장음표시 사용
141쪽
Christi vestigia imitantes,astendant atque destendantGede- Rom. r. bitores agnoscant doctissimul &indoctis, ita de Sapientia
Dei inter perfectos loci uantur,ut tame interim lactis imper- I. Coriis.fectis exhibendi non oldiuiscantur. Hoc enim est ascendere,
quod est, sapientibus fidei scripturarumque mysteria sublimia altaus repetenda commendare. Hoc est descendere,quod
est, infirmis condonare, & impersectos sufferre. Sic Paulus Roma. hortatur. Debemus inquit nos firmiores, imbecillitates infirmiorum sustinere,& non nobis placere. Et: Si quis praeoc. Gala. 6.cupatur in aliquo delicto, vos, qui spi rituales esis, instiuite huiusmodi in spiritu lenitatis. Docturus ergo Christus sublimia Apostolos, ascenderat in montem. H:c vero inritis pigraeque ad ascendendum turba' tecordatur beneficetia quoque ac miraculis meliorum admonet,& ad coelestium bonorum desiderium attrahit. Vnde rccte subiungit Euangelista: Sequutae sunt eum turbae multae. Fit enim ut trahatur beneficentia,qui serinonibus flectitur nullis. Docemur autem descensu Christi etiam in genere omnes, non satis esse perorationem & in editatione assii rgere in Deum, nis & benc ficentia ope laturi proximo descenderimus. Mandauit enim Deus Ecile. In cuilibet homini de proximo suo. Et loannes tale nos man I. Ioan . .
datum habere testatur,ut qui diligit Deum, diligat & proximum. Et Paulus vult quidem loqui nos lingua, magis autem I.Cox.Iε. vult ut prophetemus: propterea, iet qui loquitur lingua, non hominibus, sed Deo loquatur:verum qui prophetat, hominibus loquitur ad aedificatione. Et liare prima est consideratio descensus Christi. Quod si adhuc libet considerare, inueniemus etiam alia. Quid enim est descedisse Iesum de mole nisi de coelo ad nos 'enisse:&Paulo teste,cu in sorma Dei esset,lium t Iiasse semet psilip. r. ipsum,& patri usq; ad crucis morte obediuisse3Enumerat autem A potiolus eo in loco quinq; gradus huius des esus. Primus est,quod ait: Non rapina arbitratus est,ut Lucifer, Isai. 14.esi est aequale Deo. Secudus: Exinanivit senastipsum. Tertius: formam serui accepit. Quartus: factus obediens usq; ad morte. Quintus:obediens usq; ad crucis morte. Admirabilis iste descensus est, in quo Dominus omniu: minor fit angelis, Psalm. 8.ec qui coetu continebat, pro nobis pauper actus st. Prono - 1. Cor. 3. bis in qua Nam baccausam ipse in Isaia aperit: Spiritus Do-ua. 6 iam super me,eo-vnxerit me. Ad euangelizandu pauperi-
142쪽
bus misit me,&c. Omnes peccaueramus,eoque ipso paupe-PAI. 29. rcferamus. Si iniquitates obseruaueris Domine,inquit David, Domine quis si stinebit E i non intres in iudicium cli seruo. quia non iusti scabitur in conspectu tuo omnis vivens.
rates in hoc E uangelio depinguntur Leprosus& Ccturio. Ille extra ciuitatem pauper crat, hic in ciuitate in propria domo malum cernebat. Et de nobis testatur Isaias: A planta pedis usque ad verticem capitis non est sanitas in nobis. Magnii atque parui peruerterunt vias tuas. Non ideo vel dignitas generis,uel rerum opulentia,vel scientia, comunes calamitalcsa nobis impediunt. Perrii punt illae moenia arcesque sortes, niterem. I. dosque in subirini positos. Cum nullum virum in plateis in-ue irem, inquit Ieremias, qui faceret iudicium ,& quaere-rst fidein,& diligeret disciplina,tunc dixi:Forsitan pauperes sunt,S stulti,ignorantes viam Domini.Ibo igitur ad optimates,& loquar eis:& ecce,magis hi simul confregerunt iugum,
ruperunt vincula. Ea fuit omnium coditio, estq; ctianum ho
d ie,sinu Christo, deo,ut hanc lecu meditatus, nupossit non d alere &ingemiscere super multa & maena calamitate filio-Mi.61. rum Ad e .sed Christus in Propheta testatur,se misium est.
