장음표시 사용
361쪽
euius sequamur vestigia.Et hoc ideo, ut intelligamus nudam fidem ad salutem minus sufficere. rtia porro ad patientiam hortatur.Nempe Christianum est,& bene agere,& mala eum aequanimitate perferre. Quarta denique, unde utriusque horum virtus atque sufficientia veniat ostendit,eum Spiritustincti praesentiam atque operationes declarat. Hic enim & do- Dan. ILctor,& consolator,& Dei virtus est. Et quid restat , nisi ut qua ratione aut via,spiritus sanctus ad tantas res necessarius a i- Isues. piatur,discamus Altior ille earlo est,& quis ascendet ad deducendum eum Hane ergo viam praesens Dominiea dies demonstrat , cui perapposite eiuscemodi lectio, patrum dispositione deputata est,quae nos multis modis non modo orare,verumetiam qualis debeat esse oratio, qualis etiam orantis animus docet.Complectitur quidem & alia quaedam ut quod is summa Iuti summa quaedam est dictorum factorumque Christi in ear Euang. ne,cum se multa Dominus in prouerbiis loquutum esse Ap stolis,adesse vero nune tempus,quo palam sit de patre annun- elaturusaffirmat,& Apostoli diuinitatem ei tribuentes, omo IoamIL'nia eum nosse, nec ut quis interroget opus habere, a Deo exi-uisse,scire se attestantur:quM veluti viam futurae solen itatis, ascensionis inquam parat,ut intelligamus quid sit & descensio eius & ascensio,cum se exivisse a patre, & in mundum v nisse, iterum relinquere mundum, & ire ad patrem, testaturr quod suo Christus exemplo exiguum esse huius tabernaculi tempus docet, ut hoc quod gratiae datum est tempus, dignae meditationi impendamus, caelestia appetamus, Dominum dum inueniri potest, quaeramus, eumque dum prope est,inu cemus.Sed hoc praecipue agit,ut nos orare doceat,adque oran siue ss dum mentes nostras inflammet, nihilque praxermittit in ea Christus,ut quod nostro bono vult, persuadeat, & quod agit perficiat.Promissionem praemittit ante mandatum,& mandatum promissione mitigat. Qua ratione isthaee sane lectio veram Euangeli j naturam refert.PIures hie mundus habuit doctores,verbis acutos, sententiis graues, eloquentia celebres, quorum tamen nullus doctrinam suam Euangelii nomine exornare potuit.Sed & Moses etsi mandato Dei verba ad popuIum faceret,inque annales referret, non Euangelium, sed legem libros suos inseripsit. Et Prophetae eaeteri omnes ab hae Euangelii appellatione abstinuerunt. Visiones dixerunt, ut
362쪽
eiter verbum Domini, ut Ieremias, & alii. Soluq Christus, et aia Q. quemadmodum Isaias quoque de eo promiserat, et doctrinae Euangelij nomen inscribere potuit. Idque hae maxime lectione deelarauit. An sorte laetum nuntium non est,quod Christus promittit daturum esse patrem, quicquid suo in nomine petierimus An non etiam laetius est,qubd iubet, atque ut oremus, praecepto compellit, quo gaudium nostrum plenum W33. sit,ut degustemus quam bonus Israel Deus 3 ut David clamat: Iste pauper clamauit ad Dominum,ex omnibus tribulationibus liberauit eum. Accedite,& illuminamini, & facies vestrae non confundentur. Gustate de videte quam suauis est Dominus.Beatus vir qui sperat in eo.Laetissimum vero, quὁd Christus ipsum patrem nos amare ait, eis quod nos se amaueri mus,erediderimusque, quod ἱ patre ex inerit.Considerate autem quale sapientiae donum sit. scire qua ratione eum Deo sit agendum: quae dignitas inter omnes omnium nationum Gentes soli Christiano eoncessiim esse Deum accedere, esi que patrem suum appellitare, atque amicitiam eius certis sibi pollieeri: denique quod omnes mundi huius quantumlibet admirandos thesauros superet scire se Deum exoratarum esse,&exaudiri. Et haec sane omnia hie nobi Christus ipse, non per A postolum aliquem , neque per Angelum , n que per visionem, sed suo ipsius ore promittit, etiam non sine Dan.II. iureiurando. Nemo autem Christum nobis bene velle igno-Ioan. s. tat. Aperte enim Ioanes de ipso assirmat,quod amet nos perpe Ioan Io. tuo,& in finem usque complectatur, quotquot in hoc mun-Danar. do illius sumus.Nec quenquam nostrsim ad se venientem repellet. Nouit enim nos, &ri bonus pastor suam ipsius an mam pro nobis ponit, proque suorum sanctificatione, pa- trem, a quo pro sua reuerentia semper exauditur, exorat. Imo ne sine suis etiam in caelo esse vult, cum ut ubi ipse est,ib lie sint& discipuli sui. vult. Recte igitur de ipso Salomonemele I . Verba, inquit, oris sapientis gratia. Et Ecclesiasticus: Sa- Ecese. et C. piens. inquit, in verbis producet seipsum. & homo prudens Tros. s. plaeebit magnatibus. Vere enim hie Christus verus ille L muel, non regibus, hoe est.in se ipsis confidentibus, non suis terbis. dulcique fortuna ebriis, sed moerentibus, pereunti us . Apostolis, inquam , multa tristitia proiectis, vinum
illud diuinae consolationis insudit. Sa*ὰ quidem & multa non plane ab hoc genere eoasblationum aliena propinaueratanto
363쪽
a,te, sed nescio quid ubique subreptare consuenerit humanii diuersum enim semper a Domini intentione aut quaerebant, aut Mimabant Apostoli. Hie vero ubi & orare praecipit, aemodum orandi praescribit, S patris Dei amorem ostendit dominus discipuli veluti sui obliti, altius transcendunt humana ingenia e&quod rarissime antὰ, rotundis verbis diuinitatis testimonium proseruntiTantum apud eos hoe Christi Euangelion potuit. Nimitu virtutem inesse verbis intellexerunt, patrisque voluntatem cognouerunt,ebque demum qumunq; premeret aduersitas, ad orationem, veluti sacram anchoram confugere consueuerunt.Nee Apostolorum solummodo haee leonsuetudo fuit,omnes pij, quorum mentibus diuina se v quam insinuauit voluntas,inum preeari primum habuerunt. Taceo hic Mosen,David, ea terosque alios. Ingens illud Iosaisphat prae omnibus testimonium es Qui eam ignoremus,inquit,quid agere debeamus,hoc solum habemus residui,ut oeulos nostros dirigamus ad te Deus. Atque hine supplicationes z.γaria illae per totam septimanam hane prioribus seeulis usitatissumae. Sive enim uti circa hoe idem tempus sere solet bella rumorόsque bellorum audirentur, siue terra fructus expectatos negaret,siue febres morbique corpora ineenderent, semis per huius lectione Euangelij erecti ad diuinae miserationis asylum orantes,confugerunt patres. Quos inter maxime laudatur Mamereus ille Uiennae quae metropolis est Delphina- ruamera tua Galliae Episcopus. Hie enim Zenone Imperatore, eum es prinimesseros homines lupis serisque puniret Deus,ita ut ne quidem plis in eastellis urbibusque satis tuti habitarent, summae fidei vir, times t ardentisque pietatis Antistes,non superstitione,non hypoerisi Misas is ductus, sed ovium suae diligentiae eommissarum eura motus, siluit. primus huiusmodi stationes atque supplieationes indixit, subque Christi erueis vexillum & orationis praesidium suoseonfugere docuit. Qui mos in Oeeidentali Eeelesia ad nostra haec usque tempora, multis licet pro sita id impietate iniquὰ serentibus frementibsisque,perdurauit. Atque utinam nostri homines saperent &intelligerent. Utinam pristinis ae Aillis veterum vestigiis bene pressis insisterent. Vtinam quod Christi promissio suadet, praeceptum postulat, ipsaque necensitas urget,praestaremus omnes.Quae enim illa mentium humanarum pertinacia est, ut ad suam ipsarum rectam perni
ciear,nec promisatoae duci, nec praecepto trahi, nee Ila d F a muni
364쪽
