do-λor Lib. de Spin Ut cap. 3 . num. 6o tom. IO quod Non ideo tantsem isam voluntatem divino muneri tribuendam, quis ex libero arbitrios, quod nobis naturaliter concreatum es, verum etiam quod visorum suasionibus agit Deus, ut velimus,
ut credamus . se extrinsecus per pangelum exbortatio mea, ubi mandata legi aliquid agunt , radiso admonent hominem infirmitatis suae , ut adgratiam issescantem erede
do confugiat Is intrinsecus, is habet in potesat quid ei veniat in mentem; sed consentire , et dissentire pro
220쪽
pria soluntatis es. Hiier, modis, quando Deus agit eum an mirationali, ut ei credat, neque enim eredere pote quodlibet libero arbitrio. nullas suasio, vel vocatio, cui eredat, profectio Uum sella credere Deus operatur in homine, di in
omnibus misericordia ejus invenit nos. Consentire autem voeationi, vel ab ea disseruire, sicut dixi , propriae voluntatis es. Et Lib. I. ad Simplic quaest a. num II. Om. 6. Nullius Deusu amiseretur cujus autem miserem , ceum vocat, suomodo it ei congrueo , ut eantem ποπ respuat.
CONNEXA SENTENTIARUM SERIES. a me es praedesinati sanctorum , nihil aliud: --
fientia, siluet , di praeparatio beneficiorum Dei , quibus certissime merantur, quicumque liberantur. b Namque inius, quae falli mutarique non potes, praescientia , opera sua futura disponere, id omnino, ne aliud quidquam , es prae- desinare. c Praedesinatio igitur nostra non in nobi acta
es, sed in occum apud Num in ejus praestentia. d Siquidem praedesinatis ne praescientia non potes potes autem e sine praedesinatione praescientia praedesinatione quisse Deus ea aes sit , quae fuerati e facturus. e mesunt
Dei dona, quae Anulis es praedestinatio , quam defendimur, non praesciuntur die .lraestantur autem hae es igitur praedesinatio , quam dependimus f Diximus enim atque sendimus, ct initium ei, ct urique insis perseverantiam Dei dona esst, nee ullas futura dona, ct quae danda essent, quibus danda essene Deum non praestre potui ea ac perho praedesinato abulo esse, quos liberat, eoronat. OSicut er, ue Semipelagiani hortantur ad eastitatem,cgritatem, pietatem, di cetera, quae Dei dona Uisen tur, eaque ab illo se praecognita, ae per Boepraedesinata ne gore non possunt nee dicunt exhortationes suas impediri indicatione praedesinationis Dei , hoe est, praedicatione de his doni ejusfuturis praescientiae Dei; e rideant nec a dem ,