장음표시 사용
151쪽
commentarius Historieo-Theologicus. Dyιών. In iisdem, ac Schismatici Graeci,erroribus versantiir, quos tamen semel ac iterum ejurarunt; iterum tamen relapsi eosdem etiamnum profitentur . Sixto IV. P. M. obedientiam
iurarunt Legati Basilii Magni Moschorum Ducis , profusique Florentinae Synodi ex osculati, & ex animo amplexi simid, itinam: immo si fides danda Ciacconio in vita Sixti IV. ipse Magnus Dux hanc P.M. subjeetionis fidem dedit, eum non per Legatos speciossimam Demetrii Moreae Despotae filiam thalami assumpserit consortem , sed ipse Romam υ niens eoniugem sibi sociaυit, ct in regnum secum duxit anno
x 72. cui, memorante Patavinio, Sixtus IV. δειδε ρω minia aureorum dona it. Ad eadem 'ineunda religiosae concordiae Dedera incubuere Adrianus VI. & Clem. VIII , sed
re inse stas quippe non modicam retardavit pacis spem exigitum a Moscho Duce totius Russae Imperatoris nomen , a rupit omnino excitata a Lutheranis, & Calvinistis contra Petri navem tempestas, in Moseovia Religioni suae sedem nactis. Tandem spes aliqua novae unionis affulsit anno I 698. eum, Innocen. XI. Christi vices in terris sustinente , magnus Moscoviae Dux Petrus Romana Ceteremet Legatum misit ,
ut sui, & universae nationis de ineunda cum P M. unionet desideria exponeret. At vero Legationem ad regionis, non
fidei incrementa spectare cum Romae suerit deprehensum, exitu Legatio fuit destituta . Indicat etiam novissima quaedam , sed privatae unionis colloquia Ioannes Franciscus Bud.
daeus homo Heterodoxus habita anno I 718. dum Collegium Sorbonicum inviseret Imperator Russorum, cui Doctores So boniel capita quaedam Concordia inter Eeelesiam Romanam , e
Ruthenteam exibuerunt, littus tamen arantes. Quamvis ve.
ro per vasta haec terrarum intervalla Novatores fidem suam profiteri, sacra exercere obtinuerint, vix tamen a lippis, &tonsoribus fidem sibi demerebuntur, quae de insito Moschorum adversus Romano-Catholicam fidem odio eructant in l. de Eetiola Romana eum Ruthenisa irreeonciliabili. Franciscus Bud-daeus , & Georgius Hornius in Orbe Politico c. 3. IU. 3. I. Sosis
Graecos o Russos putant. Γ Mosci J esse verὰ Christianos , νeIA
152쪽
formatam Ecclesiam ponioribus animi , quarn in Romanam
ferri. Vah effrontes homines λ Ergo ne toties repetita uni num scedera cum Latinis, consenuis in tot Dogmata cum Romana Ecclesia erit immensi hujus odii argumentum ENgo ne publicis confessionibus , vulgatis libellis, fidem suam a
Novatoribus abhorrere, cum Romanis adversus Protestantium novitates conspirare testantes , habendi erunt in Re formutos magis, quam in Romanos propensi Sed de his alii. Praeter Moscoviam Illyricum inter sacra idioma est nationibus aliis permultis . Haec lingua in usu est reliquiis Christianorum, qui sacra, ritu Graeco, profitentur circa Pr copensem Tartariam , sive ut alii vocant Tauricam Cher ne sum pene insulam ex Ptolomeo l. 3. apud Circa s: ubi Armenis, ac Latinis permixti Graecae fidei profesta, dii decim templis ad sacra more suo obeunda potiuntur . Non alia in usu est ejusdem ritus populis , quibus minor Russia Communiter nigra, quibusdam rubea dicta, nec non Ruisiae finitimae Provinciae Vothinia, & Podolia patrium solum est.
