장음표시 사용
91쪽
commentamias Historiso. eologicus. sycalculum L I. c. r. reserentis ex Pauli reliquis comisibus G
Iceniem fuisse ab eo in Gallias missum , ex libito, inquam , alii hac de re digladientur, & Areopagitam Dyonisium inprimis eruditioris doctrinae homines a Gallia eripiant , cujus Apostolatiis fama, etsi non Saeculo dumtaxat IX. ab Hiuduiuo S. Dyonisiano Abbate promanavit , quemadmodum constans erat Criticorum , de certa sententia apud Maibu γgum L r. da Schisme des Gracs ante vulgatum a V. C. M billonio. Theodorici II. in Gallia, jam VIII. saeculo regnantis monumentum e recentior tamen suit,&priscis adeo ignota , ut certae falsitatis merito traducatur. Illud in re nostra exploratum esse debet Christianae fidei mancipatam Galliam , mox in divinis ossiciis ritus fovisse a Romano diversos .& orientalibus aliquantum accedentes, uti conjectura non contemnenda desii mimus ex primis Galliae Episcopis ab oriente in Gallorum regiones profectis . Qtiis vero peculiaris audire debeat Gallicani ritus auctor ad eam methodum, qua pluribus saeculis in Gallia viguit, redacti, admodum incertum est . Constat quidem Hilarium Pictavorum IR saeculi Antistitem 5bram Hymnorum , ct alium Μ eriorum scripsisse, fidem faciente Hieronymo: constat etiam Saeculo V. Musaeum Massiliensem Presbyterum hortatu S Venerei Episevi sui, verba sunt Gennadii l. de viris Iliust. c. 7ρ. excerispme ex saeris scriptuaris lectiones totius anni festivis apta diritus 3 Responsoria etiam PDωονum , ct Capitula tempori, ct lectionibus eongruentia . Sed istos ideo primos Gallicani ritus habendos auctores haec non evincunt. Ad Caroli Magni aetatem usque a Romana diserebat Galliarum Ecclesia, quem
admodum bene multis antiquitatis monumentis , at tum vel
maxime iis, quae Religiosissimus Princeps Carolus M. a patre suo, nec non a se peracta testatur, ut diversitatem OL ficiorum in suis Regnis ad Romanum ordinem reduceret ,
habemus compertum: ita enim scribit I. I. contra eorum de in aginibus, quem verum esse Caroli scelum ex M. M. S. S. Vaticano, ac Tilliano exemplaribus, aliisque monae tis evincunt recentiores Critici contra Bellarminum rdum a primir furi temporibus, eum ea perstaret in Reuegioni3 Iacrae unione, ct ab ea paulo distaret, quod tamen contra frim
92쪽
non est in osse ora n eeletratione venerandae memoria genitoris nostri IIIustri mi, atque Ereellenti mi viri Pipini Regis eura,er industria I sise adventu in GaItiar Re rendi i , ct Saa dissimi iari Stephani Romana urbis Antistitis, est ei etiam in psallendi Ord ne eopulata , ut non esset di ιν οσῶ psallendi , quibus erat compar ardor eredendi, ct qua unitae erant unius sandialetis sacra oetione , essent etiam arasita anus modulationis ves randa traditione, nec seiungeret ossciorum varia celebratio, quos conjunxerat unieae Mei pia devotis. Ivd quidem o nos eouato nobis a Deo Italiae Regno fecimus . Simile nobis exhibeat te-Riinonium Carolo Magno sitffectus in Galliarum throno Caroliis Calvus in Epist. ad Clerum Raυvennatensem . Nam crusque ad tempora abavi no=ri P pini Gallicanae Ecelesia allare quam Romana, ct Mediolanensis divina celebrant Qeia Vmrum etiam post Pipini, &Caroli M. aetatena, non ita Gallia Romanis ritibus omnino assuevit, ut ad haec ii ite tempora plures non habeat Ecclesias , immo Dioeceses , quae a Romanis in nonnullis non discrepent. Suos peculiares habet ritus Liigdunensis, suos retinet Lemovicensis, aeque suis adhaeret Meldensis , Pictaviensis , Turonensis, Tolosana, &aliae, de quibus propria cujusque Missalia , & Breviaria iunt consulenda. Non aliter sertur de Anglia, quam Ioseph ab Arimathaea Catholicae fidei peperit, quamve , ut multis arridet, ipse Apostolorum Princeps anno XII. imperii Neronis Christo genuit , tum Fugatilis, & Damia inis Evangelio restituit, tandem Monachus Augustinus Saeculo VI. in fide stabilivit. Argumento