장음표시 사용
41쪽
61. Cairiurii mutabilis est, ubi ordinos non uno modo duscrihi possunt, ut in hexametro heroico, set trimetro iambico; immutabilis, ubi non nisi una ratio est ordinum distinniendorum, ut in pentametro elogiam. M. Cacsura a d s c i l a ost, qua novum introducit numerum, Sed eum uilem, qui cum proprio Vorsus numero conciliari possit, ut in Velinu heroieo, quum ultima ASllaba, quae thoSis est, per Vocem monosyllabam, eamque vi quadam praeditiun, in amin mutatur: miαν ὁμου καὶ ποντον ορωρεε δ' -ρανοθεν νυξ. Et in iambico trimotro:
sυν τε μοι ταρδ' ἐστί Fοῖς γαρ γερου M. Aliud genus adscitae caesurae illud est, quo inci Sione vel paullo ante finem versus, vel paullo post initium
Sequentis verSus lacta, nunc prioris Versus reliqua pars cum Sequente verSu, nunc prima parS POSterioris Vol Sus cum Pnast codente Vorsu continuatur, ut in iambico trimetro apud Sophoclem Ood. R. 29.
si M. Non recte quidam caesuram Vocant terminationem voeabuli in modio podo inaximoque in arei. Vt quum surae vi breves syllabas produci aiunt, quod quale sit, infra dicotur.
CAP. m. De syllaba ancipiti. O 65. Syllaba anceps sive ἀδιάφορος ea eSt, cuius
42쪽
autem, quoniam Per numerum nulla mei Sura ambigua est, advortia hanc totam doctrinam Portineres, quorum nunc aliquBlonga syllaba pro brevi, nunc hi vis Pro longB num retur.
6 66. Id non potest nisi in iis num rorum locis fieri, in
quihus pravitas mensurno facito deliinscit. Eiusmodi loci duo Sunt, an aer usi S 3x una brevi Syllaba, quam quoniam
nihil praecedi ι, ad quod comparari possit, norma deficiento non offendimur longa S llaba pro brevi posita: doindes ultima
ordinum s Sila ha, Sivo Pa arsis sive thosiS Sit, quam quia nihil sequitur, quod olus diuturni uiuun ili sinuit, non offendimur, si pro brevi longa, aut pro longa brevis posivi OSt, pluIn omnino in sine pausam fieri necesse sit. Sed in ultima ordinum syllaba plures regulae notandae Sunt. st 67. Ac primo apertum est, ordinum sinom intolligi cum, quo ipsa totius numeri perpetuitas linitur. Quare in periodicis ordinibus non cuiusvis ordinis, ex quo ordo Periodicus compositus est, sod ultimi tantum ultima sTllaba unceps est. Hinc in trochaicis vomihus, qui per dipodias incedunt, Socundus trochaeus, in illi Sphallico versu autem, qui est ex ordine periodico tres trochaeos complectonte, tertius tantum ancipitem admittit. st 68. Doindo simul is numerus Spocumdus est, qui in verbis ipsis est: undo aliae syllabae ancipites tantum in sine Versus, aliae etiam in medio versu, ot hae quidem aut in Solo. sine vocabuli, aut etiam in medio vocabulo locum invuniunt.
si M. Ac totius vorsus syllaba finalis, quae simul finalis
vocabuli est, omnimodo anceps St, Utroque numero, θι metrico, et eo, qui in verbis est, in ea desinente. st D. In medio versu medioque in vocabulo anacrusis vol ultima thesis numerorum trochaicorum ot ultima thi sis mombrorum ex epitritis Doricis constantium anceps est Λιοωοτοις σκῆπτροεσι τιμαλφουμενον, μιν, ω Μοισαι, smyOξενον στρατει.
43쪽
Νam in dactylicis aliisvo ordinibus thosin plurium Syllo harum hahontibus prorsus impediretur decursus numeri admittenda syllaba ancipiti. k71. In modio versu, sed in fine tantum vocabuli arsis dactylicorum ordinum, ut thesis spondiaca quarti pedis in vorsu heroico syllabam ancipitom recipiunt. ἐ-ερσαι ΙΜιαμοιο πολιν, ευ οικαδ' ἱκεσθαι. το δ' επι ι ἐν Γοργω βλοσυρῶπις εστεφανωτο. I t arsis quidum illa tum propter vim suam, tum propter finem nil mori, qui in ipso vortio inest; thesis autem propter gravem caesuram eo in loco, finionis simul et metrico et vocabulin amoro. In trochaicis numeris arsis non admittit syllabam ancipitona, tum quod debilior est, tum quod hos numeros, qui solutiones multas recipiunt, impeditos redditura esset. β 72. Raro Homerus etiam thesin spondiacam in mediis Vocibus ancipitem esse passus DSι. De qua re in versu heroico videbimuS. k 73. Syllaba anceps, quae per numeri legem pro brevi habenda est, non potest in duas tiroVOS Solvi, quia quum longa est, non est ex num ri lege longa, Sed tuo brevi numeratur: nam repugnat, longam, quno non Sit l0ngae loco, Parem osso duabitis timuihuS.
