장음표시 사용
91쪽
k 203. Frequens est etiam tetrameter, caΡSUram ha bens in sine secundi pedis. Si innitas ap. Heph. ματερ εἶ πόμνια, κλυθι, -μφῶν ω πν, Λῶρι, κυμοκτυπων-αλίων μυχD P. Idem Simmias n0glecta caesura σοὶ μεν ευιππος, ἀπωλος, ἐγχέμαλος δωκεν αἰχμαν 'μαλιος ευσκοπον Qειν. idem poeta integrum carmen lusit solutis arsibus: σέ ποτε Λιος ἀνα πυματα νεαρε κορε νεβροχίτων. Alii prioribus tantum solutis pedum arsibus: μελικὰν μάκαρ, φιλοφρόνως εἰς εριν. Diversas solutionum sormas Aristophanos habet in Georgis ap. nephaeSt. Ain droes δ' - πλάτανον ευ διαφυτσσομεν. β 204. I exametro catalectico usus est Alemon, unde Alcmanio huic versui nomen: φροδέτα μἐν -κ εστι, μάργος δ' - οια παις, παίσδει,
οὐ γαρ φιληδιδ μάχαις. vido de hoc versu etiam infra q* 247. 270.
st 206. Multus est Creticorum usus apud tragicos Pt c micos Romanorum, qui eadem prosodiae licentia qua in reliquis metris utuntur. Vnde sicuhi Molossum Pro Cretico ponunt, de qua re dixit Benilesius ad Cic. 0. Τusc. III. 39. Pt Terent.
92쪽
fis Adelph. IV. 1, 2., ita id faciunt, ut pervulgaris Pronunt in tionis ambiguitatem dolii scat mensurae pravitas. Plautus Capt. II. , N.
aut solutos sinat, quos argento emerit. Rud. I. 5,l5. 9.quiane eiectae e mari ambad Sumus, te GSecro. iu tuo recipitis idem, 1emraque noS. Nisi scripsit in luci ut recipias tecta. β 207. Quum sero intra metro hi utantur, Saope versum in duas aequales partes divisum asynarintum socorunt. Ennius in Andromacha:
quid petam praesidi aut gaesequar, qudve nunc aut at illo sili-aut fuga freta sim 'si 208. Plautus, qui versus Creticos Saopo aliis nuniersi intermiscet, in canticis quibusdam ni diverhiis, in quihus Anti- strophicam dispoSitionem animadvertimus, non modo dimetros interdum posuit, sed saepius etiam tetriametros catalecticos, et id quidem quantum iudicari in tanta apparatus inopia potest, tertio pede ultimam habente ancipitem, quBris aulem Solutio nem araeos admittente. Ita in Τrinummo II. l, T. dci mihi hoc, mia meum, si me am ιε, si audis: ibi tum ille cuculus: hem, - ocelle mι, βιat:
et istuc, et si umplius Dis dari, dabitur. ibi pendentem ferit: iam iamplius-orvi non satis id est mali, ni cimpliust etiam, quod bibit, quod comest, quod facit sumplι.noae datur: diaestur familia tota.
Idem metrum iunctum alibi intrametris acatalectis. si 209. Iunxit Plautus otiam trochaicum monometrumh pereatalectum Creticis, ct quidem nunc ita, ut vel unum vel plures huiusmodi versiculos Creticis admisceret, nunc euam,
93쪽
ut compositos ex dimotro Crotico Qt trochaico isto vorsus saceret. Pra iverant Graeci: ut Aristoph. Ran. 1358.
compuli et prepuli, mi omnia ut crederet. nunc amanti hero illa sevis, quieum-ego bibo
regias copias ascreasque obtuli, ikt domo sumeret, Misi foris quaiseret. In Mostellaria III. 2, . Melius anno hoc mihi non fuit domi, nec quando esca lilia me timerit magis.
