장음표시 사용
101쪽
ynti horitatis Iuris ciuilis. 77
iactantiae , accusando illustres viros nomini suo famam quaercre: Testor vero Deum non hanc mihi mentem insultandi, cinequitandi Fabro, sed pietas, Urita loquar, erga Iurisprudentiam haec mihi dictauit, ut eam a tot monstris M portentis opinionum vindicarem succurrendum fuit iis, qui non satis exercitati in hac disciplina iuris, facile ea audacia dc impudentia omnia scribit Faber in errorem duci possent. Nec adeo obscurus, aut ambitiosus sum , ut per iniuriam alterius famam mihi quae rendam existimem , longe istud a meo ingenio est alienum. Dicet fortassis Faber sese ab istis silentio,& contemptu vindicatu rum. Ego id usque teque habeo ista a calumniis, falsis
criminationibus se vindicandi ratio est, at quin vera esse, quae scripsi aes ipsa faciet fidem. Nec vero cst, cur me contemnat Fa
ber, nos manum serui subduximus i nos icta Faber ferrumque haud debile dextra spargimus triginta iam anni sunt, Cum hoc saxum volvo. Iurisprudentia studio, quod Theori Cum appellant pertinaciter pene inhaereo alienus ab aduocatione,& forensibus negotiis, in quibus Faber maximam partem aetatis contriuit Nemini potero videri superbe facere, si in hoc studiorum genere aliquid me sapere, inintelligere existimauero. Quod forte defuit ingenio, cuius tamen me non poenitet diligentia, exercitatio suppleuit, quae nulla sunt in Fabro sed ille ingenio solo confisus quaecumque ipsi in buccam venerunt, imbsomnia sua chartis illeuit Ofastu perinde ac si ex tripode oracula
funderet, .cum ipso nata vi moritura esset Iurisprudentia: Fastus ille in omnibus eius operibus apparet, in primis in ratio n/libus, ut ipse indigitauit, quibus cur a plerisque tantum tribuatur, nondum excogitare potui iam paulb versatus in iure tantuniadem praestare possit, Sc ego ante XII annos in rationalibus illis ad 1 1. 1ii librum Pandectarum LXX insigniores errores
Ostendi. Et cum hisce diebus percurrissem, quae ad librum pri muni quamuis breuissime scripsit, L .d amplius errores dignos,
qui notarentur,deprehendi. Et vero eos auctarij,simantissae loco subtexere, de subiicere tanquam per indicem visum mit, Ac,
102쪽
Noua eteres indicia dignitatis
VI, Toturn transcribere librat,debuissem,si proponere volui se in omnia, quae contra Fabrum, ad rem meam habet Baccho-uius libro citato cum autem transcribere alterius librum sit incongruunt eligam aliqua, quae speciminis loco esse possint, remittens tamen lectorem ad dictum librum ad hoc, quod plene fruatur illis, qua in ipso continentur. Vt autem videat Lector non solum
speculatiue, sed quoad id, quod in praxi iudiciali de facto accidit,
versari, agitari controuersiam praesentem, primo loco propono sequentia verba, quibus praxis respicitur,t etiam ostenditur Fabrum , in Casu, in quo lex iuris communis magis est Conformis rationi naturali quam assertum placitum antiquorum prudentum, id camen anteferre legi iuris communis verba Bacchoiiij
ad decad 98 error. num .. l. 37 sunt istaci falsissimum est inconditionibus non peti ipsam rem debitam, sed tantum aestima
tionem,& pecuniam numeratam, c. falsissimum est tertio,quod ait Faber totam veterem Iurisprudentiam non fuisse aliter pro nunciaturam , quam pronuntiauit iudex, quem Faber,dum quendam in aestimationem condemnauit, bene,& perite, ex arte iudicasse ait i itaque male per iniuriam, ignorantiam stultum Triboniano appellatum Impudentissimum est,qubdadmirandam esse ait stultitiam Triboniani, quod tum actiones omnes arbitrarias per . 6S de re vindic sustulerit, dum perdi
ctam vit ius&naturam omnici actionum pertrerterit ECCC impudentem arrogantiam hominis, ut maxime Tribonianus hac
