Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

71쪽

LIB. II. CAP. XIV.

rIII. p. 338. Secunda videtur osse propter nomen proprium, ut in Pomis Λoscii. 32s. νωμεῶν, ο τ ἐσθλος Πριομαρδος, Σαρδεσιν.

Haec onim in liri iunctio quum vorsum in ordinos *β 3 2. oti 43. indicatos dirimat, natura sua longius morari vocem PO-stulat in quarta thosi. Illud nutona rocise animadvertit Porsonus, ubi αν in quinta arsi ost, pira grOSSO Vortio, cuius ultima oliui tur, ilians vocos uni δε instar PSSO, eoque lal in ex mPla non obStare regulao Suno, ut a P. Eurip. Phoen. 4620. ἐγω δἐ ναίειν ae Ουκ ἐάσαιμ αν χθονα. Quamquam horum quo pio oxomplorum nonnulla Ah in tot Punctiorio ista pra 'sidium hol, ni, ut Soph. Elocti'. 443. εἴ μοι λέγοις et ἐν oti/ιν, ειπolid ἄν Toτε. in quinta arsi intorpunctio ost in Ood. Col. ,05. του κεῖθεν ἄλσους, ευ κόρη, του δ' ' η, δε του. Vidi, ibi adnotata si 149. Anapnostum tragici non nisi in nomine propriosi hi indulserunt, excepto ultimo pode, qui Seint,er puru S i Bm-hus eSSO dobot. Et usque ad Olymp. LXXXIX. quidem in iis tantum nominibus propriis anapaeStum admisserunt, quase altiorvmSui Plane non possent aptari; post onm Olympiadem otiam in illis, in quibus alia collocatione verborum des linii re an3paeStum licet,nt, ut Eurip. Ilel. 8T.

st i50. In primo pede tamen quasecum quo VOX sa e MunnPaestum pou St: sod is anapaestus in antiquiore tragoedia non potiri at Qx pluri hiis voeabulis constaru, no suo debebat sex necession ' augmonti in verbis natus Ozsso. Post eam Olympia dem autom, ilii; in dixi, otiam plura vi rha Oh augm ntum lacero an a PaeStum in primo Podo potuerunt, ut in Eui'i P. Or. 8Ν8. Duiligod by Coosla

72쪽

DE IAMBICIA TRIMETRIS ACATALECTIA.

ed. Pors. ot in IIerc. fur. 458. augmentum quidem, ubi gravior vis in verbo est:

ετεκον μῖδε υμας, πολεμίοις δ' ἐθρε plat'. Vide quae dixi in praef. Eurip. Η . p. 56. et in Elem. d. m. p. 42 . et in praelatione Baccharum. st 151. Αugmentum, ut Seidlerus observavit, Omittere licuit tragicis in iis locis, qui ad epicorum exemplum conla mali Sunt, quales Sunt nuntiorum narrationes, quae ἡθσεις ἀγγελικαὶ vocantur: unde aliquot Versus anapaeSto, qui Suiuabat, liberantur. Vide praelationem Baccharum. st 152. Porro tribrachi usus in recentiore tragoedia multo 'frequentior, maiorque omnino in numeris negligentia: ut otiam tribrachum, qui pro trochaeo est, non quemadmodum antiquiores poetae, una Voce aut saltem praepositiono est nomines

comprehendi, v. c. δι ἐμε, υπ- ἐμου, διὰ μάχης, sed ex pluribus cuiuscumque generis vocabissis fieri passi sint: ut Eurip. Or. 27. 17. 99.ου καλον ' ἐῶ τουτ ἀσαφες εν κοιν si σκοπειν. μὴ πυρὶ δέχεσθαι, si 'ε προς υνεῖν τινά. ος έ γε φρονεις ευ, τοτε λιπουσ αἰσχρῶς δομους. st 153. S a tyricus trimeter servat gravitatem tragici in

iis, quae personae heroicae loquuntur: sed quoniam hoc genus sabulae gravitatem cum risu coniungit, licuit otiam anapaestum non modo in primo pede, etiam ex pluribus vocibus constantem, sed in medio quoque Versu quocumque in vocabulo Mur-Pare, sed tantummodo in Satyrorum aliarumque huiusni odi Personarum sermonibus. Vide praelationem Cyclopis. 6 154. Comicus tri motor minus Servat caesuram tu quinto Semipede, anapaestum autem, praeter ultimum Pedem,

ubique admittit. Aristoph. Vesp. 973. κατάβα. κοπάβα, κατάβα, κατάβα, καταβλὶσομαι.

