장음표시 사용
251쪽
Commentatarias Hviorko-Theologieus. humanam dumtaxat, & errori obnoxiam exigere posse authoritatem , probandam quidem, ubi contra eorum argumenta robustiores non afferrantur Classicorum authorum rati
nes, sed deserendam pariter, ubi haec contingant. CertElib. de Civ. Dei c. s. Antipodas, seu populos adversis vestigiis nobis oppositos, tamquam commentitios rejecit Augustinus , eadem sententia placuit La stantio, nec Nazianzeno dispi, cuit, Chrysostomus, Theodoretus, Theophilatus, &alii,spha ricum esse coelum inficiati sunt 3 Ambrosius docuit solem ad sui temperiem aquarum sibi sumere alimentum s Angei,co Doctori, ut aliorum praeteream errores, quos ex Docret. dist. I s.c. Sancta Romana Eecis relatos, accipere faciII immum erit, Angelico, inquam, Doctori Zona aequinocti lis visa est habitatoribus expers p. I. q. IO2. art. a. ad 4. Has
autem opiniones , & falsitatis olim Phisicis, Astronomicisque momentis convinci potuisse, & tandem experientia esse profligatas in consesta est apud omnes . Quod prae oculis habens eruditissimus Melchior Cano l. 7. de locis Theolog. neque majorem asserta, Patribus in hoc vindicavit authoritatem ,
neque eorum lapsus dissimulavit. Viri , inquit, docti errores quosdam s quod ad Philosophiam attinet in sanctis antiquis
prehendunt , atque hujus rei exempla proferre facioimum esset , sed non Get etiam in his parvis majores ninrox defignane . Si verb ad Religionis negotium spectent litteris consigia ta a Patribus, distinguendum rursus putos vel Breviario ab
Ecclesia commendatae Patrum Sententiae eae sunt, in quas tota reliquorum Patrum cohors concedit s vel eae, quae sim
gularem alicujus , aut si vis, pluribus communem sensiim , aliis opposite sentientibus, expilaruit. Si primum Catholicae Ecclesiae certissimum est effatum omnes S. S. Patres in aliquo Dogmate , & sacrarnm litterarum expositione Concordes, solidissimum , atque Divinitus certum veritatis suppeditare
argumentum , cum sic totam Ecclesia reprehesentent, quam nunquam in errore1 lapsuram pollicitus est Deus: quare e dem pollebunt authoritate, etiam in Breviario contentae S. S. Ρatrum locutiones, idem in Breviario , ac extra exhibebunt de divina revelatione argumentum . Si secundum, reor, utcum
que ab Ecclesia productae . & ad alicujus Scripturae interprotati
252쪽
ratio item accomodatae virorum Sanctitate , & eruditione praestatutum se tuentiar, non majorem reserendam esse aut horit tem , quam eaedem Breviario non accitae promereantur . . . propter cum, unanimi Theologorum turba consentiente, sin
guli, Plures, & etiam Plerique Patrum , paucioribus reclamantibus , firmum Veritatis argumentum praestare non possint, sed soli im probabile, probabilis & erit ex Breviario hujus- modi Patrum deprompta sententia, ne majoris quidem probabilitatis v gradu ex laoc accedente . Et .revera in Scholasticis disceptationibus, re utrimque dubia, passim Augustinum , Hieronymum, Gregorium, aliosque producunt Theologi, desumpto pro se testimonio ex iis locis, quae Ecclesia pro OT-ciorum Lectionibus delegit, nec quis somniavit adhuc si inius comparasse suae causae praesidium ex hoc capite, quod tamen diligentes, perspicaces viri non omisissent, si hinc patrocinium sibi, Patrum testimoniis authoritatem augeri intellexissent. Deinde qui explicando Scripturae textui ope. ram conserunt, nihil ossicere sibi persuadent, quominus cum aliis Patribus in sententiana abeant contrariam illi , quam Evangelicae, aut aliarum Scripturarum interpretationi apposuit Eeclesia, ex alio Patre daumptam, eamque veluti probabiliorem tueantur. Sic Cajetanus, Jansenius, &alii Magistrum Hist. Schol. sectantur, opinantem Sydus, quod ita Christi nativitate locum divini pueri Magis praemoniiravit, ab Hierusalem tantum usque ad diversorium motu silo prae cessisse ab Oriente properantes Magos, dissentientibus Le ne , Gregorio , Augustino in Breviario , aliisque Patrum , queis toto itineris decursu, ab oriente nimirum ad Hieros lymam Magis comitantem stellam praeluxisse probatum est. Eidem Jan senio cum aliquo Recentiorum subsaltatio Baptistae in utero Matris , dum a Dei para invisitur , supernaturalis quidem contra Calvinum fuit, at sine rationis usu , uti Augustinus , & Eucherius opinantur, licet Ambrosius in
Homilia Nativitatis, & reliquum interpretum agmen tueatur exilisse Ioannem supernaturali virtute, ejusque motum V rE a rationis usu promanasse. Iacob Esaii personam , ut paternam ab Isaaco extorqueret benedi stionem simulanti, mendacii notam inurunt recentiores multi cum Chrysost homil.
253쪽
Commentarius Hie kο-Theologicas. 23t 33. in Genes nullum iis facessente negotium Ambrosii apud Breviarium authoritate, qui non metaacium , sed mysterium habendam censet hujusmodi fictionem . Ideo supremum Dei filium e Virgine matre nasci voluisse, ut Divinar Concepti nis mysterium occultaretui Diabolo , legimus ex Ignatii Martyris sententia in R. Breviarii ab eodem Sancto excerptis Lectionibus in pervigilio Nativitatis Dominicae, aliisque per annum solemniis r & tamen hujusmodi rationem cavillantur praeter Τostatum Abulensem Episcopum , & Maldonatum Scotus in 4. d. 3o., q. 2 Sed haec ratio , inquien3 , videtur paria valoris 3 quomodo enim non Ruset Dialotas videre υiuiniatatem matris, si habuisset virum , Aut fi non habuisset ' Sed
in re nota pluribus monest imminandirni. i' Addo licere viro erudito, in consitam tamen vocato recto 'Critices usu, vel dubiis, vel supposititiis accensere alicujus Patris opera, non obstante, quod illi adscribantur a Romano Breviario. Nonnulla proseram , quibus res clara apertior fiat. D. D. Ambrosito, & Aug. adjudicat Breviarum celebre illud Canticum Te Deum, quo matutinum a Laudibus socernitur . Recentiores tamen in diversa trahuntur placita de illius Hymni authore. Sunt, qui Hilario hunc tribuant, sunt qui Abundium Monachum , sunt qui alios ejusdem agno.cunt authores. 'Conveniunt tamen omnes certo assirmari
non posse certum esse Ambrosii, & Augustini laetum: imo Patres Congregationis D. Mauri in postrema operum D. Ambrosii editione fabulis tradunt , quod de origine istius Hymni narratur in Chronico Decii Mediolanensis Episcopi , ubi martimh pervulgata horum authortim nitebatur traditio: Nemo, ajunt , quippe est hae no ira aetate non plane rudis , qui fabulam esse inscietur , quod eumdem Hymnum posii Baptieatum ab Ambroso magnum Augustinum, ab utroque alternis vitibus decantatam olim iactabant. De Symbolo Athanasii, etiamsi eumdem Athanasium proponat ipsius authorem Ecclesia in Breviario, licuit tamen dubitationem instituere peritis Critieis , de vel omnino eripere Athanasio hoc opus , vel ad dubia ejus scripta relegare propter multa, quae ibidem ocis currunt , & suadent non stylum , non profligatos errores Athanasio congruere. Similiter post Clementinam editionem
254쪽
De Disino Ofio Areopagitae Dionysio non sunt eripiendi libri de divinis no.