quo magis cogito e90 cum animo meo,
si quis dotatam habet, neminem Sopor sdilicitat. ire dormitum mihi odio est. sequi certa res est, esso ut Meam potius hinc cld forum, qu- domi cubem. st 210. Clausulas in Creticis inveniri, qualem Bonti eius ad Ter. Andr. IV. 3, 2. constituit, ex Cretico et iambico mono metro hypercatalecto: nil opust, ibi verentur, non est credibile, quum ne illud quidem certum videvitur, dimotuum hypercatalecturi clausulae loco osse, qualis hic ipso versus foret, ictu in quinta a fine Syllaba posito, et quarta comropla : vel qualis in Plauti Amph. I. 3, 82. Iogitur: eicimus vi ferocer. Disiligod by CO le
94쪽
Do numero antis pastico. 6211. Do antis pastico numero metrici prorsus salsa praecipiunt. Quum Onim more suo in iis metris, quae non planctre garentur, ut dac lica, anapaestica , Paeonica, quatern3S syllabas una dipodia coniungerent, has mus naturam ignorarent , Versus eos, qui vel a hasi incipientes, vel alio modo mala divisi aliquam istiusmodi dipodiarum speciem Prao Soferrent, ad antispastos retulerunt. Ac primo choriambicos cum basi, quos sic diviserunt:
Dei nilo GlSconsum Pherecrateo iunciunt:
Denique duo alio genera, quorum Prius hoc est:
Hinc praecoperunt primae dipodiae priorem pedem omnes ad nuttere pedes disyllabos, in ceteris dipodiis antispastum Se vari purum; aliis in generibus pro antispasto in secunda sededi iambum invoniri; in aliis etiam tertias dipodiae priorem Pedem pedes, disyllabos omnes recipere; et quae sunt reliqua, quae ex his quas descripsi formis colligi possunt. At haec
95쪽
omnia non modo rabione carent, quia non apPAret, cur quod in prima dipodia liceat, non liceat etiam in ceteris, et cur antispastus, qui ab Anacrusi iambica incipit, et in thesin trochaicam desinit, non habeat utramque, ut par est, ancipilom: Sed otiam numerum praehcnt adeo fractum, inoptum, Pt moloStum, ut Statim aures errorem arguere debeant. Λωodit quod Latini grammatici iam veriorem viam ingressi sunt versus istos choriambicis aliisque numeris, non antispastico factos omeintolligent . 6212. Pes antispastus ex iambo trochaeoque compositus est. Unde hanc eius menSuram PSSO apparet:
Εamque manere necesw ost otiam ubi plures antispasti uno vorsu coniunguntur. Nam ordinibus periodicis copulari anti spasti non possunt: quo sacto Sane Syllaba anceps in primi tantum antispasti initio locum habitura osset
At enim hic iam non antispasticus, Sed chorianahicus numerussoret, qui dactylici generis est. Omninoque raro plures anti spasti sese excipiunt, quod hic numerus admodum molestum ot inconcinnum incessum habet; ut si quis hunc chorianthicum cum basi grammaticorum moro ita dividat:
ο213. Εam asperitatem ut lenirent poetae, partim antispastum auxerunt una Syllabis, quo nascitur dochmius, partim aliis numeris consociarunt, partim Solutiones crchras adhibuo runt. Anacrusin etiam ut plurimum brevem Servarunt, quia longa in tam imbecillo numoro minus grata est, nisi qui domsolvatur quae eam sequitur arsis. β 214. Rarus est monometer antis Sticus. Aeschylus Sept. ad Thoh. 355. 61.
96쪽
Mlvitur autem in omnibus antispasticis versi hiis SaopiuS prior Rrbis, quam Posterior, quae quia Propior lini, quietior esse debet. β 215. Nec dimeter frequens est. Aeschylus Agam. H5 .i 16 l. νομον ἄνομον, οἱά τις
si 216. Trimetro usus vi dotur Euripides in Ilcro. Iur. 9l9. subiecto vorsu o duohus dochmiis laeto uγε, τίνα τρόπον εσυτο θεόθεν ἐπι μέλαθρα κα-κα τάδε, τλημονός τε παίδων τυχας. β 217. Saepe, apud tragicos potiSSimum, antispaSti consociatur aliis numeris, iambicis maximo ot trochaicis. Ex his iamhici sere non sunt ex iis, do quibus Supra explicatum est qui per dipodias incedunt, sed ex alio genere, cognato an- tibi iustis. Quod quia ex hoeviori hus ordinthus consuit, Pt Pro inde syllabam etiam ancipitem iis in locis admittit, a quihus indipodiis exclusa est, unde mactus et debilis incessus oritur, ischior rhogicos iamhos vocamus, nomino, quod metrici rimetro Hipponacteo adlithuerunt, huc translato. Eorum Iir ut aut monosyllaba aut disyllaba anacrusis est, hae larinae usitatissimae sunt
Inveniuntur autom hi versus etiam nullo antispasto addito. Exemplo sit carmen antistrophicum in Soph. Electr. 50 .
97쪽
Μυρτέλος λοιμάθη, παγχρι σεων δίφρων ἀκτ. δυστήνοις αἰκίαις
Aoschylus Suppl. 3 13. τελευτας δ' ἐν χρδνου
st 218. Additur his etiam alii id sonus px choriamho cum annorusi monosyllaba eι uno iambo compositum :
Soph. Trach. 848. Ot 359.ὴ που ολοὰ στένει, η που ἀδινῶν χλωρὰν
ἄγαγες ἀπ αἰπεινῆς τάνδ' οἰχαλέας αἰχμῆ.