in re ius vetus mutasset quod tamen eum fecisse falsissimum est tamen quoniam ista sunt mere iuris ciuilis, nec ratio naturali. vllo modo offenditur, im rationi naturali magis conuenit, ut quisque , quod promisit, ita ut promisit, praestet, nulla ratio erat ita in Tribonianum grassandi, cum cibonianus potestatem mutandi iuris veteris a Iustiniano acceperit, huiusmodi disputationς plane inutiles, solidae sunt, nec unquam impetrabit Faber Vt ipsius nugacissima commenta pro iure veneremur hactenus ac nouius quem vellem tum iuribus, sed non iniurii pugnasse contr/F brum,quem ego veneror,&magnifacio, Onxxδ
103쪽
quem si aliquid dixi, fuit ob calorem disputationis cum aduersario, quod tamen longe distat ab iis, qu Bacchouius dictitat a me relata, quia aliter eius doctrina arserri non posset, unde quoad iniurias protestor, quod nullo modo succino,& subscribo Bae
VII. In M ad Decadem p. errorum Antoni Fabri in errorem primum num. 3. l. a . dictus Bacchoujuslic loquitur. Illud fatuum est , quod Faber hic disputat contra illam constitu tionem Iustiniani in .so neque enim Faber legi sator est,aut impudentia sua essiciet, ut discedamus a legibus Iustiniani, in quibus u fundantur opiniones interpretum, non est , quid in iis reprehendere possimus. Et Iustiniano potestas fuit mutandi veterisimi , Cui ut maxime repugnet dicta l. 3 o. adetur dot at satiscit, quod non et Tendat rationem iuris gentium, Ut natiara , cae teroquin innumerae constitutiones Iustiniani retractandae crunt;&stultum est de potestate legis disputare, ubi de eius sententia Constat, neque hoc est Iurisconsulti, qui est interpres legis, sed legi satoris, ut mutet ius constitutum. Et sunt illa mero positivi iuris, de si ius antiquum sectamur, iam ad leges, i i ta aut leges Romuli, vel Pompilij, omnino Euandri, Carmentae redeundum nobis erit Mimprobanda leges, quae vetustissimo
eo iure recellerunt: sola iura naturalia hoc priuilegium habent, Vt ni perpetua f. pen inst. de re nat leges ciuiles temporibus Variantur, Wpoterat ab initio citra ullam absurditatem, ita ius Conlii tui, ut ne dominium rei dotalis transiret in maritum , sed ille nudus esset fructuarius, suauis adeo est Faber praescribens, quomodo Iustinianus, aut Triboniantis loqui debuerint ubi a imen illud Fabri falsum puto , quod iure veteri mulier manserit domina Quiritaria. In eadem decad 99 error 9-n S. Di si sic asserit. Et impudens, S stolidum est disputare contra expressos
toxius iurissicet etiam nulla certa rati occurrat, licet uidetitissime demonstrari possiet eos Triboniani esse,cum satis Ll, vittieri possint auctaritatem legis. VIII. Idem auctor in&εd decad. 78. error 7. Antonij Fabri
104쪽
8 Noua veteres indicia dignitatu,
Gl. 8. dicti exercitat, c. libri sic ait Prostetur Faber initio affectum suum erga interpretes nostros, miseretUr ipsos, quod ipsi ex textibus explorent rationem iuris non po tracte ratione iuris textus iudicent. At enim Faber metui miseret, imo pene pudet , pigetque , qui ex cerebro tuo ius strum,m ratiocies iuris aestimas, A et1ris in hoc grauissime erras, quod non animaduertis Iurisprudentiam non versari circa eiusmodi res, quae semper eodem modo se habent, quod proprium est eius partis Philosophiae, quam contempla tricem appellant,& cuius solos, extremus finis est cognitio rerum . sed esse unam ex disciplinis practicis, o partem politices , quae iii l. i. de iust & ur. dicitur esse ars aequi, d boni saltim in eo fere tota occupata, ut recte ius applicetur ad factum , adeo versatur e circa singularia, quae . . vocat Aristoteles, quae X circumstantiis variantur,& utcumque Iurisprudentia nostra Romana habeat quaedam principia generalia, ea tamen non sunt fixa certa &per petua sed quae fere suis exceptionibus enerventur iuXta Vulgati Isimam regulam iuris , qua omnis definitio id est e neralis propositio .in iure dicitur esse periculosa, eademque
