장음표시 사용
231쪽
Commentariar Historuo-Theologicar. acoribus mulieribus, huic instituto pse obsequeutibus habuerunt Aug. Confesta. 9. T. Excubabat, inquit , pia plebs in Eeel mori parata rum Episcoposuo servo tuo , ubi mater tua, ani uis rea se ieitu sinis , O Vigil, atrum primas pCrtes tenenti ora-ιibuistis vivebat 3 -- Η'm, ct Psalmi ut canerentam cte. S, donius Apollinaris quinti saeculi author l. Ep. t 7. testatur
se Lugduui sesto divi Iusti intersuisse, quod, conveniente
magna utriusque sexus multitudine, celebravit cum Vigiliis& Processionibus , antelucano tempore in Venerationem ejus Salusti pera stis.. Videtur aliis Nocturnorum conventuum ad saera officia usus prope sexti saeculi finem sceminis non modo , sed & secularibus viris per Concilium Antisiodorense anni 178. c. 3. 3c sublatus. At neque ad iraec tempora rejiciendam esse. nocturnarum precum abolitionem multa nos cogunt senis tire. Primo, quod laudati Concilii, cui vetitum serunt aliqui pium morem , canones, sat ambagibus, & restrictionibus in voluti, vel nullam, vel exiguam ingerere possunt fidem. Secundo , quod Matisconense Concilium II. annos octo ab Antisiodorensi in Galliis pariter habitum, hoc est anno 383. omnibus indiscriminatim nocturnas in templo Vigilias ad Grandum indicit c. I. Noctem quoque ipsam, ait, qua uos in sperata Dei inace ili reddidit, spiritualibus exigamus extuliis, me dormiamur in ea, quemadmodum dormitant, qui nomine te- ωus christiani esse noruntur 3 sed oremus , ct vigilemus operibur Iaeris. Quis autem credat Matisconenses Patres nocturnas preces suo decreto magis confirmasse, si paucis ante annis ab alio Concilio in ipsis Galliis habito penitus fuissent interdictae λ An ne Antisiodorensis Synodi decretum latuit P tres Matisconae congregatos An saltem hoc effugiit Ann
charium Episcopum Antisiodorensem, qui Matisconensi huic II. legitur subscripsisse , & Antisiodori Synodo praefuisse vel
dicendum Annachario probatum canonem, quo lex paucis ante annis in propria Synodo promulgata evertebatur inde in variis operum suorum locis, de Mirac. B. Martini, de Glor. Mart. de Glor. Confess. &c qui Antisiodorensi Conctilii aevo vigebat, quique post annos quindecim rexit Turonensem Ecclesiam Gregorius,nihil frequentius repetit,quam secularium
232쪽
a Io Divina Osis ad nocturna ossicia frequentiam. De Glor. Mare. l. I. c. s. Disis ibidem nocte Dominica Agilia celebrantur, subito orante populo , sensi cte. Se lib. 3. c. ais ana Dominicarum nocte horis Matutinis adgregatur θ popuIus, Vigiliisque eriuratis. Nono saeculo idem Vigiliarum communis erat .mos. Ex Hispania enim in Gallias a Carolo Magno accitus Theodulphus Aurelianensis Episcopus, sicuti ex eius libro . Capiti liquet , fidelibus oennibus prae cepit, ut frequentes Vigiliis interessent.