In his pini per metri legem poni potuit μενει, tamen nescio an spondoum, ut θρηνεῖ, Praetulerit Sophocles, quum plerum i quo syllabas sΥllabis respondere voluerint tragici. β 219. Raec igitur genora Saepe copulantur antispasto. Nunc sic:
98쪽
καὶ Κυπρις, ατε γένους προ εατωρ. Quod genus cavendum ne confundatur cuni log dicis numeris, ubi a duohus dactylis incipit, ut quem postremum attuli versum. Sic etiam in Persis 288. εκτισαν ευνιδας ηδ' ἀνανδρους. Monot autem nunc universa Stropharum compoSitio, quo nia mero sint, nunc antistrophicus toga dicum numerum repudians, ut in Persis: εθεσαν, αι αὶ, cneaτου φθαρέκτος. DP hoc metro iisque quae β 222. asserentur, disseruerunt Rei si Mius in comment. crit. ad Oed. Col. p. 2 9s. Elmsteius ad O . Col. 700. Boec ius in praefat. lecti. aest V. a. 4827. ,οuhiadus in Iahnii Annal. 828. laso. 3. Recte iudieavit Herm. Reissent,om in dissertatione de versibus iamhico antis Sticis.
st 221. Aliud genu , non illud rarum, hoc est:
Aesch. S. ad Τh. 362. 374. Suppl. 390. τώ εκ τωνδ' εἰκάσαι λόγος πάρα. παγκλαυτων ἀλγέων ἐπέωoΘον. μένει τοι Ζηνος ικταέου κετος Quem ex Supplicibus versum posui corruptus est. Dochmio subiectum hunc iambicum vide infra g 2 6. 6 222. Frequentissimae sunt apud tragicos sormae ex
iambis istis sine antispasto compositae: quarum quRe uSit Dissiligoti by Corale
99쪽
τεχναι δἐ Κάλχα-ς ουκ ακραντοι. σκοτία δ' ἐα οσσοι - ἐφέρπει. γυναικοποἰνων πολέWυν αρωγαν. ἰω ἰω δωμα, δωμα κοὶ προμοι. τὰ λοιπον τοδε τῶς ἐμας στολας. Videtur in his motris postorior pars, certe in postremiS dua-hus formis, ischiorrhogici sonoris osse, quum, licet rariSSimo, etiam spondeus pro modio iambo inveniatur. ΑcSchyluS dii S. 10l3. dubia tamen scriptura πεπλήγμεθ', υἷαι δι αἰῶνος τυχαι. Porraro ultima prioris partis syllat a in hoc verSuum genorehrevis est, ut in Philocteta v. 237. Λαναοῖς αρωγος ' ετ' Oυδέν εἰμ. Vide ad Soph. Electr. 086. 223. Coniunguntur antis Sio etiam trochasi, Sed --rius, ut dipodia u ochaica, v. c. in Persis V. 982.
τλάμονες ἀσπαίρουσι et tripodia, ut in Chooph. 638. 615.
διανταίαν οξυπευκἐς ουτg. προχαλκμει δ' αἶσα φασγανουργος. Nam etsi hic versus ollam sic potest compositus videri: tamen Verba multo elegantiorem pronuntiationem hahent hoc
100쪽
I 224. Saepe a dactylis ad antispasticum numerum transitur, sed sere ad dochmiacum, de quo infra. Ad anti Spastum transiisse vidori potest AeschFlus Sept. ad Theh. 490. μαινομέ-νρ φρενι, τώς νιν.Sed verisimilius est, ab antis sis ad iambos et in hoc versu et in eo qui sequitur, transiri :φρε- νί, τώς νιν Ζευς νεμετωρ ἐμ - ἰδοι κοταίνων, his sormis
Neutrum enim VPrsum dactylicum Psse, omnis Si Phae compositio arguit.
Do vorsibus do Elina iacis. β 225. Vsitatissimum genus antispastorum d o e li in i a c iSunt, qui constant ex antispasto h)Percatalecto: Vide Elym. M. p. 285, 25. de quo loco disputarunt Soidlerus de VPrSS. dochm. p. 40 . soqq. ot Boeckhius de metris Pindari p. 45. Seholiastes Apschyli ad s. o. Theh. 29. hunc numerum vocat γομὴν ὀκτάσημον, cluia octo tompora habet. Musici duo memorant genera dochmiaca, hoc, quod metrici quoque Sic vocant, et illud, quod a motricis Glyconeum appellatur: v. Aristid. Quintil. p. 39. O 226. Quoniam quarta huius metri A llaha anceps est, ex quo eam But AnacruSin, aut thesin esse intelligitur, triplex constitui numerus dochmii potest: