장음표시 사용
91쪽
Joannis de gratia essicaci , quae omnibus hominibus non est communis, sicuti con3munis est natura rationis particeps , liberum voluntatis arbitrium lex sive natura indita, sive mosayca, sitve evangelica Ceterum illud idem testimonium S. Joannis alibi S. Doctor interpretatur, de gratia suffcienti omnibus hominibus ratione utentibus praep)rata, uti constat ex lib. I. de Gen. contra Manich. cap. s. n. 6. o. I. Et ex lib. I. retracst. c. I n. a. to. I. Et ex Tract. Iq. inJoan. n. a. to 3 aliisque locis satis perspicuiS.
Ad 2 dicendum quod S. Augustinus loco citato loquitur de gratia iustificant de gratia habituali, de gratia baptisni. Siqui dem ibi reselli Pelagianos affirmantes baptismi gratiam dari
propter merita naturalia selius liberi arbitrii, denegari prompter demerita eiusdem arbitrii . Unde inserebant , omnes homines baptismi gratiam esse accepturos, nisi suae voluntatis arbitrio illam respuerent. Ut hune errorem S Doctor eJertat, is medium proter parvulorum exemptum, ex quibus alii decem dunt ante baptismum, quin illum respuerint sua voluntatis arbitrio Alii vero decedunt post ba ptismum, qui illum pro meruerint suae voluntatis arbitrio. Ecce verba S. Doctoris ali gata ad Uital. p. I7. c. 6. n. ro Mao. o. a. ubi objectam propositionem se exponere profitetur c. 6. n. 38. per illa verba: Ut eadem duodecim bres expositione percurram. Iam vero au diatur expositio S. Doctoris per quam sui ipsius interpretem fieri se profitetur . Nuomodo diritur omnes homines eam fuisse accepturos, sinon in quibus non donatur, ea ud poluntate fluerent... Cum multis non deturparetulis, siue illa plerique moriantur , qui non habent contrariam voluntatem , aliquando cupientibus festinantibusique parentibus , impria quoque volentibus ae paratis, Deo nolente, non datur, cum repente antequam detur expirat, pro quo ut aeriperet cum batur. uomodo in hae re meri apensntur voluntatis huma nam, uandoquidem illis quibus gratia ista non datur , nullo plerumque meriti, nulla voluntate dissantibus , sed unam eum
eis quibus datum, habentibui causam, justi tamen judicio Dei
92쪽
Ada dicendum similiter, quod S. Augustinus agit iterum loco citato de gratia baptismi Siquidem eodem fer. 26. cap. 3. n. S. to 3 haec habet . ExceptiHIs communi ratia naturae
quihomines facti fumui ... Θα es major gratia, quis facti fumus populus jui ei posse ejusper besum Chri in
Dominum nostrum: Et rursus ibidem c. 6. n. . Excepta ergo illa gratia, in conditis humana natura haec enim chrisianis,
paganisque eommunis est, Mes major gratia, non quod per Uerbum homines factisumus, sed quod per Verbum earnem sectum, deles facti sumus. Ad . dicendum quo S. Augustinus soco citato loquitur
de gratia praedestinante, qua alii liberantur ab aeterna perditi ne omnibus debita. sine qua gratia praedestinante ceteri non liberantur. Sic enim prosequutir eodem L. de Don. Pers cap.8. n. 6. o. o, Non itaque mus ingrati, quodsecundum placitum voluntatis suae, in laudem gloriae gratiae suae, tam ma res liberat misericor Deus de tam debitaperditione , ut se imis neminem uberaret, non et injustus Ex uno quippe omnes in condemnationem non injustam judicati sunt ire, sed justam. 1gergo uberatur, gratiam diligat qui non liberatur, de Dium agnosia . Si in remittendo debito bonitas, in exigendo
aequitas intelligitur is quam es opud Deum iniquitas in
Ad quintum dicendum quod . Augustinus laco citato docet aliquibus deesse non quodcumque adjutorium neces a-rium, atque sufficiens , sed peculiare illud quod consertur ad perseverandum in statu aecepta iustitiae. Deest enim apostatis angelis, adultis damnatis, parvulis decedentibus sine baptismo, infidelibus, peccatoribus, qui non sunt in statu justitiae, sed injustitiae. Siquidem adjutorium necessarium, atque seruiens ad perseverandum in statu justitiae consequitur statum ipsuna justitiae. Infidelibus enim, ieccatoribus consertur adjutorium sufficiens non ad retinendam, sed vel ad comparandam , vel ad recuperandam justitiam Desectus autem tali, adjutorii poena est vel originalis , vel personalis peceati; consequitur enim j stitiam amassiam vel propter originale, vel propter personale
93쪽
peccatum. Constant haec omnia ex loco plenius recitato S. Doctoris, videlicet, L. de Corr. , Grai cap. II. n. 32. to I .
