Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

131쪽

Eadem cauSSa, quod numeri vilia in e xtremo versu minui POii

venit, minus elegantes sunt Iongiores m in loco voces, ut apud Lucrol. III. 7 . conduplicant avidi, caedem caedi accumulantes.st 323. Dc monsum disputatum in diss. de aetate Orph. Arg. et a Spiignoro in lihro do Graecorum versu heroico. Grammatici abnormes versus commemorant ακεφάλους, M-γαθους, μειουρους, δολιχοουίλους Sivo μακροσκελεῖς, προ- κεφάλους, greοκοιλίους. Vide Λthenaeum XIV. p. 620. C. et Scholiasuis Hephaestionis. Nihil haec nisi commenta Sunt, Pr so lino ignoratione excogitain. st 324. Eodona rescrendus, qui anapaestus vel proceleus maticus pro spondeo vel dactSlo videri potest, contractiono in spondeum vol dactylum mutandus

Βορεης καὶ Zε ρος, τώ τε Θρίκηθεν αητον. νέα μέν μοι κατέαξε IΠοσειδέων ἐνοσίχθων. πλέονές κεν μι ηστῆρες ἐν ἡμετέροι- δομοισιν.

δε στεατος ενεικε μέγαν τροχον ενδον ε43πος'.lliad. ε, 5. ς'. 95. Od. l. 283. g. 246. φ. 478. 83. Enniusta mon et procelousmaticum et anapaeStum in Primo pede ad misit in his versit,us p. 335. 359. Od. ΗeSSol. capitibus nutantis pinus rectoSque cupreSSOS. melanurum, turdum, merulumque, umbramque marimam.

st 325. Trochaeum pro spondoo uomerus indulsit si hi paucis quibusdam in locis, et quidem in primo quartoque pedo. Od. κ. 493. μ . 267. hymn. Λpoll. 373. μάντιος ἀλαου. Πυθιον καλέουσιν ἐπευθμον. Iliad. g. 731. D. 55 . τῶν αὐθ' hyalin ν Ασκληπιου δυο παιδε. Dτρέπεται φίλον ητορ, ἀνεσ3ιου κταμένοιο.Etsi, quum fuerint, qui Ασκληπίου pronuntiarent, hoc quidem

ah a contu veniam hahoro Potuit. Vide ElΘm. d. m. p. 56.

Alia, quae huc trahi possunt, v. Supra q*7s. 83. cι 3l7.

132쪽

Latinos quidem si spondeus est, fieri hoc solet cum gravitate quadam. Virg. Εcl. IV. 49. Properi. II. ri, 49. cura deum soboles, magnum Iovis incrementum. sunt apud infernos tot millia formosarum. Νullus Latinorum hoc exitu tantopero delectatus eSt, quam Catullus. Ac plerumque curant Latini, ut finis versus fiat voce quattuor syllabarum. Trisyllaha vox cur minus prothetur, intelligi potest ex g 322. Ita suo minor elegantia in his ost Catulli LXVI. 57. ot Virgilii Aen. VII. 634. ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat.

aut levis oci eas lento ducunt urgenis, quam in his eorumdein Poetarum, Goorg. III. 276. Aen. VIII. 679. Epithal. Pel. et Τhet. 44. 96. 298.3-a per et scopulos et depressas convallis. cum populo, PatribuSque, penatibus, et magnis dis. restu, fulgenti splendent auro atque ataenio.

egressus curius e littoribus Piraei. cum thioso Satyrorum et Nysigenis Silenis. 6327. Rocentiores et Graecorum et Romanorum poetaeen Verunt, ne sex solis Spondeis versum sacerent. Vndo Albinus op. Maximum Victorinum p. 959. dicit,

vileni spondeo totum concludere vera ιm. Homerus tamen saepius tales habet:

υτρείδης τω δ' αυτ in δίφρου γουναζεσθην. Vid0 Iliad. λ. 330. p. 22 l. Od. o. 333. φ. 35. χ. 375. 398. Ion Chius in Brunck. Anal. Τ. I. p. 362. D. Il. 5. Ennius: olli respondet rem Albat longat. et Saepius. Lucret. VI. 4433. Catuli CXVI. 3. Rari sunt etiam hi versus, qui paucos ab initio dactylos habent, et d inde in st)ondeos exeunt. Catuli. LXVIII. 87. Virg. Georg. ΙΙΙ. 276.

nam tum Helenae raptu primores Argiturum. Saxa per et scopulos et depressos convallis. Diuitum by Corale

