장음표시 사용
81쪽
guum: Nee nerbum potest esse ille, cujus est rectum. st in eo rolo quod ille non est ex isto, hoe autem est eae illo, admittitur pluralitas. Constat ergo quod aint duo: aed ex primi non potest quid duo sint: non enim Aunt duo spiri-rus, nee duo creatores, nec duo rerba, nec eum imagines.
. Studioso ita tuo attendendum est quiddam, quod,
valdo insolitum aliis rebus, in summo spiritu, et Verbo ejus videtur evenire. Nam certum est sic unicuique Singulatim, et utrisque simul inesse quidquid furib in ess0ntia, et quidquid sunt ad ereaturam: ut ei singulatim persectum sit ambobus: ot Ill/ euisa iamon pluralitatem non admittat in duobus. Lirete3ι rer- pnim singulatim et ille persecto sit summa Veritas, pist. ι ., ἡ ρι creatur: et verbum ejus sit Summa veritas, et Verbum creator: non tamen ambo Simul Sunt duae veritates, fluum 'ζς aut duo creatoros. Sed cum haec ita sint; miro ta-
pnt ιι easa men mod0 aperti SSimum eSi quia nec ille, eusus utri eujus est Verbum potest esse Verbum suum: nen Ver-ιu. uΠὶ 90test esse iste cujus est Verbum; ut in eo oo aolo quod signi sileat vel quid sint substantialiter, vel et fod ille quid sint ad creaturam. semper individuam teneant
i io, hoe unitatem. In eo Vero. quod ill0 non est ex ist0; hoeuutem est autem est ex illo; inessabilem admittant pluralita- 'isti ἡ tem: inessabilem certe; quamviS enim necessitas co- pluralitus. gat, ut Sint duo, nullo tamen modo exprimi potest, uεtut quid duo sint. Nam etsi sorte duo pares, aut aliquid
'h, ,-a' aliud similiter ad invic0m: possint dici; in his ipsis e rimi tam ii relativis si quaeratur, quid sit illud de quo' is, is b dicuntur, n0u 90test dici pluralit0r, qvstmadmodum
82쪽
Quippo nec sunt duo pares Spiritus, nec duo pares creatores, nec duo aliquid, quod signi sieet eorum aut essentiam, aut habitudinem ad creaturam: sed nec duo aliquid, quod designet propriam habitudinem alterius ad alterum, quia nec duo Verba, nec duae imagines. Verbum namque hoc ipsum quod Verbum est, aut imago, ad alterum est; quia non nisi alicujus Verbum est aut imago: et Sic propria sunt haec alterius, ut nequaquam alteri coapientur. Nam ille, cujus est Verbum, aut imag0, nec imago, nec Verbum est. Constat igitur, quia exprimi non potest quid duo sint, summus spiritus, et Verbum ejus; quamvis quibusdam singulorum proprietatibus cogantur esse duo. Etenim proprium unius est, esse ex altero: et proprium est alterius, alterum eSSe ex illo.
0uod idem Verbum siι a summo Spiritu, nascendo.
erbum summi Spiritus ala ex eo est, quasi idem ipsum de eodem ipso. Et ita persectam ejus, quasi proles parentis, tenet similitudinem. Ergo non convenientius eogitari poteat eae illo esse, quam nascendo. Et quidem eongruentius de illo nasci dieitur; quam multa dicantur naaei de aliquo a quo habent ut sint, seu eum quo nullam habent aimilitudinem: in eapilli qui cle eapite nasci dicuntur.
quod ipsum nullo ulique verbo videtur familiarius
posse proferri, quam si dicatur, proprium Gse unius nasei ex altero; et proprium alterius, nasci alterum ex ipso. Certum namque jam conflat, quia Verbum
83쪽
82 sANCTI AN SELMI rectum Summi Spiritus, non sic est ex eo, quemadmodum, Alis, Iuae illo laeta sunt Sed quemadmodum creaala ex eo inr de creatore, Summum de Summo. Et ut plena eat qua3i brevitate omnimoda absolvatur Similitudo, penitus .hi , 'th 19Sum est de eodem ipso, et ita ut nullatenus nena simi- Sit ni Si ex eo. Cum igitur pateat Verbum summi titudinem - spiritus sic esse ex ipso Sol0, ut persegiam ejus,
quasi proles parentis, teneat similitudinem: nec sic esse ex ipso, ut stat ab eo: profecto nullo modo convenientius eogitari potest ex illo esse, quam nascendo. Nempe si innumerabiles res indubitanter dicuntur nasci ex his, ex quibus habent ut sint; eum nullam eorum, de quibuS nasci dicuntur, teneant similitudinem, sicut proles parentis: dicimus Bulta ei- enim capitim nasci de capite, et poma ex arbore cuntur licet nec illi capitis, nee ista arboris similia sint: 'hi, uor Si, inquam, multa hujuSmodi non absurde dicuntur eum quo naSci, tanto congruentius dici potest, Verbum summi ι.hi . - .piritus ex illa existere, mScendo; quanto persectius, litudin/m. quasi proles parenti S, trahit ejus similitudinem ex illo existendo.
' νε uuod uerissime ille sit parens, illud vero proles.
Tanto verius illa parent, et istus proles dicitur: quanto magis illa ad hanc generationem solus avscit, et istud si militudinem ejus exprimit nulla admiaeta uissimilitudine. Ergo
illius proprium est, verissimum elae parentem: istius oern, esse verialimam prolem.
quod si convenientissime dicitur nasci, et tam S, mile est illi de quo nascitur: eur aestimetur Simile,
84쪽
UD NOLOGIuu 83 quasi proles parenti; et non potius asseratur quia rere iste tanto Verior est ille parens. et istud proles; quanto p* φΠε/
magis et ille ad huius nativitatis persectionem Solus protia dia sussicit; et quod nascitur, ejus similitudinem expri- citur. mit' Namque in rebus aliis, quas parentis prolisque certum est habitudinem habere, nulla Sio gignit, ut omnino nullius indigens sola per se ad gignendam prolem sussiciat; nulla Sio gignitus, ut nulla admixta dissimilitudine omnimodam similitudinem parentis exhibeat. Si ergo Verbum summi spiritus sic est omnino ex ipsus sola essentia, et sic singulariter est illi simile, ut nulla proles sic sit omnino ex sola parentis essentia, aut sic Similis parenti: profecto nullis rebus tam convenienter Videtur aptari habitudo parentis, et prolis, quam Summo Spiritui, et Verbo ejus. Quapropter illius est proprium verissimum esse parentem; istius vero, IerisSimam
Ergo summi Spiritua est variasime gignerer et 'rhi Guanerissime gigni.
t hoc constare non poterit, nisi pariter ille verissime gignat; et istud verissime gignatur. Sicut igitur illud est perspicuum, ita hoc esse eertissimum necesse est. Quare summi spiritus est verissime gignere, et Verbi ejus verissime gigni.
85쪽
0uod alterius verissime sit esse Genitorem et Patrem: alterius, stentium et Filium.
Ergo his Pater, hoe Filius est, non vero hic Hater, ethoe Filia diei debet: non quod sit ulla in his sexus differentia, nee quod validior sit ut plurimum aexus maseu I nus: sed potius quia Patris nomen magis quam satris huic eonvenit, cui ad gignendum nullia alia causa sociatur: et nomen Filii magis quam Filia hute eongruit, qui aimilior est Patri: eum Filius aemper sit Patri similior, quam Filia quae est disparis leaul.
me Pater, ellem jam quidem, et sorte possem, illum esse ηος muti. verissime Patrem, hoe vero verissime eme Filium,
hero his concludere. Sed nec hoc negligendum existimo, an mater, et Patris et Filii, et an matris et filiae magis illis apta Α sit appellatio: cum in eis nulla sit Sexus di Seretio. debent. Nam si idcirco convenienter est ille Pater, et proles ejus Filius, quia uterque, est Spiritus cur non pari ratione alteri convenit esse matrem, alteri filiam; quia uterque est veritas, et sapientia' An quia in his naturis, quae Sexus habent disserentiam, melioris sexus est patrem esse Vel silium; minoris Vero, matrem vel siliam' Et hoc quidem naturaliter in pluribus; in quibusdam Vero e contrario, ut in quibusdam avium generibus, in quibus saemineus Sexus semper major, et validior est; masculinus vero minor, et infirmiori Aut certe idcirco magis convenit summo spiritui diei Patrem, quam matrem: quia prima et principalis causa prolis semper eSt in pa-Diuitigod by Cooste
86쪽
ire. Nam Si maternam causam quolibet m0do semper paterna praecedit: nimis est incongruum, ut illi parenti adaptetur nomen matris, cui ad gignendam prolem nulla alia cauSa, aut sociatur, aut praegedit. Verissimum est igitur, summum spiritum Patrem e SSe prolis suae. Quod si filius senapstr similior est patri quam silia: nihil autem similius est alteri, quam summo Patri proles sua: Verissimum est, hanc prolem non esse siliam, sed Filium. Sicut igitur proprium est illius verissime gignere, istius Vero gigni; sic proprium est illius eSse VeriSSimum genitorem, istius Vero Verissimum esse genitum. Et sicut alterest Verissimus parens, alter Verissima proles: sic alter est verissimus Pater, alier verissimuS Filius.
Retractatio communisnis amborum, et proprietatum singulorum.
Ita impossibile est eundem es3e qui gignit, et eum qui gignitur; ut tamen nece3se sit idem esse illum qui gignit, et eum qui gignitur: et ita alius est genitor, alius genitus; ut non aliud sit genitor, quam quoil est genitus. Itaque patet quia duo sunt, sed quid duo sint latet: nee enim sunt duo viritur, nec duo Patres, nec duo Filii. Sit enim
solis relationibus oppositi sunt, ut alter numquam suscipiat, quod est proprium alterius: et sic eonm,et natura, ut alter aemper teneat alterius essentiam. Unde nee Pater unis
quam clicitur Filius, nee Filius unquam dicitur Pater: aedin Patre est essentia Filii, et in Filio eat essentia Patris.
Inventis tot, et tantis singulorum proprietatibus, quibus mira quaeddam tam ineffabilis, quam inexi -
87쪽
sANCTI AN SEL MItabilis in summa unitate probatur esse pluralitas; valdsi mihi videtur delectabile retractaris saepius tam Meerre impenetrabil0 seeretum. Ecce enim cum Sic impos- . ,. ' num 4ibile eumdem eSSe qui gignit, et eum qui gigni- qui gignit, tur; atque eundem esse parentem, et prolem: ut ei titum nocesse sit alium genitorem, alium genitum; et tur, at alium eSSe Patrem, alium Filium: sic tamen necessei οε3ibri est idem esse illum qui gignit, et illum qui gigni- .um4hm iur, nec non parentem et prolem, ut impossibile sit esse qui aliud eSse genitorem, quam quod est genitus; aliud Fismi 'i esse Patrem quam quod est Filius. Et eum ita sit
signitur. alius ille, et alius ille, ut omnino pateat quod duo sint: Sic tamen unum et idem ipsum est, id quod est ille et ille; ut penitus lateat qui duo sinti Nam sic est alius Pater, alius Filius; ut cum ambos di-Xerim, Videam me duos dixisse: et sic est id ipsum quod est, et Pater et Filius; ut non intelligam quid Patet quia duos dixerim. Quamvis namque singulus Pater sit ,ὰ hiis persecte summus Spiritus, et singulus Filius sit per-
duo sint secte summus Spiritus: sic tamen unum idemque est
latςt spiritus Pater, et spiritus Filius; ut Pater et Filius Nee enim non sint duo spiritus, sed unus spiritus; ut sicut 4Δώ,' εingula pr0pria singulorum non recipiunt pluralitatem, quia non sunt duorum; ita id quod commune est amborum, individuam teneat Unitalem, quamVis me duo totum sit singulorum. Nam sicut non sunt duo pa-φt 4, tres, aut duo silii; sed unus Pater, et unus Filius, iiii. quoniam Singula Sunt singulorum propria: ita non Solis rela- sunt duo, sed unus spiritus; quamvis et singuli oppis, P tris, et εinguli Filii, Sit persectum esse spiritum. aura Sic Sunt opp0Siti relationibus, ut alter nunquam su-
88쪽
scipiat proprium alterius: Sig Sunt concordes natura, ut alter semper teneat essentiam alterius. Sic enim diversi sunt, per hoc quod alter est Pater, et alter Filius; ut nunquam dicatur aut Patur Filius, aut Filius Pater: et sic idem sunt per Substantiam, ut semper sit in Patre essentia Filii, et in Filio essentia Patris. Est enim non diversa, sed eadem; non
plures, Sed una utriusque ementia.
omodo alter alterius su essentia.
Alter alterius essentia recte dici potest, ut lumma unita , simplicitasque eommendetur communia naturae. Non lamen dieitur Pater essentia Filii, et Filius essentia Patris: quasi aliter non per re, sed per alterum existat: summa enim essentia aemper est per te, δicut gumma sapientia aemper sapit per ae. Unde Pater per 3e eat, et pariter Filius per ae est; quia Pater est summa essentia, et pariter Filius est summa essentia. Filius quidem egi eslentia natacle Patris essentia, et sapientia de sapientiar sed non is circo minus persecta est, nihilominua enim ipsa per se est, et per re lapit. Nec repugnat, quod Filius et per se subinaistat, et de Patre habeat esse: Nam a Patre habet, ut perae Rit, et per re sapiat; alioquin non esset idem ease Patris et Filii. Denique utrique non aliud e3t habere essentiam, quam errentiam esse: Ergo aicut habet alter alterius essentiam; ita alter eat alterius ealentiae hoe egi, idem esse aliari, quoa est alteri.
sndo otiam si alter alterius dicatur essentia, non erratur a veritate: sed summa unitas, Simplicitasque commendatur communis naturae. Non enim quem -
89쪽
admodum intelligitur sapientia hominis, per quam homo sapiens est, qui per Se non p0teSt esse Sapiens: ita intelligi potest, si dicatur Pater essentia Filii, et Filius essentia Patris; ut eo modo sit Filius existens per Patrem, et Pater per Filium, quasi non
possit alter existens esse, nisi per alterum: sicut homo non potest esSe Sapiens, nisi per sapientiam. Sicut namque summa sapientia Semper Sapit per se; ita summa essentia semper est per Se. Est autem perfecte summa essentia Pater, Di persecto Summa essentia Filius: pariter ergo perfectus Pater per se est, et pariter persectuS FiliuS per se est, Sicut uter-HIius est que Sapit per se. Non enim idcirco minus perlaetae. enlys est essentia vel sapientia Filius, quia est esSentia
Potnia ei nala ue Patris eSSentia, et Sapientia de sapientia: sentia, et Sed tune minus persecta esSentia, vel sapientia esset
εν 'ssi μ se non esset per se, aut non Saperet per Se. Nequa' sapientia. quam enim repugnat, ut Filius et per se subsistat, et do Patre habeat esse. Sicut enim Pater habet es- Sentiam, et Sapientiam, et vilam in semetipso; ut non per alienam, Sed per suam essentiam Sit, per Suam Sapientiam sapiat, per suam Vilam vivat; ita gignendo, dat Filio essentiam habere,.et sapientiam, et vitam in semetipso; ut non per extraneam, Sed Suam essentiam, sapientiam, et vitam Subsistat, Sa Non repu- piat, et vivat: alioquin non erit idem esse Patris
j v et Filii, nec erit par Patri Filius: quod quam salsum
se suhai- Sit, liquidissime superius perviSum est. Quare non et* 't. 4ς repugnat Filium, et subsistere per Se , et eSSe 'debeat eaιε. Patro: quia hod ipSum, id eSt, por se ipsum posse subsistere, necesse est illum de Patre habere. Nam Diuili oti by Cooste
90쪽
Si quis sapiens suam me sapientiam, cujus prius eXpers eSSem, doceret; utique hoc ipsa sapientia ejus sacere non incongrue diceretur: sed quamvis mea sapientia ab illius sapientia haberet esse et sapere; tamen cum jam esset, non ni Si Sua essentiaeSSet, nec Saperet nisi Seipsa. Multo igitur magis aeterni Patris coaeternus Filius, qui sic habet a Patre esse, ut non Sint duae essentiae, per se SubSi Stit, sapit, et vivit. Νon igitur sic intelligi potest quod Pater Filii, aut Filius Patris sit essentia; quasi alter non possit subSistere per Se Sed per alterum; Seu ad significandam quam habent communionem Summo Simplicis, summeque unius PSsentiae: Sic e0ngrue dici, et intelligi potest, quia sic est alter idipsum quod alter; ut alter habeat essentiam alterius. Hae itaque ratione, quoniam utrique non aliud eSthabere essentiam, quam essentiam esse: sicut habet alter alterius essentiam; ita est alter allorius esse utia, id est, idem eSSe PSt alteri, qu0d alteri.
0uod aptius dici possit Filius essentia Patris, quam Pater essentia Filii: et quod similiter sit Filius Patris virtus, et sapientia; et similia.
Magis tamen eonstruit Filium diei essentiam Patris, quam Patrem diei essentiam Filii: erit enim Filius habeat essentiam a Patre, ilici potest habere essentiam Patris, et proin esse es entia Patris. Me Filius dieitur Patria virtus, sapientia, veritas, justitia, etc. quia hoc habet a Patre.
quod licet secundum perspectum rationem VerUm sit: valde tamen magis congruit, Filium diei eSSen-