. . in .

73쪽

LIB. II. CAP. XIV.

Sed non probatur in secunda brevium syllabarum terminata Vox, quae in dactylum exit. Vt in Plaut. Asin. IV. 3, 26. tecum una p08ωα aque pocula potitet. Quod scribendum pocla. si 155. In eodem versu non curatur, quemadmodum in tragico, ut ante quintam arsin Vocativium ex pluribus syllabis hi ovi syllaba terminetur. AriStoph. Acham. init.

υσα δη δέδηγμαι τὴν ἐμαυτου καρδίαν.

6 156. Quae mota est quaestio, an, Si qu3rtus PeS ann paeStus est, vocabulum finiri in prima brevium syllabarum possit, non minus ad reliquos pedes pertinet. Et quum non dubitandum sit, id quod oblivisci plerumque motrici solent, quin poetae SonSum Suum atquct aurium iudicium Potius, quam regulas, quae demum ex ipsorum exomplis hauStast Sunt, consuluerint: Sic statuendum videtur, indulsisse eos sibi istam verborum divisionem, ubi ita comparata ossot oratio, ut vertia non potuerint non in pronuntiando arcte coniungi, ut in Νub. 73.ωσπερ Μεγακλέης, ' ἐγω εφζν. Eoque reserenda videntur etiam talia, ut in I Ssistr. 768. μη μασιασωμεν ' εμι δ' ὁ μουτοσέ. Νon autem tulisse, ubi vel interpuncti O, personaeve mutatio pausam in ea sTllaba fieri postularct, ut in Av. 3 97. Vesp. 369. ἐμου κατυπεν ενταυθα; II. μὰ τὰν Λι, ἐγω μἐν ου. τῶν ξυμποτῶν κλεχρακτα; Q. πο&ν αυλντρέως quorum in altero articulus delendus, alter autem numerosior orit sibi αυλε ρlδα scribatur; vel nihil esset, quod vortia arcte coniungi poStularet, ut in Ran. 4307. in L Ssistr. 838. in Nub. 63.

εγευγε ' γαἴστιν ουμος ανηρ Κινγὶσως.περι τουνίματος δεαευθεν ἐλοιδορουμεθα. Cuiusmodi versus non dubium videtur, quin corrupti putandi

sint. Diuiligeo by Coral

74쪽

ο 157. Anapaesti admissio in trimetro comico facit, ut non ubique culm eo pede cohaerere possint tribrachus ut dactylus, ut significatum ost k l3. . Eius rei triplex ratio est. Di-Podiis sex grammaticorum Sententia, ordinibus ex nostra do- scriptis, fieri potest ut hi podes consocientur:

Ictibus o graini naticorum sententia positis, numeri Pervorsitas oritur, trochaoo in procoleusmaticum mutato: Positi autem ex nostra sentontia ictus repugnant doctrinae grammaticorum, iambo muloto in proceleusinaticum . - l sAtqui Latini poetae, qui quomodo notandi sint ictus non dubium relinquunt, ingenti exemplorum copia nostram rationem confirmunt. Rara apud Graecos Exempla sunt, Sed Podem ducentia: ut apud Aristoph. Plui. 043. , quem vorsum asserunt Photius et Thomas M. in υποκοριζομαι, Suidas in νγὶ τώριον, Scholiastes Aristidis ap. Fromnaelium p. 4 58. et, ubi αν deest, in ed. Dind. p. 432. et ap. Platonem in Schol. ad Eurip. I sec. 838 82 . Od. Matth. J. νητταριον αν καὶ φάττιον υπεχορδεζετο.

