장음표시 사용
41쪽
ra una eonaideratione ast quidquid est, quia essentialiter est hoe totum quod ipsa eate nihil de illa dicitur in eo quod qualis, vel quantas aed in eo quod quid ore.
huid ergo, si illa summa natura tot bona est, eritne composita tam pluribus bonis; an potius non sunt plura bona, sed unum bonum tam pluribus nominibus significatum ' Omne enim compositum ut subsistat, indiget his, ex quibus componitur; et illis
debet quidem quod est, quia quidquid est, per illa
est; et illa quod sunt, per illud non sunt: et i circo penitus summum non est. Si igitur natura illa vomposita est ex pluribus bonis; haec omnia, quae omni eomposito insunt, in illam incidere necesse est: quod nefas salsitatis aperta ratione destruit, et obruit tota, quae supra patuit, neceSSitas veritatis. Cum igitur illa natura nullo modo com-90Sila sit, et tamen omnimodo tot illa bona sit: necesse est ut illa omnia non plura, Sed unum sint. Idem igitur est quodlibet unum illorum quod omnia, Sive simul, sive Singula; ut cum dicitur justitia, vel essentia, idem significat, quod alia, Gel omnia simul, vel singula. Quemadmodum itaque unum est, quidquid essentialiter de summa substantia dicitur: ita ipsa uno modo una consideratione est, quidquid est essentialiter. Cum enim aliquis homo dicitur, et corpus, et rationalis, et homo; non uno modo. vel consideratione haec tria dicitur. Secundum aliud est enim corpus, et secundum aliud rationalis; et singulum horum non est totum id, quod est homo. Illa vero summa essentia nullo modo Sic est aliquid,
42쪽
M0NDLoalu M lut illud idem secundum alium modum, aut secUndum aliam considerationem non sit: quia quidquid aliquo modo essentialiter est, hoc est totum quod ipsa est. Nihil igitur quod de ejus essentia vere dicitur, in eo quod qualis, vel quanta, sed in eo quod quid sit, aceipitur. Quidquid enim est, Vel quale, vel quantum, est etiam aliud in eo quod quid eSt, unde non simplex, Sed comp0situm Gi.
0uod sit sine principio, et aine fine.
Si summa avbstantia prinemium habet, aut ea te, aut eae alio, aut ex nihilo habet. Non eae alio, aut eae nihilo habet: cum probatum sit eam non esse em alio, aut eae nihilo. Non etiam eae se, vel per ae initium habet: sic enim eat ex a vel per ae, ut non alia sit estentia quae est per εα et eaeae, et alia per quam et eae qua eat: alioquin jam non egaei per se, seu per aliud. Summa igitur natura non ine it per se vel ex ae. Sed nee Iinem habebit. Si enim flnem habitura et t. q. Non est gumme vita, seu immortalis et incorrupi hilia. l. aut volens aut noleua desinet. Non volens quia, non est limpio bonum, et ua voluntate perit lummum bonum. Si vero nolens; non est summe potens. 3. Non eraetrete a. 4 peritatem principium vel finem habere, nequit cogitari. Nunquam enim non verum suit, quia futurum erat aliquid: et nunquam non nerum erit, quia praeteritum eat aliquid.