ubi S. Augustinus hare habet de adjutorio necessario, ac suffcienti ad perseverandium in statu justiti originalis , in quo conditus suit angelus, homo primus. Posse ergo permanere si vinet, uia non deerat adjutorium per quodposset ne quo non posset perseveranter o m tenere , quod vellet; sed quia misit manere, prosem ejus culpa es , cujus meritu in
Dissu Apermanere volui t. seu fecerunt uel sanct ,
qui eadentibus aliisper liberum arbitrium, per idem liberum amisistiumsteterunt i . . . . Si autem Me adjutorium Uri angelo, vel homini, cum primumsaia uni defuisset quoniam non talis natura facta erat , ut fine disino adjutoriosos etpermanere si vellet, non utique sua ulp recidissent. Adjutorium quippe desui ei, ne quo manere nonpossent. Nunc autem ρομhui des tale adjutorium jam ena peceat est Auibus autem datur, fecundum gratiam datur, non feeundum debitum Baanu amplius datur per Iesum Gripum Dominum viserum , quibus id dare Deo placuit, ut non solum adsit, ne uosermo
nere non possumus, etiam Humus verum etiam tantum aciales, ut vellimus: Ex quibus in rem nostram insuper insero. Ergo ex S. Augustino . Si primo homini, Mangelo desuis se adjutorium necessarium atque sufficiens ad perseverandum in justitia originali, non sua culpa cecidissent; quia deficiente adjutorio necessario ac sufficienti, non est culpabilis casus peccaminosus Sed omnibus hominibus ratione utentibus est culpabilis cassis peccaminosus; Ergo ex S. Ausustino. Nulli homini ratione utenti deest adjutorium necessarium atque suus
Ad sextum dicendum quod S. Augustinus loco citato loquitur de adjutorio immediate necessario, atque sufficienti ad intelligendum&obediendum. Si ergo accipiatur de adjutorio immediate necessario, ac suffieienti ad intelligendum, ibe diendum, sensus erit hujusmodi Simul enim Ostendit, os ne adjutorio immediat neeesurio a su eienti Domini Dei, otiatesilereo ob dire immediate non posse, B tamen si tost
94쪽
a Durium Dei desit , non ideo es excusabile hominis initum spumiam judicia Dei conferentis adjutorium dumtaxat adorandum, quod es mediates ciem ad obediendum , loco adjutorii immediates cientia ad obediendum, quamvis occulta, tamen justa sunt Caula autem probabilis sic interpretandi S. Doctorem est hujusmodi. Quia si deesset quodcumque adjutorium tum
immediate tum mediates tum proxime tum remote necessarium ad obediendum , esset utique excusabile hominis vitium, ωjudicia Dei praecipientis , simul denegantis omne adjut rium necelsarium ad obediendum, non selum occulta , sed etiam injusta essent Siquidem ex S. Augustino Lab de Corri&Grat cap. II. n. 3 a. to Io. Si autem hoc adjutorium, per
quo posset , sine quo non posset perfrerranter bonum tenere quod vellet , vel angelo vel homini , eum primum factisunt defuisset quoniam non alii natu facta erat, ut ne disImadjutori poste sermonere si vellet; non utique u eulpώeecidissent. Adjutorium quippe defuisset, siue quo manere nou
possent. Porro infinita propemodum loca sunt, in quibus perspicue docet S. Augustinus nulli prorsus homini ratione utenti, urgente praecepto, deesse ajutorium necessarium atque sufficiens saltem ad orandum, cui si consenserit, beneficio piae orationis obtinebit adjutorium immediate necessarium, atque sufficiens ad obediendum. Hinc Lib. de Natura Gratia cap. q3. n. O.
