장음표시 사용
141쪽
ope liserarum em vicatoriarum remalis. P. H. 13sct alii nobis laudantur tabellarii, quod bene monuit FERRARI U S. D Nemo non scit, diaconorum operam in primitiva ecclesia in ossiciis episcopis in templo praetandis, nec non litteris perseren
dis, fuisse insignem, ut BALTHASAR BEBE LIVS gi scite
tradit. Longe inferior fuit diaconorum in primitiva ecclesia conditio, diaconorum sorte nostra aetate, quia custodum, aedituorum& ludimagistrorum propemodum functi sunt partibus. Est, ni fallor, hujus consuetudinis vestigium in nonnullis locis reliquum, dum aeditui, & custodes litteras Antistitum suorum circuIares, quas vulgo mismar dicere amamus, perferre solent, & stipe aliqua ex, aerario sacro recreantur. Sed revertor ad institutum, harum litte, rarum formam Penitius investigaturus.
Quantum ex ATTICI. episcopiConstantinopolitani, epistola per. spicimus, in SYNODO NICAENA consilium de litterarum forismatarum conficiendarum modo & ratione est initum, de quo tamen argumento in utramque disputatur partem. Placet ATTICI exactis conciliorum totam adferre epistolam, ut huius instituti ratio. nem uno quasi oculo perspiciamus : Graeca , inquit ATTICVS episcopus, elementa litterarum nummos etiam exprimere, nullus, qui vestenuiter graeci sermonis uotitiam habet , ignorat. Ne igitur in fietendis epistolis canonicis , quas mos latinus formatas appellat, alia a fraus fustatis temere praesumeretur, hoc a patribus CCC VILLNiceae congregatis , D' saluberrime inventum es θ' consitutum, ut formatae epistolae hane ealculationis seu supputationis habeant rationem , id est , ut assumantur in supputationem prima irae
elementa rimis o Filii. Spiritus Sancti, hoc est II. Y.A. quae elementa octogenarium N quadringentesimum V primum Agnificam numer um. Petri quorue o stoli prima littera , id est Π, quae -- um in nia signiscat. Eous quoque, qui scribit, episcopi prima littera , eiu scribitur seeunda , accipientis tertia , civitatis , de qua scribitin , quarta , redimoris , quaecunque est id temporis , idem
qui furrit numerus, risumatur. Atque ita his omnitus iraecis liti ris , quae , is diximus, utumeros exprimurat , in unum ductis, uvam, T a qua
vid. L e. Cap. IV. p. 38 . seq.g vid. Antiquitat. Acclesiast. Tom. I. Saeculi III. Anici A. de ministerio Ecclesiast.
142쪽
i o De sabili primitivae Mevae
quaeraturue eosiecta fuerit, summam epistola teneat. Hane qui fustue sis, omni cum cauetela requi at expresse. Addat praeterea separatim in epistola nonagenarium nouum numerum, qui secundum raeea
elementa Risis AMEN. h) Delibanda nunc est haec ATTICI
episcopi epistola, .ct indagandum, Mirum hoc institutum Concilio Nicaeno suos debeat natatra . nec ne
Faeilius Cretensium, quam gravissimorum historicorum de hae ΛΤTlCI Episcopi epistola enata, conciliabis dissidia. Admoveamus itaque huic argumento, multis griphis obnoxio, arietem. Viri in re historica sagacissimi, non sine gravi ratione, illam, de qua agimus, epistolam sublestae esse fidei, arbitrantur. Traditur enim in hac epistola aliquod Concilii Nicaeni primi institutum, quod neque in canonibus ipsis, neque in documentis vetustissimorum de hoc Con. cilio scriptorum, quos inter est GE SIVS CYZICENvS, neque tandem in actis hujus .concilii, ullo verbulo commemoratur. Hoeenim est, quod ex oculis minime dimittendum. Si enim BAROINIO, S aliis concredimus, Patres Nicaenos nullum hocce de inostituto evulgasse canonem, ipsis demonstrandum est, extare in abiis hujus concini vestigium, quod ut ex latebris protrahant, enixe desideramus. At enim vero Vix credibile est, alios episcopos & scriptores hoc praeteriisse momentum, commemoratione non indignum.
