장음표시 사용
101쪽
Cominentarius Historieo-Theologicus. 7 . quam hauriendos 'propinabo. Conveniunt itaque Graeci se re omnes in eumdem ritum sive de Monachorum conventibus , sive de Saecularibus Ecclesiis habeatur sermo. Duo circiter a tota natione discrepant Caenobia , alterum Μοn iis Saisecti in Macedonia situm, at rerum CVpta Ferratae in agro Tusculano; licet adoptatum discrimen non magni sit momenti. Porro maximam jactare Graecanicos ritus in Eccle. sia antiquitatem nemini dubium esse potest, qui non simul ignoret hos populos ex primis Christo nomen dedisse, &cumdato Evangelicis dictis nomine, peculiares suos ritus, Rhorum aliquos ab Apostolis hausisse, quos deinde, quod apud alias gentes contigit, temporis progressu ad ampliorem ordinem si isse redactos, nemo in dubium pariter revocat. Hoc in adjudicatam Iacobo Liturgiam praestitit Basilius, hoc Chrys. hoc in sacramentoriim administratione, & divini ossicito
dine alii , sed qui huic Spartae, & divini in primis ollicii
dispositioni ad laborarint, id est exponendum . In perdocta de Ecclesiasticorum librorum Scriptoribus Dissertatione, quam Leo Allatius magno eruditorum plausit vulgavit Graecanici officii ordo, ac institutum certis adiudicatur auistoribus , ac in primis S. Sabbae magno illi Monachorum in Palaestina Rectori, qui ct m sane itatis exemplo refulsit, ct pro Catholica fide ahersus impugnantes S. S nodum Chalcedonensem greanae Iaboraυit. Verba sint Martyrologii Romani ad Nonas Decembris. Ducitur ad hoc asserenduin memoratae Disseditationis auctor Simeonis Thessalonicensis auctoritate in Dialogo contra Haeres. haec scribentis r Ordinatior , ae suaυior , quam in monasteriit , ct Omnibus f τὸ Graecorum Seeosis Goliani Umii oredo praescribitur ex Τ piso. seu Rituali Monagerit S. Salbae s etenim S. Pater noster Sabba disinum sectam in certum quemdam upum, seu formam scriptum redegit, quam a S. S. Euthimis , ae Theotissa per traditionem aeceperat : hi porro a Μ ioribus silis , ct Caritone praesertim confessore Dei sum eriint. Hane vero divisis ossicii normam a S Salba in Atteras missam;
eam ob irruptionem vastantium omnia tartarorum interiisset, S. Pater noster Sophronius sanctae eivstatis Patriarcha studio , Iaboreque restituit , ct ps eum divinus , ac retus TheoAgicis tractandis acerrimus Ioannes Damascemis renovavit, o denuo inlisi
102쪽
Atteras missi. Ecce tibi a Caritone, Euthymio dce. qmsi per in nus transmissam Sabbae divinas laudes concinendi Methodum, litteris ab eodem S. Abbate consignatam , &a Sophronio tamdem, ac Damasceno ex jactura sua vindicatam , quae deinde Menaeis Graecorum commendata, hodie dum toti propemodum nationi solemnis est : cum ordo Canticorum ita
Menaeis per plures libros distributus plane conveniat ordinia Typico Hierosolymitano S. Sabbae praescripto. Quod etiam testatur omni exceptione major Allatius modo laudata Dissertatione . Ille diυini iacit ordo, qui S. Salla fuisse dieitur ,
uti melior , ct rebus accomodatur , ideoque etiam pia filior apud Graecos invaluἰt, quo quidem ordine hodie non tantum , qui S. Sasiae urgulis nomina scripserunt, sed eaeteri etiam ali ram ordinum sectatores, ct Sacerdotes in saeculo vitam agea res, ruod maximum est , universa feta Graecia ad Hiana offcia recitanda dirigantur. Non inficias tamen eundum alios novis concinnandis pro officio Hymnis identidem ad laborasse, quod pro omnibus argumento sunt praefixa Contaeιis , hoc est
breviusculis odariis Romani Emessent, aliisque Hymnis CoLmae Hierosolymitant, Theodori Studitae &c. nomina. Ex as sertis huic ritui auctoribus facile colliges a primis Ecclesiae saeculis istiusmodi instituti repetendam esse originemr Cariton enim mortali aura Saeculo III. potiebatur , & IV. ineunte mira pro Catholica fide gessit, Macario Hierosolymitanam
cathedram occupante , quemadmodum Menologio per C nisium tom. a. Lection. antiq. vulgato, Actis Caritonis per Surium ad 28. Sept. in lucem editis, fit exploratum: Lu- thymius vero rebus mortalibus anno 377. Bollando ad diemao. Ianuarii adnotante, datus Gotisto patillo ante haec tempora rebus humanis concesso assuevit apud Laurain vulgo Faram , eoque arctissimo necessitudinis vinculo conjuncti am. ad mortem usqtie, processerunt, ut qua alter sentiret, essent etiam cordi altem, prodiderit Euthymii vitae Scriptor Cyrilliis Monachus . Tandem Sabbas primis annis ad Elithymium octogesimum aetatis annum agentem accessit, ut ipsi in Laura conviVeret, a quo per quemdam ex Fratribus transensus fuit ad Beatam Theoti sum, raro non expedire ut adeo juvenis, ae imberbis in Lauraversaretur. Haec ex narratione ipsius Monachi Cyrilli.
