Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

61쪽

Dactylum Graeci non nisi in nomine proprio admittunt. Emon datione opus est in Aristoph. Eq. 301. Νon pSt autem thi Scribendum, qua forma non utuntur comici. 6118. Tragici, quoniam haec legitima systomata comicorum propria hal hantur, aut incipere ea alio numero Solent, aut finire, ut Euripides in Oreste V. 996. ecl. Pors. δθεν ερις τὴ τε πτερωτοναλέου μετέβαλεν αρμα ταν προς ἔσπεραν κέλευθονουρανου προςαρμοσασα μιονΟ-λον ἐς ἀῶ.silis. Τr i metros nec tragoediam nequo comoediam umquam agnovisse recis dicit Bonti eius ad Cic. Q. Tusc. III. 32. Si qui inveniri videntur, ut quos Gai Ssordius ad Heph. p. 263. ex Soph. Oed. Col. 3083. 3092. assert, pertinent ad epitritos. v. tamen Elem. d. m. p. 453

CAP. m. De trochaicis tetra metris catalecticis.

si 120. Vsitatissimus est tetrameter catalecticus, caesuram habens in fine secundae dipodiae. Eam comici saepe, tragici Vix umquam negligunt. Aeschyli versum in ri sis 6ι.

. ταυτά μοι διπλῆ ἄφραστός ἐστιν ἐν φρεσίν,

non bono correxit Porsonus in praes. ad Eurip. Hoc. p. 43. Scribendum φραστος. Excumtionem a mutatione De sona , CBeSuram multante per PauSam in recitando, hoc Sopho

elis hahet in Philoct. 3402.

62쪽

6 121. Solutiones longarum isoquontiores sunt in primo cuiusque dipodiae, quam in Secundo pede, quia SuaviuS remittitur vis numeri, quam augetur. Tragoedia recentior, orincirca Ol. LXXXIX. ut omnino negligontior in numeris, ita etiam immodica in solutionibus est, ut adeo disyllabas voces in tri-hrachum admitteret. Eurip. Or. 736. ἀυ Ομως τάχιστα κακος ἐν ραγο φὼοις. Non hoc indulserunt sibi antiquiores, nisi in praepositionibus et aliis quibusdam arcte coniunctis verbis, ut διὰ κακων, ὁ δῶτοι ςδε. Νοn numerosus est Epicharmi versus apud Athen. VII. p. 335. F. μεγαλοχάσμονάς τε κῆκτραπελογάστορος ονους. Scribendum κῆκτραπελογάστρους : cs. Clem. Alex. Protrept. II. l. p. 76. si 122. Tragicos ante ultimam dipodiam non terminam vectum ex pluribus syllabis constans in Syllabam longam, ob servavit Pomon in praes. ad Eurip. Hec. p. 43. Comici id non dubitant sacere, ut Aristoph. Nuh. 577. πλειστα γαρ-ὁπάντων ωφελουσαις τὴν πολιν. in Eurip. Rel. 4614.οιπερ τὶ δίκη κελμει μ' ἀλλ' ἀφίστασθ' ἐνποδων,

ἀφέστas' scribendum putavit Porsonus, ubi tamen fortasse, ut in trimetro ianthico infra ostondemus, interpunctio maior, tuae prae dit, excusationem assert. 6 123. Dactγlum iambographi et tragici non nisi in no mino proprio admiserunt; et recentior quidoni tragoedia etiamihi, ubi alia collocations verborum evitari dactyluS poterat, ut Eur. Or. 3536. συγγονον τ' ΙΠυλάδην τε τον τάδε ξυνδρῶντά μοι. Ennidem comicorum fuisse foveritatem recte contendit Porso nus i. t. omendandi quo sunt versus qualis in Actam. 3 8. Duἐρ εχ ιζήνου θελήσω τὴν κεφαλὴν εχευν λεγειν. ubi tamen vehementer errarunt, qui κεβλην Scribi iusserunt. Non minus severus est Epicharmus: sed non sunt in eius ver Disit eo by Coost

63쪽

Sihus SyniZPM S la, lal, εοι, μυ Bd medendum AdhibendAP, quas admisit H. L. Λhriuis ad fragm. 36. si 124. Latini, tui hunc Versum quadratum ροι SOP ιμ- narium votaint, Solutioni lius utuntur oretMrriniis. 1idem Om nihils locis, Oxoepta ultima dipodio, spondeum, BDRParstum quondmittunt, non raro etiam dactFlum, sed ita, ut hi pedos propu r . ominilniS Sermonis incertam mensuram non multum ostensionis haheant. si 125. Plauto hi versus asynaruni Sunt, qui in m Sura, quam uimon saepisSime n0gligunt Romani, etiam hiatum ad nuserit: ut in Amph. I. 3, l6. credo ego hac noctu Noctumum- obdormivisse ebrium.