to Io dicit Deus imp bilia non jubet sed jubendo admonet, ct facere quod Aser, petere quod novo s. Et l. . p. Immpers n. Iao to. o. . Hominibus naturas uis iraepropterea damtur prccepta visendla quia daturo gratia ut qui uber juvet. Α septimum dicendum quod . Augustinus docet ibi Dei gratiam necessariam esse ad divina mandata servanda, quae gratia si enective reipsa non adjuvet hominis infirmitatem , mandatum illud: Non concupisces sub se reum tenet;& praevaricatorem potius damnat , quam liberat peccatorem. At vero ex S. Augustino licet desit aliquando Dei gratia emax, quae effective ieipsa adjuvat ad Dei mandata servanda, urgente tamen praxepto, nunquam ex S. Doctore deest grati
Dei saltem mediate remote sufficiens , quae aliquomodo
95쪽
asse stive, secundum se adjuvet ' si quidem ex S. Doctore si pra citato. Hominum natura uir propterea dantur .ce pia vivendi, quia daturi gratias ut qui j v juvet. Ad octavum dicendum quod . Augustinus ibi docet. Pertinere ad occulta judicia Dei quod aliis praeparetur, aliis
non praeparetur voluntas a Domino, praeparatione non qualicumque , sed congrua atque efficaci, quod alibi passim docet. Sic Lib. de Spiri, ait cap. 3 q. n. 6. o. o. inquit. Iam salinam profunditatem scrutandam usquam nos coarctet, cur illi ita suadeatur ut persuadeatur illi autem non ita tmosis occurrunt interim, quae resondere mihi aceat O a
situdo mitiarum PD: numquid iniquitas apud Deum i Cui responsi is di luet , quaerat doctiores, sicaveat ne inveniat praesumptiores. Ubi duo re ipsa Augustinus distinguit, videlicet Divinam suasionem cum persualione conjunctam. Et Divinam suasionem a persuasione ejunctam. Divina suasio cum persuasione conjuncta est gratia uafficiens conjuncta cum eff-cacia, hanc pertinere vult Augustinus ad solos consentientes Divina suasio a persuasone se acta est gratia sufficiens se juncta ab efficacia, lanc pertinere vult Augustinus ad solos dissentientes ac proinde docet suasionem, quae gratia sufficiens est, coimmunem esse omnibus hominibus ratione utentibus, consentientibusvidissentientibus, bonis ac malis adeoque nusquam docet pertinere ad occulta judicia Dei. quod alii aliquam , alii nullam habeant sufficientem gratiam , quam omnibus esse communem palam affirmat. Ad nonum dicendum quod ex S. Augustino Gratia pro pter quam dictum est, diis enim te discernita Primo est Gratia praedestinationis, perquam discernitur praedestinatus a reprobo Secundo est Gratia baptismi, per quam discernitur sedetis ab infideli. Tertio est Gratia justificans, per quam discer nitur justus a peccatore. Quarto est Gratia efficax, per quam di steritur consentiens a dimentiente. Quinto est Gratia finalis perseverantiae, per quam discernitur tinaliter perseverans a non perseverante finaliter. At per gratiam sufficientem nullus ratione utens discernitur;siquidem ex S. Augustino Gratia suffi-
96쪽
ciens omnibus hominibus ratione utentibus est communis . Dicit enim lib. 83 QSest. qu.68. n. s. tom. 6. Ad misericordiam pertinet Oeatio . Ad , Iesum pertinet beatitudo eorum qui venerunt vocati , ct supplicium eorum qui venire noluerunt. Ad decimum dicendum quo S. Augustinus ibi loquitur de gratia justificanti, qua inanes erant in lege veteri Judaei illi, qui servabant dumtaxat extrinsecus legis praecepta ex mero temporalium poenarum timore, quae in lege Osayca adversus transgressores erant decretae. Ad undecimum dicendum quod S. Augustinus ibi loquitur de interiori gratia efficaci Sensus est igitur: Ubi non est interior gratia efficax, qua persuadetur quod extrinsecus ad aurcs dicitur, inaniter, vitio hominis sorinsecus perstrep intverba. Siquidem Tracst. q. in eamd Ioan epist. n. . to 3 haec
habet. Ille qui vos ereavit, ct redemit, vocavit ripseritum, ct fidem suam habitam in vobis, nisiloquatur vobis intus, me ausa nospersirepimus. Πώὸ hoc apparet unicum
