Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

51쪽

Verbis haec praepositio una syllaha pronuntia in suit. Sod coegre στον hoscha lo et trihus locis κάρων obtrusa relincluentur invon tori. Corrupta sunt in Euripidis Ion. 285. IIerc. sur. I 295. Bacch. 996. IIDθιος, 'Oλυμπίου, υργια. Admiserunt talia mali poetae necessitate coacti, ut IIηλιαδα Sotades ab Hepha ostione ob aliis citatus, Oειδέας ut Ἀπολλιονίας apud Pau San. V. t 0, 2.22, 2. Latini ubisibus, connubium, conSilium interdum litterat pono consonantis viceni tenente USUrPBnt. k94. Νota hilis ost synocphonesis seu potius elisio a clativi singularis toritae declinationis, ut apud Homerum νιθ' 'Oδυσευς, ἀστέρ οπωριν se ἐναλίγκιον. In his quidem exemplis grammatici docent non olidi ε, sodagnoscunt tamen ης Iliad. Xl. 589. Vid. Spi ignori Ox curs. VI. ad Iliad. Sed ut apud Homerum hoc rarum est, οι rarius apud Atticos iv. Matthiae ad Eurip. Alcest. 3 28.), qui otiam in dativis pluralibus elisionem Vitant: V. PorSon. ΛΡponit ad Toup. Em. in Suid. p. 50. et Monthly Review 789. Sop temh. p. 244. st 95. Latini voteros in vocabulis brevi syllaba in litterams exeunte torminatis Saepe abiiciebant S Propter metrum, situ illa dignu' locoque. Scenici poetae raro hoc fecerunt in iis versuum locis, qui dili gentem iustae monsurae obSerrationem requirunt. k96.. Accon tus apud Veteros epicos plurimum valotiatoι ad producendas Syllabas, in quibuS P0SiluS PMot, et ad corripi ondas, quaS vel Sequeretur, Vel praecederet. Prodii ilacii sylla ham penultimam, Si ultima longa DSt, in thesi, ut δωρα παρ' Αἰολου μεγαλχῖτορος 'μποτάμο, Odyss. κ. 36. V. Elem. d. m. P. 56. Si brevis oSt ultima, itia mi: Il. μ. 208. π. 345.

52쪽

Anti penultitiaain, si brevis est quae Sequitur, in arai: ut Oiες, ιμεναι, αρομεναι Odyss. α 425. Iliad. v. 365. Hesiod. O. et D. 22. M. Corripitur vocalis propter sequentem accentum in Oxytonis quibusdam trisyllabis, ut ἐπεινὶ, μεμαώς, θιλευς, 'Uδυσευς. Et in tetrasyllabis, quae ab his declinantur, ut με- μαοτες, ' χώλέος, 'Odi σεος, quae Scribuntur μεμαωτες, οδυσῆος. st M. Corripitur propter praecedentem BGentum Penullinia maxime in coniunctivis, ut aγεψομεν, μίσγεαι, βουλεται,α ro 'είομαι, quae sic Scribuntur pro αγείρωμεν, μωγηαι, βουλqται, ἀποθείωμαι. Raro, ubi brevis est ea sΥllaba, quae occentum habet, ut in aλεται Iliad. λ. 392 Huc r surri debet etiam commemorata a grammaticis correptio penultimae in tertia persectorum, ut λελόγχασι, quae tamen eXHomeri Hesiodi luo carminibus hodie expulsa est. V. Εlo n. d.

O M. Vltima corripitur tantum in apud Homorum, iiii, i scribi deberet ε&ς, ut saepissime in illo εως ὁ ταυθ' ωρμαινε. Od. l. 233. T. 367.

Iliad. T. 489. scribendum :μιμνέτω αυτόθι τεως, ἐπειγομενος περ ' ραρος. V. Elem. d. m. P. 59. 9 100. Similia multa habuit familiaris sermo Latinorum, quae uSu cognoscenda, duce maximo Bentleio in schediasmatorio metris Terentianis et adnotationibus ad Terentium. Prae cipuo tenendum, licet grammatici dicant, nullum Latinae linguae vocabulum in quarta a fine sΥllaba accentum habere, in mon tetraSFllatia omnia, quae tres tirovos ante ultimam ha

53쪽

LIB. I. CAP. X.

hont, tui in versu collocari, ut ictus in primam inci lot, ut fa milia, miseria, Ietfρου, cecideris. Dolii Io ubi ultimam diano longae Praecedunt, oliSa ultima, rotrahi accentum in tertiam a sine γοήla quum primum animum ad scribendum clypulis. In primis etiam attendendum nil dictionos oncliticas , qui S LR-tina is uoque lingua multas habet.

si 10 l. In initio orationis, et ubi quid signis iennter diei

Volumus, Vocem magis solemus intondoro. Hinc in lonsio vocis in prima orsi versus heroici I Uoduc nilae brevi syllabae aliquando inservit, ut Iliad. δ. 55. ε. 359. x. 3 ῆ . Q.