I4. Per prosodiam motrico numero numeri orationis aptantur commoditate metri, accentu VOc Bbulorum, vocis intensione, interpunctione.*75. Motri commoditas posita est in productio nibus et correptionibus propter metrum, in hiatu , inolisione, incra Si, in Syn ille Si. iDiuitiaco by oste
44쪽
i 76. Multo frequontior apud Graecos productio propter metrum, quam corre Ptio est. Vsurpatur ea maxime in versu heroico, set praccipue in vocibus multas breves sylla has halbenti hus, quae aliter aptari metro non POSSunt. Producitur autem maxime prima tantum horum Verborum syllaha et quidem in arsi metrica, tum per ipsius motricae B eos vim, tum quod initium vocat,uli a in habet otiam numeri, qui in ipso vocabulo est. Cuiusmodi verba sunt ἐπίτονος, θυγατέρες, απονεεσθαι, ἀκάματος, ἀθάνατος, quod postremum V Bhulum indo apud Atticos legitimam ac pit primae Syllabas pro ductionem. Sic etiam in compositis non quaevis, Sed aut prima postorioris vocis syllaba, ut in ἐξαπονεεσθαι, aut ultima prioris in arsi metrica producitur, sine numeri, qui in vocabulopst, et vi arseos metricae productionem adiuvante, ut Iliad. τ. 35. OdySS. κ. 369.
μῆνιν ἀποειπων ωγαμέμνονι, ποιμώκι λσῶν. βῆν δε καταλοφάδεια φέρων ἐπὶ νῆα μελαιναν. I lsi in his Oxomplis lamisso digamma, vol duplicatio litterae liquidae, qua Saepe utuntur opici, aliquid ad producendi facilitatem contulit. si II. Co rroptiones sere nocessitati dotiolatur, tum in nominthus propriis aliter motrum non ingredientihus, να- θεν, Θουκυδίδ ς, ' Ρουφίνιος Socundis syllahis corropiis, vol'Eλευσίνιος tertia, vel Praegressae nomen proprium Sylla- hae, ut οἱ δε Ζάκυνθον εχον,εσται ταυτα, Σκάμανδρε διοτρεφες, ως - κελευεις. λαλκίδα τ', Εἰρετρέαν τε, πολυστάφυλόν θ' 'Iστίαιαν, tum in aliis necessariis vocibus, ut ante σκεπαρνον, OdySS.ε. 2.37. ι. 39l, vel Oxtrita littera, ut in τυπανον, vel etiam no ligontia quadam, ut apud Hesiodum O. et D. 589.
45쪽
et apud Pindarum Nom. VII. 8 9. ξεῖνος εἰνα σκοτεινον ἀπέχων pDγον. ol dialecti quadam propriouito, ut in vocabulo ἐσλος apud Dorionses; denique omnino ante duplicona consona iit m minus favontem cori optioni, ut anto βλ, γλ, μν. Sophocles Oecl. R. Tl7.
Aeschylus in Porreis 59. . et in Agam. 999.ουκ σι γλῶσσα φίλοισιν. τον δ' ἄνευ λυρας ομως vμνε δεῖ.Sii: υμνήσω otiam apud Euripidoin Bacch. 7 . ot ευνι νος modia corropu apud Epicharmum Hophaestionis p. l5. Rhin tho voro si quid insolentor poSuit, sciens illo pravos vorsus dodit, ut ficti νακτος τὰ ιιέτροπι ουδέν μοι μέλει. Quom vorsum, citatum ab Hephuestione p. 4 is0J Valcxonarius ad Phoeniss. 508. ex Herodiano HS. Proseri, non momoroditum osso istum Horodiani libellum in uortis Adon. ubi v. sol i. h. st 78. Longa vocalis vol diphthongus apud Graecos et tale vocalem corripitur, idque non Solum in fine voca huli, do quaro mox, ubi de hiatu, dicemus, sed etiam in Padona voco, ut in ποιειν τοιουτος, γεραιος, δείλαιος, πατρfoς. Rariora sunt Αθήναιος apud Pherecratem citatum I usuithio p. i56,52. ot φιλαγῆναιος Apud Λristoph. Sp. 282. Νoquo senim in tu; cumquo voce hac licentia utuntur. Quo pertinet θείη
Rhinthonis apud Hophacst. p. 4 0j. O D. Apud Latinos duplex reci uitio in usu fuit, una
accentum maxime vocabulonim ut vuIgarem Pronuntiationem Soquens, qvii SConici Veloros usi sunt, altera ad Graecorumox inplum conformat; , quao Ab Ennio Primum in opicam poesin, Augusti novo in omnia sero sonora poes OS introducta ust. Seonica illa rocitatio abundat correptioni hus, neque cur ι P sitionem, unde ille, resque, Philippi, iiwentutis, et alia plurima correptis ante duplicem consonantem vocalibus Pronuntiantur. Diuiligini hy c,OOste
46쪽