mum neeessitate urgente incitari adorandum Deum, velint Eo enim res humanae deueneruat , ut multi plane obliti sine huius tam sanctae actionis,nec unquam recordentur eius, perinde atque eum pietate omni, ipsum etiam Christianum nomen abiecissent.Imo inuenias qui orare laquam inutile quid, Se a fide alienum rideant,atque contemnant: scilicet, persuasum habent omnia necessaria quadam naturae vi, aut diuina praedestinatione fieri, eandem esse& orantis & ridentis conditionem. Inuenias qui aversentur & refugiant orationes, tanquam malas,quod vel in iis,quos praesens tempestas nullo veterum exemplo aduexit libris legerint,vel ab insulsis quibusdam verbi ministris audierint, opera bona nihil ad salutem facereaeaque Christi meritis detrahereac factores huiusmodi
quantumlibet pios, quodam tamen modo conscientia accu-
fati. s. sante damnari.lque etiam adferunt, quae Christus in Euangm 13. Eo,& David in Psalmis de Pharisaeorum Samaritanorumque Dan. . orationibus tradiderunt.Nimirum haec illa tempora. in qui-ralaog. bus preeari scandalum est, eaq; omnia fere quae olim laudem
veram unc extremam ignominiam mereantur.Genua flectere,manus inter orandum leuare caput inclinare pectus percu
tere quam insuetu,quam ridiculum , quam nullis non sannis dignum est An non res plena miseratione est, orationes, quarum autoritas no modo apud veteres Christianos, versietiam apud Gentes,Iudaeos,atque Turcas plurimu valuit, sic pessum iri Atqui nee gentes vllae,nec Iudaei,neque Turcae tot promis.
sa,tot habent prae repta,quibus precari distat,quot Christiani. Quid enim Christu 1 ad hane summam facere potuit reliqui Damis. An non ingens certaque promissio est A me amen dico vobis inquit,si quid petieritis patrem in nomine meo, dabit vobis. Neque hie tantum eam promissionem locum habere voluit. Dan. r . Alibi ait:Amen amen dico vobis, ut credit in me, opera quae ego facio,& ipse faciet,& maiora horsi faciet. quia ego ad patrem vado:& quodcunque petieritis patrem in nomine meo.
hoe faeiam,vt glorificetur pater in filio. si quid petieritis me
in nomine meo,hoc faciam. Et iterum:si manseritis in me, de verba mea in vobis manserint,quodcuque volueritis, petetis, εe fiet vobis. Voluit enim saepe repetiti s verbis,3c promissi seertitudinem demonstrare, & ad orandum solicitare. Nam
365쪽
potentem esse omnia praestare. Quemadmodum & Dauid Val. 3ti refugium dicit Deum, non in una aliqua tribulatione, sed in omni. Tum illud quoque monemur, ut non sit nihil, sed aliquid , quod a Deo peti mus. Precatum nihil est , & qui uid peccato coniunctum est. Sed nee corporalia huius munisi aliquid magni sunt. Cadestia vero, & quae propter animam expetuntur momenti aliquid habent. Iam illud quoque,quod Deum patrem nostrum dicit, ingentem spem parit. Non hostem, non insidiatorem, non inimicum, sed patrem dicit: nee semel, sed sexies hoc unico capite. Quis autem aecedere auderet Deum , nisi patrem eum esse nouisset Moses fidelis
seruus in domo Dei erat, attamen audit Deum vetantem:Ne Exod. appropies, inquit, solue ealceamentum de pedibus tuis: locus enim in quo stas,terra sancta est. Et de populo Israelitico, li- Exia. imcet per triduum sanctificato Mosi Dominus mandat: Descendat,& eontinetur populum, ne forte velit transcendere terminos ad videndu m Dominum,& pereat ex eisplurima multitudo. Sie Abraham&ipse amicus Dei gratus,cum Domino lo- ρm. 8.qui, coramque stare timuit, terram se atque cinerem vocat, Exod. x dc ne irascatur Dominus loquenti,orat. Et quid multa Mo- Teiu. . ses Dominum non patrem, sed ignem consumentem, se temque zelotem nuncupat. An ergo horrendum non esset, hominem i mbecillem,caducum peccatorem, in hoe infimo h milique