장음표시 사용
111쪽
Me nr. liquido intelligatur, observandum est λ G. I. M. M sentem. Pauli
ri i Π tr ctari tantum de iuresurando, ut in omnibuς legibus iis C. De reb. eria. in hoc autem j. xli. uiniri de eo qui , ut ', quocumque modo debitum e sessui est. Et statim hoe qu rendum o t
se ae pertinere non ridetur omnino . Et dicendum z
tu. 3. μοι, inquit, in judicio uou ta
solo 1Heraque consistere ait L.obligamur 32. 3. tile. De oblia XV. et Quintilianus Aethr47. Voluntas som utim non tantam vore Musta est:
iiiii,. id ba ni ''m Rix ἀσι at . qualiscumque eontra se pronun vel condemnat i sententia, qtia quis seipsum dat ausem i, ς' R dem test dare exemplum legitimae eo
natim injuctum 'In d modimi consessi mis tacitae, nomia
s: D. D iureiurando, de quo idem Paulus in L. ρ8.
vel resseri, ira '. hμης lm Praetor pro consesso habet; & si non iures,
ccommodare siet ij, ;-π' ς' ' ςR M. qui Iuravit ma pecuniam deberi .mm Me dicitur, in b. Demsi quis post. IN. de aes ore. & in L L. Si quis tur verit,
112쪽
uerit, F. De iureian & consequenter recte quaeritur an eodem exempla ex haesecunda parte edicti de sureiurando, neque iurantem , neque referentem , h het pro consesso ἰ an, inquam , Actori ex ea re, id est, ex hac qualicumque ecvisessione, actio quaedam danda sit, ut scilicet ea agatur eodem fere modo, quo agit Actor ex iureiurando sibi a reo delato : quod iam docui Aecursium quaerere tentare, in L f. ulti L. 6. De confessSed respondet Paulus ex ea re actionem non dari , ut in prima parte edicti de iurejurando; quia hune Praetor pro confesso & pro iudieato habet, & sine ulla circuitione, verbis edicti supra relatis, solvere cogit: & hoe est quod Pau- Ius ait, ad solutionem compellitur. Si actionem daret Praetor , ut in prima parte edicti de iureiurando, prius ex hac actione condemnandus esset reug, ut actione de iureiurando reus condemnatur; & ut condemnatus solvere cogatur. euilus danda esset actio iudicati ex ordine Iuris i sed non est neeesse in eum , qui iam pro consesso, dc pro iudicato habetur , ut adversus eum detur actio ad condemnationem; & si quae danda est , competit actio judieati quae ibi ve
Non datur igitur actio ut iam damnatus confessione iterum condemnetur, . actione scilicet ex ea re, vel consessione conflata, quae est perspicua mens Paulit sed ut ad solutionem compellatur; quod praestare potest sola actio judicati, quam Paulus non excludit in d. h. v t. sed potius suggerit his verbis ad Iol rionem compellitur, executione scilicet ordinaria, vel extraordinaria. An autem in hoc casi Praetoriae confessionis ex iureiurando, & in simili e su, L. nctori, C. Da reb. credit. CT jurejur. antequam detur actio quasi ux tu i cato, necessario subsequi debeat condemnatio Iudicis , cujus auctoritate ecfertur, vel praeitatur iusiurandum ; alias dicam accuratius . Nune indicasse saetaciat , in consessione legitima & eivili , quae fit verbis , vel literis , confessum omnino pro iudicato haberi , nec necessariam esse condemnationem ; quia , ut rectissme Cujaciuς scripsi in Parat. E. De confessis, hae in parte nulla est differentia inter eonsessum & iudicatum ; in utroque idem tempus solutionis , &execulionis ordo observatur idem : qui tamen in hac senten ta non permansit , quia in d. I. 3. & L. 3. g. vis. F. De confisi confessus condcmnatur, quod verissimum est; sed condemnatur eodem modo quo iudicatus condemnatur, id est. actione iudicati ; quod perspicua sententia M. Legum , quas vobis excutiendas relinquo , indicat satis. Et haee est forsan veteris quaestionis certissima : decisio ex quo apparet stoliam frustra quaerere, an per eonfessionem lis contestata vis deatur , quae omnino pro finita cc iudicata habetur . . . Hodie tamen praevaluit sententia Martini, M. Iudex solet eondeamare. quia mutato omnino ordine iudiciorum ratione non caret , quia eodem tenore Judex , apod quem quis confessus est , ipse exequitur iudieatum : & quem olim addictus Judex rei iudicatae condemnabat , Iudex ipse condemnat , ut statim solvere cogat pignoribus captis, atque distractis. Et tamen veteris Iuris vestigia retinemus in instrumentiς, ut loquuntur, qua