ad Euagellae indit pauperibus, &ut medeatur cottatis corde. Et l, ec natura est Euangelis vi cu miserias humanas ostedit, i exhibeat nobis etiam Claristum,qui leuat miserias. Et torcsecunda atque allegorica de enses Christi meditulo est: quae cum causam descensus Christi reccia sici, consolatur nos in No.stris inisecijs,sive ex Iudaeis, siue ex Gentibus credentes. Occurrit enim illi primit leprosus postea Centurio. Etsi autenx hanc praerogatiuam habeat Iudaeus leprosus ut qui prior accestit, strius sanetur: non tamen serui Gentilis impedit salute. Leuitii 3. Inese autem leprosus Iudaeorum personam gerit, quod que- in admodum leprosi ex lege de lepra conuincebantur, iudicabantur,& excludeb.uatur: ita & Iudaei perlegem de peccato. Mal dictus emni omnis,qui non manserit in omnibus verbis
legis huius. Sud ollendore lex lepram atque peccatum potuit. sanare S tollere non potuit. Descendit c hristus,& per Ioan,
Ioau.I. ni iudica una: Ecce agnus Dei, occe qui tollit peccata mundi, Ipau. 6. Innotescit:& occurrunt illi multi, testates eum habere verba vita aeternae,edque se ab eo non rccessuros.
143쪽
suem suam in omnipotentia ac bonitatem Christi, declaras.
Ex propriae infirmitatis agnitione venit humilitas, omnino necessaria iis,qui cum Deo utiliter agere constituunt. Humilibus enim dat gratiam. Luc. is. In iis requicscit spiritus Domini. I sit. 66. Horum contrita corda Deus minime despieit.
Psal. o. Nee minus necessaria sdes. Accedentρ enim ad Deuo portet credere. Heb. it.& impossibile est sne sde qpicquam apud Deu obtinere. Uranque leprosus ostendit: humilitatem in adorando, fidem in inuocando. N5 desperat propter infirmitatem desperata,sed cogitat Christum omnipotetem esse,& poste saluare,si velit,& expedire nouerit. Utrunque laude LuciIi sua non caret:eum qui non habet merita, de salute non desperare,& qui habet, nihil praesumere. Contrarium in vitio est, Id quod exempla demonstrant Caini & Pharisaei. Genes. . quorum ille propter desperatione arguitur:hic propter pro- sumptionem rcijcitur. Neuter de ea , recipit qu.r velut certissima cuin Deo agendi media hic leprosus ostendit. Ostedie autem non gestu tantum, sed voce ctia,ut intclbgatur serio id cupere,quod corporis gestus praesesert. Domine inquit si
vis, potes me mundare. Breuis oratio, sed rotunda , & ea in se , coplectens, quae in absolutissima ad Deum oratione requiri possunt. Primit enim requiritur:vt Christus credatur posse. Vana enim est oratio,vbide adorati dubitatur potetia. In manu tua cuncta sunt posita , nec est qui res stat voluntati tuae, Mardochaeus olim dicebat. Deus solus est. R nemo auertere potest cogitationescius. Osa qua cunnue voluit Dns,sccit,in Rρ '' coelo S terra.Uoluntati eius quis resistet3 Deinde pototiae additur volutas. Si vis,inquit,quasi diceret: Per te stat, si voles, facies,voles aute, si expedire mihi iudicaueris.Vult aute Christus voluntate sua nota esse hoibus. Propterea sedaturu promittit desiderata petetibus. Lue. ii. Mat. 6. & Deus se patrem nostru vocat. Sed licci possit atq; velit dare,cogi in non vult. Vult ut nostra petitione & voluntatem in ipsius beneplacito concludamus. Et hoc rectius laciamus, suo exemplo monet.