Redolet, quantum postea explicabimus, ipsa, quae ATTICO, episcopo Constantinopolitano, attribuitur, epistola non Concilii M. CAENI tempora, sed recentiorem aetatem. Subit propemodum animum dubium, qua fiat ratione, ut nullus scriptor historicus hv. ius epistolae fecerit mentionem. Recenset SOCRATES ejus epistolam ad CALLIOPIVM, ecclesiae Nicaenae presbyterum,& ATTICI pr sulam largamque in pauperes ex illa epistola commendat curam, i) sed hujus, de qua litigamus, epistolae, ne vola quidem adest. Gdyquod admirationem auget, ipse ATTICVS omne, quod in suppo.ntitia epistoIa traditur, prorsus aufert discrimen, & CALLIOPIO haee demandati Porro cum dabis, nullam religionis, in hae quidem parte, rationem habeas, id unum spectans, ut esurientes pascas, non ut
res h vid. Harduin. Act. Conril. Tom. V. p. 14s
143쪽
ope lis terarum communieatorioum connubis. P. II. Ieos discemas, qui a nostra religione sunt Hiens. k Εvolvi sedulo l)o PINIVM l CAVE VM m) FLEVRIVM n GRANCOLASIUM o & Τ ILLE MONTIVM, p quos inter nullus est, qui praeter epistolam ad CYRILLUM ALEXAN. DRINUM, ad CALLIOPIVM, EUPSYCHIVM, &fra. gmentum homiliae in natalem Domini, hanc admittat epistolam. . LXXX. BARONIVS qὶ autem omni studio has ΑΤΤICI es.scopi defendit litteras, & eas cedro judicat dignas. Fidum senten. tiae suae assertorem&a eclam habet BARONiVS, IOANNEM CABASSVTIVM,r qui statuit, hanc epistolam de litteris fori maliti veluti exemplar aliquod juxta Nicaenum decretum transmisisse ATTIC UM, Constantinopolitanae ecclesiae praesulem, ad AVRE. LlVM, Carthaginis episcopum. Ipsi est persuasum, consilio misisse ATTICVM hanc ippendicem ad canoneSNicaenos,hactenus non evulissatam, ut patres concilii Carthaginensis sexti hanc, in re ecclesia.dica gerenA, sequerentur formam. Non omni caret nassa haeeCABASSVTH conjectura, quam mallem robore veritatis fidimasset. In aprico enim est, haud breve concilium NICAENUM inter & eoneilium CARTHAGINENSE VI. occurrere spatium, nec ullum hujus decreti in concilio NICAENO obvium esse documentum. Concilium enim NICAENVM ad annum Christi CCCXXU. CARTHAGINENSE vero sextum ad annum Christi CCCCXIX. sub episcopo AURELIO, hujus nominis XVIII. cle. mum redis. Vix autem veri species adest, totum intra propemo, dum saeculum nihil de hoc rito, in concilio NICAENO tradito, a patribus esse eVulgarum, praeter hanc, quam debemus ATTICO episeopo, hujus rei notitiam. . Nullum Porro harum litterarum for matarum legitur documentum, neque GELASIVS CYZICE.
144쪽
ι a. ' De stabili primitivae sese
N V S, qui multas de Concilio Nicaeno tradidit ecclesiasticas formis
S ceremonias, illarum fecit mentionem. lnde non sine ratione acu
S DAVlD BLON DELL US udi hanc, de qua concertamus, ATTICI epistolam fictitiis supposititiisque adscribunt testimoniis. Felicissimuς rerum antiquarum venator BLON DELLVS belle monet, hanc ATTICI epiliolam Graecis prorsus fuisse ignotam, neque in C llectionibus MARCVLPHI, CRESCONII AFRICANI, DIONYSII EXIG vi aliorumque scriniis extitisse, sed IS l D O
R V Μ mercatorem, seu potius peccatorest , unc foetum extrusisse. Neque scribendi genus viro, qualis fuit ATTICUS , excellenter docto, neque lacinia illa nominis Petri respondet. Dubium sane est nullum, quin monachus sportula Romanorum Pontificum quin . tidiana adauctus, ct forte ISIDORUS Mercator hoc ATTICI nomine satis impudenter sit abusus, ' in gratias spuriorum Petri successorum mercede conductus, hanc supposuerit taxeritque epi stolam.