rentigistis, o confectatis, quia in his est expressa confessio facta apud Tabelli nem, quem esse dicunt Iudicem Chartularium , & Tabularium . Et hoc ius prumum fuisse receptum auctoritate Iuris Civilis in Hetruria, vel Tuscia, Fulgo sus docet , ad L. unie. C. De confiag. Qiιλa , inquit, apud Tuscos Tabemo νημαι Iudices ordinarii; similas forsitan iis quos in urbe castantinopolitana, ex
113쪽
Nov. Leonis, Cui acius docet ad L. i . C. Da metiri ib. suisse ereatos iuris- perit illimri , si ii teneoant, inquit , Lm libros βασιλικήν. Et licet Tabellio nes nostri sint i in eritissimi , & Judices neque sint , neque dici possint; tamen passim hoc ius maioribus noliri; iure, vel iniuria receptum et . Et his omnibus tam ex veteri iure, quam ex novo quaestis & desiiii Ja. de
sententia cap. i. & Me tit. in vi. dicam paucis.
Species cap. r. incognita glossis, & interpretibus haec est . Titiuet impetravit
Rescriptum adversus Sempronium super controversia quadam , de qua a Summo Pontifice Judex datus suit Caius. Coram Iudice dato quaestum fuit dou ritate precum, id est, an expressa salsitate , vel suppressa veritate , per Obr ptionem impetratum sit Reseriptum , ut in cap. Si per literis , furi, de R foripta Est enim in omni Rescripto haee quaesitio preiudicialis , ur prius quaeratur de veritate precum , 1. Eis non eognitio, C. Si contra jus vel viii. quod Sc Syinmachus docet v. 46. lib. Io. ex qua ponere soleo speciem d. L. Et si nor e guttio . In hac igitur quaestione de 'veritate precum, ci potuit inter caetera Sem-Pronius peremptoriam quamdam exceptionem , ut scilicet doceret per fraudem
impetratum fuisse Relcriptum ; quia impetrans nihil dixit de exceptione , quae si suisset cognita Rom. Pontificii, Rescriptum denegast et , vel sub alia sorma dedisset, ut in d. cap. seper literis. Quaeritur an exceptionis peremptoriae obiectu , ut Pontifex loquitur , in Leap. I. & Impp. in L. tili. C. si ιib. ex cauis mas Actor a limine statim repellendus sit, perinde ac si exceptio quaedam dilatoria , quae ad iudicium constituendum pertinet, opposta sit. Et rei pondet Pontifex innocentiuς IlI. hane obiectionem exceptioni; peremptoriae, principalis, ut ait , negotii cognitionem contingentis, non impedire litis contei lationem super principali negotia , ct celebrandam ei se litis contestationem solito iudiciorum ordine. Idem dicitur in cap. r. si sorte oblato ab Actore libello reo , exceptio p remptoria opposita sit in ipsa oblatione libolli. at ita hie usuq a superiore est diversus , quod glosa non animadvertit & in eo merito dubitari potuit , an hac exceptionis peremptoriae objectione lis satis contestata videatur : quod negat Bonifacius Vli I. Sed tam . in primo, quam in secundo e . addunt Pontissem, nisi de re iuducata , transacta , seu linita excipiat litigator i quod ius notandum est receptum tandem suisse , di obtinuisse ex sententia glossae, & interpretum Juris Civilis,& tamen pugnare omnino cum regula Iuris puri puli Romani , ut eruditissis me primu Raphael Fulgosus anima ivertit , ad L. Eleganter , 4. pen. U. Deeοudici. in i biti . Ante Fulgosum passim admilla suit haec sententia , di nova desinitio juii , quam habemus in d i. duobus east. Videtur autem descripta , &transcripla ex ita Ol fresi veteris interpreti; verbis, in d. 3. pen. Licet regulariter chestus peremptoriae exceptio uis nou impediaι litis contestationem; fallit immeu ira exceptione tri otiionis , rei iudicatae, o iuris audi, sum snt species dirimendarum liti m . Et ita ' quoque scriptum est in glossa Accursit , ad d.
hune f. ubi utitur nominatim auctoritate huius cap. . .