1Later,inquit, si possibile est,transeat a me calix iste. Nomea Matth. H. voluntas, sed tua fiat. Non est illi tempus aut modus pra cribendus. Qui estis vos,inquit Iudith,qui tentatis Dominum Noest iste sermo qui misericordia prouocet,sed potius,q ira furoremq; excitet arq; accendat. Teucda est ergo cit lepro issima semetia:nihil velle,quod non ad nostra faciat salutem,
144쪽
etiam si expectando flagelland wue contrarium velle human Amos 3. rationi videatur. Non est malu in ciuitate, quod Dominus Prouer. y non secerit.Flagellat omnem filium,quem recipit. Tertium, quod in oratione absoluta requiritur, est ordo petitionis: vi Natth. s. potiora prius petamus.Primum quaerite regnum Dei, & iu-ι bidem . stitiam eius. Et hoc vult sorma precationis a Christo prsscripte.Prius illic dicimus, Adueniat regnum tuum. postea vero, Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. Et hic necesse est cogitare,quod Christus non solitio corporalia, sed &spirit ualia largiri possit, nec venisse cum latum: ut corporibus me deretur,sed etia,ac multo magis: ut sanaret vulnera conscientiarum. Cogitandum est & illud. quod spiritualia bona sine nobis magis nece si aria quam corporalia. Qua ratione Magdalena ante omnia curat: ut intern cureti r. Quarto ad orationem pertinet ut cx assectu pi cedat ardenti. Nec tantii nitribuendum clamori, quantum deuotioni. Nouit enim Do-νDL9. minus et tam corda oramim iuxta illud: Pia parationem cordis exaud fuit auris tua. Et: Prope est Dominus omnibus in-uo n bus eum in veritate. Quinto vi orali: sint manus pu-IDi.r. rar,sin sanguine. Cii multiplicaueritis Orationcm, non exaudiam , Dinuit Dominus: manus enim vestra pleiae sunt sanguinum. H Gomnia in leprosi illa quantumuis bi cui oratione comprehesa intel minus. Est igitur in hoc ipso imago depicta,qu 3modo,&a quo cum an imae mulcm . t m corpori, necessaria petenda sinimen a s hi icto per fidem, per agnitionem di confessionem peccati per ratu nem veram. Nam quod haec ipsa sint cerra consequende er tiar diuinae media, ipse Christus facto respodit atque verbo. Facto quidem, ci; in manum extendit,& tetigit procumbentem lep osunt verbo,
quod ait:Volo,mundare. Id quod Euanget sta testatur: Confestim mundata cst lepra eius. Quom facto & Christi bonitatem summae potentiae coniunctam, ct fidei genuinae ac vivae meritum intelligimus. Paulus alibi vult: ut resorinem ut in nouitate sensus nostri: ut probemus quae sit voluntas Dei bona. In Ezechiele Dominus de sua vi luntate tcstatur: Nolo mortem peccatoris, sedierim. i'. ut conuertatur, vi vitiar. Et in Ieremia: Cogito cogitationcs pacis, di non amictionis.Christus in Evangelio: Hse est voluntas patris mci: ut clim qui venit ad me,non eijcia foras. Imm.2. Et Paulus tcstitur: Dcus vult omnes homines saluos seri.