minibus, & Eeclesiastica Hierarchia , si Breviarii aures a comodemus , quos tamen ab hoc Auctore fuisse prosectos mordictis negant recentiores cum Launoyo, & Morino I deSae. Ord nat. Praef. in Risus ordinationum traditos a Dionysio, plura in his libris nanciscentes, quod Dionysii aetatem non sapiunt , plura in Graecanicae literaturae, ac Phisolophiae charactere consectata, quae apud I. saxuli Scriptores planE suiu
Restat, ut Sanctorum Historiae indagemus authoritatem; iod spectat ad sanctitatem eorum, quos Ecclesia tanquam coelestes incolas proponit colendos in terris, licet firmissimo assensit, divinaque fide cui pie volunt aliqui credendumno esse fatear Ecclesiam ab erroris periculo in proponenda alicujiis sanctitatis gloria immunem esse . ramen temerarium.& a suspicione haeresis vix alienum esset in hoc communi E clesiae sensui refragari, vel sermo sit de ingenti eo Sancto. xlim numero , quos in Breviario veneramur, quamquam non praecesserit solemnis Summorum Pontificum CanoniEatio , vel de iis, quos post attentum, diligensque studium Sancto. Tum albo solemni cultu adscripseriint Pontifices Maximi. Quam enim imprudentiam non praeserat; quantum Ecclesiae authoritatem parvi pendere non ostendat, quicumque improbare audeat cultum ; & dubiam , vel salsana habere summa diligentia investigatam,atque a tota Ecclesia approbatam Sa ctitatem,' Dixi,vel praecesserit, vel non canonizatio solemnis, a Summis Pontificibus peracta, non ita tamen haec accipi vellem, quasi nulla fuerit unquam in Ecclesia publica Sanet rum fastis adscribendi pompa, nisi a summis Pontificibus pro- manaret . Non enim me latet fas nullo tempore fuisse in Eoclesia publico cultu aliquem prosequi, de cujus sanctitate so- Iemnis non praecesserit declaratio, imo neque obitam pro Christi nomine diros inter cruciatus mortem fuisse huic tribuendae venerationi, suadet Caeciliani Carthaginensis Ecclesiae Ανch diaconi Faetum, publica reprehensione invehentis in LuciLlam praedivitem seminam , quod superstitioso osculo ante sacram communionem venerata fuerit hominem , & si in odium fidei interremptum, nondum tamen ut Talem ab Ec
255쪽
Commentarius Hiliorisorheologicus. a 3 3hlesia agnitum, qua deinde reprensione odio instaminata Lirue illa, Donatistarum schismatis praecipua fax, & instrumen tum evasit. Praeter multos igitur a nuperis saeculis solemni. ter in Sanctorum Catalogum relatos per Pontifices Maximos,i,m inde ab initio Christianae Religionis Archiepiscoporum,
de Primatuum vel in Synodis, vel in Dioecesum visitationenninus erat, pro suis Ecclesiis tamen, in San storum can, nem referre homines, absoluta pietate, sanctitate , & mira.culorum gloria verE conspicuos. Hoc pacto coluit antiquitas
Linos, Cletos, Laurentios, Cyprianos, Ignatios, Babylas, Tiburtios, Caecilias , Reparatas, Agathas, & ingentem Maristyrum turbam', Ecclesiae fastis jam consignatam , quam primis saeculis in Coelum transmisit Barbarorum persecutios hoc pacto religioso cultu affecti sunt a majoribus nostris Basilii , Athanasii, Chrysostomi, Leones, Gregorii, aluque Conse
fores, quorum memoriam celebratam in Ecclesia tantlim post
tria prima saecula innuisse sufficiat. Eorum verti nomina , quibus Canonigationis honor impendebatur, primum DiptDehis adscribebantur. Erant autem Diptychae, teste Card. Noe risio Dissert. Hist. de Synodo V. c. I. membranacei Codices, sive Chartacei , quemadmodum ad Liturgiam Chrys. loquitur Iacobus Goar, quibus nomina Episcoporum ,& aliorum Catholicae Ecclesiae fidelium erant inscripta. Triplicis porro fuisse generis notat ex Cypriano, & Auctore Hier. Coelest. Mabillonius Praef. in Saecul. V. Benedict. n. 97. AIta, inquiens, erat Dipycha Sanetorum , alia Melium Defunctorum , atia H.
vorum. Huic itaque Sanctorum Diptychae adscribebantur nomina illorum, quos Coelestibus incolis Ecclesia de novo ae censebat a deinde templa, vel oratoria cum altaribus ipsorum memoriae attolebantur I corpora a prioribus sepulcris elevata sub altari collocabant, aliasque caeremonias obseris vabant majores nostri, in quibus tunc censebatur Canoniis Eatio consistere. Quod quidem adeo solemne,& peeuliare fuit particularium Antistitum munus, ut suam in hoc interpo. suerit authoritatem nemo Pontificum, vel ante Leonem III.