Do trochaico tetrametro claudo. si 126. Iam hographoruni proprius eSt tetra me to r Ct ara di cans, qui Propterea Sic v Atur, quiB non, ut USiratuS intra motor, in ianthum, S d in trochaeum Uxit: i. o. pDStorior eius putes hos ordines hahct:

V. Elom. d. m. p. η9. CaeSurn PSt Padem, Dino in via inciri tetram tro. Hoc motro sunt scptem VerSus Ananii apud Λthona eum VII. p. 282. B.

CAP. LX.

Do trochaicis tθι rametris ac Rin lectis. si 127. Τ o i r a m o t ri a c a t a l c c t i HephaeStio exemplum assert ex Anacreonte ἰκλυθι μευ, γέροντος σέθειρα χρυσοπεπλε κουρνγ,

64쪽

habet in lino podis quarti . Sconici poetuo Grac Ol una non usUrpant hoc metrum. st 128. Latinorum et tragici vido tur hoc vomu usi SSO, ot comici usi sunt multum. Vocant olim ochonarium. Pedum asilo in soruans si hi indulgent, quas in septenario. Plautus hunc quoque nSynariolum socii. p x inplo sint hi in Aul. III. l, . vluti cives, populares, incolae, ciccolae, adUencte DmneS, date vium, qua filigere liceat: facite totae plateas pateant. Et in Bacchid. IV. 3, 3. heiulans, prolemo, iracundo- animo indomito, incoquato, sine modo et modestia Sum, sine bono iure atque honore, incredibilis, imposque animi, -inam tibilis illepidus vivo.Τrthrachum in ultimo pede sibi non indulsissit Graecus poeta.

CAP. X. Do trochaico poni 3 metro .

si 129. Pon in m o tro on ιa loc hic O, quom vir ερ Φετρον vocat ΗΡphnostio, quia triginta tum pora excedit, quae excessi non dehoro contondunt motrici, Callimachus usus est

ἄγων ο 130. Bonti eius orrat, metrum hoc etiam Torontio tri huons in Phorm. I. 4, 37. III. 2, s. Nulli Oo nequo Graeco rum neque Romanorum scenici poetao usi sunt. V. Eloria. d. In. P. 93. Dissiligoo by Coosli

65쪽

L B. N. CAP. XI. xl .

CAP. XI. De versu ilhyphallico.

si 131. Versus it hyphallicus, qui, quod ex uno ordino periodico constat, Omnos trochaeos puros hal Fere debet, nequo alium Praeterea pedem, quam trihrachum, admittit i* 3 6. J, sed eum non in ultimo podo, quia remimiorem in sine numerum osso decet, lyricis maxime epodi Ioco usurpatur. Simoni deS RP. E m. M. P. 1 3, 23. οἷον τοδ' ὐμιν ἔραε-ν 7coρέπταTO,

Tum in as naristis quibusdam, ut apud Λrchilochum :ουκ-ομως θάλλεις άπαλον χρόα ' κάρφεται γαρ ξδη.Τragici Graeci et comici utuntur hoc versu interdum in melicis. Latinorum scenici abstinuisse ab eo videntur.

De numero iam hic O. I 132. Numerum iambicum SuPra k 2. Ostori dimus eo disserro a trochaico, quod anocr in habet. Λtquoiambici quoque vorsus sere per dipodi RS incedunt, an crustu hique ancipiti, at SibuS Butom, Praeter ulιimnm, Saepe Solutis :

do motrici in imparibus locis Spondeum Admitti doconi Sio hoc numoro usi sunt iam h0graphi et tragici, anapaostum non nisi in nomine proprio et non in ultimo pide admition tos. Virique interdum data DPera cur irunt, ut pedes omnos puri ianthi essent. Est tamen genus iambicum, quod non Oxdipodiis constat: de quo dicetur in antispastici numeri Oxplicatione.