Harum Provinciarum Diceceses lato terrarum inter se se protendentium intervallo , quae Graecas sectantur Caeremonias, parrim Moscortim Antistitis , partim Constantinopolitani juri subduntur , quae tamen , ut a Graecorum erroribus dissentiunt, ita aliquantum a Graecis caeremoniis declinantes, ad Romanas accedunt in ossiciorum celebratione . Resonat Illyrica quoque in sacris lingua nonnullis in Lithtianiae paribbus. Haec Provincia Evangelicis instructa legibus suit primum tempore Innoc. IV. cujus solio ditionem suam Min-danus Magnus Lithiianiae Dux subjecit , iterumque a centum, & ultra annis Iagello successor anno II 8 o. cathoibeam fidem cum gentibus sitis pro sessus est , antequam in uxorem Hed uigem Poloniae Reginam duceret , ac inde ad Regni ejusdem coronam anno I 386. eveheretur. Illyrici se monis usus late insuper patet per Serviam , Mysiam , BOLniam, & Bulgariam, ubi vel frequentes, vel solum Graecanicae Religionis vivunt sectatores. Qiii sequuntur populi a superioribus ritu , qui Romanus est, discriminantur , non tamen lingua , qtiar Illyrica paruter , seu Sclavonica apud eos auditur in divinis ossiciis em
153쪽
Commentarius Historico-Theolo' cas. 13 rlebrandis . Quandonam audiri haec lingva in sacris precibus coeperit, auctoruin litigiis patet. Dubravitis l. I. Hist. Bhoem. p. q. , in cujus sententiam abeunt Erasmus , Sixtus Senensis , Franciscus Iunius , opinatur apud Sclavos primirna accepta serri ejus exordia a D Hieron. deberi r Exhae gente, ait laudatus Dubravius, ' Hieron. prognatus , suis popularitus
vetus , novumque te tamentum sermone urenaculo interpretatus
est , Gratiano , ct Theodosio administrantibus impereium , illaque interpretatione in hane usque diem Myr ei tum in Hymnis diυλnis , tum in Sacri sis utuntur. Inficias it assertae versioni Serrarius C. 2 o. q. a. Prol. Bibl. utpote cujus ne vola quidem apud veteres , ipsumque Hieronymum deprehendatur e Neque tamen S. Hierou. qui suas versones non inritigenter notavit , ejus unquam meminis , neque veterum ullus . Baronius mis, VII. in AEpenae de Ruthenis a Sede postolica receptis , arbitratur Saec illo IX. coepisse Sclavae linguae in sacris usum, cum Christo initiati suerunt Moscovitae: sed etiam si a Moscis primum usurpatum in divinis iunctionibus hoc idioma veritati consentiret, de quo non disputo, adhuc erraret Em, nemissimus Annalium parens, siquidem Moscorum ab eodem indicatam conversionem saeculo non IX. sed X. contigisse , & quidem ad finem vergente, iam inter receritiores est ab omni dubitatione alienum , ideoque , & certum Illyricam Iingitam in sacris non suis te Saeculo IX. apud Mose vitas usurpatam , veritas igitur cum ipso . Baronio a lacu. Io IX. hujus in sacrorum usibus linguae initia , sed alia de causa, & apud alias gentes repetimus ex Epist. 2 7. Ioannis VIII. ad Ventopulchrum Moraviae comi em anno 38 o. scripta, cum Cyrilli , ac Methodii virorum sanctissmorunt curis fuerat de integro Evangelio parta Moravia r Litteras , ita Pontifex, postquam ejus Provincta Principis religionem, ac pietatem commendarat , denique Sesavonicas a Constantia ino quodam Philosopha repertas , quibus laudes Deo debitas ν sonent iure Iaudamus, ut in eisdem ueneua Christi Dei nostri . praeco via , ex opera enarrentur , jubemus ... - . Nec sane fisi , vel doctrina aliqkid olstat , sise Missas in eadem Selavonica flingua canere , Me saerum Ευanrelium , vel lectiones divi- imat novi , ter veteris Testamenti bene interpretatas , ct tram R a 1la-
154쪽
sutas legere , aut alia omnia horarum osse a Ua re . Uoluietamen Pontifex ad horum populorum cum Romana sede ii dicandam unionem , ut primum LatinE , deinde Sclavoniis in Missa decantaretur Evangeliiim . Iubemus tamen, sic in eadem Epistola Pontifex Ioannes , ut in omnibas Ecelesis terra vestra propter majorem honoriscentiam Evamelium legatis Latinὰ , deinde Selabonita . Pontificia concemone hodie dum Istria , Liburnia, & Dalmatia littoralis utuntur, Illyrico idiomate sacras absol vendo functiones . Ab aliis Provi ciis , ubi invaluerat, abolevit receptae linguae usus, vel Synodicis constitutionibus, quemadmodum Alex. II. tempore Contigit, cum per Apostolicae sedis Legatum in Synodo ex omnibus Croatiar, ac Dalmatiae Praesulibus congregata, fuit statutum , ne quis de caetero in lingua Sclavonica praesi meret divina Mysteria selebrare , vel Pontificum intercessione , quemadmodum Greg. VII. episti. ad Uraiislaum Bob raria Ducem data , ne Sclavonica lingua in ditione sua divianum celebraretur officium , auctoritate B. Petri inhibuis. Primum sibi arrosare locum inter hactenus adductos Arisinent populi debuissent lingua sibi vernacula sacris vacantes . Multitudine, & antiquitate nulli orientalium gentium palmam cedunt. EX Idolorum cultu retram Catholicae Religio.
