장음표시 사용
661쪽
mens facere quod non seci Adhue expecto, Inuitus recedo, moram ob id traho,quid est, quo minus longanimitas mea Tad poenitentiam vos inuitat V tergo se hominem declararet, nauiculam ascendit. Venit in ei uitatem suam. Et quid est quod in ei uitatem suam venit Magnum profecto prosundae humilitatis indicium. Creator enim ipse rerum, Orius
rerrae dominus, posteaquam se propter nos nostra coartauit in carne, coepit habere numanam patriam, ecepit ciuitatis Iudaicae esse ciuis, parentes habere ecepit , parentum mnium parens, ut attraheret charitas, quos disperserat m tus. Et quem haec charitas non attraheret , si humana
mens,quid sit Deum fratrem nostrum factum esse, & n biscum habitasse in terra , cogitaret In patriam venit, &in patria offertur paralyticus. Ecce inquit Matthaeus osserebant ei raralyticum iacentem in lecto. Marcus verodi Lucas fusius hare eadem narrant: Uenerunt ad eum serentes paralyticum , qui a quatuor portabatur,& quaerebant eum inserre, di ponere ante eum. Et non inuenientes qua parte illum inserrent pret turba, ascenderunt&n dauerunt tectum ubi erat, & patefacientes , per tegulas
submiserunt eum, & grabatum, in quo decumbebat, in medium ante Iesum. Hic datur occasio patefaciendi potentiam diuinam , hic medium se practabit , ossertur nim debilis , ossertur paralyticus. bene autem res se habet. Geraseni rogabant eum , ut a finibus suis discederet. In sua ciuitate Caphernaum ut sanet rogatur medicus: de ut saluet, prius peccata dimittit. Iudaei Christum e te au. Itplo eiecerunt: Gentes eiectum quaerunt. Et hoc est quod Ipse alibi ait: Regnum caelorum vim pati, atque violentes violenter istud rapere. Magna hie vi non eorporis sed μ
fidei opus est , quam Christus expetit , quίque i pis afficitur. Nam & Chananaeam fide firmam pridicat: O mu-- slier, inquit, magna est fides tua , fiat tibi sicut vis. de hie sequitur , quod videns fidem illorum dixit paralytico: Confide fili . Remittuntur tibi peccata tua. Machina fidei,
remissionem impetrat peccatorum. Nam quia tantam msendunt fidem , monstrat de ipse suam virtutem. Quam tum autem poterit apud Deum fides propria, apud quem sic valuit aliena 3 Hac occasione quidam disputant an pro- na Mer
sit fides aliena, ct quibus in rebus. omnino inutilis illa prasin
662쪽
quaestio. Vtrobique enim peccatur, cum alii falso sibimet ipsis persuallant, nullo se alienae fidei indigere ministerim nee prodesse quicquam et alij contraria amplectentes , ni mium huic externo confidunt officio , impij ipsi impietatem suam quam labet enormen aliorum suffragiis elui arbitrantur. Breuissime igitur id quod res est dicturus. Primum qualis illa fides fuerit, quam hie Christus vidit confiderandum arbitror. Pi incipio igitur illorum fides non informis aut mortua erat, quae nec aliis, nec habenti eam
x. Gr. I3 prodest quicquam. Quid enim vel tibi vel mihi prodesset, si quotidie fine pia intentione , ae charitate millies fidelenarrares articulos rEadem ratio est orationis. Horum
ergo virorum fides quam Christus vidit, mera fuit fiducia bonitatis ac misericordiar Christi , ex fama Christi certa concepta, tam firma vi de salute paralytiei nihil dubita
rent, si ad Christi pedes possent perferre, tam certa, ut nuIIo modo domini indignationem timuerint. Hanc iam non informem aut mortuam , sed formatam dc officiosam do
minus vidit. Quia aut respectu illius paralytici peccata d, mittit , ac sanat s id quod hie apertum est dubium non est,
