De divino officio commentarius historicotheologicus ... accedunt Regulae criticae, quibus Breviarii autoritas constituitur, & Germana S.S. Acta a spuriis fecernuntur. Autore d. Francisco Macchietta

발행: 1739년

분량: 315페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

191쪽

Comment vias Historico-Theologieur. ID media sui parte nos elabebatur distracta Ecesesia, mirum videri non debet, si nocturnum officium contraxerit, illud que ad eam redegerit brevitatem , qua ad nos transmissuin pervenit. Porro idem officium contractum per integram hebdomadam persolvebatur , etsi non duobus tantlim , ut aevo nostro , sed sex omnino subsequentibus, ad Dominicam nempe in albis, diebus olim festivo apud omnes ritu , & i dicta ab operibus abstinentia Paschalis solemnitas recolereiatur , quemadmodum legibus tum Ecclesiasticis , tum Civili. hus ab utraque Orientali,& Occidentali Ecclesia profectis susTat cautum 4 : eadem , inquam,brevitates ebatur hac hebdomada officium', quia, ut inquit Durandus, omnes ista dier. septem sunt, quasi una dies Dominiea . Non alia brevioris officii Pentecostes in causa suisse liquebie. Neque veteri recentior obstat praxis , qua non diebus tan- idni, festis, sed majori anni parte, tres Noedirni frequentantur id enim parvum i negotii. facesset, consideranti olim exuguas admodum Samstorum per annum solemnitates celebratas , & has vel sub ritu duplici , adeoque festivo etiam die , ac cum populorum solemniori ad Vigilias concursu , veI subritu simplici, adeoque in uvius dumtaxat Nocturni chria ι Eurum i qui in Calendario locum habent, alii festo fmplisi jialia pliei eoruntuν , ait Frontonus in praenot. ad Calendi Rom. Saeculi VII. . vel VIII. g. a. Ad quod stabille dum, si nova liceat uti digressione, non admodum operis impendendum. Cui enim est incompertum numero exiguo primis Ecclesiae temporibus suisse Sanctorum festa 3 Nullius Sancti celebrabatur apud priscos solemnitas , nisi in Dioecesi illa , ubi, & eius cineres quiescerent, & populi ad Stationes peculiari studio conquerent, & dicatum locum obtinerent rerigebatur autem hic locus vel sub Basilicae titulo , vel cie

meterii, oratorii, aut Martyrii nomen ei imponebatur. Hinc Antonius primus Eremi cultor obscuro voluit tumulari loco. ne Μartyrium sibi erigeretur a Pergamio ad sui memoriam solemniter recolendam: Oratorium, ait Froni. ad Kal. Nov. eonstruitur in omnium Sanctorum honorem . Nam solemnitas Sanctorum quorumcumque supponit ante Deum tuis sacrum. D inde primis Ecclesiae saeculis iis tantum ossicii honor impen-Y deis Diuitigod by Cooste

192쪽

x o De Divino osse odebatur, qui Martyrio assecti, Deo spiritum reddidissent, de

ex iis non omnes, sed qui post accuratam Episcopi investigationem fuissent vindicati, ut loquitur Mansurius Carthagunensis Antistes apud Optatum l. r. immo cum Sanctorum fastis etiam Conse res adscribere Ecclesia coepit, non coni,nuo locum dabat omnibus in Calendario , ut proinde cuncti officium, vel festum diem sibi vindicarent . Hoc videre est in Frontonis Calendario tribus, vel quatuor integris iaculis exarato, postquam Sanctis Consessoribus honos publicus suerat ab Ecclesia delatus : ibi enim non nisi quatuor adscripti occurrunt Conse res, Gregorius nempe Magnus , Leo P. Sylvester , dc Martinus, de quo tamen dubitatur, num Marrityr sit, & Pontifex Summus , an Turronensis Episcopus, cum Martyri suffragetur Cheronensis civitatis testi nonium, Zedies ipsa decima secunda Novembris, qua in Calendario ap. ponitur, eademi profecto, ac in Calendaris nostro de Maristino Martyre festum peragitur; &Turronensis nomen dee ma prima die conscribatur, Eadem S. S. Consessorum pameitas apparet in Calendario Eceses Carthaginensis maximae quidem vetustatis, at Sanctorum solemniis reeentiori, & a V.Cl. Mabillonio tertio Analectorum tomo vulgato. Ad haeca divino ossicio Sanctorum solemnitates integro.Quadrig sun ali cursu olim fuerant ablegatae , ita ut praeter stabarum,aebDominicum diem nullus niti trium Lectionu)n absoIveretur cursus, & in publica, & in privata recitat ite, uti, eκ Martini Braccarensis c. 8. & Laodicenae Synodi c. y I. colligitu , ubi Martyrum festa celebrari in Quadragesima v tatur : & si qua Socrati, ac Sozomeno fides etiami die se, bati seriale officium a Romana, S: Alexandrina Ecclesia --quentabatur a cujus disciplinae vestigiis inlaaesisse videntur novi Breviarii Recognitores , qui lidet omnia S S. sesta ab hoc