ni colla submiserunt Apostolorum aetate , Evangelii lumen perfundente Bartholomeo Apostolo , deinde Gregorici Illuminatore Sanetorum fastis jam adscripto. Diu orthodoxae fidei ab erroribus alieni nomen dederunt . At Seculo quinto ,n errores dilapsi, quibus horum plagas Eutychetis sau. tor , & Iacobitarum parens Iacobus Syrus inspersit primum, deinde saeculo septimo Echanius Malacu nes, a verae Ecclesiae unitate desciverunt , & adhuc divulsi lugendo dissidici
permanent. Hausto in primis. Eutychia nae haereseos veneno Armeni in Diptychis , Missaeque canone tanquam coelestem gloriae participem venerantur. Dioscorum , ideoque Chalceis donense Concilium, atque ipsius promotores Leonem I. P.M.& Marcianum Imp. reprobant, nec non dictum in hoc Concilio anathema contra Eutychem , & Dioscorum, duas in . Christo
inficiantes naturas, quem errorem adeo pertinaciter propu
gnarunt Armeni, ut ex eo alium aquam vino inter sacra
155쪽
commentarius E orieo- eoAgicus. II3 non immiscendi invexerint errorem , verentes scilicet,ne hac admixtione duas in Christo adstruerent naturas. Cum Iacobitis tamen , dc Cophiis aliquem antiquae haeresi modum adhibuere recentiores Armeni, mutuatum ab Athanasio, sedon ad justam ipsius S. D. mentem , nimirum quodncut anima , ct earo unus est homo e ita Deas, o homo unus Iu Christus. De quo egregie more suo disserens legendus est Angelicus Doctor 3. p. q. 2. art. I. Cum Monothelitis unam in Christo agnoscunt voluntatem, Purgatorium in Catholicorum sensu aversantur, aliosque Avent errores, qui occurrent percurrentibus historiam Religionis harum gentium, &colliguntur ex Bulla multate Deo Satatari nostro ab Eugen. IV. ad instructionem Armenorum edita in Concilio Floren.
tino. Si hujus populi Disciplinam spectes , antiquam redolet
Ecclesiam, per hiadragesimam non modo ab omni carne an, malium terrestrium , & aquatilium, a lacticiniis, & ovis , sed etiam a vino, & oleo abstinent: quarta , & sexta per ala num feria a rigoroso jejunio non temperant Sabbatorum diebus
nesas ducunt jejunare, ducta consuetudine ab ipsis Eeci sae primordiis, usquedum Orientalibus Christianis communi: ajebat enim Apostolorum Discipulus, & germen in sua ad Philip. Epistola Ignatius eos, qui Sabbatis ieiunant, uno excepto L ante diem- Paschatis 3 esse Chriseisidas e a primorum festorum celebratione non resilierunt, & aliis, quae si cum fidei puritate suissent superstites, haberent nostri , unde albquod veteris Ecclesiae suspicerent vestigium . Pluries cum Eoclesia Romana sub , Eug. III. Ioanne XXII. Bened. XI. , Clem. VI. de tandem sub Eug. IU. in Florentina Synodo
foedus injerunt: pluries in eosdem errores turpissime revoluti sunt. Extant tamen in Nascivensi s NaΚsivan J Armeniae maioris Provincia multi Franc Armeni , qui semel 'r stituti Catholicae Ecclesiae communioni inviisluimh adhuc in ea perseverant opera , & studio Religiosorum Divi Domin Lci , quorum exanitatis sine fine laboribus pro eruendo E den-sssimis errorum tenebris hos populos lim: conversio non minus , quam perseverantia in suscepta fide debetur . Porro Schisinatici aeque,ae Catholici Armeni communi lingua hoc est
Armena ossicia absolvunt divina , illi ininen ritum habent P
156쪽
euliarem s isti ut fidem, ita & Romanum ritum profitenturo Complures obtinent Ecclesias per Mesopotamiam , Persidem , Caramaniam , dc utramque Armeaia in propagatas , complures in aliis orientis , atque Occidentis Provinciis. temporali jam diu exuti Imperio Armeni, exteris subsunt, ut Graeci, Principibus. Sunt qui ab eorum Catholico putant in Regem inungi paucis notum hominem, & hunc eκ prisca Armenorum Regum pergente adhuc traducem , sed
de hoc penes hos Scriptores fides sit, quod si reipsa , ut