quin ei placeat alterius pro altero fides & oratio. Misericordiam enim facere complacuit illi plus quam victima. s Et cur non placerct quod i pse iubet Orate, inquit, pro per sequentibus& ealuiam tantibus vos, ut sitis fili j patri vestri, qui in caelis est. Quanauam autem prodesse alienam fidem reorationem, hoc a pio manifestnm est, quod iussit , ac hunc paralyticum non suae, sed aliorum orationis intuitu sanauit tamen id clarius fit aliorum scripturae locorum demonstra- Exod. 3 tione. Moses oravit Dominum, utiq: in fide: Et quot homi-3.3π.I8. num millia seruauit Elias homo nobi similis sua oratione E M. II pluviam impetrauit omni populo. Rursum Mosi oratione hostes Israel fugati sunt, soror ipsius Maria mudata est.Et quid multis Vbiq; lmius testi monia,qubd aliorum fide & orati ne aliis, sine propria vel fide vel oratione i mpetrata sunt corcen. I 8. poris & animi beneficia. Sic Abraham pro Sodoma atq; G morr ha preeatus est ι & exauditus est. Non enim prius Sod ma conflagrata est, quam Abraham orare destitit. Me Dominus de Ierusalem promittit.protega,inquit, urbem ista prin4 DPto pter me,& propter David seruum meum. David multo tempore iam vita defuncius fuerat, cum haec Deus promitteret. Tamen
663쪽
Tamen propter mortui fidem non mortua,fide mortuis, eor Iore tantum viventibus beneficia sua promittit.No ergo dis, mdendii,Deum,quae sua est bonitas etiam infantes nostros sin elisa f-scipere& amplecti, non in propria,qua non habet, sed in alie- dra premna hoc est,Ecclesiae cu fide,tum oratione, Cur enim abnueret infamib. infantibus,quod praestitit adultis An immitior factus Deus in tepore gratiae, quam fuit tepore legis Aut non faciet nostris paruulis,quod fecit sub lege eonstitutis Clare autem striptura reseri, quod illius temporis infantes amplexus sit Deus,quibus & signum foederis eommunicauit,& in suum peculium annumerauit. Ad Abrahaenim loquitur:statua pactumeum inter me & te, de inter semen tuu post te in generati nibus tuis foedere sempiterno: νt sim Deus tuus,& seminis tui post te. Et mox:Infans octo dierum circueidetur in vobis. Et alibi,Omne masculinum adaperies vulvam, sanctum Domino vocabitur. Sed seminime immitiorem factsi gratiae tempore eum aliis argu mutis innumeris,lum hoc maxime osten diis noluit paruulos a se prohiberi, voluit ad se venire Christus, imo contra nitentibus Apostolis indigne tulit. Et eomplexans eos,imposuit manus super eos,& benedixit eis: Vr gnum caelorum talium esse affirmauit. Iam verδ venire ad Christum, benedici,& regnum caelorum habere, non conueniunt nisi qui per baptismum ingrediuntur. Omnes enim Glii irae,1 Christo eomplecti ac benedici non possumus,nisi per
eam ianuam, quae sola introitum regni caelorum patefacit. Vt in Ioanne scriptum est: Nisi quis renatus fuerit ex aqua &Spiritu sancto, no potest videre regnumDei. Porro sacramentum baptismi est fides. Cu igitur propria fides in infantibusnsi est,utiq: in fide Ecclesiae baptizantur,& saluantur. Cur autem aliena fide no saluarentur, qui sine fide aliena culpa damnantur Si consortium earnis quod ab Adam trabimus maledicit , quomod participatio spi ritus non benedici ci Haec illa , sanctorum eommunio in Ecclesia unius mystici corporis vi ta. Quae autem sanctorum communio, quod mysticum corpus erit,ubi nulla spiritualium donorum participatio3 Eeese siae igitur fides & oratio, eos qui per baptismu in coliritu admissi sint sanctorii,benedicenti Christo adiungit. Quanquano desunt qui paruulis insu tam a Deo fide asserant, hute nite-tes argumentationii Nemo sine fide benedictionem Christi cosequitur. Impostibile enim est, sine fide placete Deo. Et: Hebis. I Reced
664쪽