qui, Carolo Magno instante, D. Suibertum publicis tabulis inter Saariscium Musae adscripsit , ut censet Baronius , &fidem facit oculatus testis Lugerus, primus Monasteriensis Epu
256쪽
seopus in Epistola, quam scripsit ad Rixfrigidum Epise
pum Traseistensem , vel ante Ioannem XV. qui in Sanctorum album anno 993. retulit D. Udatricum Episcopum Augustanum , ut putant Μabillonius, & Papebrochius Disa fert. χo. ia Conatu Chronico-Hisi. de solemnium Canonitationum ἱnissis , atque progressibus, queis rimosa Historia , & fabellis assuta est Epistola D. Lugeri, unum Baronianae assertionis fulcimentum. Post Ioannem XV. vero Pontifici, & Archie. piscopis solemnis canonizationis ritus suit communis usque ad tempora Alexandri III. qui primus Sanctorum Canoni-Σationem, tanquam unam de majoribus causis ad Romanum Pontificem reservavit, abrogato veteri Archiepiscoporum j re , quorum quanta esset diligentia , ac inquisitio ante declarandum martyrem quempiam publica veneratione dignum, expressum habes ab Aug. apud Baronium ad annum s s.
Porro tanta haec dili entia haud potuit, quin privatam aliquam in Ecclesiam auusus irreperent nonnulli , & pro
Sanctis, eonimque Reliquiis colerentur, qui aut nullam sanis ctitatis gloriam, aut ad summum certam sibi non poterant vindicare, ne dicam, qui perpetuo spiritibus tartareis erant crueiandi. Non multa in rei hujus confirmationem exempla, & testimonia congerere vacat. Apud Isidorum de Divinis Osciis l. a. c. I s. occurrit Monachos aliquot Martyrum ad tanda ossa venditare assuevisse: Si tamen Martyrum , ait S. Pater. Constat etiam ab ipso Magni Gregorii aevo Graecos Monachos per nocturni silentii auxilia Romae juxta Ecclesiam S. Pauli Desunctorum ossa promiscue eruisse; ideo, ut illa ad craeiam, tanquam Sanmrum Ossa deportarent e ita. ex illorum
consessione scribit S. Pontifex Epist. 3o. I 3. Nec recentiora desunt: legi apud Papebrochium tona. s. potest , quod ipsivemustissima in Ravennae urbe contigit, sacra Martyris ado. raturo Lipsana ex inscriptione Graecis characteribus adornata; unde totum sanctitatis , & Martyrii argumentum in arida ea ossa derivabat. Legere pariter est apud Mabili. in Itin. Ital. , quod, a Pontifice M. indulgentias pro aede quadam S. Har dicata expostulantibus Hispanis, deprehensum ex hac occasione suit, vere indignum eius cultus, quem hactenus sibi vindicarat fictus hic non S. Viar, sed Praefectus
257쪽
Commentarias His orico-Theologicur. a 3 viarum I quemadmodum attentiori examini subiecta inseri. ptio quaedam eruditis manifestavit. Hinc autem nullis Haereticorum calumniis R. patere EGelesia debet, quasi ex admissa Sanctorum, & Reliquiarum veneratione superstitionibus, ac Idolatriae fovendae aditum aperueriti satis enim orthodoxis esse debet pium, sanctum, atque ab omni superstitione immunem esse Sanctis palam e hibitum cultum . Hoc Catholicorum dogma est, & in hoc errare non posse Ecclesiam tanquam inconcussit in adversus Heterodoxos propugnamus . Caeterum si quando contingat error aliquis, ut privata quadam temeritate, seu inscitia,
aut etiam, si velis, publico Esclesiae facto Γ quod tamen comtingere posse difficillimum putamus 3 pro Sancto adorandus
obtrudatur aliquis, aut dubia salustitate insignis , aut nulla celebrandus , immo etiam Deum in inseris experiens ir tum; nihil inde dedecoris in Ecclesiam recidit r nam coelestis ea non errandi praerogativa divinitus Ecclesiae ad finem saeculi promissa, non est ab omnibus planE erroribus immunitate frui , sed ab erroribus Doctrinae, aliisque, quorum nutilum in casu nostro evenire constat . Quotus enim qiiisque est , cui non sit compertum haec ad particularia facta post
A stolorum aetatem iam contingentia referri: atque eam