fertur , contingit , certe Rectus non Regens Rex est, ideoque etiam si non sine Rege, sine regno tamen jacent Armeni. Narrat Otho Frisigiensis Episcopus l. I.Cronic C. 32. ad mille Episcopos paruisse suo tempore Armeno Catholico, seu principali totius Armenae gentis Antistite. Tantae autem juris ditionis fastigium oti in indivisum , nunc in duos Metr politas dixi sum fuisse memoriar prodiderunt multi, quorum tini Cis in civitate Caramaniae residenti, quinquaginta su sunt Episcopi, alteri apud Monasterium vulgo commoranti, ducenti Calliolico, seu Franc-Armenis praeposito, Archiepiscopo vix ad undecim oppidulorum Episcopos suam extendere jurisdietionem testatus est vir omni fide dignus , qui ex Dominicana familia ad Nascivensem Cathedram a Gsumptus , Romam accessit, regnante Greg. XIII. Ex quo fit nutare Othonis fidem circa assertum mille Episcoporum numerum . Porro apud Armenos ad Episcopatus insignia Eclaustrali ordine ut plurimum assumuntur homines, ideoque ex orientalii Disciplina, quae cum Sacerdotibus sarcularibus permittat ductis 'ante sacrum ordinem uxoribus copulari, prohibet nihilominus Ecclesiarum Praelatos , quod religionem pr*fitentibus commune est, ullo unquam tempore iis, vel ante ordinationem susceptis uti ad Trulani c. 6. , II.,
S I3. praescripta. Sunt, qui variis linguis ab hac gente divina Oificia censeant ab sol vi Syriaca nimirum, Latina, & aliis:
at vero usitatior Armen a vetusta a recentiori admodum discrepans , populiqite ignota est . Psalterii in hanc linguam
versio Armenis communis accepta sertur Chrysostomo, eum n Cucufam Armenia oppidum exularet a Georgio Alexandriae
Patriarcha Saeculi VII. scriptore in Chrysostomi vita et v
157쪽
Photiums multa usio veterum momento juxta Palladium Georgius , ideoque sublestae fidei huiusmodi narratio
habenda. D. Simonius Hist. Crit. V. T. l. a. C. I s. ex Uscami
Episcopi Armeni testimonio , cum quo Amstelodami se collocutum anno 166 iterum & saepius narrat idem Stimonius sub larvato D. de Moni nomine in Hi l. Cristea δε Mil. 9 Ritibus populorum Orientatium , dum praefatus Uscahi Amstelodami versabatur Patriarchae sui jussu , ut Biblia Arimena lingua imprimi curaret 3 ex hujus inquam Armeni Prmsulis testimonio versionem suam debere Armenos aetati quidem Chrysostomi, sed non Chrysostomo affirmat s siquidem huic provinciae adlaborasse Moysem Grammaticum, & Da vid Philosophum, Arcadio rerum summa potiente , vulgata est inter Armenos fama. In hos versionis auctores iit quoque Galanus diu in Armenia commoratus, & alii, qui per
haec tempora autumant Armenos Chara steres a Mesropro quodam in oppido Balu ad Euphratem suisse inventos .. lVerum hoc tempore non obtinuisse Psalmorum saltem ex hac versione cantum apud Armenos praeter multa sentire cingit Ulmani in serie Regum Persarum P. II 2. testimonium rhaec enim de Psalmorum Armena lingua in sacris usu hahet i Extiterunt nonnulli , qui contra formam d M. Gregιν οpraescriptam Mi metisset Psalmos , litteras, o Cantiones Γ hoe
est Hymnos J Iingua Armenica transtulerint . audienr Theodosius Imperator , valdesuccensuit Armeniis quod traditis. nem a S. Gregorio acceptam violassent . Iam vero si Area-dium subsequutus fuit in Orientali throno Τhedosius , &priusquam hic Orientem teneret, mortalem cum immortali vita commutarat Comanis ex Cucufi eκilio redux Chrysostomus , Theodoreto l.y. Hist. Eccl. c. I . teste s prosecto neque ad Arcadii , neque ad Chrysostomi aetatem reserri debet illa sermonis in sacris Officiis mutatio, quam, Seculo IV. nondum media sui parte dilapso, invexerat apud Armenos magnus Armeniae Apostolus Gregorius , quemque mutatum inveκisse aetate sua Armenos Iunior Theodosius saeculi V.