Ex quo igitur haeo tam simplex natura creatri X, et vigor omnium fuit, vel usquequo sutura est' An potius nec eΣ quo, nec usquequo est; Sed sine
quia es aentialiter est hoc totum
43쪽
principio, et sine sine est' Si enim principium habet; aut ex se, Vel per se hoc habet; aut ex alio, vel per aliud; aut ex nihilo, vel per nihil. sed constat per veritalem jam perspectam quia nullo modo ex alio, Vel ex nihilo, Vel per aliud, vel per nihil est. Nullo igitur modo per aliud, vel ex alio, aut per nihil , vel ex nihilo initium sortita
est. Ex Seipsa Vero, vel per se initium habere non potest: quanquam ex seipsa, et per Seipsam sit. Sic enim est ex Se, et per sρ, ut nullo modo sit alia essentia, quae est per se, et ex se, et alia per quam, et ex qua est. Quidquid autem ex aliquo,
vel per aliquid incipit esse, non est omnino idem illi ex quo, vel per quod incipit esse. Summa igitur natura non incoepit per se, Vel ex se. Quoniam igitur nec per se, nec ex Se, nec per aliud, nec
ex alio, nec per nihil, nec ex nihilo habet principium: nullo modo habet principium. Sed neque finem habebit. Si enim sinem habitura est, non est Summe imm0rtalis, et summo incorruptibilis: sed constat, quia est Summe immortalis, et incorruptibilis: non habebit igitur sinem. Amplius: si finem habitura est; aut volens, aut nolens desiciet. Sed
pro certo non est simplex bonum, cujus voluntate perit summum bonum: at ipsa est Verum, et simplex bonum: quare sua Sponte non deficiet ipsa, quam certum est esse Summum bonum. Si vero nolens peritura est; n0n est Summe potens, ne omnipotens: sed rationis necessitas asseruit eam summe potentem MSe, et Omnipotentem. Non ergo nolens deficiet. Quare si nec volens, neque nolens
44쪽
summa natura finem habebit, nullo modo finem. habebit. Amplius: si illa summa natura finem habet, vel principium, non est Vera aeternitas: quod esse supra inexpugnabiliter inVentum est. Deinde cogitet, qui potest, quando incoepit, aut quando non suit huc verum; scilicet, quia futurum erat aliquid: aut quando desinet, et non erit hoc Verum; scilicet, quia praeteritum erit aliquid. Quod si neutrum horum cogitari poteSt, et utrumque hoc Verum Sine verilate esse non potest: impossibile est et gogitare, quod veritas principium, vel sinem habeat. Denique si veritas habuit principium, vel habebit finem: antequam ipsa inciperet, Verum erat tune quia non erat veritas et postquam sinita erit verum erit quia non erit veritas. Atqui Verum n0n potest esse Sine veritate: erat igitur veritas, antequam esset verilas et erit veritas, postquam finita erit veritas; quod inconvenientissimum est. Sive igitur dicatur veritas habere, sive intelligatur non habere principium, vel sinem, nullo claudi potest veritas principio, vel fine: quare idem sequitur de summa natura, quia ipsa
summa Ieritas Mi.cAPUT XIX. 0uomodo nihil fuit ante, aut erit post illam.
Duplex est gensus hujus pronunciationis: nihil fuit ante aummam e3stentiam. 4. eεt priusquam lumma e gentia es3et, fuit, cum erat nihiL 2. est: antis lummam e33entiam non fuit aliqvid. Primo sensu Dua est: pecundo aemu eδt vera.
45쪽
Duplar aemur pariter eεt eum dicitur: posti Eummam e sentiam nihil est futurum.
Sod oees iterum ingurgit nihil, et quaecumque hactenus ratio Veritate, et necessitate goneorditer attestantibus, disseruit, asserit esse nihil. Si enim ea, quae supra digesta sunt, necessariae veritatis munimine sumata sunt: non suit aliquid ante summam essentiam, nec erit aliquid post eam: quare nihil fuit ante eam, et nihil erit post eam. Nam aut aliquid, aut nihil necesse est praegessisse, Vel subsecuturum esse. Qui autem dicit, quia nihil suit ante ipsam, et nihil erit post ipsam, id pronuntiare videtur: quia luit ante ipsam, quando nihil erat; et erit post ipSam, quando nihil erit. Quando ergo nihil erat, illa non erat; et quando nihil erit, illa non erit. Quomodo ergo non in cepit ex nihilo, aut quomodo non deveniet ad nihilum: si illa nondum erat, cum jam erat nihil; et eadem jam non erit, cum adhue erit nihil ' Quid ergo molita est ianta moles