103쪽
commentariar Hi urseo-'Theologicas. 8 IReserendis cujuslibet ossiciorum partis singularibus preci. bus supersedimus et non dicam novem Psalmis absque Lecti nibus constare ipsorum nocturnum ossicium cum Disagio Τropario , Litania &c. non reseram Psalmos quatuor dumtaxat recitari in Laudibus, Gloria in excelsi , Trifagion, Tro. parion , Litanias cte. Haec, & alia videri posscitat in Graecorum Moenaeis iterum , ac iterum excussis. Armenos suis ritibus ab aliis orientalium regionum habitatoribus discrepare quam exploratum,certumque est, tam involuta. obscuraque sunt illorum primordia . Ex Gregorii Caesariensis ad Mollem ortodoxum Armeniae Saeculi VI. Patriarcham litteris, a Romano Pontifice Gregorio ritus haussisse Armenos opinatur P. Lupus in Notis ad Concit. Rom. I. At ibi Grastorium meminisse de solis ritibus in sacrorum ordinum ministerio usurpatis, vel oculos leviter in praefatas litteras figenti ape tum est: imo neque de omnibus, sed de sola manuum lin- positione, ut in no ro Rituali manuum imposiιionis. Deinde esto , Roma etiam ritus acceperint Armeni, numquid propterea omnes ritus Romanos adoptasse diei debet 3 Tandem si a Gregorio Latinorum Caeremoniis instituti, itaque plura saecula ante aliis induIgebant ritibus e cum Evangelico jugo colla Bartholomaeo, & Thaddaeo Apostolis operantibus, subjecerint. Sed vel post Gregorii aetatem a Latinis dissentire, ut ostendatur, haud pluribus opus: cum idem Caesarie n. ss Doctor scribat, in Risuas tamen missarum , aliaram
orat onum eum Romanis minime eoneedimus, Sc oculos in manifestum rei testimonium liceat appellare, quotiescunque vel ipsorum sacris interesse , vel eorum Ritualia consulere in animo sit. A Latinis ritus derivasse suos Armenam gentem aliunde alii sibi persuasum sacere videntur, ex celebri nimirum ,
quod Galanus Hist. Armenae c. a. memorat, jam inde a Sybvestri Pontificis aetate unionis scedere Romanos inter &Α me nos inito, Patriarca Gregorio operante, ac integrum authingraphum exscriptum depromit . . Sed praeterquamquod vulgatum illud foederis exemplar Criticis non probatur eb,quia in illo & Romano Pontifici multa tribuantur, quae tempora illa, cum vix a persecutionum tempestate respirare E L cl.
