Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

101쪽

LIB. I . CAP. XXI.

Ex his duo priores admodum ingrati et molosti sorsent: ultimus Voro et elegantissimus pst, et apprime conveniens agitationi animorum, cui significandas hoc genus versuum adhib0ri solet. Utuntur onim eo lyrici parcius, comici sere ut tragicos rideant, tragici autem tamquam proprio tragoediae. 227. Coniungi solent a tragicis. eorumquct ΘXemplo etiam a comicis, dochmii in S) stomata, perpetuato numero le- currentia, et plerumque sic, ut duo dochmii uno versu comprehendantur. Hinc a fino singulorum dochmiorum in medio Systemate ei A llaba ancops, et hiatus excluduntur, nisi cortis conditionibus, de quibus infra : legitima autem est ultimae Solutio. Itaquo forma dochmii in mediis sSstematis haec est variationes complectens triginta duas; in line Systematis, aut sicutit dochmio non alii continuantur numeri haec: Ex qua Variationes noVae sedecim accedunt, ut omneS Variationes numero sint octo et quadraginta. O 228. Vbi ultima anceps est in brevem vocalem exire potest vocabulum, si praecedens SFllaba brevis est, ut

Vtii longa est praece lens, curatur ut ultima certe in consonan lem expat, quod Sic commodius morari in ea vox potest, ut παραλίαν μανυσον, ματερ.

Vix autem talem Versum quisquam probaverit: πόλιν καὶ δωμα.

ο 229. Sunt quaedam classes versuum dochmiiscoriam, prout vel alacrior numerus, vel lugubrior, vel debilior atque

ii Duili do by Coo lc l

102쪽

instabilior requiritur. Harum prima has potissimum sol mos habet Aesch. S. ad Th. 8 . αἰθεριω κονις με πεέθει φανεῖο, αμυδος σαφης συμος ἄγγελος. Altorutra de duabus contiguis arsibus longa manente, frequentiSSime prior, multo parcius altera solvitur. Eurip. Or. 359.2πνου γλυκυτοτον φερομένου χαριν. Difficilior senim incessus numeri est, creScente, qudm remit tente alacritate. Quare minus displicet utriusque arseos SO lulio, ut apud Aeschylum l. c.

st 230. Secunda classis ea ost, quae penultimam plerum que longam habet: eaque omnino iam maior m vnitalionum copiam solet admittere. Eurip. Rec'. 69 . M. Pora. o τεινον, τεκνον, ταλαινας μοτρος, τίνι μορφ θνήσκεις; τένι πυτ ιρο κεῖσαι; rrρος τίνος ἀνθρώπων; Η genus saepe adhibetur finiendis sSStomatis. Ceterum non facile r portas versum huius formae, qui V P monosyllaba lΘrminetur. Valde enim rudis et inconcinnus hic numerus, Vpluuιω τλάμων, φευ. 231. Τeilia classis continoι formas vitimam amin SO lutam habentes, quod genus plerumque ex solis brevibus sSI- labis componitur, alibi autem etiam ancipites longas habet, omninoque sere quasvis variationes adniittitit: Eurip. Or. 449.

κάταγε, κάταγε, προ ο', -ἀτρέμας, ἀτρέμας εθι' λόγον ἀποδος, ἐφ' ὁ τι - χρέος ἐμολετέ ποτε.

103쪽

Quaedam sorinae perraro inveniuntur, ut haec Soph. Oed. R. 66 . 690. θεον πρόμον Ἀλιον. ἄπαξ μονον ' ισθι δέ.si 232. Quum hini sors dochmii uno vorsu coniungantur, non ost necesse, ut singuli pleno v ahulo torminentur, sed saepe dispescuntur voces, et plerumquo quidem ut finiantur vel in prima secundi, vel in penultima primi dochmii syllaba. Aesch. Prom. 576. S. ad Th. 489.

υπο δἐ κηροπλαστος οτοβει δόναξ.ως δ' υπεραυχα βάζουσιν ἐπὶ πτολεε.

In antistrophicis versibus eadem plerumque, quae in strophicis, divisio servatur. Etiam ubi solVuntur longae, saepe prior dochmius in prima vocabuli syllaba finitur. In Rheso v. 33 . τάδε δοκεῖ, ταδε με - ταθέμενος γοει. β 233. In modiis systematis interdum ultima dochmiorum anceps est, et pariter hiatum ac brevem syllabam pro longa admittit. Hoc non modo in interiectionibus fit, ut ε, ἰῶ ἰώ, Moe, ἰδου, sed etiam in allocutionibus per vocativum : Eurip. Iter. sur. 875.

ν ανθος, πόλις, ὁ Λιὰς Aeγονος. Et ubi idem verbum repetitur, Vel ante repetitionem, vol post eam, quia utroque loco in recitando pausa fiΘri solet: Soph. Antig. 3323. 33 9. αγετέ μ' ἀτι ταχος, αγετέ νι ἐκποδων. ἐγω γαρ ο', ἐγω ἔκανον, ω ιιέλεος. Euripides Androm. 8 . fortasse scripsit: αποδος, d φίλος, ἀποδος, ἀνταίαν. Deinde ubi persona mutatur, ut in Hippol. 572, ubi S qu D

tom vorsum alia ex choricis mulieribus hahel: V. Elem. d. m. p. 249. interdum propter SequenS nomen Proprium. Aesch. Agam. 352.