Ulut sit, hoe jure hodie utimur, & hoe est quod uulgo die imm in foro: Πfaut Dire droit fur les sens de nou Meet te . Sic enim pragmatici vocant excepi i -- nes peremptorias, quibus Oppositis, si sint tales quales proponuntur in dd. locis, nemo cogitur luem contestari ; vel detendere itiner negotio principali.
114쪽
An Tir. VI. Ut lite non conte sata, non procedatur ad testium receptionem , vel ad
tio II l. composita , eadem fere forma qua in tit. II. lib. 4. C. pn, ponit, regula novi Iuris a Iustiniano conditi , ut actiones ab her dibus, 3c contra heredes incipiant . aamvis enim hoc satis supe que ex Iure Civili constare videatur , litem incipere a mutestatione ,& ante eontestationem litem dici non posse ; & conlequenter fruitia admitti testes ad probationem rei quae nondum lis est , controversia nondum in iudiaeium deducta di illa tamen aetate de hac re magna con versia erat inter primo; & antiqum illos doctores , de quibuς dixi . in tit- ώρ. Martinuet tamen
& Hugo contrariam sententiam tuebantur, ut glossa notat ad cap. I. Mitis titia in verbo. ad sentemtiam definit am , Joanne contra asseverante , neque testes polle recipi , neque sententiam definitivam esse proferendam anae litis contest
rionem . Ioannis sententiam vindicandam , & asserendam suseipit innoeentius III. edita expressa Constitutionρο quae extat in eam ulti hoc riti quod & is meo veteri lib. in. antiquarum Collecl. nominatim se inscribitur , Conclitiatio Innoc. III. quem constat fuisse iurisperitissimum : is enim est , ut aliaς domi , qui passim in glomet dicitur Lotharius ; ideoque mulctae extant in hoc Decr talium libro huius Pontificis Constitutiones, vel decisiones, quibus antiquorum doctorum controversiaet passim discingit. Sed ad rem. Dictam regulam Innocentius III. iasnuat. & confirmat in eo. I. I. 3. Ω . hujus tit. & ex ea emcit, sententias dictas admissis probationibus ante litis contestationem , in omnibus facilibus casibus propostis in dd. cap. 3. M 4. nuultu; esse momenti; quod & nominatim scriptum est in eap. a. cujus sententia,& species vera nondum , quod sciam , liquido fuit exposita . Et eam repete dam & illustrandam esse censeo ex certa fide historiar. viri enim incomparabiles , qui ad hune utque diem ad hoe eo. 2- scripta Tunt, merito dubitaui an Plebanus S. Marci . de quo in Δ eap. sit Plebanuς E elesiae cuiusdam D. Marci , ad instar & similitudinem celeberrimae Ecclesiae Umnetae, sic dictae, quam scilicet Veneti in urbe Tyrensi possidebant: an vero siePIebanus ipsius Ecclesiae S. Marci de Venetiis, lit videtur scriptum in hae Gr .smiana compilatione , a Raymundo a Penna forti , viro fractissimo & eroditissmo; quamvis in antiqua D retali dicatur simpliciter Plebanus S Marci, s- ne hae adiectione . de Uenetiis. Et viri omni exceptione majores necessario e admittendum censent, Plebanum ipse S. Marci de Uenetiis ius parochiale sibi uindis sie in urbe Tyrenit . Nam n dicamus verba facere Ianocentium de
115쪽
PIebano quodam S. Marci , in urbe Tyrensi tonstituto , dubitarI non potuit hunc plebanum iure optimo hoe jus p rochiale in Ecclesia sibi assignata nab
re potuisse. Contra tamen auctor casus hujus cap. a. nominatim ait hune Pleiahanum fuisse in urbe Tyro & adversus Platanum in Tyrensi urbe consti tum agere Archiepiscopum Tyrensem; qua in re adpo incertua eii Panormit nus, ut sex diveris hujus cap. intellectus commini Icatur. Ego huic tenebricoso loco proferendam esse lucem censeo, ex his quae Wilalielmus Dinnsis Archiepiscopus scripsit , lib. I a. de bello facto , cap. pen. dciat. Dominicum Michaelem , Venetiarum Ducem , anno Domini Iaa 3. Syriae, vel sanctae terra littoribus applicuisse cum ingenti exercim, tune captivo Balduino II. Rese Hierosolymitano ; eumque perhonorifice exceptum fuisse a Patriarcha, Conli abnlario, & Cancellario, caeterisque proceribus regni tam lai eis, quam Ecelasiastitis ; & tandem inter Venetos & regni proceres ictum fatia