tempore non amandarint, eorum tamen Octavas voluerunt

per Quadragesimam exclus', ideoque Deiparae Annuntiatio sine octava instituta, ne videlicet seriale ossicium impediatur , quod Concit. let. aevo vel ipsi Virginis ceIebritati nuncedebat , quia hoc tempore sibia, ait, de Sane Ioram solemnia

latibns , Hut ex antiquitate regulari ea tum est , eonvenit e Iebrara, quam solemnitatem paucis post annis celebrata Syn diis

193쪽

Commentarias Hulo eo-Theologicus. III diis Τrullana, deinde celebrari permisit. Videatur hac de re Micrologus c. 48. . . Sed, utrunde digressi, tandem revertamur. Stabilito nostro recitationis officii Noctiirni discrimine s modo exponendum est qua serialibus , qua festivis diebus hora consurgerent fideles ad decantandas divinas Laudes. Hora duodecima, hoc est medio noctis cursu habitos Nocturnos conventus tempore non festivo,evincunt mox adductae Ambrosii, Athanasii, Basilii, nec non Hieronymi, aliorumque auuioritates, quibus

accedit communis antiquoraim,ac recentiorum consenses, praxisque iusa Monasteriorum, apud quos purior antiquae disciplianae perstat rigor, & tandem aliquarum Cathedralium priscae consuetudini tenaciter adhaerentium , qualis Metropolitana Parisiorum , ubi adhuc contra tentatam abrogationem in dia nocte iacerdotum voces in divinis laudibus resonant. t Quoad sestorum pervigilia, cum distinctis horarum spatiis tria nocturna agebantur. Praemittendum est antiquis s lemne filisse totam noctem in quatuor partes secare, quarum singulis Uigiliarum nomen indiderant. Loquuntur de his Evangelistae, & praesertim Lucas c. I a. & pro earum usi, afferri etiam possent Et nici viri Christiana aera multo antiquiores, testantes in sacris, prophanisque rebus habitam rationem si rium per noctes Vigiliarum di Illarum spatia describit Aug. Serm. I 2. de Uerb. Dom. Darta Zgma noe is , extrema noctis pars est : Zgilia ana tres horas habet, ae per hoc nox summoν vigilias , ternis horis per figulas ingiliai distribuitis . His praemissis, nihil est momenti congruam habere cuilibet No sturno horam, cum separata erat Nocturnorum recitatio. Ad primum conveniebant Clerici post tertiam horam noctis, secunda nimirum Uigilia adveniente. Alterum nocturnum decantabatur sub tertiae Uigiliae initio, quod ab hora sexta, ideoque circa mediam noctem contingebat s & tribus exactis horis absolvebatur tertium Nocturnum , cum Iam qua ta, & ultima noctis vigilia properabat , nec distributa haec Vigiliarum intervalla, sacra destituebantur memoria: ita enim orantes fideles obsequebantur frequenter factaea Christo D mino admonitioni, ut vigilaremus expediando ultimum illius adventum aliquo modo secunda , & tertia noetis Vigi.

194쪽

Ira De Divino osciolia predictum apud Luc. I a. , & quarta Vigilia apud Matisthaeu in c. I . praefiguratum .