argumentorum; si tam satile demolitur nihilum molimina eorum' Si namque constituitur, ut summum esse nihilo, et praecedenti Succedat, et subsequenti decedat: quidquid supra statuit Verum, necesse destituitur per inane nihilum. An polius repugnandum est nihilo, ne tot structum negessariae rationis anihilo expugnetur; et summum b0num, quod lucernaveritatis quaesitum, et inVentum est, amittatur pro nihilo ' Potius igitur asseratur, si fieri potest, quia nihil non fuit ante summam essentiam, nec erit
post illam; quam, cum locus datur ante vel post
46쪽
illam nihilo, per nihilum reducatur ad nihilum illud esse, quod per Seipsum c0nduxit id, quod erat
nihil, ad esse. Duplicem namque una pronunciatio gerit sententiam; cum dicitur quia nihil fuit ante summam essentiam. Unus enim est ejus sensus, quia priusquam summa essentia esset, fuit, cum erat nihil. Alter vero ejus est intellectus, quia ante Summam essentiam non fuit aliquid, veluti si dicam, nihil docuit me volare: aut hoc sic exponam, quia ipsum nihil, qu0d significat non aliquid, docuit me volare; et erit salsum; aut quia non me docuit aliquid *olare; quod est verum. Prior itaque sensus est, quem Sequitur Supra tractata inconvenientia, et omnimoda ratione pro salso repellitur. Alter vero est, qui superioribus persecta cohaeret c0nvenientia, et tota illorum contexione VeruS eMe compellitur. Quare cum dicitur, quia nihil fuit ante illam, secundum posteriorem intellectum accipiendum est; nec Sic est exponendum, ut intelligatur aliquandoluisse, quando illa non erat, et nihil erat; sed ita ut intelligatur quia ante illam non fuit aliquid. Eadem ratio est duplicis intellectus si nihil dicatur post illam esse futurum. Si ergo haec interpretatio, quae saeta est de nihilo, diligenter discernitur, verissime nec aliquid, nec nihil Summam eSSentiam, aut praeestSSisse, aut subSecuturum esse, et nihil suisse ante, Vel post illam esse Secuturum concluditur, et tamen nulla jam constitutorum soliditas nihili inanitate coneutitur.
47쪽
0uod illa sit in omni loco et tempore.
creatria essentia ubique et semper e3t. l. quia nunquaminecepit, aut desinet esse. 2. quia aumma natura aut ubique et remper exl, aut tantum alicubi et aliquando, aut nuaquam et nunquam. At repugnat l. ut quod verissime et summe est, id nusquam et nunquam ait. 2. ut ullum bonum vel aliquid ait sine ipsa creatrice exsentia, sine qua nusquam vel nunquam eat aliquid. Denique quia nec determinate est alieubi et aliquando; ubi enim ipsa non est, u hi nulla est essentiar nec determinate per se in uno Deo et tempore; in eoeteris vero pre auam potentiam; nam potentia ejus est ipsius essentia. Ergo ubique et remper eat.
huanquam autem supra conelusum sit, quia creatrix haec natura ubique, et in omnibus, et per Omnia sit: et ex eo, quia nec inesepit, nec desinet esse, consequatur quia Semper suit, et est, et erit, Sentio tamen quiddam contradictionis submurmurare; quod me cogit diligentius, ubi et quando illa sit, indagare. Itaque summa eSSentia, aut ubique, et Semper Mi, aut tantum alicubi, et aliquando, aut nuSquam, et nunquam: quod dico, aut in omni loco et tempore; aut determinate in aliquo, vel in nullo. Sed quid videtur repugnantius, quam ut quod Verissime et Summe est, id nuSquam, et nunquam sit. Falsum est igitur nusquam, vel numquam ilIam esse. Deinde, quoniam nullum bunum, nec penitus aliquid est sine ea: si ipsa nusquam, Vel nunquam est, nusquam, vel nunquam aliquod bonum est, et nu-
48쪽
squam, vel nunquam omnino aliquid est. Quod quam salsum Sit, nee dicere opus est: salsum igitur est et illud, quod illa nusquam, aut nunquam sit. Aut est ergo determinate alicubi et aliquando: aut ubique et semper. At si determinate est in aliquo logo vel tempore: ibi et tune tantum, ubi et quanto ipsa est, potest aliquid esse. Ubi vero et quando ipso non est, ibi et tunc penitus nulla est essentia; quia sine ea nihil est: unde congequetur, ut sit aliquis locus, et aliquod tempus, ubi et quando omnino nihil est. Quod quoniam est salsum; ipse namque locu8, et tempus ipsum aliquid est; non potest esse summa natura aligubi, Vel aliquando determinate. Quod si dicitur quod determinare ipsa per Se alicubi, et aliquando est, sed per potentiam suam est ubicumque, Vel quandocunque aliquid est; non est Verum: quouiam enim potentiam ejus nihil aliud, quam ipsam esSe manifestum est; nullo modo potentia ejus sine ipsa est. Cum ergo non sit alicubi vel aliquando determinale; necesSe est ut Sit ubique, et semper, id est, in omni loco, et tempore.