qui rem ad salutem convertere, & dubium his rationibus amoliri intendunti Primo regerit FERRARIVS, x canones Concilii Nicaeni complures extille, sed ab Arianis fuisse combustos, & viginti
tantum ad nostram pelvenisse aetatem canones. At enim Vero nam
Propudiosa, quam J O SEPHUS quidam Aegyptius. ALPHON SVS PlSANUS, FRANCISCVs TURRIANUS, ABRAHAMECCHELLENSIS, BINIVS, LAREUS, & alii praesidiarii Petri, nae sedis vacillantis milites produnt, opinio iamdudum ab EDMUNDORICHERIO devicta, a B. nostro ITTIGIO yὶ novis argumentis . est infirniata. Demonstravit enim ITTIGIUS, immortalis memoriae theologus, ex THEODORETO, GELASIO, & HINCLMARO RHEMENSI, plures non extitisse canones, quum CAECI-
145쪽
CAECILIANVS Carthaginensis, qui concilio Nicaeno interfuit, non
Iluius, quam Viginti in Africam attulerit canones. Diluit porro ubium a RUFINO ortum, qui sextum & octavum canonem male divisiti Sic primum, quod nobis opponitur, facile corruit argumentum. Nemo enim sibi persuadebit, ATHANASIUM, CAECILl ANUM, & alios Episcopos, qui hoc frequentarunt concilium,
esse passos, vel unicum, per fraudem S rabiem Arianorum, interc, dere canonem, quem tanquam oculati testes facile restituissent. Res non in conspectu unius, sed plurimorum episcoporum est tractata. Quin imo Patres hujus concilii suerunt tenacissimi defensores, ita quidem, ut illius acta & canones plus oculis suis amarent, & pro . norma Per multa admitterent saecula. Quod si Ariani varia hujus concilii acta& exemplaria expunxissent, & abstulissent, nemo tamen statuet, illos omnia exemplaria exstirpare potuisse, quod provida primorum Patrum & Episcoporum cura fieri minime permisitirum argumentum, quod adfert BARONIUS, Z est: hunc cano. nem seu decretum concilii Nicaeni de his litteris formatis non esse evulgatum, ne haeretici iisdem litteris & characteribus uterentur, sed veluti arcanum apud Episcopos retentum, ut illi fidei haberent tesseram, & formam, secundum quam peregrinos eXplorare possinti
ReuoIuamus hanc BARONII ratiunculam, eamque Investi. mus penitius. Haud inficiamur, hoc saeculo providam ab ep, stopis adhibitam fuisse curam, ne versipelles, &atro jamjam notati carbone Christiani in ecclesiam irruerent, & Christianae ecclesiae
turbarent circulos. Tantum itaque abest, ut penituS negemus,eX-titisse hoe saeculo litteras formatas ad dignostendos exteros, quodum largiti sumus sed de eo tantum ambigimus, utrum haec, quam ATTlCUS tradidit, litterarum pacificarum & communicatoriarum forma a Patribus Nicaenis sit trauita. Indubitata res est, haereticos neculi quarti hoc observasie institutum, ut litteras obscuris chara.cteribus insignitas ubministrarent suae haereseos asseclis, quo in suam reciperentur coronam. De EVNOMl AN IS hunc morem nobis
refert SOLOMENVS, adserendo: Nefas est apud illas, orare eum illis , qui aliunde ad niunt absque litteris , quae sitas suae commu
146쪽
r . De sabili primitimae Eeelsae
nimis esse testantum , per notas quasdam liteteris inscriptas, guvr siluis ignotae sunt. a Ex hoc SOZOMENI documento tuti colli. gimus, habuisse hujus haereseos professores sua symbola & litteras, yngularibus notis & characteribus expressas, ex quibus suae societatis dignosci potuerint alumni. At de purioris iactesiae docto mbus nihil constat, quod hanc in litteris communicatoriis conscribem dis observarint consuetudinem, ex Concilii Nicaeni decreto accurate tenendam. Et si haec litteras formandi ratio in ipso concilio fuisset tradita, illa non leffugere poterat A RIV M, ejusque socios, qui illi interfuerunt. Arcanum frustra fingitur: quia brevi temporis . intervallo totus propemodum orbis suit ARIANVS, adeo quidem, ut non pauci Episcopi ad illorum accesserint partes, quἰ illud mysim rium procul dubio prodidissent. Porro, si acti hujus concilii adver- 'striorum manus effugere non potuerunt, ille ipse, de quo agitur, canon Arianos quoque latere non poterat. Qua igitur fide & aucto. ritate ATTIC V S Episcopus rem satis detritam, & Arianis abunde
notam, Carthaginensibus pro arcano Vendere poterat Θ Dic, sodes, quem usum habiturae fuissent illae litterae arcanae, quarum signa noverant Ariani3 Dubio proinde haret omni, ante saeculum octavum & nonum, litteras his characteribus notatas non offendi. Illas
enim, quas adferunt HARDUINVS b , IO. ΜABILLONIVS e .& SIRMONDVS d) .b EBROINO BITURI CENSI ad M, GNONEM SENONENSEM. NOLFEONE CONSTANTI. ENSI .d BERNALTUM ARGENTARlENSEM, IOANNE EPIsCOPO CAMERACENSI, ad omnes episcopos, REGΕΜ-BERTO VERCELLENSI ad ANDREAM MEDIOLANENSEM
litteras formatas saeculum nonum & hoc recentiora sibi vindicant. Proinde non videntur Patres Graeci, sed Latini, hoc novum scribendi genus Excogitasse, quia in Graecorum Patrum litto is haec scribendi exulat ratio, quum tamen illam, ut antiquitatum & suorum docto rum tenacissimi, non omisissent, si illarum litterarum origo a Patri. bus Nicaenis foret repetenda, quod Varia sormatarum litterarum evempla.
147쪽
ope litterarum comminicam arum eo isto. P. II. I s
emplaria a LARRO QUANO e collecta & adservata evidenter
Ast enim vero, quia jam alea. jacta est, placet paucis de hac
occulta scribendi ratione agere, eo potissimum fine & omine, ut demonstremu , eam saeculo, quo Concilium Ni CAENUM celebra tum eli, quarto, minime fuisse Christianis ulitatam. Non inficia- inur, Hebraeis & Graecis fuisse solemne, certis litteris, nutu quasi S pondere gravidis, arcana sua tradere, partim ut mysteria sua huc modo occultarent, & indagandi ea relinquerent desiderium, partim, ut in rebus gerendis his sanctioribus litteris negotium pertractandum tanquam involucris inVolVerent, ut, si forte interciderent, nemini, nisi illi, qui hoc scribendi genere erat instructus, essent perviae. Neminem nisi antiquitatibus Graecorum tenuiter imbutum fugiunt Scytalae Laconicae, per vetultum & arcanum litterarum clandestinarum apud Lacedaemones genus, quo usii sunt ad imperatores scripturi Duo nimirum fuerunt surculi, sive bacilli ejuq dem longitudinis & crassitiei, quorum unum imperator in calisis degens secum habuit, alterum magistratus UOmi retinuit. Cirta hunc bacillum reipublicae praesules suas mcmbranas instar lori par tas circumplicuerunt, & hanc scytalam in rebus ad imperatorem deserendis per tabellarium emiserunt. Transverso praeterea ordine.& litteris arcanis epistesa fuit exarata, ut si vel maxime talis scytala in manus hostium incideret, nihil rei agendae tamen inde colligere possent. Hujus rei documenta, & scytalae Laconicae formam nobis,
praeter GVl DONEM PANClROLLUM, LUDOV. CHRISTIA.