se foedus certis conditionibus, quarum seriem ex ipse autographo recenset , in L eap. ulti ex quibus hae notandae sunt, in omnibus scilicet iupradicti Regiet, eiusque successorum sub dominio , atque omnium Baronum civitatibus , ipsumeti Ecclesiam , & intcsram rugam, unamque plateam, sive balneum, ne non & fumum habeant , iure hereditario in perpetuum possidenda , ab omni exactione libera sicut sunt Regis propria ; ubi rugam vocat vetus charta vicum, ut ex sequentibus apparet: Burgenses, inquit , in υio , ct domibus Veneticorum & inde hodie nos vulgo dicimus, vue, voce, ni fallor, Teutonica, via veteri Gallica; ut leuga, vel treuga, ex eadem lingua: civitates enim constat esse divisas in ruga ς, vel vicos . Sequitur in d. charta aliud pactum his verbis conceptum I denique duarum cIvitatum, ori, o Ascalonis, tertiam partem; illamque tertiam libere & regaliter, sicut Rex duas, Venetici habituri in perpetuum sine alicujus contradictione, impeditione , iure hereditario possideant. Idem quoquς narrat Mariis nus Salutas, Patriciuς venetuς, lib. 3. Secretorum fidei. Crueis parte s. eap. I .
his verbis r Couisnount eum Duce Barones in Ptolemaide urbe, ut is omni ciavitate quam everent Veneti, unam rugam quinam ct franeam habea, , unam
Ecclesiam, unam balneam. oc paulo post , civitatum etiam ori σ Ascalonia tertiam partem', s eas eoi contingat, regaliter oe libere obtinebunt. Caeterum ex dd. auctoribus constat, Tyro seliciter capta, tertiam huius etivitatis partem Venetis suisse assignatam ; in qua dubitare non possumus iisdem Venetis Ecclesiam iuxta conrintiones datam , quam ipsi Ecclesam D. Marci indigitaverunt : in ea Rectorem, sive Plebanum 4 annuente, & iubente Hierosolymitano Patriarcha, quem constat praesentem fuisse in hae expeditione, &Eesesiae Tyrensis curam suscepisse , fuisse institutum, cum eodem iure quod Plebanu D. Marci in ipsa uria Veneta habere solebat. Et hoc facile fuit eonstituere. & retinere in praejudietum Archiepiscopi T
ensis, quem quarto anno post restitutam civitatem fidei christianae, electum & Qinamm svisse idem Villielmus Tyrus narrat lib. II. eap. 23. eoque intervas Io vacante sede, nominatim conqueritur destructae suisse Ee lesias , & cathedr Iem Ecclesiam membris suisse mutilatam propriis. quod apertius insinuat lib. 14.ca'. l his verbis: Cum medio tempore ἐπ ulo istematis sedis varantis, dum e . inquit, in propria evra mer obmitans Patriarcha haberet, ita attenuata fuit , Orata nihilum redacia, ut etiam vi Erilesis μου intra ambitum ejusdem civitMisFis a Crant,
116쪽
erant, non nN unam futuro reservarent Disom. quae verba liquido Deent eunthoe jure parochiali , ab ipso Patriarcha Hierosolymitano, datam fuisse Eeele sam Venetis, vel Plehano in ea instituto sub titulo & nomine D. Marei, patroni Venetorum; & pretetextu huius conventionis &concessianis, hoc jure ulum fuisse Plebanum D. Marei usque ad tempora Innocentii II l. insnuat hoc cap. 2. adhibita antiqua Decretali . Sub hoc enim Pontifica tandem astitata fuit quaestio . Tyrens Archiepiscopo contendente hunc qualemcumque plebanum in d. Ecclesia ius parochiale non posse habeete, hocque ias sibi soli in uniuersa TV-xens civitate competere : denique nihil vacante sede , inaudito Archiepiscopo conititui, aut innovari potuisse , ut docet tit. fra, Ne fede υaeante quia i κου t. quod & a Judicibus primum datiς ab Innocentio II l. iudicatum fuit. Non est igitur Plebanus, de quo in hoc cap. tractatur , Plebanus D. Marci de Venetiis, ut Raymundus scripsit in hac Coliretione , & quidam viri eruditi