Concurrendum est sabbato die eum taminavibus cultibet Chrissiano ad Ecclesam , eonveniendum ad Vi retias , Me ad matutinum cium . De hac ipsa frequentia testantur alii aliarum regi num Scriptores, qui post Antisiodorense Concilium, florum runt, ut quae tulimus , & sumus laturi testimonia , manis mim faciunt. Toto olito aberrant , qui praeter nocturnum etiam diu num divinarum precum servorem in Laicis tunc cessasse autumant , cum in Ecclesia Monasticum surrexit institutuin . Vetustissimae enim consuetudinis initium qua professi viri, &foeminae modo adstringuntur, & adstringebantur olim omnes ad unum Monachi , ne iis quidem exceptis , qui pro Laicis habebantur in Monasterio; cum ad Clericalem gradum aliqui ex Monachis caeperunt promoveri , vetustissimae, inquam , hujus consuetudinis initium primi subselli D. D. 'assi Minant, & nos quoque statuimus promanasse ex rigorosa obse
vantia, qua extra monasterium vacaverant ossiciorum exe
citio, & jam monachi videbant Ialeos turmatim ad eorum cantum properare. Qui igitur fieri potest tanto servore aemulandam suscepisse Monachos Laicorvin pietatem, & legems, exorientibus illis, continuo periisset Din Lecularium ordine statis horis orandi consuetudo Praeterea fidem superat inmnium regionum, & gentium Christianarii in uno prope tempore convenisse sensus in declinando ab instituto pietatis officio, & subita consensione deposuisse jugum illud, quom -xime gloriabatur ea aetate fidelium coetus p Quis adduci potest , ut credat hujusmodi teporem placuisse Orienti, simul placuisse occidenti, cum & hic serius aliquantum ab oriente propagari coepit monasticum institutum ρ uti id si veritarem audirent, quae de Germano Eudoxiae Martiris instituto
233쪽
re , de Magisterio Frontonis, de Eugeniae prosessione, de Galationis eiusque sponsae Epistemiae coenobiis , & quae alia Callisti, Ippolyti, Cypriani, &plurium antiquitatis monumenta circumferuntur ab aliquibus, ut Monasticae vitae exo dia vel a primo saeculo,uel ante quartum deducenda esse sua deant: non ne essent dubio tollendo omni circa verit tem , quam vindicamus p Ecquis enim animo concipere posset fideles primis duobus, vel tribus Ecclesiae saeculis tanto pietatis aestu ad divina incumbentes, uti fidem faciunt Iustinus' Μart. Tertuli. Cyprianus &c. a se abjecisse consuetudinem eam orandi,quam Apostolico instituto acceptam sub Religione servandam sibi proposuerant At ut leviora haec dimittamus: detur , quod in consesso est apud omnes, quarto dumtaxat saxulci originem deberi Monastici instituti, & ipsius institutionem in Oriente anno 3oy. per Antonium, in occidente anno 3 r. per Athanasium in. claruisse , quod C tra majoris antiquitatis assertores actis non sinceris innixos verum semper putavi propter congesta a Capistachio in re hac argumenta. Certh posterior Mon meae vitae initio suit Basilius , Gregorius .,Nusenus , Chrysostomus, Hieronymus , Ambrosius 3 posterior Theodoretus,
Augustinus , Gregorius Turonensis , Venantius Fortunatus , qui tamen omnes laicos ad divina officia suo aevo convenisse frequentes testantur . Pro omnibus de hac populo. rum frequentia audiantur Venantii Fortunati authoris sexti saeculi l. 3. Poemat. Musae . εFlagranis sudio popuIum domus irriat omnis sortatimque monet quis prior ire vaget.
Poη: cis monitis clerus , plebi psallit , ct infans ,
Sub tace Germano felix exercitus his est. Posteriora quoque fuerunt Concilia Laodic. Antisiod. Turon. II. , quae dum aliquid circa cantum , tempus, &Laicorum in divinis officiis locum praescribunt, certa praebent argumenta suo tempore laicorum adhuc viguisse ad
canonicam orationem conventus.
A vero igitur alienum non videtur sensim sine sensu, t : pescente Christianorum pietate, in desuetudinem apud plures
234쪽
IIa De Disino Osseis abiisse sanctissinuam institutum , & quidem citius quoad diu
nos , quam nocturnos conventus: ut enim quorumdam loco
rum Monachis, teste Cassiano, cum manualibus laboribus toti indulgebant , mos erat nocturno tantum , & vespertino tempore ad divinam Psalmodiam convenire , reliquo diei tempore inter corporalia exercitia , & privatam orati nem insumptor sic mirum videri non debet Laicos etiam die; prius quam nocte, ab hoc exercitio se subduxisse. Forenses sit pitus civem , tribunalia judicem, arborum cultus colonum, sua tandem quemque negotia,vel Reipublicae , vel domesticis rebus opportuna serε interdiu ab Eccletia avocabant, & aequam permultis ansam exhibebant excusationem ab hoc onere praeis texendi. Qtiare justae caiisae conniveret oportuit Ecclesia, &tacito consensu relaxaret legem universa fidelium consensio. ne primis saeculis introductam. Et haec in causa suisse, ut abrogaretur mos iste, conjicere suadent etiam plura subsequentium Conciliorum decreta , quibus , ne Dominico saltem , festisque diebus pessum iret apud laicos Religiosa consuetudo , cautum est , sorte, quod cum per hos dies nulla esissent saeculi obstacula. , quae ab Ecclesiastico conventu ulla. hora possent removere s nullam pariter censuerunt Patres esse causam, cur ab antiquae legis observatione universi fide. les eximerentur . Hanc autem in divina officia soccordiam
vel ab ipso sexto Eccclesiae saeculo in divina officia descenis disse indicant faexti saeculi Concilia Agathense, 3e Matiis
nense, nec non can. 8. inter eos , qui sextae Generali Synodo fuerunt adiecti apud Baronium ad annum Christi quibus indictit in est fidelibus cunctis horarum recitationi dieribus sestis interesse, & apud Authorem Serm. de temp. serm.