0uin etiam vocales longas corripiunt, ubi ulliuia oliditur, ut concede huc, Secede huc si M. Hia ιus fit voco iii voealom dorsinonis an in V Omincipientem a vocali. Eum etai in univorsum vituro poetis Io est, tamen cortis conditionibus admittitur. Apud veteros Opi cos Graocorum multi videntur magis, quam Sunt hiat , quoniam illi digamma usurpabant, quod in serihondo adiici non solet. Simile apud Latinos iuod Car. Lingius in Quaesti num Plautinarum lihm primo, Sive de hiatu in versibus Plautinis,
ob orvavit, qui lilwllus editus est VralistaVi3O B. ClDI CCxv l. Saopo apud Plautum vocalem anto nomon homo non clidi, quia hoc nomon pleniorem adspirationum ha huisse videntur, in quam rem apte commemoritvit hodie tuo Sorvaiam ah Italis hanc pronuntiationem, uomo direntibuS.
6 81. Ac legitimus est et nocessarius hiatus in vocibus Oxclamationi insorvi Ontihus quibuScumque et quocumque in genere motri, ut apud Sophoclem in Philoct. 8.s2. in Λi. 94. in Λcrisio ap. Sinh. Scrui. VIII. 2.lari ἴθι μοι παιων. ἀλλ' ἄνα-εωανων.
minclo in iis vocibus, quan olisionem non admittunt, ut τίεστιν; τέ ου ν; περὶ ἐμου' a quihus inmon tragici altati nuro videntur. Eo portinet hiatus, liui fit por genitivos in aο et οιο terminatos, quorum ultimam non lic ι elidi. V. diss. de aetato Orphei Argonaut. p. 721. Seqq. 682. In dactγlicis numeris apud Graecos legitimus Osthiatus, qui sit cori optii longa vocoli vel diphthongo anto alium vocalem in thosi, ut ardea μοι εοεπε, Μουσα, πολυτροπον, ος μάλα πολλὰ
σπλάγχ , Τροίης ιερον πτολkθρον ἔπερσεν.
Quod fit etiam in thosi soluti in tribrachum trochaei, Sed raro: ut in Eurip. lphig. aur. 97.
47쪽
Λuluc in soluta arsi prima dochiniaci, et quidem in utraquo eius SSllaba : fortasso etiam in ultima eiusdem Versus arat. si 83. In votori Graecorum po mi epica logitimus ost etiam is hiatus, qui sit in longa syllaba arsin hahente, ut
Omninoque haec poesis Otuini multis aliis modis hiatum ad misit, do quibus Oxplicatum in ilissuriatione de noto in Orphoi Argoianiaticorum. Ex his memorabilis est hiatus in longa thusi, luarti pedis propter graviorum ibi causuram proprius: πολιν καὶ ἔθεα λαῶν. 84. Lyrici in dactylicis numeris So 'iuntur DPi Corum exemplum, sed modosin In ordinibus duarum Syllabarum non nisi in longa arsi, tum otiam in longa thosi, qua membrum sinitur, hintum sibi indulgent: ut Pindarus:
ου ἐναρμοξαι φν υμν P. si 85. Romani poculo, quorum lingua non novit apo strophum, hintum soro in solis longis S llabis protrant, et qui dum producia syllaba hiante tantum in dactylicis numeris, id lue nocessario, ubi Sequento brevi syllaba synigesis fieri nequit: ut Amphion Dircaeus in Actaeo Aracyntho, lumentis semituque et femineo ululatu: ot apud Attium in Annalibus apud Macrohium Sat. l. 7. et mos trauιlus illinc iste, ut cunι dominis famuli e lentur ibidem:
non noc SSnrio, ubi, qui Sequitur, long St, eo lue S) ni Zosinliori patitur, ut A ereidum matri, et Xeptuno Aeyueo; aut vhi longa se luente corripitur syllaba hians, ut insulae Ionio in magno. ' ε
48쪽
Perrarus est hiatus in brevi syllaha, nequo illo excusabilis, nisi accedonis intorpiuictionis inora, ut apud Virgiliuin Aen. I. 405. Eol. II. 53. et vera incessu patuit dea: ille ubi matrem. addam cerea pruna: honos erit huic quoque pomo. Et apud Catullum III. 36. O factum male, o miselle puSSer. k 86. Apud poetas sconicos in trochaicis numPriS UOCUS. mons SFllahao, natura longae, in soluta arsi ictum hahontos, correptaeque, SaepisSime hiatum laciunt: eaedom hiant eliam in secunda syllaha dactyli. Saepe etiam hiatui excusando vel personas mutatio inservit; Pseud. I. 5, 38. libi auscullabo. PS. itur ad te, Psei dole.