hujus in Offciorum celebre one diversitatis sunt quae in Uvigorniensi congressu Episcopos inter , & laudatum Rugustinum acta sunt pro Anglicis ritibus abolendis . Amthor praeterea est l. gentis An Arum e. 38. Beda Monachum Monasterii in Anglia Praesemina obtinitisse ab Agathone P. M. virum , qui serret in Angliam Romanum Mis- sale , ac Breviarium , edoceretque Anglos, ut imposterum Romano ritu Missam, horarumque saerum pensiim absolverent scut ad S. Petrum Roma agebatur . Porro verosimile haud est Roma usque accersitum Sacerdotem ad informanda Romanis moribus Coenobia , si ab Ecclesiis saecularium Sace
93쪽
Commentarias Historico-Theologicus. 7rdotum illa potuissent recipere. Quo autem tempore ab avLtis institutis ad Romana tandem de seiverint Angli , iuvae, audire V. C. Mabillonium Praef. i. in Saeculuin IlI. Beneductinum n. Io4. haec disserentem . Anglicana Ecelsa paulo amte Gallicanam recepit cantum , ritu Iue Romanos 3 ct eantam quidem per Ioannem Abbatem Romanae S. Petri Ecclesia Archit an
torem, teste Beda in Itali. 4.c. I 8. ritus autem Romanos anno I Lia Coaeilio CD-μoviens, eujus extat hae de re eanon. I 3.
Alii aliis Europae Provinciis in usu fuere , at parum vir, gati ritus. Non ultimo loco habendum peculiare divinorum Osficiorum, ac Liturgiae institutum , in quod Metropolitanam olim Aquileiae Dioecesim cum aliis concessisse certistimis in mentis 1 uadetur. Porro vel splendidiis Metropolis Patriatachalis lisnor contigerit Aquileiae, quod inter Italiae Provincias Venetiar, atque Istria primo loco ex utriusque imis petii divisione suerint potitae; quemadmodum p. 2. Euchar.
c. 3. opinatus Salmasius contendite Henetiae miropolis Aquia .
Ma tibine. Aquileiensis Episcopus Patriarcha semper nuncupatur. est e vel quod a conflato caussa trium capitulorum schismate Aquilejenses, cum aliis Istriae Episcopis excussa R. P. Obedieutia, jus Patriarchale in Aquileiensem Antistitem transtulerint , . quemadmodum. Christianus Lupus iis notis ad VSynodum arbitratur c. s. Adjunxit se tertius Batia Mereopo. I iis P sinus Aquileiensis Episcopas , a cu)us duritia vocatam est Sebi a Iustriam , ct ipse elut Patriarcha . Haee sunt vera exoris dia , o natales Patriarchatus AIustrien s . Ab alterutro in ruam derivet titulus iste decorus , abs hujus loci re est id ini sputationem vocare , S animus refugit controversiam aleae plenam attingere , refricando cicatricem saeculorum diuturni. rate Gamipigne obductam, novamqtie invidiam creando se
di de Ecclesia, quam maxime a saeculis meritae. Hac de re tantum assirmabo Aquileiam sanctissimis primum Marei ad fidem , . tum Herma gorae auspiciis su isse in Episcopalem thro.
nuna evectam: cum vero, diruto Syrmio, caput Illyrici Oeeidentalis . evasisse videretur, & cum Gothorum in primis Regum patrociniis, tum Longobardorum Principum viribus adjutae, qui nominum saltem gloria Episcopos suos ex li. bito decorantes eo collimabant, ut ditionis suae Ecclesias aliis
94쪽
aliis Ecclesiiis nollent obnoxias, incrementa non contemne da accesserint: ad illud tandem fastigium conscendit , quo nunc gloriosissimE potitur , ut re ipsa loco , & ordine supra' omnes Italiae Metropolitas, atque Primates efferatur, ex reis petitis Leonis VIII. Clem. II. & Alex. lI. Privilegiis. Verum ne diu extra rituum pomaeria divagemur. Usibus vixisse suis in sacrorum celebritate tam illustrem Ecclesiam a malasti-do Strabone primum habemus testatum , qui c. as. Paul, num Aquileiensem Episcopum ritu peculiari saepius cum rem divinam, tum Hymnos celebrasse affirmat. An vero Pauli. nus iste novi ritus, Patriarchini nuncupati, suerit institutor, an potius mori in Ecclesia sua iam recepto adhaeserit , nihil definit
Str.ibo: Traditur Honos vel ab aliis , vel a se compositos eel brasse e non nemo recentior Paulino antiquiorem consuetudinem istam agnovisse videtur , cum Paulinus avno ITO.