Is x. haec legimus: A Hespera diei sabbati usque ad Hesperans
diei Dominicae solo disino euhai vacemur ; veniat eeto cuicAm po ibile est, ad vespertinam atque nocturnam eelebratio nem Ge. quae certh decreta non sitissent, si primaeva leκ tu malini ad Ecclesiam singulis diebus concurrendi poene omnes viguisset : ut quid enim legem evulgare pro assistentia sest
. ruin ossiciis, si lex suisset fidelibus omnibus quotidianae recitationi in Ecclesiis assistere fNono saeculo admodum quotidianos Ecclesiarum coetus in
235쪽
commentarius is lorico-Theologicus ar Gallia intermissos ostendunt amarulentae VI. Parisiensis SP nodi querelae, quibus Patres in Laicoruin sui aevi teporem
erga divina in vellunt c. a. Dieite mihi vos, qui tantummodo
festis diebus ad Eceissam convenitis, eateri non sunt festi, Mnsunt di s Dominis Nemo autem dubitae hujusmodi quaestus in divinae Psalmodiae negligetitiain dirigi, qui exploratum habeat paulo ante a Galliarum Episcopis editum Capitulare ad promovendam fidelium omnium pietatem in Deo propriis horis adorando. Iam diu obliteratum religiosum ad sacras horas conveniendi studium in Anglia , Hispania , Italia saeculo decimo primo probatissimis testimoniis evincitur. Haroldi II. Angliae Regis deploratam cladem , totiusque Regni se vitutem, & calamitatem , inquam miserrimὰ per millelmum Normaniae ducem prolapsa erat Anglia,tribuit Willelmus Mal-besburiensis longae oblivioni, cui data fuerant Ecclesiastica officia. Optimates gula, ct Heneri deisi, Ecelesiam more Christiano non ad bant , sed in culicuis , o inter Uxorios amplexus Matutinarum sotimnia a festinante Presbtero auribus tantum IL-habant. Coyaeense in Hispania Concilium anni IO o. c. 6. edixerat,iat omnes Christiani, die sabbati advesperascente , ad Ecelesiam eoneurrerent, ct Dominica Matutina, missas, ct omnes horas audirent e quod certE , ut diximus, statutum non fui
sit, si primaevus ille ad quotidiana officia servor in hominum vulgo non remississet. est ad Italiam, celeberrimum hujus gentis Scriptorem sub Alex. II. Pontificatu, Petrum Damiani, & in privatis colloquiis , & in publicis elucubratio- .nibus elaboraste accepimus, ut pristinam restitueret septies in die orandi consuetudinem, nullumque non movisse lapidem,
ut privatam saltem canonicarum horarum recitationem ad clerum iuxta, ac fideles omnes spectare certum faceret, quod, quae altas egerat radices , pene omnino extirpatam viderat consuetudinem.