terrarum orbe reptantem, eum Deo colloqui, cuius maiestas & potentia in immensum supra caelos extenditur, euius magnitudinem ne animo quidem liceat concipere Ex. horrescim us,si Rex aut sar nobis exorandus sit, acerrima coitio prima cum Satrapa aut principe, qui eadem, qua nos natura nati sunt , & non timebimus cuin Deo loqui Sed seruillier timeant, qui Deum patrem suum ignorant, qui sepatris tutela abdicant: credentibus vero atque piis Christi promissione pater appellandus est. Et si nos cum simus mali, nouimus bona data dare filiis nostris, quanto magis ipse pater noster dabit cum spiritu omnia bona petentibus se Quanquam& ideo patrem dicit, ut magnitudinem beneficii agnoscamus , re ipsi naturali communis patris huius filio nostrae et adoptionis munus aeceptum feramus. Id quod de eons quenter innuit , elim in suo nomine orandum esse voluit. Non enim in iustificationibus nostris prosternimus preces nostras ante faciem Dei. Ied de virtutem nominis huiuς
366쪽
significat, quod omnia possit apud patrem, praestet omnia, propter iplum pater omnia velit, de quo infrὶ dicemus. Gene. 11. sic denique quod ait daturum esse patrem , exauditionem Ho.Q certam promittit , & ne quis haesitet, iuramento consu to , quae dixerat . confirmat. Ita enim & alibi per semetipsum , cum superiorem se non habeat , iurare consueula, ut immobilitatem consilii siti atque praescientiae demo stret. Quod si igitur hominis iuramentum fidem meretur, cur non potius ciuinis promistionabus firmis atque imm tabilibus illis assentimur Sed hoe inter vere credentes& hypocritas diuidit, ita diuinis promissionibus ac ui scere, ut licet necdum appareat quod orauimus , vere t men ex uditas esse preces nostras, certo nobis persuade zud. mus. Vt Tobiae oratio longe ante exaudita suerat, quam appareret . . Videte ergo quam nulla etiam dictio promissionis huius contolatione sit vacua , quae non singulari aliquo modo pias mentes afficiat, & ad precandum solis Gaan. s. citet. Sane apud Apostolos permultum naee valuit prinmissio,. Id quod vel unius Ioannis testimonio videre li- . L .eet . Is enim in prima sua Epistola in haec verba striabit.: Hate est inquit fiducia quam habemus ad Deum, quia quodcunque petierimus , secundum voluntatem eius, audit nos. Et scimus quia audit nos, quicquid petierumus et scimus qu0d habemus petitiones quas ponulaui- . mus ab eo. Unde enim alioqui tantam hausisset fiduciam, nisi ex hae Christi promissione Euimuero nos quQque hae ipsa ratione ad orandum Deum induci possemus , β ut aequum esset immutabilitatem diuinae promissionis. intelligeremus. Quam quia inon omnes concipiunt, mandato Christus firmat : imo quod nihil eo vique peti rint exprobrat , ut vel sic in his prementibus angustus
ad tutum illud diuinae pietatis asylum , capax inquam
omnissin humanarum miseriarum praesidium confugere impellamur, qvi ny da promissione non ducimur. Vsque modo. inguit non petistis quicquam in nomine meo. Petite, M a ruri II. cipietis, ut gaudium vestrum plenum sit. Iisdem pene vera Loe. Ita bis alibi quoque precari iubet. Petite inquit & dabitur cati. c. vobis:quaerite,&inuenietis:pulsate,& aperietur vobis. --nis enim qui petit, accipit: de qui quaerit, inuenit i α pul-R m. In santi, aperietur. Orsit ne sua. ycstra fiat hIeme. . Orate clari: t d no
367쪽
ne intretis in tentationem.Sed de Apostoli idem p ceperunt. Paulus vult nos orationi instare,atque idipsum suo exemplo Rem.rtivi absidantius faciamus hortatur. Petrus veris preterea etiam vigilantiam quaerit in orando. Nempe ipsi praeceptis Christi t. neso dierunt,&obedientiae suae exempla scripto atq; sacto post rati. .
se relinquere voluerunt. Intellexerunt enim obeatentia apud Deum plus valere quam victiniam, contemptum ver b praeceptorum Dei multam di vinar iustitiae iram see si trabere.Gra uissime enim Deus in contemptores sui praecepti animaduertit. Et merito: Qu3s enim Rex famulum minus obsequentem ferret Aut quis pater dona oblata aspernanti filio non irasce retur si autem homo contemptum sui indigne fert, quanto rectius Deus suorum praeceptorum contemptores ulciscitur 3
Hinc conleptoribus Salomo sub persona Dei loquitur: Quia 3
vocavi,& renuisti stertendi manum mea, de non fuit qui aspiceret: despexistis omne consilium meu,& inerepationes meas neglexistis,ego quoque in interitu vestro gaudebo de subsannabo, cum vobis id quod timebatis, aduenerit. Cum irruerit repetina calamitas, di interitus quasi tepestas ingruerit,qua do venerit super vosti ibulatio& angustia.Tune inuocabunt
me,& non exaudiam:mane consurgent,& non inuenient me.
Deo exorato cuncta succedunt prospere, at idem si inexorabilis fiat omnia in desperatis habemus. An non vobis videtur hae temoestate, in ue hac nostra calamitate ridere Deus,inis exorabilem se nobis exhibere' Malorum quibus premimur non est numerus,& grauiora expectamus. Nemo interpellat, nemo depreeatur: Se si qui orant , n6nne his misericordiae a res videntur obstructae Non quod Deu& non benὸ velit nobis', aut non possit praestare quod petimus: sed quod aut ita et
meremur, aut non ficuti oportet petimus. Pernecessarium igitur est, ut si promissionum magnitudine non ducimur,saltem praecepti huius autoritate atque vi trahamur. Petite, im
uit 'aecipietis,ut gaudium vestrum plenum sit. Sed & Epi- Dem mstola Mida dies obedienti a m praecepti huius a nobis exigit. pisisti. Nec nulla eius apud pios erit aut otitas. Quid enim ad nos,
si propterea quod praeter fidem etiam obedientiam verbi postulae , eleuatur ,& straminea dieitur, i ndignaque Apostolochristi iudieatui3 Catholicis enim semper Apostolica suit. Rc ipsa quidem multorum vesaniam vicit, perdurabitque ad finem, usque, ipsius etiam inferorum portis repugnantibus.