multi audiant, non omnibus persuadetur quod dicitur. Et lib. de Cint novo c. 8. n. 8.tας Issi rid valeat liberum arbitrium muadjutum, in ipso Adam demonstratum es. Ad malum δε it*hi, ad bonum non nis adjuvetur a Deo: Ubi profecto loquitur de adjutorio efficaci , siquidem lib. de Corr. , Grat. c. I. &ia pluribus docet Non defuisse Adamo necessarium, atque D leni adjutorium, quo poterat, disne quo nonpoteratpe fueranter bonum tenere, quod accepcrat. Ad duodecimum dicendum quod ex S. Augustino. Deus deserit auxilio dumtaxat efficaci eum, quem induci patitur intentationem Si quidem Trare II in Joan. n. . αῖ haec detentatis hibet Gomodo passant, ut diabolux fuggestiones immittantur, umanis cogitationibus misceantur , ut eas tan-
qua uas deputet homo, undescit homo Nee dubitandum es, etiam bonas furasiones a bonos ritu ita latenter, ae spiritaliter fieri sed interes, quibussam earum mens humana consentiat,divino auxilio vel deserta per meritum,veladjuta pergra tiam Adeoque ex S. Augustino Mens humana deserta divino auxilio, potest non consentire suggestionibus latentibus, ac Pars Κ spiri-
97쪽
spiritalibus boni spiritus, quae suggestiones prosecto non sunt
nisi gratia sussiciens; ac proinde, urgente tentatione auxilium illud divinum, quo mens humana siquando deseritur, non est nisi auxilium efficax. Ad decimumtertium dicendum quod ex S. Aug. Quando voluit Dominus Jesus Christus deseruit Petrum , non tamen omnimode, sed aliquatenus, paulisper. Gratia, videlicet, emcaci vel immediate sufficienti, tunc inventus est homo Petrus. Siquidem S. Doctor Serm 28 S. num. 3. to I haec habet de lapsu Petri Amare Dominum interrogatus Petrus , in cor
desu praesum erat, se pro eo etiam moriturum, viribus fuishoc tribuerat Nisi paulisper a regente desereretur , non sibi
demonstraretur Rursus ex S. Doctores Dei caritas in Fidei consessione confirnians Petro adhuc desuit , quando mulieris, ancillae interrogatione perterritus , una cum tali terrore verum testimonium perhibere non povit . At non deerat Petro parva
caritas Limperfectaci vidὰicet, imper sta debilis voluntas bona ex sumciesui sibi gratia divinitus collata, cujus benescio confiteri Christum constanter poterat coram muliere ancilla. Siquidem S. Doctor L. de Grat. &Lib. Arb. cap. 7. n. 33. to Io haec habet de Petro putante se posse immediata mortem pro Christo oppetere, quod poterat tantum mediato ex parva imperfecta caritate. Ouamsit parma ct Imperfecta non deerat , quando dicebat Domino: Animam mea rote ponam Putabat enim se posse, quod se felle sentiebat. Et quislsam, etsi parvam dare carpera earitatem, nisi ille qui
praeparat voluntatem operando perficit, quo operando incipit Postremo in tertia sententia docet S. Augustinus Petrum non fuisse confirmatum ingratia, quando timore mortis Christum se nosse negavit. Cum autem in Spiritus Sancti adventu fuerit confirmatus in gratia, tunc ex S. Doctore Annuntiavit que ad mortem, quem negaverat umens mortem:
Concludo, pressius loquor Augustinus in objecta sententia docet Petrunminon potuisse verum testimonium perhibere de Christo coram muliere ancilla, sed impotentia dumtaxat consequenti, Min sensu composito parvae caritatis conjunctae
98쪽
jundis cum magno mortis sibi imminentis terrore, hoc est, insensu composito voluntatis quidem bonae, sed debilis, infirmae, imbecillis, inefficacis Uno verbo. In sensu composito, rae velisitatis conjunctae cum ingenti mortis terrore. Quod autem apud S. Augustinum sim voces prorsus synon imae Caritas ct bona voluntas Magna earitas ct bona voluntas e - eax. Parva caritas ct bona volanus in eo, Humerari misitas , nullus ignorat nisi qui in schola Augustiniana suerit prorsus hospes4 peregrinus. Quod nos in secunda parte Augustinianae Summae luculentissime demonstrabimus.