Ab oriente pariter circa haec tempora exulasse pium morem expedit nosse ab iis , quae Anna Gmnena de Matre Alexit Comneni patris sui litteris consignavit. Plurima prinsequitur in ipsius vita specimina virtutum, & inter ceteras sit gularem die , noctuque sacris ossiciis assistendi vigilantiam maximὸ depraedicat, nec enim tot laudum segetem, pro ' prium
236쪽
ΣI4 De Divina Osseis priumqtie Aviae pietatis characterem fecisset Anna Comne. na hujusmodi frequentiam, si adhuc veteri legi obnoxii suissent fideles omnes s quemadmodum nulla singularis Iausem naret nostro aevo diebus sessis sacro, vel statutis temporibus jerunio operam danti. Accipe Comnenae verba ex l. 3. Alexiados p. 88. & 89. Pleramque noctis partem divinis Hmnis juxta G1criptionem Ecelesiastieam ἐn Larna toto anno pensa Hspem satis integre reddendis,ac celebrandis insumebat, & aliquot interjectis. Solebat etiam, subdit,Aυia mea non totam negotiis saecular sus diem impendere , sed statis quoque horis sacris operam dare. Illud exploratum est contigiste in nocturno officiorum caeritu, qui Saeculorum progressu remissilis frequentari non modo coepit, sed etiam plerumque degeneri sensu a primae institu. tionis servore, abutentibus non paucis pietatis opere ad opera impietatis. Quare ad auferendas paucorum nominum licentias , necesse fuit ut sanctissimus usus, qui jam plurim rum soccordia aboleverat, ob aliorum abusus omnimode per sacras salustiones ab Ecclesia eliminaretur , quod tandem decimo tertio saeculo, ad quod usque pium aliquod antiquitatis in re hac perstitit vestigium,fa stum constat per Copiniacense Concilium a Burdegalensi Archiepiscopo cum suffraganeis celebratum anno Ia6o. Cum ex Vigialis, ita c. I. , qua in Ecclesii fiunt , frequenter multa turpia insequantur, is frequen. ti md vulnera inferantur , propter qua ea m Eleusis reconia. Isatione indigere noscuntur , statuimur , oe praecipimus 'miser ne de eaetero in praedictis Ecclesiis, vel Coemiseriis rigiliae fans. Simile decretum emanavit a Concilio , quod Archiepiscopus Rothom agensis ad montem Audomari anno I 279. celebravit c. I o. Firmiter inhibemus ne. lilia , ct Choraeae in Coem teriis, ct locis saeris fant. 3Reliquum est utiquando minoribus etiam Clericis nullo dit tis Ecclesiae beneficio, eadem fuerit impertita licentia cessandia sacro opere dicamus ut assequar. Hoc crambem his coctam obtrudere cogor . Resticanda itaque est memoria eorum,ex quibus, praeter commune cum laicis vinculum asseruimus ememsisse OIim obligationem in minoribus Clericis frequentandi officiorum conventus , nimirum qudd omnes ad unum ad
aliquem ex Ecclesiasticis ordinibus assumpti, ita alligabantur
237쪽
Commentarias Historieo-Theologicur. 2I salicujus Eeclesiae servitio, ut ei servire , ejusque sunctiones frequentare tenerentur, unde fiebat singulis , ut modo M. neficiariis , aliquam obtigisse sportularum, vel Ecclesiastic rum reddituum portionem, quos Laici clero offerebant, ut Clerum haberent apud Deum in Divinis ossiciis pro se deprecatorem. iamdiu ergo hujusmodi viguit disciplina generali lege subjiciebantur Clerici omnes penso vel publicae, vel, ex hujus defectu, privatae recitationis: sed postquam Tonsilea sine ordinibus, & hi minores sine titulo Ecclesiae, id est: sne Beneficio dari coepere , tunc invaluit, ut vinculum hoc in iis relaxaretur , de jussum primaevae obligationi inserviis te solum Beneficiarios, & maiores clericos, etiam si Beneficio essent expertes; illi, quod ex institutorum, vel Ecclesiae lege Beneficium datur propter ossicium , isti qubd Sacerdotio maxime accedant , cujus est orationibus inter prima
Aliqua vero huius praecepti relaxatio post iaculum dec, mutu primum sua habuit initia, cum post haec tempora a rogari coeperit praefata pro Ordinationis titulo disciplina, ut stadent Conciliorum decreta , & communis Scriptorum sen, sus , quBus certum est consiletudinem promovendi ad Cimricatum ex solo Patrimonii, sine Beneficii titulo invectam ex inepta interpretatione can. s. Concilii LMeraia. III. sub Alex. pariter III. celebrati , cui interpretationi deinde suum addidere calculum subsequentium Conciliorum canones.sitata Patrimoniali , vel Beneficio nul tenas admittatW, inquit, Concilium Bitturicense anni Iaa 3. abrogando penitus primum Ecclesiae rigorem,quo ita cavebatur adscriptio ad alicujus Eccles servitutem, eiusdemqtie bonorum participationem pro ordine recipiendo, ut neque Monachi sine hoc initiarentur. De Clericis sit pro multis Concit. Chalced. c. 6. Nullum assolute
ordinari nee Prasbterum , nee Diaconum , nec omnino aliquem
eorum , qui sunt in ordine Eccle stilo , nisi specialiter in E cum Ciυitatis, vel Pagi, vel . . . . ille qui ordinatur, defignetur . De Monachis autem argumento sit oblatus ab Edgaro Angliae Rege titulus Ecclesiae, sub quo, ut reseri Wililielmus Malmesburiensis , Monachi ii possent ordinari, quoe Abbas ad sublime ordinationis munus vere idoneos delegisset: in
238쪽
Monachor , quos idoneos iudicarent, ad titulum S. Maria ordianari facerent.