. Ad antiquam Laudum horam me consero, queis distinia a nocturnis tempora contigisse necesse est, cum totius amtiquitatis consensus clamet, & testetur, has olim sejunctina a Nocturnis solitas peragi ubique terrarum fidelium , non secus ac aetate nostra Nativitatis Dominicae no ste ubdemus observatum , idque Clericis iuxta ut Monachis suerat communer Olim, ait Stephanus Durandus I. 3. C. a. n. I. De ritibus Eccl. Cathol , tres nodiurni dicebantum in tristas vigiliis noritis, dividendo eam in qώatuor flationes rigilias more m litari. Inde Laudes in quarta Egilia recitabantum , & Guillieumus Durandus i. y. c . cum exposuisset veterem consuet dinem. ut tertium Nocturnum, priusquam illucesceret, a solveretur : Uparente vemo aurora , subdit, pulsatis campanis, eantabant Te Deum laudamus , o matutinas Laudes. Idem de Monachis confirmat in sua Reg Columbanus.. Romana fortα ab hoc more excipienda Ecclesia , cui usitatum filisse Laudes eodem canendi cursu nocturnis adiungere, unicainque ex duabus officii partibus constare', argumento nobis est

Clem. Un. ad finem de Retiquiis , ct Hen. S. S. Quae suerint selemnia laudes decantandi tempora in veteri Ecclesia, nobis indicat Basilius i c. de Reg fusilis disp. Antevertendum diluculo est , ct ad orationem surgendum , eavendumque , ne dira nos n led Iulo dormientes opprimat. Et ante Basiliu in Cyp de Orata

Dom. Mane orandum est, ut Resareedctio Domini matutina orati ne eelebratur. Porro Cypriano matutina oratio dicuntur Laudes , non quod pars essent eius horae , cui modo Matutini nomen , sed qubd mane absolverentur, eo scilicet tempore, quo sol per aliquot gradus infra oriZontem ante ortum existens, lumen suum coepit diffiindere, & lux in superiori hemisphaeris haberi: ideo etiam apud Cassianum per matutinam canonicam iunctionem designabant maiores orientalium partium Monachi hanc horam , & propriὰ hanc unam Matutini voce indicari notat Card. Bona, ac suifragatur idem nominis Ethymon . a proficiscens. Congruunt etiam vetus sinorum audiorum Hymni, elucubrati eo propemodum tempore, cum vigebat distiniae recitationis consuetudo, ab

Disit:

195쪽

commeutarius Hi oris τheologicur. I 3 ab Ecclesia in ultima Breviarii editione assumpti . Praeeodis; iam senat, i.barque solir jam evocat, ita in Dominico Antihtosii Hymno: Lux intrat, albescit polus . Lux reee surgit auis rea, ita in duobus Prudentii seriae 'uartae, & quintae: Ales diei nuneius, Iucem propinquam pracinit, ita in Hymno seriae tertiae eiusdem Prudentit.. Laudibus proxime accedebat hora orationis Prima, aliquo inter utramque interie sto temporis intervallo , sed ita brevi , ut antiqui riptores aliquando horam Laudum eum hora

Prima confundentes, sub matutina Oratione ambas complectantur. Memoria recolendum est, quod supra de origine huius horae statuimus, & innotescet ad ortum solis jam ab ipsius initio usitatam fuisse ipsius decantandae consuetudinem. Accedit plurium, ne dicam omnium Scriptorum, necnon Ecclesiae consensus in apposito Hymno Iam lucis oris Ddere , per quem non secus ac reliquos diurni pensi Hymnos indigitari antiquum , & congruenter praesens te us

psallendi quamcumque omit horam nemo est, qui dissen.

tiat.

Quae afferuntur pro oratione hoc tempore sui denda congruentiae, rem quidem non dedecent, sed nullam novae institutioni ansam dedisse certum esse debet di illud ad summum concedi potest effecisse, ut nimirum Ecclesia non reis

trobaret . sed facililis tota in excogitatam disciplinam pau-atim, uti diximus, concederet. Tertiae, Sextae, Nonae nomen accitum ab orandi tempo. re facile aperit, quae suerit antiquitus consentanea illarum persolvendi hora . Tertia ergo decantabatur tribus postquam lol sopra horizontem emerserat horix: ad Sextam circa meis ridiem conveniebant maiores nostri, sex nimirum a lucescente die horarum intervallis, cui, exa trium horarum sputio, succedebat orandi hora Nona tem are, quo ad occasum iam sol properat. Colligimus id tum ex communi Docto. rum senui, tum ex vetustissimis Sextae, ac Nonae hymnis, in quorum primo invocatur Deus. ignous meridiem itium mans s in altero deposcimus a Deo, ut lumen Hesperi Iargiatur . Qtiae huc usque de no ste in quatuor Vigilias distribu- . atque die novis in ternas horas orationum conventi a bus