Nemo enim in prima, non in secunda proceleusinatici syllabit ictum notabit. Itaque iure statuemus, dactFlo trochaei vicem tonenti recto succedere tribrachum, qui quidem ictum in primo syllaba habeat. l l 58. Secunda ratio linoc est

75쪽

llic si ex grammaticorum sententia ictus IVnuntur, pariter perVertitur numeruS, trochaeo mutato in proceleusinaticum:

Sin ex nostra Sontentia, laborat grammaticorum descriptio, iambo in proceleusinaticum mutato:

At hic quoque non dubia auctoritate Latini poetae a nostris partibus stant. Ε Graecis poetis non habeo exemplum huius formae, quod ita certum sit, ut correctionem excludat. Aristoph. Thesin. 285. Damoxenus apud Athenaeum III. p. 40a. Λ. τἐ ποπανον, μως λαβουσα θυσω ταιν θεαῖν. ἐνατε δ' ἀφεστιυς παρακελευομαι, si 15s. Tertia ratio est haec: lEa non repugnat legibus grammaticorum, sed aperte vitiat numerum, procele maticum pro trochaeo exhiliens: Eaquis ratio neque apud Graecos, neque apud Latinos, nisi in paucis, iisque corruptis, aut per SyneophoneSin adiuvandis locis invonitur. Cuiusmodi sunt, ubi beneficium, maleficium quattuor ASllabis pronuntiantur. Nam ut bene ot male sexti itam iotra vocali videntur protulisse, ita otiam dixorunt vulgo fineficium, mi cium. Terent. Eim. I. 2, 69. cupio utiquos parere amicos beneflcio meo. Tractarunt hanc rem omnem Rotsigius in Conieci. p. 86. . Do

hraeus in Aristophanicis p. 426.ὶ et cupidus defensor Boisigii

IIanovius in Exere. crit. in comicos Gr. c. IV. P. 90. SPqq.

cui respondit Frankius in latinii Annal. 4832. l. p. 44. et parum apte Ritterus in Dium. Schol. 830. n. 12.

si 160. Vna inmon conditione Graeci comici id, quod adnumerorum rationem pravum videtur, procolousmaticum dico pro irochaeo, interdum non dubitarunt admittere: Soci ca con ditio talis est, ut iDinovout perversitatem numeri. Nam vorsu Dissili odoν Goc ste

76쪽

caesuram habento in fino secundi pedis, arsin huius pedis sol vunt , etiamsi qui deinde sequitur ordo, a disγllaba anacrusi incipiat: recte, quia sic iam non Secunda Brsis cum Soquentibus syllabis ut cum thesi sua cohaeroι, sed istao syllabae novi numeri anacrusis sunt:

Pac. 246. ἰω Μέγαρα, Μέγαρ', ως ἐπιτρέφεσθ' a ικα. Vido Νub. 663. Ach. 928. Av. 08. Eccles. 3 5. Id igitur cadem lege, eodemquo iuro sit, quo in plurihus una perpetui tale continualis versibus eum, qui soluta arsi finitur, disyllabaanacrusis potest exciporo, ut in Acham. 40 .Eυριπίδη, Ευριπίδιον,

Νisi priori vcrsiculo addondum quod sequitur ἀλλ' ου σχολν, ut voluit Fritetschius. si 161. Verbum inter duos vorsus per iocum divisisso dicitur Eupolis ap. Huph. p. 3ι 27. l. Ουχὶ δυνατον ἐστιν ' ου γὰρ ἀλλὰ προβουλευμα βαστάζουσι τῆς πολεως μέγα. Id nullo pacto credi potest. Immo videtur Eupolis ultima ve sus sTllaha in duas breves soluta scripsi SSe: ἀλλ' osχὶ δυνατον ἐστιν ' ου γὰρ ἀλλά τι προβουλευμα βαστάζουσι τῆς πολεως μεγα. Sic otiam Λristophanes Ran. 1203. και κωδάριον καὶ ληκυθιον καὶ λάκιον ἐν τοις ἰαμβείοισιν.Aportum est hoc non posse fieri nisi quum omnia uno tenore pronuntiantur. 162. Spondeum Graeci numquam in Sede pari, i. e. Secundo, quarto, Sexto Pedo admiserunt; Latini saopo in secundo et quarto, numquam in Sexto: sed cui ant illi plerim Diuili od by Cooste