Alio igitur ordinationis titulo in Ecclesiam indinsto , ant quam hic ad usum rectrissinuim juxta primam Ecclesiae disciplunam redigeretur a Tridentinis Patribus, qui primigeniae Ecclesiae ardebant zelo ι jam minores Clerici non de Ecclesiae bonis, sed E propriis alimenta percipientes s non alicui Eccle. siae arctati servitio, rati sunt ad se nova Disciplina Cleric
tum profitentes, antiqua oneranon spe stare, ideoque, connivente Ecclesia, priscam deposuerunt veterum Clericorum legem, queis publicae orationis ab Ecclesiae servitio , & Eoclesiasticorum reddituum portione inducebatur necessitas, pri vatae vero a Conciliorum decretis concedentibus, ut per pri.
vatam publicae recitationis praecepto fieri posset satis , 'cum
alicujiis Ecclesiae usus, vel irrepentes occupationes absentiam a Choro extorquerent , non secus ac recens fert Disciplina, ut ad privatam orationem Beneficiarius adstringatur , cum
inevitabili publicam non adeundi premitur necessitate , vel ea sit Beneficii sors , ut ab officio chori liberet Beneficiarium. quod tamen primis saeculis vix contigisse suadent superius allata canonum statuta,solemnitatem officii in quibusciimque Ecclesiis praecipientia , & al ia veterum Clericorum lex , qui, ta Ecclesiae, ad cujus Beneficii titulum fuerant ex Laicorum classe educti, alligabantur, ut nunquam vel eam deserere , vel ab ejusdem ministerio possent abesse : A quibuscumque is, eis Ordinati fuerint minigri, in ipsis perseverent , inquit Arelatense Conc. c. 2. , &a I. Si velutis jocis suis, in quibus ordi. nati sunt , ct ad alium se locum transferri voluerint, deponam
tur. Patres Concilii Valentini r Placuisint Clericus vagus etiam
in Diaconi ministerio , vel Praeib eri cleis conseitutur , fi Disc pi praceptis , ut in delegata sibi Eccles a cleium dependat asseduum , non obedievit , quo usque in vitio permanserit, ct eomm nione, di honore priυetur : can. 3 Qii idquod ne dum ab
Ecclesia, sed vel a Clericatu semel suscepto nefas erat olim minoribus Clericis resilire t D semeI in Cura, can. Concilii Chalcedonensis , deputati sunt ι flaiximus ad dignitatem aliquam
mundanam non venire, er non agentes paenitentiam , ita ut re
239쪽
C mentariar ΕΓ omo-Theologicu . a II Eari, & Concilium Τriburiense can. 7. Stasuimus, ut Gerseus Helem ilia nutritus , coram populo via legent , vel eantans; fpostmodum relino Clericali habitu , a castris Dominicis ad De Iam regreditur, ab Episcopo canonicὰ coerceatur , ut ad sinum in
Micrologus Breviarii voce primus inter saeros Autores meminit. Suilia . tur Rudulphus Taurensis secaηus ex nota inusta Francisianis pro δε- secta breviori recitandi forma , ἐν vindicatur Franciscanorum delectus. De Breviario Cardinalis Sancts Crucis . ii Pontifices manum admovearlut redigendo ad nostram formam Romano BreTiario . Probatur emen. datisrem editionem,publica accedente authoruare,in lucem emitti adbue passe . Terperam a Guillelmo Cave insultatur Catbolicis mutilatio operum S. S. Pa trum, is convillis exeipit r Boliandianum opus . Quae sis Breviarii au ,riaritas circa Lectiones Scripturae, o Patrum, Acta Sanctorum, atque alia Budusmodi. Oecuritur objectioni contra assertam authoritatem.