368쪽
In ea,inquam Apostolus vult, ut quae Cliristo mandante percepimus , obedientes facto praestemus. Quod si exteris scripturis ipsiusque adeb Christi verbis Apostoli consilium eo
Deti lanum est,pareamus, sin vero,negligamus. Estote ergo,i quit Apostolus,factores verbi θρ non auditores tantum,fallen Psal. rox. tes volmetipsos.Huic cosentiens David, Misericordia,inquit Domini ab aeterno Sc usque in aeternum super timentes eum,do iustitia illius in filios filiorum, iis qui seruant testametum
eius,& memores sunt mandatorum eius ad faciendum ea.Et
ΣυA.ra Ezechiel illo clarius 18.atq; 33. capitibus. Rursum Apostolus ait,Quod si quis auditor sit verbi,& non factor, hic compar tur viro consideranti vultum natiuitatis suae in speculo.Co siderauit enim se de abiit, de statim oblitus est qualis fuerit. Inuti. ν. Huic Christus consentit, dicens: Non omnis qui dicit mihi Domine Domine,int rabit in regnum caelorum, sed qui fecerit voluntatem patris mei qui in caelis est, ipse intrabit in re, num celoru. Rursum Apostolus fallere homines semetipsissocet,qui salutem in solo verbi Dei auditu ponunt. Christus Ibidem vero aperte dicit Omnis qui audit verba mea haec, At no facit ea , similis erit viro stulto, qui aedificauit domum suam super arenam. Rursum Apostolus Christi doctrinam legem, de quidem perfecte libertatis legem dicit. Sic etiam ante eum Isa. 2. Iulias. De Sion, inquit,exibit lex,& verbum Domini de Ieru-U.33. salem. Imo alibi regem Christum& legislatorem populi no-GH.ε. minat. Idem de Paulus audet; Alter alterius onera portate, inquit,& sic adimplebitis legem Christi. Denique quod Apostolus dicit, factorem operis in facto suo beatum kre,iti ipsum David primo Psalmo luculentissime: Paulus vero in τ-. 2. ea quam ad Romanos scripsit Epistola, de Christus ipse eo Dan. 13. testatur, dicens. Si haec scitis, ali eritis, si feceritis ea. L eae duodecimo, Seruus sciens voluntatem Domini,&non facies eam,vapulabit plagis multis. Hine ergo intelligitis puto quam sibi consentiant prophetarum Christi, atque Apost lorum doctrina,cum hac D.Iacobi Epistola. Quae si eisitan sent, ac diligentius considerassent homines,nullo modo Lanc Epistolam reiecissent, enimuero moniti Apostoli verbis, quae Christus in Evangelio nostro omnium bono praecipit, secinsent, promptaque obedientia adorandum Deum conis Gsent. Ille quidem omnia ea, quibus indigemus sine prece n stra dare, quemadmodum, di saluare nos sine nostro opere,
369쪽
posset, tamen exigit, utque oremus, monet. Non ut tum d mum ex verbis nostris intelligat necessitatem nostram, sed
ut nos de nobis diffisi, omnia ab eo sperare, de ab ipso tota fiducia pendere discamus, tum pro munificentia eius ipsi gratias agamus. inrod si nec praeceptis Christi trahimur,quid
restat, nisi ipsa necessitate, periculorumq; magnitudine tandem discamus, ouod cum recte valeremus, agnoscere noluimus Tres sunt hominis hostes capitales, Caro, Mundus, de Diabolus,qui coni unctis viribus obnixe tendut in perniciem animarum. Quibus si non succumbere, si repugnare de vincere voluerimus ut certe necessum est omnino ad diuinae virtutis armamentarium recurrendum erit. Neque enim in nobis tanta virtus est, ut resistere, vel via eorum possimus. Nam ut eam quiescat, de nihil aduersum nos moliatur, qui semper circumiens qiuerit quem deuoret, Diabolus,quom do mundi huius tot machinis repugnare possumus An non unus Turca omnes fere Christianorum vires superat mn furor populi, non minae, non periuria militum, non tragica verba quicquam proderunt, proderit humilis ardensque oratio, proderit,& vincet. Non inexercitu ait Dominus nec