tare. Io accedentem ad Deum oportet eredere. Sed paruuli benedo ιμης. I 6 iopem consequuntur, ut in Marco videre est. Huic addunt: n. 3 non crediderit, condemnabitur. Qui incredulus est fi-BO, non videbit vitam , sed ira Dei manet super eum. Sed si des cum est lumen intellectus, non video cur patres eam sententiam approbare debuerint: intellexerunt autem illos scrupturae locos iam de Ecclesia fide,iam de ea qua obserentes pro *ondent, di quam paruuli postea consequuturi sunt. λ' Lms xlou ema constat, quemadmodum aliena fides 'inon habilibus fidei, eum ad corporis, tum ad animae salutem Valet, ita eandem in adultis & fidei capacibus non suiscere ad δalutem, nisi accedente propi ia fide. Non sufficere autem du
xi, quod prosit tamen ae Dromoti se e -
xi, quod prosit tamen ae promoueat ad salutem. Sic orationdei, qua Stephanus ero persecutoribus suis ad Deum precabatur Saulo non sufliciebat quidem, sed prosuit tamen. Sic Pauli oratio quam pro omnibus faciebat, ut crescerent in a-Litione Christi, profuit quidem, sed minus erat sufficiens ad lutem. Sie hie cum vidisset baiulantium fidem, non nude, Sia remittit peccata decumbentis, sed praemittier Confide fili,
in remittuntur tibi peccata tua. Aliena ergo fide iuuantur adul- , a ri , iuuantur inquam corpore & anima, non perfecte saluantur. Huc enim requiritur propria fides. Nisi enim eredideri-ἀ tis, inquit Christus, quia ego sum, in peccatis vestris morte . b. , 'qu*p ruuli baptizati postquam adoleverint, vide. . 3pucreciant moneantur. Vide autem miram Domini humilia
.... ., b M ωLuxum 3 filium Vocat: quem Sacerdotes non digna na. tur attingere. Remitti ipsi autem peccata sua testatur: ut Ggnificet morbi eausam fuisse delictat & ut causa infirmitatis lublata, restituatur sanitas. sic in Ioanne de eo qui triginta Elo, annos in infirmitate sua habuerat, legimus, Ioan.f. sie Moses Israeli minatur pestem & aliar Deuter. 18. Vel ideo Glium dixit, quod peccata dividant a Deo, & filios irae consti
aetilios heri. Isa. sy. Threnor. 3. Vnde Dauid beatos dixit, quorum remissae essent iniquitates, & quorum tecta essent Coniade , inquit, fili, remittuntur tibi peccata tua. Quidam autem his verbis abutentes solam fidem dixerunt uince e ad delictorum emundationem rex fide vel miseri-
cordiae Christi fiducia praesumptionem quandam impiam interprez
665쪽
terpretantes. Considentiam Christus suadet, eonsolationem siue spem expetit: non vanam aut salsam, aut etiam audaeem postulat. Est enim vana spes, qua temporanea confi, I.Dan.Ldunt homines. Ideo vana , quod mundus de omnia in eo transeunt: salsa autem, qua vitae longitudinem sibi pollice tur, eum ipsa sit breuh quasi umbra quaedam evanescens: audax veris, qua quispiam resipiscentiam suspendit in ventu τ .rtram senectam , eum scriptura dissicile admodum esse testetur Im.i3. hominem relinquere viam , qua eonsueuit adolescens , ut Aethiopem pellem suam mutare: sed & inuersa quaedam eonfidentia est, eo peccare, quod Christus misericors,&ad ignoscendum facilis est, aut ideo non studere virtuti, quod ipse pro nobis satis eir. Christus eonfitere iussit , sed nullam eiusmodi eonfidentiam praecepit. spem salutis suasit, expromissis Dei conreptam, ita ut licet magna sint& eemia Dei promissa, nihilominus tamen homo sese exerceat in omni bono, quo ipsa iuuatur spes. Horum autem duo sunt: Promissio Dei, & mandatorum eius obedientia. Si enim promissis Dei assentio, ae praeterea quae placita sunt ipsi fa-eio , firmiorem eonfidentiam meam reddo. Sie Ioannes: Sel. I. .gmus, inquit, quia transsati sumus a morte in vitam. Vnde autem scimus Expromissione. Sed unde hoe quoque nouimus, quod nos etiam promissio tangat Ex fide. Quis autem persuadebit nobis sidem nostram veram esse Ae pers ctam Dilectio fratrum, hoe est . mandatorum Dei obedientia. Ecce, igitur quomodo mandatorum Dei obedientia, spes