Clericus Romanus contra nimium rigorem munitus duplici libro quorum uno veteris ecclesiae severitatem, altero praesentis ecclesiae benignitatem a rigidiorum quorundam scriptorum calumniis vindicat P. Baldassar Francolinus societatis Jesu theologus Pr

발행: 1705년

분량: 391페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

281쪽

Qui Doctores requirentes saltem aliquam irrutensionem in tali actu habent longe majorem authoritatem , quam habeant vestri Doctores. Si ergo horum sententia probabilis est , ac tutior ac proinde sola admittenda in praxi, a sortiori talis erit sententia praedictorum . Grant ergo vestri Doctores dum eam non sequuntur in praxi. Notandum est secundb, non requiri, etiam loquendo de iis quae pertinent ad vat rem cujusvis Sacramenti , ut simus ita mor liter certi, ut non possimus moraliter esse, gis certi. Nam absque dubio sum moraliter certior, quod Poenitens habeat dolorem sus- scientem,si habeat dolorem valde intentum testatum lacrymis praeviis operibus ex Grissima Poenitentiae plurium annorum , nec tamen vestri Doctores hunc dolorem requi-

.runt.

Notandum est terti , ad Sacramenti Poenitentiae tutissimam administrationem sunsceres, ut monui disp. s. p. i. quod Consessor prudenter judicet , Poenitentem esse dispositum, quod judicium potest appellari certitudo quaedam practica , quatenus Consessarius habens iste judicium, debet absislvere Poenis

282쪽

DIs PUTATIO X. 6

imitem, ac si esset certus. QuM autem id siis sciat, probatur ex eo, quod majorem certitudinem non requirit communis Ecclesiae praxis, Ac hoc modo viri etiam sanctissimi hoc Sacramentum administrant: non enim sere semper absolutionem negant , ut facere deberent, si id non lassiceret, cum seressem per haheant solum judicium prudens de dispositione Poenitentis , nempe innixuii eius dicto aliisque signis assibilibus. Quin vestri ipsi Do res, exceptis praedictis casibus , Poenitentem statim absolvunt, dum aut explicitδ aut implicit ipso modo confitendi testatur,

se vere dolere, troponere. Certum autem est, qubd ex hac attestatione Poenitentis,non

oritur nisi judicium fallibiles clim qui sic t statur, non bltim fallere Confessarium pos sit,in fallat aliquando, sed falli ipse possitacsorth fallatur putans se habere verum dolo.

rem in propositum , cum neutriam habet.

Hinc bene ardenas in sua Crisi super propositiones ab innocentio XL damnatas di sert. 2. cap. 3. num. s. si impossibile plerumque , quod Uessarius habeat cognitionem plusquam probabilem de legitima dispositione Paenitentis, eam ea cognitio nitatur L

283쪽

EI Poe=titentis, aut aliis si is externis fallibilibus. Unde infert eam sufficere, confirmat e praedicto absu do, quod nempe si ea raon suiu ceret fere nunquam posset quis absolvi , nisi in mortis articulo . . Et confirmatur authoritate Theologin tum antiquorum , recentiorumque qui lata, tractatibus moralibus, quos nobis reliquere, communi consensu non solim docent aut

supponunt, susscere lioc judicium prudens, sed quod maximὴ notandum est supponunt

hoc iudicium esse prudens, dum innititur di cto Poenitentir.Omnes enim expresse docent, ei esse credendum, credendum aluum illi noti esset , nisi prudenter ei crederetur. S. Thor'.

an . dist. 7. qu. 3.quaestiun. s. ad a. loquens de cognitione, qua Consessarius debet cogno. scere Poenitentis dispositionem sic habet. inaut1- ad hanc cognitionem , non potes ma- jorem certitudiι- accipere , quam ut subdito

credat, quia hoc es ad subteriendum conjiciem ii ipsius unde in foro Confessionis , creditur homini prose, G contra se . Rursus quodlib. L. a. a. Ulispondeo dicendum , quod in foro Fudiciali creditur homini non pro se , in foro autem PQuitentiae creditur homini pro se,ct contra se. Et