Aquilejensi Ecclesiae praesectus viveret 3 ipse vero comm nem asseveret ritum hujusmodi, jam Ualeriano, & Crematio Aquilejensibus Episcopis, quorum uomina, non sine laude memorat Hieronymus Epist. ad Rufinum Aquiis ensem Prest terum, de alibi . Rem omnium diserte pronuntiat Ferdinan. dus Ughellus eruditus E Cisterciensium ordine Scriptor m. V. Italiae Sacrae, ubi de Ecclesiis Foridulii, & Venetiarum Dominii, illarumque Suffraganeis disserens ab ipsius fidei hae in Provincia exordiis, hoc elia S. Hermagora, quemlum B. Marci Evangelista , ct primum Aquiisiensi ei tatis Episeopum se isse ex R. Martyrologio ad I v. Idus Iulii constat, originem Patriarchini ritus deducit, cum ex hujusmodi ritu apud Comenses usitato inserat a Sancto Hermagora Evangelica. luce imbutam Comicivitatem . Comensis, Ecelem , inquit, usque ad annum I ρ8. proprio canendi ritu, ut volant , honoris gratia, Patriarchinum , quem postea clemens VIII.s talis, Romano indicto, usa est. Omnia τίdentur testari a S HENmagora Comenses fuisse institutos in Me , illorumque Pastorem Aquileiens tanquam Metropolitano fuisse seriectum . Quam vero lath hujiit modi institutum patuerit, & ad quae usque tempora Ecclesiis suis fuerit commune, discimiis a Synodo Provinciali Aquileiae, quo, Francisco Barbaro Aquileiensi
Metropolita indicente, convenerant anno II 36. ex tota A-quiis
95쪽
quileiae Provincia Episcopi XVII. Isti porro in Synodo cono
gregati tis. I s.confitentur viae ab eorrvn moribus recessisse umteris instituti,quoad sacrarum officiorum solemnia, usuin: De proprio Breviario eanebantur superioribus annis Horae eanon ea, ct erat etiam proprium Missale risur antiquissimo usu recepιirtum, ne amplius in tota Provincia obtineat ritus ille, injun. gunt e Decernimur igitur , ut in tρta Aquileiens Promineia, iarieissus cathedralibus , Collegiatis , Paroebialibus, ct atiis quia sustumsue tam publicὸ, quam privatim mosterum Hora canonis ex Brem R. sub Pio T. edito recitemur .... Dod item decernimur in ussali , Risurii Meramentorum , ei aliis observandum . Proin vinciale hoc Decretum tamen ab avitis moribus non distra-atisse Ecclesias Omnes Aquilejensi obnoxias, testis Ecclesia C mensis priscum institutum accerrime ad annum Is 98., uti Umellus, sectata ex reperitis suarum Synodorum statutis rRecitent, verba sunt Synodi Comensis anno II p., Horarcanonicas quotidie sub poena alias per nos , o possea Pium C. fella. recorae praescripta , easque secundum νilcm Ecelelia C en- si , quἰ risus in Missis celebrandis paritem ossemesar. Non omittendus Illyrici, & reliquarum Provi larum ad Italiam spe stantium, orientale solitum Saeculo VIII.
Leone Isauro occupante, novus quidam in divinis ritus . Hunc praefatae Ecclesiae, agente per iniuriam Imperatore, adoptarunt, & in hunc pariter Neapolitana Dioecesis, Romae licet propior, concessit, iitpote quam Ecclesiae rebellis Leci Patriarchali Constantinopolitanae sedi addixerat, Greg. II. reluctante . Novus hic ritus Graeco- Latinus dicebatur ed, quia& nonnulla ex Latino, cui prius adhaeserant, & ex Graeco, cui fuerant de novo adjunctae regiones istae , retineret. Verum haud diu violenta consuetudo invaluit; quamvis ex eo tempore factum sit, ut in Neapolitana Dioeces , de π.tissimia in in ruribus frequentior sit Graecus populus, ritusqire. Legendus hac de re P. Christianus Lupus Tom. r. ad N tamnum Symbolum Scholiis, ct Notis illustratum . Romana pariter Ecclesia non fuit a varietate ritus in divino officio plane imminissalia enim Romanae Curiae, seu Lateranensi Ecclesiae, alia reliquis erat pro divino officio consuetudo. Id discriminis in urbe Roma obtinentis exprobabat olim C Κ tho.