104쪽
Hesiae licuerat, non redoleant; ne verbum quidem de ritiabus occurrit I & iam multo prius cum Evangelica luce assieverant statis Caeremoniis sacra absolvere Armeni. Quamobrem , si a Gregorii sui aevo Latinis adhaeserunt ritibus, iam , uti diccbamus , aliis ante Gregorium , scilicet ante saeculum IU. utebantur Armeni, Evangelium ab Apostolorum Bartholomaei atque Thaddet aetate ita constanter profitentes, ut pro dignitate narrari non posse affirmet Galanus in anis
not. ad C. a. Hist. Arm. quanto relius Armen ea Sanctorum
Marurum sanguine irrigata fuerit, semine Decundata , florii rpurpurata , priusquam fructum suum benedictissimum , magnum , inquam , Gregorium , Martyrem inelytum , oegurio Fimum Pa
tri tham mundo procrearet .... Legantur Historia , Annales,
Martyrologia apud Graecos, Intinos , Armenor 3 ct Martyres oc- eurrent in meri, qui Gregorii dormitionem in Armenia praecesserunt. Hoc idem falsi praeterea evinci posset, ubi sibi eon. staret , quod Combensius in sua de Armeniis narratione opinatur , Gregoriam Armeniorum Apostolum a Gracis accepisse feramentum . Eccui igitur auctori, eccui tempori Armeniorum rituum accepta serri debet origo In tanta rerum , uti ducebam , ambiguitate illud certum mihi, non nisi divinando quicquam statui posse circa ritus, quibus assueverint Armeni a Regis Abgari aevo, cum Thaddaeus Edessam ad A meniam eo temporis spectantem, peperit Christo: sive cum alii Apostoli vastissimum illud regnum Evangelica luce illinstrarunt, in quam gloriae partem Paulum vocat Chrysost mus apud auctorem de Ia Dissertation Historique,e Critisuesur te Pape tabere , usque ad Tiridatis regnum , & illuminatoris
Gre orii aetatem e per ea siquident temporum intervalla iis persecutionum procellis agitata suit Ecclesia Armena , ut sanguine ad Fidei consessionem effiiso potius, quam sacrorum ritibus eoruscans nobis innotescat. Ab hac porro aetate Graecis ritibus adhaesisse primum Armenos , tum sensim sine sensu a Gregorii successoribiis nonnulla immutata dedisse Ecelesiae huic tam lath patenti, ritus eos particulares, quibus a Graecis , aliisque nationibus discrepant Armeni, haud o scurum mihi videtur, si liceat in re hae conjecturis potius, quam apertae aliquorum Scriptorum adhaerere asseitioni. Ad
105쪽
commentarius IIIJorieo-Theologicus. 8 Ihoe optirandii in plura sunt , qtiae animum inclinent. Illii. minator Gregorius, Thiridate jubente, a Leontio Caesareae Antistite Episcopali dignitate insignitus, uti Armenam Cath dram huic Graecae obnoxiam effecit, ita & Graecos ritus ab . eadem hausisse aud immerito dici potest: cum testatisiunii iusit aliis Orientalibus populis solemne suisse illius Ecclesiae sectari ritus, a qua vel fide , vel Praesulibus donabantur ι
uamobrem etiam Azimorum ritum, Armenis familiarem , i e profluxisse opinatur Pater Honoratus a S. Maria Tom. II. Crisices i. q. Differt. s. art. a. Sanctus iste vir Gregorius educatus Casarea in Cappadocia , importaverat profecto in Armonam Ecclesiam a se constitutam eamdem consecrationis usum, quem Caesarea Hurpari viderat. Deinde qua utuntur Liturgia, paucis immutatis, Chrysostomi est, in Armenam linguam transislata, cujus versionem, non improbat Balsamon insupplemen.