145쪽
Haec ergo nIn esse promissiones inanes,aut verba nuda, hoc hristi factum ti statum Hanc igitur voluntatom Dei probemus Paulo monitore. Probemus autem rcsormati iri noli ira te scitis: hoc est aliter quam antea, de s liristo uidicemus. Pt in tam in aduertis cogitemus, dum flagellat nos,etsi nobis vidcatur rc pugnare: tamen vitam csse in voluntate eius:& bonum esse nobis quia humiliavit nos. Pol .it 8. Egqueno dei j- P Lamciamur animis. Dcii de in secundis consideremus,quiequulnobis laeti accidit,id no nostris meritis, sed diuina procedere dignatione. illic discamus, non elate, ted humiliter de nobis
sciati re, fidem confirmemus in eum qni ait: Inuoca me in die Psal. 49. tribulationis,& eruam te: Clamabit ad me,& ego exaudiam P .Lyo.eutrircum ipso sum in tribulatione, eripuam eum, S glorificabo eum. Et qucmadmodum scriptum est Quicunque honorificauet it me,glorificabo eum: ita in hoc etia leproso: ut exaudiatur & salvetur, fidei praestat meritu. Sicut alibi Christus, Nihil inquit habeti sde, impossibile. Respodentem factis ac Nattb.I7 verbis leprosi,facta atque dicta Christi. ille procedit: hic attigit. Ille ait. Si vis,hic respodet:volo. Ac si dicat: insigne in me ouendis fiduciam,insigne aliquid tibi ex me continget. In te Sre me confessus es integrii te sanabo. Nihil haesitasti in fide
tua,nec ego salutem tuam integram disseiam. Haec ergo viam Odusque cum Deo agendi ,hoc est, & consequendae & conseruandae gratiae cst. Adorauit leprosus: tetigit Christus. Rogauit aeger, si cum voluit medicus,sanatus est leprosias. Iam vero que sanauerat, praeceptis diuinis instruit, ne quis per mediatoris sanguine puriscatis, nihil cu salutaribus mandatis esse negotii iudicet. Vide,inquit,nemini dixeris: sed vade,ostende te sacerdoti,& offer munus tuum quod praecepit Moses in testimonim illis. Sunt autem triplicia mandata. Primo nos instruit Chi istus,idq; suo cxemplo, ne qua bene iactis nosti is laude humana aucupemur. Quia enim Dei est, quud facimus boni atq; rqui, qui in nobis opera rur bonam
voluntatem,gratiamque suppeditat: ut eam in opus conferamus,merito ipsi etiam omnis laus desertur. Vide inquit. Demini dixeris: Sint omnibus ignota benefacta nostra. si feri potist, praeterqua illi,cui praestatur henesciti m. A blogat eum deinde ad face dote. Pri in si,ut lepi satisfieret,quae facerdotibus authoritate itidicandide lepra dederat: ct ne videretur lese trasgredi,& sibi cavedicare authoritate.Dcindu fit hoc:vt Leut. I3. Ia
146쪽
etiam inclaresceret miraculum. & sacerdotum approbationea praestigiorum suspicione vindicaretur. Tertio denique, ut nos admoneret, non semper utendum essecocessa libertate, sed & infirmio tum habendam esse rationem. Ut Paulus: 2. Como. Omnia mihi licent,sed no omnia expediunt omnia Qui domin unda mundis sed malum est homini qui per offendiculum manducat. Si csca scandalizat fratrem meu non manducabo carnem in aeternum. Postremo etiam ideo ad sacerdote able- eat mundatum:vt osscderet, maiorem lege & superiorem venisse qui quos lex exclusisset,sua virtute in conrubernia pristi. na assereret,sinuitque de inoristraret,ese sacerdotium Chri-
si multo differentius & excellentius siaci dolio Iudaico.Tertio ac postremd ait: Offer munus tuum, Sc. Idq; ad gratitudinem spectat:quasi dicat: Credidisti in me sanatus es ex me. Conditionis tuae pristinae memor esto. Authori sanitatis tuam perpetuo gratias reser. Habemus ergo,quod initio eti m di xi,in hoc Euangelij miraculo primo, quod nobis. Christum depingat,quod bonus atque omnipotes si, quod verba eius, verba vitae aeternae sint. Habemus elis,quod nos in mutuam