96쪽
tholicis Petrus . Abaelardiis Epist. Apologetica adversis 3. Bernardum sic: Sola meranenser Ecclesa antiquum tenet suetam , nulla fliarum suarum in hoc eam sequente . Prolixiorem cursit in amplectebantur inferiores Ecclesiae, breviorem La te renensis , ita urgente negotiorum mole , qua R. p. &Cardinales ossicium in hac decantare soliti, ut plurimi ob- tuebantur . Consule Rodulph. Tungr. Decanum I. de Onon. Obse .prop. 22. Hactenus de ritibus iam vel omnino , vel serme abrogatis; nunc de iis, qui aliquibus in Ecclesiis, recepto, adhuc more servantur. Notius, quam ut disserere oporteat, est peculiare Mediolanensis Ecclesiae institutum. Ab Ambrosio acceptum fert L de Res. Eccl. c. 22. alafridus Strabo: Ambrosus , inquiens, Mediolanensis Episcopus tam 'missae , quam eat reorum elorum dispostisnem sua Ecclesae , ct abis Liguribus ordin iis , qua st usque hodie in Mediolanensi tenentur Eceles . Latius ergo patebat olim , quam arvo nostro , ritus Ambrosianus, in sola Mediolanensi Ecclesia modo receptus , & insuper a successoribus Episcopis qua auctus, quἱ innovatus. Ante Ambrosii tempora ritu suo laudes Deo persolvisse MN diolanenses pertendunt Scriptores alii cum Uicecomite, ad S. Microletem Mediolanensem Archiepiscopum exordia eius instituti reicientes 3 alii ad Apostolum Barnabam , quem primum, Ecclesiae suae Episcopum jactant Mediolanenses, adul. terina manu Catalogo Mediolanensium Praesulum haud ita pridem adscriptum , uti M. S. S. acerrimus scrutator , & iudex Mabillonius deprehendit ex M. S. a Cathedralis Ecclesiae istius Bibliotheca eruto, ubi Bamabar reerat a manu adnotabatur . Sed cum Ambrosio Ecclesiae suae , atque totius Italiae traditio adstipuletur , non est ab ea sine certosundamento recedendum. In Europa ritu Graeco sacras preces absolvunt in Mysia ad oram Danubii considentes Bulgari, apud quos anno Christi 3 7 Iulio I. P. M. in urbe Sardis Bulgarici regni tum Metropoli convocatii ira est actimeniciam Concilium , quo prima Orientalis S occidentalis Ecclesiae lumina contrai Arianos convenerant. Ad superstitiosos tamen ritus reduces, rursus ab Idolorum ad crucis cultum suere per homi
97쪽
Commentarius Iuster o-Theologicus. 7snet Graecos redacti, a quibus uti fidem , ita & sacras Cae
remonias perceperunt , dum Photiano pulvere nondum esset Graeca Religio inspersa. Miclinet illorum Reκ in urbe Imperiali lustralibus aquis mundatus veterem hominem cum gente sua anno 86 i. deposuit ex Nicetae, & Simeonis Logothetae narratione. Romanae tamen sedi a novae converissionis tempore obnoxiae constituuntur novorum Christian
ruin Ecclesiae, quae praecipuas quinque Provincias, Daciam scilicet Mediterraneam, Daciam Ripensem, Praevalem, Da daniam , ac Mysiam superiorem complectebantur, ubi enim Christo recens nomen has gentes dedisse accepit Nicolaus L, mox Paulum Populoniensem , ac Formosum Portuensem
Episcopos ad illas Legatos destinavit, sanctissimis prMeptis
instituit, atque ad varia illorum Consulta res, ndit, . concedens Bulgarorum Praesuli , cui sedes erat civitas Acrida , ut praeclara Patriarchae frueretur dignitate. At vero omni susdeque commovente Photio Constantinopolitano Patriam
cha, jure suo Imperialis urbis Antistiti regendam Bulgar rum Ecclesiam , utpote quae ad Graeci imperii fines specta.