66쪽

anapaestum admittunt. Ita quidem motrici. N il ox hac ro omn-Sequuntur, quae: salsa esse Pt numeruS ipso, et auctoritas P tarum oStendit. Νam si anapaestus omnibus locis recipitur, ne SSe PSt, PraegreSsa Soluto arsi, et proinde tribracho voldactylo anapaestum praecedonto, quattuor in theSi SyllabBS esse, quod numero trochaico repugnnt. l lItaquo rocte Dawesius in Misc. crit. p. 250. negat .hos PedeSconsociari ΡοMe. Contra tribracho anapaeStum PrRegrUSSO, ictu autem in ultima tribrachi collocato, quod Latini certe Poetae Mepissimo iaciunt, Salvus manet num ruS trochaicuS, metricorum autem doctrina evertitur, non scrontium laedem quattuor temporum

Hinc apertum eSt, errare motricos, et praecipiendum eSSe Sic, trochaeum in metris iambicis comicorum commutari cum dactylo irrationali, i. e. imminuta syllabarum monsura propo ad tri brachum accedere ἶβ 33. 35. l. Ex quo sequitur, ubi dactFlus illo admittitur, arsin solvi non posse. itaque duplox est numeri iambici apud comicos forma, excepto ultimo Pede VerSuum acatalociorum, qui Semper pur iambus est:

CAP. Xm. Do iambicis monomo tris et dimotris.

si 134. Mono motri iambici rarus ost uSus apud omneS PoetaS. Saepius tamen in sFstematis dimetrorum invenitur. Diuilaod by Corale

67쪽

LIB. II. CAP. XIII.

st 135. Di in tris usi sunt et lyrici t tragici ot comici. Duorum iam Anacroonisin et Alcmanem eos in Systemata con iunximo videri olisservat Gaissordius ad II 'Ph. p. 24.ι. si 136. Vsitatissima sunt apud comicos systomnia dimo limrum, Vorsu Cauilectico finita, ct uno i ery tuitato nummi cohaorontia, ita ut non modo dividi in sino vorsuum vocet hula possint, Sod otiam hiatus et Syllaba ancops oxcludatur, ac Solvi ultimam arsin liceat. ΛriStophanos Λcharn. l010.

. ΛnAPa Sto non cSt locus nisi in primo pode dipodiae. Corruptus PSt primus vorsus in hoc; oxomplo AristoI,hanis I q. iii ι.πqΓ αυτον ανδρεωυτατα καὶ γαστριζε τοῖσιν ἐντεροις καὶ τοις κόλοις 'χω Ἀως- τον ανδρα. st 137. Τragici ubi huiusmodi systomatis utuntur, finiim ea Solent versu alius generis, ut Eurip. in Oresto v. 988.

. . murisumis moribus

mecum einperitur: ita meum franuli amuniem unimum, nec nisi quia miser non eo pessum, sum abest mihi perdito pernicies. V. Et in . d. m. p. ζι97. et 3s l. Vltiniam ursin catalectici vorsus Graeci P tac non solvunt. Duiligoo by COOsic

68쪽

45 CAP. XLV. Do iambicis trimetris acuta lectis.

si 139. Nobilissimus versuum i imbicorum tri Ine terest a cata lectu S, Iuem Latini senarium V ant. Gram malici quattuor eius formas commemorant, i a m h i c u m, qui proprio ita dicatur, maxime Ox IturiS inualiis constantem; tragicum, Spondooriam alternation insignem: comicum,p dibus trisyllatiis plenum: satyri cum, tui minlius sit inu rtragicum t comicum. Vid. soliol. Hoplinost. p. η T l 70ὶ. Νon sunt linoc omni Ox Pnrte Vern. ο 140. Caesuram habot trimeter logitimam, qua πενΘηρομερηὶς Vocatur:

Sod Mopo Pa n gligitur, a linoque, ali luando etiam nulla caesurae sunt: quo fit ut hic vorsus ProPu3r miram ordinum variotatem aptus sit longioribus carmini lius. Omnium minime prolantur ea distinctio, qua versus in lixus int gras iambicas clipodias distri huitur, quia haec omni varieuites caret. Cuius- inodi carmen de industria condidit Castorion Solensis: vid Athenaeum X. P. 454. F.