196쪽

bus illustrato, disseruimus, non bene aliquorum animo imsdebunt, haerentitim quomodo hoc precandi tempus dioe, --ctuque semper sibi constans esse potuerit, nullum essente negotium diei, noctisque inaequalitate, quibus, dempto

quinoctio, modo major, modb minor , quam duodecim ho. rarum cursus contigit, & proinde neque semper metidies sex horas ab ortu isIis distare , neque nox complecti potest duodecim horas , queis constituantur quatuor Vigiliae, ternis singulae horis constantes . Paucorum erit, credo, haec haesitatio , isti tamen ex notissimo apud veteres more dies , no stesque dimetiendi habeant, unde tenebras dimiciant . Longo annorum cursu antiquitas inaequalibus viricibus , que is sol mundo illucescit, Occurrebat inaequa Iibus horis, diem nimirum secando qualibet anni aetate in duodecim partes, ut & in totidem nos tem, quae cum M vissima erat, ut aestivo tempore, duodecim ejus horas brevissimas esse contingebat , admodum vero longiores per hyemem, cum & longissima nox est et eadem inaequalitate

diurnae horae alternabantur , pro ut dies naturalis alterna solis luce erat protrae : Hora inaequalet , ait Beveregius Instit. Chronol. c. q. n. 6. vocantur eo, quod una eum diebus naturatibus quotidie.crescunt, veliscrescunt , atque ideo semper Abimet sunt inaequales, nam hora diurnae maiores sunt in astate , in heme minores e noriturna ἡ eontra in hyeme ma ores , minores ia aestate. Cairicas vocabant Graeci has horai inaequa. les, earumque usus invaluit non in Graeciam modo, &Italiam, sed in ΣΚgyptum, Asiam, & totum Orientem, at. que primum in Iudaeam. are non infrequens earum me nistio in sacris litteris, d: ei partes per Primam , Sextam ac Duodecimam con notantibus. Peculiaris adhuc Astrologis , aliisque de Coelorum. : ratione disceptantibus est haec inaequa. lium, quas etiam temporales dicunt i horarum cognitio . Has Zodiaci signa dividunt 3 cumque in singulis arcubus tam diurnis , quam nocturnis ex signa ubique peroriantur, aiunt inaequalem horam esse spatium temporis, quo peroritur dimidium signi in Zodiaco i Hinc patet ergo unde effluxerit, nunquam orandi spatia

apud veteres vel hyeme, vel aestate immutari, sed sempex

197쪽

eadem suisse tempore perinde, ac voce. Alia ab hac nihil

Iere diuinat Iis extabat apud Hebraeos consuetudo distribilendi inaeqtialibus horis dierum, ac noctium inaequalitatem de qua legendus est Baronius ad annum Christi 3 .ia. I 63. ut obiter dicam , alia inita dimetiendi dies ratio. ne , plures divinarum horarum ab usitato antiquillis orandi

tempore, non a praesenti antiquum nomen retinent, nain modo, meridie longe elapso,Sexta nobis aliquando recitaretur , Π, ut nomen sonat, sex nostratium horarum expectan-

metata solis ortu intervallum, & Nona ultra vesperarum horam admodum quandoque disserretur , observato veteri novem horarum spatiis post diei adventum. Ex eodem inaequalium horarum usu facile est etiam eoli, gere , quare orationem vesperarum duodecimam appellet ean. Is. Concilii Turonensis, quod nempe, sole infra horizontem vergente, seu ultima diei hora decantarentur, quam nulla anni parte juxta praefata mi dierum noctiumque distributi riem aliam aduodecima esse contingebat, unde Basilius I. de Virgin. Si ingrediaris in templum duo ima hora die. A Concilio Toletano I. c. Emeritensi c. a. dicuntur etiam Luce narium a se Vesperarum preces,nomine desumpto a Lucernisaeeendi seritis, dum earum in mirsus persolvebatur . Lueerna. rium verὸ nisi in Heissa non Matur fintellige solemniter J, aut si riatur in vilia prasente Episcopo , vel Praeibiero , MI Diaeono legatur. Haec Toletanum: Chrysostomus quoque hane horam lucernariandi dixit Hom. 39. ad populum Antioche. num de laudibus Monachorum, ubi ejus celebrandae tempora insuper insinuat . Ad Solis occasum, inquit, quod etiam