censent; sed Plebanuς S. Marci in urbe Tyrensi, sie nuncupati a Venetis, adsimilitudinem Ecclesar Venetae: quod veri stimum esse licet. colligere ex antiqua meritati, in cuius fine hoc ius Innocentius restituit Ecclesiae Venetum in urbe Tyrens, quod haee veri a plane convincunt: inde TFrensi Archiepiscopo dedimusia mandatis, Me lasi Ecclesi S. Marci iustrumenta resiluat, e ' citrem ει vite aquae per se , Dei per alios huiusmodi occasone sententia occupoli, nec impedise ominus Henetum Ecel.sia parochialis iuris, Ur aliarum dignitatum sarum ρ fessione laetetur. Hae e enim, si Perum amamus, non possumus referre ad Pleba-nilin, vel ad Eesesam D. Marci in ipsa urbe Veneta, in qua non potuit Amchiepiscopus Tyrens; auferre instrumenta , quibus illa Ecclesia Venetum Tyrensis ius parochise sibi vindicabat. Qua tamen de re merito dubitari potuit ex iis quae iam praemunivi; quia hoc ius parochiale sede vacante constitutum, &usurpatum fuerat: quod novum non suit in illis Orientis partibus. Et ita milite; HospitaliL & Templi Hiero lymitani in suis Mesesi ς' omnia iura par chialia, & decimarum. pat si ira usurpasse narrat idem auctor lib. II. tam 3. His cognitis , facilior cru species e. p. a. repetita ex dictis conventionibus hahitis inter patriarcham & Venetos , quas non solum Balduinus Rex postliminio reversus comprobavit, ut idem auctor docet; sed etiam Romani Pontifices auctoritate apostolica confirmaverunt, ut ex his verbis integrae Decretalis obie vor Cum seirkν κ .r ex inspectione sententiae constiti et, quia tis raram Jωdi-ribtis non fuisset tentesata, oe ex transiripto titerarum, quas iidem praedecessoreso et eomesserant Meneris, manifeste pateret literas istos a I strens Aeehiepiscosta impetratas ad M. Iudices, per veri sivrusonem Disse obtentas . Literas enim, quaς Innocentiuq ait a praedecetaribuq sui; Rom. Pontificibus fuisse Ueneti et concessas , nominatim hoc ius parochiale Ecclesiae D. Marci eonfirmasse , dubitare non pollumus. Et cum duplici ratione utatur Innocentius ad rescind*idiam Judicum sententiam , ex his Raymundus unam tantum retinere voluti, quae ad titulam pertinebat, litem scilicet non suisse toram Iudicibus contestatam. quod ex sententia Ioannit esse omnino eontra ius, diligentius constituendum suscipit
Innocentias III. in d. cap. ati admissa tamen certiς castas contraria sententia
Martin i , & Fiugonis , quam illi confirmare tentabant multis legibus , L. In Iego , E. Ad iee. Aquit. L. q. f. Duae autem , s . De Carbon. edict. L. Quidam, 3. i. s. De surris, L. Laudebris , f. Sed er squis , Cod. De Uineat. Herc
117쪽
sia haς Iesses nihil Deere pro sententia Μartini, Culaesus iam docuit, in
Recitare. ad L. pen. C. De testit. His tamen fretus Innocentius addit excepti nes quasdam, quae nostia opera non indigent. Ex his fio die retinemus examen testium, quod dicitur ad suturm ; quo trimen AEala necesse est impetrare Rescriptum a Principe, maioribus nostris re te observantibus id nun esse permissum jura communi, & necessariam eIse aucto ritatem Principis . . Cum autem non liceat regulariter producere testes lite non eontestata , ver Pervenire ad sententiam definitivam quaeritur qua ratione compellendus sit is qui litem eomestari non patitur & hoe casu mus remedium fuit missio in P cssionem , quam adhibitis quibusdam distinctionibus eonfirmat Innocenti III. repudiata quoque hae tu parte quod vulgo non observatur sententia Martini, qui existimabat post μυ. Iia. nullam differentiam esse constitue iam inter desertorem vadimonii, & desertorem eremodieii ; quod fuit ius v iustissimum, auctore Suetonio in Caligula, ex quo adversus utrumque solem uirubuἰ denunciationibus evocatum pronuntiare licet Iudiei Sed contra Bulgami & Joannes existimabant , istam Novellam esse eustodite ceipiendam de Actare, non de reo, cujus causa favorabilior est ; nec LNovella sublatum esse remedium missionis in polsessionem . Et huius dubit tionis tollendae causa videtur Leo Philosophus in Uriente publicasse Nov. io . qua omnino confirmatur sententia Martini. Et hoe iure hodie utimur in Gallia, ex Constitutionibuς regiis r & reeipimus testes adversus reum lite non contestata, postquam sententia Iudicis exemptionibus suis exesulas etl.