σε τον βόλοις νιποκτυποις δυπείμερον. O l41. Iambographi plorum tuo a solutionibus ni,stinue runt. Amant hi pira 3 'iptio purum iambum, ita ut a quibuSilam

carmini hiis spondPum plane excluserint, ut CatullUS Carm. IV. B contiores raro etiam anapaestum admisere, ut in carmine

sactum, quod exstat apud Athenaeum VI. p. 253. st 142. Tragici ut ploi inaque logitimam Gesuram, ita

69쪽

medio Pede quarto. Ea versum in lios ordines distribui postulat:

κείνη γαρ ωλεσέν νιν, εἰς Tροίαν τ αγει. . ἐπεὶ πατὴρ ουτος σος, ον θρτ/εις ἀεί.ο 143. Quae in sine tortii pedis fit, rarior quidem cae- Sura , et per se minime elegans, tamen Saepe in Oratione gravi et commota aptissime adhibita invenitui'. Apsch. S. ad Tia. 4054. Soph. El. 036. 3038. Eurip. Ηec. 3M. ἀλλ' ον πολις στυγεῖ, συ τιμοσεις τάφρος ἀτιμίας μἐν Ου, προμηθείας δέ σου. οταν γὰρ - φρο ς, ηγ σει συ νψν. κεντεῖτε, μη φείδεσθ' ἐγω ' τεκον Πάριν.Ea hos silii ordines postulat:

sti M. Bam pedes secundum et tertium una Voce contineri observavit Porsonus. Νam durior hic incessus numerieSt, ut, Si Plerumque non api , at Bliquando tamen aptissimus sit, ut in Aeschyli Persis 465. 509. et Eurip. Suppl. 699.

Sexὶκην περασακτες μολις πολλέν πόνου. καὶ συμπατάξαοες μέσον πακτα στρατον. 6 145. Tertium et quartum pedem numqu3m una Voce comprehendi contendit Porsonus, corrigenda putans, si quali vpniantur exompla. Non recte. Nam nunc alia eaosura duri item emollit, ut in Persis 500.

ἐπεὶ δε πολλὰ θεοκλυτῶν ἐπανωτοστρατος, l περῆ κρυσταλλοπ jγα διὰ noe .

Νunc otiam nihil impedit, quin carere Versum cBeSura Statua

70쪽

l l 46. Νam crebri sunt versus omni caesura carentim, quorum singuli pedes singulis vocibus continentur. Soph. Ood. R. 59. το γαρ τυχεῖν σιτοις απα- ἐνταὐθ' σε. Turpis vresus in Eurip. Troad. 769.

αγετε, φέρετε, ἡλτετέ νιν, εἰ sita τειν δοκει,

Sic corrigendus:

αλλ' ἄγετε, φερετε, ἡόπτετ', εἰ ἐλτειν δοκεῖ.l 147. Interdum incisio vel non longe a fine versus, Vel paullo post initium facta, facit ut duorum vorsuum numori arctius coniungantur, atque inde ot apostropho locus sit, et synaloephae. Quo r primus secit Sophocles. Ood. Col. lsi . σοὶ φασὶν αυτὸν εἰς λοπως ἐλθειν μολοντ' αἰτεῖν, απελθειν τ' ἀσφαλῶς τῆς δευέ οδου. Vide Elem. d. m. p. 36. Et in Electra Is i. κτυπου κροψὶτων αρματων ' κόνις ε ανω'φορεῖος υμου δῖ πάντες ἀναμε ur ιενοι.

Haec arctior duorum versuum coniunctio facit, ut etiam Vo S, quae aliter non facile in principio vorsus positae reperiuntur, incipere versum possint, ut δῆτα. Vides quas adnotavi ad Soph. Ai. 965. De alia continuati cum altoro vorsu numeri

ratione vide si 6 .l 148. Ad mensuram quod attinet, Porsonus ad Eurip.

Ilec. 34T. eι in Supplem. praes. ad Ilec. p. 30. Seqq. Se vavit, raro tragicos ante quintam amin vocem sex pluribus syllabis longa sylla terminare, ut ap. Eurip. in Ione v. l.

Quo sane durior fit numerus, de qua re disserui ad Eurip. Η . 34 . Sed conditiones, quibus indulgent sibi hanc ratio nem disponendorum verborum, non Pompexerat Pors us. Sunt autem tres. Vna, ubi res ipsa videtur numerum maiore cum pondere et difficultate incedentem requirere, ut in exemplo, quod attuli: quod parum considerate corrigi voluit di sonus in epistola ad Dalgetiuita: vide Museum crit. Cantabr. Diustig le