Imperator, animo accepit iniquo. Franc. Armenis suam esse Psalmorum Armenam versionem a Latina translatam ope.
158쪽
ra Bartholomaei Bononiensis Ord. Praed. adjuvantibus De ho , & Ioanne Armenis, tradit Galanus c. 3o. Hist. Concit. Eccl. Arm. cum Rom. apud quem rei hujusmodi fides sit, neque enim Galanus haec annis 33 . a Bartholomaei, Ioa nis &c. aetate nullo antiquiorum testimonio firmata scribenti, fidem dandam suadent firmiora Criticae artis prae
AEthiopica lingua a populari tamen diversa preces sacras recitant Abyssini Christiani, quondam nulli numero in orie te , ac Regnorun, vastitate secundi : complectebatur enim illorum ditio AEthiopiam omnem , regna scilicet quadragim/ ta , auctore Chitraeo , sive ut scribunt alii, regna viginti
sex, & quatuordecim regiones : ubi tam avide a tota reintro antiquitate conquisiti oriuntur in Provincia Agaor Nili fontes, o uos Pater Pays S. I., eo ab Imperatore deductus, intuens summa cum animis voluptate gloriatus est sibi comtigisse, quod Cirus, Cambyses, Alexander M. Iulius Caesar nullis consequi votis potuerun r. At vero ab anno circiter MDLX. internis diuidiis , & externis bellis concussa Abicinia non modicam tanti imperii diminutionem passa est, suaque regna vel a Turca, vel a barbaris Afris vidit occupata, retinent tamen adhuc illam Provinciam , ubi Nili fontes manant, unde non modica reliqui imperii firmitas, verentibus Turcis, nec a suo cursu lacessitus AEthiops Nilum diavertat , quo intercluso ac diverso, universa AEgyptus fame
laborabit, & certE jam ab anno Hestrae 48 a. scribit in Saracenica Historia l. 3. c. 8. Elmacinus, ab AEgypti Calipi amissum ad AEthiopum Regem Iacobitarum Patriarcham MLchaelem donis instreictum , ne cursu suo Nili aquae per AbyLs nos impeditae, salutem ac fertilitatem AEgypti jam jam p
riclitaturam causarent, Saeculo IV. per Frunentium illuxit,& si non absque controversia, quemadmodum C. VIII mOnuimus , his regionibus Evangelii splendor, tenente Alexandrina Sede Athanasio . Altius tamen, & ab Apostolorum usque aevo censent alii nomen Christo dedisse hos pinpulos , cum teste Eusebio , Hieronymo, & Hilario has oras ad Evangelicum lumen traduxerit primum Eunuchus Regbnae Candacis , cui Iudith nomen fuisse perhibent, Indica
159쪽
porro Eunucho , a t Philippo sacris undis asperso Act. g. deinde ejusdem fidei semina hic sparserit Matthaeiis, si qua
fide, Pseudo Abdiae, &origeni, cujus testimonium extat apud Eusebium Histi. 3. c. a. nec non Rufino l. rOας. & Socrati l. r. c. 1 o. ubi & diem obiisse extremum alii tradunt 3 quamvis alia de causa ab ea , quam narrat Pseudo Abdias ad fabrularum classem relegatam a Cardinali Cajetano in 1. a. q 88. art. II. in Commentariis Γλ' Thomae. Nec in dubium vocari
posset tanta fidei antiquitas AEthiopiae, si ad gentes istas illud Regii vatis spectaret vaticinium Psal. v. 32. citias, AEthiopiam , quam AleXandriam Evangelicum accepturam Iumen ἐν Venient Legati ex AEDpto ., AEthiopia straveniet manus eius Domino . At hoc Davidis cum reserant plures ad patavam AEthiopiam, seu Nubiam, sane distinctam ab alia AEthiopia ; cui Abyssinae injunctum nomen , ideo nullum ex sacris paginis certum pro iactata Abyssinorum fidei vetustate educi potest argumentum. Eulichianam haeresim a vicinis populis hauserunt 3 nunc vero uti Iacobitae, atque Armeni ab huius haeretici insania aliquantum recedunt . De rationalis animae insulione , matrimonii indi lubilitate , infantium