Ao Tiri Vl I. D. iuramento ea lamniae
SI M ix i extat titulus in Cod. Iustin. De iureiurando propter calumniam
dando , & in fine i . a. ante titi t. lib. 3. De Itidie. & tit. De siris conre1L quem ordinem sequitur Bernardita Papiensis in I. Coll. D cret. nee tamen male in III Comes. Innocentii III. & in hac nostra Gregoriana datur . post rit. Ut lite non coni sata, Sc. quia hoc tu iurandum praestatur Ille contestata , ut docet L. a. f. i. Cod. De iureiuia propter cal. cum ait, pest narrat tenem, re Muso vim , Actorem quidem j rare non calumniandi animo se litem movise ; reum vero quoa putans se bona instantia uti , ad reluctandum pervenerit. Et quia praefatur uno P demque renore , & in ipsa litis contestatione , vel, ut loquitur d. I.' 2. in primordio lit Is, nihil refert an hie titulus praecedat, vel subsequatur tractatum de litis contestatione, ut dicitur de tit. De rindo, & De in ius vocando an hic enim in V. praecedit tu. De edendo , & contra in Cod. praeceditur rit. De
curi, quod eodem tempore & reus vocaretur in jus, ct ei ederetur actio
118쪽
Varia autem esse potest Tatio ordinis, & dispositionis tirulorum; voluitque 'PA bonianus tractaturus de iudiciis, honore religionis, & lanctitatis inristinandi . praemittere hunc rit. De jurejμrando , quod praei fandum esse Iustin. eonstitute non solum in iudiciis quae exercentur apud Judices qui auctoritate publiea tu dieant, de quibus statim dicturus est in rit. I. lib. 3. sed etiam in eausis quae tractantur apud arbitros ex compromisso sumptos, de quibus jam dixit in iii. 56. lib. a. quod licet colligere ex d. L. 2. Sed quia veremur , ecdem iit. Porro hoc iusiurandum iumptum ex Jure Civili Atheniensium fuisse iam docui , ad rit. De panis remere litigant. Instit. nam, ut Pollux docet in mom sito, apta Graecos in usu fuit ex part Actoris προ--ia, ex parte rei ἀντωμοσia; quamvis ex parte quoque Actoris dici possit ἀντωμοσiae, ut ex Isocrate , Laeriatio, Platone, Harpocratione, & Molchopulo, viri docti annotarunt. Ex eodem rioque iure fluxisse cautionem, vel, ut loquitur L. nis. Cod. Hermog. De eaiamniatoribus , repromissionem decimae litis , observo ex eodem Onomallico
Et hoc quidem iusiurandum ante Justinianum in usu fuisse , docent multae
Ieges, quae in E. extant, diligenter a Cui acio collectae, ad cap. 3. MP. 49. sed in certis tantum causis, ,. ex una parie tantum. Quod ita Julliniaput auget & ampliat, ut generaliter in omnibus litibus tam ab Actore , quam areo, elis prallandum hoc iusjurandum constituat. Et ita omnino est accipiendum quod ait, in omnibus, id est, non sedum in certis casibus illis antiquo jure receptis, quos omnes conliat ad causas civiles pertinere; sed etiam in ea teris omnibus Ii Fibus, icilicet similibus, id est, civilibus ; ut recte Martinus olim contra Bulgarum, Hugolinum, Joannem, & AZonem , quorum tameo sententiam probat Honorius II. in eap. I. hoc titi illo loco .' In quacumque
causa , sυe controisina , seu criminati, seu civili. quod nusquam in libris jurvis Civilis de criminali caula ueperitur scriptum. Et nugatur Accursus , qui hane sententiam confirmare 'entavit ex L Ctim quidam , Cod. De M. inprum. quae hoe tantum vult, eum, qui iretit instrumentum exhiberi, quod p 1 ea tamquam fallum accusare vult, noe iuramentum praestare in iudicio , scialicet civili, eum agitur ad exhibent'm ; non in iudicio criminali, in quos cit 'aecusatoris subscriptio, L. xh. C. De furtis. Est ergo hoc iuramentum praestandum ex d. Conjtit. JUiniani , ab omnibus personis , & in omnibus cause civilibus. Sed postquam coeperunt Romani Pontifices de Iure Civili recens in oecidem te restituto respondere, & Musas ex districtione legum civilium iudicare, ut i
quitur cap. 2. hoe rit . qua de re conqueritur D. Bera ardus, liri r . De consuerat.