principia per nouas leges, constitutiones saepe tota con-UCllUntur, euertuntur , cuius rei constitutione praesertim Iustiniani cui deminimam faciunt fidem Nimirum ius natu rate quidem certa vi perpetua ratione nititur, fCd iura ciuilia , dc positiva singularum rerum public non tam solida semper ratione, quam homin Um S legislatorum opinioni bus, constat hoc certissimo indicio, quod etiam in diuersis rebus publicis eadem republica diuersis temporibus, diuersa obtinent iura, ius naturale e sic , ubique ac semper iustum est a ius ciuile temporibus, clocis varia-xHx Vnde recte sentit, qui ius naturale seruandum esse, quia austum est, sed ius ciuile , iustum esse, quia legislator illud seruandUm esse sanxit,ic haec ratio G conditio iuris Ciui i facit, Vt qHQd omnes politiciis praecepta politica ODς x x
105쪽
5 authoritatis Iuris ciuilis. 81
leges ciuiles sint omnino obseruandae , nec in pur1 rationem sollicite, aut accuraze nimis inquirendum, si quid dia Hus statutum videatur, aut quod rationi non fatis videatur congruum ad legislatorem recurrendia, tu Esententia est C. de legib dc hinc Doctores,4 Interpretes nostri, qui inuio latam legum auctoritatem esse debere sibi merito persuaserant, iunquam eo impudentiae euaserant, ut manu tem rarias legibus, 'extibus iuris inferrent, ratione teXtUUm, quas pro indubitatis semper habuerunt auidissime inquisierunt idem ad de cad. error. 3. num 6 fol. 39. sic inquit: futilillimum autem is ineptissimum , quod ait non magis specialia posse inesse specialibus, quam ut unum corpus in sit alteri, ludi citra penetrationem dimensionuia quae in natura impossibilis est, fieri nunquam pollat:vUlt probareta ber se esse Philosophum etiam igitur dicemus tam possibile esse, ut detur aetio singularis mixta,quam impossibilis est penetratio dimensiorum G tribus an tyceris caput insanabile in Arisprudentia, quae tota pene pendet a dispositione hominum, tu disputabis de dimensionum penetratione , quam
non admittit natura it eiusdem stultitiae esset, quod ait, non magis posteactionem miXtam esse, quam ut aliquod sit simul' non sit Nec quicquam huc pertine quod Philosephi species disparatas de se inuicem pra dicari, sibi inuicem
me se non postes nego nim in iuris pudentia tales species dari nego tales species me in rem Min personam actione S, aut eadem ratione dixerim nullo modo possie commisceri qualitates bonae fidei.& stricti iuris actionum,quod perspicue falsum est. Ponderet Leetor quaenam ratio a Fabro propo natur Ob quam obseruare legem expressam non debeamus ex omnibus allatis a Bacchoui colligat, non impia mari leges a Fabro adducendo ius Vel naturale, vel Diuinum et Ecclesiasticum, vel proprium alicuius regionis in cava
106쪽
Noua veteres vindicia dignitatu,
I X. Subdo, quae celebris Hispanus de erroribus Antoni Fabri scripsit, nempe, quae habet Salgado in Labyrint.
JqO. . I I. praemittenda praemisit sic a praedicto num 1 9. incipiens quando inter eosdem creditores non datur tem poris anterioritas quia simul mutuauerunt, vel in eadem scriptura contraxerunt,tunc nullus alteri praefertur in pignore, sed simul omnes pro rata admittuntur ad eiusdem pignoris valorem , proVt probat elegans textus in i idemque est . U. qui potiores in pignore habeant ibi si tutor rem ibi emit ex pecunia duorum pupillorum, quaeritur quemadmodum
res empta it utriqUe hypothecata in respondit Consultus)ita ambo in pignus concurrunt pro his portionibus quae in rei preti una fuerunt expensae,inc Itavi si omnibus non suseficiat hypotheca diminutionem omnes pro rata sui crediti pati tenentur;&est textus sim gularis in . si fundus 16. I si duo pariter de hypotheca paciscant in quantum quisque hyyothecam obligatam habeat,virum pro quantitate debiti, an pro partibus dimidiis quaeritur ac magis est, ut pro quanti-iax debiti pignus habeant obligatum, T. de pignor texta
Cxiam in L si delit. o. U. eodem tit exornat clici an de so lis in traca . de censibus tom. 1. lib. 3. cap. s. sub num. Vers a constituo quod quando una, Meadem resiliaribus obliga