CONNEXA SENTENTIARUM SERIES. a Illud autem lumen Ueupura eorda eorum, qui se adumpraeceptaservanda convertunt, quod omnes homines possunt, sise i quia iuuilumen omnem hominem illuminat venientem indum mundum. JLμω lumen mentium is sis oeulis pensetus alienum, quod illuminat omnem hominem venientem In hune mundum, non noverunt aliqua ex parte Manichaei eo tare cySi ergo omnem hominem illud lumen illuminat, nullum relinquit aem haereticus Hisminari se dicat d) Iesus enim ipse
est, qui splendula stamia, flumen esse Agη eans , quod i
luminat omnem hominem venientem in hune mundum tuta esse sol oeulis earnis, hoe ille oculis cordis. e Siquidem de ipsait Evangeli , quod erat tamen verum, quod i minat omnem hominem venientem in hune mundum. Si ergo omnem hominem , ct i um Ioannem; quia σε ipse de hominibus. Etenim quamvis nemo exsurrexerit major Ioanne in naris miserum , unus tamenin Ue ex his qui nati sunt ex mulieribus. TySuus ergo ille non vocatur immino Iesu; qui non laborat in hoe saeculo, sed quis in hae sita non laborat in perearis di iniquitatibus suis. Si autem omnes laborant , omnibus iam n est. Venite ad me omnes u laboratha Si autem omnibus4ιζrum est qua re eulpam tuam tribuis insitauri tu, g Nullum sane mortaliumpermutit Deus se excusare de umbra mortis, Mi alia erimpenetravit Herbi erior. hyDeus enim sonat ubique , tam a genis,
99쪽
gendo, modi cando, inspirando Hoeavit terram a solis ortu
que ad occasum juvas relinquem partes, quas non vocarit. Pui terram vocavit, ct totam terram vocavit, tantam voca-
ad eorrection- vocat undique ad Poenitentiam, Meat per i
limam euitationem sed obfersa, ne multitudine misericordiae Dei male utendo, tu tibi thesaurines iram in die irae. k Siseergo peccator Au, laudetur Deus qui ad indulgentiam Meat, siseitiis jam ambulet in iijusitio, laudetur Deus qui ad coronam vocat l Miseretur enim, emsederat imaginem suam fragilitatem nosram, errorem,srum, excitatem nostram, socat Beonversis adsedonMpeccata non conversis non donat. m Illa enim lumine intus mens hominis adspergitur , quod aeternum manet , quod etiam in tenebris lucer sed rursu se a caecis quamvis eos suis radiis quodammodo fiat, si ab Druix teneseris non comprehenditum n minimmo etiam ipsi,
qui persecut sunt, non satim os resurrectionem ad summetum rapuit: sed finxuit ut se aliquando adsistem ab illamputare converterent, O adsuesub ne servans ultimo judiem ultimam enam ct nune usurpeccatores invitans ad pae-mitentiam. Q Licet enim noverit Deus qui inpeccatis pere
seueraturi, qui relicturi jufitiam , ct irremeabiliter ad insequitatem a stili tamen Getissem suum oriri super bonos malas, pluitsuperjuHorct injustos, imitam utique ad se
nitentiam perpatientiam, ut qui neglexerint ejus bonitatem , experiantur in eleveritatem is Ad illam enim caenam quam Dominus diei in Evangeliopseparatam, nec omne qui voca ti sunt mire voluerunt; nee illi qui venerunt, venire possent ni vocarentur. Ita erunt duo illa: ferierediam, Ἀωμeium cantabo tibi Domine. Ad misericordiam pertinet Sectio Adjudicium pertinet beatitudo eorum, qui venerunt vocati,
supplicium eorum, qui miserum venire. q) Igitur non Ientis, neque currentis, sed miserantis es Dei, qui ho modo vocavit; quomodo aptum erat eis , qui secuti sunt Meationem. Ad alios autem vocatio quidem pervenit; sed quia talis fuit, qua moveri, possent , nec eam capere apti essent, vocari qui
100쪽
ditai scrutandam qui uom nos coarctet, curiali ius dea- - utpersuadeatur illi autem non ita suadeatur, ut per suadeatur Duo sua occurrum interim, quae respondere mihi ploreat: Altitudo Disitiorum Et numquid iniquitas apud D Cui responsis sa displicet qucra doctiores Sed caveatne insenuipraejumptiorci Hactenus ex S. Augustino.
ratione Mentibus ZVidetur quod ex S. Augustino Gratia sumciens non detur omnibus infidelibus ratione utentibus: Haec enim habet I. I, de est Pelag. α q. n. 3 . to Ita de fide, qua infideles carent. Fides es initium, unde bona opera Deipiunt. Fides ima datur, unde impetrantur retera. II. Serm a Oa C. q. n. q. to F Illi non es ortus Christus,
a quibus non es agnitu cirisur Sol ille juintiae sine nube su
nocte, ipse non oritur mali , non oritur impiis, non oritur in . fidelibus. III. Serm. Is . de verb Apost α II. n. I 6. o. s. Pagani qui