ἀκορετος βοῆς, φεν, ταλαίναις φρεσὶν

104쪽

invenitur, caVendum ne, quuP plura ASStemata Sunt, Unum Psse credamus. Quoniam imina non solent catalox in habere, Saope finis systematis ex Amisia uintum atque intorpunctione

colligondus est. Sic in Λ sch. Choseph. 935. tres dochmii systema faciunt: indo aliud incipit systema dochmiacum. V. Elem. d. m. P. 250. 235. Hiatum, qui fit in corropia longa vocali vol diphthongo, Saepe licet admissum vidoro in utra suo hi ovi solutae primao arseos: Soph. Ai. 349. Electr. 245. μονοι ἐμων φίλων. γα τε καὶ οὐδἐν ίν. V. Seidi. p. 95. A qq. Nec dubiumdum videtur, is uin etiam ultima amis, ut quae primae simillima sit, hanc licentium serat: velut si quis tales versus faciat: ιυνοι γαρ, μονοι λ' ἐμε ν)λάσσετε, μονοι δ' ἐστέ, μονοι ἐμῶν ηθάδων.

Seci Socunda arsis adspornatur hiatum, quia Solitaria DSt, et nesque cum thesi ulla nequo cum anacrufi colla ret, ictumquΘhahel sortioresin. Ac valde invenustus laret talis versus

ὴ που ἀδινῶν

β 237. Inveniuntur dochmiaci anacrusin habentes in primo pede dis italiam, qui lwculiaro genus sunt. ΝΡquUonim, ut in comicorum iambis, promiscuo monosFllabam Ptdisyllabam poni licet. Itaque sempor otiam antistrophicus ver sus talem anacrusin habet. Soph. Oed. Col. 1 8. 350. τις αρ ἰν; που ναέεις ἀλαti ν ομμάτων.

105쪽

O 238. Aliud genus est, quod in postremo pede disSilabam onacruSin lial et, cui pariter eades in sorma in antisti opilico

respondere debet. Aeschyloes Suppl. 354. 366. ἴδε με ταν ὲκετιν rada περίδρομον. συ δε παρ ο tu γόνου μαθε γεραιόφρων. Idemque genus hSpereata lectum exstat apud Eurip. Bacch. 175. 89. Κιθαιρων. τί Κιθαιρων; ἐπαινεῖς. τί δ' ἐμαινω; Λcatalectum ultima soluta sexstat apud Soph. Oecl. Col. 34 54. 469. χρόνος, ἐπεὶ μεν ετερα. δεδια δ' . ου ρορ αλιον. Vide Elem. d. m. P. 284. O 239. Atque etiam in vulgaribuS doclimiacis non rni Sest hypercata lectus

quase .larma SaepiSSimst invenitur, non illa confundenda cum versu loga ilico, clui ex iisdom syllabis constat. Anacriasin postremi ordinis hoc metrum Semper l,revem habet. k240. Saopo hini huiusmodi vemus uno Vesinu coniun-gtuitur. Aesch. Agam. 34 2. αφερτον φίλοισιν, δυςἱ-OH αλκυ. Invenitur etiam adiuncto dochi Iliaco acuta lecto, ut V. 4345. ἰω ἰω ταλαίνας κακοπOT 49ι νυχal. Et inter medios dochmios ut in Eumun. 70. Diuiligin b, Cc oste

106쪽

ο 241. Similis liuic versui alius sest, una Syllana longior, pariter brevom servans postremi ordinis anacruSin

καρατομος ο 242. Eadem anacruseos ratio est in versu, qui etiam hunc una sSllaba excedit:

Aesch. Pers. 576. βοῶσιν τάλαιναν αυδάν. Quem praecedit dochmiacus acati lectus in Agam. 432. κλονους λογχhιους τε καὶ ναυβάτας οπυσμους. 243. nunc quoque una syllaba Superat aliuS verSUS, eadem lege Secundae anacruSeOS Aesch. S. ad Th. 743. μελαμπαγὰ ah a φοίνιον. Hunc praecedit antispastus in Choeph. 24. δι αkῶνος δ' ἰυγμοισι βοσκεται κάπρ.ο 244. Longiores iambici ordinos si sequuntur dochmium, a dochmio separandi videntur, ut Assch. Eum. 39 . δερκο/ιενοισι κaὶ δυς' ιμGTot ς υ ιως.