133쪽

st 328. Quoniam in sine cuiusque versuS pausa fit, Pr32- tulerunt poeta eas verborum sormas, quae longa syllabannironi versum, iis, quao brevi. Itaque et ν paragogicurn --diderunt, et εἶναι, αἰεί, quam ἐμμεν, αἰεν, in fine vers ponere maluerunt. V. de emend. I l. Gr. gramm. D. 22. Seq. et pra sui. ad Orph. p. 9.st 329. Graeci semper integra voee versum heroicum ter minant. Vndo v tus t oesis multa truncoxit vocabula, ut δω, , de quibus V. Strabonem VIII. p. 364 560j. Sod grammatici Iliad. 206. ζ. 265. so. 33 l. dodserunt ευρυο ci κῆν, quod pessime quidam scri hunt ultima littera sequentivo sui addita. Νam quum elisio neque apud Graecos, neque apud Latinos caesuram impediat, aportum est, praecedentivol versui vol membro nitribuendam osse syllabam, quae eli litur. Fuisso, qui Ζῆν monos llabum s 'riherent apud Homerum, cilligas ex Eustathio p. 984. init. lique recte. Alteros Virgilius, exquisiti se doctrinae laudem assectanS, SecutuS:

Georg. 3, 295. aut dulcis musti Volcano decoquit humorem, et foliis undam tepidi despumat Merii. Vide II. 69. .ιιι. III. 242. 449. et Macrob. V. 34. ο 330. In parum utilibus grammaticorum subtilitatibus

numerandus Veraus, quem κατ δε/όπλιον vocant, qui ex duorum dactylorum ot Spondei iteratione constat, ut Iliad. a. 357.

φάτο δακρυχεων, του δ' ἔ λυε ποτνια μητηρ. Metrum κατ' ἐνοπλιον, de quo V. Schol. Hephaest. p. 93. l TR. J. Eustath. p. 3899, 60. Schol. AriStoph. Νub. 95 . et quae ihi adnotavi, quibus addendi Plisto de rep. III. p. 400. B. et Scholiastes eius p. 355., de quo disputatum in Elem. d. m. P. 352., has videtur formas habuisse :

134쪽

o 33l. Alium versum grammatici λογοειδῆ vel nολιτικὰν Vocant, quod ad prosam orationem accollat: ll. λ. 679. Inre ς δἐ ξανθας keouὸν καὶ πεντηκοντα.

Ac Sane est quoddam genus v reus heroici, in quo, nulla gravitatis ratione habita, hoc tantum curatur, ut ne Proreus rudes atque ineptos numeros haheat. Eo usi sunt. qui leviora argu menta et non multum supra prosam orationem elata aliquo tamen metro comprehendere volebant, ut Archestratus, cuiuS poema Saepissime laudatum ah Athenaeo, et Horatius in Epistolis, nc magis etiam in Sol monitius. Vide Morgenstemii illius. de satirae atque epistolae Horatianae discrimine D. Seqq.

CAP. XXVI.

Do hexametro μειουρυ .k332. Versum sιείουρον motrici vocant, cuius ultimus pes pFrrhichius vel innatius sit, qualom esse dicunt hunc Il. 4. 208. Teti ες . δ' - ως ιδον αἰολον οφιν. At in hoc versu oπφιν pronuntiandum esse, iani veterum quidam monuerunt.

ο 333. Sed vere a quibusdam facti sunt versus Μωυροι. Terentianus Maurus p. 2425. v. 93 . do Livio Andronico in Inone Liuius ille vetus Graio cognomine suae inserit Inoni versus, puto, tale docimen. praemisso heroo subiungit namque μειουρον, hymnum quando chorus festo canit rere Triviae: eι iam purpureo suras include cothurno, balteus et revocet volucres in pectore SinuI, pressaque iam gravida crepuent tibi terga phuretra: dirige odorisequos nil certa cubilia canes.

135쪽

li 2

LIB. II. CAP. XXVII.

Νon sunt isti vorsus Livii Andronici, sed videntur Laevii osse, pro quo Livium nominatuni Terentianus invenerat. VSu pavit hoc metrum Lucianus in Trogodopodagra v. 3 2. lepide imitatus incossum hominis repentino dolore ex podagra cl3udicantis :Exomplo sint hi versus:

κουφον, ἐλαφρον, ἄδριμυ, βραχυβλαβές, ευωδυνον. Currexi ultimum versum, in quo ἀνώδυνον leget,atur.

P. XXV

De pentametro elegiaco.