quuhane nostram fiduciam siue spem iuuet. Ideoque nee at stiguendi sunt patres, qui spem, certam esse expectationem suturae beatitudinis, ex gratia & meritis prouenientem definierunt. Quam descriptionem licet repudiare conati sint multi, quod meritorum in ea mentio fiat, nihilominus tamen iidem velint nolint hoc dabunt, vanam esse omnem Ldem & spem eius, qui pertinaciter in praeceptorum Dei i obedientia perstat. Eiuscemodi enim Christus ipse ait: Qu usque dieitis mihi, Domine domine , de non facitis, quae prata ei pio 3 Nescio vos. Recedite a me iniqui. Veram igitur spem I it 'Christus suasit, nullius praesumptionis autor. Confide fili, Imit.' remittuntur tibi peccata tua. Nemo his verbis ad suam ipsius perditionem abutatur. Non enim quia Paralytico tam faeilὰ Metata dimisit, te eadem facilitate absoluit: nec quia tur
666쪽
ba praesens Deum laudat, qui talem potestatem dedit homInibus, ideo tibi nihil faciendum restat, nisi ut remissionem peccarorum & gratiam Dei praedices. Non hate ut iactas pura Euangelij doctrina est, nee hoe facere, est integrum Euangelium praedicare. seducimus nos, Euangelio abuti mur: & quod esse possit ad vitae medicinam, ipsi nos deprauamus in mortis venenum. Quid ergo sine operibus remissionem peccatorum consequutus est paralyticus. Ergo
di nos iustificabimur sine operibus. Blandus profecto se ino iste est, sed naturam serpentis habet. Primum enim non sine opere est iustificatus , qui post iustificationem tot Iere Iectum& in domum suam ire iubetur,& paret iussis. Et si maxime sit sine operibus praecedentibus , non tamen inde sequitur nos itidem ea facilitate iustificari. Omnes semel eadem facilitate, sine praeeedente opere iustificati sumus. eum baptizati ex aqua & Spiritusancto, ab originali maeula mundati, Christi sanguine sanctificati, eiusque m tuis sumus iustificati. Quod autem post baptisma iterum ad pristinam conuersionem relapsi , non sit tam facilis ad nostendum Deus, sine nostro facto & poenitentia, vel unus Paulus satis perspicue demonstrat, qui in ea quam ad FI Hebris bratos seripsit Epistola sie loquitur : Impossibile enim est eos qui semel sunt illuminati, gustaverunt etiam donum raeleste, & participes facti sunt spiritusancto r gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum, virtutόsque seculi ventu-RAEDIO ri, & prolapsi sunt: rursus renouari ad poenitentiam, rurissum erucifigentes sibimetipsis filium Dei. Et : Voluntarie
enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis, iam non relinquitur pro peccatis hostia i terribilis autem quaedam expectatio iudici j&ignis aernulatio, quae con su minptura est aduersarios. Ecce non eadem ratio est primum
Iam per baptisma a peccatis liberati,& iteratis post baptisma peceatis veniam illorum impetrantis. Non quod nuIIa sit remissio post baptisma, ut Nouatiani, sed quod non sit eadem facilitas quae ante. In baptist no dictum est tibi: Confide fili remittuntur tibi peerata tua. Nunc verbiub
ris lectum, id est, peccandi, quae te portauerat, consuetudinem tollere, prauas voluptates, quae te ante tenuerant,
tu iam feres , hoc est, imperio tuo reges , de virtute in
virtutem traactis.Prqdicatur utique in nomiae ipsiut remis
667쪽
peccatorum, sed praecedente poenitentia. si e potestatem Luea 2 dedit Apostolis remittendi peccata, sed non solum eam , sed Mart. Is εἰ retinendi , idque munus uno eodόmque Spiritu sancto com firmauit. Blande quidem & ipse Christus peccatores allocutus est, sed non omnes,nec solim: quin etiam addidit: Vade, noli amplius peccare, ne quid deterius tibi contingat. Tum Ιωαxcipius ille Samaritanus vulneribus semimortui hominis non solum oleum, sed & vinum infudit. Vbique& semper& omnibus peccata remittere potest, quia Deus ipse est i sed nee