bat, contendi caeptuna, nec sopita fuit exauctorato Photio, controversia r siquidem magno animorum, aestu de illa in
Conciliet Constantinopolitano anni 869. actum, diuque quae. situm, sedi ne Romanae, an Constantinopolitanae subiiciendi essent Bulgari, quorum Legati in Concilio aderant, ubi tandem reluctante licet Basilio, votis Patrum Romano Pr suli subjecta remansit Bulgaria, sed brevi Romanorum gauis dio : cum Patriarcha Constantinopolitanus Ignatius in hanc Bulgarorum Ecclesiam sibi mox ius vindicarit , ejusque umsigia proprius legerit in Constantinopolitanam sedem rurissus immissus. Photius , quamvis ea lege a Ioanne VIII. Pontificio honori fueriti detrito restitutus, . ne in Bulgaritae Dio seseos administratione se ingereret. Fatendum tamen in hos mittati juris motus ultro concessiste Bulgaros donis, & pollicitationibus a Constantinopolitanis , ipsoque Imperatore Basilio corruptos s unde & Latinos Sacerdotes a finibus suis a gerunt, . Quae quidem seditio multorum malorum incerudia Graecos inter, & Latinos suscitavit, de quibus aliis i εο calamo disserentibus , praeter nostrum institutum cst UM
98쪽
morari, eiusque tantum animadvertere etiam Latinum tu tum hete ab initio una cum Graeco locum habuisse s eum in exortis dissidioriim flammis Bulgarica ditione vi cedere debuerint Latini Sacerdotes, & solum Graecis ex Antist, tum Constantinop. sententia immorari permissum s ex quo tempore jam nonnisi Graecanicas leges, caeremonias, ac disciplinam Bulgaria admisit in finitimas Valachiae , Tran.
silvaniae &c. regiones non infrequenter transinissam; a quo data opera temperamus ad ritum, qui apud majoris momenti oras frequentatur, calamum dedit sturi. Ad eumdem Graecanici ritus in Europa sectatorum censim reserendi sunt Moscovitae,nomine anno tantum I 32F. ab urbe
Moseou mutinato , antea semper Russi dicti, vel a Russo fratre Lechii,& CZechii, quem coloniam Stavorum in Roxolaniam duxisse scribit Petrus Luccari in Annal. Ragus 3 vel a regione ipsa Rosseja olim nuncupata, Rustis contendentibus , ac in multos parvos Principatus divisa Vvarergoruin juri subiectos. Epocha in Evangelii regionibus istis annuntiati ab Apostolorum tempore deducit vulgaris horum populorum conse
sis; & sane non omnino Evangelica luce privatas vixisse regiones istas saeculo IV. suadet Antipatri Russorum Episco. Pi nomen, quod inter so. Antistites, uti Athanasio, vel s7. ut Hilario, ves py. ut Sozomeno videtur, legimus Antioch no anni 7 i. Concilio subscriptum . Baronius Saeculo IX. arbitratur ad Ecclesiae gremium convolasse Ruthenos, Basilio
II. rerum summa potiente. Verum a X. saeculo melius alii repetunt Moscorum conversionem, cum ' ladimitus Ruta. rum Dux vicinarum gentium spoliis onustus, & Annae Bizantinorum Imperatorum sorori copulatus , abrogato suorum Deorum cuI tu , Graecam religionem anno 989. adopi vit . Ut vero a Graecis, Basilio III. Imperatore enitente, fidenhRussi, sacramque hausere Disciplinam; ita abiisdem Episco,
pos acceperunt, & Constantinopolitanar Cathedrae obtei Perarunt, quotquot Ecclesiae magnis Christianae Religionis imcrementis ad Borealem usque circulum se se eXporrige ni gentes. Constabit porro Russorum ritus cum Graecis planEconsei
cire ipsorum Liturgiam, & officiorum libros consulentibus, inter quos occurrit pro canoni ut m precum recit tιORROro Di iti sed by COO C
99쪽
Commentarius II OHeo heologicur. 77orologium sive Breviarium ad Hierosolymitanae Ecclesiae ,
insigniorumque ex Graecia coenobiorum methodum exar