chari ratem accendat. Q. Sequitur secudum miraculum,quod & iplum eiusdem est generis. Primum enim declarat,non genus,noli ores,non
diuitius quicqua posse, quominus communes miseriar & calamitates etiam potentissimas aulas pererrent:deinde vere dix.Ioan .e. ctum esse ab Ioanne, fidem in Iesum Christum,esse victoria, quae vincit mundum, hoc est, concupiscentias, persecutiones atque miserias. id quod Centurionis exemplo docetur. Tertio,eundem nobis Iesu in describit aque ad omnes benignum atque potentem. Sed haec omnia ordo historiae pulchre docebit. Nunc illud videdum,quomodo cociliari possit ea quae in Naith. . speciem erronea videtur dissonantia,quod Matthsusscribit, Luc. . ipsum mei Centurionem venisse ad lesum: Lucas ver seniores Iudaeorum ab eo missos suisse ad Dominum. Cerre infirmior hoc est ratio:vt ideo quisqua hominu titubet,nequm recte ob ea tuba nuς & Porphyrius a fide desecerint, Euagesin reiecerint,& euagelistas couiciis .psciderinr:ut quino peroia consentiant, scd singuli de suo aliquid peregrini immisceant. PrinΠJ enim,no illud erat Euangelistaru propositu, historias curiosius narrare,sed solumodo Euagellii Iesu Clarillicoseribere. Etenim ubi res Euangelu veras attig&e:vi sunt diuini
147쪽
Hs,natiuitas vita,passio,mors, resurrectio, astenso Christi, resuturii iudicium: pulchre sibi constant, nec in minimo disilentiunt. Sed quae inique accusatur veritas, Euangelio nihil officit. Pugnantia nulla est uspiam sed & ipsa varietas Euagelium co firmat noeneruat. Si enim ulla esset cotra rietatis pugnantia,conciliari no posci. Et si ipsis etiam verbis & ordine 'bique idem reserrent,collusio quaeda Euangelistarum non inique iudicaretur subesse & non veritatis Oratio. Nunc u 'vo,cu eande rem alijs atque aliis verbis S ordine recensent, omnis collusionis exploditur suspicio. Haec firmiter tenenda est regula. Dum in grauissimis fidei articulis cosentiunt Euagelistae,circunstantiarum varietas ipsis rebus nihil officit. Id quod in hoc ipso etiam miraculo videre est. Uterque Euangelista testatur,Christum absentem in sanando seruo Centurionis suam potetiam atque bonitatem declarasse. Quid hie oberit,Centurione,aut per stinet ipsum,aut per alios Christi auxiliu pet ijsse. credere Quaqua fieri potest,ut primum per alios Christu solicitauerit, postea vero quam vidit serui periculum ingrauescere,ipsemet ad ipsum enerit. In quo certὸ nihil est,quod sdei,aut etiam rationi repugnet. Haec eo prolixius recensui,ne quem moueat circunstantiaru huius miraculi varaeras. Nunc ad rem. In Centurionis persona duo consideranda sunt: Primum genus,deinde factum. Genere quidem fuit Ethnicus,a fide Israel secundu sanguinem alienigena. Id quod inde colligi potest,quod Iudaei ab ipso missi dicebant: Diligit gentem nostram:&quod hristus se tantam sidξ in Israel no inuenisse a seruit. Ergo queadmodum in Leproso Iudae dia in Ceturione Getes saluados intelligimus. Sed Iudaei primum, postea Getes. id quod Dominus in Pro- Iheta promiserat. Parum est mihi ut sis mihi in seruit, ad su se 'que' scitanaas tribus Iacob,& seces Israel conuertendas. Dedi te in lucem gentium,ut sis salus mea,vsque ad extremum terrae. Sic ludaei hid petunt,ut Christus homini Ethnico beneficiupraestet. Et Paulus concionatur: Vobis Iudaei soportebat prim Moqui vertis Dei: led quonia repellitis illud Sc indignos
vos iudicastis aeternae vitae,ccce conuerti inur ad Gentes cin factis vero Centurionis duo praecinuec5sideranda: quoru alterum est fides,alterum charitas.Fide. in eo primum, quod accelat. Nisi enim credidisset, nunqu.im accessisset. Accessit aute totus,corpore & animo:vt quod generis propinquitate