ubique, nec semper, nec omnibus eadem facilitate remittit. Nostrum est, ut non desperare, ita etiam non nimium confidere. Lapsi autem iustis utamur mediis,& poenitentia ducti prioris vitae detestemur impietate, sic per ipsum quem Deus pater proposuit propitiatorem omnium accedamus ad thr num gratiae. Caeterum quod possit precata dimittere Cluistus, hoe est, quod unius cum patre substantiae sit, consequentibus ostendit factis. Quorundam enim intra se tacite i quentium hie blasphemat eogitationes vidit atque aperit: Vt quid inauit cogitatis mala in cordibus vestris Hoc a tem quemadmodum initio huius sermonis dictum est, solius Dei est. Spiritus, inquit Paulus, omnia scrutatur, etiam pro- I.ciris lauda Dei. Quis enim hominum scit, quae sunt hominis, nisi spiritus hominis qui in ipso est Et Petrus, Tu, inquit, eo
da nosti omnium. Et Paulus testatur, quod nulla creatura Hebr. φinuisibilis sit in eonspectu eius, omnia autem nuda & aperta oculis eius. Et hare certe non minima piarum mentium esteonsolatio, quod Deus interiora hominis cognoscit. Quem admodum contra etiam impiis haec eadem Dei potentia terribilis est. Illi enim norunt & vota de suspiria sua coram Dei oculis non esse inania, hi verbeum iustum Deum norunt, pro ipsis etiam cogitationibus suis malis poenam reportaturos se norunt. Deinde & alio modo se eam habere potestatem ostendit. Remittere peccata spirituale quiddam est. Unde an factum sequutum sit verba, nemo vidit. Proinde eadem potentia, qua peccata remiserat, aliud euidens miraculum tacit. Proponit ergor id, inquit, facilius est dioeret Dimittuntur tibi peccata tua, an dicere: Surge& ambula Vnius potentiae erat, unius difficultatis: sed praeeedens invia sibile, quod sequitur, erat visibile. Tanto tamen maius erat Nccata remittere, quis carpua sanare, quanto anima potior
668쪽
tior corpore. Fit ergo minus visibile, ut comprobetur maius spirituale. Surge& tolle lectum tuum,&vade in domum tuam:& surrexit&abiit in domum suam. Non longa mora ad sanandum opus habet, qui verbo fecit & reficit omnia. Ipse dixit ,&ficta sunt. Ipse mandauit,&ereata sunt. Eccei 3 quod Christus Dei hominisque filius potestatem habet dimittendi peceata in terris. Et hoe est quod Ioannes praedicat: mmI Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peceata mundi. Non quod nullum amplius sit peccatum, & impune deinceps liceat pe eare. ut quibusdam nostro iniquissimo seeuto placet, sed ut post hae institiae vivamus, ut non regnet in mortali corpore nostro peceatum, ut sicut exhibuimus membra nostra seruute immunditiae &iniquitati ad iniquitatem, ita nunc exhibeamus membra nostra seruire iustitiae in sanctificationem. Qui enim mortem aufert, idem vitam reddit. Sic qui pe earum aufert, largitur iustitiam. si igitur peceato exui voluerimus, in Christum oculos conuertamus. Ille enim est,
ut non solum peccata di mittit, sed qui etiam exemplum de-it, in quo purgandi delicti modus distitur. Quemadmodum enim ille precata mortifieauit, ita etiam necesse est ea in nobis mortifieari. Sed Christus morte peremit peccatum. Igitur in nobis quoque cruce & afflictione perimendum est, ut Paulus docet: Quos praesciuit, inquit, hos & praedestiolam. 