ad Eugeniam Papam eap. 3. Et quidem, inquit, persi punt quotidie tu palatio leges, sed Justiniani, non Domini. Dubitari tunc quoque coepit an hoc iuramentum passim a Clericis praestandum sit; & an in omnibus causis indistincte. Iuramentum quidem viderar remitti Clericiis notillima Constitutione Marii ni, sic legendum in cap. i. Me tit. id est, L. 21. Cod. De Discopis oe Cleritis;
quae tamen non nominatim loquitur de hoe juramento calumniae, quod postea Justinianus constituit ab cmnibus personis esse praestandum . Sed movetur 1 a tianus generali ratione , quae omns iusiurandum excludit . & suadere videtur
Clericos in d. Consitutione Iininiavi, esse excipiendos; ςtiis, inquit, ecclesioi- it retulis Citrici rurare probi retur. Et quia videbatur tantum d. Conuit uti π
119쪽
Martiani peninere ad Cleriem Constantinopolitanos , eam trahendam esse alomnes orbis uarilliani Cleriem , primum Henricus II. Imp. decrevit Conllitutione , quae extat in iam Longobardorum, tib. 2. tit. 47. eap. II. & quam tamen hoc cap. I. recenset & laudat Honorius II. Pontifex Romanus; cum hoc tamea temperamento. ne Omnino recedere videatur a pravisone, & Constitutione J finiani, ut Clerici ipsi iurare non cogantur, sed ut loquitur , possint procuratoribus hoc iuramentum mandare, vel delegare, eap. I. 3. pen. & titi. hoc tit.
Et tamen aliquando per se, Summi Pontifieis arbitratu, si forte Archiepiscopi sint, vel Epistopi, iurare tenentur, ut in specie cap. 3. hoc rix. p. I.
Monachos vero, ae potissimum eos qui sequuntur regulam S.Benedicti, ex itimo non esse cogendos; & de his, ut satis insinuat antiqua Decipialiis, est a Cipiendum cap. 4. hoc iit. suod pertinet ad Abbatem,& Monachos, Francha vallis, vel, ut est in lib. taxarum Ecelesia Rom. Franquam m-Uallium non sui corrupte in hac Collectione scriptum est, Cia νευ s r est enim Abbati Francha - Vallis in D eest Nemausensi, ordinis Cisteretensis. Et ad Nemausen scrin h piscopum hoc ev. 4. scriptum est, & ad vicinum Magalonensem , Qui dicitur hodie Episcopuς Montispessulani et in hoc enim oppidum, MagalDnatu vir a te olim diruta a Carolo Martello, sedes episeopalis tandem trandata fuit τ& ad hune Carolum pertinent hi versus, qum memini me legere in antiqua membrana quadam, de restitutione murorum Μagaloniae ab Amaldo Episcopo: Hie locus iusianis, fuit urbs abirata malis reis . Gentibiar; unde ruit, quod scelerata fuit.
Carsus hane fregis , postquam Fib; marte subegit,
in Saracenos, quod tueretur eos. Time Nema ι sinas exuri iuste arenas.
Ad hune igitur Μagalonentem , & ad Nemausensem, scribit in hoc cap. 4. Eugenius ii I. quem constat fuisse Cistercientem , & discipulum D. Bemardi
non esse cogendoς mnachos hoc iuramentum praestare; sed tantum teneri constituere oeconomum, vel Syndicum. Et merito Honorius I s. in do cap. z. cen
sit hoc iuramentum in causis spiritus ibin, quae sunt ex Canonibus, non ex legibus definiendae, non esse praestandum ; quia in his agitur de rebus sacris , vel quasi sacris, quae ad spiritum polluc & ad animam, quam ad corpus Pertinent . Causae enim spirituales dicuntur ad disserentiam eorporalium, vel Carn ilum, cap. a. supra, de transi. Epime. D. Augustinus in lib. de magistro: Nam g e omuia qua pereipimus, aut sensu revisis; aut mente perciρ mus; illa sensiabilia, Me hitelligibilia nominamus; siis , ut more nostrorum loquar , ilia camnatis, hec oiri alia nomiuantur .