Baptisniate aliquos fovent errores, quos non est hujus loci referre Anno tamen I ι3. translato iam Florentia ad L, teranensem Ecclesiam Concilio Florentino, in Romanae E clesiae concordia excepti sunt ab Eugenio IV. eamque repetitis Legationibus ad Romanos Pontifices Sixtum IR &Clem. UII. illaesam servarunt ad annum Is yy. quo tempore, rebus humanis exempto Davide AEthiopum Rege, ad pristinas superstitiones , erroresque revolavit AEthiopia, non nemine scribente s quamvis alii a Claudii David suffini re gno id contigisse opinentur ex fidei consessione, quam Claudius Abyssinorum Imperator eodem, ac inmerium fuerat auspicatus, anno Vulgavit . A docῖrina, se uiosque in fide non declinare edisserit Claudius, Patrum nostrorum XII. Apostolorum ct Pauli fontis sapientiae , LXXII. Apogolorum, CCCXVIII. vectorum sis , qui congregati sunt Nicaa , ct Constantinopoli ,
ct CC. Ephesi . . . . In decimo quinto eentesimo , in quinquage ma , ct quinto anno , hoc est reparatae salutis anno III1. Cum Iulius II l. ad has plagas Patriarchae dignitate insignitum d
160쪽
x38 1 De Dota, Osis , obstinavέt Ioannern Nonnium B rremm , cui jadiunxiti Melisehiorem Camerium Nicaenulti Archiepiscopum , Andream Oviedum Hierosolymitanum, ut labor tun adjutores forent ,& si quid Barreto humanitus contingeret , etiam in digni. tate successores. Verum, si quod sentimus, aperire licet, a Davidis interitu Abyssinorum obscurari coepit fides, sub M na publice exulare. At rursus 'ad Romanae EccIesiae sinum cum iu is revertit sub Clem. VIIIo Sulaeus AEthiopum Impe.
rator, pace ab anno 16- tentata . Huic tanquam vero Petri succetari post abjuratos errores obedientiam, &submissionem , Petro Pays audiente atque acceptante , declaravit primum s deinde anno Isa . 'novam exhibitae submissionis edidit cum filio & Basilide fratre Rat-Seclax coram Alphon Mendeκ AEthiopiae Patriarca,spectantibus Regni Dynastis.Hec in genua provolutus loquens. Nos Sultau Saghedus Rex R gum AEthiopia erea ur , ct confitemur, S. Petrus Pria eos Ap OAruma Christo D. N. totius Eetissa caput constitutas fuerat s ct quod principatus 'atque potestas totum in mandum ips data fuerit verbis Tuies Petras, is super hane petram aedisseabo Ereissam meam , daboque tibi Claves Regni talor .... credimus confinititer Papam R. legitime eleritam in Nimine ve-νum S. Petri Apostoli suocessorem eo ,- eum eamdem potestatem, dun talem, atque primatum Ecelesia Christiana totius tenere. Sandri Petri ergo Sueeesseri Urbano eius nominis VIII per Dei gratiam Papa, ac Domino nostro , di successoribus ejusdem in ad.
ministratione Eetissa promittimus , σimus, at Me iuramas veramesessientiam,st humuiterpersonam ae imperium nosirum pedibus osssaliis mus . Sis Deur nos iuvet, sanetaque hae Evangelia . Iix hac cum R. Ecclesia unione perseverarunt frequentes Aby sint, donec cum Sulaei vita commutatus suit , qui AEthio. pici imperii clavum moderaretur: ex eo enim tempore, quam tot sudoribus irrigaverant Europaei messem, novus imperator , & haereticus Monachorum in primis livor miserrime dissiparunt. Integra vero haec Christianorum multitudo a Patriarcha , quem Abbui iam diciant , regitur . Abblina sem- , per est patria Alexandrinus, prosessione Monachus , Alexandrinae Sedi, a qua primus Abyssinorum Antistes effluxit, suta jectus; immo ab iplo Alexandriae Patriarcha Cophto ad eam