vel si qua alia sit pausa in recitando. Vt in Sticho I. 3, sl 3.
sed eccum Dinucium eius puerum. - hoc vide.
st 87. uiatibus adnumorantur apud Latinos syllinac littera m terminatae, quae tamen syllanae non elidendae, sed celeritato pronuntiandi olmcurandae sunt, ut ex Quintiliano IX. 4, 39. 10. intolligi potest. Hae interdum, Innxime in mon syllabis, in dactγlicae theseos priori tempore Pleno Pronuntiantur, ut apud Lucretium III. 4095. sed dum abest, quod avemtu, id emsuperare videtur. 'οι apud Horatium Serm. II. 2, 28. coelo num adest honor idem. Rarius in longioribus vocabulis ob in fine dactyli, ut apud Ennium in X. Annal. insignita fere tum millia militum octo. οι non semel 9pud Lucretium. Producta STtlaha apud Pro pertium Il. 4 , s. D me felicem. o noae mihi candida. Apud scenicos poetas sero monosyllaha in ictu solutae araeos
plene pronuntiata reperiuntur. 0isilired by Corale
49쪽
si M. Crasis, de qua nondum halaenius qui Satis Pleno
atque arcurato DXI Suerit, Atticis inpriniis usitata PS , Sod tantum in coriis consociationibus. Nam soro a uintum crasin ta ciunt, quae etiam SonSu tamquam una notio cohaorunt. Vndelaequentissima crasis est in articulo et nomine, utra 'αν
passivae otiam cum aliis nominibuS contrahunt, ut περιοφοι ἀπελθοντα apud Λristoph. Ban. 5 2. ot ἐνιαυτιζομἀπλακουν- τος apud Platonem comicum, citatum ab Athenaeo p. 66,. Λ. Vide Gaissord. ad IIophaoSt. p. 222. si 89. In univorsum autem tenendum, longRS VOCA IOS α, η, ω, cum brevi initiali, quas soro Sola ε ost, lacilo colliquo scere : itona diphthongum ου, quae nihil vidotur osse quam supplementum vocalis, cui proprium signum non hahohant Graeci. Non etiam cadem contractio fit in iis, quac proprio
diphthongi sunt, nisi in suturis illis, ut γενησομἀγω. Perraro
in aliis, ut νικωμενοι ' κυριοσον ut πλειστοι 'θανον in Persis hos hyli Al0. ι90. ct πεσουσαι ' κλαιον in Soph. O d. C. 608 et ταχεῖ 'πορασαν ibidona v. 4602. et ἐπεὶ 'δάκρυσα in rei loci. 360. Duhium est εἰ 'πιταξήμεσθα in Eurip. Suppl. 523. Καὶ vero cum omni hus vocalibus et diphthongis erusin facit, rarius tui men cum l. Sed non copulori Per c Sin cum ἀεὶ, noquo cum εἰ nisi in compositis, observavit Porsonus ad Phoon. 4422. si M. Syni rosis, sive synec phon Si S, luno in Ooposita PSt, ut duas vocatos simul pronuntientur, Sed non in di phthongum coniuncta , apud Atticos usitatissima PSt in genitivis in εως et εων torminatis, ut πόλεως, πυλεων. Apud opicos biqisred by Corale
50쪽
DE PROSODIA. 27 otiain corripiuntur si nihil pronuntiau e vociales sequonte alia
Etiam Pindarus Pyth. I. 56 09ὶ . corripuisse viSuS OSι monosyllahum, Sed salso. Invoniuntur lino diano vocolos ihi soro Simul pronuntiatae, ulli positio syllabam longam lacui. C torum diligonier in hoc toto sonoro videndum, quid ologans sit, et auribus iucundum: de qua re qua dam monuit Naekius . in lihro de Choerilo p. 3 47. Seqq.g92. Rarior est sγnowhonesis lit no v cum alia soquont vocali, usi inta illa quidem in dativis, ut νέκυι. Invonitur otiam
225 . Sed ἄστυ ἐρικυδἐς est in oraculo apud Horodotum VII.
220. et alios. Λpud Latinos Damιs, navem SRepius in unam Sylla ham contrahuntur. Tenuis autem otiam cpicis disylla hum
g 93. Νπηι ι 6Snocphonesin saceres Porsonus ad Phoen. 365 . Recto. Nisi sorio in quibusdam cum δια compositis