In his autem quaestionibuς Jure Civili discingendiq, ait eIeganter Gregorius I. in cap. Filius, i fra, de testam se lege Dei, non lege saeculi vivere. Et Hieronymus in Epitaphio Glioli r Alia Δηι hρὸν Osiris . aliae Christi; alius Paulus mulier, id est, Apostolus, aliud Papiuiaenus praecipit. Quod tamen im-Probat Bonifaciun VIII. emp. r. f. uti. Me 1 t. is uris quasi major cautio in his cautis adhibenda sit. Sed tandem generaliter hoe iuram niues, quod tanto mγlimilae stabiliendam suscipit Iustinianu; ia d. L. a. ia desuetudinem abiit. 'Au
120쪽
laticines , & veluti induciae quaedam , de quibus recte poli sup riores titulos datur hic titulus e ut in Cod. Itimn. quae dantur an te litis contestationem.reo per libesium in ius vocato , ad deliberandum utrum cedere , vel contendere debeat ; ex veteri quadam lege, cuius meminit Nov. su runt decem 'dierum et ex d. Nov. vi Iimi: hodie breviores , et longiores dantur , habita ratione locorum , ut ia- r. C. hoc tit. sEt hoe Jure Pontificio, quod notandum , vocantur Rei ad iudicium ordines rvato, qui sure Civili observatus suit in contumacibuς tribus edictis evoca dis, quod aperte Ostendit cap. r. huius riti in II. Colliei. Ex quo sumptimi cap. I. hoc nostro titi sed decurtarum a Raymuhdor nam in dis cap. I. d. Colles. II. tres citationes dicuntur canonicae; nec admittit east. r. huius titis evocari polle reum ciωtione peremptoria , arctiori condicta die ; etsi sarte quiς peremptoria vocare velit, debet vocare in longiorem diem , quod recte glossa exposuit in . . cap. -
Polt litem vero emtestatam , ad editionem instrumentorum, & testium, dantur dilationes causa cognita, di Iudice sedente pro tribunali, L. 4. C. hoc rit. ubi Iegendum est, planaria , non plenaria, ut re ite in omnibus vett.libris str ptum eis. Et semel tantum dari nominaiam oratione D Marci permi illam fuit: sed receptum suit iusta ex causa posse dari iterum, L. Orettione, e . De semis. Et id hodie videtur esse positum in arbitrio Iudici ς; ut non male quis dixerit cum veteribus interpretibus. dilationes vel a lege dari, vel ab ipso Judice; parte una petente , vel ex consensu utriusque partis. De his enim extat Conlii tutio in rit. De dilatiouibus ex eo ensa ,sib. ir d. Theod. quae dilationes has ultra duos menses dari non posse constituit, ne, ut eleganter ait , libera dilatione eoncessa aetates pIerumque iurganticim veternosis liti s consenescast Et merito in cap. a. & 3. rejicitur omnis moratoria & seu iratoria dilatio. Notandum quoque est ex cap. r. citatoriis literiς , quas dare stilent Iulices delegati, inserendum esse rescriptum quo eausa delegata stat , ut in rit. C. Theod. Ue denuntiati mi editione Rescripti. Caput ulta est de dilatione data Archiepiscopo Burdegalensi, in celeberrima Iite de Primatu Aquitaniae, quem sibi vindicabat Archiepiscopus Bituricensis ;cuius sedes, id est, Avaricum Biturigum Cuborum, fuit olim metropoliς totius Aquitaniae, ex veteri divisione Augusti, de qua Strabo notius loco Geographia. Sed divisa deinde Aquitania in primam, secundam, & tertiam; & duabus u δ' is metropolibus constitutis, Burdegata Biturigum Vibiscorum , & Elusa No-Vempopulorum , qua diruta Augusta Ausciorum metropolim obtinuit; novi iiii Metropolitani Bituricensem. Primatum non agnouerunt: imo Burdesalensis selepra