77쪽

LIB. II. CAP. XV.

que, ut ne offensionem faciat sponde , quemadmodum in Ennii versu, palam mutirae picterio pia lum αι. vol in Plauti Mil. II. 6, 22. nisi mihi supplicium virgarum de te datur: quom cmondavit Bentloius ad Toroni. Adelph. IV. 2, 52. Ennii vorsus elogantior fierct hoc ordino veri oruin, plebeis eat piaculum. Vide si 79. 00. 1 ιβ 163. Rarius Latini veteres abiecta sinati s hrovom vocalem corripiunt in cxtremo pede sonarii, ut Plautus in Rud. II. 6, 28. eheu, Pataratra, atque Ampelisca, ubi esti' nunc8

CAP. XV. Do trimetro iambico claudo.

si 164. Tr imo ter claudus, quem σκάζοντα Gra civocant ah Hipponacte iaml30grapho nomon habet Hipponactol. Eius eadem ratio est, quae trochaici claudi, do quo cap. VIII., i. o. ultima eius dipodia sex anti Spasto constat: Sod rarior est in priore huius antiSPasti pario Spondeus, multum illo do olegantia numeri detrahens, ut apud Theocritum :

Multo suavior est purus iambuS eo loco ευς οι μἐν αγει Βουπάλφ κατηρῶντο. Et sic Latini poetae, qui in hoc metro elegantiae studiosissimi

sunt.

st 165. Iambographi, qu0rum proprius est hic vereus, plorumque eum nitidissimum se runt, rarius utentos Soluti nibus , et plane abstinentes ah anapaesto, nisi quod Bahrius hunc pedom interdum in prima Sedo adscivit. In antispasis, Disiligod by Coral

78쪽

qui finiι versum, nullam omnino admissam osso Solutionem credibilo est, licet Heliodorus apud Priscianum p. 3327. Ηipponactem multa licentius fecisse dicat : sed quos versus eius in hanc rem proferi, do iis v. Lindomann. ad PriSc. Opem min. p. 393. et meam epistolam p. 398. Ne in quarto quidem pedolaequens ost solutio, ut in his Phoenicis Colophonii apud Athen. XIl. p. 530. E. - παρα μαγοισι πυρ ιερον ἀνεστησεν.

εἴς δ' ἀπέθαν - στωι κατέλιπεν ήλ σιν. st 166. Tragici prorsus ahstinuerunt ab hoc metro neque comici eo usi sunt, nisi foris alludentes ad iam graphos, ut Eupolis in Βάπταις apud Priscian. P. 832. ἀνόσια πάσχω ταυτα, ναὶ μὰ τὰς νυμφας. πολλου μἐν ουν δίκαια, ναὶ μὰ τὰς κράφιβας, respicions Ananii ναὶ μὰ τὴν κράμβην, quod habemus apud Athen. IX. p. 370. B.

CAP. XVI.

Do iambico tetrametro catalectico.

si 167. Comicis usitatissimus est tetrameter catR- lecticus, caesuram habens in fine Pedis quarti . Hipponax :ει μοι γένοιτο παρθένος καλη τε καὶ τέρεινα. Sed cam comici saepe negligunt. Tragici ab hoc metro absu-nuerunt. Eo metro sunt versus politici recentiorum Graecorum, do quibus v. Bachmanni Anecdot. II. P. 98, 30. et

Struve, uber den politischen Vers der Mitte griechen, Hildes heim 4828. 168. Rara solutio est in pede quarto. Aristoph. Them. 567. Hae tit1τοκιευ σου τὰς τοκάδας' ουποτε μὰ Λία σύγ

79쪽

LIB. II. CAP. LVI.