to Iuris Orient . m. I. Propria Dibocio sacra conscient , exemplaria confluetarum sanctariam precum habentes non evariantia ex contactis Graecanicis litteris eleganter descriptis. In hac vero Armenis usibus recepta Liturgia non raro Graecos ritus deis
prehendi, immo Graeca quaedam verba relicta hodie dum in ipsa legi compertum est, & olim propius Graecorum usibus accessisse argumento est , quod apud Bollandum, & Surium ad diem Januarii decimam primani legimus in vita S. The dosii Archimandritae, simul videlicet Armenos, atque Graecos ad sacra communionis Synaxim convenisse post Evaneeliorum Iectionem, quam propria tingua finguli eomplebant . Quod circa Liturgiae, idem nobis circa ossicii divini ritus conjectura non spernenda consequi posse videmur : nam Abbatem ipsuin Satabam , qui Graecis suerat divinorum ossiciorum instau-xator, fuisse Armeniorum multis institutorem discimiis ex vita ipsus sanctissimi Abbatis per Cyrillum Scytopolitanuni
conscripta: Eo ita rue tempore , haec memoratus Cyrillus, Ammenios a parvo oratoria in Ecclesiam a Deo extrue Iam translutit, At Psalmodia regAIam Armeniorum Dialecto exequerentur , imponens eis Megalion , ct reliquam Osscii serjem in Synaxibui I
staratim Armenia linitia peragerent. In eamdem curam incimbuisse Theodosium Archimandritam , virum Graecum , qui codem tempore ac S bba Anachoretis fuit. a Patriarca
106쪽
Salustiis omnibus Hierosolymitanae ditionis Coenobilis praese eius , colligimus ex hujus Archimandritae vita apud Allatium in Epist. ad Naurium , ubi haec habentur et His cum quatuor exaediscasset Ecclesias, unam in qua tertiam , in qua Armenii perpetuo Hymnorum eantibas addicti, tingua propria Iam des Domino dicere si . Vides in utroque loco animadverti aliam ab aliis Religiosis Graecis linguam in divino ossicio solemnem sitisse Armeniis, non vero ritum , quod omissum profecto haud suisset, si M in hoc a Graecorum gente ipsi discrepassent. Pariter in Monachali orientis Historia passim legimus Graecis eadem in solitudine, vel monasterio Armenios couis vixisse . Sic ad Sabbam sertur cum duobus ex Armenia solutariis confugisse tanquam ad solitariae Vitae caput, & exemplar Hieremiam Arinenum: sic exul Chrysostomus inter Ar menos Cucusae vixit, ubi, si qua Sixto Senensi fides, N. Tin Armenam linguam traduxit: sic alii Graeci ritus Astetae in Armeniam transisse exploratum est , postquam illumina. tor Gregorius, ejusque filius Arostanus illi regioni & fidei
zelo, & solitariae vitae studio praeluxerunt. Porro mutua haec vitae consuetudo diverso psallendi ordine non memor tur distracta, & si quod occurrit Armenios impedisse , ne una cum Graecis eiamdem in locum ad ossicia convenirent , saepe unius linguae diversitati acceptum id referri deprehenditur. Praeterea , Nierse Patriarchalem Armeniae cathedram occupante, Basilius Caesareae Antistes juri suo subjectam AN meniam visitavit; ibique non modo Sacerdotes, & Episcopos ex Armeniis renuntiavit, sicuti Hist. Armenae c. 6 Cl mens Galanus testatur 3 verum etiam Divinorum ossiciorum cantui cum iis populis interruit, juxta visitantium Episcoporum morem: quae omnia ritum Graecum in Canonicis horis , perinde ac Sacramentorum usu eo usque aevo viguisse iaArmenia satis produnt . Similiter a vetustissimis Saeculis in Armeniam introductus S Basilii Monasticus ordo ab ipsius Regillae prosessoribus , diutissime perseveravit, Deoque Iaudes persolvit eo ritu quod conjicere a vero haud abho ret J quo Monaci Graeci persolvebant e Basilianae regula instituto . Tandem non obscura sectati apud Armenios Gradi.
ci ritus vestigia deprehenduntur in ipsius Oricii Armenii oci
107쪽
commentarius Hystorico-Theologisai. 8sgine , sed cum primis in multiplici Completorio, quod, a
Latinis unicum recitantibus, tam Graeci quam Armeni discrepantes, percurrunt: uti enim Graecis triplex habetur Completorium , parvum , medium, magnum; ita Armenis duplex , quorum aliud majus in Ecclesia mox a Ve rarum cursu decantant , alterum minus in privatis domibus post reseistionem celebrant , eoque celebrato, nefas cuilibet amplius quidquam cibi capere, vel colloqui. Elaborandum nobis porro diutius non est probaturis A inenos a Graecis ritibus sensim sine sensu declinasse, atque peculiarem sibi ritum propterea , qtiaedam in sacris immutando, quaedam addendo constitu ille, unde sorte ingens illud odium, quo mutuos ritus uterque populus insectatur , promanavit. Quis Armeniorum in Sacris nesciat instabilit