Lucernarium anellamas, randum , scilicet quia tum os diei transi. tam Deo gratias agimus. Idem Basil. qui duodecimam appella. verat hanc horam l de Uirgin . Lucernariam nuncupat ad Amphil. c. 29. At quinam fuerit Pater illorum versorum lacerianaria gratiarum amon s dicere non possumus. Lucernas verbin Vesperarum cantu accendi solitas, unde diximus Lucetinarium hanc officii partem nuncupatam, testatur Hieronymus ad Laetam de Inst. Filiae . uesea accensa lueerna reddere sacri iam Hespertinum, & Breviarium MoZarabicum mem rat aperte lumen ad vesperas quotidie accensum . Diei με

198쪽

principium si per invocationem I. C. oratione Dominisa, sabmiseia voce dicendo Rimis Eisgon .... Et alia voce in nomine Drmini J. C. Iumen eum paee, hoe est lumen oblatum , rupondetur a eircumstantibus, Deo gratias. Porro nunc temporis omissa Lucernarii,ac Duodecimae appellatione, exprimuntur huiusmodi Ecclesiasticae preces Vesperarum V e , per quam antiquum earum decantandi tempus aptius indicatur. Quandoquidem constans doctiorum sensus, de ex Scriptura etiam manifestum est per Vesperas denotari tempus illud, quod ab integro lucis recessu parvum distat, derivante Psera, Iati xi tamen significatione a Vespera stella , quae prima solis occasum consequitur, quaeque caelum jam iam erat illustra. tura, cum ad ultimam diei orationem conveniebant fideles . Adde Ecclesiae authoritatem in Hymno Sabbati: Iam ΡI recedit igneus, de commune Scriptorum suffragium, quibus refragari impudentiae esset , & temeritatis. De Completorio ita dicto, quod divino officio compi mentum imponat, agunt antiqui Scriptores apud Bellarm. LI. de bonis oper. c. I I. g. Porro tempuν canonicum, affirmantes

ad noctis principium spectasse antiquitus ejus persolvendi horam, & evincunt supra data Basilii. verba Intrerm. 37. Reg. iusius disput. Completo vero jam die, pro iis amnibus , qu nosis data fuerunt, gratulatio Iuccedet. Haec pro singulis ossi. eii partibus servata primitus fuerunt orandi tempora , quae ab aliquot saeculis admodum in desuetudinem abierunt, an ticipato pro aliquibus , pro aliis postposito, pro aliis tandem olim distinctis ad unum redacto prisco Ecclesiasticorum conventuum tempore. Tanta autem iuris morisque antiqui r missio partim exorta est cum Ecclesiae pene omnes ad Romanum ritum se consorinarunt, partim ab Ecclesiae indulge

tia promanavit, quae, ut pia mater noluit filios adigere ad illud jugum, quod, lapsis in deteriora moribus', facile multi a propriis cervicibus excussissent. Quamobrena etiam jejuniorum pristina observantia, poenitentiarum publica severitas alia primaevi rigoris statuta , connivente Ecclesia , serE omnino

aboleverunt.

199쪽

CAPUT XII.

Longiori intervalla protrabebatur apud antiquos Osciorum cantus . Reeens-tur Psalmorum numerus a Conciliis , a Manactorum retulis , aliisque Eces arum Statutis Matutino, Laudibus,mrisique caeteris assiguatus, nec non aliquid innuitur de Lectionum longitudine . De meis B. V. ἐν Defunctorum. De Psalmis PaenitentiaBbus , ἐν Gradualibus . De Obligatione peria currendi Litanias die D. Maret, is, Reationum et ubi aliquid de harum antiquitate obiter disseritur.