6 334. Ponta metrum elegia cum suerunt qui coni positum putarent ex duobus dactylis, Spondeo, et duobus anapaestis. V. Quintilian. IX. 4, 98. Terentian. Mur. p. 2 24. Schol. Hephaest. p. 94 68j. Caesura quae inViolabilis ost in tertia arsi, dubitare non sinit, quin unice Vera sit ea ratio, quae Hophaestioni probata fuit, duo dactγIi in hoc versu coniuncta censenti. Sed non eSt hic Versus asyn artetus, ut placet Hephaestioni, Si quidem sic ea appellatione utendum ost, ut Supra g 12. iudicavimus. Nam tertia arsis in qua ca Sura OSt, neque hiatum admittit, nisi qui in dactylica

poesi Graecorum non habetur pro hiatu, neque Syllabam an cipitem, adeo ut porraro brevis STllaba caesurae atque arctoos vi eo loco producatur. Vide diss. de aetate Orph. Amon. Et Inoobsium in Actis Monacens. Vol. 3. Fase. II. et III. et inpraolat. ad Anthol. addendisque ad eam; ac Friedemannum indisf. de media syllaba pentametri Graecorum elegiaci.

136쪽

- .st 335. Non nisi nominis proprii necessitas, et huius quoque compositi, excuSare neglectionem caesurae Potest. Vix aliud hodie exstat exemplum, quam Callimachi D. 92 ἱερα νυν δε Λιος κουρίδεω γενεη. Elisio neque apud Graecos neque apud Latinos c Si caeSume. Melongser XII. 1.

τὸν τριστάνουργον 'χρωτ' επλασεν is κραδί 3. Catulli. LXVIII. 82.

quam veniens una atque altera ν'ursus hiems.

vide ibidem v. 90. et LXXV. 8. XC. 4.st 336. Spondei in prima, non in secunda parte admi tuntur, quia finem numeri commodius et facilius incedere, non augeri tanto pondere conVenit. 6 337. Inologans versus est singulos pedes Singulis Voci bus comprehensos habens. Τheom. 448. Catuli. LXXVI. 8. τως, ῶςπερ νυν, ουδενῖς ἄξιος A. aut facere, haec a te dictaque factaque sunt. ο 338. Prima pars versus elegantior est dactylo Spondeum, quam spondeo dactylum praecedente. viae Priamus tanti totaque Troia fuit. res est solliciti plena timoris amor. ο 339. Romani hoc in versu clogantia superarunt Grae-COS, maximo vocibus, in pOSteriore potissimum Paris, apte dispositis, cuius rei haec caussa est, quod Latina lingua non habet vocabula ὀξυτονα. Omnium minime probatur Versus trisyllabo vocabulo finitus: Catuli. LXVIII. 98.' nec prope cognatos compositum cineres. Melior, sed non optimus habetur, qui vocabulo quattuor Vel quinque syllabarum torminatur. Ibidem v. 8. 66. quae dulcem curis miscet amaritiem. tale fuit nobis Manlius auxilium.

Hemanni Epitome docti. matricae. S

137쪽

1 14

LIB. II. cAP. XXVIII.

Sod si Graeca est ea vox, probatur, ut saepius apud P Pertium. Optimus est versus bisSilabo vocabulo terminatus, ρο- dum sine in medias voces incidente res est solliciti plena timoris amor.

in reor a facie, Calliopea fuit.

Quare minus elegans hic est: Diae Priamus tanti totaque Troia fuit. Φ340. Vltimam syllabam, si natura brevis est, conSO nante terminari curant, quia Sic lacilius produci potest. Νon est elegans vocali brevi terminata. Catuli. LXVII. 2. salve, teque bona Iuppiter auctet ope. Vide v. 6. 0. LXVIII. 70. LXXX. 2. XCI. 3. Tibis. I. 3, 92.5, 66. 8, 48. 9, 78. vel scitis et in quo me corruerit genere, Catuli. LXVII. 52. Vids LXXXVIII. 8. CVI. 2. CX. 6. Tibull. I. 0, 4. Properi. I. 36, 30. k341. Solet hic versus hexametro heroico subiici: quod antiquissimum est stropharum genus. Nomen ei elegorum. Semel usurpatum est in tragoedia, apud Eurip. Androm v. 403. Seqq. st 342. Propter aequalitatem membrorum non est hic versus talis, qui solus saepius repeti possit. Νeque hoc sa cium, nisi in Philippi Thessalonicensis epigr. 4. in Brunta. al. Τ. II. p. 232. s. Anth. Pal. XIII. I. et in illo Virgilii lusu, Sic voa non vobis.