ALtum apud veteres Autores de sacris ritibus conseriobentes, occurrit silentium de voce Breviarii ad eam rem deiUtandam, pro qua ab aliquot saeculis eam communiter usurparunt Pontifices, Concilia , & Tridentinum ipsim sess. 23. de Indic. lib. &c., nec non recentiores . Primus inter Eoclesiasticos Scriptores usus est hac voce, qui, fecillo decimo primo senescente, florebat Anonymus Micrologi author c. 28. de Obse . Heusast. Rudulphus Tungrensis Decanus can. 21. de Canon. observ. putat titulum hunc divinorum Oriciorum cursui tributum ex breviata recitandi forma, quae in horarum cantu Lateranensi Ecclesiae, ac Pontificiar curiae Clericis familiaris erat, qui ob negotiorum molem Mamdato Papa, sive ex se Uscium Romanum semper ireviabant, ers e alterabant, pro at Domino Papa , ct Cardinabsur eongra bat observandum , atque hinc , ait post aliqua, iactum es , ut Libri incit isti alentis Breviaria . Hinc etiam apud Monachos Breviarii nomen divinorum Ee Ossi.
240쪽
Teiorum libris inditum putat P. Martene mantiquis Monachorum Ritibus, haec scribens e Hujusmodi tibetur eo , quod longὸ breviores Lectiones, quam Lectionarii Monali rii, eontinerent , posteris Ustellare Breviaria vistim est: eodemque nomine hujusmodi Codices donati occurrunt in Stat. Abbatum Provinciae Narbonensis , ubi statuitur , ut Monachii, Saeris Ordinibus constituti, in Iongo itinere profecti.sne Broviario , aut Psalterio non mittantur. Mentio de Breviario h betur pariter c. I . Concilii Toletani anno I 229. celebrati. Laudatus Τungrensis Decanus addit i. c. istud officium sic breviatum secutos esse Fratres Minores . Quod etiam si veritati congruat , non tamen hinc sequitur Franciscanis , &Domifiicanis primum acceptam serri debere hanc denominati
nem , ut nonnulli opinantur: nam multo antiquiorem esse
suadet Micrologi testimonium, qui superiori , quam ' Minois rum ordo Ecclesiam decoraret, iaculo sub hae Breviarii voce complexus est librum Divinorum officiorum. Illud concedi
potest communitis usurpatam vocem hanc saeculo decimo teristio, cum gemina haec Religionum sydera orbi Catholico I tissime illuxerunt, eo quod etiam amplior faetus fuerit tunc usus hoc officiorum genere utendi. Saeculo enim XIII. Lateranensem consuetudinem imitati sunt primo. Francisci ars elae, deinde Nicolao III. Legislatore, eamdem receperunt reis liquae Romanae urbis Ecclesiae , ac ab his in totum orbem, qui Romano adhaeret ritui, fuit propagata, ut enarrat idem Rudulphus. Quod autem huic authori sugillare visum est Francis nos, ex delecta breviori orandi mrma Romanae curiae, ab hac censura temperare sibi poterat , & temperasset profecto s si
graviores , & molestiores aliarum orationum , sati storumque operum occupationes, quibus ab initio fuerant per Franc, scum , Summosque Pontifices destinati, attentius animadvenistisset. Quare cum in partem communium Ecclesiae negotiorum statim vocati fuerint Franciscant, ut liquet ex Spond n ad annum I 233. Ia y. & I 27 . mirum non est illud
orandi officium sibi delegisse , cui ob eamdem publicarum
occupationum sarcinam fas habebant vacare Pontifices, &Purpurati Ecclesiae Patres . Multo minus vellicare poterat hoc