8 nauit eonlarmes fieri imaginis filii sui. Et iterum: Si Christo sumus complantati in similitudinem mortis, igitur & re. surrectionis erimus. Hine in Davide clamat: Salus ego populi mei sum, de quacunque tribulatione elamauerint ad me, exaudiam eos, & ero illorum Dominu in seculum feeuli. Haee praesens lectio in Christo manifestare voluit Quid ergo restat 3 An satis est ham in Christo eredere λ Annon & nostra membra ad pietatis & iustitiae exercitium infirma sunt An non lecto voluptatum torpemus Quicun-iue ergo Cbristum hominem Deumque confitemur, qui me-eri eum velle atque posse nostris languoribus eonfidimus, quod nostrum est faciamus, ipsum adeamus, si minus hoe ipsi possumus, Ecclesiae suffragantis manibus offeramur: sed volentes, sed resipiscentes. Sive enim eorporis te vexat aduersitas, siue conscientiae prauitas. siue propria infirmitas, siue denique an velit Christus quod potest dubitatio angit, omnes hic quo con2lemur, inueniemus. Quicquidcaim
669쪽
enim externi mali hue pressit, totum Christus abstulit. Confide fili,remittuntur tibi peccata tua. Quicquid propria insuffcientia angit, totum si modo volumus in proximorum rependet fides. Hane enim Christus respicit. Qui equid etiam de voluntate Christi suggerit dubitati totum eluitur,quod filium dixit paralytieum. Hane beneficentiam ille per alios petiit, ut & nos peteremus. Consequutus est quod petiit,& longe maiora quam petiit, ut & nos eonsequuturos esse omnia quae ad nostram si Iutem & ad Dei Iaudem petimus, confidamus. Quod possit atque velit Christus, expertus est: quia quatuor portanatur lecto, lectum tollit de firmis passinus vadit in domum suam.Vidit haec omnia,quet tune aderat, turba, & magnificavit Deum , qui talem potestatem dedit hominibus. Nos maiori fide, uti persectos decet, Christo Deo dignas grates persoluamu . Puras manus ad Deum elevemus. dc cum Paulo patrem misericordiarum Deumq; totius consolationis benedicamus. Cui laus in aeuum, Amen.
ET respondens Iesus , dixit iterum in parab iis eis, dicens . Simile factum est regnum carulorum homini Regi, qui fecit nupti s filio suo. Et
mi sit seruos suos vocare inuitatos ad nuptias, &nolebant venire, Iterum misit alios seruos, dicens: Dicite inuitatis: Ecce prandium meum paraui, tauri mei & altilia occisa sunt,& omnia parata, Venire ad nuptias. Illi autem neglexerunt, & abierunr, alius in villam suam, alius vero ad negociationem suam. Reliqui vero tenuerunt seruos eius. contumeliis affectos occiderunt, Rex vero cum audisser, iratus est& missis exercitibus suis , perdidit homi-A A cidas
670쪽
ο POsTξR I OAM FERI E P I ncidas illes,& ciuitatem illorum succendit. Tunc ait seruis suis: Nuptiae quidem paratae sunt, sed qui inuitati erant, non fuer ut digni. Ite ergo ad exitus viarumin quoscunque inueneritis, Vocate ad nuptias. Et egressi serui eius in via 'congregauerunt omnes quos inuenerui, malos & bonos:& impletae sunt nuptiae discumbentibus. Intrauit autem Rex ut vide rei discumbentes,& vidit ibi homine non vestitum veste nuptiali. Et ait illi: Amice, quomodo huc intrasti,non habens veste nuptialem Tunc dixit Rex ministris:Ligatis manibus& pedibus eius,mittite eum in tenebras exteriores. Ibi erit fletus & stridor dentium. Multi autem sunt vocati, pauci verd electi,
VM t itaque tres quomodo caute ambutitis: quasi insipienter, sed visapientes, redimetes tempus,quoniam dies mali sunt. Propterea nolite feri imprudentes edintelligentes qua sit voluntas Dei. Et nolite inebriari vino , in quo est luxuria,sed inebriamini Spiritusancto, loquentes vobismetipsis in Psalmis, ου-mnis , ct canticis stiritualibus cantantes oe psallentes in cordιbus veseris Domino: gratias agentes semper pro omnibus, in nomine domini noctri Iesu Chrim Deo σPatri Subiem inuicem in timore Chrisii.
sERMO. Uangeliea hae parabola n5nihil assinitatis habet eum ea, quam Lucas praestripsit. Vtrobiq; eonuiuii splendor , & inuitantis liberalitas Dei, & inuitatorum totius mundi multitudo des*ribit .sed illic coena, hie vero nuptiale