esse Ecclesiae mentem, ut certo fidei divinae assensu credendum non esse fateatur aliquas Sanctorum Reliquias , publicae propositas Venerationi, atque Romanorum etiam Pontificum auctoritate , aliorumque Episcoporum suffragiis, & diurnae aliquando antiquitatis calculo probatas, germana esse illo. rum Sanctorum Lipsana, quorum titulo colenda proponunis
tur 3 Ad Ecclesiae dignitatem spectat quidem Γ ut mox de aliis hujusmodi asseremus J pro virili satagere, ne Martyris
alicujus ossa fidelium vener. tioni proponantur absque gravibus de obito pro vera Christi causa Martyrio rundamentis, aut ne alicui Consessori publicus decernatur cultus, nisi de illius beatitate Coelesti ex morum virtute , θ' Anorum veritate constet, ut in Bulla Canonizationis S. Antonii Pata. vini requirit Gregorius hujus nominis I x. In hoc si erraret
Ecclesia, non sine dedecore erraret. Hanc vero cautelam,& diligentiam apud universam Ecclesiam desiderari numquam
258쪽
ostendent Haeretici et norunt enim quo accurrato , diligentique studio nunc ab Apostolica sede Sanctos Consessores canonizandi ritus peragatur: norunt praeterea, quae di imus aqueis olim argumentis ad vitandam omnem in re tanti momenti deceptionem dubiae Sanctorum vel Martyrum , vel Confessorum Reliquiae probarentur, quae inter celeberrimum erat periculum de his per ignem factum, ut constat ex C. a. Concilii Caesar-Augustani anno sya. celebrati , quemadm dum & ex l. a. e. 3. Chronici Castrensis a Leone Marsic, no vulgati: norunt, qua cautelae Romanis Coemeteriis eruam tur Sanctorum Martyrum ossa per eos , quorum cura est sacra haec religiose tractare , quam sedulo observatur, nun ampullae vitreae sanguinea sint, & purpurea crusta obductae num Palmae reperiantur prope eorum cadaverum reliquias , quas δ coemeterio asportandas, publicoque honore afficiendas dein cernunt Romani Antistites, cum haec duo in primis habenda pro certissimis verarum Reliquiarum signis anno I 668 decreverit, ac judicarit Sacra Romae Congregatior norunt tandem alterius rituum Congregationis , Innoc. XL approbante, decretum anni I 6s i. circa Oricia , Missasque celebrandas de Sanctis, quorum eorpora , aut Reliquia insignes inialiqua Ecclesia asservantur. Haec, inquam, & alia norunt ομthodoxae prosessionis hostes, ea sane, ut ab omni culpabialis , si quis obrepserit , erroris ludibrio Ecclesiae sint ex,
Iam ad particularia Sanctorum Acta oratio est traducenis da: sanE si de illorum reliquiis dubitare , num germana sint, licet fide incolumi, multo magis nesas non erit de emirumdem gestis,an sincera sint,an ulla iisdem subsit falsitas dubium movere: immo etiam si Breviarii ea commendet narratio, libere de illorum sinceritate metuere, vel etiam omnem
iisdem fidem detrahere possumus, quando vel probabilia ,
vel certa contra pro veritate suppetant monumenta. Age vero nonnulla in crem hanc proferamur exempla . Prodit Breviarium in Historia vitae D. Sylvestri Pontificis, Constantinum Imperatorem primo a Lepra mundatum, deinde lustralibus Baptismi aquis suisse per Sylvestrum Deo genitum haec tamen Constantini Acta falsi coarguuntur a doctissimis viris
259쪽
vitis Cardinali Cusano , a nea Sylvis, & Perr se, eaque
adeo dubia aliis Recentioribus visa sunt, ut quid de eorum sinceritate assirmare non fuerint ausi, cum, testet Melchiore Cano l. it. de locis Theol. c. s. Lepra constantiniame testis gratas , ct probatur ex veteribus asemo sit, & Baptismum coli tum Imperatori non Romae per Sylvestrum, sed Nicomediae proph ejusdem mortem ab Eusebio , testetur praeter Socratem, Sozomenum, & Hieronymum Ambrosius in Orat. ad Theodosii obitum his verbis: Cui s Constantino J Aeet Baptism. gratia in ultimis constituto , omnia peccata dimiserit , tanwn quod primus Imperatorum eredidit, ct post se haereditatem fidei Prince pibas dare licuerit , magni meriti Deum reperit. Similiter iii Vita D. Marcellini Pontificis ad diem 26. Aprilis refert RO- manum Breviarium Summum Antistitem in immani illa Dis