Exposituro aliquid de prisca in divinis ossiciis longitudi

ne , nullum mihi statuam ordinem in re varia pro varietate hominum, locorum, temporum, ipsarumqtie anni tempestatum a plura dumtaxat exhibebo, ex quibus pateat longiori precum numero, , temporisque intervallo indulsisse Priscos fideles, quam nobis impositum sit vacare. Per majorumnoetium spatia in Psaliatorum cantu , ac aliquando usque ad prima diei advenientis signa, in Epistola , qua de vellicato a se antiquae Psalmodiae instituto resutavit assertores, Basi- Iius testatur consuevisse per noctem detineri fideles, quos totius AEgypti, Lybiae, Thebaidis, Palaestinae, Arabiae, atque Syriae regiones incolas habebant : Psalmodia varietate precibusque insertis , noctem superant r illucescente vero die , omnes pariter psalmum eonfessionis ostiemunt Deo. Greg. Nissaeniis in D. Macrinae, quam litteris consignavit, Vita tradit integras aliquando noctes exactas a fidelibus IV. Saeculi inter Psalmorum cursum . Decreverunt Aea a Concilii Il. in Turonibus anno vel ut aliis placet 37 o. celebrati , ut nocturnae mensis Septembris preces ex Psalmis quatuordecim, Antiphonis septem constarent. Promense Oct obris decernuntur ab eodem Concilio Psalmi quatuor supra viginti, adjectis Antiphonis octo et pro mense autem Novembris Psalmi septem & viginti, Antiphonae autem novem : at vero reliquis usque ad Pascha mensibus jubet, ut Psalmi triginta , S: Antiphonae decem in eodem nocturno cur-

200쪽

se recitentur: Decembri decem Antiphonae explicentur , fingula ternis psalmis. Injungunt praeterea Turonenses P. P. ne alia per annum ossicia nocturna pauciores, quam duodecim Psalmos complectantur; quod tantus Psalmorum numerus jam coelitus fuerat destinatus, & a Patribus praescriptus: Superiosit, ut duodecim psalmi expediantur ad Matutinum, quia Patrum saluta praeeperunt, quod liquet ex Cassiano l. a. de Noci .

orat. c. II. & I 2. ubi duodenariam psalmorum numeram in

Nocturnis ossiciis eanonicum appellat , utqrie usitatum priscis

AEgypti, Thebaidisque Monachis proponit, & S. Fructuosus

Reg. c. 3. ante mediam surgentes nollem , ita Monachis legem dicit , duodenos per eboros psalmos recitent secundum eo uriu-dinjm. In Ecclesia Parisiensi eo psalmorum numerus per noctem auctus perhibetur a Fortunam l. 2. Carm. ut ad aur

ram usque a media nocte protraheretur : -.. .

Pervigiles noctes ad prima erepuscula jungunt.

Congruit Angeticos turba verenda choros.

De Nocturnis Dominicis festis praecedentibus agens c. 7. Reg. Columbanus , nec non e3usdem diei: Adroerendis mas, ait , Sabbati, ae Dominicae noriter septuaginta quinque Psalmi eum Antiphonis visisti quinque decantentur . Antiquus ordo Cameracensis , & Artebacensis Ecclesiae in Appendice ad C

dicem canonum Ecclesiae Romanae vulgatus, legimus praeseruptum: Dominica ante mediam noctem ad nocturnase osse ums,Vgendum esse , & ad auroram usque perseverandum, qua properante,finem Lectionibus imponendum , dilucidὰ hoc imnuunt adjecta verba: Homilia usus Evangelia a Diacono , vesa Prest rero , aut ab Episcopo tota legaιur , nisi forte aurora superveniens Me distulerit. Solemne fuit Monachis propemodum clinctis vigilare inter Psalmos tina nocte, quae eXoptatum Natalis Dominici sestum antecedebat e Natale Domini , Ο Epiphania at hora tertia noctis, usque ad Itieem vigilandum Hi s & Gallicanam Ecclesiam tota hujusmodi sacra nocte transegisse insomnem memorat Caesarius 3 immo duplex noctis ossicium hae solemnitate olim a Romana Ecclesia cel bratum, habemus ex vita Nicolai I.& ex Amalario I. de ord. Antiph. c. I s. quorum alterum sertur in Ecclesia S. Mariae ad Praesepe , altetum in Ecclesia S. Petri decantatum. Quid-Quod

SEARCH

MENU NAVIGATION