NUS CRELLIVS f) ex primis rerudi graecarum fontibus pro duxit , quem adiisse non pilenitebit. Prostant ex Hebraeorum do. mentis apud BUXTORFFlVM, g eX Graecorum litteris, apud
M O N T E F A L C O Ni U M, h ex Romanorum fragmentis, apud BACONVM de VERULAM lo, i & ex Palmyrenorum ueteri litteratura apud JAC. RHENFER DIVM kὶ satis evicta hujus rei
148쪽
th ε De stabili primitivis Ecelesiae documenta Addi meretur MOYNIUS, I qui prolixa admodum
opera demonstravit, in numero congregatorum Pgtrum in concilio Nicaeno litteris graecis T. I. H. patres ridiculum quaesivisse mysterium in servis Aurahami praedictum. Verbosius praeterea hoc litterarum tractat arcanum, & aeute solideque evincit, Graecos & Latinos hanc arcanam scribendi rationem ab Hebraeis Arabibusque recepisse, quod monumentis haud eludendis perbene confirmat. Aegyptii, a quibus, ex limatiorum. virorum judicio, litterarum studia ad 'alias .emigrarunt gentes, hunc secretiorum scribendi observarunt modum, quo Videlicet arcanis suis & mysteriis admodum propudio sis tanto majorem adsciscerent auctoritatem, dignitatemque, & ho mines rudiores & vervecini, his mysteriis non innutriti, ob porten- .losas figuras ct litteras, idolis suis incisas, Obstupescerent, & arca. nam demirarentur religionem, quod LAVRE NTIUS PIGNO.
I. LXXXIV. Observat S YN ES IVS s) finem, ob quem Aegyptii suis arcis
ct idolis varias impresserunt formas & litteras hieroglyphicas, his
habent quae arcae Dut, quasdam , uti Hii icunt , ω- :culeutes sphaeras, quas fi conspiceret vulgus , moleste feriret, quia enim sentesiectu aut pisatu facile est , despicit vulavs: portentis enim es superstitione opus habet, quidni vero plebs cum fit c Nulla methaec SYNESil interpretatio luce, quum in VulguS notum sit, praeter AEGYPTIOS. qud; forte hujus arcani auctores appellave ris, CHALDAEOS, PERSAS, &deinceps Philosophos, sua oracula ex tripode scilicet dicta, his arcanarum litterarum, symbolorum,.
149쪽
ope litterarinu communicatoriarum eoumbis. P. H. I 7
typorum, hieroglyphicorum , emblematum, & aenigmatum fasciis inviilvisse. Omni tamen ex parte me consentientem habet S. V.
plex apud Aegyptios viguisse scribendi genus, epistolographicum, quod litteris, hierogl hicum, quod figuris & imaginibus constitit, δέ IImbolicum , quod maximam qua partem ex hieroglyphico ortumeli. Nobis de primo scripturae genere potissimum est sermo. Id vero IOANNI SPENCERO concedere nolim, Deum se huic Aegyptiorum genio accommodasse. Lege quaeso illius sententiam ita conceptam: Cum itaque philosophia quaedam farra siruinis mst, eis obsepta , D' religio aliud in Iummo mons rans, aliud in imo ρr mens, apud Aegastios alios , Hebraeorum temporibus obtinuerit, aequum es , opinari, Deum religionem , carnalem quidem is fronti. spicio, sed diuinam mn andam in penet ali , Fudaeis tradidisse, is instituta sua adseculi gustum es ussum accommodaret, nec quis. quam sapiemiae nomine commendatum, legi vel cultui suo de se usderetur. uJ Non temere neso, Israelitas Aegyptiorum, dum in ipsorum commorabantur regionibus, vidisse cultum admodum su. perstitiosum; at sanctissima Patriarcharum praecepta S ritus tradi. . tos ipsos perpetuo a Gentilium superstitione revocasse putaverim.