Eodona pertinoi in nominibus propriis lacta productio, utii DOD dus aliquod in iis inest. Aeschrius S. ad Th. 494. 553. Sopho olos Dp. Priscian. p. 4328. 'μπομεδοντος σχημα μεγας τυπος.

st 102. Int orpunctio denique quoniam consistoro vo com et aliquam pausam fieri poStulat, in quibuSilam go orthus versuum, ut in dochmiacis, interdum sanit ut syllatin finalis, quae brevis est, producatin'. Quod ΡοSι compellationcm potissimum, eι exclamationem, et interrogationem fieri, otisorva vit Sol illorus in epistola ad Lob L. Aiaci huius adiuncta p. 435. seqq. et de verss. dochm. p. 79. Seqq. Et 3Pud Bom; nos quidem Sconicos etiam in trochaicis numeris, ut in Plauti Milites III. 2, 3 . numquam edepol vidi pσύmere: υerum hoc erat. Dissiliam Hy Cooste

54쪽

Νοn minus otiam est ubi hiatui excusando serviat interpunctio. Vide kq. 82. 85. 86. Do quo qui disputarit, Cor. Linigius, in libello supra si 80. commemorato, modum in hac re ex ΝSit, quum non modo in ca una, sed aliis etiam in locis versuum admiSSum mso hiatum contendit. Indiget lutoc ros adhuc diligentiore pervestigatione. Illud certum videtur, ubicumque in recitando etiam extra metrum pausii liori solet, ferri hiatum. Sic in Λsinaria IV. I, 59. ancillam ferre term aut. Cupidini. Omninoque illa scena plena est exemplis hiatuum , quia lonto distinc inque recitatur syngraphum, quod condi iusserat Dia holus. Eadem ratio sest in enumerationibus Plurium rerum similium. Vt in Aul. III. 5, 3 . Men. III. 2, t. Merc. IV. 4, 5.

prandi, potavi, scortum ac rubui, - dbstuli. vulare, amplecti, - osculari, - illi,qui. omet mihi comis, calator, equus, iasta. O. -urmister.

Dubitari potost de illo Pseud. I. l, T.

iuvii bo aut re, - aut opera, aut consilio bono. tuum facillima correctione scribi possit: iuvabo te aut re . Tum otiam in rupetitione similium verborum hiatus interdum etiam nocessarius est, ut in Mercat. I. 2, 68.

I. gloquar, quan quidem me oras. tisitis pater CH. quid meus pater 8s. likam- amicam CII. quid eam 8 A. Didii. CII. tudit pvae miserd mihi. Et in eadom sabula II. 4, 0.CU. quid id est . quod scis ' EV. tisius pater voli v dere

55쪽

LIB. I. CAP. L.

32 Naevius quidem satis indiligons in hoc genero suisso videtur, ex quo Cicero in Orat. io. haec hiatuum exempla assert:

vos qui-accolitis latrum fluuium atque Algidum. quam numquam vobis Grdii atque barbari. Notavimus litatus inserta inter vocos lineola, ut Veteros facie bant. V. Elem. d. m. p. 349. Eoque signo Ptiam in sim si Opo

56쪽

LIBER II.

De motris simplicibus.cAP. I.

De generibus metro rum si inpliciunt.

ο 103. Metra simplicia vocamus, qune uno ponere numeri Pr Pilunt. .Et fluum numeri Ortinos aut Sola uintum arsi contineantur, aut thesin hal ant ex temporibus mensura vel Pari bus arsi, vel minoribus : tria BPyni et num roruni generis eSSO, primum ex solis ursibus; secundum ex ParibuS temporibus, tui sunt numeri p3rrhichinci, tribrachici, proceleusinatici, spondiaci, Molossici: tortium ex imparibus temporihus, qui sunt numeri trochaici, dactylici, paeonici: qui quod plurimum varie tatis et suaviuitis habent, longe sunt omnium usitatisSinai.

CAP. H. De arsi nuda et basi.

si 104. Raro arsis nuda usurpatur. Omninoque m trum ex solis arsibus compositum inconcinnum et asperum iret.

Φ105. Sod aliquid huiusmodi invonitur in has i. Sic vo- - 3mus nil morum ex duabus arethuS compoSitum, qui in principio quorumdam uti nimi incipiontium num Porum usurpntur, ut dactSlicorum quorumdam, et choriamhicorum, et loga di

corum. Hormanni Epitomis doctr. metriciso.

57쪽

LIB. II. CAP. II.

si 106. Constare autem basin ex duabus arathus, ex eo cognoscitur, quod utraque Syllaha incertam mensuram habet. Nam si alterutra tantum arsin haberet, ex logo numeri certo deberet comparatio esse mensurarum. Vtraque auium si arsisPSt, iure Ambae ancipiteS sunt, quia utraque simul ot initium et finis numeri est. Unde promiscue pedes disyllabi omnes admittuntur: Ita quidem lyrici Aeolenses, ut Sappho apud HephaeSt. D.