- tum, sicliti & ritus ossicii quolibet hebdomadae die recitandi . Quod est ad Ecclesiastica jura ι jam ab anno I 88. Constantinopolitani Antistitis jugum excussere Moschi Praesules, ab eo tempore Magno Moscorum Imperatore Patria cham eligente , nec electum ab aliis confirmari patiente Graeci tamen, ne jure suo injuria videantur deturbati, comminiscuntur ex Hieremiae Patr. Const. anno I 188. in Moscin via commorantis indulto factum, ut Moscorum Dioecesis Graecae non viveret amplius obnoxia. Sane si quibus id, in op re GriZanti Hier. vatriarchae anno III s. vulgato, proditur vestigiis, perobscura ea sunt, & leviora, quam ut eXtor quere valeant assensum. Quae tamen vigebat summa Moschi Patriarchae . Hictoritas , jam ab anno III 8 novimus ab Imperatore abrogatam se Religionis caput, & Proctetorem imio, qua late patet, ditionis termino, declarante. Ecclesiastica tanti imperii Monarchia, reseretue Oleario Din. Moscov., CXquatuor Metropolitanis, 7. Archiepiscopis, & unico Episcopo constat: aliis melius Episcopales sedes numerantur; quarum Prima, & totius ditionis Metropolitana in urbe Moseremita est: Archiep. II., alter in urbe RUouυ , alter in urbe No-vVrod constitutis Episcopatus vero VIII. ad quorum administrationem ex ordine Monachorum D. Basilii religiosi, ut plurimum assiimuntur, queis castitati, ac paupertati add, is bona Ecclesiae tutius censentur committi. Religionis ne-
gotia Synodo discutiuntur, regio etiam jussu congregata, ubi ' ,
res alicujus momenti id deposcat. ' i . Ab occidente in Orientem trajiciamus . Praeter Graecos 'habet oriens Armenos,Nestorianos,Jacobitas, AEthiopes, Ma- ἡ
ronitas, Cophtos , aliasque non exiguas Christianorum socias. Apud has gentes diversa ossicii celebrandi viget consuetudo; a Latinis discrepant Graeci, ab utrisque Armeni;
Coptari,& aEtlliopes ab his omnibus e Maronitae ritum Graecum in aliquibus imitantur, in multis ab eodem recedunt, quod Nestorianis, de Iacobitis in proprio ordine commune est. Cinteruna quaecumque cum in ossiciis, tum in aliis fuerit mutua
haec rituum discrepantia , prosecto ea dissensionum seget
100쪽
esse non debuerat, qua Graeci in Armenos , Armeni in Gra cos, utrique in Latinos debaccati sunt : nihil erat quod Propter varias consuetudines violatae Religionis Romanam Ecclesiam appellaret Photitis r nihil quod Michael Caerularius cum aliis Schismatico spiritu percitis hominibus calumnias impinseret Latinis , ipsasque iisdena obseraret Basilicas, quia suis non viverent institutis, ut in Epistola ad Odonem Antistitem Bellovacensem Hinc marus Rhemensis Archiepiscopus, & ad Michaelem Caerularium Leo IX. Conqueruntur . Non ita sane in Graecos , & Armenos ex varietate disciplinae saeviit Latina Ecclesia , sed in multiplici horum populorum cum Occidentalibus unione, & maxime in celebri Florentini Concilii sitb Eugenio IV. laedere permissum est Orientalibus libere iis uti in ossicioruna, alio
rumque celebratione ritibus, quos a majoribus , salva fide, acceperant, de iis etiam num intra Romam utuntur multi
ex Oriente c hristiani, ac praesertim Graeci, Armeni, Maronitae, atque Abyssini in Ecclesiis , quas sub titulo S. Athanasii Graecis, sub titulo S. Mariae AEgypti alteris concesserunt Clemens VIII. & Pius V. necnon in Hospitio, quod prope S Stephani Ecclesiam instauravit novissi ine Abyssinis Clemens XI , atque in templo , non ita pridem Gregorii XIII. liberalitate Maronitis concesso, ut suo quilibet ritu divina Cificia, Missas,Sacramenta,Ordinationes, & alia sacra in iisdem peragerent, rati nihili habendum hos a Latinis dispares csse in rituum observantia, dum pares essent in fidei unitate juxta egregium Fulberti Carnotensis monitum Epist. a. ad Finardum. PIura sunt in Ecclesiast 1 o is , in quibur Orientaus Ecclesiae , ct nostrae communi observatione fili respondent: sunt vero alia , in quibus alias ab aliis euita dispari, varia observatione audivimus disonare: Nec tamen nos ossendit observantiae diversias , usi s ei non scinditur unitas. . Operae pretium foret peculiares horum populorum ritus ,
necnon eorumdem alictorex in medium proferre 3 ut exinde
clarius Orientalium ab occidentalibus pateret discrimen, &ipsa discriminis sibi constaret arustoritas, nisi haec omnia adamiissim persequi integri operis, non exiguae operis partis materies foret . . are hic aliquos tantum delibandos potius,