tem p A primo Caesariensi in Cappadocia Metropolita iugum ii excusserunt, aliis subinde Graecorum sedibus se se subdentes , tandem non alium , quam proprium Catholicum agia verunt , quod circa Concilii Chalcedonensis tempora contigisse opinatur Fridericus Spanhemius Introd. ad Geogr. Sare. p. a. Ad errores fidei jam adoptatos magis magisque profitendos , & novos qiiosdam ritus,prisco abrogato,introduxisse tam certum est, quam quod maxime . Ulterius huic suadendae mutationi in promptu nobis essent exempla multa & insanistium communionis, & sestorum aliquot celebritatis, & Baptismi temporum, & usurpati ad extremam unctionem olei, &c. nisi pro omnibus sat haberemus Spondani testimonium , qui in Annalibus ad annum Ia Io. scribit Armenios his temispo ribus eirea jejunia, festa , O ritus sacramentorηm quadam adis
Fide ae Religione in Orientalibus Christianis praestanti res sunt Maronitae E Phaenicia populi, Libani montis juga , vicinasque planities inhabitantes . Hos quingentos post sextam Synodum Generalem annis se se religiosissimh moribus ,ritibusque Ecclesiae Romanae addixisse, ejurata Monothelitarum haeresi, perhibet Iacobus de Vitriaco Ptolemaidis in Syria Episcopus. Verum & si demus ab eo tempore in Romanae fidei articulos concessisse gentes illas, non ita & in
108쪽
te illa tempora aliis ritibus a Romano inter sacra eoniae verant: ita & post aetatem illam, & temporibus nostris asesuescere satis constat. Gabriel Sion ita de Maronitarum rithbus saeculo XVII. ad Musum scribens, non diffitetur apud gentes illas diverso ordine , diversisque a Latina Ecclesia cinremoniis sacra peragi: atque ipsa in urbe Roma licet cui
vis hanc rituum deprehendere diversitatem cum in Sacramentorum administratione, tum in Liturgiae cursu, anno aues . Chaldaea, & Syriaca lingua Romanis typis vulgato, in Maronitis, ac Syris urbem adventantibus usui esset. Horarum Canonicarum quoque ritus a Latino discrepare tam certum, quam quod maxime. Sunt qui Ephremo Syro, & Ecclesiae Edessenae Diacono reserant scriptuin Oificii divini Ordinem, quem Maronitae orantes percurrunte & ab his neque ipse dissentiam , cum maxime ab Ephremo scriptos etiam inter Missae recitationem Maronitae concinant Syriaca lingua elegantissinos, & eximiae pietatis Hymnos. Singulae divinionicit Horae Praefatione constant, duabus, tribus, aut pili. Iibus Orationibus, quas aequo Hymnorum numero distinguunt. Pro temporum sestorumque solemniis peculiare ossi. cium habent precibus, Hymnisque exaratum, qui diebus Congruant, sed a Romano semper diversum . Extare in Bibliotheca Laurentiana Membranaceum Codicem Syriaca lingua concinnatum jam ab anno AErae Alexandri 897., videlicet
Christianae Epochae 387. perhibet eruditissimus vir Ioannes Lami in libro singulari de Gudisione Apostosirum e I 3. sect 3.s I. In hoc praeter quatuor Evangelia Syriare Chaldaico Stran-gheis ebarae fere, uti ex Commentariis ad hunc Codicem Petri Ambarachi Maronitae, descripta, continentar Tabuia Iectionum ad usum Ecelesia Maronitarum , quitas respondent ad marginem nota nova manvi adpositae. In Corpore eiusdem cum ipso coindice antiquitatis, aliae sunt,& ab his diversae, ted ionum tempus , ct ordinem desinant , eum illis , quae in Postgistis exhibentur , non se re conveniunt. Ex hoc autem liquet apud Maronitas pariter identidem , quod & apud Romanos contigit , Oriciorum cursibus novam manum adjectam, idquo vel
ante Saeculum XII. cum laudatus Codex spectabat ad Hi remiam Μatonitarum Patriarcham, qui Lateranensi Coa.
109쪽
Commentarius Historko-Theologicus. 8 eilio sub Innoc. III. intersuit, quemadmodum ex notatis ad initium , & finem Codicis apertum est. Ut tamen, quod veis tum , non dissimulem, prae aliis Orientalibus Romano ritui proprius accedunt in Missarum actione , a quo solum disserunt, ubi ad Graecos mores deflectunt. Sed plura de his videantur apud M. De La Roque in suis ad Syria iras & Monatem Libanum itineribus Gallice anno I 722. vulgatis , &nos rursus de his non contemnenda C. X. recensebimus.