148쪽
138 POST. F. IO AN. FERI EPIT.
non habebat,integra accessione compecaret. Tum etiam maiior in illo sdes elucci,quod non ,ut alis, seruum suum inlectu. Ioad Christum deportarit. Tertio & maxima fides inco splendet,quod nihil petit:tantum necessitatem suam Chri . sto aperit. Domine,inquit, puer meus iacet in domo paralyticus,& male torquetur. Sed omnisi praestatissima est illa fi des,ex qua illi labioru fructus prodiertit. Domine inquit, iosum dignus,ut intres sub icctum meu: lcd tantum die verbii,& sanabitur puer meus. Persecta enim fides primu hominem dei jcit in sui conte platione:at ea de mox rursum eligit in gratiar diuinae consideratione, Exemplo sunt Salij, ut David Psalm. 6.8 .& i 29.ut Iob. 9. Sc Paulus, Rom. 8. Haec fides omniu in Israel facile vincebat fidem vel ipsius Christi tcstimonio. Na & Lairus pro filia orat:sed praesentem petit filiae m deri. Matth. 9. Et Nicodemi fides minor cst:qui singulis pene verbis Christo fidem derogat. Quomodo,inquit, possunt haec fieriHoa. q. Magna fides Martiis: sed hac quoq; eiurionis minor. Si suisses hic, inqt,frater mes no suisset mortuus.1oa. U.Sed nec Apostoli tanti fide ossederiit,cu sollicitos de
panibus obiurgat Christus, Mati. i6.t Dirados in mari corripit, Mati. 6.ipsum etia Petrii reprchedit,dices: Modice fidei quare dubitasti3Mat. I . Et postea vix potuit eis perluadere, expedire illis si abierit.Ioan. 16. Adeo nihil absente polle arbitrabatur. laartis,insigne charitatis exemptu in hoc emturione nobis expressum est, quod serui sui calamitate motus fuerit. quod eu no multoru Dominor u more cotεpserit aut
abiecerit,ut pleriq; oes alios se inferiores aesti inat,sed in pre-Lιὸ tio habuerit. id quod Lucas testatur, Scruus,inquies,erat illi Lue. 18. prexi Osus. Multu Pharisaeo illi dissimilis. Cogitabat se quideserui illius esse Dominum,sed taine se quoque habere Dominum: Se frustra se tanti Domini expetiturum esse clementia,
qui in seruum hominem sibi natura similem esset immitis. Hunc igitur affectum suo desiderio frustrari Dominus
. . non vult. Et mirum, quam sit paratus ac facilis erga hominem,quantumuis Ethnicum, nisi in omnes homines clarissima eii et ipsiuε benignitas. Non petierat Centurio ut praesens sanaret. tamen Christus, Veniam,inquit, de curabo eum:
Nimirum Ostcndit se nullius personam, dummodo ipse sibi AHO. O. non desit, respuere:&plus daturum, quam speremus, aut pe- - tam uo:& citius exauditui una, quam clamemus,ut nil cita dicit: -
149쪽
cit: Antequam clament,ego exaudiam.& Christus: Scit pa- blatth. . ter vester,quia his omnibus indigeatis. Eriginaur aulcm hoc
dicto in spem misericordiar c limiti,qudd cum videmus eum
tam paratum esse: eigo homine Ethnicum,confidamus etianobis illum ad suturum Deinde etiam nostri officit ad inonemur & corripitur nost a inclemetia atque μαλα lia,qui quorumlibet aegrotorum praesentium teneriter abhorrescimus, nec visitamus infirmos. Post rc mo etiam fidem c enturionis Gene. ar. hoc dicto voluit uicere it quam ipse cordiu scrutator inco blatth. is. latere nouerat,omnibus palam proponeret. Sicut & Abrahae i& Chananeae fidem iubendo S disterendo elicuit. quae nobis incognita latuisset,nisi per c hristum eruta suisset. Nam quod eam ob causam sese venturum ad Centurione promiserit,quo Centurionis f des elueretur,& sibi quatop re talis fides placeat, quam contra incredulitas displiceat,ὸ claretrid certe sequintia verba demonstrant. Non,inquit, in ueni tantam fidem in Israel. Dico