eletiam Imperatoris 'ersecutione terrore perterritam , Deorum sima in
Deris thur adhibuisse. Deinde admissi criminis dolore addu- etiam, Synuessam perexisse ad plurimorum Episcoporum Concilium , coram quibus cilicio , lacrimis , de pudore suffisus publicam fecit sceleris consessionem, quin tamen expetitam
poenam reportaret, Congregatis Patribus uno ore proserentubus nota ea verba et Prima sedes a quoquam non judicatur. Haec ex Breviario certa s incerta tamen pluribus emunis
citae naris Criticis , primam quod de veritate lapsus Marcellini ambiguε locutus sit a multis saeculis Auguae tra 2. de
Unic. Baptism. contra Petilianum C. I 6. veritus, ne fuerit
Donatistarum commentum: Lapsum Marcellini , inquit, D natista quidem Catholicis obiecerunt , sed erimen commissum esse hactenων non probaverunt: imb, qubd qui ante Petilianum in vivis fuerant ex grege Donatistarum, alto praeterierint silentio hoc Pontificis crimen, nunquam profecto illud omisuri, si contigisset , ut valde expediens ad elevandam authom talem Melchiadis Pontificis, qui Marcellini fuerat Praesbyter. Deinde quia nulla Marcellini Iapsus occurrat mentio apud Eusebium, & Theodoretum Historicos accuratos in re. censendis omni Sus iis , quae suo tempore in Ecclesia contingebant . Alia hujus Marcellini facinoris suppositionis imditia extant apud Pagium in sua Critica ad annum Christis Oa. dc Christianum Lupum, qui mercibus Isidori inrc
260쪽
toris adscripsit vulgatum Pontificis scelus,etiam post ultimam Breviarii Martyrologii editionem . Idem alii de Sinuessana Synodo serunt suppositionis judicium, maximὶ quia Sdem Hiperat tantam fidelium multitudinem certatim ad
templa idolorum perrexisse, grassante Diocletiana persecuti ne, ut testes esse possent de Sacrificio Pontificis, quod i men hujus Concilii Acta testantur. Detra stam Bartholomaeo pellem Hirtaci iussu, quod Ephigeniam, nuncupato divinitus voto absolvere recusasset di ad
altare occisum Matthaeum; in Persite glorioso simul Marty-tio & vitam, & fidem illustrasse Simeonem , ac Iudam sCalaminae Apostolatus honorem Martyrii corona decorasse Τhomam Romani Breviarii narratio prodit. Verum de g ne e mortis , qua Bartholomaeus affectus , diversas esse sententias, in notis ad Rom. Martyrologium scribit Baronius exHippolyto,qui capite deorsum pendente memorat cruci affκum. Similiter haud latis esse exploratum censet in Comm. ad a. 2.D Thomae quaest. 88. art. II. Cajetanus, non licuisse per Ma thaeum , ut voto soluta Iphigenia, Hirtaco AE.thiopum Regi
Matrimonio copularetur , idem circa obitum ab eodem inthiopia martyrium alii recentiores afirmant: cum aliis nori violenta morte mortales exuvias posuisse Apostolum Matisthaeum placeat et alii Persidem , Parthiam alii sacro hujus sanguine irrigatam opinentur, alii tandem Hierapoli Syriae ad immarcellibilem coronam Barbarorum serto transmissum putent , ubi Evangelicam fidem nuntiarat, uti videre est apud Assemannum Tom. III Biblioth orient. P. I. in Casal go Codie M. S. S. Orientalium ad Congreg. de Propaganda Metransmissorum. Non diversa de Simeonis , atque Judae Ma tyrio dubitandi se se exhibent momenta, unde in aliam a Breviario persuasionem trahamur . Quis ignorat Bedam Retrach. in Assit. c. I. ex suppositis Apostolorum Actis haec deprompta , non immerito asseverare, nimirum ex Cratone, qui Apostoloriim Discipulus nuncupatus, decem is, θ'
nibus Apostolorum libros, a Gelasio ad Apocryphorum clas sena relegatos traditur scripsisse a Pseud Abdia l. 6. Apud
Hippolytum verb in libello de duodecim Apostolis legitur Thaddaeum s Iudam scilicet J non in urbe Persidis Suanir , qua