in robore, sed in spiritu meo. Idque tot pulchra veteris testamen ' 'Mexempla commonstrant. Orante Mose vicit Israel Amale. Ex S. cehitas , oratione Ezechias eluitatem hostibus undique cinctam liberauit. Sie Dauid antequam bellum nectet, Domi- .R PIonum consueuit consulere. . Idem&Saul feeit, licet impius. I. T. 3 Habuerunt de Romani, & modo Tureae homines sine Deo, i. R Ia omnia sua auspicia, auguria, oracula, expiationes, procura tiones, idque genus alia monstra, quae tamen solam religimrus opinionem habenti, Soli Christiani hane pluandi numinis omnium pulcherrimam actionem, quae vere atque
adeo sola veritati innititur, negligunt. Et quis finis tandem expectandus erit, nisi quod qui nune sine lacrymis fraterno Christianorum sanguine terram inundari permittimus, aliquando facta deditione indigna, proiecta religionis pietate, atque fide, sub immanissimo hoste, foedissima seruiture su
mus torquendi Sed eere totus fere lila sermo querelis no. bis eonsumptus est, quod nee piomissione allieimur,nee prompto ducimur, nec denique Eecessitate praesentissimaque omnium calamitate ad orandum trahimur, ut diuina pia
cara ira , quietis benescio, Deo de Domino nostro liceat ser-
370쪽
uirmi Uerum ne qua in me sit culpa, paucis quid orare, quae orationis orantii ve esse debeat qualitas, breuiter perquira-
Oratio. mus. Equidem orationem non modo verba aut preces oris,
sed vota etiam, &desideria,& gemitus suspiriique mentis intelligo.Haec enim Deus requirit praetipue atque intuetur,
sed & gratiarum actiones & laudem Dei, & si quid praeterea
lingua nostra cum Deo agendum est. Sunt enim huiuscem inci . di labiorum nostrorum vituli illi , quos Oseas piopheta Domino reddi praecipit, precari, gratias agere, atque laudare. Et haee omnia David unico fere Psalmi versiculo complexus est. Nam cum in persona Dei ait : Inuoca me, preces: cum honorificabis me, gratiarum actiones: cum denique immo Ia Deo sacraficium laudis , tertium, nempe Dei laudem v Iuit innuere. li Et orationis quidem causam tape nece Isitas adfert:vere enim & exanimo precabitur is, qui aduersis qua-Wal. 68. litur, Ut Dauid tum demum saluari se orabat,quum usque ad nati. g. animam suam aquas intrasse sentiret: & Αpouoli tum obnixius Domini opem implorabant, eum periclitarenturid: Hiar sed&ipse Christus cum lana morti propinquior essetfMDan. I 2. ctus,ex illa hora saluari se postulauit. Gratiarum actio se γ' Di. Ioa qui tui beneficia accena,id quod David etiam ostendens: B
'Σ nedic inquit, anima mea Dominum, & noli obliuisti ominnes retributiones eius; . Qui propitiatur omnibus iniquita-o m. tibus tuis qui sanat omnes infirmitates tuas. Qui redimit de . . t Va,interitu vitam tuam,qui coronat te in misericordia, mi: a V c . t ratiocisinis. Laudos vero ex pia liminarillius maiestatis, lapientiae)aonitatis,omnipotentiaeque nascuntur consideratam Val. . ne. Vt idem Dauid exclamans Magnus inquit, Dominus, &γ i. laudabilis nimis, in ciuitate Dei, in monte sancto S., M.
Domine Deus mem magnificatus es vehementer, conteisImnem α decorem induistx, amictus lumine sicut vestimento. et tu iri orationem ergo cum nomino, gratiarum actionem atque lilia in Dei cum petitione intelligo . Est autem triplex cra tionis genus: priuatum, publicum,& quotidianuui. Priu tu mili , quo pro se qui sque abscondite eum Deo loquitur. Publicum, cum ad soleones supplicationes homines eonu ni υ amotidianum , quod abonomine horas eanonicas Gomus t De priuato legimus Matthari sexto, Lucae.vndecimo,
a modum orandi. e hristus docet: Matthan vigesimo&xto. Ioannis decimesexto, ubi praecipi x. Lucae a. & ta. Ioannis 3.