Solvi potest autom arsis quarta oliam ubi SequenS Pes Ana papstus oSt cadom rationo, qua in trimetro Secunda arsis, do

in nomine Proprio concessum iudicavit Porsonus in suppl. pracs. ad Huc. p. 39. Seqq. Aristoph. Ban. 9 3. Thosm. 554. Noctua τέν ν Moβην, τὐ προςωπον ουχὶ δειμνυς. ἐγενετο Μελανόππας ποιων, σῖαίδρας τε, Πονελοπην τε.I o septimo pede vora videtur observatio ista: do quarto est, quam dubitandum videatur. Certo credibilo est, eo loco alia quoquo VocBbula, praeSertim Si similia essent nominibus propriis, anapaestum sacere potuisse. Nuh. 427.

σκέχναι δἐ τους ἀλεκτρυδνας καὶ τἄλλα τὰ βοτὰ ταυτί.Sio ιππαλεκτρυονα Ran. 932. Porsonus in his versibus contra libros contractas formas poni volebat. Disseruit de anapaestiusu P. Elmsteius in consura Hecubae od. Lips. P. 264. Seqq. st 170. Latini, qui hunc versum septenarium et comicum quadratum vocant vide Dioiuod. p. 5 4. Rusin. p. 2706. 2707. J, asSnarintum cum esse voluerunt, id quo lotiam Varro apud Rusinum innuero Videtur. Quare in amiquarti pedis et unam hrovom Syllabam, quae quidem sinuliso et vocabuli, ot hiatum tolerandum iudicarunt. Plautus

Asin. III. 3, 6 l. sed si tibi viginti minae - argenti profertatur,

quo nos vocabis nomine Z-lifertos . non patronos pid potius . viginti minaw- hic insunt in crumina. Τorent. Ilec. V. 3, 32.

elim cognovit Myrrhinα- in digito modo me habentem. Sed apud Τerentium Benueius, non cogitans, ut Videtur, doasynarinus, sero mutavit huiusmodi versus, nisi vhi tribrachum in quarto perio osse putabat, ut uec. II. 2, 3. etsi scio ego, mihimena, meum illa ene, in is cogam. Disiligod by Cooste

80쪽

DE IAMBICO TETRAMETRO CATALECTIco. 57

171. Licentia mensumo eadem utuntur Latini comici, qua in ceteris versibus, sed nitidiores tamen plerumque Servarunt Septenarios, caesura diligentius sere, quam a Graecis larium, . UStodita, Spondeo autem anapaestoquo ita tantum in

quartam sedem admissis, si pronuntiandi facilitato tolleretur Ossensio. Neuter pes serri potest in Plauti Asin. III. 0. id uirtuti huius collegae meaque eomitates hum est: qui me vir fortior est ad susserendas plagos. Sed si est post collaque ponatur, serri poterit Spondeus, . ut in

pronuntiando non multum a trochaeo disserens. Anapaestus autem Si est in uno integro vocabulo, ultra quartam orSin porrecto, vel in duobus per synaloephen coniunctis, caret vitio, ut in Terentii Eun. III. 5, 55. satis daeplorata sint 2 video esse: pissulum Oasio obdo. Νon otiam, si finitur vocabulum in ipsa quarta arat. Quam corruptus est Versus in Hecyra V. 8, 9. Oportet: quod si perficis, non pomuel me fa mue. Contra Si arses sunt in vocibus monosyllabis, venia mi BDR- to, ut in eadem Scena v. 38. quid mi istaec narras' an quia non tute ipse dudum audisti.

O 172. Proceleusinaticus, quom Latini, uι ζῆ l57. 158.

dictum oSt, Saepe Pro iambo Ponunt, etiam in quarta Sodo in venitur, dum ne prima eius syllaba finalis sit vocabuli cius, in quo tertia amis ost. Terentius Hec. V. 2, 24. at haec amicae erunt, ubi, quamobrem ad eris, rescit scemit. st 173. Pariter etiam dactγlo in ea scdo locus est. Te rent. Ηeo. V. 3, 3ι. Philumenam esse compressam ab eo, et filium inde hunc

nurum.

st 174. Vbi . neglecta est caesura, nihil ossonsionis habere sit indeus aut anapaeStus putatur. Terent. Heg. II. 2, 42. aut δα refellendo aut purgando vobis corrigemus.