autem vobis, quod inulti ab Orientcci Occidente ventcnt,& recubent cum Abraha, Isaac, S Iacob,in regno colorum: si ij autem regni cilciem tur sol as,in t nebras exteriorcs: ibi erit fictus & stridor dentium. Grauissima haec est si ii Dcide Iudaeis querela: post tot miracula di promissioncs ipsis sectas,uinci tamen credulitate ab Ethnicis,qui sine Dco,snec lim sto & promissionibus fuerant,ac proptina ab ipss Iudaeis praeputium dicebantur. Et coniuncta est querelae huic scuerisiima interminatio.Iiiij )'rςgni, inquit,eiicientur solas, in tenebras exteriores. Erant RRm v '
ipsi filii regni:quod ipsorum est et lex,& promissio, & testamentum,& adoptio filior una .unde & primogenitum filium
eos vocat. Sed eν ciendi erant Eregno in tenebras exteriores. Secundum multitudinem impietatum corum expelle eos, inquit David,quoniam irritaverunt te Domine. Et ipse DLminu S: Vos istis mihi onus:ideo proiiciam vos a me. Ne Vr η'ς 3 rito in tenebras eiiciuntur, qui lucem oderunt, & auersati sunt,ut Chiustus ait: Vinit lux in mundum,& dilexerunt Ii mines magis tenebras quam luccm. Per tenebras autem exteriores has C hrastus intelligit aeternam condemnatione N. Hanc praeced ut internae tenebrae,& excaecatio,de qua Isaias dixit: Excaeca cor populi huius,& aures eius aggratia,S ocu Isai. c. los erili claude ne forte videant oculis suis, S et uribus suis au
Miant, re corde suo intelligant. Has tcnebras stquitur fici
150쪽
&stridor dentium.Quemadmodum enim Dei agnitio gai dium &securitatem actueri:ita contra,ignorantiam Dei mo ror & metus comitantvt.Horrendae enim tenebrae sunt,mentis excaecatio & incredulitas. Haec praedixit C hristusmos iam in Iudaeis completa videmus. Sed gratissima est laus fidei in Centurione,& addita promissio, quae proprie pertinet ad Gentium vocationem. Sicut & illa: Et alias oves habeo, quae Ista Q non sunt ex hoc ovili,&illas oportet me adducere. Et quod 3ρ Ioannes habet,Christum non tantum pro gente morituria,
is i ut filios Dei,qui erant dispersi, puta in omnibus terris populis congregaret in unum. Et in Isaia: fluent ad eum omΤμi οφ nes gentes,& ibunt populi multi. Et iterum: Ab Oriente adducam semen ilium,& ab Occidente congregabo te. Et, filii tui de longe venient,& filiae tuae de latere surgent. Ad illas promissiones Christus Ric respicit, & vult innuere,iam adesse tempus,ut fiat tandem,quod tot retro seculis suerat pro. missum.Qualis aute recubitus ille sit,indicat Paulus, ubi ait, hς 6. Sanctis Apostolis reuelatum esse,gentes esse eohaeredes,& cocorporales, & comparticipes promissionis in Christo Iesu Hoc est recumbere cum Abraham, consertem esse promissonis Abrahae alijsque Patribus factae,cumque Abraham Sc caeteris membru esse spiritualis corpotis CGristi. Quo quid praestantius & beatius esse potest3 Expresse additum est,recubitum linne in regno coelorum esse futurum. Olim enim p tres per fidem Abrahae quiescebat in sinu Abrahae,ut de La
raro legimus. Nondum enim regnum coelorum apertu erat.
At Christus reseravit illud,sicut in prima concione sua dicit: Poenitentiam agite:appropinquat enim regnum ci iurum. Fidem ergo atque charitatem cum leprosi tum Centurionis imitemurtavi quem praedixit recubitum in regno calorum, consequamur per Iesum Christum,cui laus in saecula. Amen.
ET ascendente Iesu in nauicula, secuti sunt eu discipuli eius:&ecce motus magnus factus est in mari, ita ut nauicula operiretur fluctibus. Ipse vero dormiebat. Et accesserui ad eu discipuli eius,