Si eorum obtineret opinio, qui Abyssinorum Reginam autumant Candacem illam , cujus Eunuchum sacris undis tinctum ab Apostolo Philippo, memorant Apostoloriim Acta, Iam aequam cum Eccleua in Catholica fide vetustatem sibi vim diearent, ut re ipsa vindicant, Abyssimi ex insito gentium , mnium more sibi majores , natalesque undecumque splendi. diores venandi : at cum aliis Arabiae selici placeat Canadacem illam , non .aethiopiae imperitasse, ideo tantam a MIegantes ab hoc populo longE , lateque propagato , antiquitatem , censent Saeculo dumtaxat VI., cum orienti Iiistinia.
nus hujus nominis I., ac 2Ethiopiae Adad, seu David praeesset, Catholicae fidei nomen dedisse, quamvis non alii desiderentur, qui Saeculo IV. Christo hos populos genitos asseverent. Semadmodum diversis temporibus ad fidem Aesthim pes translatos propugnatur , ita diverso auehori reseruntue
istiusmodi gentis usitati sacra inter solemnia , 8e officii recitationem ritus, ab aliis orientis societatibus diversi, sed Co. phtis propemodum consentientes, & hoc eo, quia olim ab Alexandrino Patriarcha AEgypti Cophii juxta ac AEthiopes reis gerentur , & hodie dum , etiam si diverso subsint Antistiti, tamen a Cophto Alexandrino Patriarcha confirmationem recipit Abymnorum Abuna. Eorum officii ordinem habemus exploratum a vulgatis AEthiopica lingua diurnarii in istiusmodi precum libris , quae tamen lingua non vernacula est hodie apud eos populos, sed alia vetustior, & abrogata iam exinde , cum urbs Auxuma fuit ab AEthiopibus relicta , teste Ludulso Hist. AEthiop. l. r. c. I s. n. 6. & seq. Idem omiscit ordo nostris quoque regionibus liquet ex ipsius Cantu, quem Romae in Ecclesia summotim Pontificum liberalitate his populis concessa prosequuntur. Longitudine sua com
110쪽
mendatur in primis r nam ad centum prope Psalmos docantandos extenditur ; cum singulae Horae duodecim piabnais constent , quorum unuS tam in noctiirnis, quam in diu nis semper legendus, est quinquagesimus, nimirum Psalmus Miserere mei Deu1. Georgianis serro, victoriisque clarissimis nomen Mettum est a Beato Gregorio , cujus patrocinio in pugnis confidunt. Magnam Asiae regionem inter Pontum Euxinum , & Mare Calpium inhabitantes tam late dilanduntur, quam vetus olim Iibetia , & majoris Armeniae pars extendebatur. Evangeliincam legem a Magni Constantini aetate profitentur, sacrum divini Eloquii semen Captivo perfundente, qui pessime Re.ginam aegrotantem corporis simul, animique incolumitati reis uituit. Ab hoc tempore gentem suam Christum amplexatam esse , & venerari gloriatur Theimuraz Lan Georgianus Rex in litteris ad Urbanum VIII. die s. Ianuarii i6as. datis rEae prisco tuo M. Constantini κυο lia haec usque tempora adeo uisnaciter instat in animis nostris vera Dei, Chrissianaeque Religionis ardor, ct studium , ut diυino benescio ipsis quoque penitur
pressa praeordiis videantur. Graecorum moribus ut plurimum se accomodant sacrorum exercitiis vacantes; at quoad offi- Cium, eo errore tenentur, reserente Petro Avitobli Clerico Regulari, ad eas gentes vera fide imbuendas misso , ut non omnes illud reeitent ι sed anui tantam, NI duo , aueis multis --dientibus, qui recitat , ut piarimum non est Sacerdor: quin etiam a Mettes ad ea, quae dicuntar minimὰ attendunt, sed Hiis vacant negotiis. Haec inter alios multos Georgianorum errores ad Urbanum VIII. memorat supra laudatus Petrus Avitobli. Excidere nobis de industria patimur alias Orientalium Christianorum sectas, & ritus: cum de novo serino sit nobis instituendus circa illorum fidem, ac mores Capite X., ubi de variis linguis, quibus varii populi divinas laudes persolvuntierit disserendum. Quamobrem, ne quid ad hujus capitis complementum deesse videatur, ex Oriente rursus trajicimus in occidentem adnotaturi Germ aniae aliquas Dioeceses peculi ri sito ritui etiamnum indulgere tam in Sacrorum nainisteriis, quam in Breviarii recitatione. Quod & Italiae nostrae