tur, concurrunt Omnes in hypotheca, c. Idem etiam euidenter probat text. in . pupillii Gg, cum eodem tempore, C. de solutionibus, qui nostram resolutionem determinat in fortioribus terminis, in eodem nempe creditore pignus recipiente eodem tempore pro duobus, littersis creditis, ut expressio pignoris venditi utrumque soluatur pro rata cuius libet, texi verba haec sunt cum eodem tempore pignora duobus contractibus obligantur, pretium corumpi modo pecuniae Cpro rata explicantilo T. & Paulus Castr ibidem, cuiusqua Contractus creditor accepto ferre debet , nec marbitrio ciu ςὶ xi erit cum debitor pretium pignoris sol xi
107쪽
s aut horitatis Iuris ciuilis. 8;
omni subie in quod si temporibus decretis super suum, rum obligare placuerit,prius . bitum pretio pignorum iure solui tur, secundo superfluum compensabitur, ubi glassi Paul in cum
X. Ex quo texi de dictos si duo, ac dicta l. idemque aliisque pluribus manifeste conuincitur Antonius Faber de error pragm decad. error. 9. dum tenet unam rem pluribus obliga tam simul omnium aequalem causam esse, idest unicuique proum i esse obligatam, licet viri plus, alteri mimis debeatur per text. L alienates, o T de pignor ac ibi si plures res simul pignori
λntur,aequalis omnium causa est, quem text. sic intellexiste Ant.1 abrum ubi proxime refert Ioan Bapt. Costa de ratione ratae qua it 94 num. sed non possit in non mirari Antonij Fabri alio-xum errores corrigentis, quin a se ipso inceperit loquente contra - pertissima iura,ci corum principia debebat enim attendere text. in dicto g. l. loqui de aequalitate temporis , ut declarat de recte Bald. ibidem, non de aqualitate portionis, sed pro rata cius, quod cuique debetur, ut post Castrens expresse annotat Ioan Bapt Costa de ratione rata quaest. Pa . ex num. 8 quoniam id ii
telligere foret absurdum tot iuribus contrarium decidentibus apertissime stantibus, illa enim verba dicti f. i. ibi aequalis nium causa est, tendunt ad titulum,in causam petendi, ut aequalis sit, textus expressus ni priuilegia, si de priuil credit. ibi sed
uideat tituli iuri,concurrunt, sicut in aliis plurimis Iurisconsultorum respontis, i si is, qui T de iur fisci ibi praeuenis enim Causam pignoris fiscus l. i. ibi alia causa est eius, qui pignus accepit ad eam summam, quam infra dicio certum numerasset He bitor ibi, nec enim interest exoluerit, an pensaverit S ideo o sterioris creditoris causa est potior , huius-odi enim pecunia saluam fecit totius pignoris causam Q. qui balneum ibi potiorem cius causam habendam . Omnes, si qui potior.in pionori L
m quibus iuribus causa pignoris refertur in intes usanterior:zatis , quo ordine unusquis uti
108쪽
8 Nora eteres indicia dignitatis
v sui peruri dictis iuribus, nec non Doctoribus videndus Amat Rodri J de priuil creditor. r. p. arta nurn. ωGaitus de credit. in appcndic sub num. 16. vers praedicto autem, S c. cap . Ol. mihi r non vero ad modum exigendi, quantitatem , quia tunc ratae portionum attenditur ex superius adductis iuribus,prout videmus in pluribus haeredibus institutis inaequaliter, omnes, Asinguli ad petendum habent coaequalem causam, titulum . ius, d aequalem gradum, sed non ideo omnes exigere possunt a qualem portionem , sed quilibet suam ratam partem iuxta testamen tum, prout probant Bald 4 alij in .i, C. qui sies iud not. FcIin in quamuis de re iud Tiraquei de nobili cap. 37. num. 7
haeredi agenti insolidum obstat exceptio , quod ali simul haereta des adsunt. 1. .ss spars med petat cum,l i. eodem is disputat, sic resoluit Thesaur dec. . ex num . . quam etiam late,
de ad partes disputat, δί resoluit Caesar Anet det acq posse T.
quaest. 8 art. . per tot ex sol. 47o. seq. hactenus sunt verba Salgadi. NI. Ne Itali Iurisconsulti suffragium desit iniquo, qua modeste,sed docte contra Antonium Fabrum scribit Gait de Credito cap q-qUaest.T. iacim. 76 9 sic loquens. His itaque firmatis patet Antonium Fabrum virum alioquin Mollendae eruditionis, wsummae lectionis in emendatione, quam facit ad text. in d.