πιθί, σοὶ δ' - ιἐν ἀπηχθετο φροντίσδην, ἐπὶ δ' Ανδρομέδαν uora. st 107. Sed poesis lyrica Doriensium, quam tragoedia et

comoedia sequitur, exclusit pFrrhichium. Idque ridentur etiam Λeolonsos quidam secisse, ut Corinna. Ili igitur quum altoram utram amin necessario longam e Voluorunt, consentaneum eriit, solvi posso hanc arian in duas breVes; unde Prouli ea prior vel posterior arsis est, hae sormae natae: Itaque et anapaesto et dactSlo locus est: sed raro his duo bus podibus, nec frequenter inbrucho utuntur, Solique, ut vi detur, poetae scenici post Olbmp. LXXXIX. Proptor hanc varietat in menSurae in describendis numeris basin ita no

58쪽

DE NUMERIA PARIUN TEMPORE .

35 P. m.

De numeris parium temporum. Φ 108. Inveniuntur, sed raro, numeri ex solis brevibus

vel solis longis temporibus compositi, uti xime autena ex brevi bus. Sod videntur plerique saltem horum numerorum ΘX S lutionibus vel contractionibus numororum imparia temporahat,entium orti esse: ita ut non possint certae eorum sormaeco i Stitui, quae non eaedem sint, atque illae, quae imparium temporum numeris contineBntur. 109. Attondendum in his numeris ad commodam Pro nuntiationem, ex qua lacile plerumque colligitur, utrum ad trochaeos, an ad iambos, an ad anapaestos, an ad dochiniacos, in quo genere usitatissima est longarum omnium so lutio, pertineant. Trochaici generis exemplum est ap. Eurip.

Iph. Τ. 98. φόνος επὶ φόνου, αχεα F aχεσιν. Iambici in Aesch. Prom. 903. απολε/ιος οδε γ πολι ιος, απορα ποριμος. Anapaestici apud Hephaestionem p. 27 ι8ὶ. τίς ορεα βαθυκομα τάδ' ἐπέσυτο βροτῶν. D limiaci apud Sophoclem Oed. R. 33 3. νέφος ἐμον απότροπον ἐπιπλομενον α τον. st 110. Spondiaci numeri sero ad anaparetos pertinent. Molossici inusitati sunt, licet commemorati a Mario Victorino P. 2545. Seq. qui hoc exemplum ponit: ite o Spartae primores fauste nunc pareas ducentes.

59쪽

si iii

Trochaici numori sunt hi:

trochaicus. iam hic US. Crolicu S. antis Pasti CUS. Bacchi neu S.

112. Tro chaici ot iam hici numeri sere ex ordi nibus poriodicis duplicibus, i. o. ox dipodiis constant. Metrici Veteres, qui eos tui in podes describunt: non habent, quomodo explicent, quint trochaei in locis pari bUS, i. e. in Secundo, quarto, Sex is, octaVο pede, iambi autem in imparibus, i. o. in primo, tertio, quinis, Septimo Spondeum admittant. Ex nostra doctrina qui ol si nona ordinis est brevem anaerusin ancipitem osse ostenderimus g 66. Sest l.), Sponte intelligitur, et numerum utriusque goneris eumdom, et legem eamdem uncipilis esse

si 113. Creticos et Bacchia eos numeros musici et motrici ad genus pastonicum reserunt. Sed Creticum manis tum est dipodiam osse trochaicam catalecticam. Bacchiacus aut msubstitutus est amphibrachico, qui propter mollitioni impro hatus suit. si 114. A ntis pastus compositus sest ex iambo eι tro

chaeo : ex quo numero, quia BSperior est, ita condi versus Soloni, ut si cataloxi aliqua Di consociations aliori ut numerorum asperitos Pius leuiatur. Di iligod b, C, Oste

60쪽

st. 115. Trochaici plerique per dilio litis incollunt quarum in sino anceps uilinittitur g ta 2. J, armes aut in solvilicoι. Indo dipodiae trochaicae haec forma Osi,

st 116. Quidam trochaici ex longiori hus ordinthus constant, quorum maxime memorabili S est it hyphallicus, qui est Oxordino triplici: 'Quaro in hoc non socianduS pes, ut qui in medio Ordine sit, sed tertius Spondeum admittit g 67. l.

Do trochaicis monometri S, dimΘtris, et irimetri S. 9 117. Τrochaici mono motri scro in systematis inveniuntur , illi ac, ut in Ploris suo AlitS numoris, sic etiam in trochaico ox dimotris condi Soloni, maximo a comiciS. Haec sySurinata una perpetuita in continuantur, finita versu calal otico : quare non oSt hiatui in sino Singulorum Verauum locus,noque intogra voco siniri vomus nocesse habetur, sed totum SySt mn unius vorsus insuit cSt. Aristophanes in Paco v. 339.

καὶ βοατε, καὶ γελατ'' η-

πλεῖν, ειενειν, κινεῖν, καθευδειν, παννὶγυρεις θεωρειν,εστιασθαι, κοτταβίζειν, si ilaei ιν, ἰου ἰου κεκραγέναι.