0uod in nullo sit loco aut tempore.
I summa natura valde alienum est habere eompositionem partium vel divisionem. Ergo inga non ita est tota in om
nibua laeta et temporibus, ut per partes ait in amyulis. Utrum ait tota simul in singulis laeta et temporibus sis inquiritur. Si tota est rimul in aingulis Ioeis, per linguis laca lunt δingula tota. Nam quod totum eat in aliquo laeo,
49쪽
habere eo Osi lionem vel diuisio
nihil est ejus extra istum meum: aed da quo nihil eat existra istum Ioeum, nihil ejus est simul in alio lam. Eryo
unum totum non potest esse simul in dioersis laesa totum. Ergo per 3 inguis Ioca, singula gunt tota. Ergo si summa natura est tota gimul in gingulis Ioeis, quot εingula loca esse possunt, tot εinguis aurit naturae ummm. Ergo ipsa non est tota simul in omnibus Ioei3. Si nee ipsa est tota simul in omnibua temporibus; cum ipsa tempora non ai-mul sint: nee est tota simul distinete in lingulta tempor bus; alioquin ejus intemitat, quae est ipsa ejus essentia, haberet partea, pingenae, Proeteritum, ae futurum. Ergo nullo modo eat in omni loeo vel tempora: Sed quoniam aliquid aine ea nee usquam nee unquam e/is neeesae est illam esse ubique et ae er.
huod si ita est; aut tota est in omni loco, Vel tem pore; aut tantum quaelibet pars ejus; ut altera pars
Sit extra omnem locum, et tempus. Si vero partim est, et partim non in omni loco, vel tempore, partes habsit: quod salsum est. Non igitur partim est ubique et semper. Tota autem quomodo est ubique et semper' Aut enim sic est intelligendum, ut tota simul sit in omnibus locis, Vel temporibus, et per partes in singulis: aut sic, ut tota sit etiam in singulis. Verum si per partes est in singulis; non effugit partium compositionem, et divisi0nem: quod valde alienum a summa natura inventum est. Quapropter non est ita lota in omnibus locis, et tem poribus, ut per partes sit in singulis. Restat altera pars discutienda, scilicet, qualiter summa natura sit tota in omnibus, et singulis locis, et temporibus. H0c nimirum esse non potest, nisi aut Simul,
50쪽
aui diversis temporibus. Sed quoniam ratio loci, aut ratio temporis, quas hactenus Simul progressas. eisdem vestigiis una poluit indagare prosecutio, hic ab invicem digredientes disputationem videntur diversis quasi fugere anfractibus, Singillatim suis investigentur discussionibus. Primum ergo videatur si summa natura tota possit esse in Singulis locis, aut simul, aut per di Versa tempora. Deinde idipsum in temporibus inquiratur. Si igitur lota est simul in singulis locis, per singula lota sunt singula tota. Sicut enim locus a loco distinguitur, ut singula lota sint: ita id quod totum est in uno loco, ab eo quod eodem tempore totum est in alio loco distinguitur, ut singula tota sint. Nam quod totum
est in aliquo loco, nihil ejus est quod non sit in ipso loco. At de quo nihil est quod non sit in aliquo logo, nihil est de eo quod sit eodem tempore extra eumdem locum. Quod igitur totum est in aliquo loco, nihil est ejus quod eodem tempore sit extra ipsum locum. Sed de quo nihil est extra quemlibet locum, nihil ejus est eodem tempore in alio loco. Quare quod totum est in quolibet logo, nihil ejus est simul in alio loco. Quod igitur totum est in aliquo loco, quomodo totum quoque simul est in alio loco; si nihil de eo potest esse in alio loco' Quoniam igitur unum totum non potest essi simul in diversis locis totum: consequitur ut per singula loca, singula sint tota; si in singulis locissimul aliquid est totum. Quapropter si summa na-κ tura tota est uno tempore in singulis omnibus locis; quot singula loca esse possunt, tot singulae