l. i. g. i. E de Saluian interd dupliciter aberrasse. Primo enim decipitur doctissimus ille vir in emendando luliani sentcntiam modo, ut superius num 7 3 relatum fuit, cum legum emendationes, ipsarumque facultatem solummodo Principi legi satori reseruatam esse constat ad text. leges sacratissimae, C. de legibus. ζcundo decipitur, quia,etsi concederetur emendatio in illis ver bi , quibus Iulianus usus fuit in d l. i. g. i. de Salui an interdic. VidζὶiCQt, dum apparet scriptum per Iulianum Salviano interdicto
C pcrientur, quod emendatur ab Ant. Fab. scilicet Scruta' no non intςrdicto recte experientur, tamen remaneret Inen ςD
109쪽
5 authoritalis Iuris ciuilis. 8s
data consimilis sententia eiusdem Iuliani d. l. i. antes dum ibi Iulianus expressius decidit competere rit Salvianum creditori aduersus emptorem ancillae pignorata pro partu nato ad cum auocandum , dedi de partu ibi tantum ambigitur,aperte proinde intelligitur nullum esse de ipsa ancilla dubium , ut argumentatatur Iacob. Menoch. in .l.tract de adipista re med. . iatum. 6. . idcircro subtilissa aber debuit emendare tum teXt in d. l. I quam in d. g. i. sed fieri hoc non potuit absque verborum 4 sensus dicit legis destructione merito inemendatus in partem dictus textus remansit concluditur itaque non solum hanc nostram opinionem esse veriorem desitate, sed &c hactenus Gait.impugnans
ex quae Faber de error pragmat torno. decad. 38 error. 6. dc seq. dicens pragmaticos errasse, sine ratione loquutos, o scri pserat. XII. Praedi sta exui ibus auctoribus attulisse scissiciat, protestans me illa ante impressionem vindiciarum Itistinianismi non legisse , gauisum tamen fuisse H iri, qui etiam afferendo principaliora fundamenta a me ibi adducta meis asteriis adeo clare concinaiic Maynar etsi Bacchouio accinentem, sicut d alios quos
dam Fabii impugnatores data opera non retuli, maxime quod ea, quae generaliter ari, seq de hac materia proponuntur firmant, quae specialiter hic de Fabro sunt dicta applicabilia tamen assertis aliortim,qui Fabriam imitantur. Innuo quod ex iis quae Aristoteles . Eth. cap. o.&D. Thom ibid. Lech. 1. de iusto naturali,&iusto legali tradunt, postidiat,quae ex Bacchotii praecipue sunt allata,insigniter confirmari,& toti huic opusculo lux affcrribili
incia ad finem opusculi differri.
110쪽
8 Noua eteres indicis dignitatis ARTI CVLVS VII.
Vτετ io Naso, alia placitis,quae a Iuri peritis , et
eruditis quocumque modo proponuntur contra id,quod de facto , in corpore iuris ciuilis communis seu Instiniane conii'netur deberepraecipue in praxi rejo , non admito, ili ab alauolores docentes adducuntur, inter quos est addictis mus Anto
nio Fabro Schford ferius, quem ingenio plane sitio, id st ipsis Fabri scripssse , dicit Antonius Faber testatur,
eadem meritas proponen to alium modum, quo dicti Iurisperiti quoad aliquas alias mutationes verborum legum ciuilium non nullarum utuntur ostendendo,quantum sint circa id inter contraris, confirmatur selida ratione a sertum vi caliprobatur. Ei ipse Iustus Lipsius in Menippea sic scribit.Tri
bonianus inter Iurisconsultos audiebatur: Ecee me infelicem, o vanos labores meos ori corrigiane
me solum,sed corripiunt quasi mala,imo nulla fidem exscribendis legibus versatum , quod sanctum, quod immo tum est, tangunt violatores Maiestatis, Vltore gladio puniend. h.ec sententiose scripsit ipsius quae aduersario eruditos similes auctores magnifacienti obiicere volui, cui subdidi ad rem etiam Dcere, quae ibidem tanquam dicta a Sallustio proponit idem Lipsius contra correctores his verbis soli omnium post genitas leges sententiam ferunt e coniecturis Diuinos se dicCnt En tu ludibri canities nostra seruata est. Dij bene vertant censeo an liquemu COllcgium augurum prae istis, quin decemviros