Do versibus Aeolicis.

st 343. Versus Aeolicos metrici dicunt ex puris dacty lis, praeter cataloin, componi, primum autem pedem habere

138쪽

quemcumque pedem disyllabum. Ex quo apparet, esse hos versus dactSlicos cum basi. Scholiastes Hephaestionis p. 90 s T). etiam spondeos pro dactylis agnoscit. Videntur duo ge nera constituenda esso horum versuum, id, quo Dorica poesis US3 mi, quam sequuti sunt scenici poetae Atticorum, et illud, quod Aeolenses lyrici usurparunt. Dorica illa poesis a basi Pyrrhichium excludit, solis iambo, trochaeo, Spondeo locum concedens, post basin autem pro dactylis etiam spondeos re cipiens. Aeolenses vero etiam pyrrhichium in basi posuerunt, ceteros pedes Videntur puros dactylos servasse. V. Τheocriti carmen XXIX. Iniuria hos poetas reprehendit Buntleius ad epigramma metris Horatianis in Pasiphaen scriptum, deceptus a veteribus metricis. I 344. Genera Aeolicorum versuum haec memorat Ι - phaestio: trimetrum, qui rectius dimeter vocabitur, catalecticum in disyllabum: ρωρεῆ ποδες επτορογυιοι, τὰ δε σάμβαλα πεντε νεια

345. Tetrametrum, rectius trimetrum, a Cata Ie ctum. Sappho:

ερος δ' αὐτέ si ὁ λυσιμελὴς δονει,

Alcaeus apud Schol. Platon. p. 5 . Oὶνος, ω cpiae παῖ, καὶ ἀλάθεα.ο 346. Penta metrum, rectius tetrametrum, c8t 3 lecticum in disyllabum:

139쪽

LIB. II. CAP. XXIx.

st 347. Pentam et ruin, rectius intrauietrum, ac ni a lectum. Sappho:ῆρα ιαν ι ἐν ἐγὼ σέθεν, πάλaι ποκα. Alcaeus ap. Aristoph. Vesp. 4232. Τheocr. carm. XXIX. ο348. Hexa motrum, rectius pentametrum, Cis inrisecti cum in disyllabum, quem metrici veteres Eπος

Αἰολικον vocant: lκελομαι τινα τον χαρέεντα Μενωνα καλεσσαι,

εἰ χρὴ συμποσίας ἐα δνασιν εμοὶ γεγενῆσθαι. st 349. Huros, et quosdam praelongos huius generis

versus, sod admissis Dorico more etiam spondeis, I osuit Λoseli Flus in Persis v. 866. seqq. do quibus v. Et 'm. d. m. p. 363. Se J I.

CAP. XXIX. De dactylicis toga Oedicis.

ο 350. Loga oodici versus dicti sunt, qui ob dactyliciet trochaici numeri coniunctionem medii inter cantum ot communem Sermonem viderentur. In quo genere metri quoniam dactyli ot trochaei uno ordine periodico continuantur, puros conservari dactylos consentaneum eSt.

st 351. Plerumque duobus trochaeis terminantur. Vt ΛI- caicus versus apud Hephaestionem: καί τις ἐα ἐσχατιαῖσιν οἰκεῖς, 'set Praxilleus ti διὰ των eri ρίδων καλὸν ἐμβλέποισα, παρθένε τὰν κεφαλάν, τὰ ενερθε νυ ιπα. st 352. Formae lognoodicae inveniuntur plurimos. Λoschylus in Proiii. 365. numerum condidit OX trochaico monomo ro

140쪽

hypercatalecto et logaoedim, qui septem dactylos et duos spondeos complectitur. Brevissima sorma apud Pindarum exstat Ol. I. ἐξαπατωκτι μυθοι. st 353. In arsin exeunt hi. Pind. Nem. VI. epod. i. νεα πρωτος αre Soph. El. 414. μοιρα καθαμερέα φθένει, φθόνει. st 354. In tres trochaeos terminantur hi: Soph. Oed. C. 9. Atτοπιος συθεὶς ὁ πάντων. In Electr. 34 3. ω πόλις, ω γενεα τάλοινα, νυν σε. st 355. Videri saeps possunt loga dici esse, qui alios numeros habent, antispasticos maxime et choriambicos, in primis apud scenicos poetas. Produnt se hi tum mensuris in an ii stropha a logaoedico numero alienis, tum cons intione cum aliis numeris, quae cos his potius, quam loga dicis adnumerandos docet. Id fieri solet in his potissimum formis:

ν lo 356. Praemittitur etiam basis logaoedico numero. Cuius generis sunt Glyconei et Pherecratoi, de quibus lib. III. licetur. Alius nobilissimus vorsus est Phalaeceus hendecasyllabus, male a metricis ad antispastos relatus. Is hoc

numero est:

라틴어 텍스트