284쪽

DISPUTATIO X. 69

Et iterum ad a. monet Pastorem debere extra

Consessionem diligenter inquirere de subdito, fed per Confessionem non potest diligentius sermiari , sed oportet, quod credat ea, quae ita sub

dis dicuntur. D. Thomam sequuntur uti cecrem. cap. uem poenitet. dist. I. num. 8.Fumus in Armilla verb. Volati num. Tabiena ibidem qu 24. num. s. reliqtii communiter , unde Leander a Murcia in disiquis L in i a disputation. i. Resolui. o.

lib. a. Poenitest Fides habenda es de vero propost emraesae scuti de aliti, quae contra se, sprose dicit , sumotat D. Nom op c. 26.a. 6. O communiιr Usili es. Nec unum legi qui contrarium docuerit exceptis vestris Doctori r

D. V. Nec isti id negant in uni versum.

sed limitant , dicendo, credendum quidem Reo esse in hoc foro, sed crim meretur Fidem. Negant autem mereri fidem praesertim eum qui , non sublato pravo habitu , vel post relapsum, dicit se non peccaturum amplius, nam pravus habitur pertrahet eum ad novum Peccatum , nec meretur sidem qui relabendo semel Iterum fefellit . Et quidem etiam vos cum tota vestia benignitate adhuc dicitis ei se

285쪽

a o CALUMNIAM

alii quando differendam abselutionem Poeni. tenti, quamvis testanti se esse dispositum. Εrgo nec vos putatis , esse semper credendum Reo in hoc soro D. D. Id nihil infirmat argumentumis meum . Nam quidquid sit de hoc, an semper omnino sit credendum Reo in hoc soro , de quo postea dicam, illud est certum,quod non negatis . nempe credendum esse Reo in hoc foro cum meretur fidem . At clim Reus meretur fidem,eius testimonium plerumque fundat Blum iudicium prudens & probabile Ergo hoc iudicium sumit, nec requiritur alia major certitudo. Caeterum in hoc soro Reus semper m retur fidem, dum serib dicit , idest dum it dicit ut sibi non contradicat . Nam qui dicit se dolere' proponere, ramul ex gr. non vult deserere occasionem proximam voluntariam,aut alia facere, quae debet, jam sibi co tradicit , adeoque non dicit serib, sed cognoscens id quod dicit, quod non solet evenire Et ideoDo res qui respiciunt casus communitas contingentes, absolute pronunciant, es. se in hoc soro credendum Reo, dicenti pro se, contra se Id-

286쪽

DISPUTATIO X. st i

s Idque verum est, etiam dum Poenitens habet pravum habitum, aut est relapsus me mox dicam . Nec his differimus aliquando Absolutionem, quia eis serab dicentibus non credamus,est verg dispositos,sed quia ea dila- tio aliquando est necessaria, aut utilior Poenus cienti it emendetur, juxta ea quae dixi disp.

s. par. i. versias finem . Hinc optime inno-

centius XI damnavit eam Propositionem a qua dicebatur, non esse differendam Absolutionem , modb Poenitens qui habet consuetudinem peccandi ore proferat se dolere in proponere emendationem , is metendatisnis spes nulla appareat. Debet enim ita diceres, ut sibi nonis contradicat modb explicato. Et rursus debet communiter loquondo praebere spem aliquam emendationis. Dum autem dicunt vestri Doctores eum non mereri fidem , qui habens pravum habi 'tum , aut iterum lapsus, dicit se non amplius

peccaturum, non resisto. Sed propositum snon consistit in hoc, qud Poenitens non sit amplius peccaturus, sed in eo quhd nunc habeat animum, seriam voluntatem non peccandi amplisis Quam vis ergo soridi non me reatur fidem in eo , quod dicit, se non pec- catu-

287쪽

otiirum amplitii, nam pravus habitus facilaeum ad aliquem lapsum pertrahet, meretur fidem in eo quod dicit , se tabere veram , abistulam voluntatem non peccandiam pillis: cum enim sciat, hanc requiri, ut reconcilie. tu eum Deo. veniat ad hunc finem, ut v

nire credendus est nemo enim supponitur

malus, nisi probetur , nisi videlicet adsint fgna actualis malitiae , iam credi debet

quod hanc voluntatem habeat, dum seribdicit se eam babere . Hinc benESuarius de Poenit. disp, a sect a num a. Non oportet,

ut Confessor Mi persuadeat , a judicet etiam probabiliter, a se futurum , ut Poenitensis peccando absiκeat, sed satis es, ut exi timet nurcia're tale propositum , quamvis postrem

tempus illud sit mutaturus . Quae propositio valde differt a damnata, cuius modo meminimus, non enim Suarius dicit debere Poenitentem statim absolvi, etsi spes nulla emendationis appareat sed posse absolvi , quamvis Confest, nec probabiliter judicet saturum, ut Poenitens ab omni gravi peccato abstineat. Optime autem contingit . quod Confessis id non judicet, inio quod judicet cum relapsurum tamen futurum speroz, ut tandein

288쪽

DisPUTATIO X. a 3

emendetur ramo hoc j tulicium simul spem habemus plerumque, cum udimus hos h mines ex pravis habitibus valde ad peccatum inclinatos, cum ingenti significatione d0loris confitentes. Ex eo enim , quod dili vixerint perditissime,lmatamq peccadi consuetudinem contraxerint judicamus facili eventurum quod blet evenire inuta videlicet aliquando sit relapsurus, ex eo autem qub praebet sisnaingentis doloris, essicacisque propositi, sper inus fores, ut prim,rarius cadat , adeoque aliqualiter emendetur, inde emendetur penitus in ad hunc finem absolvimus , ut ab ipso Sacramento ad id roboretur benign) tractatus, iterum ad Medicum redeat, taenitus curetur , nec cadat amplius , imo in virtute proficiat.

Illud etiam est falsum,''od relapsus relabendo sesellerit Consessarium . In ultimata. y siquidem siqnfessione , quam habuit non dixit Non retiis amplitrici non relabi enim ei Iobieetum propositi, non est plum propositum , vel si hoc dixit , voluit hoc signisi re se habere propositum non relabendi amplius , se velle non relabi amplius, iere habuit tale propositum voluntatem , saltem censem

289쪽

a CALUMNI A X.

dum est , ut supra dixi, ubd vere habuerit. Non igitur est dicendum , quo fefellerit. Imo censendum est, quod non habuerit verum propositum, inquiunt nostri Doctores D. ' D. At cur ita censendum est Z

Quia est relapsus 3 D. D. Non id suffciens argumentum est . Si enim siceret ita arguere , petis vela es, adeoque ηon fecit quod in Confessione di. xisse proponere erra σὸ ποη proposuit. Licebit

etiam ita arguere . Petra Religiosus non fer

vavit castitatem, adeoque non fecit , quod in Professione Religiosa dixit se premitterem

vere ergo vere non promisit , nec vovit , adeoque non peccatis mura votum, ' potest ducere uxorem . Ut igitur ex eo quod quis non Oh- servet quod vovit , non licet arguere, quM non voverit cita nec ex eo, qudd quis noni observet quod proposuit, sitque relapsus uiacet inferre vere non proposuerit 'consequenter , quod neque in praesenti Confessione vere proponat. R. Id quidem evidenter ostendit, eos decipi, si hoc modo arguanni Sed sor- ex relapsu post Consessionem,non arguunt. Θ ubd

290쪽

DISPUTATIO X. a s

quM tunc Poenitens proposito caruerit, sed dubitant , an vere habuerit. consequenter

an habeat.

v. Nec id prudenter fit, ut ex uinsu contra votum imprudenter dubitamus, an vere votum sit emissum. R. Salin clim Poenitens . non , mel sed pluries id fecit, pluries confitendo

pluries relabendo, ingens suspicio est , ne vera proposuerit . D. D. Id quoque falsum est , si praesertim Poenitens sit raritis relapsiis, aut stitem 'conatus suerit non relabi . Haec en in aliqua. lis emendatio, vel conatus est effectus praecedentis propositi . ut dixi disp. ubi pariter ostendi absolvi hujusmodi elapsos posse , aut etiam debere subinde . non ita ficile alios. ut docet Cata de Lugo ibi laudatus , nisi, geat aliqua necessitas. dent cecialia signa doloris. His positis facilis est responsio ad casus quos ibi proposui . Falsum est enim nos ex. 3ponere sicramenturn periculo silienti prudenti aut probabili nullitatis quod solum caveri debet . Sententiae enim oppositae sunt prorsus improbabiles, ut Wnstat ex dictis in omni. bus

SEARCH

MENU NAVIGATION