107쪽

l 245. Aliud genus, quod his simile ost, venustius Videtur ex dochinitico li Spercatalocto et troclineis coinlaoni Aoschylus Choeph. 42. ιω γαῖα, γαῖα, ιι ομενα ιι ἰέλλει. β 246. Iambicum ischiorrhogicum dochmio subiectum hullent quum alii, tuin Pindarus Pyth. VI. in sine stropharuin :Ἀπολλωνίρ τετείχισται νάπg. β 247. Augentur dochmiaci etiam ah initio, set primo quidem innabis. Atque unus laudaus uhi praecedit dochmium, cavendum ne hoc metrum confundatur cum Creticis annoruSin halbentibus, de quibus dictum g 205. Eiusmodi Cretici sunt in Eurip. Suppl. 829. κατa ιιε πέδον γας ἔλοι,δiὰ δἐ θυελλα σαωαι. Dochmiaci vero praegresso iambo illi habendi sunt, qui modiis cloelimiis ita ins runtur, ut dubiu in do numero m quoat: quod maximo fit secunda arei solvenda, quae usitatissima in dochmiis solutio est: ut in Λosch. S. ad 3 h. 488. 528. ἰω προμαχ h HGν δόμων, τοiσι δἐ δυς χειν inoo αφιλον δε σάκει του χθονέου δέμας.

Qui vorsus sex iambo et duohus d limiis constant. Dochmius, qui succodit iambo, ani crusin solet hi evem hab re, ut num rustalis osse videatur

o 248. Saepe dochmium duo antecedunt iam hi, qui numero disiuncti sunt eta dochmio, ut Ox ancipiti unaci usi docti miorum intelligitur:

108쪽

β 249. Silopo etiam dimotor es trimotor ianthicus cum dochmiis copul;Rur, nunc ut cohaereat cum iis uno numPro, nunc ut non cohaereat. Exempla dedit Seidlerus p. ra 9. Soqq. , e quibus tamen eximendum videtur, quod attuliι ex Eurip. Or. 82. 205. st 250. Qui in Eurip. Or. 340. 353. insoliti logebantur numeri: σῖγα, σῖγα λεπιον ινος αρ λης. πῶς λογου μεταδος, ω φίλα, correctos dedi σέγω σῖγα et λδγου πῶς εχει scribendo. 6 25 l. Ac ridetur etiam una arsis nuda dochmio P omitti :Eurip. Phoen. 330. Sq. ed. λ ., Si Sana cSi haec Scripturan ποθεινος φιλοις, η ποθεινος Θηβαις.

Vide supra g 2 8. et infra ββ 263. 269.

O 252. Mira compositio est trochaei unius eum dochmio, quac cisi videri potest hunc numerum, qui a chorianaim incipiat, praebere

109쪽

ο 253. Invenitur etiam amphibrachus media soluta dochmio praemissus

Vido do his versibus β 27 .

β 254. Frequens est di trochaeus cum anacritat praemi S sus dochmio:

quod genus Alcmanium vocat Plotius pag. 26 3. AeS h.

Prom. 588.

οἰστρηλατου δε δείματι δειλαέαν. Plorumque di trochaeus isto, sivo colon iamhicum dicere maviS, longa syllaba finitur: ut in Agam. 246. δίε τ' ἀναυδερ μένει. Caesura quam ea in syllaba fieri par est, haud raro nogligitur Aesch. Ag. 370. θεους βροτῶν ἀξιουσθαι μέλειν.9 255. Sequi dochmium di trochaeus videtur apud ΛοSchylum Mam. 32. νανυτει βίου δυκτος αυγαῖς.

β 256. Multae praetcroa aliae inveniuntur dochmiorum cum antispasti S aliiSque numeris consociationes, ut dochmio medio inter antispastum et di iambum, apud Aesch. Choeph. 2 i. δι αἰῶνος δ' ἰυγμοωι βοσκεται κέαρ.ο 257. Bacchiaci numeri, qui interdum consociati doeli miis reperiuntur, quum indolem plane aliam et non congruontem cum dochmiis habere videantur, dochmiacis hypercatalectis adnumerari praestat. Ac saepe duo huiusmodi doch Uiuiligo fle

110쪽

miaci in unum vorsum coniunguntur, qui menSura prorsuSPar est tetrametro Bacchiam, sed numero diversissimus: Aesch. Eum. 79 . 82 .

Nam is Bacchius non ropugnat numoro dochmiaco, quia cata toxis dochmiam ost. Omnino enim dochmiacis ii sero numori conSociantur, qui Partes Se dochmiacan videntur: quo ioodem modo fit in Glyconcis. st 259. Hinc Oxplicari polost Crotici ratio, qui Sa PO COD- iungitur versibus d limia iS, nunc ut Pro C dAt, nunc ut Sequatur. Eurip. IIcrc. s. 89 . AcSch. S. ad Th. 95.

δάῖον μελος ἐπαυλεῖται.

ποτερα ὁ τ εγω ποτιπέσω βρετη δαιιιυνων. Et Creticus quidem numerus quoniam simillimus ost fini v r-sus dochmiaci, per So non ropugnat numero dochmiaco. Vndo Saepe, qui vero Creticus numerus est, dochmiaciS conSociatur, Pariterque Pacon PrimuS, qui solutio ost Cretici. Aosch. Suppl. 155

Nam prior vorsus tri motor Croticus est. Aporte paeon primus praOmissus ost dochmio in S. ad Th. 6 . 3T .