Gratis igitur, teste S. Veverabili SAL. DEYLINGlo x fingitur,
Hebraeos tam obtusii fuisse ingenii, ut illas, quas a patribus acceperant, doctrinas ejurarint, & Aegyptiorum adoptarint nugas apinas. que. Quod si itaque Deus cultum, quem intra Israelitas larmandum constituerat puriorem politioremque ad gustum S Aegyptio. rum usum aptassci, dubitatio est nulla, quin hac ratione ipsorum ingenia Cimmeriis quasi replevisset tenebris, & superstitionem, quae prorsus erat eradicanda, ipsis denuo propinasset. Nulla proinde nos retinet ratio, quo minus propudiosam hanc& prosanam SPENCERI sententiam, HERMANNI NIT SI I excipiamus argumen. tis neutiquam spernendis: Non es Hobabiis, inquit, Deum ex impiis Aegaptiorum ne diabolicis sacris, ex veteribus υanitatibus, ex intolerauibus nugis, ex magicae artis seritamen iis , μctinas J V . . fecisse
n vid. N. LeE. Rituat. Hebraeor. Lib. l. Cap. Xl. P. 174. x vid. R. Brat. de Ingenio Naelitar. Aegyptiacor. p. 381. Pari. I. Observati
150쪽
t g De stabili primitivae Melestire . fecisse venturi sospitatoris, rerumque spiritualium atque coelestis .
Id certum, multo utilio rem, Deoque gloriosiorem operam cosioraturos fuisse siros eruditi mos , si jussurum a Deo ceremoniarum exactam. potius cum rebus signi Atis, quam cum tetricis quibusdam Aegyptior- nugis, convenientiam cingua re conati fuissent. y Quum autem res, quae adhuc erant futurae, Israelitis esIent per Mosem tradendae, arrisit Deo modus, qui ad ingenerandam rerum arcanarum notitiam omnium fuit aptillimuς. iid vero deinceps fabulosi Cabbalistae, in suis SEPHIROTIS, M circulis sacris, nescio, quae arcana tradentes, & monteS quasi aureos Pollicentes, fecerint, iam non urgeo, quum hoc argvinentum fusius dilucidarit ei. PETR.
Invaluit ceteroquin apud multas gentra, quas inter, teste PLINIO, sunt Parthi, litteras in vestibus contexendi consuetudo, a qua sine dubio lucem accipit effatum Apocal. XlX. ι 6. quod conis cinne explicuerunt supra laudatus ZORNIUS . & ANDREAsRICHTERUS. h) Illis autem, qui nimis acutulo ingenio in de. nudandis litteris arcanis, in dictis, Ezech. IX. q. & Apocal. VII. α. utuntur, cum MAGNlFICO DE YLINGlo ca non adstipulor. Sensus enim, quod pervium est, his dictis magis infertur, quam effertur: Inde a vero non aberraverim, si cum IOANNE M A R.
citatum Apocalypseos etiatum sacrum non litteras hierolyphicas, & arca. nas, quibus electi notati sint, sed simplicem & veram fideles kb infideli. bus separationem significare. Quin & ipsa Scriptura novi testamenti sacra nobis litteras secretiores tradit. ita enim sanctissimus Iesu commilito, Imannes, Christum hoc nomine litterisque demonstrat arcanis: EP εἰμι
τον vid. R. Aegyptiae. Lib. III. Cap. XIV. s. I . p 2sq. κ) vid. M. Biblioth. Antiquata Exeget. Tom. l. Part. IK p. 76q. a) vid. M. Opust. saer. Dissertat. de Vestib. Litter. Vel p. 7ς .bi vid. Dis mat. de Vestib. secr. coetia litteris notat. Ups i7o3.e vid. G obtavat. Sacr. Part. II. Observati XLIX. p. 6 i. seq.d vid. Ej. Commentar. ad h. l. p. Is 6.e vi l. M. Anacris Apocab ad h. l. p. aqq. seq. i) vid. Ei. Perpeti Commentar. ad h. l. p. 262. g vid. H. Commentarγ upon velati ad h. L p. ara.